Kinderen
alle pijlers
opvoeden van pubers?
donderdag 25 september 2008 om 23:10
Hallo allemaal,
wil toch maar weer een nieuw topic openen.
Er speelt veel bij mij; door elkaar. Maar waar ik nu mee zit...dochterlief, 14 jaar, doet eigenlijk van alles wat niet goed is voor haar: zij rookt (van mij mag het niet, dus thuis rookt ze niet, wel op school, en buiten, bij papa krijgt ze zelfs de sigaretten aangereikt...), als ze naar feestjes gaat drinkt ze de nodige alcohol (papa lacht hiermee...), en ze rookt wiet (hoeveel heb ik geen idee van, maar ze doet het, krijgt ze goede zin van...). Met haar praten helpt niet; haar thuishouden werkt niet. Er is een gezinsvoogd aangewezen, van haar moet ik mijn dochter vrijer laten, en verlang ik te veel van haar: ze mag niet roken, geen alcohol drinken, en ik verwacht dat ze goed haar best doet op school; dan heb ik de lat voor dochterlief te hoog liggen, zou ze niet aan kunnen voldoen! Nou ja, pardon zeg?
Een gezinsvoogd heeft uiteindelijk de verantwoording, blijkbaar kan ik er niet veel tegen doen...
Ik heb echter het idee, dat ik op deze manier mijn dochter de vernieling in zie gaan, en ik kan niets doen.
Soms zou ik het liefst willen, dat ze bij haar vader ging wonen, maar dat is op dit moment geen optie.
Heeft iemand tips, hoe hiermee om te gaan? Zelf ga ik hier kapot aan...
wil toch maar weer een nieuw topic openen.
Er speelt veel bij mij; door elkaar. Maar waar ik nu mee zit...dochterlief, 14 jaar, doet eigenlijk van alles wat niet goed is voor haar: zij rookt (van mij mag het niet, dus thuis rookt ze niet, wel op school, en buiten, bij papa krijgt ze zelfs de sigaretten aangereikt...), als ze naar feestjes gaat drinkt ze de nodige alcohol (papa lacht hiermee...), en ze rookt wiet (hoeveel heb ik geen idee van, maar ze doet het, krijgt ze goede zin van...). Met haar praten helpt niet; haar thuishouden werkt niet. Er is een gezinsvoogd aangewezen, van haar moet ik mijn dochter vrijer laten, en verlang ik te veel van haar: ze mag niet roken, geen alcohol drinken, en ik verwacht dat ze goed haar best doet op school; dan heb ik de lat voor dochterlief te hoog liggen, zou ze niet aan kunnen voldoen! Nou ja, pardon zeg?
Een gezinsvoogd heeft uiteindelijk de verantwoording, blijkbaar kan ik er niet veel tegen doen...
Ik heb echter het idee, dat ik op deze manier mijn dochter de vernieling in zie gaan, en ik kan niets doen.
Soms zou ik het liefst willen, dat ze bij haar vader ging wonen, maar dat is op dit moment geen optie.
Heeft iemand tips, hoe hiermee om te gaan? Zelf ga ik hier kapot aan...
donderdag 23 oktober 2008 om 21:41
Oehoe, wat weer een heel fijne reacties, en te kunnen zien, dat het goed kan komen. Daar hoop ik dan maar op. Dochterlief heeft denk ik inderdaad wel een goede band met mij; zij vindt het vreselijk, als ik zoveel zorgen heb om haar. Dan wil ze dat ze nooit geboren was 
Ik zeg dan, dat ik haar ondanks alles niet wil missen, dat ik blij ben dat ze er is.
Het loyaliteitsprobleem heeft ze al jaren, dat speelt ook mee. En helaas: zij krijgt vaak van die meningsverschillen wel iets mee. Dan schreeuwt ex tegen mij aan de foon, en probeer ik rustig uit te leggen, dat dit niet kan, maar dat bepaalt hijzelf wel. Dochterlief huilend dat mama en papa weer ruzie hebben. Blijkbaar wil hij dat niet begrijpen!
Wat betreft de hulpverlening: ik zit er al zolang in, en ja, het is zoals ik het zie, inderdaad een log apparaat, het schiet gewoon niet op. Dochterlief heeft ook geen vertrouwen meer in hulpverlening: weer met iemand praten, en het helpt niets... Tja, wat wil je!
En ex werpt zich (nu de gezinsvoogd in beeld is!) op als voorbeeldige vader. Voorheen had hij ook weinig tijd voor de kinderen; alleen als het hem uitkwam: soms om de 2 weken, ook om de 3 weken. In de zomer van zaterdagavond tot zondagavond; in de winter alleen de zondag. Hij had een vriendin met 2 kinderen, en daar pasten onze kinderen nl. niet bij. In de vakantie één week, want hij wilde ook tijd voor zichzelf.
Maar nu verwijt hij mij, dat ik teveel voor mezelf kies; en dat hij er wél is voor de kinderen.
De voogd slikt dit allemaal: die kijkt alleen naar hoe het nu gaat, niet naar hoe het altijd geweest is! Belachelijk gewoon: hij de voorbeeldige vader, en ik de egoïstische moeder...
Inmiddels heeft hij een andere vriendin, maar die ken ik niet. Zij lijkt wel goed te zijn voor de kinderen, maar helemaal vertrouw ik het niet. En waarschijnlijk is ze wel ingelicht over de 'slechte' moeder van de kinderen.... Pfff!!!!
Ik zeg dan, dat ik haar ondanks alles niet wil missen, dat ik blij ben dat ze er is. Het loyaliteitsprobleem heeft ze al jaren, dat speelt ook mee. En helaas: zij krijgt vaak van die meningsverschillen wel iets mee. Dan schreeuwt ex tegen mij aan de foon, en probeer ik rustig uit te leggen, dat dit niet kan, maar dat bepaalt hijzelf wel. Dochterlief huilend dat mama en papa weer ruzie hebben. Blijkbaar wil hij dat niet begrijpen!
Wat betreft de hulpverlening: ik zit er al zolang in, en ja, het is zoals ik het zie, inderdaad een log apparaat, het schiet gewoon niet op. Dochterlief heeft ook geen vertrouwen meer in hulpverlening: weer met iemand praten, en het helpt niets... Tja, wat wil je!
En ex werpt zich (nu de gezinsvoogd in beeld is!) op als voorbeeldige vader. Voorheen had hij ook weinig tijd voor de kinderen; alleen als het hem uitkwam: soms om de 2 weken, ook om de 3 weken. In de zomer van zaterdagavond tot zondagavond; in de winter alleen de zondag. Hij had een vriendin met 2 kinderen, en daar pasten onze kinderen nl. niet bij. In de vakantie één week, want hij wilde ook tijd voor zichzelf.
Maar nu verwijt hij mij, dat ik teveel voor mezelf kies; en dat hij er wél is voor de kinderen.
De voogd slikt dit allemaal: die kijkt alleen naar hoe het nu gaat, niet naar hoe het altijd geweest is! Belachelijk gewoon: hij de voorbeeldige vader, en ik de egoïstische moeder...
Inmiddels heeft hij een andere vriendin, maar die ken ik niet. Zij lijkt wel goed te zijn voor de kinderen, maar helemaal vertrouw ik het niet. En waarschijnlijk is ze wel ingelicht over de 'slechte' moeder van de kinderen.... Pfff!!!!
donderdag 23 oktober 2008 om 23:24
Vreselijk te horen dat je zo wordt afgeschilderd door paps. Het is gewoon niet eerlijk, maar meestal niet te weerleggen zo 1 2 3.
Houd je maar vast aan de gedachte dat eerlijk het langst duurt en werk verder maar zoveel mogelijk mee, in het belang van je dochter.
Kijk inderdaad maar hoe het nu gaat, kijk naar je eigen aandeel, je doet het absoluut fantastisch, maar hoe kan je je dochter nog meer helpen?
Hoe is de verdeling van de opvoeding verder geregeld?
Gaat dochter om het weekend naar haar paps en anders zit daar misschien wel een oplossing?
Kan dochterlief wat afstand nemen en heb jij even rust en tijd voor eigen zaken.
Hoe staat je vriend in dit geheel? Heeft hij begrip en heeft hij ook kinderen?
Houd je maar vast aan de gedachte dat eerlijk het langst duurt en werk verder maar zoveel mogelijk mee, in het belang van je dochter.
Kijk inderdaad maar hoe het nu gaat, kijk naar je eigen aandeel, je doet het absoluut fantastisch, maar hoe kan je je dochter nog meer helpen?
Hoe is de verdeling van de opvoeding verder geregeld?
Gaat dochter om het weekend naar haar paps en anders zit daar misschien wel een oplossing?
Kan dochterlief wat afstand nemen en heb jij even rust en tijd voor eigen zaken.
Hoe staat je vriend in dit geheel? Heeft hij begrip en heeft hij ook kinderen?
donderdag 23 oktober 2008 om 23:47
Oehoe, dank je! Nee, papa is niet eerlijk, maar dat wist ik al Maar hij blijft wel de vader van de kinderen en ik probeer hem meestal niet af te vallen (soms ontglipt me wel eens iets...). Andersom is het wel zo: hij zal het niet nalaten negatieve dingen over mij tegen de kids te zeggen, maar dat zegt meer over hem, en dochterlief weet dit intussen!
Wat betreft de opvoeding: we hebben samen het ouderlijk gezag, maar de opvoeding van dochter komt op mij neer. Soms belt vader, maar dat maakt meer kapot dan goed! Dochter gaat inderdaad om het weekend naar haar vader toe; dan heb ik ruimte voor mijn vriend, ga ik naar hem toe...heerlijk even 'vluchten'.
Dank voor je compliment dat ik het goed doe! Doet me goed! Hoe ik haar nog meer kan helpen, ik weet het niet, heb voor mijn gevoel op dit moment alles gedaan. Ik laat wel merken dat ik er voor haar ben, knuffel haar, en zeg, dat ik van haar hou. Ik merk, dat ze dat weer toelaat (niet altijd hoor!). Maar ben blij, als de hulpverlening op gang komt, maar vooral, als blijkt, dat het iets oplevert...tenminste, daar hoop ik op, daar ga ik vanuit, want anders red ik het niet meer!
Mijn vriend heeft overigens ook kinderen, die regelmatig bij hem komen, en zich dan voorbeeldig gedragen, immers: die komen op bezoek bij hem. Helaas heeft hij dan ook weinig begrip voor het gedrag van mijn dochter (en zoon voorheen), die bij mij woont, en zich thuis voelt, en dus heel ander gedrag (pubergedrag!) laat zien, iets wat in mijn ogen best normaal is, maar wat hij niet tolereert. En daar zullen we evt. een middenweg in moeten zoeken. Ik accepteer waarschijnlijk teveel negatief gedrag van dochter, waardoor ze teveel ruimte krijgt, terwijl hij helemaal geen negatief gedrag tolereert, wat in mijn ogen niet realistisch is.
Wat betreft de opvoeding: we hebben samen het ouderlijk gezag, maar de opvoeding van dochter komt op mij neer. Soms belt vader, maar dat maakt meer kapot dan goed! Dochter gaat inderdaad om het weekend naar haar vader toe; dan heb ik ruimte voor mijn vriend, ga ik naar hem toe...heerlijk even 'vluchten'.
Dank voor je compliment dat ik het goed doe! Doet me goed! Hoe ik haar nog meer kan helpen, ik weet het niet, heb voor mijn gevoel op dit moment alles gedaan. Ik laat wel merken dat ik er voor haar ben, knuffel haar, en zeg, dat ik van haar hou. Ik merk, dat ze dat weer toelaat (niet altijd hoor!). Maar ben blij, als de hulpverlening op gang komt, maar vooral, als blijkt, dat het iets oplevert...tenminste, daar hoop ik op, daar ga ik vanuit, want anders red ik het niet meer!
Mijn vriend heeft overigens ook kinderen, die regelmatig bij hem komen, en zich dan voorbeeldig gedragen, immers: die komen op bezoek bij hem. Helaas heeft hij dan ook weinig begrip voor het gedrag van mijn dochter (en zoon voorheen), die bij mij woont, en zich thuis voelt, en dus heel ander gedrag (pubergedrag!) laat zien, iets wat in mijn ogen best normaal is, maar wat hij niet tolereert. En daar zullen we evt. een middenweg in moeten zoeken. Ik accepteer waarschijnlijk teveel negatief gedrag van dochter, waardoor ze teveel ruimte krijgt, terwijl hij helemaal geen negatief gedrag tolereert, wat in mijn ogen niet realistisch is.
vrijdag 24 oktober 2008 om 23:39
Tis ook als betrokken moeder vreselijk moeilijk geen aandacht te geven aan negatief gedrag. Als pubers peuters zijn is negatief aandacht vragen meestal zo doorzichtig, dat dit prima te herkennen is, maar op hun huidige leeftijd kunnen ze je zo in hun gedrag meetrekken, kunnen zo manipulatief (ehh, juist gespeld??) zijn.
Vaak achteraf denk ik wel eens bij zo'n avond of dag vanne: tjeetje, hoe heb ik mij weer uit de kast kunnen laten trekken, hoe vernuftig kunnen die gasten zijn in hun spel om het verleggen van grenzen.
Vaak ook kunnen ze door hun gedrag bijvoorbeeld het hele avondeten verprutsen. Door diep zuchten, nare opmerkingen, die eigelijk net niet door de beugel kunnen, maarja, moeders wil de boel niet laten escaleren, of nadrukkelijk zwijgen.
Ach, als ik zo terug denk en de verhalen hoor van mijn ouders was het vroeger in mijn tijd niet veel beter. Mijn broers en ik sarren en ruzien aan tafel, mijn ouders sturen en bemiddelen.
Het enige en oh zo overheersende factor is dat ik nooit gerookt, laat staan geblowd heb.
En dat maakt mij een onwetende in de wereld en misschien maakt ik die wereld in mijn fantasie wel veel te zwart.
Of niet, ik weet het niet. En dat voelt als een handicap. (niet dat ik het ooit zou willen proberen hoor)
Je vriend heeft dus voorbeeldige kinderen? Wat erg voor je, en dat meen ik serieus. Want als hij nou ook eens eentje, of twee had met af en toe akelig gedrag zou voor jou wel fijn zijn. Schept een band, meen ik echt, kijk naar ons!
Zijn zijn kinderen even oud, of komen ze nog in de tienerleeftijd? Want in dat geval kun je altijd nog zeggen: wacht maar, jouw tijd komt nog wel!
Mijn vriend heeft geen kinderen, godzijdank.
En we hebben heel duidelijk afgesproken dat de opvoeding bij mij ligt, zodat hem door de jongens niets verweten kan worden (geen zinnen als:'waar bemoei je je mee, je bent mijn vader niet' of zo) Alleen als het hem persoonlijk betreft, bemoeit hij zich er mee en natuurlijk als ik weg ben.
Het lijkt aardig te lopen, de jongens vinden hem wel tof en er is op dat front rust in huis. Ik vang de klappen op en daarvoor ben ik ook de moeder.
Later klaag en huil ik wel uit bij mijn lief en hij luistert geduldig. Tis echt een schat, kan mij geen betere man wensen!
Hoe is de rol van jouw vriend bij de opvoeding en hoelang zijn jullie al 'met elkaar'?
Weer een lang verhaal, maar nog even over het roken:
De hulpverlening heeft mij aangeraden het roken even voor lief te nemen. Alles (het blowen en roken) verbieden zou een te grote stap zijn en dus niet haalbaar voor mijn zoon.
Tandenknarsend sta ik het roken dus toe.
Inmiddels zover dat ze zelfs in mijn tuin mogen roken, een mijlpaal, er wordt gerookt op mijn grondgebied!
Maar het roken van een sigaretje schijnt wel rust te geven en als dat een blowtje tegenhoudt, is er wat gewonnen.
Zo is het mij verteld en ik moet zeggen dat zoonlief het enorm waardeert dat ik dit toesta. Hij heeft het gevoel begrepen te worden en dat ik bereid ben concessies te doen te behoeve van zijn welzijn.
Ach, klinkt allemaal hoog, maar feitelijk heeft hij het gevoel dat ik hem respecteer en hem serieus neem.
Lieve Nicole, ik hoop dat je eruit komt met je vriend en vooral ook ex. Misschien als je hem tegemoed komt in het rookverhaal dat hij jou ook wat tegemoed wil komen.
Eigelijk te gek voor woorden, strijd voeren over de rug van je dochter in nood.
Heb je al informatie gewonnen over die voorlichtingsavonden van de Brijder?
Knuffel, Oehoe
Vaak achteraf denk ik wel eens bij zo'n avond of dag vanne: tjeetje, hoe heb ik mij weer uit de kast kunnen laten trekken, hoe vernuftig kunnen die gasten zijn in hun spel om het verleggen van grenzen.
Vaak ook kunnen ze door hun gedrag bijvoorbeeld het hele avondeten verprutsen. Door diep zuchten, nare opmerkingen, die eigelijk net niet door de beugel kunnen, maarja, moeders wil de boel niet laten escaleren, of nadrukkelijk zwijgen.
Ach, als ik zo terug denk en de verhalen hoor van mijn ouders was het vroeger in mijn tijd niet veel beter. Mijn broers en ik sarren en ruzien aan tafel, mijn ouders sturen en bemiddelen.
Het enige en oh zo overheersende factor is dat ik nooit gerookt, laat staan geblowd heb.
En dat maakt mij een onwetende in de wereld en misschien maakt ik die wereld in mijn fantasie wel veel te zwart.
Of niet, ik weet het niet. En dat voelt als een handicap. (niet dat ik het ooit zou willen proberen hoor)
Je vriend heeft dus voorbeeldige kinderen? Wat erg voor je, en dat meen ik serieus. Want als hij nou ook eens eentje, of twee had met af en toe akelig gedrag zou voor jou wel fijn zijn. Schept een band, meen ik echt, kijk naar ons!
Zijn zijn kinderen even oud, of komen ze nog in de tienerleeftijd? Want in dat geval kun je altijd nog zeggen: wacht maar, jouw tijd komt nog wel!
Mijn vriend heeft geen kinderen, godzijdank.
En we hebben heel duidelijk afgesproken dat de opvoeding bij mij ligt, zodat hem door de jongens niets verweten kan worden (geen zinnen als:'waar bemoei je je mee, je bent mijn vader niet' of zo) Alleen als het hem persoonlijk betreft, bemoeit hij zich er mee en natuurlijk als ik weg ben.
Het lijkt aardig te lopen, de jongens vinden hem wel tof en er is op dat front rust in huis. Ik vang de klappen op en daarvoor ben ik ook de moeder.
Later klaag en huil ik wel uit bij mijn lief en hij luistert geduldig. Tis echt een schat, kan mij geen betere man wensen!
Hoe is de rol van jouw vriend bij de opvoeding en hoelang zijn jullie al 'met elkaar'?
Weer een lang verhaal, maar nog even over het roken:
De hulpverlening heeft mij aangeraden het roken even voor lief te nemen. Alles (het blowen en roken) verbieden zou een te grote stap zijn en dus niet haalbaar voor mijn zoon.
Tandenknarsend sta ik het roken dus toe.
Inmiddels zover dat ze zelfs in mijn tuin mogen roken, een mijlpaal, er wordt gerookt op mijn grondgebied!
Maar het roken van een sigaretje schijnt wel rust te geven en als dat een blowtje tegenhoudt, is er wat gewonnen.
Zo is het mij verteld en ik moet zeggen dat zoonlief het enorm waardeert dat ik dit toesta. Hij heeft het gevoel begrepen te worden en dat ik bereid ben concessies te doen te behoeve van zijn welzijn.
Ach, klinkt allemaal hoog, maar feitelijk heeft hij het gevoel dat ik hem respecteer en hem serieus neem.
Lieve Nicole, ik hoop dat je eruit komt met je vriend en vooral ook ex. Misschien als je hem tegemoed komt in het rookverhaal dat hij jou ook wat tegemoed wil komen.
Eigelijk te gek voor woorden, strijd voeren over de rug van je dochter in nood.
Heb je al informatie gewonnen over die voorlichtingsavonden van de Brijder?
Knuffel, Oehoe
zaterdag 25 oktober 2008 om 00:18
quote:[message=2169365,noline]Oehoe schreef op 24 oktober zo overheersende factor is dat ik nooit gerookt, laat staan geblowd heb.
En dat maakt mij een onwetende in de wereld en misschien maakt ik die wereld in mijn fantasie wel veel te zwart.
Of niet, ik weet het niet. En dat voelt als een handicap. (niet dat ik het ooit zou willen proberen hoor) Ook ik heb nooit gerookt, of drugs gebruikt. Wel heb ik zelf zo'n shitjeugd gehad, als ik aan drugs had kunnen komen, was ik waarschijnlijk zwak geweest; gelukkig wist ik niet, waar ik het moest halen! Is op dit moment (wiet althans) makkelijker te verkrijgen! Maar ook ik zie het heel zwart/somber.
Je vriend heeft dus voorbeeldige kinderen? Hij denkt, dat hij voorbeeldige kinderen heeft, want ze gedragen zich netjes bij hem! Maar ik weet uit verhalen van de kinderen, dat ze bij moeders heel anders zijn; echte pubers! Zijn kids zijn in de tienerleeftijd: de jongste 10, de oudste 17 Wat erg voor je, en dat meen ik serieus. Want als hij nou ook eens eentje, of twee had met af en toe akelig gedrag zou voor jou wel fijn zijn. Schept een band, meen ik echt, kijk naar ons!
Zijn zijn kinderen even oud, of komen ze nog in de tienerleeftijd? Want in dat geval kun je altijd nog zeggen: wacht maar, jouw tijd komt nog wel!
Mijn vriend heeft geen kinderen, godzijdank.
En we hebben heel duidelijk afgesproken dat de opvoeding bij mij ligt, zodat hem door de jongens niets verweten kan worden (geen zinnen als:'waar bemoei je je mee, je bent mijn vader niet' of zo) Alleen als het hem persoonlijk betreft, bemoeit hij zich er mee en natuurlijk als ik weg ben.
Het lijkt aardig te lopen, de jongens vinden hem wel tof en er is op dat front rust in huis. Ik vang de klappen op en daarvoor ben ik ook de moeder.
Later klaag en huil ik wel uit bij mijn lief en hij luistert geduldig. Tis echt een schat, kan mij geen betere man wensen! Jee, wat heerlijk voor je. Of mijn vriend ook zo is? Hm, ik denk eerlijk, dat ik een 'foute' man heb, maar dat wil ik nog even wegstoppen; hij kan vaak heel lief zijn...
Hoe is de rol van jouw vriend bij de opvoeding en hoelang zijn jullie al 'met elkaar'? Wij zijn intussen ruim 2 jaar samen (wonen overigens niet samen!); en hij probeert mij te 'sturen' in de opvoeding; dit maakt mij onzeker, en ik ben het er niet altijd mee eens! Maar...hij bedoelt het wél hartstikke goed, en dat maakt het lastig!
Weer een lang verhaal, maar nog even over het roken:
De hulpverlening heeft mij aangeraden het roken even voor lief te nemen. Alles (het blowen en roken) verbieden zou een te grote stap zijn en dus niet haalbaar voor mijn zoon.
Tandenknarsend sta ik het roken dus toe.
Inmiddels zover dat ze zelfs in mijn tuin mogen roken, een mijlpaal, er wordt gerookt op mijn grondgebied! Hier moest ik even lachen. Voor mij zou het ook een hele mijlpaal zijn, als ik dochterlief in mijn tuin liet roken; ik heb er enorm veel moeite mee, en ze mag het nog niet. Vandaag vroeg ze of ik sigaretten voor haar wilde kopen, want zij krijgt ze niet met haar 14 jaar...Tja, ik ga ze echt niet voor haar kopen!
Maar het roken van een sigaretje schijnt wel rust te geven en als dat een blowtje tegenhoudt, is er wat gewonnen.
Zo is het mij verteld en ik moet zeggen dat zoonlief het enorm waardeert dat ik dit toesta. Hij heeft het gevoel begrepen te worden en dat ik bereid ben concessies te doen te behoeve van zijn welzijn.
Ach, klinkt allemaal hoog, maar feitelijk heeft hij het gevoel dat ik hem respecteer en hem serieus neem.
Lieve Nicole, ik hoop dat je eruit komt met je vriend en vooral ook ex. Misschien als je hem tegemoed komt in het rookverhaal dat hij jou ook wat tegemoed wil komen.
Eigelijk te gek voor woorden, strijd voeren over de rug van je dochter in nood.
Heb je al informatie gewonnen over die voorlichtingsavonden van de Brijder? De dichtsbijzijnde locatie van Brijder is voor mij meer dan 100 km rijden, dus dat is op zich niet echt te doen! Wel ga ik vanaf volgende week naar een cursus i.v.m. pubers, roken, alcohol en drugs. Ik hoop daar ook iets van op te steken! Verder heb ik maandag een aanmeldingsgesprek bij een hulpverlenende instantie. En ik heb met dochter gepraat over een leef- of behandelgroep. Zijzelf heeft daar belangstelling voor. Ik heb gevraagd waarom, en zij antwoordde, dat ze absoluut geen vertrouwen heeft in hulpverlening d.m.v. gesprekken. Zij heeft echter gezien, dat broerlief (is een aantal jaren geleden opgenomen geweest i.v.m. autisme) veel geleerd heeft in een groep, en zij hoopt dit ook te kunnen. Op zich vind ik het positief, en ik zal dit bij de intake ook meenemen, en aankaarten; kijken wat de mogelijkheden voor haar zijn, want zij heeft echt een vreselijke jeugd gehad tot nog toe, en ik heb gewoon ontzettend met haar te doen. Ik hoop echt, dat haar leven in de toekomst beter wordt, en dat ze gelukkiger wordt!
Knuffel, Oehoe
En dat maakt mij een onwetende in de wereld en misschien maakt ik die wereld in mijn fantasie wel veel te zwart.
Of niet, ik weet het niet. En dat voelt als een handicap. (niet dat ik het ooit zou willen proberen hoor) Ook ik heb nooit gerookt, of drugs gebruikt. Wel heb ik zelf zo'n shitjeugd gehad, als ik aan drugs had kunnen komen, was ik waarschijnlijk zwak geweest; gelukkig wist ik niet, waar ik het moest halen! Is op dit moment (wiet althans) makkelijker te verkrijgen! Maar ook ik zie het heel zwart/somber.
Je vriend heeft dus voorbeeldige kinderen? Hij denkt, dat hij voorbeeldige kinderen heeft, want ze gedragen zich netjes bij hem! Maar ik weet uit verhalen van de kinderen, dat ze bij moeders heel anders zijn; echte pubers! Zijn kids zijn in de tienerleeftijd: de jongste 10, de oudste 17 Wat erg voor je, en dat meen ik serieus. Want als hij nou ook eens eentje, of twee had met af en toe akelig gedrag zou voor jou wel fijn zijn. Schept een band, meen ik echt, kijk naar ons!
Zijn zijn kinderen even oud, of komen ze nog in de tienerleeftijd? Want in dat geval kun je altijd nog zeggen: wacht maar, jouw tijd komt nog wel!
Mijn vriend heeft geen kinderen, godzijdank.
En we hebben heel duidelijk afgesproken dat de opvoeding bij mij ligt, zodat hem door de jongens niets verweten kan worden (geen zinnen als:'waar bemoei je je mee, je bent mijn vader niet' of zo) Alleen als het hem persoonlijk betreft, bemoeit hij zich er mee en natuurlijk als ik weg ben.
Het lijkt aardig te lopen, de jongens vinden hem wel tof en er is op dat front rust in huis. Ik vang de klappen op en daarvoor ben ik ook de moeder.
Later klaag en huil ik wel uit bij mijn lief en hij luistert geduldig. Tis echt een schat, kan mij geen betere man wensen! Jee, wat heerlijk voor je. Of mijn vriend ook zo is? Hm, ik denk eerlijk, dat ik een 'foute' man heb, maar dat wil ik nog even wegstoppen; hij kan vaak heel lief zijn...
Hoe is de rol van jouw vriend bij de opvoeding en hoelang zijn jullie al 'met elkaar'? Wij zijn intussen ruim 2 jaar samen (wonen overigens niet samen!); en hij probeert mij te 'sturen' in de opvoeding; dit maakt mij onzeker, en ik ben het er niet altijd mee eens! Maar...hij bedoelt het wél hartstikke goed, en dat maakt het lastig!
Weer een lang verhaal, maar nog even over het roken:
De hulpverlening heeft mij aangeraden het roken even voor lief te nemen. Alles (het blowen en roken) verbieden zou een te grote stap zijn en dus niet haalbaar voor mijn zoon.
Tandenknarsend sta ik het roken dus toe.
Inmiddels zover dat ze zelfs in mijn tuin mogen roken, een mijlpaal, er wordt gerookt op mijn grondgebied! Hier moest ik even lachen. Voor mij zou het ook een hele mijlpaal zijn, als ik dochterlief in mijn tuin liet roken; ik heb er enorm veel moeite mee, en ze mag het nog niet. Vandaag vroeg ze of ik sigaretten voor haar wilde kopen, want zij krijgt ze niet met haar 14 jaar...Tja, ik ga ze echt niet voor haar kopen!
Maar het roken van een sigaretje schijnt wel rust te geven en als dat een blowtje tegenhoudt, is er wat gewonnen.
Zo is het mij verteld en ik moet zeggen dat zoonlief het enorm waardeert dat ik dit toesta. Hij heeft het gevoel begrepen te worden en dat ik bereid ben concessies te doen te behoeve van zijn welzijn.
Ach, klinkt allemaal hoog, maar feitelijk heeft hij het gevoel dat ik hem respecteer en hem serieus neem.
Lieve Nicole, ik hoop dat je eruit komt met je vriend en vooral ook ex. Misschien als je hem tegemoed komt in het rookverhaal dat hij jou ook wat tegemoed wil komen.
Eigelijk te gek voor woorden, strijd voeren over de rug van je dochter in nood.
Heb je al informatie gewonnen over die voorlichtingsavonden van de Brijder? De dichtsbijzijnde locatie van Brijder is voor mij meer dan 100 km rijden, dus dat is op zich niet echt te doen! Wel ga ik vanaf volgende week naar een cursus i.v.m. pubers, roken, alcohol en drugs. Ik hoop daar ook iets van op te steken! Verder heb ik maandag een aanmeldingsgesprek bij een hulpverlenende instantie. En ik heb met dochter gepraat over een leef- of behandelgroep. Zijzelf heeft daar belangstelling voor. Ik heb gevraagd waarom, en zij antwoordde, dat ze absoluut geen vertrouwen heeft in hulpverlening d.m.v. gesprekken. Zij heeft echter gezien, dat broerlief (is een aantal jaren geleden opgenomen geweest i.v.m. autisme) veel geleerd heeft in een groep, en zij hoopt dit ook te kunnen. Op zich vind ik het positief, en ik zal dit bij de intake ook meenemen, en aankaarten; kijken wat de mogelijkheden voor haar zijn, want zij heeft echt een vreselijke jeugd gehad tot nog toe, en ik heb gewoon ontzettend met haar te doen. Ik hoop echt, dat haar leven in de toekomst beter wordt, en dat ze gelukkiger wordt!
Knuffel, Oehoe
zaterdag 25 oktober 2008 om 00:49
(ben nog wakker, helemaal fout, morgen vroeg op...)
Tjeetje Nicole, misschien 'foute' vriend, is niet mis.
Waarom denk je dattie fout is?
De gedachte komt bij mij op dat je dochter het misschien feilloos aanvoelt (wellicht zeker jouw twijfels) en daarom zo reageert op je vriend?
Is het een optie om hem voorlopig zo min mogelijk bij je dochter in de buurt te hebben, of doen jullie dat al?
Lastig dat hij je wil sturen. Waarschijnlijk wel goed bedoeld, maar kennelijk kan je er niet veel mee. Hebben jullie wel open gesprekken hierover, of komen jullie snel in een verwijtende sfeer?
Sigaretten kopen, oh nee, ook geen haar op mijn hoofd die dat zou doen hoor! Kan mij voorstellen dat je dat niet wilde! Opnieuw daar bij mij een grens. Maar ze mogen dus wel in de tuin roken en ook als ik met hen buiten op pad ben.
Ik vond het zo genant de heren voor op straat te laten roken. Net of ik hen eruit stuurde en dat was eigelijk ook wel zo. Zeiden ze dat ze even naar buiten gingen, gewoon voor de deur!
Nou, dan ga je je doel ook wel voorbij...
Dus hier mogen ze -sinds kort- roken in de tuin.
Ik blijf het nog een beetje gek vinden.
Ik geloof trouwens dat je wat bereikt heb met je dochter: Ze staat open voor hulp?
Wat een heerlijk gevoel zal je daarover hebben. En wat ontzettend goed dat je luistert naar de hulpvraag en belangstelling van je dochter. Ik ben er heel hoopvol over, want het lijkt zo dat ze echt wat wil veranderen.
Ze weet alleen nog niet hoe en ik hoop innig dat dit het wordt wat ze nodig heeft.
Jammer dat de Brijder zo ver bij je vandaan is. Wel goed dat je een alternatief hebt gevonden. Ga je alleen, of gaat ex of vriend ook mee?
(PS: ben van het weekend op pad, ben er maandag weer)
Tjeetje Nicole, misschien 'foute' vriend, is niet mis.
Waarom denk je dattie fout is?
De gedachte komt bij mij op dat je dochter het misschien feilloos aanvoelt (wellicht zeker jouw twijfels) en daarom zo reageert op je vriend?
Is het een optie om hem voorlopig zo min mogelijk bij je dochter in de buurt te hebben, of doen jullie dat al?
Lastig dat hij je wil sturen. Waarschijnlijk wel goed bedoeld, maar kennelijk kan je er niet veel mee. Hebben jullie wel open gesprekken hierover, of komen jullie snel in een verwijtende sfeer?
Sigaretten kopen, oh nee, ook geen haar op mijn hoofd die dat zou doen hoor! Kan mij voorstellen dat je dat niet wilde! Opnieuw daar bij mij een grens. Maar ze mogen dus wel in de tuin roken en ook als ik met hen buiten op pad ben.
Ik vond het zo genant de heren voor op straat te laten roken. Net of ik hen eruit stuurde en dat was eigelijk ook wel zo. Zeiden ze dat ze even naar buiten gingen, gewoon voor de deur!
Nou, dan ga je je doel ook wel voorbij...
Dus hier mogen ze -sinds kort- roken in de tuin.
Ik blijf het nog een beetje gek vinden.
Ik geloof trouwens dat je wat bereikt heb met je dochter: Ze staat open voor hulp?
Wat een heerlijk gevoel zal je daarover hebben. En wat ontzettend goed dat je luistert naar de hulpvraag en belangstelling van je dochter. Ik ben er heel hoopvol over, want het lijkt zo dat ze echt wat wil veranderen.
Ze weet alleen nog niet hoe en ik hoop innig dat dit het wordt wat ze nodig heeft.
Jammer dat de Brijder zo ver bij je vandaan is. Wel goed dat je een alternatief hebt gevonden. Ga je alleen, of gaat ex of vriend ook mee?
(PS: ben van het weekend op pad, ben er maandag weer)
zaterdag 25 oktober 2008 om 10:16
quote:Oehoe schreef op 25 oktober 2008 @ 00:49:
(ben nog wakker, helemaal fout, morgen vroeg op...)
Tjeetje Nicole, misschien 'foute' vriend, is niet mis.
Waarom denk je dattie fout is? Hij is behoorlijk dominant, en bepalend; iets waar ik op zich geen moeite mee heb, maar hij verwacht van mij net zo bepalend te zijn, zodat het gelijkwaardig is, en ik ben dus niet zo. Ook heb ik intussen ontdekt dat hij narcistische trekjes heeft, die me niet zo bevallen. Maar relatie beëindigen kan ik voor nu met alle ellende even niet; hij is toch iemand bij wie ik even alles kan vergeten...
De gedachte komt bij mij op dat je dochter het misschien feilloos aanvoelt (wellicht zeker jouw twijfels) en daarom zo reageert op je vriend? Dit denk ik ook wel eens, zeker omdat ik al een 'foute' vriend heb gehad: iemand met borderline. Maar die vorige relatie maakt dus ook, dat dochter zich tegen elke man verzet, uit angst dat hij weer zo is als die borderliner, dat maakt het lastig het goed in te schatten!
Is het een optie om hem voorlopig zo min mogelijk bij je dochter in de buurt te hebben, of doen jullie dat al? De laatste maanden hebben hij en dochter zich bijna niet gezien, nu zien ze zich af en toe, en vriend probeert zich zo min mogelijk met dochter te bemoeien, en gewoon aardig tegen haar te zijn.
Lastig dat hij je wil sturen. Waarschijnlijk wel goed bedoeld, maar kennelijk kan je er niet veel mee. Hebben jullie wel open gesprekken hierover, of komen jullie snel in een verwijtende sfeer? Wisselend, juist omdat hij het goed bedoelt, verwijt hij me dat ik niet naar hem luister...
Sigaretten kopen, oh nee, ook geen haar op mijn hoofd die dat zou doen hoor! Kan mij voorstellen dat je dat niet wilde! Opnieuw daar bij mij een grens. Maar ze mogen dus wel in de tuin roken en ook als ik met hen buiten op pad ben.
Ik vond het zo genant de heren voor op straat te laten roken. Net of ik hen eruit stuurde en dat was eigelijk ook wel zo. Zeiden ze dat ze even naar buiten gingen, gewoon voor de deur!
Nou, dan ga je je doel ook wel voorbij...
Dus hier mogen ze -sinds kort- roken in de tuin.
Ik blijf het nog een beetje gek vinden. Kan ik me voorstellen, ben wel blij te lezen, dat je er net zo over denkt, sta ik niet alleen!
Ik geloof trouwens dat je wat bereikt heb met je dochter: Ze staat open voor hulp?
Wat een heerlijk gevoel zal je daarover hebben. En wat ontzettend goed dat je luistert naar de hulpvraag en belangstelling van je dochter. Ik ben er heel hoopvol over, want het lijkt zo dat ze echt wat wil veranderen.
Ze weet alleen nog niet hoe en ik hoop innig dat dit het wordt wat ze nodig heeft. Ik hoop ook, dat zij(wij) krijgt wat ze nodig heeft; er is al zoveel gebeurd in ons gezin, ik heb eigenlijk ook de neus vol van hulpverlening, die tekortschiet, en niets bereikt. Ik hoop ook dat ze krijgt wat er nodig is, of dat een leefgroep is, of thuis. Maar als een leefgroep meer oplevert, sta ik daar zeker voor open!
Jammer dat de Brijder zo ver bij je vandaan is. Wel goed dat je een alternatief hebt gevonden. Ga je alleen, of gaat ex of vriend ook mee? Dit ga ik samen met vriend doen, is bij hem in de buurt. Mijn ex gaat niet mee, heb ik hem ook niet verteld, omdat ik met vriend ga.
(PS: ben van het weekend op pad, ben er maandag weer) Wens ik je een heel fijn weekend, hoor wel weer van jou! Groetjes,
Nicole
(ben nog wakker, helemaal fout, morgen vroeg op...)
Tjeetje Nicole, misschien 'foute' vriend, is niet mis.
Waarom denk je dattie fout is? Hij is behoorlijk dominant, en bepalend; iets waar ik op zich geen moeite mee heb, maar hij verwacht van mij net zo bepalend te zijn, zodat het gelijkwaardig is, en ik ben dus niet zo. Ook heb ik intussen ontdekt dat hij narcistische trekjes heeft, die me niet zo bevallen. Maar relatie beëindigen kan ik voor nu met alle ellende even niet; hij is toch iemand bij wie ik even alles kan vergeten...
De gedachte komt bij mij op dat je dochter het misschien feilloos aanvoelt (wellicht zeker jouw twijfels) en daarom zo reageert op je vriend? Dit denk ik ook wel eens, zeker omdat ik al een 'foute' vriend heb gehad: iemand met borderline. Maar die vorige relatie maakt dus ook, dat dochter zich tegen elke man verzet, uit angst dat hij weer zo is als die borderliner, dat maakt het lastig het goed in te schatten!
Is het een optie om hem voorlopig zo min mogelijk bij je dochter in de buurt te hebben, of doen jullie dat al? De laatste maanden hebben hij en dochter zich bijna niet gezien, nu zien ze zich af en toe, en vriend probeert zich zo min mogelijk met dochter te bemoeien, en gewoon aardig tegen haar te zijn.
Lastig dat hij je wil sturen. Waarschijnlijk wel goed bedoeld, maar kennelijk kan je er niet veel mee. Hebben jullie wel open gesprekken hierover, of komen jullie snel in een verwijtende sfeer? Wisselend, juist omdat hij het goed bedoelt, verwijt hij me dat ik niet naar hem luister...
Sigaretten kopen, oh nee, ook geen haar op mijn hoofd die dat zou doen hoor! Kan mij voorstellen dat je dat niet wilde! Opnieuw daar bij mij een grens. Maar ze mogen dus wel in de tuin roken en ook als ik met hen buiten op pad ben.
Ik vond het zo genant de heren voor op straat te laten roken. Net of ik hen eruit stuurde en dat was eigelijk ook wel zo. Zeiden ze dat ze even naar buiten gingen, gewoon voor de deur!
Nou, dan ga je je doel ook wel voorbij...
Dus hier mogen ze -sinds kort- roken in de tuin.
Ik blijf het nog een beetje gek vinden. Kan ik me voorstellen, ben wel blij te lezen, dat je er net zo over denkt, sta ik niet alleen!
Ik geloof trouwens dat je wat bereikt heb met je dochter: Ze staat open voor hulp?
Wat een heerlijk gevoel zal je daarover hebben. En wat ontzettend goed dat je luistert naar de hulpvraag en belangstelling van je dochter. Ik ben er heel hoopvol over, want het lijkt zo dat ze echt wat wil veranderen.
Ze weet alleen nog niet hoe en ik hoop innig dat dit het wordt wat ze nodig heeft. Ik hoop ook, dat zij(wij) krijgt wat ze nodig heeft; er is al zoveel gebeurd in ons gezin, ik heb eigenlijk ook de neus vol van hulpverlening, die tekortschiet, en niets bereikt. Ik hoop ook dat ze krijgt wat er nodig is, of dat een leefgroep is, of thuis. Maar als een leefgroep meer oplevert, sta ik daar zeker voor open!
Jammer dat de Brijder zo ver bij je vandaan is. Wel goed dat je een alternatief hebt gevonden. Ga je alleen, of gaat ex of vriend ook mee? Dit ga ik samen met vriend doen, is bij hem in de buurt. Mijn ex gaat niet mee, heb ik hem ook niet verteld, omdat ik met vriend ga.
(PS: ben van het weekend op pad, ben er maandag weer) Wens ik je een heel fijn weekend, hoor wel weer van jou! Groetjes,
Nicole
maandag 27 oktober 2008 om 18:17
Hoi, even update na het weekend. Van het weekend is mijn vriend langsgeweest, voor het eerst sinds lange tijd. Dochterlief had zaterdag een verjaardag en bleef slapen bij haar vriendin. Verliep allemaal redelijk rustig. Ik had afgesproken haar zondagmorgen op te halen voor een dagje uit. En vanaf zondagmorgen ging het dus mis.
Zij had géén zin om mee te gaan, was nog moe, want te weinig geslapen. Zij wil helemaal niet meer met haar moeder op stap, maar alleen maar met vrienden... Ik heb haar best veel aandacht gegeven, maar ze joeg me steeds weg; best heel pijnlijk. En een grote mond kon ik van haar hebben...
Vandaag zijn we naar een hulpverlener geweest; die vroeg meteen wat de hulpvraag was... En dat het maanden kon duren nog, want er was een wachtlijst. Ik voelde me gewoon slecht worden. gaf ook aan, dat het vorige week nog crisis leek in de hulpverlening, en dat op het intakeformulier stond, dat er geen urgentie was.
Gelukkig zei de mevrouw na het gesprek, dat ze ons morgenvroeg nog gaat inbrengen in het teamoverleg, en dat ze de noodzaak van de situatie inziet, en ons hoger op de wachtlijst wil zetten, want wel urgentie.
Nu hoop ik morgen op een positief bericht. Dochterlief liet zich echt wel zien, zoals ze de laatste tijd steeds is: heel afstandelijk, een muur om zich heen, vreselijk. Wel goed natuurlijk, dat ze zich laat zien, zoals het gaat, zodat de hulpverlening dat ook ziet....
Sorry beetje warrig misschien, ik weet het even niet duidelijker te brengen...
Zij had géén zin om mee te gaan, was nog moe, want te weinig geslapen. Zij wil helemaal niet meer met haar moeder op stap, maar alleen maar met vrienden... Ik heb haar best veel aandacht gegeven, maar ze joeg me steeds weg; best heel pijnlijk. En een grote mond kon ik van haar hebben...
Vandaag zijn we naar een hulpverlener geweest; die vroeg meteen wat de hulpvraag was... En dat het maanden kon duren nog, want er was een wachtlijst. Ik voelde me gewoon slecht worden. gaf ook aan, dat het vorige week nog crisis leek in de hulpverlening, en dat op het intakeformulier stond, dat er geen urgentie was.
Gelukkig zei de mevrouw na het gesprek, dat ze ons morgenvroeg nog gaat inbrengen in het teamoverleg, en dat ze de noodzaak van de situatie inziet, en ons hoger op de wachtlijst wil zetten, want wel urgentie.
Nu hoop ik morgen op een positief bericht. Dochterlief liet zich echt wel zien, zoals ze de laatste tijd steeds is: heel afstandelijk, een muur om zich heen, vreselijk. Wel goed natuurlijk, dat ze zich laat zien, zoals het gaat, zodat de hulpverlening dat ook ziet....
Sorry beetje warrig misschien, ik weet het even niet duidelijker te brengen...
dinsdag 28 oktober 2008 om 19:36
Nou een lange adem hebben Nicole, gelukkig heb je de noodzaak van snel hulp in kunnen laten zien bij het intake gesprek.
Ik hoop zo dat je dochter open staat voor die hulp.
Moeilijk he, om je houding te bepalen bij die pubers.
Als je te enthousiast bent stoot het af, maar als je niets doet gebeurt er ook niets.
Oh, waarom zit er geen gebruiksaanwijzing bij kinderen?
Net zoals die 'gezellige' dagen samen. Ze willen niks, tenzij je een zak met geld meeneemt. Museum is een vies woord, lekker eten doe je allleen a la junkfood, van wandelen wordt je moe en een pretpark is het leukst zonder oppassende ouders.
Leuk dan he, zo'n dagje met puber? (not)
Volgens mijn moeder wordt ik hiermee gestraft voor mijn gedrag tijdens mijn eigen pubertijd.
Trouwens wel fijn dat je vriend mee gaat naar de cursus, hij toont daar zeker betrokkenheid mee.
En dank je, ik heb een fijn weekend gehad. Zoonlief mee, we hebben een gezamelijke hobby (bang voor herkenning) en het was in ieder geval zaterdag prachtig weer.
Ik hoop zo dat je dochter open staat voor die hulp.
Moeilijk he, om je houding te bepalen bij die pubers.
Als je te enthousiast bent stoot het af, maar als je niets doet gebeurt er ook niets.
Oh, waarom zit er geen gebruiksaanwijzing bij kinderen?
Net zoals die 'gezellige' dagen samen. Ze willen niks, tenzij je een zak met geld meeneemt. Museum is een vies woord, lekker eten doe je allleen a la junkfood, van wandelen wordt je moe en een pretpark is het leukst zonder oppassende ouders.
Leuk dan he, zo'n dagje met puber? (not)
Volgens mijn moeder wordt ik hiermee gestraft voor mijn gedrag tijdens mijn eigen pubertijd.
Trouwens wel fijn dat je vriend mee gaat naar de cursus, hij toont daar zeker betrokkenheid mee.
En dank je, ik heb een fijn weekend gehad. Zoonlief mee, we hebben een gezamelijke hobby (bang voor herkenning) en het was in ieder geval zaterdag prachtig weer.
woensdag 29 oktober 2008 om 19:26
Haha Oehoe, jij wordt gestraf? Pfff, en ik dan? Ik heb zelf dat gedrag niet vertoond, heb niet zo heel erg gepuberd, meestal voorbeeldgedrag....en ik zit met 2 pubers opgescheept. Waarom dan?
Maar inderdaad, je kan het bij pubers niet gauw goed doen. Toch: zondag was voor zoonlief erg leuk, maar dochterlief dus niet. Zij accepteert sowieso mijn vriend niet, en zet zich hevig af. Dat zij het voor een groot gedeelte zelf schuld is, dat zij het zo moeilijk heeft, dat ziet ze niet....
Nou ja, in elk geval heb ik haar net e.e.a. duidelijk gemaakt, en ik hoop dat dit effect heeft... Ik heb haar laten weten, dat ze deze week de deur niet meer uitkomt (zijn nog slechts 2 dagen, want vrijdag gaat ze vanuit haar vader naar een vriendin); en als ze een grote mond blijft houden tegen mij, en zich niet aan regels houdt, zij volgende week ook niet buiten komt. Zij werd kwaad, vond mij te streng, en ik heb haar verteld, dat zij het zichzelf aandoet. Helaas ziet ze dat niet zo.
Wordt nu wel volhouden! Dit heeft nl. ook gevolgen voor mij: ik moest vanavond weg, maar ben thuisgebleven, en morgen zou ik een lange werkdag hebben; moet ik ook gewoon eerder naar huis, anders heeft ze nog volop vrij spel!
Maar inderdaad, je kan het bij pubers niet gauw goed doen. Toch: zondag was voor zoonlief erg leuk, maar dochterlief dus niet. Zij accepteert sowieso mijn vriend niet, en zet zich hevig af. Dat zij het voor een groot gedeelte zelf schuld is, dat zij het zo moeilijk heeft, dat ziet ze niet....
Nou ja, in elk geval heb ik haar net e.e.a. duidelijk gemaakt, en ik hoop dat dit effect heeft... Ik heb haar laten weten, dat ze deze week de deur niet meer uitkomt (zijn nog slechts 2 dagen, want vrijdag gaat ze vanuit haar vader naar een vriendin); en als ze een grote mond blijft houden tegen mij, en zich niet aan regels houdt, zij volgende week ook niet buiten komt. Zij werd kwaad, vond mij te streng, en ik heb haar verteld, dat zij het zichzelf aandoet. Helaas ziet ze dat niet zo.
Wordt nu wel volhouden! Dit heeft nl. ook gevolgen voor mij: ik moest vanavond weg, maar ben thuisgebleven, en morgen zou ik een lange werkdag hebben; moet ik ook gewoon eerder naar huis, anders heeft ze nog volop vrij spel!
anoniem_22135 wijzigde dit bericht op 29-10-2008 22:21
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:34
Doe maar weer even een update. Dochterlief is gisteren 2x uit de les gestuurd, en begrijpt er helemaal niets van, vond het oneerlijk, want anderen kletsen ook, en zij krijgt straf....
En vandaag belde school op: zij had een broek van iemand weggenomen 'voor de grap' en hield vol dat ze nergens vanaf wist. Later kwam het toch uit, en is dochterlief komende maandag intern geschorst (zij mag de hele dag straf schrijven). School denkt, dat ze desondanks verder gaat in haar negatieve gedrag, en volgende keer zal de politie ingeschakeld worden.... Het is een harde leerschool voor haar, maar zij wil gewoon echt kijken hoever ze kan gaan. Ik baal als een stekker!
Volgende week in elk geval géén pc voor haar! foei!
En vandaag belde school op: zij had een broek van iemand weggenomen 'voor de grap' en hield vol dat ze nergens vanaf wist. Later kwam het toch uit, en is dochterlief komende maandag intern geschorst (zij mag de hele dag straf schrijven). School denkt, dat ze desondanks verder gaat in haar negatieve gedrag, en volgende keer zal de politie ingeschakeld worden.... Het is een harde leerschool voor haar, maar zij wil gewoon echt kijken hoever ze kan gaan. Ik baal als een stekker!
Volgende week in elk geval géén pc voor haar! foei!
maandag 1 december 2008 om 21:55
Na alle ellende wil ik toch even hier van me afschrijven hoe het nu gaat. Een paar weken geleden heb ik dochterlief laten weten, dat ik wel degelijk van haar hou, en toen ontdooide ze. Blijkbaar was het in haar beleving zo, dat ik meer van vriend hou, dan van haar. Vanaf dat ik het haar gezegd heb, is haar gedrag positief veranderd, en is ze weer enigszins bereikbaar voor mij. Het is nog allemaal erg broos, maar op deze manier is het wel te doen. Regelmatig zeg ik tegen haar, dat ik van haar hou, en knuffel met haar. We doen weer leuke dingen samen, en er wordt ook meer gecommuniceerd. Het blowen en de alcohol blijft moeilijk, net als het roken; echter het is op dit moment wel een stuk minder...
