Kinderen
alle pijlers
Pubers: waar zit je achteraan en wat laat je gaan?
maandag 21 september 2020 19:30
Ik lees hier geregeld dat je pubers vooral moet loslaten.
School: te laat komen, huiswerk niet maken/niet leren, onvoldoendes halen = consequenties zijn voor jou, moet je bij school laten. Maar zijn er hier dan echt ouders die daar niks mee doen/van vinden?
Kamer: hier is de afspraak dat puber (13) iedere week stofzuigt en bed verschoont. Maar verder: overal kleding (schone kleding die we op bed leggen gooit puber net zo makkelijk op de grond/bureau, geen zin om op te ruimen), overal papiertjes en verpakkingen (kledingkaartjes etc.), tassen, alles ligt op de grond. Beddengoed op een prop op bed. Raam blijft dicht als wij er niks van zeggen.
Wij zijn nogal zoekende naar de balans tussen “er achteraan zitten” en loslaten. Bij loslaten gebeurt er dus gewoon niets. Dat lijkt me nogal “makkelijk”; het is ook gewoon een stuk opvoeding toch? Maar waar ligt de grens op een gegeven moment?
Hoe doen jullie dat nou?
School: te laat komen, huiswerk niet maken/niet leren, onvoldoendes halen = consequenties zijn voor jou, moet je bij school laten. Maar zijn er hier dan echt ouders die daar niks mee doen/van vinden?
Kamer: hier is de afspraak dat puber (13) iedere week stofzuigt en bed verschoont. Maar verder: overal kleding (schone kleding die we op bed leggen gooit puber net zo makkelijk op de grond/bureau, geen zin om op te ruimen), overal papiertjes en verpakkingen (kledingkaartjes etc.), tassen, alles ligt op de grond. Beddengoed op een prop op bed. Raam blijft dicht als wij er niks van zeggen.
Wij zijn nogal zoekende naar de balans tussen “er achteraan zitten” en loslaten. Bij loslaten gebeurt er dus gewoon niets. Dat lijkt me nogal “makkelijk”; het is ook gewoon een stuk opvoeding toch? Maar waar ligt de grens op een gegeven moment?
Hoe doen jullie dat nou?
zondag 12 september 2021 16:45
Hahaha dat klopt wel bij mij, ik heb echt voor bepaalde zaken echt vaste plekken anders is het huis te klein.
Maar kijk niet in mijn lades want daar is het ontploft ergens in huis moet je als chaoot een plek hebben waar alles kan en mag. Mijn auto is ook zo een plek zeg maar. ( iets met in balans zijn)
zondag 12 september 2021 23:28
Ik lees hier veel herkenbare verhalen. Ik ben nog een beetje zoekende.
Heb een puber van 14. Een echte puber. In de basisschool tijd kon ze heel netjes haar kamer opruimen, alles keurig gerangschikt, en ook de laatjes helemaal opgeruimd. Soms vond ze het ook leuk om de kamer van haar zusje op te ruimen, inclusief alle laden. Ze kon het beter dan ik.
En nu? Het opruimen is ze verleerd lijkt het, kleding die ze past en bij nader inzien toch niet aan wil doen gooit ze op de grond, vieze kleding gooit ze ook op de grond, alles ligt door elkaar. Bekers en borden blijven dagenlang op haar kamer staan als ik er niks van zeg. Opruimen uit zichzelf doet ze sporadisch, als ik zeg dat ze moet opruimen heeft ze er helemaal geen zin in want "dan wilde ze het net doen en omdat ik er over begin heeft ze er geen zin meer in".
Planning maken en alles op tijd af hebben of ruim vantevoren haar toetsen plannen vindt ze ook lastig, maar o wee als wij onze hulp aanbieden. Dat heeft ze niet nodig vindt ze zelf, ze wil het alleen doen. Dit jaar is ze met de hakken over de sloot overgegaan (wel van gymnasium naar atheneum gegaan)
Vorig schooljaar stroomden de onvoldoendes binnen, ik kan me er dan niet niet mee bemoeien, kan mezelf niet inhouden om haar te controleren, of ze haar huiswerk af heeft, of ze op schema ligt met leren. Vervolgens zijn we beiden gefrustreerd.
Persoonlijke hygiëne kan ook beter, hoewel dat sinds kort wel beter is.
Haar kledingsmaak vind ik afschuwelijk: alles oversized en lomp, het liefst trekt ze de kleding van haar vader aan. Ze trekt niet de meest flatterende kleren aan zeg maar. Haar mooie haren zijn afgeknipt, nu in een model dat ik denk, wat zonde! Je kan er zo mooi uitzien, en je doet op één of andere manier zo je best om dat te verhullen, waarom?
Ik vind het zo zonde, zie haar vriendinnen die er dan leuk bijlopen, en vervolgens mijn dochter.
Hopelijk is het een fase die niet al te lang duurt.
Ik weet dat het averechts werkt als ik er wat van zeg, maar ik kan me soms dan toch niet inhouden...
Telefoongebruik is hier ook wel een dingetje: op een gegeven moment zat ze 's nachts om 3 uur te appen met vriendinnen. Of ze zat tot 1 uur 's nachts nog vanalles te doen: de regel is hier dat ie bij het naar bed gaan beneden moet liggen. Ze zei dan ijskoud dat ie beneden lag en vervolgens was dat dan niet zo en zat ze er 's nachts op. Daar ben ik een keer achter gekomen en vanaf die tijd moet ze hem aan ons geven, anders zou ze hem minimaal een dag kwijt zijn. Sindsdien gaat het goed
Ik vind deze fase echt wel moeilijk, had daar ook eigenlijk nooit bij stil gestaan. Tot en met de basisschool ging het eigenlijk vanzelf. En nu... pffft.
En dan is dit de eerste van de drie
Heb een puber van 14. Een echte puber. In de basisschool tijd kon ze heel netjes haar kamer opruimen, alles keurig gerangschikt, en ook de laatjes helemaal opgeruimd. Soms vond ze het ook leuk om de kamer van haar zusje op te ruimen, inclusief alle laden. Ze kon het beter dan ik.
En nu? Het opruimen is ze verleerd lijkt het, kleding die ze past en bij nader inzien toch niet aan wil doen gooit ze op de grond, vieze kleding gooit ze ook op de grond, alles ligt door elkaar. Bekers en borden blijven dagenlang op haar kamer staan als ik er niks van zeg. Opruimen uit zichzelf doet ze sporadisch, als ik zeg dat ze moet opruimen heeft ze er helemaal geen zin in want "dan wilde ze het net doen en omdat ik er over begin heeft ze er geen zin meer in".
Planning maken en alles op tijd af hebben of ruim vantevoren haar toetsen plannen vindt ze ook lastig, maar o wee als wij onze hulp aanbieden. Dat heeft ze niet nodig vindt ze zelf, ze wil het alleen doen. Dit jaar is ze met de hakken over de sloot overgegaan (wel van gymnasium naar atheneum gegaan)
Vorig schooljaar stroomden de onvoldoendes binnen, ik kan me er dan niet niet mee bemoeien, kan mezelf niet inhouden om haar te controleren, of ze haar huiswerk af heeft, of ze op schema ligt met leren. Vervolgens zijn we beiden gefrustreerd.
Persoonlijke hygiëne kan ook beter, hoewel dat sinds kort wel beter is.
Haar kledingsmaak vind ik afschuwelijk: alles oversized en lomp, het liefst trekt ze de kleding van haar vader aan. Ze trekt niet de meest flatterende kleren aan zeg maar. Haar mooie haren zijn afgeknipt, nu in een model dat ik denk, wat zonde! Je kan er zo mooi uitzien, en je doet op één of andere manier zo je best om dat te verhullen, waarom?
Ik vind het zo zonde, zie haar vriendinnen die er dan leuk bijlopen, en vervolgens mijn dochter.
Hopelijk is het een fase die niet al te lang duurt.
Ik weet dat het averechts werkt als ik er wat van zeg, maar ik kan me soms dan toch niet inhouden...
Telefoongebruik is hier ook wel een dingetje: op een gegeven moment zat ze 's nachts om 3 uur te appen met vriendinnen. Of ze zat tot 1 uur 's nachts nog vanalles te doen: de regel is hier dat ie bij het naar bed gaan beneden moet liggen. Ze zei dan ijskoud dat ie beneden lag en vervolgens was dat dan niet zo en zat ze er 's nachts op. Daar ben ik een keer achter gekomen en vanaf die tijd moet ze hem aan ons geven, anders zou ze hem minimaal een dag kwijt zijn. Sindsdien gaat het goed
Ik vind deze fase echt wel moeilijk, had daar ook eigenlijk nooit bij stil gestaan. Tot en met de basisschool ging het eigenlijk vanzelf. En nu... pffft.
En dan is dit de eerste van de drie
maandag 13 september 2021 14:12
Nou dolfijn dan staat je nog wat te wachten met nog twee kinderen in de rij. 
Maar lijkt me best lastig hoor als je je kind zo ziet veranderen in alle opzichten. Bij ons is puber niet ons eigen kind en we kregen haar al als puber in huis, dat scheelt wel denk ik. Des te lastiger vind ik het om die hygiëne los te laten. Kind heeft hier echt niks in meegekregen.. Dus waar andere ouders/verzorgers waarschijnlijk denken; die valt uiteindelijk wel weer terug op de basis zoals die geleerd/gelegd is, ligt dat hier anders. Al denken/hopen we dat ze inmiddels toch wel weet wat normaal is.
Maar lijkt me best lastig hoor als je je kind zo ziet veranderen in alle opzichten. Bij ons is puber niet ons eigen kind en we kregen haar al als puber in huis, dat scheelt wel denk ik. Des te lastiger vind ik het om die hygiëne los te laten. Kind heeft hier echt niks in meegekregen.. Dus waar andere ouders/verzorgers waarschijnlijk denken; die valt uiteindelijk wel weer terug op de basis zoals die geleerd/gelegd is, ligt dat hier anders. Al denken/hopen we dat ze inmiddels toch wel weet wat normaal is.
