Kinderen
alle pijlers
Opvoedvraag dagboek kind
zaterdag 17 augustus 2019 00:05
Ik heb een dochter van zes (bijna zeven) en ze gaat naar groep vijf. Het is een erg gesloten meisje maar ook heel erg slim (hoogbegaafd). Wel schrijft ze vaak in een dagboekje. Nu vraag ik mij af of ik dat moet lezen om haar te steunen? Mijn gevoel zegt namelijk van niet. Mijn moeder las alleen vroeger ook altijd mijn dagboek en volgens haar was dat noodzakelijk om te weten wat je kinderen uitspoken. Mijn moeders opvoeding heb ik losgelaten (ik wil geen contact meer met haar). Nu kreeg ik echter ook de tip van mijn zusje om haar dagboek te lezen omdat ze zich zo moeilijk kan uiten. Nu weet ik niet zo goed wat ik moet. Mijn gevoel zegt dus nee maar ik hoor vooral ja. Wat is nu verstandig?
zaterdag 17 augustus 2019 08:31
zaterdag 17 augustus 2019 08:32
Solomio schreef: ↑17-08-2019 08:16Dat vraag je dan dus op een andere manier. Want nogmaals: mss zou kind het wel prettig vinden als moeder op die manier gaat begrijpen wat ze voelt, zonder dat ze dat zelf hoeft te vertellen.
Ik ben het met Orisa eens: bizar dat mensen niet juist dit met het kind bespreken.
En dan dus juist op een manier waarop kind prima nee kan zeggen.
Je vraagt niet of je het mag lezen, want dat is alsof ze jou een gunst gaat verlenen.
Je legt uit dat je ziet dat ze het soms moeilijk heeft, dat ze daar niet over kan of wil praten, en dat je hoopt dat ze dat wel in haar dagboek kwijt kan.
Dat je haar wilt helpen.
En dan vraag je of het haar zou helpen als ze jou laat lezen wat ze geschreven heeft.
Dan kun je ook nog de mogelijkheid opperen dat ze je bijv op een briefje dingen vertelt, i.p.v. haar dagboek te laten lezen.
Echt, gewoon praten met een kind kan hoor.
Dit bedoel ik dus. Praat met je kind.
zaterdag 17 augustus 2019 08:33
Ik zou dit persoonlijk teveel insinueren vinden waar je op aan het aansturen bent, door te verwijzen naar dat dagboek. En daarmee beïnvloed je - hoe goedbedoeld ook - haar beeld tegenover het schrijven in een dagboek.Solomio schreef: ↑17-08-2019 08:16Dat vraag je dan dus op een andere manier. Want nogmaals: mss zou kind het wel prettig vinden als moeder op die manier gaat begrijpen wat ze voelt, zonder dat ze dat zelf hoeft te vertellen.
Ik ben het met Orisa eens: bizar dat mensen niet juist dit met het kind bespreken.
En dan dus juist op een manier waarop kind prima nee kan zeggen.
Je vraagt niet of je het mag lezen, want dat is alsof ze jou een gunst gaat verlenen.
Je legt uit dat je ziet dat ze het soms moeilijk heeft, dat ze daar niet over kan of wil praten, en dat je hoopt dat ze dat wel in haar dagboek kwijt kan.
Dat je haar wilt helpen.
En dan vraag je of het haar zou helpen als ze jou laat lezen wat ze geschreven heeft.
Dan kun je ook nog de mogelijkheid opperen dat ze je bijv op een briefje dingen vertelt, i.p.v. haar dagboek te laten lezen.
Echt, gewoon praten met een kind kan hoor.
Ik
Ben het ermee eens dat je moet praten met je kind en kunt benoemen dat je merkt dat ze misschien ergens mee zit, maar zou het hele verwijzen naar dat dagboek en opmerkingen over dat je weet dat ze een dagboek schrijft achterwege laten.
zaterdag 17 augustus 2019 08:39
Wat voor mij de belangrijkste reden zou zijn om het niet te vragen: als ze weet dat je moeder soms opeens kan bedenken dat het een goed idee zou zijn om in je dagboek mee te lezen, dan kan ze dat dus op elk moment nog een keer vragen. Ook al zeg je nee.
En dan zou ik als kind niet meer écht opschrijven wat ik dacht en voelde. Gewoon omdat ik bang zou zijn dat ze het nog een keer zou voorstellen.
Dan loop je het risico dat je de beste uitlaatklep van je dochter blokkeert.
Je tweede idee van een doosje met briefjes is een beter idee.
Of je koopt samen een mooi schriftje, waarin je heen en weer berichtjes naar elkaar kunt schrijven.
Of een zorgenvreter waarin ze haar briefjes mag doen waarbij je afspreekt dat jij briefjes terugschrijft als ze dat fijn vindt.
Of dat briefjes onder het kussen doen, ook prachtig idee.
Of een mooi mapje met briefpapier en envelopjes, zodat ze daar brieven naar jou op kan schrijven. Knutsel je samen een brievenbus.
Of je helpt haar om wel te verwoorden wat ze voelt en denkt. Ze is pas 6, daarin kan ze nog veel leren.
Soms kunnen kinderen in een poppenkast, of in een gezamenlijk spel met dieren wel vertellen wat hem bezighoudt.
Maar heeft je dochter uberhaupt behoefte om over dingen te praten? Of is het meer een behoefte van jou?
En dan zou ik als kind niet meer écht opschrijven wat ik dacht en voelde. Gewoon omdat ik bang zou zijn dat ze het nog een keer zou voorstellen.
Dan loop je het risico dat je de beste uitlaatklep van je dochter blokkeert.
Je tweede idee van een doosje met briefjes is een beter idee.
Of je koopt samen een mooi schriftje, waarin je heen en weer berichtjes naar elkaar kunt schrijven.
Of een zorgenvreter waarin ze haar briefjes mag doen waarbij je afspreekt dat jij briefjes terugschrijft als ze dat fijn vindt.
Of dat briefjes onder het kussen doen, ook prachtig idee.
Of een mooi mapje met briefpapier en envelopjes, zodat ze daar brieven naar jou op kan schrijven. Knutsel je samen een brievenbus.
Of je helpt haar om wel te verwoorden wat ze voelt en denkt. Ze is pas 6, daarin kan ze nog veel leren.
Soms kunnen kinderen in een poppenkast, of in een gezamenlijk spel met dieren wel vertellen wat hem bezighoudt.
Maar heeft je dochter uberhaupt behoefte om over dingen te praten? Of is het meer een behoefte van jou?
helena2 wijzigde dit bericht op 17-08-2019 08:42
1.45% gewijzigd
zaterdag 17 augustus 2019 08:40
Ik vind dat hele "recht op privacy" voor een zes jarige zo overtrokken. Als ik op die leeftijd iets voor mezelf hield, was het vaak omdat ik me schaamde of schuldig voelde en vaak voelde ik me daar heel rot bij. Ik was blij als mijn moeder aan me zag dat er iets was en het uiteindelijk met moeite lospeuterde. Dan bleek het ineens allemaal zo erg niet. Blij dat ze me niet liet lopen onder het mom van privacy.
zaterdag 17 augustus 2019 08:50
Ik zie in jouw betoog ook geen inbreuk op privacy. Jij had verder nooit een geheimpje? Geheimpjes zijn niet erg voor niemand niet. Tenzij je er een naar gevoel van krijgt. Dat zijn geen goede geheimpjes. Dat heeft je moeder je dus goed geleerd.Honingdropje2 schreef: ↑17-08-2019 08:40Ik vind dat hele "recht op privacy" voor een zes jarige zo overtrokken. Als ik op die leeftijd iets voor mezelf hield, was het vaak omdat ik me schaamde of schuldig voelde en vaak voelde ik me daar heel rot bij. Ik was blij als mijn moeder aan me zag dat er iets was en het uiteindelijk met moeite lospeuterde. Dan bleek het ineens allemaal zo erg niet. Blij dat ze me niet liet lopen onder het mom van privacy.
zaterdag 17 augustus 2019 08:54
Ik zou kiezen voor een gezamenlijk schrift of een brieven sturen.
Dan heeft dochter meer regie over wat ze deelt, en kan ze haar dagboek houden als uitlaatklep.
Je kan zelf beginnen met een brief en op basis daarvan, als ze wil, samen een mooi schrift of leuk briefpapier uitzoeken.
Dan heeft dochter meer regie over wat ze deelt, en kan ze haar dagboek houden als uitlaatklep.
Je kan zelf beginnen met een brief en op basis daarvan, als ze wil, samen een mooi schrift of leuk briefpapier uitzoeken.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zaterdag 17 augustus 2019 09:54
Lijkt mij ook.Solomio schreef: ↑17-08-2019 08:16Dat vraag je dan dus op een andere manier. Want nogmaals: mss zou kind het wel prettig vinden als moeder op die manier gaat begrijpen wat ze voelt, zonder dat ze dat zelf hoeft te vertellen.
Ik ben het met Orisa eens: bizar dat mensen niet juist dit met het kind bespreken.
En dan dus juist op een manier waarop kind prima nee kan zeggen.
Je vraagt niet of je het mag lezen, want dat is alsof ze jou een gunst gaat verlenen.
Je legt uit dat je ziet dat ze het soms moeilijk heeft, dat ze daar niet over kan of wil praten, en dat je hoopt dat ze dat wel in haar dagboek kwijt kan.
Dat je haar wilt helpen.
En dan vraag je of het haar zou helpen als ze jou laat lezen wat ze geschreven heeft.
Dan kun je ook nog de mogelijkheid opperen dat ze je bijv op een briefje dingen vertelt, i.p.v. haar dagboek te laten lezen.
Echt, gewoon praten met een kind kan hoor.
zaterdag 17 augustus 2019 10:22
Mijn moeder maakte mij vroeger al heel vroeg duidelijk dat een dagboek privé is. Zij las die van mijn zus en mij niet en zou ze nooit doen.
Ik was daar heel blij mee, hoewel ik helemaal niet veel gevoelige dingen opschreef. Het voelde veilig dat ik in mijn dagboek alles kwijt kon dat ik wilde.
Later is nu
zaterdag 17 augustus 2019 10:22
OH, dat vind ik mooiWitchy schreef: ↑17-08-2019 00:47Ik had met mn vader de afspraak; als ik iets kwijt wilde schreef ik t op een briefje en legde dat onder z’n kussen. Hij antwoordde op dezelfde manier. De stilzwijgende overeenkomst was hierbij dat hij mij er nooit in bijzijn van anderen over aansprak. Hij is degene die me heeft laten zien dat vertrouwen mogelijk is. Ben hem nog steeds dankbaar.
Later is nu
zaterdag 17 augustus 2019 11:52
Dus? Zeg ik ergens dat het anders zou moeten zijn?Dreamer schreef: ↑17-08-2019 10:22Mijn moeder maakte mij vroeger al heel vroeg duidelijk dat een dagboek privé is. Zij las die van mijn zus en mij niet en zou ze nooit doen.
Ik was daar heel blij mee, hoewel ik helemaal niet veel gevoelige dingen opschreef. Het voelde veilig dat ik in mijn dagboek alles kwijt kon dat ik wilde.
zaterdag 17 augustus 2019 13:41
Als je moeder vraagt om je dagboek te mogen lezen is het dus geen privéplek meer voor haar, zelfs als ze nee zegt heb jij duidelijk gemaakt dat je haar privacy niet respecteerd.
Een dagboek is geen communicatiemiddel, dat is voor haar alleen.
Zoek gewoon een andere manier om te communiceren, briefjes, een moeder-dochterboek, van mijn part iets op de computer (vind een zesjarige vast leuk, om daar mee te oefenen)
En natuurlijk heeft een zesjarige geen supergrote geheimen, over het algemeen, maar dat betekend niet dat het niet heel belangrijk kan zijn om iets voor jezelf te hebben, als klein kind heb je dat sowieso al niet, en dan is een dagboek heel belangrijk.
Dat was het voor mij tenminste wel.
zaterdag 17 augustus 2019 13:49
Hou er trouwens ook rekening mee dat niet alles in een dagboek de absolute waarheid hoeft te zijn, ik schreef er veel overdrijvingen in, en situaties zoals ik gewild had dat ze geweest waren, en fantasiën alsof ze echt gebeurd waren, en dromen, en nachtmerries.
Dat was mijn manier om mij te uiten.
Ik weet niet of iemand anders daar wijzer van geworden was, want het liep allemaal door elkaar.
Dat was mijn manier om mij te uiten.
Ik weet niet of iemand anders daar wijzer van geworden was, want het liep allemaal door elkaar.
zaterdag 17 augustus 2019 13:56
Maar dan leert ze dus nu al dat ze niks voor haarzelf mag hebben, en dan heeft ze die uitlaatklep ook niet meer als ze ouder is.
En kleine geheimpjes zijn grote geheimen voor een klein kind, voor jou is het onbelangrijk, maar ze heeft dat dagboek toch niet voor niks?
zaterdag 17 augustus 2019 14:00
Een kind van 5 of 6 heeft niet dezelfde rechten als een ouder kind of volwassene. Dat vind ik doodnormaal. Het kan net zijn eigen kont afvegen, kom op zeg. Als ze privacy zelf belangrijk gaat vinden doet ze er maar een slotje op. Net zoals de badkamer soms ineens op slot gaat als kinderen ouder worden.DingesEnzo schreef: ↑17-08-2019 13:56Maar dan leert ze dus nu al dat ze niks voor haarzelf mag hebben, en dan heeft ze die uitlaatklep ook niet als ze ouder is.
.
zaterdag 17 augustus 2019 14:06
En ga je dat dan ook zeggen?impala schreef: ↑17-08-2019 14:00Een kind van 5 of 6 heeft niet dezelfde rechten als een ouder kind of volwassene. Dat vind ik doodnormaal. Het kan net zijn eigen kont afvegen, kom op zeg. Als ze privacy zelf belangrijk gaat vinden doet ze er maar een slotje op. Net zoals de badkamer soms ineens op slot gaat als kinderen ouder worden.
Je bent nu 16, dus ik zal je dagboek niet meer lezen?
Zo werkt dat natuurlijk niet, dat kind krijgt al veel eerder door dat haar moeder in haar dagboek zit, en leert dan heel goed om dingen stiekem te doen, wan mama respecteerd haar grenzen niet.
zaterdag 17 augustus 2019 14:09
Helemaal eens.Honingdropje2 schreef: ↑17-08-2019 08:40Ik vind dat hele "recht op privacy" voor een zes jarige zo overtrokken. Als ik op die leeftijd iets voor mezelf hield, was het vaak omdat ik me schaamde of schuldig voelde en vaak voelde ik me daar heel rot bij. Ik was blij als mijn moeder aan me zag dat er iets was en het uiteindelijk met moeite lospeuterde. Dan bleek het ineens allemaal zo erg niet. Blij dat ze me niet liet lopen onder het mom van privacy.
.
zaterdag 17 augustus 2019 14:14
Het dagboek van mijn dochter ligt bovenop haar nachtkastje. tuurlijk leest niemand dat. Het is prive. Daarin mag ze schrijven wat ze wil. En denk er aan: je kunt ook wel eens zaken tegen komen die je niet wil weten. Bijv. hoe ze echt over haar moeder denkt, geschreven op het moment dat ze boos op je is.sugarmiss schreef: ↑17-08-2019 01:03Nee je hoort niet stiekem het dagboek van je kind te lezen. Je kind heeft ook recht op privacy.
Maar heel eerlijk. Ik denk dat ik mij niet zou kunnen bedwingen als kind niet thuis is en haar dagboek zou gewoon op haar bureautje liggen.
Zeker als je ee gesloten kind hebt zou ik het fijn vinden om op die manier toch te weren wat in kind omgaat.
zaterdag 17 augustus 2019 14:19
Mijn zoon heeft al jaren een kastje waar zijn geheimen in zitten. Ik kijk daar niet in, want dat heeft hij gevraagd. Het zijn geen spannende zaken dus veilig, dat hebben we wel besproken.
Als hij een dagboek zou hebben zou het daar liggen. Dat is van hem. Hij heeft die plek sinds hij vijf of zes is. Hij vindt dat belangrijk.
Als hij een dagboek zou hebben zou ik er niet in kijken.
To, ik zou gaan voor dat schriftje dat genoemd is.
Hier helpt samen boodschappen doen, wandelend, ook. Vooral het wandelen denk ik. Of iets anders waarbij je wel samen bent en niet hoeft te kijken de hele tijd. Spelletje zou ook kunnen.
Hier ook ' goede geheimen en slechte geheimen', slechte voel je je niet goed bij, die vertel je thuis. Tot nu toe voelen ze zich daarna beter.
Als hij een dagboek zou hebben zou het daar liggen. Dat is van hem. Hij heeft die plek sinds hij vijf of zes is. Hij vindt dat belangrijk.
Als hij een dagboek zou hebben zou ik er niet in kijken.
To, ik zou gaan voor dat schriftje dat genoemd is.
Hier helpt samen boodschappen doen, wandelend, ook. Vooral het wandelen denk ik. Of iets anders waarbij je wel samen bent en niet hoeft te kijken de hele tijd. Spelletje zou ook kunnen.
Hier ook ' goede geheimen en slechte geheimen', slechte voel je je niet goed bij, die vertel je thuis. Tot nu toe voelen ze zich daarna beter.
zaterdag 17 augustus 2019 18:09
Na al jullie reacties en nadenken heb ik besloten helemaal niet over haar dagboekje te praten. Man en ik hebben besloten met dochter te praten over dat ze zien dat ze zo graag schrijft en dan willen we inderdaad de briefjes onder het kussen gaan proberen. Als zij dat zelf natuurlijk ook fijn vindt. Ik wil namelijk graag dat mijn dochter in een veilige en vertrouwde omgeving opgroeit en ik vind haar privacy zeker belangrijk. Alleen het vormgeven is soms wat zoeken zonder voorbeeld. Ik ben heel benieuwd hoe ze de briefjes gaan vinden. Straks gaan we even met haar zitten.
zaterdag 17 augustus 2019 19:15
Ach, wat een ontzettend lieve manier. Ik heb er tranen van in mijn ogen, wat prachtig dat je vader dit begreep.Witchy schreef: ↑17-08-2019 00:47Ik had met mn vader de afspraak; als ik iets kwijt wilde schreef ik t op een briefje en legde dat onder z’n kussen. Hij antwoordde op dezelfde manier. De stilzwijgende overeenkomst was hierbij dat hij mij er nooit in bijzijn van anderen over aansprak. Hij is degene die me heeft laten zien dat vertrouwen mogelijk is. Ben hem nog steeds dankbaar.
