Kinderen
alle pijlers
Ontaarde moeder?
maandag 27 april 2009 om 12:18
Ik ben niet snel stil te krijgen maar nu is het toch iemand gelukt om me met mijn mond vol tanden te laten staan....
Ik heb een geweldige man en een hele geweldige dochter. Ik doe alles voor haar, zou mijn leven geven als het zou moeten.
Ik vind mezelf ook niet een hele slechte moeder al zeg ik het zelf!
Tot net een half uur geleden...
Ik had net een vriendin aan de telefoon ( al moet ik zeggen dat de status van vriendin nu gekeldert is naar vage kennis)
En ik vertelde haar dat mijn dochter en ik net samen de bovenverdieping hadden schoon gemaakt, zij haar eigen kamertje en haar eigen rommel en ik de rest. Ik ben echt heel trots op mijn dochter dat ze wilde helpen en dat ze het zo goed gedaan had, Ze is 7 jaar dus vind ik dat ze best kan leren om haar eigen kamer op te ruimen, en met een emmertje sop er bij is het feest compleet.
Dat vond die "vriendin"al niet kunnen want ik ben haar moeder en ik kan haar kamer doen. Toen dacht ik nog ieder zijn eigen mening even goede vrienden. Niet dus! Ik kreeg de wind van voren want ik moet zo nodig werken( niet meer dan 12 uur in de week, maar goed..) en is onze dochter 3 middagen in de week bij de opvang. ( Ze is nooit op de opvang op de middagen dat zij vrij is dus eigenlijk is ze daar niet zo heel lang en ze vind het geweldig) En omdat ik dan geen tijd heb om het huishouden te doen moet dat arme kind mij maar helpen terwijl ze vakantie heeft... Toen begon ze ook nog te emmeren dat als wij over een maand een weekendje samen weg gaan wij het arme meisje bij een van de opa's en oma's brengen..... Mijn man en ik gaan een keer per jaar een weekendje samen weg en weten dat onze dochter dan dat weekend niets te kort komt... Sterker nog als wij haar weer op halen dan is ze boos dat we er al weer zijn...
Toen die "vriendin" uit gesproken was vroeg ik haar waar ze zich mee dacht te bemoeien want het is mijn kind en ik vind niet dat ik haar te kort doe op welk vlak dan ook. Kreeg ik het antwoord dat ik een eenzaam en onsociaal kind aan het "kweken"was en dat zij nooit op deze manier met haar dochter om gaat... Ik vertelde haar dat het nog al logisch wat dat zij dat niet deed want die van haar is net een half jaar.
Nu ben ik niet snel van mijn stuk te brengen en voel ik me altijd wel sterk in mijn schoenen staan. Maar toch heeft dit voorval me aan het twijfelen gebracht. Ben ik echt zo'n ontaarde moeder omdat mijn dochter haar eigen kamer mag schoonmaken, omdat ik werk en omdat mijn man en ik een weekendje per jaar samen weg gaan?????
Ik heb een geweldige man en een hele geweldige dochter. Ik doe alles voor haar, zou mijn leven geven als het zou moeten.
Ik vind mezelf ook niet een hele slechte moeder al zeg ik het zelf!
Tot net een half uur geleden...
Ik had net een vriendin aan de telefoon ( al moet ik zeggen dat de status van vriendin nu gekeldert is naar vage kennis)
En ik vertelde haar dat mijn dochter en ik net samen de bovenverdieping hadden schoon gemaakt, zij haar eigen kamertje en haar eigen rommel en ik de rest. Ik ben echt heel trots op mijn dochter dat ze wilde helpen en dat ze het zo goed gedaan had, Ze is 7 jaar dus vind ik dat ze best kan leren om haar eigen kamer op te ruimen, en met een emmertje sop er bij is het feest compleet.
Dat vond die "vriendin"al niet kunnen want ik ben haar moeder en ik kan haar kamer doen. Toen dacht ik nog ieder zijn eigen mening even goede vrienden. Niet dus! Ik kreeg de wind van voren want ik moet zo nodig werken( niet meer dan 12 uur in de week, maar goed..) en is onze dochter 3 middagen in de week bij de opvang. ( Ze is nooit op de opvang op de middagen dat zij vrij is dus eigenlijk is ze daar niet zo heel lang en ze vind het geweldig) En omdat ik dan geen tijd heb om het huishouden te doen moet dat arme kind mij maar helpen terwijl ze vakantie heeft... Toen begon ze ook nog te emmeren dat als wij over een maand een weekendje samen weg gaan wij het arme meisje bij een van de opa's en oma's brengen..... Mijn man en ik gaan een keer per jaar een weekendje samen weg en weten dat onze dochter dan dat weekend niets te kort komt... Sterker nog als wij haar weer op halen dan is ze boos dat we er al weer zijn...
Toen die "vriendin" uit gesproken was vroeg ik haar waar ze zich mee dacht te bemoeien want het is mijn kind en ik vind niet dat ik haar te kort doe op welk vlak dan ook. Kreeg ik het antwoord dat ik een eenzaam en onsociaal kind aan het "kweken"was en dat zij nooit op deze manier met haar dochter om gaat... Ik vertelde haar dat het nog al logisch wat dat zij dat niet deed want die van haar is net een half jaar.
Nu ben ik niet snel van mijn stuk te brengen en voel ik me altijd wel sterk in mijn schoenen staan. Maar toch heeft dit voorval me aan het twijfelen gebracht. Ben ik echt zo'n ontaarde moeder omdat mijn dochter haar eigen kamer mag schoonmaken, omdat ik werk en omdat mijn man en ik een weekendje per jaar samen weg gaan?????
maandag 27 april 2009 om 23:01
Vanavond nog hebben mijn dochters van 3 en 5 me geholpen met boven de ramen wassen,dingen afsoppen e.d. Ze bleven maar vragen: en wat kunnen we nu doen mama, en nu, en nu?
Super vonden ze het, beetje prutsen met een doekje en wat water. Goed voor hun zelfvertrouwen, want complimentjes over het resultaat natuurlijk.
Hardstikke goed dat je je dochter juist betrekt bij het schoonmaken van haar kamertje. En daarna tijd om samen iets echt leuks te doen.
Heeft je kennis al gebeld voor excuses?
Super vonden ze het, beetje prutsen met een doekje en wat water. Goed voor hun zelfvertrouwen, want complimentjes over het resultaat natuurlijk.
Hardstikke goed dat je je dochter juist betrekt bij het schoonmaken van haar kamertje. En daarna tijd om samen iets echt leuks te doen.
Heeft je kennis al gebeld voor excuses?
maandag 27 april 2009 om 23:08
Wat een lef van die 'vriendin' van je!
Mijn dochter is 16 maanden, maar vindt het geweldig als ze mag helpen, met een doekje 'schoonmaken', vaatwasser uitruimen, stofzuigen, spullen brengen. Ik hoop dat ze dat over een jaar of 6 nog steeds zo leuk vindt , maar inderdaad, tegen die tijd zal ze toch echt haar eigen rommel op moeten ruimen en ik zal dan heus wel helpen. Zielig is dat niet, dat heet opvoeden. Krijg je hele leuke kinderen van!
Mijn dochter is 16 maanden, maar vindt het geweldig als ze mag helpen, met een doekje 'schoonmaken', vaatwasser uitruimen, stofzuigen, spullen brengen. Ik hoop dat ze dat over een jaar of 6 nog steeds zo leuk vindt , maar inderdaad, tegen die tijd zal ze toch echt haar eigen rommel op moeten ruimen en ik zal dan heus wel helpen. Zielig is dat niet, dat heet opvoeden. Krijg je hele leuke kinderen van!
dinsdag 28 april 2009 om 10:08
Wat lief zeg al die reactie's, echt heel fijn!!!! dank jullie wel.
Ik heb hier nog weer even een up-date
Heb gisteravond toch die inmiddels ozo vage kennis uit een verleden nog even gebeld en haar gevraagd of er misschien iets aan de hand was, aangezien ze zo raar reageerde. Er was niets met haar aan de hand zei ze. Ze ergerde zich al langer aan mijn manier van opvoeden?!?!?!?!
Ik heb niet verder gevraagd, was er helemaal klaar mee en heb haar dat ook goed duidelijk gemaakt!
We waren al een aantal jaren vriendinnen ( dacht ik) en zij was helemaal weg van onze dochter( dacht ik dus weer). Er hoefde maar iets bij haar an de hand te zijn en ik stond voor haar klaar.
Nu niet meer dus! Ik laat haar lekker in haar sop gaar koken en spoel de vriendschap door de plee. Sorry maar ik laat niet op die manier met mijn gevoel spelen.
Ik had na dat zeer korte telefoongesprek echt zo iets van: Wat kan ik soms toch ontzettend dom zijn, dat ik door zo'n persoon aan het twijfelen wordt gebracht! Ik ben een goede moeder, doe heel veel voor mijn kind, werk maar 12 uur in de week en als ik kindlief 's avonds naar bed breng en haar na het voorlezen nog even knuffel ben ik nog altijd de aller liefste moeder van de hele wereld!!!!
Zo en laat haar dan maar hopen dat haar dochter er over 7 jaar nog zo over denkt!
Ik heb hier nog weer even een up-date
Heb gisteravond toch die inmiddels ozo vage kennis uit een verleden nog even gebeld en haar gevraagd of er misschien iets aan de hand was, aangezien ze zo raar reageerde. Er was niets met haar aan de hand zei ze. Ze ergerde zich al langer aan mijn manier van opvoeden?!?!?!?!
Ik heb niet verder gevraagd, was er helemaal klaar mee en heb haar dat ook goed duidelijk gemaakt!
We waren al een aantal jaren vriendinnen ( dacht ik) en zij was helemaal weg van onze dochter( dacht ik dus weer). Er hoefde maar iets bij haar an de hand te zijn en ik stond voor haar klaar.
Nu niet meer dus! Ik laat haar lekker in haar sop gaar koken en spoel de vriendschap door de plee. Sorry maar ik laat niet op die manier met mijn gevoel spelen.
Ik had na dat zeer korte telefoongesprek echt zo iets van: Wat kan ik soms toch ontzettend dom zijn, dat ik door zo'n persoon aan het twijfelen wordt gebracht! Ik ben een goede moeder, doe heel veel voor mijn kind, werk maar 12 uur in de week en als ik kindlief 's avonds naar bed breng en haar na het voorlezen nog even knuffel ben ik nog altijd de aller liefste moeder van de hele wereld!!!!
Zo en laat haar dan maar hopen dat haar dochter er over 7 jaar nog zo over denkt!
dinsdag 28 april 2009 om 10:34
Vrouwke, nu zeg je het weer. 'ik werk máár 12 uur per week'.
Alsof aan de hoeveelheid dat je werkt is af te lezen hoe zo'n goede moeder je bent? Ben jij een slechtere moeder als je 25 uur werkt?
Een goede moeder is een goede moeder, en een slechte moeder een slechte moeder. Een goede moeder wordt niet een slechte moeder als ze 40 uur per week werkt, en een slechte moeder wordt geen betere moeder als ze full-time thuis zit.
Alsof aan de hoeveelheid dat je werkt is af te lezen hoe zo'n goede moeder je bent? Ben jij een slechtere moeder als je 25 uur werkt?
Een goede moeder is een goede moeder, en een slechte moeder een slechte moeder. Een goede moeder wordt niet een slechte moeder als ze 40 uur per week werkt, en een slechte moeder wordt geen betere moeder als ze full-time thuis zit.
