Kinderen
alle pijlers
Onrustige peuter
zondag 17 mei 2020 om 13:35
Help! We zitten soms echt met onze handen in het haar door onze peuter van 2,5 jaar oud.
Het is een hele slimme tante. Ze praat goed (echt volzinnen 5-6-7 woorden). Ze heeft genoeg speelgoed, krijgt veel 1 op 1 aandacht, speelt heel veel buiten en gaat 2 dagen naar het kinderdagverblijf. Ze heeft een broertje van bijna 1 jaar.
Maar ze luistert gewoon ronduit slecht of gewoon niet, wordt onwijs boos als ze haar zin niet krijgt en trekt eigenlijk continue haar eigen plan. We hebben soms het idee dat we een beetje de grip op haar kwijt zijn... We zijn redelijk consequent en ze is ook wel erg lief zorgzaam. Soms twijfel ik of dit normaal peuter gedrag is of dat er misschien iets anders achter zit...
Iemand tips of adviezen?
Het is een hele slimme tante. Ze praat goed (echt volzinnen 5-6-7 woorden). Ze heeft genoeg speelgoed, krijgt veel 1 op 1 aandacht, speelt heel veel buiten en gaat 2 dagen naar het kinderdagverblijf. Ze heeft een broertje van bijna 1 jaar.
Maar ze luistert gewoon ronduit slecht of gewoon niet, wordt onwijs boos als ze haar zin niet krijgt en trekt eigenlijk continue haar eigen plan. We hebben soms het idee dat we een beetje de grip op haar kwijt zijn... We zijn redelijk consequent en ze is ook wel erg lief zorgzaam. Soms twijfel ik of dit normaal peuter gedrag is of dat er misschien iets anders achter zit...
Iemand tips of adviezen?
zondag 17 mei 2020 om 13:47
Nou dit inderdaad. Peuters worden snel overschat. Ze kunnen wel slim zijn, maar ze begrijpen nog maar bar weinig van regels etc. Zelfs als ik een boek lees over kinderen in de kleuterleeftijd, dan verbaast het mij nog hoe veel ze nog moeten leren over de meest simpele dingen.
zondag 17 mei 2020 om 14:00
Het is echt een fase hoor. Ik heb er zelf ook één in die leeftijd rondlopen.
Maar als je het heel slecht vind, luistert zij echt niet of hoort ze je misschien echt niet zo goed? En frustreert het haar daarom? Dan zou je een keer haar oren kunnen laten checken bij de huisarts. Om iets medisch uit te sluiten.
viva-life22 wijzigde dit bericht op 17-05-2020 14:03
6.67% gewijzigd
zondag 17 mei 2020 om 14:01
Ik ben 2 en ik zeg nee. Hier hielp het structuren wel, dus goed uitleggen wat je gaat doen en het kind niet opeens uit het spel halen. Dat is een recept voor ellende. En dat snap ik best: als ik rustig een film aan het kijken ben, zou ik er ook niet blij van worden als mijn partner opeens met jas aan naast me gaat staan en zegt dat ik nu meteen naar de tandarts moet.
Niet teveel keuzes geven maakt het ook overzichtelijk voor iemand van die leeftijd. En valse keuzes (trek jij je jas aan of zal ik het doen?). Wat hier ook hielp was heel even tijd geven. Dus als ik iets vroeg, wachtte ik gewoon even totdat mijn kind het deed. Mijn kind trekt graag zijn eigen plan en wordt er uitermate kriegelig van als ik hem iets opleg. Met een beetje flexibiliteit en inlevingsvermogen kom je vaak een heel eind. En vergeet vooral humor niet
Niet teveel keuzes geven maakt het ook overzichtelijk voor iemand van die leeftijd. En valse keuzes (trek jij je jas aan of zal ik het doen?). Wat hier ook hielp was heel even tijd geven. Dus als ik iets vroeg, wachtte ik gewoon even totdat mijn kind het deed. Mijn kind trekt graag zijn eigen plan en wordt er uitermate kriegelig van als ik hem iets opleg. Met een beetje flexibiliteit en inlevingsvermogen kom je vaak een heel eind. En vergeet vooral humor niet
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
zondag 17 mei 2020 om 14:03
Klinkt precies als mijn peuter en ook als mijn zoon toen hij nog peuter was 
kortom heel herkenbaar!
Afleiden kan helpen; nee je mag geen koekje, zullen we je konijn even gaan zoeken?
Keuzes laten maken: we gaan naar buiten, welke schoenen wil je aan?
En vast niet de allerbeste pedagogische tip; om gehoorbeschadiging te voorkomen mag onze diva nog weleens kiezen tussen of stoppen met huilen of huilen op de gang. Na een minuutje op de gang laat ze zich vaak kalmeren. Ze is hierdoor echt korter van streek. Dit gaat dan om huilen omdat ze haar zin niet krijgt/ er met het verkeerde mes wordt gesneden/ haar broer ook een aardbei mag. Huilen uit frustratie als iets niet lukt of pijn klinkt heel anders en dan knuffelen we haar uiteraard
kortom heel herkenbaar!Afleiden kan helpen; nee je mag geen koekje, zullen we je konijn even gaan zoeken?
Keuzes laten maken: we gaan naar buiten, welke schoenen wil je aan?
En vast niet de allerbeste pedagogische tip; om gehoorbeschadiging te voorkomen mag onze diva nog weleens kiezen tussen of stoppen met huilen of huilen op de gang. Na een minuutje op de gang laat ze zich vaak kalmeren. Ze is hierdoor echt korter van streek. Dit gaat dan om huilen omdat ze haar zin niet krijgt/ er met het verkeerde mes wordt gesneden/ haar broer ook een aardbei mag. Huilen uit frustratie als iets niet lukt of pijn klinkt heel anders en dan knuffelen we haar uiteraard
zondag 17 mei 2020 om 14:19
Hier een peuter die nu eindelijk weer iets relaxter begint te worden, maar tussen 2,5 en 3 jaar was er echt geen land met hem te bezeilen. Alles was NEE, NOOIT, WIL IK NIET, KAN IK NIET, DOE IK NIET!!!! En om de kleinste dingen (bijv brood niet gesneden, brood te klein gesneden, brood te schuin gesneden) hysterische huil/gil buien van een half uur tot een uur. Alles wat je vraagt/zegt gewoon compleet negeren en gewoon doen wat hij zelf wil.
Ik begon ook echt aan mezelf te twijfelen, maar bijna van het ene op het andere moment was het over en we doen echt niks anders.
Dus hou vol, het wordt vanzelf beter. De enige tip die jullie leven wel echt makkelijker maakt is de “pick your battles” tip. Als je weet dat iets relatief onbelangrijks een hoop drama gaat veroorzaken, zou ik er geen strijd van maken en haar lekker haar gang laten gaan. Dat scheelde hier iig de nodige drama.
Ik begon ook echt aan mezelf te twijfelen, maar bijna van het ene op het andere moment was het over en we doen echt niks anders.
Dus hou vol, het wordt vanzelf beter. De enige tip die jullie leven wel echt makkelijker maakt is de “pick your battles” tip. Als je weet dat iets relatief onbelangrijks een hoop drama gaat veroorzaken, zou ik er geen strijd van maken en haar lekker haar gang laten gaan. Dat scheelde hier iig de nodige drama.
zondag 17 mei 2020 om 14:52
Had je die van mij tegen moeten komen! Een Engeltje was het! Helaas bleek het stilte voor de storm want sinds ze 3 is heeft ze dit dubbel en dwars ingehaald!
On topic: Waarschijnlijk is het normaal gedrag. Elk kind heeft vroeg of laat een fase van grenzen opzoeken en uitproberen. Als je je echt zorgen maakt kun je eens vragen wat ze op her kinderdagverblijf van haar gedrag vinden...
zondag 17 mei 2020 om 15:46
Hoewel dit typisch peuter gedrag is, TO, denk ik wel dat je als moeder een beetje op je 'niet pluis' gevoel moet varen. Maar tegelijkertijd kan het ook gewoon een fase van opperste frustratie zijn en blijkt je kind straks opeens iets te kunnen waar het de hele tijd tegenaan liep te hikken. De tijd zal het leren. Wat ik ook wel eens deed (en doe) als ik zelf op het punt stond te ontploffen als reactie op het gedrag van mijn kind was weggaan. Eventjes naar boven, even naar de keuken, even weg uit de situatie. En daarna mijn kind troosten (vervelend hè dat niet lukte om op je schoenen aan te trekken/je brood te snijden etc.). Of ik zei gewoon even helemaal niets en gaf mijn kind een grote knuffel. Het is ook niet makkelijk om peuter te zijn; je kunt nauwelijks uitleggen wat je wil, de helft lukt helemaal niet hoewel mama of papa het wel kunnen. Even begrip tonen voor die worsteling helpt vaak al.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
zondag 17 mei 2020 om 17:54
Hier ook een peuter van 2,5, maar over het algemeen kan ik lezen en schrijven met haar. Ze zoekt zeker wel grenzen op en wordt ook soms wel boos, maar wat onwijs helpt, is direct haar gevoel benoemen. Als ze bijv boos/verdrietig is dat we weggaan uit de speeltuin: ‘vond je het zooo leuk in de speeltuin? En ben je nu verdrietig omdat we weggaan?’ En dan is ze vaak al rustig en leg ik uit wat we thuis gaan doen oid.
Verder vaak van tevoren even aankondigen wat we gaan doen en idd pick your battles: wil je je sandalen aan bij 12 graden? Prima, je merkt zelf zo wel dat het koud is.
Verder vaak van tevoren even aankondigen wat we gaan doen en idd pick your battles: wil je je sandalen aan bij 12 graden? Prima, je merkt zelf zo wel dat het koud is.
zondag 17 mei 2020 om 19:24
Dank, dank, dank! Gewoon normaal peutergedrag. Natuurlijk weet ik dat peuters een eigen willetje hebben en dat nee hun favoriete woordje is, maar soms is het even fijn om te horen dat het er bij hoort... Misschien ook wel omdat er online soms een andere wereld wordt geschetst! Maar ik ben blij met jullie reacties!
