Kinderen
alle pijlers
opvoeden van pubers?
donderdag 25 september 2008 om 23:10
Hallo allemaal,
wil toch maar weer een nieuw topic openen.
Er speelt veel bij mij; door elkaar. Maar waar ik nu mee zit...dochterlief, 14 jaar, doet eigenlijk van alles wat niet goed is voor haar: zij rookt (van mij mag het niet, dus thuis rookt ze niet, wel op school, en buiten, bij papa krijgt ze zelfs de sigaretten aangereikt...), als ze naar feestjes gaat drinkt ze de nodige alcohol (papa lacht hiermee...), en ze rookt wiet (hoeveel heb ik geen idee van, maar ze doet het, krijgt ze goede zin van...). Met haar praten helpt niet; haar thuishouden werkt niet. Er is een gezinsvoogd aangewezen, van haar moet ik mijn dochter vrijer laten, en verlang ik te veel van haar: ze mag niet roken, geen alcohol drinken, en ik verwacht dat ze goed haar best doet op school; dan heb ik de lat voor dochterlief te hoog liggen, zou ze niet aan kunnen voldoen! Nou ja, pardon zeg?
Een gezinsvoogd heeft uiteindelijk de verantwoording, blijkbaar kan ik er niet veel tegen doen...
Ik heb echter het idee, dat ik op deze manier mijn dochter de vernieling in zie gaan, en ik kan niets doen.
Soms zou ik het liefst willen, dat ze bij haar vader ging wonen, maar dat is op dit moment geen optie.
Heeft iemand tips, hoe hiermee om te gaan? Zelf ga ik hier kapot aan...
wil toch maar weer een nieuw topic openen.
Er speelt veel bij mij; door elkaar. Maar waar ik nu mee zit...dochterlief, 14 jaar, doet eigenlijk van alles wat niet goed is voor haar: zij rookt (van mij mag het niet, dus thuis rookt ze niet, wel op school, en buiten, bij papa krijgt ze zelfs de sigaretten aangereikt...), als ze naar feestjes gaat drinkt ze de nodige alcohol (papa lacht hiermee...), en ze rookt wiet (hoeveel heb ik geen idee van, maar ze doet het, krijgt ze goede zin van...). Met haar praten helpt niet; haar thuishouden werkt niet. Er is een gezinsvoogd aangewezen, van haar moet ik mijn dochter vrijer laten, en verlang ik te veel van haar: ze mag niet roken, geen alcohol drinken, en ik verwacht dat ze goed haar best doet op school; dan heb ik de lat voor dochterlief te hoog liggen, zou ze niet aan kunnen voldoen! Nou ja, pardon zeg?
Een gezinsvoogd heeft uiteindelijk de verantwoording, blijkbaar kan ik er niet veel tegen doen...
Ik heb echter het idee, dat ik op deze manier mijn dochter de vernieling in zie gaan, en ik kan niets doen.
Soms zou ik het liefst willen, dat ze bij haar vader ging wonen, maar dat is op dit moment geen optie.
Heeft iemand tips, hoe hiermee om te gaan? Zelf ga ik hier kapot aan...
donderdag 25 september 2008 om 23:15
Ik zou er in ieder geval voor zorgen dat je met haar vader op één lijn komt, zodat ze één duidelijk signaal krijgt. Dus om de tafel met z'n tweeën.
Ik kan me bijna niet voorstellen dat een gezinsvoogd voorstelt om het ok te vinden dat je dochter (wiet) rookt en drinkt....
Als dit wel zo is, zou ik het toch eens hogerop zoeken en dit aan de kaak stellen bij jeugdzorg. Ik kan me namelijk niet geloven dat dit hun beleid is.
Ik kan me bijna niet voorstellen dat een gezinsvoogd voorstelt om het ok te vinden dat je dochter (wiet) rookt en drinkt....
Als dit wel zo is, zou ik het toch eens hogerop zoeken en dit aan de kaak stellen bij jeugdzorg. Ik kan me namelijk niet geloven dat dit hun beleid is.
The time is now
vrijdag 26 september 2008 om 07:35
Helaas, de gezinsvoogd vindt het misschien niet normaal, maar zij zegt, dat ze het toch doet, en dat straffen géén zin heeft. Ik moet vertrouwen hebben in mijn dochter en haar meer loslaten.
Ook wat betreft met vader op één lijn zetten kom ik niet verder: de gezinsvoogd geeft aan, dat vader op dit gebied ook andere regels dan ik mag hebben. Als ik roken verbied, mag hij dat toestaan; idem met drinken.
Wat dat betreft voel ik me met de rug tegen de muur staan, alsof ik moet toekijken hoe mijn dochter zichzelf op deze manier de vernieling in helpt.
Ook wat betreft met vader op één lijn zetten kom ik niet verder: de gezinsvoogd geeft aan, dat vader op dit gebied ook andere regels dan ik mag hebben. Als ik roken verbied, mag hij dat toestaan; idem met drinken.
Wat dat betreft voel ik me met de rug tegen de muur staan, alsof ik moet toekijken hoe mijn dochter zichzelf op deze manier de vernieling in helpt.
vrijdag 26 september 2008 om 09:04
Dit moet ontzettend frustrerend zijn voor je, zo'n gezinsvoogd. We weten allemaal dat alcoholgebruik bij tieners grote gevolgen heeft voor de ontwikkeling van de hersenen en blowen is ook niet gezond.
Ik zou echt even bellen naar de organisatie waar deze gezinsvoogd vandaan komt en vragen of zij het er ook mee eens zijn en jouw argumenten erbij halen waarom jij denkt dat dit niet voordelig is voor jouw dochter.
Verder moet je echt op 1 lijn komen met de vader van je dochter als het om zaken als deze gaat. Tuurlijk mag hij andere huisregels hebben, maar dit zijn zaken waar jullie het over eens moeten zijn. Vreemd dat hij dit allemaal maar grappig vindt.
Ik zou echt even bellen naar de organisatie waar deze gezinsvoogd vandaan komt en vragen of zij het er ook mee eens zijn en jouw argumenten erbij halen waarom jij denkt dat dit niet voordelig is voor jouw dochter.
Verder moet je echt op 1 lijn komen met de vader van je dochter als het om zaken als deze gaat. Tuurlijk mag hij andere huisregels hebben, maar dit zijn zaken waar jullie het over eens moeten zijn. Vreemd dat hij dit allemaal maar grappig vindt.
vrijdag 26 september 2008 om 09:30
In tegenstelling tot de anderen verbaas ik me niet over het beleid van de gezinsvoogd. Met kinderen van 14 jaar hanteer je niet meer een strak verbieden/toestaan, belonen/straffen-beleid, maar ga je als ouder over naar een begeleidende en ondersteunende rol in de opvoeding.
De gezinsvoorgd stimuleert het meisje niet om te roken en te drinken, maar is wel reeeel dat je het moeilijk tegen kan houden. Zeker als het van vader wel mag. Als je daar te veel tegenin gaat, zal dochterlief zich alleen maar gaan verzetten en stiekem doen, en wat bereik je daar nu mee? Door haar wat vrijer te laten, blijf je op vertrouwlijker voet met je dochter en hou je meer grip op waar je dochter mee bezig is. Je wilt toch niet dat straks alles zich buiten jouw gezichtsveld af gaat spelen?
Je kunt met haar praten over de risico's van roken en drinken, maar verbieden heeft op deze leeftijd geen zin meer.
De gezinsvoorgd stimuleert het meisje niet om te roken en te drinken, maar is wel reeeel dat je het moeilijk tegen kan houden. Zeker als het van vader wel mag. Als je daar te veel tegenin gaat, zal dochterlief zich alleen maar gaan verzetten en stiekem doen, en wat bereik je daar nu mee? Door haar wat vrijer te laten, blijf je op vertrouwlijker voet met je dochter en hou je meer grip op waar je dochter mee bezig is. Je wilt toch niet dat straks alles zich buiten jouw gezichtsveld af gaat spelen?
Je kunt met haar praten over de risico's van roken en drinken, maar verbieden heeft op deze leeftijd geen zin meer.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 26 september 2008 om 09:40
Iets wat verboden wordt door (1 van de) ouders is extra aantrekkelijk voor 'n puber. Mijn ouders namen bewust de gok om mij voor ik naar de brugklas ging te vertellen dat als ik zou willen roken, ik dat gerust thuis zou mogen en niet stiekem zou hoeven doen. Ze zeiden, je weet dat 't ongezond is (zij roken zelf niet) maar je bent oud en wijs genoeg om voor jezelf te beslissen. Hierdoor werd roken voor mij geen manier om mij tegen mijn ouders af te zetten en is 't bij 'n keertje proberen gebleven.
Alcohol is ook nooit verboden geweest thuis. Ik mocht zodra ik er om vroeg een slokje proeven, wat ik in 't begin juist vies vond. Zolang er geen verbod is thuis is er ook geen reden om buiten de deur helemaal los te gaan.
Het is in dit geval jammer dat vader en moeder er andere maatstaven op na houden. Als moeder het ook niet verboden had was 't voor de puber wellicht ook minder interessant geweest om daadwerkelijk te gaan roken. Nu is 't kwaad al geschied en zit ze misschien al wel in het stadium dat ze verslaafd is.
Alcohol is ook nooit verboden geweest thuis. Ik mocht zodra ik er om vroeg een slokje proeven, wat ik in 't begin juist vies vond. Zolang er geen verbod is thuis is er ook geen reden om buiten de deur helemaal los te gaan.
Het is in dit geval jammer dat vader en moeder er andere maatstaven op na houden. Als moeder het ook niet verboden had was 't voor de puber wellicht ook minder interessant geweest om daadwerkelijk te gaan roken. Nu is 't kwaad al geschied en zit ze misschien al wel in het stadium dat ze verslaafd is.
vrijdag 26 september 2008 om 10:07
Allemaal leuk en ik begrijp best dat als je dingen niet verbied, ze voor sommige kinderen minder aantrekkelijk worden.
Maar wat als je nu net zo'n kind hebt, die het als een vrijbrief ziet om zich regelmatig te bezatten en haar dagen door te brengen in de koffieshop?
Het is allemaal erg ongezond en erg schadelijk en ik zou het ook niet kunnen om toe te kijken hoe het kind haar leven verziekt.
Het is tegenwoordig heel normaal op feestjes van 14jarigen om helemaal lam te worden. Dat betekent zeker niet dat het dan oké is.
Mijn kind is nog maar 5, maar ik heb geen idee hoe ik dat aan zou moeten pakken als het zo ver is. Ik hoop zo'n goede band met mijn kind te hebben, dat hij niks stiekum doet en hem zo op te voeden dat hij zelf leert oordelen wat goed en slecht is. Maar dat probeerde TO vast ook.
Maar wat als je nu net zo'n kind hebt, die het als een vrijbrief ziet om zich regelmatig te bezatten en haar dagen door te brengen in de koffieshop?
Het is allemaal erg ongezond en erg schadelijk en ik zou het ook niet kunnen om toe te kijken hoe het kind haar leven verziekt.
Het is tegenwoordig heel normaal op feestjes van 14jarigen om helemaal lam te worden. Dat betekent zeker niet dat het dan oké is.
Mijn kind is nog maar 5, maar ik heb geen idee hoe ik dat aan zou moeten pakken als het zo ver is. Ik hoop zo'n goede band met mijn kind te hebben, dat hij niks stiekum doet en hem zo op te voeden dat hij zelf leert oordelen wat goed en slecht is. Maar dat probeerde TO vast ook.
vrijdag 26 september 2008 om 10:12
Bedankt voor de reactie, maar pik die van Poezewoes er even uit:quote:Poezewoes schreef op 26 september 2008 @ 09:30:
In tegenstelling tot de anderen verbaas ik me niet over het beleid van de gezinsvoogd. Met kinderen van 14 jaar hanteer je niet meer een strak verbieden/toestaan, belonen/straffen-beleid, maar ga je als ouder over naar een begeleidende en ondersteunende rol in de opvoeding. Dit kan ik inderdaad nog wel volgen, en ik probeer ook met haar te praten. Thuis roken sta ik overigens absoluut niet toe, doen anderen ook niet, en ik wil ook niet dat mijn dochter hier rookt! Ik vind het gewoon ronduit vies. Alcohol heb ik gezegd mag ze best een glaasje drinken op een feestje, maar zij maakt gelijk misbruik en laat zich vollopen, vindt dit blijkbaar stoer. Ik probeer echt met haar te praten hierover, maar vind het ontzettend lastig, doe het misschien wel op de verkeerde manier...Dat straffen doe ik sowieso niet, ik weet dat dat geen zin heeft, maar dat ze het meer stiekem gaat doen. Ik heb er echter moeite mee haar nu (in mijn ogen) te zien afglijden, ze gaat met verkeerde vrienden om; ik weet niet hoe ik die afglijding tegen kan houden, daar maak ik me zorgen om!
De gezinsvoorgd stimuleert het meisje niet om te roken en te drinken, maar is wel reeeel dat je het moeilijk tegen kan houden. Zeker als het van vader wel mag. Als je daar te veel tegenin gaat, zal dochterlief zich alleen maar gaan verzetten en stiekem doen, en wat bereik je daar nu mee? Door haar wat vrijer te laten, blijf je op vertrouwlijker voet met je dochter en hou je meer grip op waar je dochter mee bezig is. Je wilt toch niet dat straks alles zich buiten jouw gezichtsveld af gaat spelen? De gezinsvoogd stimuleert het op zich niet, dat klopt, maar ik heb toch niet het idee, dat ze me echt helpt. Zijzelf heeft een vrije opvoeding gehad, en volgens mij is dat iets wat ze in haar werk wil uitdragen bij andere gezinnen, waardoor ik toch met heel andere normen en waarden geconfronteerd word, dan die ik zou hanteren....
Je kunt met haar praten over de risico's van roken en drinken, maar verbieden heeft op deze leeftijd geen zin meer.
In tegenstelling tot de anderen verbaas ik me niet over het beleid van de gezinsvoogd. Met kinderen van 14 jaar hanteer je niet meer een strak verbieden/toestaan, belonen/straffen-beleid, maar ga je als ouder over naar een begeleidende en ondersteunende rol in de opvoeding. Dit kan ik inderdaad nog wel volgen, en ik probeer ook met haar te praten. Thuis roken sta ik overigens absoluut niet toe, doen anderen ook niet, en ik wil ook niet dat mijn dochter hier rookt! Ik vind het gewoon ronduit vies. Alcohol heb ik gezegd mag ze best een glaasje drinken op een feestje, maar zij maakt gelijk misbruik en laat zich vollopen, vindt dit blijkbaar stoer. Ik probeer echt met haar te praten hierover, maar vind het ontzettend lastig, doe het misschien wel op de verkeerde manier...Dat straffen doe ik sowieso niet, ik weet dat dat geen zin heeft, maar dat ze het meer stiekem gaat doen. Ik heb er echter moeite mee haar nu (in mijn ogen) te zien afglijden, ze gaat met verkeerde vrienden om; ik weet niet hoe ik die afglijding tegen kan houden, daar maak ik me zorgen om!
De gezinsvoorgd stimuleert het meisje niet om te roken en te drinken, maar is wel reeeel dat je het moeilijk tegen kan houden. Zeker als het van vader wel mag. Als je daar te veel tegenin gaat, zal dochterlief zich alleen maar gaan verzetten en stiekem doen, en wat bereik je daar nu mee? Door haar wat vrijer te laten, blijf je op vertrouwlijker voet met je dochter en hou je meer grip op waar je dochter mee bezig is. Je wilt toch niet dat straks alles zich buiten jouw gezichtsveld af gaat spelen? De gezinsvoogd stimuleert het op zich niet, dat klopt, maar ik heb toch niet het idee, dat ze me echt helpt. Zijzelf heeft een vrije opvoeding gehad, en volgens mij is dat iets wat ze in haar werk wil uitdragen bij andere gezinnen, waardoor ik toch met heel andere normen en waarden geconfronteerd word, dan die ik zou hanteren....
Je kunt met haar praten over de risico's van roken en drinken, maar verbieden heeft op deze leeftijd geen zin meer.
vrijdag 26 september 2008 om 10:14
quote:pomodori schreef op 26 september 2008 @ 10:07:
Allemaal leuk en ik begrijp best dat als je dingen niet verbied, ze voor sommige kinderen minder aantrekkelijk worden.
Maar wat als je nu net zo'n kind hebt, die het als een vrijbrief ziet om zich regelmatig te bezatten en haar dagen door te brengen in de koffieshop?
Het is allemaal erg ongezond en erg schadelijk en ik zou het ook niet kunnen om toe te kijken hoe het kind haar leven verziekt.
Het is tegenwoordig heel normaal op feestjes van 14jarigen om helemaal lam te worden. Dat betekent zeker niet dat het dan oké is.
Mijn kind is nog maar 5, maar ik heb geen idee hoe ik dat aan zou moeten pakken als het zo ver is. Ik hoop zo'n goede band met mijn kind te hebben, dat hij niks stiekum doet en hem zo op te voeden dat hij zelf leert oordelen wat goed en slecht is. Maar dat probeerde TO vast ook.Inderdaad probeer ik dat, en ging het eigenlijk ook altijd goed. Mijn dochter heeft met tot voor een paar maanden terug echt alles verteld, ze nam me met alles in vertrouwen, maar daar is nu niets meer van over, en daarom maak ik me zoveel zorgen; ik kan haar niet meer bereiken!
Allemaal leuk en ik begrijp best dat als je dingen niet verbied, ze voor sommige kinderen minder aantrekkelijk worden.
Maar wat als je nu net zo'n kind hebt, die het als een vrijbrief ziet om zich regelmatig te bezatten en haar dagen door te brengen in de koffieshop?
Het is allemaal erg ongezond en erg schadelijk en ik zou het ook niet kunnen om toe te kijken hoe het kind haar leven verziekt.
Het is tegenwoordig heel normaal op feestjes van 14jarigen om helemaal lam te worden. Dat betekent zeker niet dat het dan oké is.
Mijn kind is nog maar 5, maar ik heb geen idee hoe ik dat aan zou moeten pakken als het zo ver is. Ik hoop zo'n goede band met mijn kind te hebben, dat hij niks stiekum doet en hem zo op te voeden dat hij zelf leert oordelen wat goed en slecht is. Maar dat probeerde TO vast ook.Inderdaad probeer ik dat, en ging het eigenlijk ook altijd goed. Mijn dochter heeft met tot voor een paar maanden terug echt alles verteld, ze nam me met alles in vertrouwen, maar daar is nu niets meer van over, en daarom maak ik me zoveel zorgen; ik kan haar niet meer bereiken!
vrijdag 26 september 2008 om 10:24
Ik denk dat als je echt het gevoel hebt dat de gezinsvoogd dit uit een of andere ideëel gedachtegoed predikt (zoals haar vrije opvoeding) dat je dan even met de instantie contact op moet nemen. Ik weet niet hoe het allemaal werkt, misschien kun je iemand anders toegewezen krijgen. Hoe weet je trouwens van haar opvoeding? Ik vind het weinig professioneel om je eigen opvoeding als voorbeeld of maatstaf te nemen bij het helpen van andere gezinnen.
Daarnaast denk ik wel dat loslaten een bepaald effect heeft. Hoe moeilijk ook. Ik snap dat je bang bent dat je dochter 'afglijd' maar als je daar continu je zorgen over uitspreekt heb je kans dat je buitengesloten wordt en helemaal niet weet wat ze nu eigenlijk uitspookt. Mijn moeder heeft in een vergelijkbare situatie gezeten met mijn zusje. Die echt een heel fout vriendje had (hij sloeg haar). Ze heeft dat toch los moeten laten omdat mijn zusje op het moment dat mijn moeder zich er mee bemoeide zich mooi kon afzetten tegen mijn moeder ipv dat foute vriendje. Het is uiteindelijk goed gekomen, vriendje is weg zusje heeft een leuke vriend.. maar ik verwacht dat het zonder dat mijn moeder haar meer ruimte had gegeven het niet of in ieder geval een stuk langer had geduurd.
Succes in ieder geval!
Daarnaast denk ik wel dat loslaten een bepaald effect heeft. Hoe moeilijk ook. Ik snap dat je bang bent dat je dochter 'afglijd' maar als je daar continu je zorgen over uitspreekt heb je kans dat je buitengesloten wordt en helemaal niet weet wat ze nu eigenlijk uitspookt. Mijn moeder heeft in een vergelijkbare situatie gezeten met mijn zusje. Die echt een heel fout vriendje had (hij sloeg haar). Ze heeft dat toch los moeten laten omdat mijn zusje op het moment dat mijn moeder zich er mee bemoeide zich mooi kon afzetten tegen mijn moeder ipv dat foute vriendje. Het is uiteindelijk goed gekomen, vriendje is weg zusje heeft een leuke vriend.. maar ik verwacht dat het zonder dat mijn moeder haar meer ruimte had gegeven het niet of in ieder geval een stuk langer had geduurd.
Succes in ieder geval!
vrijdag 26 september 2008 om 10:53
quote:mararoulette schreef op 26 september 2008 @ 10:24:
Ik denk dat als je echt het gevoel hebt dat de gezinsvoogd dit uit een of andere ideëel gedachtegoed predikt (zoals haar vrije opvoeding) dat je dan even met de instantie contact op moet nemen. Ik weet niet hoe het allemaal werkt, misschien kun je iemand anders toegewezen krijgen. Hoe weet je trouwens van haar opvoeding? Heeft ze me tijdens het eerste gesprek al verteld, met voorbeelden! Ik vind het weinig professioneel om je eigen opvoeding als voorbeeld of maatstaf te nemen bij het helpen van andere gezinnen.
Daarnaast denk ik wel dat loslaten een bepaald effect heeft. Hoe moeilijk ook. Ik snap dat je bang bent dat je dochter 'afglijd' maar als je daar continu je zorgen over uitspreekt heb je kans dat je buitengesloten wordt en helemaal niet weet wat ze nu eigenlijk uitspookt. Mijn moeder heeft in een vergelijkbare situatie gezeten met mijn zusje. Die echt een heel fout vriendje had (hij sloeg haar). Ze heeft dat toch los moeten laten omdat mijn zusje op het moment dat mijn moeder zich er mee bemoeide zich mooi kon afzetten tegen mijn moeder ipv dat foute vriendje. Het is uiteindelijk goed gekomen, vriendje is weg zusje heeft een leuke vriend.. maar ik verwacht dat het zonder dat mijn moeder haar meer ruimte had gegeven het niet of in ieder geval een stuk langer had geduurd. Dit stukje doet me goed, al moet ik dan toch nog leren los te laten. (Ik ben erachter gekomen, dat ze morgen met een groep de kroeg in gaat, en bij een vriendin blijft slapen; het is weer het weekend dat ze bij haar vader is, en zie de bui alweer hangen! Roken, drinken en wiet...). Het kost me veel moeite om hier niet met haar over te praten, en het los te laten....pfff, ik weet het gewoon af en toe niet meer!
Succes in ieder geval!
Ik denk dat als je echt het gevoel hebt dat de gezinsvoogd dit uit een of andere ideëel gedachtegoed predikt (zoals haar vrije opvoeding) dat je dan even met de instantie contact op moet nemen. Ik weet niet hoe het allemaal werkt, misschien kun je iemand anders toegewezen krijgen. Hoe weet je trouwens van haar opvoeding? Heeft ze me tijdens het eerste gesprek al verteld, met voorbeelden! Ik vind het weinig professioneel om je eigen opvoeding als voorbeeld of maatstaf te nemen bij het helpen van andere gezinnen.
Daarnaast denk ik wel dat loslaten een bepaald effect heeft. Hoe moeilijk ook. Ik snap dat je bang bent dat je dochter 'afglijd' maar als je daar continu je zorgen over uitspreekt heb je kans dat je buitengesloten wordt en helemaal niet weet wat ze nu eigenlijk uitspookt. Mijn moeder heeft in een vergelijkbare situatie gezeten met mijn zusje. Die echt een heel fout vriendje had (hij sloeg haar). Ze heeft dat toch los moeten laten omdat mijn zusje op het moment dat mijn moeder zich er mee bemoeide zich mooi kon afzetten tegen mijn moeder ipv dat foute vriendje. Het is uiteindelijk goed gekomen, vriendje is weg zusje heeft een leuke vriend.. maar ik verwacht dat het zonder dat mijn moeder haar meer ruimte had gegeven het niet of in ieder geval een stuk langer had geduurd. Dit stukje doet me goed, al moet ik dan toch nog leren los te laten. (Ik ben erachter gekomen, dat ze morgen met een groep de kroeg in gaat, en bij een vriendin blijft slapen; het is weer het weekend dat ze bij haar vader is, en zie de bui alweer hangen! Roken, drinken en wiet...). Het kost me veel moeite om hier niet met haar over te praten, en het los te laten....pfff, ik weet het gewoon af en toe niet meer!
Succes in ieder geval!
vrijdag 26 september 2008 om 11:01
Ik snap best dat je het dan niet meer weet. Het lijkt mij ook verschrikkelijk. Ik heb ook wel eens bij mijn zusje in die periode aan haar verstand proberen te peuteren dat relaties toch anders werken maar stuitte daarbij op zo'n muur dat ik er heel snel mee opgehouden ben. Het is natuurlijk ook hartstikke moeilijk maar met loslaten is niet alles verloren hoor. Dat zie je wel weer in mijn verhaaltje. Mijn moeder had mijn zusje natuurlijk wel losgelaten maar dat betekent niet dat ze op het moment dat mijn zusje zelf de beslissing nam om er mee op te houden ze mijn zusje niet gesteund heeft. Ik denk dat dat het belangrijkste is. Loslaten staat niet gelijk aan desinteresse in je kind, je kunt nog altijd klaar staan als ze naar je toekomen met een probleem. En dat zal sneller gebeuren als ze het idee hebben dat je niet oordeelt maar slechts wil helpen. Het is heel moeilijk maar eigenlijk kun je altijd alleen iemand helpen die geholpen wil worden.
vrijdag 26 september 2008 om 12:05
quote:pomodori schreef op 26 september 2008 @ 10:07:
Allemaal leuk en ik begrijp best dat als je dingen niet verbied, ze voor sommige kinderen minder aantrekkelijk worden.
Maar wat als je nu net zo'n kind hebt, die het als een vrijbrief ziet om zich regelmatig te bezatten en haar dagen door te brengen in de koffieshop?
Het is allemaal erg ongezond en erg schadelijk en ik zou het ook niet kunnen om toe te kijken hoe het kind haar leven verziekt.Het is tegenwoordig heel normaal op feestjes van 14jarigen om helemaal lam te worden. Dat betekent zeker niet dat het dan oké is.
Mijn kind is nog maar 5, maar ik heb geen idee hoe ik dat aan zou moeten pakken als het zo ver is. Ik hoop zo'n goede band met mijn kind te hebben, dat hij niks stiekum doet en hem zo op te voeden dat hij zelf leert oordelen wat goed en slecht is. Maar dat probeerde TO vast ook.Het is ook niet de bedoeling dat je gaat toekijken, je moet wel degelijk actief met je kind aan de gang met dit soort dingen. Alleen verbieden helpt niet, je zal het anders moeten aanpakken.
Kinderen die volledig los gaan met dit soort zaken, daar zit vaak een oorzaak achter. Er is meestal een reden waarom kinderen onzeker en beinvloedbaar zijn. In het bericht van TO lees ik dat zij en vader zijn gescheiden en dat ze het niet eens zijn over de opvoeding en de regels. Dit alleen al zorgt er voor dat kinderen een niet-solide en onstabiele basis mee krijgen. Je kunt dan idd nog beter verschillende regels hanteren en het er mee eens zijn dat het daar anders gaat, dan over en weer verwijten gaan maken dat de ander het niet goed doet.
TO, als jij vindt dat de opvoedkundige principes van de gezinsvoogd jou niet passen of niet passen bij jouw gezin, dan zou ik dat eerst bij de gezinsvoogd en daarna bij de gezinsvoogdij- instelling aangeven.
Allemaal leuk en ik begrijp best dat als je dingen niet verbied, ze voor sommige kinderen minder aantrekkelijk worden.
Maar wat als je nu net zo'n kind hebt, die het als een vrijbrief ziet om zich regelmatig te bezatten en haar dagen door te brengen in de koffieshop?
Het is allemaal erg ongezond en erg schadelijk en ik zou het ook niet kunnen om toe te kijken hoe het kind haar leven verziekt.Het is tegenwoordig heel normaal op feestjes van 14jarigen om helemaal lam te worden. Dat betekent zeker niet dat het dan oké is.
Mijn kind is nog maar 5, maar ik heb geen idee hoe ik dat aan zou moeten pakken als het zo ver is. Ik hoop zo'n goede band met mijn kind te hebben, dat hij niks stiekum doet en hem zo op te voeden dat hij zelf leert oordelen wat goed en slecht is. Maar dat probeerde TO vast ook.Het is ook niet de bedoeling dat je gaat toekijken, je moet wel degelijk actief met je kind aan de gang met dit soort dingen. Alleen verbieden helpt niet, je zal het anders moeten aanpakken.
Kinderen die volledig los gaan met dit soort zaken, daar zit vaak een oorzaak achter. Er is meestal een reden waarom kinderen onzeker en beinvloedbaar zijn. In het bericht van TO lees ik dat zij en vader zijn gescheiden en dat ze het niet eens zijn over de opvoeding en de regels. Dit alleen al zorgt er voor dat kinderen een niet-solide en onstabiele basis mee krijgen. Je kunt dan idd nog beter verschillende regels hanteren en het er mee eens zijn dat het daar anders gaat, dan over en weer verwijten gaan maken dat de ander het niet goed doet.
TO, als jij vindt dat de opvoedkundige principes van de gezinsvoogd jou niet passen of niet passen bij jouw gezin, dan zou ik dat eerst bij de gezinsvoogd en daarna bij de gezinsvoogdij- instelling aangeven.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 26 september 2008 om 12:07
quote:saartje1980 schreef op 26 september 2008 @ 11:01:
Misschien heb ik het allemaal niet goed gelezen, maar wat is de reden dat er een gezinsvoogd aanwezig is?
Wat ik tot nu toe lees vind ik nog niet echt extreem gedrag, denk dat dit voor veel pubers op die leeftijd speelt.Mee eens, en ben ook wel nieuwsgierig waarom er een gezinsvoogd is en hoelang al?
Misschien heb ik het allemaal niet goed gelezen, maar wat is de reden dat er een gezinsvoogd aanwezig is?
Wat ik tot nu toe lees vind ik nog niet echt extreem gedrag, denk dat dit voor veel pubers op die leeftijd speelt.Mee eens, en ben ook wel nieuwsgierig waarom er een gezinsvoogd is en hoelang al?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 26 september 2008 om 13:31
Poezewoes, je schrijft dat jij ook niet wil toekijken, maar hoe er dan mee om te gaan? Ik weet het even echt niet meer.
De gezinsvoogd is er pas sinds juni. Ik zal het kort proberen te schetsen, heb ik eerder ook al wel eens gedaan, maar maakt niet uit:
We hebben nog een zoon met autisme(15); deze kon ik niet meer aan, hij was verbaal erg sterk, en ook dreigend naar mij toe. Ik (en hulpverleners) vonden een plaatsing nodig, maar vader stond daar niet achter; een vader die zich tot nog toe weinig met de opvoeding bemoeid heeft, en er bijna nooit was, ook niet voor de kinderen. Zoonlief woont dus nu bij vader, en ik vond het nodig dat er toezicht op de situatie daar kwam. De RvdK vond het nodig om beide kinderen onder toezicht te plaatsen, omdat dochterlief toch altijd aandacht te kort was gekomen, en deze nu wel gaat opeisen. De RvdK had dan ook de nodige zorgen om haar. (Hoop dat dit een beetje duidelijk is...) Dochter zit inderdaad niet lekker in haar vel, en ik heb gevraagd voor professionele hulp, maar omdat er al eerder hulpverlening in het gezin is geweest, willen ze haar nu eerst even rust geven....ik weet niet hoe verstandig dit is. Zij roept (om aandacht te trekken??) dat het leven voor haar niet meer hoeft, en dat ze dood wil, maar echt depressief lijkt ze weer niet, ze geniet nog van leuke dingen, maar toch...ja, ik maak me echt wel zorgen om haar, en weet niet hoe ik haar nu kan bereiken en met haar kan praten.
De gezinsvoogd is er pas sinds juni. Ik zal het kort proberen te schetsen, heb ik eerder ook al wel eens gedaan, maar maakt niet uit:
We hebben nog een zoon met autisme(15); deze kon ik niet meer aan, hij was verbaal erg sterk, en ook dreigend naar mij toe. Ik (en hulpverleners) vonden een plaatsing nodig, maar vader stond daar niet achter; een vader die zich tot nog toe weinig met de opvoeding bemoeid heeft, en er bijna nooit was, ook niet voor de kinderen. Zoonlief woont dus nu bij vader, en ik vond het nodig dat er toezicht op de situatie daar kwam. De RvdK vond het nodig om beide kinderen onder toezicht te plaatsen, omdat dochterlief toch altijd aandacht te kort was gekomen, en deze nu wel gaat opeisen. De RvdK had dan ook de nodige zorgen om haar. (Hoop dat dit een beetje duidelijk is...) Dochter zit inderdaad niet lekker in haar vel, en ik heb gevraagd voor professionele hulp, maar omdat er al eerder hulpverlening in het gezin is geweest, willen ze haar nu eerst even rust geven....ik weet niet hoe verstandig dit is. Zij roept (om aandacht te trekken??) dat het leven voor haar niet meer hoeft, en dat ze dood wil, maar echt depressief lijkt ze weer niet, ze geniet nog van leuke dingen, maar toch...ja, ik maak me echt wel zorgen om haar, en weet niet hoe ik haar nu kan bereiken en met haar kan praten.
vrijdag 26 september 2008 om 13:54
Terecht dat je je zorgen maakt om je dochter. Ze heeft nogal wat achter de rug, en geeft ook duidelijke signalen af dat het niet goed met haar gaat. Hoe je dat wel aan moet pakken? Dat zou ik met een kinderpsycholoog bespreken als ik jou was. Niet ieder kind vraagt dezelfde aanpakt, dat ik afhankelijk van karakter, oorzaken van het gedrag, totaal plaatje van het gedrag.
Hoe lang willen ze haar rust geven? Geen onverstandige maatregel, als er een onrustige tijd is geweest, maar als jouw dochter roept dat ze dood wil, dan vind ik dat een heel urgente noodkreet.
Ik zou het nogmaals met de gezinsvoogd bespreken, mij lijkt contact met de GGZ-jeugd voor jouw dochter heel zinnig. Aan de ene kant voor behandeling van je dochters stemmings- en gedragsproblemen en aan de andere kant voor ouderbegeleiding van jou en je ex.
Hoe lang willen ze haar rust geven? Geen onverstandige maatregel, als er een onrustige tijd is geweest, maar als jouw dochter roept dat ze dood wil, dan vind ik dat een heel urgente noodkreet.
Ik zou het nogmaals met de gezinsvoogd bespreken, mij lijkt contact met de GGZ-jeugd voor jouw dochter heel zinnig. Aan de ene kant voor behandeling van je dochters stemmings- en gedragsproblemen en aan de andere kant voor ouderbegeleiding van jou en je ex.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 26 september 2008 om 14:04
Poezewoes, jij zit toch ook in het wereldje van jeugdzorg, of heb ik dan de verkeerde voor?? Dank je voor je reacties. Ikzelf zit momenteel ook weer in het wereldje van zorg (wil voor herkenning hier niet neerzetten waar), en hoor ook dat ik er verder mee moet; wil het er nog een keer met collega's over hebben, en dan misschien toch wel met haar verder gaan, maar dochterlief vertrouwt niemand, zal dus wel iemand moeten zijn, die haar vertrouwen zal winnen...
vrijdag 26 september 2008 om 15:33
vrijdag 26 september 2008 om 16:09
Klopt. Hoe weet je dat Poezewoes, ergens gelezen?
Hoe is het contact tussen jouw dochter en de gezinsvoogd? Heeft hij/zij misschien een ingang bij haar?
Ik begrijp dat het heel lastig voor je is, maar uiteindelijk zal je dochter degene zijn die beslist of ze hulp wil of niet.
Als zij dat niet wil is er niet veel wat je kan doen. Behalve er gewoon voor haar zijn. Haar gedrag mag je best afkeuren, maar probeer haar wel te laten merken dat je haar als persoon niet afkeurt.
Hoe is het contact tussen jouw dochter en de gezinsvoogd? Heeft hij/zij misschien een ingang bij haar?
Ik begrijp dat het heel lastig voor je is, maar uiteindelijk zal je dochter degene zijn die beslist of ze hulp wil of niet.
Als zij dat niet wil is er niet veel wat je kan doen. Behalve er gewoon voor haar zijn. Haar gedrag mag je best afkeuren, maar probeer haar wel te laten merken dat je haar als persoon niet afkeurt.
