Kinderen
alle pijlers
Rust zacht "Konijntje"
zaterdag 19 juli 2008 om 01:49
Lieve mensen, op dinsdag 2 juli j.l. is ons dochtertje van ruim 6 maanden plotseling overleden. Ze ademde heel vreemd en at heel slecht verder geen koorts of iets anders we zijn twee keer naar de huisarts geweest die dag en toen wij haar 's avonds in bad deden viel ze weg waarna we direct naar de 1e hulp gereden....5 uur later is ze overleden (nadat ze 10 á 15 keer is gereanimeerd). We hebben toestemming gegeven aan het ziekenhuis om de doodsoorzaak te achterhalen. Dit kan maanden gaan duren dus we wachten af....We zijn kapot van verdriet en ik weet niet wat ik moet doen.....ik kijk naar haar foto's, ruik aan haar vuile kleertjes (in de wasmand)die ik nog steeds niet heb gewassen en staar 's morgens naar haar lege bedje. Het is allemaal zo snel gegaan en nu zijn we twee weken verder en het huis is zo leeg.....Ik denk niet dat ik dit trek.....ik mis haar zo erg ik kan het gewoon niet beschrijven aan jullie wat ik nu allemaal voel.Sorryyyyyyyyyy......................
donderdag 24 juli 2008 om 09:40
quote:Banba schreef op 23 juli 2008 @ 17:41:
My Mom is a survivor,
or so I've heard it said.
But I can hear her crying at night
when all others are in bed.
I watch her lay awake at night
and go to hold her hand.
She doesn't know I'm with her
to help her understand.
But like the sands on the beach
that never wash away...
I watch over my surviving mom,
who thinks of me each day.
She wears a smile for others...
a smile of disguise
But through Heaven's door I see
tears flowing from her eyes.
My mom tries to cope with death
to keep my memory alive.
But anyone who knows her knows
it is her way to survive.
As I watch over my surviving mom
through Heaven's open door...
I try to tell her that angels
protect me forevermore.
For no matter what she says...
no matter what she feels.
My surviving mom has a broken heart
that time won't ever heal......
My Mom is a survivor,
or so I've heard it said.
But I can hear her crying at night
when all others are in bed.
I watch her lay awake at night
and go to hold her hand.
She doesn't know I'm with her
to help her understand.
But like the sands on the beach
that never wash away...
I watch over my surviving mom,
who thinks of me each day.
She wears a smile for others...
a smile of disguise
But through Heaven's door I see
tears flowing from her eyes.
My mom tries to cope with death
to keep my memory alive.
But anyone who knows her knows
it is her way to survive.
As I watch over my surviving mom
through Heaven's open door...
I try to tell her that angels
protect me forevermore.
For no matter what she says...
no matter what she feels.
My surviving mom has a broken heart
that time won't ever heal......
donderdag 24 juli 2008 om 12:22
Javaantje de tranen rollen over mijn wangen na het lezen van je bericht. Ontzettend veel sterkte en moed gewenst met het verwerken van dit enorme verlies. Het is zo oneerlijk... Ik weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen, want ik vind het echt verschrikkelijk voor jullie...Mijn hart gaat echt naar je uit.
vrijdag 25 juli 2008 om 12:33
quote:shyte schreef op 23 juli 2008 @ 12:32:
Javaantje, hoe gaat het nu met je??
Beste mensen, om antwoord te geven op bovenstaande vraag:
Het gaat goed klote (sorry fo my language).....gisteren scheen de zon al toen ik eindelijk wakker werd. Ik keek naar buiten en dacht aan een van de 100.000 mooie jurkjes die ik voor haar heb gekocht en die zij gewoon NOOIT heeft aangehad....vervolgens keek ik naar haar foto in mijn mobieltje waar ze in haar eetstoel zit. Serieus....vanuit mijn onderbuik kwam het verdriet omhoog borrelen gevolgt door een onmenselijk geschreeuw!!!!!!
Twee dagen ervoor stond ik in de V&D en zag toen in mijn ooghoek een mooi rokje met bijpassend bloesje (soort van Oilily motief) ik ben meteen weggelopen trok het gewoon niet. Ik zag gewoon hoe het haar zou staan....en dat doet pijn. Vandaag is mijn nichtje 5 jaar oud geworden en nu ben ik mij aan het klaarmaken voor het feestje. De jurk van mijn dochter hing al weken klaar in de kast nu loop ik erlangs en die jurk zal daar blijven hangen. En misschien vraagt een van jullie je af waarom ik naar een kinderfeestje ga, tja het leven gaat door en ik heb zoiets van als ik het niet trek dan ga ik gewoon naar huis. Kijk ik kan alles wegstoppen of ontwijken maar dan komt er die dag en daar ga ik niet op wachten snap ie?
En aan alle andere die mij sterkte hebben toegewenst....THANK YOU!!!!!!!
Ik ben van het weekend weer online....liefs van konijntje's mama
Javaantje, hoe gaat het nu met je??
Beste mensen, om antwoord te geven op bovenstaande vraag:
Het gaat goed klote (sorry fo my language).....gisteren scheen de zon al toen ik eindelijk wakker werd. Ik keek naar buiten en dacht aan een van de 100.000 mooie jurkjes die ik voor haar heb gekocht en die zij gewoon NOOIT heeft aangehad....vervolgens keek ik naar haar foto in mijn mobieltje waar ze in haar eetstoel zit. Serieus....vanuit mijn onderbuik kwam het verdriet omhoog borrelen gevolgt door een onmenselijk geschreeuw!!!!!!
Twee dagen ervoor stond ik in de V&D en zag toen in mijn ooghoek een mooi rokje met bijpassend bloesje (soort van Oilily motief) ik ben meteen weggelopen trok het gewoon niet. Ik zag gewoon hoe het haar zou staan....en dat doet pijn. Vandaag is mijn nichtje 5 jaar oud geworden en nu ben ik mij aan het klaarmaken voor het feestje. De jurk van mijn dochter hing al weken klaar in de kast nu loop ik erlangs en die jurk zal daar blijven hangen. En misschien vraagt een van jullie je af waarom ik naar een kinderfeestje ga, tja het leven gaat door en ik heb zoiets van als ik het niet trek dan ga ik gewoon naar huis. Kijk ik kan alles wegstoppen of ontwijken maar dan komt er die dag en daar ga ik niet op wachten snap ie?
En aan alle andere die mij sterkte hebben toegewenst....THANK YOU!!!!!!!
Ik ben van het weekend weer online....liefs van konijntje's mama
vrijdag 25 juli 2008 om 19:33
Och lieve mama van Konijntje, wat voel ik met je mee....je pijn en het gemis, de leegte spat van het scherm, en begrijpelijk. Ik vind je dapper in je houding dat het leven doorgaat, maar wees niet te hard voor jezelf daarin. kinderfeestjes zijn denk ik wel de nr. 1 van zelfmarteling op dit moment...je wordt wel heel hard met je neus op de feiten gedrukt denk ik.
Enorm dikke knuffel, dat het maar iets van de scherpte van je pijn mag wegnemen.
Liefs Kinke
Enorm dikke knuffel, dat het maar iets van de scherpte van je pijn mag wegnemen.
Liefs Kinke
zaterdag 26 juli 2008 om 08:53
lieve javaantje
goed van je hoor, dat je toch naar dat feestje gaat, je kan altijd naar huis ja! en het wordt alleen maar moeilijker als je nu nergens meer naar toe gaat om het straks te doen en ik denk dat het dan net zo moeilijk is. maar net wat kinke zegt: wees niet te hard voor jezelf en neem ook de tijd voor je verdriet
bah waarom is het zo oneerlijk allemaal????
sterkte weer hoor
goed van je hoor, dat je toch naar dat feestje gaat, je kan altijd naar huis ja! en het wordt alleen maar moeilijker als je nu nergens meer naar toe gaat om het straks te doen en ik denk dat het dan net zo moeilijk is. maar net wat kinke zegt: wees niet te hard voor jezelf en neem ook de tijd voor je verdriet
bah waarom is het zo oneerlijk allemaal????
sterkte weer hoor
zaterdag 26 juli 2008 om 11:33
dinsdag 5 augustus 2008 om 15:38
Lieve Javaantje,
Vreselijk, je grootste nachtmerrie is waarheid geworden. Geen wonder dat je op momenten niet meer weet hoe je verder moet en dat je het letterlijk uitschreeuwt van de pijn en het verdriet.
Heel veel sterkte en kracht gewenst. Het zijn van die loze, lege woorden, maar ze zijn meer dan oprecht!
Vreselijk, je grootste nachtmerrie is waarheid geworden. Geen wonder dat je op momenten niet meer weet hoe je verder moet en dat je het letterlijk uitschreeuwt van de pijn en het verdriet.
Heel veel sterkte en kracht gewenst. Het zijn van die loze, lege woorden, maar ze zijn meer dan oprecht!
dinsdag 5 augustus 2008 om 16:33
dinsdag 5 augustus 2008 om 17:28
Lieve Javaantje,
Wat doet het pijn om jouw woorden te lezen.
Ik wens je oprecht zo ongelooflijk veel sterkte en kracht. Samen met je man.
Mijn maag draait zich om. Kon ik je maar een knuffel geven. Bij deze superoppervlakkig via het forum, maar zo gemeend!
Veel liefs,
Madelief
PS: Houd je ons op de hoogte van het onderzoek naar de doodsoorzaak? Dat zou nog wat maanden duren he? Ach, het maakt niet veel uit, jullie meiske is er niet meer. Zo wrang. Maar ik kan me voorstellen dat het toch goed is om te weten. Denk aan jullie!
Wat doet het pijn om jouw woorden te lezen.
Ik wens je oprecht zo ongelooflijk veel sterkte en kracht. Samen met je man.
Mijn maag draait zich om. Kon ik je maar een knuffel geven. Bij deze superoppervlakkig via het forum, maar zo gemeend!
Veel liefs,
Madelief
PS: Houd je ons op de hoogte van het onderzoek naar de doodsoorzaak? Dat zou nog wat maanden duren he? Ach, het maakt niet veel uit, jullie meiske is er niet meer. Zo wrang. Maar ik kan me voorstellen dat het toch goed is om te weten. Denk aan jullie!
dinsdag 5 augustus 2008 om 19:18
lieve javaantje,
Oh wat herken ik (helaas) je gevoel. Ik ben een aantal maanden geleden mijn zoontje verloren en kan me dus enigzins voorstellen hoe je je voelt. Ik ben sinds kort aan het meeschrijven bij lieve engeltjes en dit is voor mij heel prettig. Je kunt daar meeschrijven op een besloten groep en daar heb ik heel veel steun aan. Die mensen weten echt wat je doormaakt. Hoeveel lieve vrienden en familie we ook om ons heen hebben (en ze steunen ons echt ontzettend veel), zij weten (gelukkig) niet wat het is om je kindje af te moeten geven. Het is zo tegen natuurlijk.
lieve meid, toen het ons overkwam dacht ik dat het nooit meer goed zou komen. Toen onze lieve schat stierf, is er ook een stukje van mezelf doodgegaan. Maar langzamerhand merk ik dat de perioden van verdriet iets kleiner worden (niet minder heftig) en dat ik af en toe ook weer kan genieten van dingen. Ik denk nu niet alleen meer met verdriet aan hem, maar ook met ontzettend veel moederliefde.
Heel veel sterkte lieverd.
van een moeder met een engeltje
Oh wat herken ik (helaas) je gevoel. Ik ben een aantal maanden geleden mijn zoontje verloren en kan me dus enigzins voorstellen hoe je je voelt. Ik ben sinds kort aan het meeschrijven bij lieve engeltjes en dit is voor mij heel prettig. Je kunt daar meeschrijven op een besloten groep en daar heb ik heel veel steun aan. Die mensen weten echt wat je doormaakt. Hoeveel lieve vrienden en familie we ook om ons heen hebben (en ze steunen ons echt ontzettend veel), zij weten (gelukkig) niet wat het is om je kindje af te moeten geven. Het is zo tegen natuurlijk.
lieve meid, toen het ons overkwam dacht ik dat het nooit meer goed zou komen. Toen onze lieve schat stierf, is er ook een stukje van mezelf doodgegaan. Maar langzamerhand merk ik dat de perioden van verdriet iets kleiner worden (niet minder heftig) en dat ik af en toe ook weer kan genieten van dingen. Ik denk nu niet alleen meer met verdriet aan hem, maar ook met ontzettend veel moederliefde.
Heel veel sterkte lieverd.
van een moeder met een engeltje
dinsdag 5 augustus 2008 om 21:34
vrijdag 19 september 2008 om 21:07
Ik lees dit topic nu pas, maar wil je toch nog sterkte wensen. Wat vreselijk zeg dat dit je moet overkomen.
Als sterren konden spreken,
als sterren konden zien,
zou jij dan vanavond heel eventjes misschien,
naar ons willen zwaaien en twinkellen als groet,
zodat wij hier beneden weten hoe het verder moet.
Bovenstaande gedicht ooit ergens gelezen en opgeschreven. Vond het passend over mijn vader en moeder, maar ik hoop dat je het ook mooi en passend vindt voor jouw konijn.
Als sterren konden spreken,
als sterren konden zien,
zou jij dan vanavond heel eventjes misschien,
naar ons willen zwaaien en twinkellen als groet,
zodat wij hier beneden weten hoe het verder moet.
Bovenstaande gedicht ooit ergens gelezen en opgeschreven. Vond het passend over mijn vader en moeder, maar ik hoop dat je het ook mooi en passend vindt voor jouw konijn.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
