Kinderen
alle pijlers
Opname voor (suicidale) puber – hielp het?
donderdag 10 juli 2025 om 21:29
Even een nieuwe nick aangemaakt in verband met mogelijke herkenning. Mijn 15 jarige zoon is vandaag in een psychiatrische kliniek hier in Zwitserland, waar we wonen, opgenomen. Hij was op zomerkamp en na een ruzie met een meisje, of een groep meisjes, heeft hij 's nachts een overdosis Concerta (ADHD medicatie) ingenomen – 12 pillen. De volgende ochtend heeft het kamp mij meteen ingelicht en na gesprekken met hem en met mij is besloten dat hij naar huis moest omdat ze zijn veiligheid niet konden waarborgen. Vandaag meteen naar de kinderarts, en die raadde een bezoek aan de spoedafdeling van het ziekenhuis. Zowel de arts als de psychiater daar hebben lang met hem gesproken en raadden aan om hem op te laten nemen. Ze vonden het risico op een hernieuwde poging te groot, en hij is waarschijnlijk al lang een stuk depressiever dan ik dacht. Hij blijkt al eerder een poging te hebben ondernomen met Paracetamol. Hij wilde niet zozeer dood, maar wel rust in zijn hoofd 
. Hij stemde in met de opname, hoewel het idee van 48 uur zonder telefoon nog het ergste leek. Fysiek is hij trouwens in orde, ondanks deze overdosis was zijn hartslag niet dramatisch te hoog.
Zo geschiedde, ik heb hem net weg gebracht en heb nog geen idee of hij een paar dagen, of weken moet blijven. Zit nu vooral met vragen. Hebben jullie ervaring met dit soort opnames, GGZ, privéklinieken, andere opties? Werkte het? Wat deed het met een kind? Wat volgt erna?
Eind van de zomer verhuizen we naar Nederland vanuit Zwitserland dus ik zal straks ook de GGZ moeten gaan navigeren. Het brak mijn hart om mijn jochie daar achter te laten.
Alle advies en tips zijn welkom. Ik ben trouwens alleen met hem, er is geen vader in beeld.
. Hij stemde in met de opname, hoewel het idee van 48 uur zonder telefoon nog het ergste leek. Fysiek is hij trouwens in orde, ondanks deze overdosis was zijn hartslag niet dramatisch te hoog.Zo geschiedde, ik heb hem net weg gebracht en heb nog geen idee of hij een paar dagen, of weken moet blijven. Zit nu vooral met vragen. Hebben jullie ervaring met dit soort opnames, GGZ, privéklinieken, andere opties? Werkte het? Wat deed het met een kind? Wat volgt erna?
Eind van de zomer verhuizen we naar Nederland vanuit Zwitserland dus ik zal straks ook de GGZ moeten gaan navigeren. Het brak mijn hart om mijn jochie daar achter te laten.
Alle advies en tips zijn welkom. Ik ben trouwens alleen met hem, er is geen vader in beeld.
birkin_tas wijzigde dit bericht op 11-07-2025 11:16
0.03% gewijzigd
dinsdag 22 juli 2025 om 21:21
Ik ben het altijd zo blijven zien.Birkin_tas schreef: ↑22-07-2025 19:27Aandurft... daar hou ik me nu maar even aan vast in plaats van hem te zien als een lastige puber die weigert de hulp die hem wordt aangeboden aan te pakken. Een liegende, stelende junk-in-spe.
Alleen weet ik niet of de uitkomst dan anders is, maar het kan je eigen gevoel beïnvloeden en daarmee je houding naar je kind toe.
Bij mijn kind(eren) zag en zie ik het onvermogen, terwijl 'lastige puber' veel meer neigt richting onwil.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 22 juli 2025 om 22:05
Dank voor alle info over GGZ en huisarts. Ik heb inmiddels een huisarts gevonden, als we eind augustus daar zijn en ons hebben ingeschreven (is al in gang gezet) kan ik alles opstarten. Heb de huisarts assistente al ingelicht dat het niet helemaal doorsnee is…
Hij heeft geen medicatie, dat zou eventueel bij therapie komen maar weglopen bij therapie en weigeren terug te gaan doet ook die deur dicht. En hij koopt die troep dus gewoon hier in de winkel ( bankpas maar even geblokkeerd).
Dank ook voor je ervaringsverhaal. Moet me inderdaad inhouden niet teveel te vragen. Samen iets doen is vrijwel onmogelijk op het moment, hij sluit zich op z’n kamer op en begint te vloeken en te schreeuwen als ik hem voorstel iets te gaan doen.
Nee, geen zorgen. Ik reageer me hier af maar tegenover hem hou ik me in.Tuinhuis schreef: ↑22-07-2025 19:54Ten eerste wil ik je heel erg veel sterkte en kracht toewensen. Het lijkt me vreselijk om je kind zo te zien afglijden. Ik vind alleen je laatste zin erg heftig, ik hoop niet dat je dit tegen hem zegt? Dat zal niet helpend zijn, want hij gebruikt dit niet voor niets.
Hij heeft geen medicatie, dat zou eventueel bij therapie komen maar weglopen bij therapie en weigeren terug te gaan doet ook die deur dicht. En hij koopt die troep dus gewoon hier in de winkel ( bankpas maar even geblokkeerd).
Dank ook voor je ervaringsverhaal. Moet me inderdaad inhouden niet teveel te vragen. Samen iets doen is vrijwel onmogelijk op het moment, hij sluit zich op z’n kamer op en begint te vloeken en te schreeuwen als ik hem voorstel iets te gaan doen.
Zou best kunnen, maar hoe pak je dat aan als hij voor iedere confrontatie wegloopt? En dit gedrag wordt steeds extremer; hij zal er - met mijn hulp - toch echt mee aan de slag moeten!Ik lees ook zijn heftige opstart. Heb je al eens gekeken naar hechtingsproblematiek? Ik ben geen psycholoog hoor, maar miss is dit een soort van ‘uittesten’ ofzo hoe ver ie kan gaan voor je hem ‘in de steek laat’? Dat hij bang is om alleen achter te blijven, dat niemand van hem houdt?
Heel veel sterkte!
dinsdag 22 juli 2025 om 22:40
Daar zit dus een enorme valkuil, want als hij er niet mee aan de slag kan/wil/durft kun je daar niks aan doen.Birkin_tas schreef: ↑22-07-2025 22:05Dank voor alle info over GGZ en huisarts. Ik heb inmiddels een huisarts gevonden, als we eind augustus daar zijn en ons hebben ingeschreven (is al in gang gezet) kan ik alles opstarten. Heb de huisarts assistente al ingelicht dat het niet helemaal doorsnee is…
Nee, geen zorgen. Ik reageer me hier af maar tegenover hem hou ik me in.
Hij heeft geen medicatie, dat zou eventueel bij therapie komen maar weglopen bij therapie en weigeren terug te gaan doet ook die deur dicht. En hij koopt die troep dus gewoon hier in de winkel ( bankpas maar even geblokkeerd).
Dank ook voor je ervaringsverhaal. Moet me inderdaad inhouden niet teveel te vragen. Samen iets doen is vrijwel onmogelijk op het moment, hij sluit zich op z’n kamer op en begint te vloeken en te schreeuwen als ik hem voorstel iets te gaan doen.
Zou best kunnen, maar hoe pak je dat aan als hij voor iedere confrontatie wegloopt? En dit gedrag wordt steeds extremer; hij zal er - met mijn hulp - toch echt mee aan de slag moeten!
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 23 juli 2025 om 08:04
Zo dachten wij ook steeds; hij zal toch aan zichzelf moeten werken, hij zal toch moeten gaan inzien dat zijn gedrag anders moet, dat er ook dingen gebeuren doordat hij bepaalde dingen doet. Etc.
Maar de gespecificeerde GGZ (in ons geval crisisdienst en later derdelijns GGZ) heeft ons geleerd dat het soms gewoon onmogelijk is om door te dringen en dat het enige doel is om te verdragen. Met in ons geval medicatie voor de scherpste randen.
Ik vind dat als ouder echt ondoenlijk, want hoe kan je dit nou verdragen als ouder? Ik wens je wederom heel veel sterkte.
Maar de gespecificeerde GGZ (in ons geval crisisdienst en later derdelijns GGZ) heeft ons geleerd dat het soms gewoon onmogelijk is om door te dringen en dat het enige doel is om te verdragen. Met in ons geval medicatie voor de scherpste randen.
Ik vind dat als ouder echt ondoenlijk, want hoe kan je dit nou verdragen als ouder? Ik wens je wederom heel veel sterkte.
woensdag 23 juli 2025 om 08:54
Dat kun je echt leren.Lente19251003- schreef: ↑23-07-2025 08:04Zo dachten wij ook steeds; hij zal toch aan zichzelf moeten werken, hij zal toch moeten gaan inzien dat zijn gedrag anders moet, dat er ook dingen gebeuren doordat hij bepaalde dingen doet. Etc.
Maar de gespecificeerde GGZ (in ons geval crisisdienst en later derdelijns GGZ) heeft ons geleerd dat het soms gewoon onmogelijk is om door te dringen en dat het enige doel is om te verdragen. Met in ons geval medicatie voor de scherpste randen.
Ik vind dat als ouder echt ondoenlijk, want hoe kan je dit nou verdragen als ouder? Ik wens je wederom heel veel sterkte.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 23 juli 2025 om 10:02
Ik vind die acceptatie van jou heel knap, Solomio. Jouw kinderen zijn natuurlijk ook wat ouder, maar ik lees bij jou veel meer een houding van "zo zijn ze nu eenmaal en daar moeten we mee leren omgaan". Ik ben nog lang niet zo ver. Als iets kapot is moet het gemaakt worden, als het linksom niet lukt dan maar rechtsom.
En Lente, ik heb ook veel liever medicatie dan alle semi-illegale troep. Nu is het snus, straks in Nederland ligt weed of alcohol meer voor de hand - hoe ik ook probeer hem verre van alles te houden dat verslavend zou kunnen zijn. Wellicht dat de kinderarts vrijdag iets kan voorschrijven.
Hij heeft vanaf gisteravond 18:00 tot vanmorgen 4 uur geslapen en is nu naar de sportschool vertrokken. Hoop dat hij die "high" van sporten kan krijgen en lichamelijk moe wordt.
En Lente, ik heb ook veel liever medicatie dan alle semi-illegale troep. Nu is het snus, straks in Nederland ligt weed of alcohol meer voor de hand - hoe ik ook probeer hem verre van alles te houden dat verslavend zou kunnen zijn. Wellicht dat de kinderarts vrijdag iets kan voorschrijven.
Hij heeft vanaf gisteravond 18:00 tot vanmorgen 4 uur geslapen en is nu naar de sportschool vertrokken. Hoop dat hij die "high" van sporten kan krijgen en lichamelijk moe wordt.
woensdag 23 juli 2025 om 10:25
Mijn acceptatie komt vooral voort uit herkenning. Ik had ook al jong depressieve periodes en suïcidale gedachtes, maar daar was totaal geen aandacht voor.Birkin_tas schreef: ↑23-07-2025 10:02Ik vind die acceptatie van jou heel knap, Solomio. Jouw kinderen zijn natuurlijk ook wat ouder, maar ik lees bij jou veel meer een houding van "zo zijn ze nu eenmaal en daar moeten we mee leren omgaan". Ik ben nog lang niet zo ver. Als iets kapot is moet het gemaakt worden, als het linksom niet lukt dan maar rechtsom.
En Lente, ik heb ook veel liever medicatie dan alle semi-illegale troep. Nu is het snus, straks in Nederland ligt weed of alcohol meer voor de hand - hoe ik ook probeer hem verre van alles te houden dat verslavend zou kunnen zijn. Wellicht dat de kinderarts vrijdag iets kan voorschrijven.
Hij heeft vanaf gisteravond 18:00 tot vanmorgen 4 uur geslapen en is nu naar de sportschool vertrokken. Hoop dat hij die "high" van sporten kan krijgen en lichamelijk moe wordt.
Doorgaan, discipline, iets bereiken in het leven. Dat was de boodschap. Die we allemaal krijgen trouwens.
Omdat ik aan den lijve ervaren heb wat al die druk mij gekost heeft wilde ik dat bij mijn kinderen per se anders doen.
Ik vind het wel heel lastig om te lezen hoe andere ouders daarmee worstelen. Zowel voor die ouders, als voor die kinderen.
Die druk, de verwachtingen, killing is het.
En begrijp me niet verkeerd: ik begrijp heel goed dat je wilt dat je kind gelukkig is, zelfstandig wordt, iets bereikt in de wereld.
Maar soms zit er niet in wat je hoopt en dan moet je dus jezelf aanleren om die verwachtingen los te laten.
Het is echt een hele dunne (scheids)lijn tussen stimuleren en overvragen.
Wat jij schrijft: als iets kapot is moet het gerepareerd worden.
Ik zie mijzelf en mijn kinderen niet als kapot, ik zie de maatschappij als kapot. Wij kunnen niet voldoen aan de verwachtingen. Dat is niet onze fout, er is iets fout aan de verwachtingen.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 23 juli 2025 om 12:50
Ik hoor je, en ik probeer me in te leven in hoe dat moet voelen. Maar het is niet ok dat een net 15 jarige zich verdooft tot het punt dat het dodelijk kan zijn, of permanente schade kan toebrengen? Dat verdoven heeft meer met het niet uitkomen van zijn eigen (vaak onrealistische) verwachtingen te maken dan met de verwachtingen van de maatschappij.
En dat de maatschappij verwacht dat je op een redelijke manier met je emoties omgaat, niet voor iedere confrontatie wegloopt en nergens mee wil dealen vind ik ook normaal. Daaraan toegeven creëert een volwassene die wellicht niet overvraagt wordt, maar ontzettend verwend en dus vervelend is.
Daar zit bij mij dus het stukje "kapot", en niets doen /fluwelen handschoentjes zijn dan toch gen optie?
En dat de maatschappij verwacht dat je op een redelijke manier met je emoties omgaat, niet voor iedere confrontatie wegloopt en nergens mee wil dealen vind ik ook normaal. Daaraan toegeven creëert een volwassene die wellicht niet overvraagt wordt, maar ontzettend verwend en dus vervelend is.
Daar zit bij mij dus het stukje "kapot", en niets doen /fluwelen handschoentjes zijn dan toch gen optie?
woensdag 23 juli 2025 om 13:04
Tja, soms is dat de enige optie.Birkin_tas schreef: ↑23-07-2025 12:50Ik hoor je, en ik probeer me in te leven in hoe dat moet voelen. Maar het is niet ok dat een net 15 jarige zich verdooft tot het punt dat het dodelijk kan zijn, of permanente schade kan toebrengen? Dat verdoven heeft meer met het niet uitkomen van zijn eigen (vaak onrealistische) verwachtingen te maken dan met de verwachtingen van de maatschappij.
En dat de maatschappij verwacht dat je op een redelijke manier met je emoties omgaat, niet voor iedere confrontatie wegloopt en nergens mee wil dealen vind ik ook normaal. Daaraan toegeven creëert een volwassene die wellicht niet overvraagt wordt, maar ontzettend verwend en dus vervelend is.
Daar zit bij mij dus het stukje "kapot", en niets doen /fluwelen handschoentjes zijn dan toch gen optie?
En het feit dat je denkt dat je dan verwende/vervelende volwassenen krijgt geeft natuurlijk precies het probleem aan.
Er zijn legio mensen die niet kunnen voldoen aan de verwachtingen van de maatschappij. Dat zijn geen verwende types, dat zijn mensen die wrsch al van kinds af aan overvraagd worden en daarom bijv behoefte hebben aan verdovende middelen.
Het maakbaarheidsidee klinkt wat mij betreft nog teveel door in jouw ideeën.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 23 juli 2025 om 14:51
Nee hoor een huisarts is een rechtmatige verwijzen en dan sla je het stukje wijkteam/dossieronderzoek over. De gemeente betaald deze hulp wel maar de aanbieder dient dan een verzoek bij de gemeente in voor een toewijzing. De gemeente kan en mag deze niet afwijzen als de huisarts verwijzer is.
woensdag 23 juli 2025 om 14:58
Hier was dat bij ons idd ook het geval, medicatie en later pas de wil om hulp te accepteren. Het heeft alleen effect als ze zelf willen. Hier werd er meegedaan omdat het moest maar had totaal geen effect omdat kind sociaal wenselijke antwoorden gaf.Lente19251003- schreef: ↑23-07-2025 08:04Zo dachten wij ook steeds; hij zal toch aan zichzelf moeten werken, hij zal toch moeten gaan inzien dat zijn gedrag anders moet, dat er ook dingen gebeuren doordat hij bepaalde dingen doet. Etc.
Maar de gespecificeerde GGZ (in ons geval crisisdienst en later derdelijns GGZ) heeft ons geleerd dat het soms gewoon onmogelijk is om door te dringen en dat het enige doel is om te verdragen. Met in ons geval medicatie voor de scherpste randen.
Ik vind dat als ouder echt ondoenlijk, want hoe kan je dit nou verdragen als ouder? Ik wens je wederom heel veel sterkte.
Op een later moment toen het zelf wilde hem het in raptempo beter.
TO ik zag net hechtingsproblemathiek voorbij komen. Je hoeft hier niet je hele verhaal uit de doeken te doen, wellicht is systeemtherapie dan iets. Voor hem een teken dat het niet alleen aan hem ligt en misschien eerder bereid mee te werken als jullie het samen doen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
