Kinderen
alle pijlers
PID ( en de angst van onvruchtbaarheid)
zondag 23 november 2008 om 23:09
Oftewel eileiderontsteking. Zo heb je nooit wat, en dan ineens heb je flink wat. (ik heb lang getwijfeld of ik dit in gezondheid moest plaatsen of hier, maar door mijn kinderwens toch hier gekozen)
Halverwegen dit jaar werd ik vlak voor een weekend ziek. Ik dacht eerst dat de griep maar niet door wilde zetten, had erge spierpijn in me benen, was emotioneel en voelde ik me gewoon echt niet lekker. Ook had ik het gevoel mn menstruatie te krijgen, terwijl dat volgens mn cylcus helemaal nog niet moest. Tegen de tijd dat ik zondagmorgen mn bed uit kwam had ik echt last aan de rechterkant van mn buik. Na een warme douche dacht ik wel op te knappen, maar toen ik met de warme douche over mn buik heen ging kreeg ik zo'n vreselijke pijn dat ik amper kon blijven staan. Ik heb nog snel wat kleding aangedaan en mn ouders gebeld dat ze me moesten komen halen, en snel naar het ziekenhuis. Daar zagen ze na onderzoeken dat ik een buikvliesontsteking had. Ze dachten dat mn blindedarm gesprongen was, en zeiden dat ik nu meteen geopereerd werd. Toen ik wakker werd zeiden ze dat het dus niet mn blindedarm was, maar mn eierstok die hiervoor gezorgd had. Ik had een kijkoperatie gehad en ze hadden alles schoongemaakt. Een week aan het infuus met anti biotica en ik mocht naar huis. Echter bleven mn ontstekingswaardes duidelijk aanwezig tijdens bloedprikken en ging om de 2/3 weken op controle naar de gynaecoloog. Een maand na de opertatie zagen ze nog steeds 2 plekken zitten die ze niet vertrouwde. Maar ik moest pas 4 weken later terug komen. Ze zouden ook gaan overleggen met andere arsten wat nu te doen. Misschien zou ik nog een keer geopereerd moeten worden. Half augustus moest ik terug komen en die dagen daarvoor voelde ik weer dezelfde symtomen als eerst, en ook had ik koorts. Eenmaal weer in de ondertussen vertrouwde stoel bij de gyn bleek dat die 2 plekken een groot abces was geworden en dat het met spoed eruit moest. Ik kreeg een uurtje om me spulletjes te halen en kon weer rekenen op een week ziekenhuis. Nadat ik na een paar uur weer wakker werd had ik een litteken ter grote van een flinke keizersnee, en catheter en weer een infuus met anti biotica. De ontsteking had zich verspreid om mn baarmoeder, eileiders/eierstokken en zat tegen mn darmen aan. Ze hebben al het weefsel verwijdert en gelukkig hadden ze alles laten zitten zei den ze tegen me. Een paar dagen later kwam de gyn het nieuws brengen dat alles wel was blijven zitten maar zo aangetast was dat ik dus niet meer op de normale manier in verwachting kan raken. Me eileiders zijn dicht en me eierstokken ook aangetast. De rechterkant is zo beschadigd dat het helemaal niet meer werkzaam is en de linkerkant is er ook slecht aan toe geweest. Dus als we willen proberen zwanger te raken dan moet dat dmv IVF. Nu ben ik de afgelopen weken flink aan het lezen hierover en zou graag willen meekletsen met de ervaringen over ivf. En de angsten die vrouwen hebben om geen kindertjes van jezelf te krijgen. En alle gevoelens die hierbij komen kijken.
Alvast bedankt voor reacties...
Halverwegen dit jaar werd ik vlak voor een weekend ziek. Ik dacht eerst dat de griep maar niet door wilde zetten, had erge spierpijn in me benen, was emotioneel en voelde ik me gewoon echt niet lekker. Ook had ik het gevoel mn menstruatie te krijgen, terwijl dat volgens mn cylcus helemaal nog niet moest. Tegen de tijd dat ik zondagmorgen mn bed uit kwam had ik echt last aan de rechterkant van mn buik. Na een warme douche dacht ik wel op te knappen, maar toen ik met de warme douche over mn buik heen ging kreeg ik zo'n vreselijke pijn dat ik amper kon blijven staan. Ik heb nog snel wat kleding aangedaan en mn ouders gebeld dat ze me moesten komen halen, en snel naar het ziekenhuis. Daar zagen ze na onderzoeken dat ik een buikvliesontsteking had. Ze dachten dat mn blindedarm gesprongen was, en zeiden dat ik nu meteen geopereerd werd. Toen ik wakker werd zeiden ze dat het dus niet mn blindedarm was, maar mn eierstok die hiervoor gezorgd had. Ik had een kijkoperatie gehad en ze hadden alles schoongemaakt. Een week aan het infuus met anti biotica en ik mocht naar huis. Echter bleven mn ontstekingswaardes duidelijk aanwezig tijdens bloedprikken en ging om de 2/3 weken op controle naar de gynaecoloog. Een maand na de opertatie zagen ze nog steeds 2 plekken zitten die ze niet vertrouwde. Maar ik moest pas 4 weken later terug komen. Ze zouden ook gaan overleggen met andere arsten wat nu te doen. Misschien zou ik nog een keer geopereerd moeten worden. Half augustus moest ik terug komen en die dagen daarvoor voelde ik weer dezelfde symtomen als eerst, en ook had ik koorts. Eenmaal weer in de ondertussen vertrouwde stoel bij de gyn bleek dat die 2 plekken een groot abces was geworden en dat het met spoed eruit moest. Ik kreeg een uurtje om me spulletjes te halen en kon weer rekenen op een week ziekenhuis. Nadat ik na een paar uur weer wakker werd had ik een litteken ter grote van een flinke keizersnee, en catheter en weer een infuus met anti biotica. De ontsteking had zich verspreid om mn baarmoeder, eileiders/eierstokken en zat tegen mn darmen aan. Ze hebben al het weefsel verwijdert en gelukkig hadden ze alles laten zitten zei den ze tegen me. Een paar dagen later kwam de gyn het nieuws brengen dat alles wel was blijven zitten maar zo aangetast was dat ik dus niet meer op de normale manier in verwachting kan raken. Me eileiders zijn dicht en me eierstokken ook aangetast. De rechterkant is zo beschadigd dat het helemaal niet meer werkzaam is en de linkerkant is er ook slecht aan toe geweest. Dus als we willen proberen zwanger te raken dan moet dat dmv IVF. Nu ben ik de afgelopen weken flink aan het lezen hierover en zou graag willen meekletsen met de ervaringen over ivf. En de angsten die vrouwen hebben om geen kindertjes van jezelf te krijgen. En alle gevoelens die hierbij komen kijken.
Alvast bedankt voor reacties...
maandag 24 november 2008 om 09:32
Oeh meid, dat is heftig! Zelf heb ik ervaring met icsi (eigenlijk hetzelfde als ivf), maar de oorzaak ligt bij mijn man. Bij het topic "Na een jaar niet zwanger en dan?" zijn een aantal meiden met ivf bezig (geweest), met verschillende oorzaken, maar daar kun je wel veel aan hebben denk ik.
Een meisje had ook verstopte eileiders en is nu dmv ivf zwanger van een tweeling. Maar goed, het ivf proces is enorm grillig net als het verdriet om dat je niet op een natuurlijke manier zwanger kunt raken.
Je bent van harte uitgenodigd om daar mee te lezen of te kletsen, je vragen te stellen, of gewoon even te spuien.
In ieder geval veel sterkte!
Een meisje had ook verstopte eileiders en is nu dmv ivf zwanger van een tweeling. Maar goed, het ivf proces is enorm grillig net als het verdriet om dat je niet op een natuurlijke manier zwanger kunt raken.
Je bent van harte uitgenodigd om daar mee te lezen of te kletsen, je vragen te stellen, of gewoon even te spuien.
In ieder geval veel sterkte!
maandag 24 november 2008 om 14:29
Hai.
Een lotgenoot, alhier (nog niet actief bezig met de ivf) Ik heb zelf net een topic geopend een aantal dagen geleden met mijn verhaal in een notendop: Geen eileiders meer, wie heeft dit ook?
Ik kan me je gevoel zo voorstellen, het is bij mij alleen een proces van jaren geweest en bij jou is het wel erg snel gegaan.
Ik heb zelf in de jaren dat ik het nu weet niet veel opgezocht over de ivf, ik wilde niet teveel weten, dat zou later wel komen. Mijn vriend en ik willen over een jaartje ongeveer beginnen met de ivf....
Een lotgenoot, alhier (nog niet actief bezig met de ivf) Ik heb zelf net een topic geopend een aantal dagen geleden met mijn verhaal in een notendop: Geen eileiders meer, wie heeft dit ook?
Ik kan me je gevoel zo voorstellen, het is bij mij alleen een proces van jaren geweest en bij jou is het wel erg snel gegaan.
Ik heb zelf in de jaren dat ik het nu weet niet veel opgezocht over de ivf, ik wilde niet teveel weten, dat zou later wel komen. Mijn vriend en ik willen over een jaartje ongeveer beginnen met de ivf....
