Kinderen
alle pijlers
Pedofobie
vrijdag 14 september 2018 09:15
Zie artikel;
https://www.trouw.nl/opinie/er-heerst-e ... ~a4cb1161/
Mooi artikel, verwoord precies mijn gevoel van weinig verdraagzaamheid naar kinderen wat ik ook ervaar. Aan de andere kant ook een spiegel; geen lange tenen bij terechtwijzigingen door anderen.
Herkenbaar voor anderen?
https://www.trouw.nl/opinie/er-heerst-e ... ~a4cb1161/
Mooi artikel, verwoord precies mijn gevoel van weinig verdraagzaamheid naar kinderen wat ik ook ervaar. Aan de andere kant ook een spiegel; geen lange tenen bij terechtwijzigingen door anderen.
Herkenbaar voor anderen?
vrijdag 14 september 2018 18:50
Misschien zit het verschil er in, dat kinderen nog alles moeten leren en mensen die bejaard en dement zijn, die kun je of hoef je niets meer leren.merano schreef: ↑14-09-2018 12:52Kinderen zijn een onvolmaakte vorm van volwassenen. Ze kunnen nog van alles niet wat een volwassene wel kan.
Datzelfde geldt ook voor bejaarden, dementen en sommige mensen met een ernstige psychische stoornis. Die kunnen ook allerlei sociaal wenselijk gedrag niet, of niet meer.
Die mensen stoppen we als maatschappij liefst ook uit het zicht bij elkaar in eigen reservaten. Dezelfde vorm van apartheid.
Maar je zult nooit iemand zien schrijven dat hij geroerd werd door een demente bejaarde met zijn mantelzorger "en al het gedoe dat daarbij hoort" , en dacht dat wil ik ook!
Waarom veel mensen dat bij kinderen wel zo ervaren zal me eeuwig een raadsel blijven.
Maar het is misschien wel aardig als mentale exercitie om voor kind in het stukje eens demente bejaarde te lezen en te kijken wat je er dan van vindt.
Kinderen moeten leren hoe ze zich later moeten gedragen in de maatschappij. En jong gedaan is oud geleerd. En de volwassene hoort het kind te leren wat de gedragscodes zijn.
Doet de volwassene dat niet, dan draagt het kind de gevolgen. Want die wordt ervaren door de omgeving als een "kutkind". Terwijl je moeilijk kunt verwachten dat een kind zichzelf opvoedt en alles leert. En als datzelfde kind later volwassen is, dan kan niemand hem uitstaan omdat hij niet geleerd heeft om ook eens aan anderen te denken.
Wat werd er eerder iemand gezegd? O ja, individualisering. Dat is namelijk het gevolg.
vrijdag 14 september 2018 18:54
Of voor tolerantie in het algemeen.Full_Moon schreef: ↑14-09-2018 13:40Dat denk ik, dat het cultuurgebonden is. Hier zitten we met veel mensen dicht op elkaar, het is noodzakelijk om rekening met elkaar te houden. Anders zou het niet leefbaar zijn. Uiteraard verschilt die grens per persoon, maar de ruimte die kinderen vaak innemen (qua rennen en geluid bijvoorbeeld) die is er hier vaak niet. Ik denk dat dat niet bijdraagt aan de tolerantie voor kinderen in het algemeen.
Ik herken het stuk dan ook. Ik ben opgegroeid op het platteland en woon als starter nu in de stad. Beide buren hebben kinderen (huilende baby, geren op de trap, trampoline, noem maar op). Ik ben uberhaupt geen leefgeluiden gewend en erger me af en toe kapot. Daardoor is mijn tolerantie een stuk lager wanneer ik bijvoorbeeld een irritant kind in de supermarkt tegenkom.
Het plan is dan ook om terug te verhuizen naar het platteland zodra het geld er is (hopelijk nog zo'n 2 a 3 jaar)
Voor honden wordt het maatschappelijke draagvlak ook kleiner. Om dezelfde reden: onopgevoede honden. En zet daar dan nog de idioten tussen die agresssieve bijters willen voor hun imago en het hek is geheel van de dam.
En hoewel we in de geschiedenis tot voor nog geen eeuw geleden nog totaal afhankelijk waren van paarden in ALLES, is ook daarvoor geen tolerantie meer. Want eventjes vaart minderen bij het passeren is te veel gevraagd. Gewoon paard en ruiter (of koetsier) doodleuk in gevaar brengen. "Hadden ze er maar niet moeten zijn".
Op het platteland is inderdaad veel meer leefruimte. Mensen zitten er elkaar niet zo in de weg. Iedereen groet elkaar, meer sociale controle. Maar dat laatste wordt door stadslui negatief opgevat als bemoeienis. Ik ben blij dat ik buitenaf woon.
Kinderen kunnen hier ook veel meer kind zijn. Buiten spelen, hutten bouwen. Ipv binnen op de computer te zitten.
Laatst waren we ergens uit eten. En ergens in de zaal ging "het alarmpje van de ontevredenheid weer aan". Nou ja, het was meer een loeiende sirene. Domme ouders hadden een baby/peuter mee genomen die met het geluid iedereen terroriseerde. Je maakt mij niet wijs dat die ouders genoten van het eten. Maar ja, het was hún keuze om het kind mee te nemen, en niet de keuze van de andere aanwezigen.
In het gezelschap bevond zich nog twee echtparen waarvan de kinderen allang uit huis waren. Die vonden het belachelijk dat mensen zo'n kind meenemen. Is nergens voor nodig. Kind was er duidelijk nog niet klaar voor.
vrijdag 14 september 2018 19:08
Ik lees hier meer over dat ze in het zuiden nogal kindvriendelijk zijn, maar staan Italiaanse mannen niet enorm bekend als moederskindjes en zijn de Italiaanse vrouwen niet tot aan hun dood van die bemoeizuchtige moeders?
Lijkt mij ook niet gezond.
Overigens vind ik het lastig om te zeggen dat kinderen nu minder opgevoed worden dan vroeger. Soms heb ik last van andermans kinderen en soms niet. Ik vind de ouders vaak wel erger dan de kinderen en ik durf ook echt geen kinderen op hun gedrag aan te spreken. Geen zin in een grote bek.
vrijdag 14 september 2018 19:11
Maar toch niet 24/7? Ik zie namelijk ook regelmatig kinderen die constant om aandacht vragen, niet zichzelf even kunnen vermaken en door andermans gesprekken praten. Kinderen moeten ook leren om geduld te hebben en dat de wereld niet alleen om hen draait.tatlitatli schreef: ↑14-09-2018 14:58Onzin. Volwassenen moeten een kind aandacht geven en niet altijd kiezen voor de smartphone de weg van de minste weerstand.
vrijdag 14 september 2018 19:30
Ja, dat mag van mij, want ik doe dat ook bij andermans kinderen als ik vind dat ze zich misdragen.
Wel op een normale manier dan, geen geschreeuw of fysiek geweld. Ik merk dat kinderen daar zo van schrikken (niet gewend?), dat ze direct luisteren.
En nee, ik ben niet bang voor grote bekken van ouders, ik heb zelf namelijk de allergrootste muil.
Nowadays people know the price of everything and the value of nothing.
vrijdag 14 september 2018 19:52
Jazeker. Net zoals ikzelf ook vreemde kinderen corrigeer. Uiteraard wel op een normale manier, dat corrigeren, maar streng toespreken als ze iets onwenselijks of gevaarlijks doen vind ik prima.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 september 2018 22:07
Ik ben getrouwd met een halve Italiaan en dat is geen moederskindje. Als ik kijk naar de Italiaanse tak van de schoonfamilie is de moeder wel een beetje gelijkgesteld met een heilige. Hoezeer zonen naar de pijpen van moeder dansen hangt er een beetje vanaf. Over het algemeen valt het wel mee.Vixxen schreef: ↑14-09-2018 19:08Ik lees hier meer over dat ze in het zuiden nogal kindvriendelijk zijn, maar staan Italiaanse mannen niet enorm bekend als moederskindjes en zijn de Italiaanse vrouwen niet tot aan hun dood van die bemoeizuchtige moeders?
Lijkt mij ook niet gezond.
Overigens vind ik het lastig om te zeggen dat kinderen nu minder opgevoed worden dan vroeger. Soms heb ik last van andermans kinderen en soms niet. Ik vind de ouders vaak wel erger dan de kinderen en ik durf ook echt geen kinderen op hun gedrag aan te spreken. Geen zin in een grote bek.
Qua aanspreken: ja sommige ouders zijn zeker erger dan hun kinderen. Die hebben het dan duidelijk niet van een vreemde. Zeker bij kleine kinderen die dan schelden als een bootwerker. Ik vind het prima als mensen zoon aanspreken op een normale manier. Zoon weet zelf ook wel wanneer het terecht is en zal dan echt niet naar mij rennen om samen verhaal te halen. En als hij dat wel doet storm ik echt niet op mensen af, dan vraag ik eerst wat zoon heeft gedaan. Of laat zoon excuses aanbieden. Dat gaat vooral om iets laten vallen op de grond en dan laten liggen. Dikke prima als dan iemand zegt dat hij iets verliest en dat in de prullenbak moet doen. Of dat hij meer aan de kant moet fietsen. Ik ben niet (meer) overal bij. Ik spreek andere kinderen (tot en met pubers) ook aan.
Soms is het ook een beetje dubbel. Zo was er laatst een oudere man die zoon zo schattig vond dat hij hem letterlijk een aai over de bol gaf. Zoon gelijk krijsen ‘Ik wil niet dat u aan mij komt’. En die oudere man aait hem nog eens over de bol. Ik als volwassene zag dat die man op zo’n leeftijd was waarop er een grote kans is dat die man vroeger nooit iets aan opvoeden heeft gedaan behalve dan een schouderklopje, aai of douw geven. Hij leek ook niet meer helemaal ‘bij’. Het was in ieder geval geen persoon waar mijn nekharen van overeind gaan staan. Van de andere kant heb ik liever dat zoon gaat loeien als mensen aan hem komen wanneer hij dat niet wil, dan dat hij dingen maar lijdzaam ondergaat en daarmee de illusie van fatsoen hoog houdt. De vrouw voor ons in de kassarij vond zoon brutaal (respect voor oudere mensen), de vrouw achter ons vond het juist goed dat zoon er iets van zei (jongere vrouw).
Of de goededoelenmevrouw die mij in een hoekje dreef op de markt met een verhaal over de arme kindjes in weet ik waar. Zoon vraagt dan, onder de indruk van alle zielige plaatjes in de folder, waar die kindjes dan wonen. De mevrouw snerpte zoon toe dat zij in gesprek was met zijn moeder en hij niet mocht onderbreken. Dan ben ik wel zo’n trut die zegt dat zij anders ook ons gesprek onderbrak en nogal opdringerig bezig was.
Ik trek het slecht als volwassenen zelf dominant aanwezig zijn en veel ruimte eisen, dat zij dan kinderen aanspreken op het feit dat ze er hoorbaar/zichtbaar zijn. Zoals de ratelende vrouw in de trein vandaag waarvan iedereen het telefoongesprek letterlijk kon volgen waarin ze tot in detail uit de doeken deed hoe haar Tinderdate was verlopen (ranzig). En dan echt uitvaren tegen twee pubers die de slappe lach hadden (met een ruk opstaan en met een verbeten smoelwerk door die hele coupe krijsen dat die twee hun ‘muil moesten houden met hun asociale gedoe’). Dan moet ik wel gewoon hardop lachen als zo’n puber dan fijntjes roept dat ze zich niet moet aanstellen ‘maar vooral doorswipen whahahaha’.
Nee heb je, ja kun je krijgen
vrijdag 14 september 2018 22:42
lemoos2 schreef: ↑14-09-2018 22:07Ik ben getrouwd met een halve Italiaan en dat is geen moederskindje. Als ik kijk naar de Italiaanse tak van de schoonfamilie is de moeder wel een beetje gelijkgesteld met een heilige. Hoezeer zonen naar de pijpen van moeder dansen hangt er een beetje vanaf. Over het algemeen valt het wel mee. Ik weet alleen de vooroordelen hoor, of het klopt is een tweede en dat vroeg ik me dus af. Maar het valt gelukkig mee dus
Of de goededoelenmevrouw die mij in een hoekje dreef op de markt met een verhaal over de arme kindjes in weet ik waar. Zoon vraagt dan, onder de indruk van alle zielige plaatjes in de folder, waar die kindjes dan wonen. De mevrouw snerpte zoon toe dat zij in gesprek was met zijn moeder en hij niet mocht onderbreken. Dan ben ik wel zo’n trut die zegt dat zij anders ook ons gesprek onderbrak en nogal opdringerig bezig was. Terecht!
Ik trek het slecht als volwassenen zelf dominant aanwezig zijn en veel ruimte eisen, dat zij dan kinderen aanspreken op het feit dat ze er hoorbaar/zichtbaar zijn. Zoals de ratelende vrouw in de trein vandaag waarvan iedereen het telefoongesprek letterlijk kon volgen waarin ze tot in detail uit de doeken deed hoe haar Tinderdate was verlopen (ranzig). En dan echt uitvaren tegen twee pubers die de slappe lach hadden (met een ruk opstaan en met een verbeten smoelwerk door die hele coupe krijsen dat die twee hun ‘muil moesten houden met hun asociale gedoe’). Dan moet ik wel gewoon hardop lachen als zo’n puber dan fijntjes roept dat ze zich niet moet aanstellen ‘maar vooral doorswipen whahahaha’. Dat is echt geniaal haha ik zou niet meer bijkomen denk ik
vrijdag 14 september 2018 22:51
Ja hoor, mijn kinderen mag je corrigeren als je last van hun gedrag hebt of als ze iets doen dat de maatschappij, het milieu etc schaadt.
Allemaal prima, maar zodra je in onze persoonlijke sfeer gaat corrigeren kun je me niet kwaaier krijgen. Mensen die zich bemoeien met het gesprek dat je met je kind voert terwijl ze daarin geen partij zijn. Helaas komt dat best vaak voor.
vrijdag 14 september 2018 22:55
Ik kies als kinderloze ook liever voor kindvrije omgevingen. Ik heb ze zelf niet dus waarom zou ik ze om me heen willen? Zeker met kinderen van vreemden heb ik niks. Ik heb er geen hekel aan, eerder een hekel aan ouders die alles maar schattig vinden en vinden dat iedereen hun kind in het midden van het universum moet plaatsen.
vrijdag 14 september 2018 23:27
Wat ik soms lastig vind is dat als ouders niet willen dat je hun kind corrigeert dat kinderen ook over mijn grenzen hebben kunnen gaan op een manier die vervelend is.
Ik heb vrienden (langzaamaan steeds meer kennissen dan vrienden ik zie ze nog zelden) die het vervelend vinden als hun kinderen (peuter en kleuter) worden gecorrigeerd door anderen als zij er zelf bij zijn. Ze vinden het bijvoorbeeld ook niet goed als ik er wat van zeg als ik daar op bezoek ben en 1 van de kinderen gaat in mijn tas zitten wroeten of neemt slokjes drinken uit mijn glas. Of bij mij thuis als de kinderen dingen doen die ik niet goed vindt. Tegelijk zeggen deze ouders er niets van want zelf vinden ze het wel goed.
Deze mensen zie ik zelden meer met kinderen. Ik vinden kinderen van andere meestal wel prima en heb het met andere vrienden met kinderen wel heel leuk. Maar bij deze mensen ben ik zenuwachtiger en erger me sneller aan gedrag van de kinderen, juist omdat ik weet dat ik er niets van mag zeggen.
Op verjaardagsfeestjes heb ik gemerkt dat meerdere van hun andere vrienden en familie er op dezelfde manier in staan. Ik heb lang gedacht dat deze mensen gewoon een beetje doorgeschoten worden maar ze hebben dus een hele groep mensen die op dezelfde manier naar opvoeden kijken. Door dat ik dit soort mensen heb leren kennen merk ik ook dat ik veel terughoudender ben bij kinderen die ik niet ken.
Ik heb vrienden (langzaamaan steeds meer kennissen dan vrienden ik zie ze nog zelden) die het vervelend vinden als hun kinderen (peuter en kleuter) worden gecorrigeerd door anderen als zij er zelf bij zijn. Ze vinden het bijvoorbeeld ook niet goed als ik er wat van zeg als ik daar op bezoek ben en 1 van de kinderen gaat in mijn tas zitten wroeten of neemt slokjes drinken uit mijn glas. Of bij mij thuis als de kinderen dingen doen die ik niet goed vindt. Tegelijk zeggen deze ouders er niets van want zelf vinden ze het wel goed.
Deze mensen zie ik zelden meer met kinderen. Ik vinden kinderen van andere meestal wel prima en heb het met andere vrienden met kinderen wel heel leuk. Maar bij deze mensen ben ik zenuwachtiger en erger me sneller aan gedrag van de kinderen, juist omdat ik weet dat ik er niets van mag zeggen.
Op verjaardagsfeestjes heb ik gemerkt dat meerdere van hun andere vrienden en familie er op dezelfde manier in staan. Ik heb lang gedacht dat deze mensen gewoon een beetje doorgeschoten worden maar ze hebben dus een hele groep mensen die op dezelfde manier naar opvoeden kijken. Door dat ik dit soort mensen heb leren kennen merk ik ook dat ik veel terughoudender ben bij kinderen die ik niet ken.
vrijdag 14 september 2018 23:44
Zwartvlekje schreef: ↑14-09-2018 23:27Wat ik soms lastig vind is dat als ouders niet willen dat je hun kind corrigeert dat kinderen ook over mijn grenzen hebben kunnen gaan op een manier die vervelend is.
Ik heb vrienden (langzaamaan steeds meer kennissen dan vrienden ik zie ze nog zelden) die het vervelend vinden als hun kinderen (peuter en kleuter) worden gecorrigeerd door anderen als zij er zelf bij zijn. Ze vinden het bijvoorbeeld ook niet goed als ik er wat van zeg als ik daar op bezoek ben en 1 van de kinderen gaat in mijn tas zitten wroeten of neemt slokjes drinken uit mijn glas. Of bij mij thuis als de kinderen dingen doen die ik niet goed vindt. Tegelijk zeggen deze ouders er niets van want zelf vinden ze het wel goed.
Deze mensen zie ik zelden meer met kinderen. Ik vinden kinderen van andere meestal wel prima en heb het met andere vrienden met kinderen wel heel leuk. Maar bij deze mensen ben ik zenuwachtiger en erger me sneller aan gedrag van de kinderen, juist omdat ik weet dat ik er niets van mag zeggen.
Op verjaardagsfeestjes heb ik gemerkt dat meerdere van hun andere vrienden en familie er op dezelfde manier in staan. Ik heb lang gedacht dat deze mensen gewoon een beetje doorgeschoten worden maar ze hebben dus een hele groep mensen die op dezelfde manier naar opvoeden kijken. Door dat ik dit soort mensen heb leren kennen merk ik ook dat ik veel terughoudender ben bij kinderen die ik niet ken.
Gaat toch niemand voor jou bepalen waar je wel of niet iets van zegt in jouw eigen huis?! Ben blij dat ik zulke mensen niet tegenkom.
Nee heb je, ja kun je krijgen
vrijdag 14 september 2018 23:44
Ik heb een keer mijn neefje aangesproken omdat hij een (metalen) object naar mijn hoofd gooide. Ik heb hem toen boos aangesproken dat het niet oké is om dingen naar mensen te gooien. Ik heb niet mijn stem verheft, niet lopen schelden, was niet fysiek, maar wel geïrriteerd want het deed echt pijn. Neefje schrikt een beetje van mijn reactie en gaat een eindje verderop zitten mopperen. Vervolgens werd mijn neefje door andere familieleden getroost...dat vind ik dus echt heel vreemd en zo sla je toch de plank behoorlijk mis?
zaterdag 15 september 2018 10:37
Ik corrigeer kinderen van een ander als ze zich misdragen (met spullen gooien, iets kapot maken, dieren plagen, voordringen enzovoorts). Voordeel is bij dit dingen vaak dat vreemde ogen dwingen en ze meestal meteen ophouden.
Volgens de hier geldende etiquette moet je dan de ouders aanspreken, maar daar begin ik niet aan. Dat vind ik een onlogisch omslachtige manier.
Mijn kinderen mogen ook aangesproken worden door anderen. Graag zelfs. Ik wil ze graag leren dat ze niet alleen door hun ouders op ongewenst gedrag kunnen worden aangesproken. Ik zal het er vast niet altijd mee eens zijn, maar daar hebben we het dan achteraf wel over.
Volgens de hier geldende etiquette moet je dan de ouders aanspreken, maar daar begin ik niet aan. Dat vind ik een onlogisch omslachtige manier.
Mijn kinderen mogen ook aangesproken worden door anderen. Graag zelfs. Ik wil ze graag leren dat ze niet alleen door hun ouders op ongewenst gedrag kunnen worden aangesproken. Ik zal het er vast niet altijd mee eens zijn, maar daar hebben we het dan achteraf wel over.
zaterdag 15 september 2018 11:16
Ik ben afgelopen zondag naar de kinderboerderij gegaan met mijn nichtje en neefje. Naast mij zaten ouders met hun drie kinderen. Nou ja, de kinderen waren natuurlijk aan het spelen. Ze keken rustig toe hoe hun jongste dochter -vlak voor ons neus- minutenlang achter een moeder kalkoen met kuiken aanrent. Moeder en kuiken vluchten duidelijk, maar dat kind moet en zal het kuiken aaien. Wat absoluut niet wenselijk is, dat hoor je een kind te leren, naar mijn mening. Maar deze ouders keken zwijgend toe. Het meisje gaf het op een gegeven moment op.
Ik heb erg veel moeite moeten doen om mijn mond te houden. Maar omdat de beestjes niet in paniek leken en het het meisje toch niet lukte om erbij te komen, liet ik het zitten. Ook omdat ik geen zin had in een discussie met de ouders van dit prinsesje. Daarnaast was ik mijn neefje en nichtje in de gaten aan het houden (grote kinderboerderij met water eromheen en een neefje van 4 zonder zwemdiploma). Ik heb wel bewust hardop tegen mijn neefje gezegd dat het kuiken lief is OM NAAR TE KIJKEN, niet om aan te raken, omdat de mama dat niet wil. Neefje snapt dit soort dingen gelukkig wél. Dit waren trouwens absoluut geen Tokkies. Verre van. Het valt me juist op dat zeker ook de hogeropgeleide, oudere ouders ongelofelijk zoetsappig zijn en hun kinderen niet corrigeren.
Maar goed, ik heb ook een vriendin van 26 met drie kinderen van 9, 5 en 3 en zij geeft mensen een grote mond wanneer ze haar kinderen aanspreken op wangedrag. Van haar mogen kinderen zich gewoon misdragen, zolang ze er maar niet op hoeft te letten en ze er zelf maar geen last van heeft. Ongelofelijk. Daar heb ik haar op aangesproken. En nu kijk ik natuurlijk wel uit om ooit nog met haar en haar kinderen de deur uit te gaan.
Gelukkig zijn er ook heel veel goede ouders met leuke kinderen.
Ik heb erg veel moeite moeten doen om mijn mond te houden. Maar omdat de beestjes niet in paniek leken en het het meisje toch niet lukte om erbij te komen, liet ik het zitten. Ook omdat ik geen zin had in een discussie met de ouders van dit prinsesje. Daarnaast was ik mijn neefje en nichtje in de gaten aan het houden (grote kinderboerderij met water eromheen en een neefje van 4 zonder zwemdiploma). Ik heb wel bewust hardop tegen mijn neefje gezegd dat het kuiken lief is OM NAAR TE KIJKEN, niet om aan te raken, omdat de mama dat niet wil. Neefje snapt dit soort dingen gelukkig wél. Dit waren trouwens absoluut geen Tokkies. Verre van. Het valt me juist op dat zeker ook de hogeropgeleide, oudere ouders ongelofelijk zoetsappig zijn en hun kinderen niet corrigeren.
Maar goed, ik heb ook een vriendin van 26 met drie kinderen van 9, 5 en 3 en zij geeft mensen een grote mond wanneer ze haar kinderen aanspreken op wangedrag. Van haar mogen kinderen zich gewoon misdragen, zolang ze er maar niet op hoeft te letten en ze er zelf maar geen last van heeft. Ongelofelijk. Daar heb ik haar op aangesproken. En nu kijk ik natuurlijk wel uit om ooit nog met haar en haar kinderen de deur uit te gaan.
Gelukkig zijn er ook heel veel goede ouders met leuke kinderen.
zaterdag 15 september 2018 12:12
Ik heb nog wel een leuke invalshoek voor de discussie:
Het gaat niet zozeer om de kinderen, want die hebben er in eerste instantie weinig last van, zelfs voordeel omdat ze helemaal geen afwijzing of correctie meer ervaren als mensen zonder kinderen zich van hen afzonderen in adult only e.d..
Maar het zijn vooral de ouders van die kinderen die zich gediscrimineerd en buitengesloten voelen. Dat betekent namelijk dat ze zelf last ondervinden van hun manier van opvoeden. Ze wilden wel het gemak om niet te hoeven ingrijpen en de alleenheerschappij over hun kinderen, maar ze willen ook zo weinig mogelijk last van de gevolgen hebben. En nu blijkt dat ze door anderen gemeden worden vanwege hun kids. Dat was natuurlijk niet de bedoeling.
Daarnaast ontleenden ze een zekere status aan hun prinsjes en hun zelfgeschapen mini-rijkjes waar niemand zich met de regels mocht bemoeien, en die vervalt zo. In plaats daarvan voelen ze zich opeens paria's
De wal keert uiteindelijk het schip en dan pikken ze het signaal op dat anderen afgeven of ze krijgen onderling zelf zoveel last van het gedrag van hun prinsjes dat ze hun opvoeding aanpassen.
Het gaat niet zozeer om de kinderen, want die hebben er in eerste instantie weinig last van, zelfs voordeel omdat ze helemaal geen afwijzing of correctie meer ervaren als mensen zonder kinderen zich van hen afzonderen in adult only e.d..
Maar het zijn vooral de ouders van die kinderen die zich gediscrimineerd en buitengesloten voelen. Dat betekent namelijk dat ze zelf last ondervinden van hun manier van opvoeden. Ze wilden wel het gemak om niet te hoeven ingrijpen en de alleenheerschappij over hun kinderen, maar ze willen ook zo weinig mogelijk last van de gevolgen hebben. En nu blijkt dat ze door anderen gemeden worden vanwege hun kids. Dat was natuurlijk niet de bedoeling.
Daarnaast ontleenden ze een zekere status aan hun prinsjes en hun zelfgeschapen mini-rijkjes waar niemand zich met de regels mocht bemoeien, en die vervalt zo. In plaats daarvan voelen ze zich opeens paria's
De wal keert uiteindelijk het schip en dan pikken ze het signaal op dat anderen afgeven of ze krijgen onderling zelf zoveel last van het gedrag van hun prinsjes dat ze hun opvoeding aanpassen.
óu sont les neiges d'antan
zaterdag 15 september 2018 12:43
merano schreef: ↑15-09-2018 12:12Ik heb nog wel een leuke invalshoek voor de discussie:
Het gaat niet zozeer om de kinderen, want die hebben er in eerste instantie weinig last van, zelfs voordeel omdat ze helemaal geen afwijzing of correctie meer ervaren als mensen zonder kinderen zich van hen afzonderen in adult only e.d..
Maar het zijn vooral de ouders van die kinderen die zich gediscrimineerd en buitengesloten voelen. Dat betekent namelijk dat ze zelf last ondervinden van hun manier van opvoeden. Ze wilden wel het gemak om niet te hoeven ingrijpen en de alleenheerschappij over hun kinderen, maar ze willen ook zo weinig mogelijk last van de gevolgen hebben. En nu blijkt dat ze door anderen gemeden worden vanwege hun kids. Dat was natuurlijk niet de bedoeling.
Daarnaast ontleenden ze een zekere status aan hun prinsjes en hun zelfgeschapen mini-rijkjes waar niemand zich met de regels mocht bemoeien, en die vervalt zo. In plaats daarvan voelen ze zich opeens paria's
De wal keert uiteindelijk het schip en dan pikken ze het signaal op dat anderen afgeven of ze krijgen onderling zelf zoveel last van het gedrag van hun prinsjes dat ze hun opvoeding aanpassen.
Interessante invalshoek. Ik ga hier even over nadenken.
Want inderdaad: waarom is het zo erg dat er kindvrije hotels/restaurants/vakantiebestemmingen zijn? Waarom worden mensen er door getriggerd?
zaterdag 15 september 2018 13:02
Mwah. Ik als ouder zit er echt niet mee als anderen naar een adult only resort verkassen. Ik merk er niets van, dus of mijn kind is nog net tolereerbaar of ik kom alleen mensen tegen in mijn omgeving die kinderen an sich wel oké/leuk/schattig vinden. Echte pedofoben of nog een paar stappen verder, rabiate kinderhaters, kun je niet tevreden stellen. Daar zou ik ook nooit naar streven of concessies aan doen.merano schreef: ↑15-09-2018 12:12Ik heb nog wel een leuke invalshoek voor de discussie:
Het gaat niet zozeer om de kinderen, want die hebben er in eerste instantie weinig last van, zelfs voordeel omdat ze helemaal geen afwijzing of correctie meer ervaren als mensen zonder kinderen zich van hen afzonderen in adult only e.d..
Maar het zijn vooral de ouders van die kinderen die zich gediscrimineerd en buitengesloten voelen. Dat betekent namelijk dat ze zelf last ondervinden van hun manier van opvoeden. Ze wilden wel het gemak om niet te hoeven ingrijpen en de alleenheerschappij over hun kinderen, maar ze willen ook zo weinig mogelijk last van de gevolgen hebben. En nu blijkt dat ze door anderen gemeden worden vanwege hun kids. Dat was natuurlijk niet de bedoeling.
Daarnaast ontleenden ze een zekere status aan hun prinsjes en hun zelfgeschapen mini-rijkjes waar niemand zich met de regels mocht bemoeien, en die vervalt zo. In plaats daarvan voelen ze zich opeens paria's
De wal keert uiteindelijk het schip en dan pikken ze het signaal op dat anderen afgeven of ze krijgen onderling zelf zoveel last van het gedrag van hun prinsjes dat ze hun opvoeding aanpassen.
Maar gewoon een vakantie adult only, why not? Ik kies vakantielocaties ook zo uit dat ik niet in een verkapt bejaardentehuis kom of hipsterbackpackheaven. Ik heb geen problemen met oude mensen of hipsters maar het lijkt mij qua dagindeling niet matchen. Ik wil niet om 20.00 sluipen omdat dan al de helft van de ouderen in bed ligt maar ik zie het ook niet zitten om tot 04.00 in de ochtend de dronken filosofietjes aan te horen. Kan mij voorstellen dat anderen geen zin hebben om op vakantie al om 07.00 gewekt te worden door kinderstemmen en ouders.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 15 september 2018 13:07
Dit ja.lemoos2 schreef: ↑15-09-2018 13:02Mwah. Ik als ouder zit er echt niet mee als anderen naar een adult only resort verkassen. Ik merk er niets van, dus of mijn kind is nog net tolereerbaar of ik kom alleen mensen tegen in mijn omgeving die kinderen an sich wel oké/leuk/schattig vinden. Echte pedofoben of nog een paar stappen verder, rabiate kinderhaters, kun je niet tevreden stellen. Daar zou ik ook nooit naar streven of concessies aan doen.
Maar gewoon een vakantie adult only, why not? Ik kies vakantielocaties ook zo uit dat ik niet in een verkapt bejaardentehuis kom of hipsterbackpackheaven. Ik heb geen problemen met oude mensen of hipsters maar het lijkt mij qua dagindeling niet matchen. Ik wil niet om 20.00 sluipen omdat dan al de helft van de ouderen in bed ligt maar ik zie het ook niet zitten om tot 04.00 in de ochtend de dronken filosofietjes aan te horen. Kan mij voorstellen dat anderen geen zin hebben om op vakantie al om 07.00 gewekt te worden door kinderstemmen en ouders.
Uiteindelijk is het heel menselijk om je te willen omringen met mensen die eenzelfde soort leven leiden.
zaterdag 15 september 2018 13:54
Even over nagedacht en ik kan me wel voorstellen dat mensen moeite hebben met hotels/restaurant/vliegtuigen voor alleen volwassenen. Het komt toch over alsof kinderen allemaal monsters zijn en snap dat dat irriteert bij ouders. Vervang het woord kinderen door bejaarden of vrouwen en de wereld is te klein.
Het kan intolerant over komen.
Maar bij adults only vakanties is dat gevoel er waarschijnlijk niet om de reden die Lemoos stelt.
Het kan intolerant over komen.
Maar bij adults only vakanties is dat gevoel er waarschijnlijk niet om de reden die Lemoos stelt.
zaterdag 15 september 2018 16:19
Ik vind het zelf soms ook fijner als er geen kinderen in de buurt zijn zodat ík me vrijer kan gedragen. Niet alles is geschikt voor kinderen en je let toch meer op je taalgebruik en misschien je alcoholgebruik etc.Vixxen schreef: ↑15-09-2018 13:54Even over nagedacht en ik kan me wel voorstellen dat mensen moeite hebben met hotels/restaurant/vliegtuigen voor alleen volwassenen. Het komt toch over alsof kinderen allemaal monsters zijn en snap dat dat irriteert bij ouders. Vervang het woord kinderen door bejaarden of vrouwen en de wereld is te klein.
Het kan intolerant over komen.
Maar bij adults only vakanties is dat gevoel er waarschijnlijk niet om de reden die Lemoos stelt.
Dat geldt natuurlijk niet voor restaurants waar je niets te maken hebt met andermans gezin, maar wel bij een verjaardag of een diner met vrienden ofzo. Ik vind het prima als er kinderen zijn, zo is het leven, maar ik heb een leukere avond als er geen kinderen zijn.
Je voorbeeld met bejaarden begrijp ik niet, want mensen willen ook niet tussen de bejaarden zitten op vakantie, dat is niet zoveel anders.
zaterdag 15 september 2018 16:49
Nitflex schreef: ↑15-09-2018 16:19Ik vind het zelf soms ook fijner als er geen kinderen in de buurt zijn zodat ík me vrijer kan gedragen. Niet alles is geschikt voor kinderen en je let toch meer op je taalgebruik en misschien je alcoholgebruik etc.
Dat geldt natuurlijk niet voor restaurants waar je niets te maken hebt met andermans gezin, maar wel bij een verjaardag of een diner met vrienden ofzo. Ik vind het prima als er kinderen zijn, zo is het leven, maar ik heb een leukere avond als er geen kinderen zijn.
Je voorbeeld met bejaarden begrijp ik niet, want mensen willen ook niet tussen de bejaarden zitten op vakantie, dat is niet zoveel anders.
Misschien dat bejaarden niet het goede voorbeeld was.
Ik ging eigenlijk vooral in op Merano's invalshoek in dat het de ouders zouden zijn die zich buitengesloten/gediscrimineerd zouden voelen door de adultvrije hotels/restaurants/vliegtuigen. Vanuit het perspectief van de ouders probeerde ik een verklaring daarvoor te bedenken.
Persoonlijk zit ik ook liever niet tussen kinderen, maar krijg toch het idee dat daar een soort taboe op zit. Alsof je dan automatisch een hekel aan kinderen hebt.
