Kinderen
alle pijlers
Oogappeltje
zaterdag 14 maart 2009 om 01:00
Ik las in een blad (volgens mij was het Groter Groeien) een artikel over het feit dat het not done is om uit te spreken dat 1 van je kinderen je oogappeltje is.
Ik heb 2 jochies van 3 en 5 waar ik zielsveel van houd. Ze zijn allebei op hun eigen manier heel bijzonder voor me, maar ik heb echt wel een heel speciale band met die van 3. Misschien omdat hij zo aan me hangt, misschien omdat hij de jongste is en me nog meer nodig heeft dan de oudste, maar misschien ook wel omdat ik mezelf zie als ik naar hem kijk. Ik denk dat je wel kunt zeggen dat hij m'n oogappeltje is, zonder dat ik daardoor minder van de oudste houd.
Hoe zien jullie dit? Hebben jullie een oogappeltje?
Ik heb 2 jochies van 3 en 5 waar ik zielsveel van houd. Ze zijn allebei op hun eigen manier heel bijzonder voor me, maar ik heb echt wel een heel speciale band met die van 3. Misschien omdat hij zo aan me hangt, misschien omdat hij de jongste is en me nog meer nodig heeft dan de oudste, maar misschien ook wel omdat ik mezelf zie als ik naar hem kijk. Ik denk dat je wel kunt zeggen dat hij m'n oogappeltje is, zonder dat ik daardoor minder van de oudste houd.
Hoe zien jullie dit? Hebben jullie een oogappeltje?
zaterdag 14 maart 2009 om 08:38
Ik herken dit maar dan van de andere kant. Mijn zusje was het oogappeltje van mijn moeder, ze werd altijd in bescherming genomen en in mijn ogen ook voorgetrokken door m`n moeder.
Als kind heb je dit echt wel door en ik kan je vertellen dat ik het pas sinds een jaar of 2 echt heb kunnen loslaten.
Ook al zeg je dat je het jongsste kind niet gaat voortrekken/beschermen, je trekt onbewust toch meer naar je jongste zoontje toe (omdat je al aangeeft dat hij zoveel kenmerken heeft die je van jezelf herkent)
Ik denk dus dat je hier erg voorzichtig mee moet zijn.
Als kind heb je dit echt wel door en ik kan je vertellen dat ik het pas sinds een jaar of 2 echt heb kunnen loslaten.
Ook al zeg je dat je het jongsste kind niet gaat voortrekken/beschermen, je trekt onbewust toch meer naar je jongste zoontje toe (omdat je al aangeeft dat hij zoveel kenmerken heeft die je van jezelf herkent)
Ik denk dus dat je hier erg voorzichtig mee moet zijn.
zaterdag 14 maart 2009 om 09:28
Heel fout, inderdaad.
Ik heb hetzelfde gehad, mijn moeder gaf meer om mijn zus. Ze deed alles met mijn zus, winkelen, naar de film, etc etc.
Ik voelde me niet gewenst door haar.
Het afschuwelijkste is, dat mijn zus een paar jaar geleden heeft gebroken met onze moeder. Ze voelde zich te veel geclaimd....
Ik heb hetzelfde gehad, mijn moeder gaf meer om mijn zus. Ze deed alles met mijn zus, winkelen, naar de film, etc etc.
Ik voelde me niet gewenst door haar.
Het afschuwelijkste is, dat mijn zus een paar jaar geleden heeft gebroken met onze moeder. Ze voelde zich te veel geclaimd....
zaterdag 14 maart 2009 om 09:55
bij mij thuis waren we met drie kinderen. Mijn moeder had mijn broertje als oogappel, meer omdat hij de enige jongen was in ons gezin. Mijn zusje hield ze altijd het hand boven het hoofd want die had zo haar eigen problemen waar mijn moeder haar niet voor kon beschermen en deed ze dit op haar manier. Met mij ging ze lekker shoppen. Zo probeerde mijn moeder een tussenweg te vinden om ons allemaal speciaal te laten voelen. Toch hebben wij altijd geweten dat mijn moeder 1 oogappel had. Maar omdat ze ons allemaal speciaal liet voelen heeft het ons geen schade aangedaan.
zaterdag 14 maart 2009 om 10:07
Wij waren met 5 kinderen thuis. Mijn moeder liet altijd merken dat iedereen speciaal was maar aan het eind (en nog steeds) merkte we dat ons zusje duidelijk het oogappeltje is. Ik heb er geen problemen mee maar mijn oudste broer wel. Hij heeft nu bijna geen contact meer met ons, alleen via mij nog wel eens.
zaterdag 14 maart 2009 om 11:01
Hmm, het artikel had dus gelijk, het is echt not done om het toe te geven.
Ik trek m'n jongste absoluut niet voor, ik ben er juist extra alert op. Ik doe met beide kinderen ook evenveel, misschien doe ik nog wel meer met de oudste dan met de jongste omdat hij wat makkelijker is om mee te nemen. Ik houd van allebei evenveel, daar is geen twijfel over mogelijk. En toch is er iets speciaals tussen de jongste en mij, ik kan er niks aan doen.
Ik trek m'n jongste absoluut niet voor, ik ben er juist extra alert op. Ik doe met beide kinderen ook evenveel, misschien doe ik nog wel meer met de oudste dan met de jongste omdat hij wat makkelijker is om mee te nemen. Ik houd van allebei evenveel, daar is geen twijfel over mogelijk. En toch is er iets speciaals tussen de jongste en mij, ik kan er niks aan doen.
zaterdag 14 maart 2009 om 11:02
Ik heb twee kids, twee jongens 4 en bijna 2 jaar oud. Ze zijn mijn hartediefjes en ik houd ontzettend veel van allebei. Ik herken me in mijn jongste en de oudste is helemaal mijn man, maar ik zal nooit één kind voortrekken. Dat voelt niet eerlijk vind ik. Ze zijn allebei heel speciaal voor me en allebei mijn schatjes, dat zeg ik ook altijd als ik ze allebei in mijn armen heb.
zaterdag 14 maart 2009 om 11:16
Ik zie het bij mijn man, zijn zus wordt altijd voorgetrokken en hetzelfde gebeurt nu weer met de kleinkinderen. Verschrikkelijk en voor mij onbegrijpelijk hoe je van een kind meer kan houden dan het andere kind. Not done is naar mijn mening een understatement. En het gaat natuurlijk niet om het al dan niet toegeven maar het feit dat je dat voelt. Verschrikkelijk! Besef je goed wat je je andere kind hiermee aandoet.
zaterdag 14 maart 2009 om 11:28
Hmm, ik denk dat TO niet bedoeld van haar ene kind meer te houden dan van haar andere. Ik houd ook van alle twee mijn zoontje heel veel. Maar met de oudste heb ik een extra speciale band omdat ik zoveel in hem herken van mezelf en ik precies snap wat hij bedoelt als hij ergens mee zit. Ook hebben we dezelfde humor en hoeven elkaar maar aan te kijken om in lachen uit te barsten.
Mijn jongste is precies mijn man. Ook een heerlijk ventje.
De band is alleen anders.
Mijn jongste is precies mijn man. Ook een heerlijk ventje.
De band is alleen anders.
zaterdag 14 maart 2009 om 11:31
Bij ons thuis is de middelste het absolute oogappeltje van mijn ex-moeder. Bij mijn man thuis is de jongste het oogappeltje van pa en ma. Zij heeft hen een kleinkind geschonken tenslotte, en dan ben je heilig. :puke:
Schoonzus is een schat hoor, het is schoonmoeders die zo'n secreet is.
Schoonzus is een schat hoor, het is schoonmoeders die zo'n secreet is.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
zaterdag 14 maart 2009 om 12:19
Mijn broer was het oogappeltje van mijn moeder, en nog!
Mijn moeder beweerde altijd, dat mijn broer als 2 druppels water op haar vader leek (en die was heilig....want dood). Ik vond het altijd zo'n onzin, mijn broer is blond met blauwe ogen en mijn grootvader had pikzwart haar en donkerbruine ogen....dus??????
Maar het is maar wat je erin wilt zien .......
Het is natuurlijk altijd zo dat je een andere band hebt met je verschillende kinderen....ze zijn ook niet allemaal dezelfde leeftijd natuurlijk.....op die manier kan de jongste wel heel lang als een beetje baby behandeld worden, wat tja, de jongste hé!
Mijn moeder beweerde altijd, dat mijn broer als 2 druppels water op haar vader leek (en die was heilig....want dood). Ik vond het altijd zo'n onzin, mijn broer is blond met blauwe ogen en mijn grootvader had pikzwart haar en donkerbruine ogen....dus??????
Maar het is maar wat je erin wilt zien .......
Het is natuurlijk altijd zo dat je een andere band hebt met je verschillende kinderen....ze zijn ook niet allemaal dezelfde leeftijd natuurlijk.....op die manier kan de jongste wel heel lang als een beetje baby behandeld worden, wat tja, de jongste hé!
zaterdag 14 maart 2009 om 12:49
Ik vind niet dat ik selectief lees, ik lees wel een hoop negatieve ervaringen met oogappeltjes. M'n snelle conclusie was dus dat het negatief is om een oogappeltje te hebben.
Lizett zegt het goed: ik houd van allebei evenveel, daar is geen twijfel over mogelijk. Het is meer de band die ik voel met het kleintje, dat maakt het gewoon extra speciaal. Die band komt overigens niet omdat hij op me lijkt, de jochies lijken als 2 druppels water op elkaar en hebben trekken van zowel m'n man als van mij.
Lizett zegt het goed: ik houd van allebei evenveel, daar is geen twijfel over mogelijk. Het is meer de band die ik voel met het kleintje, dat maakt het gewoon extra speciaal. Die band komt overigens niet omdat hij op me lijkt, de jochies lijken als 2 druppels water op elkaar en hebben trekken van zowel m'n man als van mij.
zaterdag 14 maart 2009 om 13:03
quote:Zamirah schreef op 14 maart 2009 @ 11:42:
Wat ik niet begrijp, is dat sommige mensen blijkbaar meer geven om een kind dat op henzelf lijkt.
Soort verkapte vorm van eigenliefde lijkt me.Is dat niet ergens logisch? Stel je bent zelf altijd 'n zelfstandig kind geweest dat zich goed zelf kan bezig houden en je krijgt één drukke aandachtvreter en één rustig zelfstandig spelend kind, dan is het toch logisch dat je veel blijer bent met de een dan met de ander? Lijkt me errug moeilijk om dat niet te laten merken trouwens ook, want de een zal 't bloed waarschijnlijk vaker onder je nagels vandaan halen dan de ander, puur door het verschillende karakter.
Wat ik niet begrijp, is dat sommige mensen blijkbaar meer geven om een kind dat op henzelf lijkt.
Soort verkapte vorm van eigenliefde lijkt me.Is dat niet ergens logisch? Stel je bent zelf altijd 'n zelfstandig kind geweest dat zich goed zelf kan bezig houden en je krijgt één drukke aandachtvreter en één rustig zelfstandig spelend kind, dan is het toch logisch dat je veel blijer bent met de een dan met de ander? Lijkt me errug moeilijk om dat niet te laten merken trouwens ook, want de een zal 't bloed waarschijnlijk vaker onder je nagels vandaan halen dan de ander, puur door het verschillende karakter.
zaterdag 14 maart 2009 om 14:48
Nee, absoluut niet eigenlijk. En ik vind het ook behoorlijk stuitend eigenlijk. Dat je met beide kinderen een andere band hebt is logisch en dat je een specialere band met 1 van tweeen hebt laat je zelf gebeuren en vind ik geen goede zaak.
Ik heb twee kinderen en ik hou op andere manieren van ze, maar evenveel, heb met mijn dochter een bijzondere band omdat ze mijn oudste is, en mijn dochter en met mijn jongste een bijzondere band omdat hij mijn kleine vent is en vanwege de omstandigheden rond zijn geboorte.
Maar ik heb absoluut geen oogappel en ik vind dat ook behoorlijk ongezond.
Ik heb twee kinderen en ik hou op andere manieren van ze, maar evenveel, heb met mijn dochter een bijzondere band omdat ze mijn oudste is, en mijn dochter en met mijn jongste een bijzondere band omdat hij mijn kleine vent is en vanwege de omstandigheden rond zijn geboorte.
Maar ik heb absoluut geen oogappel en ik vind dat ook behoorlijk ongezond.
zaterdag 14 maart 2009 om 14:54
Ik lees het topic nog eens, en dat je van beiden kinderen op een andere manier houdt en er andere dingen in herkent is volkomen normaal en gezond, want het zíjn ook verschillende kinderen met hun eigen leuke en minder leuke kanten. Maar met 1 van je kinderen een 'speciale band' hebben vind ik echt bijzonder schaderlijk, en ik denk dat dat ook gewoon grotendeels aan jezelf ligt, want een band ontwikkelen is een kwestie van investeren.
Bij de ene persoon moet je misschien meer investeren dan bij de ander, want met de één heb je meer gemeen dan met de ander, maar júist bij je kinderen zou je géén verschil in bijzonderheid van de band mogen hebben.
En dat 1 kind meer op je lijkt en je dus meer gemeen hebt zou geen reden mogen zijn dat je band ook bijzonderder (? ) is dan met het andere kind, want dat houdt enkel en alleen in dat je het vertikt om een bijzondere band op te bouwen met het kind waarbij dat wat meer moeite kost.
Met een oogappel doe je de rest van je kinderen onherroepelijk tekort, ookal is die ander het oogappeltje van je man of van oma. Je kunt er dan minder van hebben, bij een kind waar je een 'bijzondere band' mee hebt zul je meer door de vingers zien, je zult het beter begrijpen, meer stimuleren, en gewoon een betere ouder voor zijn dan voor het andere kind en dat vind ik echt heel erg eigenlijk.
Bij de ene persoon moet je misschien meer investeren dan bij de ander, want met de één heb je meer gemeen dan met de ander, maar júist bij je kinderen zou je géén verschil in bijzonderheid van de band mogen hebben.
En dat 1 kind meer op je lijkt en je dus meer gemeen hebt zou geen reden mogen zijn dat je band ook bijzonderder (? ) is dan met het andere kind, want dat houdt enkel en alleen in dat je het vertikt om een bijzondere band op te bouwen met het kind waarbij dat wat meer moeite kost.
Met een oogappel doe je de rest van je kinderen onherroepelijk tekort, ookal is die ander het oogappeltje van je man of van oma. Je kunt er dan minder van hebben, bij een kind waar je een 'bijzondere band' mee hebt zul je meer door de vingers zien, je zult het beter begrijpen, meer stimuleren, en gewoon een betere ouder voor zijn dan voor het andere kind en dat vind ik echt heel erg eigenlijk.
zaterdag 14 maart 2009 om 15:13
[quote]Zamirah schreef op 14 maart 2009 @ 11:42:
Wat ik niet begrijp, is dat sommige mensen blijkbaar meer geven om een kind dat op henzelf lijkt.
quote]
Ik denk niet dat mensen meer houden van een kind wat op hen lijkt, maar misschien herkennen ze bepaalde dingen waardoor ze het kind beter en sneller begrijpen. Of juist niet, dat je kind zoveel op jezelf lijkt dat het juist enorm botst.
Mijn dochter lijkt niet op mij. Ze lijkt, vooral wat uiterlijk betreft, meer op mijn vriend. En dat wordt dan ook door iedereen gezegd. Mijn schoonmoeder heeft zich daar wel eens voor verontschuldigt, maar ik kan er eerlijk gezegd niet mee zitten. Ik hou van mijn vriend om hoe hij is, dan is het toch juist geweldig als mijn dochter op hem lijkt? Verder heeft mijn dochter een heel eigen persoonlijkheid, en dat vind ik juist prachtig! Ze is niet voor de helft mij en voor de helft mijn vriend, ze is zichzelf. Ik leer haar steeds beter kennen (ze is nu 15 maanden) en ik vind het geweldig om te zien hoe zo'n karaktertje zich ontwikkelt .
Om nog even terug te komen op het onderwerp van dit topic; ik heb dus nog maar 1 kind, maar kan me niet voorstellen dat je minder houdt van een kind. Wel dat je met je kinderen een andere band hebt, omdat ze nu eenmaal ook anders zijn.
Wat ik niet begrijp, is dat sommige mensen blijkbaar meer geven om een kind dat op henzelf lijkt.
quote]
Ik denk niet dat mensen meer houden van een kind wat op hen lijkt, maar misschien herkennen ze bepaalde dingen waardoor ze het kind beter en sneller begrijpen. Of juist niet, dat je kind zoveel op jezelf lijkt dat het juist enorm botst.
Mijn dochter lijkt niet op mij. Ze lijkt, vooral wat uiterlijk betreft, meer op mijn vriend. En dat wordt dan ook door iedereen gezegd. Mijn schoonmoeder heeft zich daar wel eens voor verontschuldigt, maar ik kan er eerlijk gezegd niet mee zitten. Ik hou van mijn vriend om hoe hij is, dan is het toch juist geweldig als mijn dochter op hem lijkt? Verder heeft mijn dochter een heel eigen persoonlijkheid, en dat vind ik juist prachtig! Ze is niet voor de helft mij en voor de helft mijn vriend, ze is zichzelf. Ik leer haar steeds beter kennen (ze is nu 15 maanden) en ik vind het geweldig om te zien hoe zo'n karaktertje zich ontwikkelt .
Om nog even terug te komen op het onderwerp van dit topic; ik heb dus nog maar 1 kind, maar kan me niet voorstellen dat je minder houdt van een kind. Wel dat je met je kinderen een andere band hebt, omdat ze nu eenmaal ook anders zijn.
