Kinderen
alle pijlers
Onzeker over kind door anderen....
zondag 12 juli 2009 om 20:18
Vorige week op de zwemles van mijn zoon vroeg een van de zwemjuffen hoe lang hij al zwemt voor diploma A . In middels bijna twee jaar , (zoon is bijna 7).
Toen gaf ze aan dat hij volgens haar wel luistert maar niet alles in zich opneemt en weinig oogcontact maakt met sommigen , is hij niet licht autistisch vroeg ze mij toen.....
Nu heb ik daar zelf ook weleens aan gedacht maar de orthopedagoog die bij ons op school werkzaam is heeft hem een paar keer geobserveerd en gaf aan dat er niks met hem aan de hand is.
Dus daar heb ik me toen ook bij neergelegd.
Maar goed , zwemjuf begon van alles te vragen ; heeft hij wel vriendjes , wordt hij wel gevraagd voor feestjes want ja kinderen merken het wel als er iets anders aan een kind is etc.
Nu ben ik gewoon gaan twijfelen aan alles mbt mijn kind , terwijl ik daar net van af was.
Het is nu vakantie en 3 van de 5 vriendjes van mijnzoon zijn op vakantie en door het slechte weer zijn we steeds wat in huis geweest waardoor hij niet veel gespeeld heeft deze week . Normaal zit ik daar niet mee , maar door de vragen van de zwemjuf ben ik wat in een negatieve gedachtenspiraal geraakt en begin ik weer op alle kleine (negatieve)dingen te letten die mijn zoon "uithaald".
Hoe kom ik hier weer uit?????
Toen gaf ze aan dat hij volgens haar wel luistert maar niet alles in zich opneemt en weinig oogcontact maakt met sommigen , is hij niet licht autistisch vroeg ze mij toen.....
Nu heb ik daar zelf ook weleens aan gedacht maar de orthopedagoog die bij ons op school werkzaam is heeft hem een paar keer geobserveerd en gaf aan dat er niks met hem aan de hand is.
Dus daar heb ik me toen ook bij neergelegd.
Maar goed , zwemjuf begon van alles te vragen ; heeft hij wel vriendjes , wordt hij wel gevraagd voor feestjes want ja kinderen merken het wel als er iets anders aan een kind is etc.
Nu ben ik gewoon gaan twijfelen aan alles mbt mijn kind , terwijl ik daar net van af was.
Het is nu vakantie en 3 van de 5 vriendjes van mijnzoon zijn op vakantie en door het slechte weer zijn we steeds wat in huis geweest waardoor hij niet veel gespeeld heeft deze week . Normaal zit ik daar niet mee , maar door de vragen van de zwemjuf ben ik wat in een negatieve gedachtenspiraal geraakt en begin ik weer op alle kleine (negatieve)dingen te letten die mijn zoon "uithaald".
Hoe kom ik hier weer uit?????
maandag 13 juli 2009 om 09:29
Ik zou hem alleen laten testen als jullie het gevoel hebben dat er écht iets met hem is. Dat er problemen zijn of kunnen ontstaan waarvan je het gevoel hebt: dit is anders dan de normale opvoedproblemen.
Want zodra je begint met het onderzoeken/testen van een kind kom je in een circuit terecht waar je niet zo makkelijk meer uitkomt. Als dat terecht is, is dat uiteraard niet erg, maar als er helemaal niks aan de hand blijkt, blijft er wél altijd een soort van kruisje (zeg maar) achter zijn naam staan.
En die testen zijn bovendien behoorlijk intensief voor een kind, je moet wel echt zeker weten of je hem dat wilt aandoen.
Buiten dat: als er verder geen gerichte problemen zijn, en de zwamemjuf is de enige die iets dergelijks zegt, is het nog niet zo makkelijk om een verwijzing te krijgen. En terecht, lijkt me.
Want zodra je begint met het onderzoeken/testen van een kind kom je in een circuit terecht waar je niet zo makkelijk meer uitkomt. Als dat terecht is, is dat uiteraard niet erg, maar als er helemaal niks aan de hand blijkt, blijft er wél altijd een soort van kruisje (zeg maar) achter zijn naam staan.
En die testen zijn bovendien behoorlijk intensief voor een kind, je moet wel echt zeker weten of je hem dat wilt aandoen.
Buiten dat: als er verder geen gerichte problemen zijn, en de zwamemjuf is de enige die iets dergelijks zegt, is het nog niet zo makkelijk om een verwijzing te krijgen. En terecht, lijkt me.
maandag 13 juli 2009 om 09:36
Will, mijn oudste zoon is autistisch. Heeft vrij lang geduurd voordat we daar achter waren, mede ook omdat ik hem geen onnodig etiket wilde geven en ik hem eigenlijk best normaal vond.
De onderzoeken waren het invullen van vragenlijsten, observatie en onderzoek door de psychiater. Die onderzoeken door de psychiater vond hij niet leuk, want er werd zoveel gevraagd en dat vond hij erg saai.
Mijn zoon voelde zich altijd al anders, dus zo heb ik hem uitgelegd waarom we die onderzoeken gingen doen.
Overigens maakt mijn zoon gewoon oogcontact, spreekt ook heel makkelijk anderen aan, dat waren juist ook dingen waardoor ik het idee van autisme steeds maar weer wegschoof. Autisme is echt zo veelomvattend, dat kan alleen door uitgebreid onderzoek vastgesteld worden.
Als ik jouw verhaal lees, kan ik me voorstellen dat het wel handig is om het te laten uitzoeken, gewoon voor je eigen gemoedsrust.
Ik ben destijds naar de kinderpsychiater gegaan in de overtuiging dat mijn zoon niks mankeerde, maar dat ik hem gewoon totaal verkeerd opvoedde. Dat hadden ze me namelijk op school wijsgemaakt. Mijn hulpvraag was dan ook niet om een stoornis bij mijn zoon te vinden, maar om opvoedtips, omdat ik het niet kon.
De opluchting toen er wel een stoornis werd gevonden en ik daarnaast nog even een bos veren in mijn reet kreeg omdat ik het juist ontzettend goed deed, qua opvoeding, dat heeft mij ontzettend goed gedaan. De dikke middelvinger naar school was echt een heerlijk gevoel.
Omdat er tegenwoordig nogal veel etiketten worden geplakt denkt volgens mij nu ook iedereen dat ie er verstand van heeft. Zo'n zwemjuf kan dat natuurlijk helemaal niet beoordelen (ook niet als ze PABO gedaan heeft hoor), maar omdat het bij jou je twijfels weer oproept is het mss toch verstandig om het echt uit te laten zoeken. Zodat je de volgende keer dat er weer zo'n zwamzwemjuf (of schooljuf, of buurvrouw, of... of....) komt gewoon weet wat zo'n opmerking waard is.
De onderzoeken waren het invullen van vragenlijsten, observatie en onderzoek door de psychiater. Die onderzoeken door de psychiater vond hij niet leuk, want er werd zoveel gevraagd en dat vond hij erg saai.
Mijn zoon voelde zich altijd al anders, dus zo heb ik hem uitgelegd waarom we die onderzoeken gingen doen.
Overigens maakt mijn zoon gewoon oogcontact, spreekt ook heel makkelijk anderen aan, dat waren juist ook dingen waardoor ik het idee van autisme steeds maar weer wegschoof. Autisme is echt zo veelomvattend, dat kan alleen door uitgebreid onderzoek vastgesteld worden.
Als ik jouw verhaal lees, kan ik me voorstellen dat het wel handig is om het te laten uitzoeken, gewoon voor je eigen gemoedsrust.
Ik ben destijds naar de kinderpsychiater gegaan in de overtuiging dat mijn zoon niks mankeerde, maar dat ik hem gewoon totaal verkeerd opvoedde. Dat hadden ze me namelijk op school wijsgemaakt. Mijn hulpvraag was dan ook niet om een stoornis bij mijn zoon te vinden, maar om opvoedtips, omdat ik het niet kon.
De opluchting toen er wel een stoornis werd gevonden en ik daarnaast nog even een bos veren in mijn reet kreeg omdat ik het juist ontzettend goed deed, qua opvoeding, dat heeft mij ontzettend goed gedaan. De dikke middelvinger naar school was echt een heerlijk gevoel.
Omdat er tegenwoordig nogal veel etiketten worden geplakt denkt volgens mij nu ook iedereen dat ie er verstand van heeft. Zo'n zwemjuf kan dat natuurlijk helemaal niet beoordelen (ook niet als ze PABO gedaan heeft hoor), maar omdat het bij jou je twijfels weer oproept is het mss toch verstandig om het echt uit te laten zoeken. Zodat je de volgende keer dat er weer zo'n zwamzwemjuf (of schooljuf, of buurvrouw, of... of....) komt gewoon weet wat zo'n opmerking waard is.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 13 juli 2009 om 09:44
Mijn kinderen hebben allebei nooit hun zwemdiploma gehaald. dat is pas erg.
Hebben beiden een jaar schoolzwemmen gehad, oudste zelfs bijna 2 jaar. Gewone zwemles trekken ze niet, veel te druk.
Nou hebben ze ook beide een etiket in het autistisch spectrum, dus ik denk dat het daarmee te maken heeft, maar als ik Liv lees is dat onzin.
Hebben beiden een jaar schoolzwemmen gehad, oudste zelfs bijna 2 jaar. Gewone zwemles trekken ze niet, veel te druk.
Nou hebben ze ook beide een etiket in het autistisch spectrum, dus ik denk dat het daarmee te maken heeft, maar als ik Liv lees is dat onzin.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 13 juli 2009 om 09:46
Alle kinderen/mensen zijn anders. Maar dat betekent toch niet dat er iets mis is?
Ik was ook 7 toen ik m'n a-diploma haalde. Ik heb er drie jaar over gedaan. M'n broer had met vier jaar al z'n C-diploma.
Maar goed, hij kon dan weer niet op de kleuterschool al lezen.
Volgens de leraren op school was mijn broer zeer moeilijk lerend en ik motorisch gestoord. Overigens was ik volgens een test die ik moest doen toen ik 10 was, zwakzinnig.
Hij is afgestudeerd en heeft een eigen bedrijf.
Ik heb mijn studie nooit afgemaakt, maar heb wel in een musical gespeeld toen ik 19 was (dat is inclusief dansen, ondanks mijn motorisch gestoord zijn).
Kortom, jouw zoon kan nog alles worden wat hij wil.
Ondanks de zwemlerares.
De meeste mensen die echt interessante dingen doen zijn "anders".
Ik was ook 7 toen ik m'n a-diploma haalde. Ik heb er drie jaar over gedaan. M'n broer had met vier jaar al z'n C-diploma.
Maar goed, hij kon dan weer niet op de kleuterschool al lezen.
Volgens de leraren op school was mijn broer zeer moeilijk lerend en ik motorisch gestoord. Overigens was ik volgens een test die ik moest doen toen ik 10 was, zwakzinnig.
Hij is afgestudeerd en heeft een eigen bedrijf.
Ik heb mijn studie nooit afgemaakt, maar heb wel in een musical gespeeld toen ik 19 was (dat is inclusief dansen, ondanks mijn motorisch gestoord zijn).
Kortom, jouw zoon kan nog alles worden wat hij wil.
Ondanks de zwemlerares.
De meeste mensen die echt interessante dingen doen zijn "anders".
maandag 13 juli 2009 om 09:53
quote:Solomio schreef op 13 juli 2009 @ 09:44:
Mijn kinderen hebben allebei nooit hun zwemdiploma gehaald. dat is pas erg.
Hebben beiden een jaar schoolzwemmen gehad, oudste zelfs bijna 2 jaar. Gewone zwemles trekken ze niet, veel te druk.
Nou hebben ze ook beide een etiket in het autistisch spectrum, dus ik denk dat het daarmee te maken heeft, maar als ik Liv lees is dat onzin.Ik dacht ook dat het voor mijn pdd-nos kind te druk zou zijn of dat hij het niet aan zou kunnen, de gewone zwemles. In overleg met de zwemjuf hebben we het gewoon geprobeerd. Ze wisten dus wel van zijn pdd-nos, en ze hebben daar ook rekening mee gehouden (bij hem duurt het vaak wat langer voordat hij luistert en dingen doordringen) en dat ging gelukkig erg goed! Maar goed, wat voor mijn kind werkt, hoeft voor een ander kind uiteraard niet perse te werken. Gelukkig is ieder kind (ook met ASS) anders!
Mijn kinderen hebben allebei nooit hun zwemdiploma gehaald. dat is pas erg.
Hebben beiden een jaar schoolzwemmen gehad, oudste zelfs bijna 2 jaar. Gewone zwemles trekken ze niet, veel te druk.
Nou hebben ze ook beide een etiket in het autistisch spectrum, dus ik denk dat het daarmee te maken heeft, maar als ik Liv lees is dat onzin.Ik dacht ook dat het voor mijn pdd-nos kind te druk zou zijn of dat hij het niet aan zou kunnen, de gewone zwemles. In overleg met de zwemjuf hebben we het gewoon geprobeerd. Ze wisten dus wel van zijn pdd-nos, en ze hebben daar ook rekening mee gehouden (bij hem duurt het vaak wat langer voordat hij luistert en dingen doordringen) en dat ging gelukkig erg goed! Maar goed, wat voor mijn kind werkt, hoeft voor een ander kind uiteraard niet perse te werken. Gelukkig is ieder kind (ook met ASS) anders!
maandag 13 juli 2009 om 09:53
Ik vind dit een lastige. Mijn kind flierefluit zich door de zwemlessen, en heeft dus eigenlijk 1 op 1 contact nodig om daar ook nog iets te leren binnen redelijke tijd, en doet zulks eigenlijk ook op school. Op school weet de juffrouw dit en zorgt ervoor dat ze extra contact met hem zoekt als dit nodig is. Zij ziet verder geen bijzonderheden, dus hij gaat gewoon door en we zien wel waar hij uitkomt.
Heb in verband met andere zoon wel eens een stapel vragenlijsten van de ggz ingevuld, waaronder die in de richting van een diagnose naar een ontwikkelingsstoornis, en heb daarbij geen levensgrote herkenning gevoeld.
Zo snel kom je dus niet aan een diagnose met ietwat afwijkend gedrag.
In jouw geval zou ik toch kijken of onderzoek mogelijk is. Of eerst: lees je een beetje in op ontwikkelingsstoornissen. Dan kun je zelf redelijk inschatten of jouw kind binnen dit plaatje past of niet. De anamnese wordt toch gesteld op jouw observaties, dus kwaad kan dit niet.
Heb in verband met andere zoon wel eens een stapel vragenlijsten van de ggz ingevuld, waaronder die in de richting van een diagnose naar een ontwikkelingsstoornis, en heb daarbij geen levensgrote herkenning gevoeld.
Zo snel kom je dus niet aan een diagnose met ietwat afwijkend gedrag.
In jouw geval zou ik toch kijken of onderzoek mogelijk is. Of eerst: lees je een beetje in op ontwikkelingsstoornissen. Dan kun je zelf redelijk inschatten of jouw kind binnen dit plaatje past of niet. De anamnese wordt toch gesteld op jouw observaties, dus kwaad kan dit niet.
maandag 13 juli 2009 om 10:40
@HPL; het gaat er toch niet om of het haar taak is; ik reageer op jouw eerdere posting, waarin jij met termen als 'kutmens' gooit.
Nooit in je opgekomen dat zij uit oprechte bezorgdheid TO aangesproken heeft omdat zij dingen (her)kent??
Op zo'n zelfde soort manier is er bij de zoon van een neefje van mij al in een heel vroeg stadium vastgesteld dat hij Asperger heeft. Zodoende hebben ze daar goed en snel op kunnen inspelen.
Nooit in je opgekomen dat zij uit oprechte bezorgdheid TO aangesproken heeft omdat zij dingen (her)kent??
Op zo'n zelfde soort manier is er bij de zoon van een neefje van mij al in een heel vroeg stadium vastgesteld dat hij Asperger heeft. Zodoende hebben ze daar goed en snel op kunnen inspelen.
maandag 13 juli 2009 om 11:29
Een kind wordt niet getest om de onzekerheid van ouders weg te nemen, Dorinde. (das maar goed ook)
Eventueel naar de huisarts zou wel kunnen uiteraard. Maar ja, die kan ook alleen maar afgaan op de verhalen van de ouders, dus dan moet er toch écht wel iets aan de hand zijn voordat die gaat doorverwijzen.
Eventueel naar de huisarts zou wel kunnen uiteraard. Maar ja, die kan ook alleen maar afgaan op de verhalen van de ouders, dus dan moet er toch écht wel iets aan de hand zijn voordat die gaat doorverwijzen.
maandag 13 juli 2009 om 11:57
Ja, dat las ik. En ook dat de orthopedagoog in kwestie zei dat er niks aan de hand was.
Kijk, als je je nu zelf echt heel veel zorgen maakt en er overduidelijk iets aan de hand is, ja, dan zou ik ook aandringen op onderzoek. Maar als je je eigenlijk al niet zoveel zorgen meer maakt en je alleen maar onzeker wordt gemaakt door een zwemjuf, tja, dan zou ik gewoon nog even niks doen. Gaat die onzekerheid vanzelf wel weer over.
Kijk, als je je nu zelf echt heel veel zorgen maakt en er overduidelijk iets aan de hand is, ja, dan zou ik ook aandringen op onderzoek. Maar als je je eigenlijk al niet zoveel zorgen meer maakt en je alleen maar onzeker wordt gemaakt door een zwemjuf, tja, dan zou ik gewoon nog even niks doen. Gaat die onzekerheid vanzelf wel weer over.
maandag 13 juli 2009 om 22:23
Een kennis van mijn moeder is met haar zoon naar een kinderarts geweest die na 15 minuten al kon zien dat haar jochie ADHD had. Later is ze bij de GGZ geweest , was een goed gesprek maar zij gaf wel aan dat er ook meteen gevraagd werd of ze hem wel aan kon etc.
Ik vind het echt moeilijk , denk ook wel dat ik zelf consequenter in dingen moet zijn. Ben vandaag begonnen met een soort beloningsysteem waarbij kindlief ook de simpele dingen als tv kijken "kwijt"kan raken door megatief gedrag.
Zelf denk ik dat hij zijn boze buien ook heeft omdat hij denkt daar wat mee te bereiken. Streng zijn is niet altijd leuk , maar in zijn geval hard nodig.
Vanmiddag was er een vriendinnetje te spelen en dat ging prima hoor , maar kindlief wilde "boefje"spelen en dat duurde vriendinnetje te lang. Heb hem dat op een rustige manier uitgelegd , toen was dat ook goed.
Maar andere kids drijven hun zin toch ook wel door als ze met iemand spelen ?? Elk kind wil toch het liefst de baas zijn??
Dat is het probleem denk ik ook wel wat , ik heb zelf het idee dat mijn kind anders is , maar ik zie een ander kind denk ik te rooskleurig....
Ik vind het echt moeilijk , denk ook wel dat ik zelf consequenter in dingen moet zijn. Ben vandaag begonnen met een soort beloningsysteem waarbij kindlief ook de simpele dingen als tv kijken "kwijt"kan raken door megatief gedrag.
Zelf denk ik dat hij zijn boze buien ook heeft omdat hij denkt daar wat mee te bereiken. Streng zijn is niet altijd leuk , maar in zijn geval hard nodig.
Vanmiddag was er een vriendinnetje te spelen en dat ging prima hoor , maar kindlief wilde "boefje"spelen en dat duurde vriendinnetje te lang. Heb hem dat op een rustige manier uitgelegd , toen was dat ook goed.
Maar andere kids drijven hun zin toch ook wel door als ze met iemand spelen ?? Elk kind wil toch het liefst de baas zijn??
Dat is het probleem denk ik ook wel wat , ik heb zelf het idee dat mijn kind anders is , maar ik zie een ander kind denk ik te rooskleurig....
dinsdag 14 juli 2009 om 08:44
will, even een tip (als je daar geen zin in hebt, negeer mijn post dan maar hoor!) Als je een beloningssysteem doet, houd die dan in het positieve. Dus de basis is niet iets afnemen, maar iets extra verdienen. Anders leg je al snel teveel nadruk op het negatieve.
Consequent zijn is belangrijk, maar vooral ook duidelijk zijn en aangeven wat je wel wenst qua gedrag ipv benoemen wat je niet wilt.
Consequent zijn is belangrijk, maar vooral ook duidelijk zijn en aangeven wat je wel wenst qua gedrag ipv benoemen wat je niet wilt.
dinsdag 14 juli 2009 om 08:50
Ook ik maakte vroeger geen oogcontact, en dat werd inderdaad verlegen genoemd.
Ik werk in de jeugdzorg, en heb al een aantal autistische jongens meegemaakt die gewoon oogcontact maken. Zoiets zeggen over een jongen, terwijl je daar niet voor gestudeerd hebt, is bij ons uit den boze. Er moet altijd eerst een onderzoek komen van de psychiater als wij denken dat er 'iets' zou kunnen zijn.
Ik werk in de jeugdzorg, en heb al een aantal autistische jongens meegemaakt die gewoon oogcontact maken. Zoiets zeggen over een jongen, terwijl je daar niet voor gestudeerd hebt, is bij ons uit den boze. Er moet altijd eerst een onderzoek komen van de psychiater als wij denken dat er 'iets' zou kunnen zijn.
dinsdag 14 juli 2009 om 14:19
Die zwemjuf gaat echt ver buiten haar boekje en ook een leerkracht die hetzelfde zou zeggen zou ver buiten haar boekje gaan. Het diagnosticeren van een pervasieve ontwikkelingsstoornis vraagt (gelukkig) heel wat meer opleiding dan Pabo. Wel kan het zijn dat door ervaring, met het kind of met andere kinderen een leerkracht een vermoeden heeft van een ontw. stoornis en het is altijd goed om hierover te praten met ouders/interne begeleiding/orthopedagoog. Maar dan absoluut zonder het stellen van een nep diagnose.
Will, wat zeggen de leerkrachten van je zoon over zijn ontwikkeling/ gedrag? Een stoornis in het autistisch spectrum kan zoveel verschillende uitingsvormen hebben, dus het is bijna onmogelijk om dat te beoordelen als `leek`. Ik zou een gesprek aanvragen opschool (jammer dat het net vakantie is) als je er na de vakantie nog steeds zo over twijfelt. En kijken met school hoe hij meekomt in de groep/leerstof etc. Als je je dan nog steeds zorgen maakt, zou ik inderdaad een andere orthopedagoog proberen in te schakelen dan die van school voor de tests. Blijkbaar komt zij niet `verder` bij je zoontje. Maar het zou natuurlijk ook heel goed kunnen dat jij na de vakantie en de gesprekken op school je zorgen ook wat aan de kant kunt zetten.
Daarbij, zeker als er geen `problemen` zijn is een diagnose echt niet altijd zaligmakend.
Will, wat zeggen de leerkrachten van je zoon over zijn ontwikkeling/ gedrag? Een stoornis in het autistisch spectrum kan zoveel verschillende uitingsvormen hebben, dus het is bijna onmogelijk om dat te beoordelen als `leek`. Ik zou een gesprek aanvragen opschool (jammer dat het net vakantie is) als je er na de vakantie nog steeds zo over twijfelt. En kijken met school hoe hij meekomt in de groep/leerstof etc. Als je je dan nog steeds zorgen maakt, zou ik inderdaad een andere orthopedagoog proberen in te schakelen dan die van school voor de tests. Blijkbaar komt zij niet `verder` bij je zoontje. Maar het zou natuurlijk ook heel goed kunnen dat jij na de vakantie en de gesprekken op school je zorgen ook wat aan de kant kunt zetten.
Daarbij, zeker als er geen `problemen` zijn is een diagnose echt niet altijd zaligmakend.
dinsdag 14 juli 2009 om 14:27
De één noemt het 'op zichzelf' een ander interpreteert het als autistisch. Ik vind dergelijk uitspraken schokkend...En erger nog dat je als moeder je gelijk alles aantrekt.
Er worden tegenwoordig te pas en te onpas 'diagnoses' gesteld door mensen die er geen klap verstand van hebben.
@TO, misschien ben jij wel iemand met een minderwaardigheidscomplex en projecteer je dat op je zoon? Kom op zeg...laat je toch niet zo gekmaken.
Er worden tegenwoordig te pas en te onpas 'diagnoses' gesteld door mensen die er geen klap verstand van hebben.
@TO, misschien ben jij wel iemand met een minderwaardigheidscomplex en projecteer je dat op je zoon? Kom op zeg...laat je toch niet zo gekmaken.
