Kinderen
alle pijlers
Rust zacht "Konijntje"
zaterdag 19 juli 2008 om 01:49
Lieve mensen, op dinsdag 2 juli j.l. is ons dochtertje van ruim 6 maanden plotseling overleden. Ze ademde heel vreemd en at heel slecht verder geen koorts of iets anders we zijn twee keer naar de huisarts geweest die dag en toen wij haar 's avonds in bad deden viel ze weg waarna we direct naar de 1e hulp gereden....5 uur later is ze overleden (nadat ze 10 á 15 keer is gereanimeerd). We hebben toestemming gegeven aan het ziekenhuis om de doodsoorzaak te achterhalen. Dit kan maanden gaan duren dus we wachten af....We zijn kapot van verdriet en ik weet niet wat ik moet doen.....ik kijk naar haar foto's, ruik aan haar vuile kleertjes (in de wasmand)die ik nog steeds niet heb gewassen en staar 's morgens naar haar lege bedje. Het is allemaal zo snel gegaan en nu zijn we twee weken verder en het huis is zo leeg.....Ik denk niet dat ik dit trek.....ik mis haar zo erg ik kan het gewoon niet beschrijven aan jullie wat ik nu allemaal voel.Sorryyyyyyyyyy......................
zaterdag 19 juli 2008 om 08:41
Och Javaantje, wat afschuwelijk. Zo plotseling je allerliefste "bezit" verliezen...wat zul je je leeg voelen.
Een hele dikke knuffel van mij en heel erg veel sterkte..
(en inderdaad; ik denk dat je misschien bij zoiets als de vereniging van ouders van een overleden kind een beetje steun kunt vinden bij andere ouders die hetzelfde hebben meegemaakt). Je kind te verliezen..ik heb er geen woorden voor.
Een hele dikke knuffel van mij en heel erg veel sterkte..
(en inderdaad; ik denk dat je misschien bij zoiets als de vereniging van ouders van een overleden kind een beetje steun kunt vinden bij andere ouders die hetzelfde hebben meegemaakt). Je kind te verliezen..ik heb er geen woorden voor.
zaterdag 19 juli 2008 om 08:43
Een hele hele dikke omhelzing voor je en je familie.
Laat je emoties gaan en huil. Huil je pijn eruit meid. Begrijpen kan op dit moment absoluut niet. Want het is niet te begrijpen.
Er leven heel veel mensen met jullie mee en huilen met jullie mee. Al die liefde van al die mensen zal je helpen het mettertijd te verwerken en het een plekje te geven.
Haar lichaampje doet het niet meer, maar haar geest is nog bij je. Dus blijf haar maar lekker koesteren lieve schat.
Een hele dikke meelevende knuffel.
Laat je emoties gaan en huil. Huil je pijn eruit meid. Begrijpen kan op dit moment absoluut niet. Want het is niet te begrijpen.
Er leven heel veel mensen met jullie mee en huilen met jullie mee. Al die liefde van al die mensen zal je helpen het mettertijd te verwerken en het een plekje te geven.
Haar lichaampje doet het niet meer, maar haar geest is nog bij je. Dus blijf haar maar lekker koesteren lieve schat.
Een hele dikke meelevende knuffel.
zaterdag 19 juli 2008 om 08:46
Lieve Javaantje,
ik kan me alleen maar een voorstelling maken van hoe wezenloos je je moet voelen. Verloren, vreemd, leeg, kaal en koud, intens verdrietig, bang, losgeslagen en alles wat een mens kan voelen en niet voelen bij zo'n inmens verlies.
Meis, schrijf, huil, praat, wees stil, kruip weg, schreeuw en alles wat je nodig hebt. Jij en je man of vriend moeten dit alleen en samen doen. Samen waar het kan, alleen als het nodig is. Niemand kan jou je pijn afpakken, al zou ik de wereld geven om het mogelijk te maken. Je pijn moet zich heel langzaam naar je diepe regionen begeven. Maar nu, nu zit je nog zo vol in alle onwezenlijkheid.
Grijp alle hulp aan die je krijgen kunt, ga inderdaad zoals Zoyla zegt naar de huisarts als het nodig is. Alles wat je helpt om door de dagen of de nachten te komen. Dit verdriet kun je niet in 1 x aan geloof ik. Dit gaat in vele etappes en ik hoop van jezelf dat jij je die tijd gunt.
Alsjeblieft geen sorry! Echt oprecht mijn diepe sorry voor jou! Sorry dat het niet anders had mogen zijn!
Waar komt je kindje te liggen na de onderzoeken? Hebben jullie een begrafenis of crematie gehad? Hoe zijn je afgelopen dagen verlopen? Vertel het ons als je wilt, vertel over je meisje als je het delen wilt. En als je dit niet wilt, dan doe je het niet. Jij mag delen wat de delen wilt.
Heel veel sterkte voor jou en een grote knuffel,
liefs Intiem
ik kan me alleen maar een voorstelling maken van hoe wezenloos je je moet voelen. Verloren, vreemd, leeg, kaal en koud, intens verdrietig, bang, losgeslagen en alles wat een mens kan voelen en niet voelen bij zo'n inmens verlies.
Meis, schrijf, huil, praat, wees stil, kruip weg, schreeuw en alles wat je nodig hebt. Jij en je man of vriend moeten dit alleen en samen doen. Samen waar het kan, alleen als het nodig is. Niemand kan jou je pijn afpakken, al zou ik de wereld geven om het mogelijk te maken. Je pijn moet zich heel langzaam naar je diepe regionen begeven. Maar nu, nu zit je nog zo vol in alle onwezenlijkheid.
Grijp alle hulp aan die je krijgen kunt, ga inderdaad zoals Zoyla zegt naar de huisarts als het nodig is. Alles wat je helpt om door de dagen of de nachten te komen. Dit verdriet kun je niet in 1 x aan geloof ik. Dit gaat in vele etappes en ik hoop van jezelf dat jij je die tijd gunt.
Alsjeblieft geen sorry! Echt oprecht mijn diepe sorry voor jou! Sorry dat het niet anders had mogen zijn!
Waar komt je kindje te liggen na de onderzoeken? Hebben jullie een begrafenis of crematie gehad? Hoe zijn je afgelopen dagen verlopen? Vertel het ons als je wilt, vertel over je meisje als je het delen wilt. En als je dit niet wilt, dan doe je het niet. Jij mag delen wat de delen wilt.
Heel veel sterkte voor jou en een grote knuffel,
liefs Intiem
zaterdag 19 juli 2008 om 09:17
