Kinderen
alle pijlers
STELLING: ALs je beide fulltime blijft werken moet je ook geen kinderen nemen.
vrijdag 22 juni 2007 14:27
Wat ik me afvraag; ik denk heel erg vanuit mijn eigen kind en denk ook dat het in onze situatie goed is dat ik thuis ben (vanwege epilepsie, is wel onder controle trouwens) maar hij is nu 17 maanden. Nu kan ik me best voorstellen dat ik best wel zou willen werken buitenshuis als hij (en eventueel de tweede) naar school gaan. Maar hebben kindjes dan niet net zoveel of juist meer aandacht nodig, ivm helpen met lezen, schooltaken, een kopje thee en een luisterend oor etc etc.
Elke leeftijd heeft zijn eigen aandachtspunten toch?
(is meer een vraag aan mama's met oudere kindjes)
Elke leeftijd heeft zijn eigen aandachtspunten toch?
(is meer een vraag aan mama's met oudere kindjes)
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 22 juni 2007 14:29
nee mijn man werkt fulltime, maar is wel de eerste die hem uit bed haalt en is altijd op tijd thuis zodat hij zelf de avondhap kan geven etc. is een zeer betrokken vader. Ik snap wel een beetje waar je naar toe wilt, maar ik werk zelf ook wel een uur of 40, alleen in werk 's avonds en in het weekend (als zelfstandig ondernemer) ik kan dus mijn eigen uren indelen. Dat was voor ons de beste optie en ik ben blij dat het zo kan.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 22 juni 2007 14:30
Eens met Inad. Het ligt ook idd aan de tijd die je thuis nog na het werk met je kind doorbrengt.
Van 08.00-17.00 werken, als je dichtbij woont, hoeft wat mij betreft geen probleem te zijn voor de hechting met je kind.
Als een ander je kind uit bed haalt en naar bed brengt, dat vind ik weer een ander verhaal.
Van 08.00-17.00 werken, als je dichtbij woont, hoeft wat mij betreft geen probleem te zijn voor de hechting met je kind.
Als een ander je kind uit bed haalt en naar bed brengt, dat vind ik weer een ander verhaal.
'It could be lupus'
vrijdag 22 juni 2007 14:30
Ik neem altijd vrij als kind ziek is. Er zijn ook mensen die dat niet kunnen/willen/durven. Dan kun je maar 3 dagen per week werken of zelfs 2 maar er bijv. niet zijn op belangrijke momenten (ziek, zwemdiploma enz) of meer werken maar wel vrij nemen voor dat soort dingen. dat is ook weer van invloed. Hele discussie gaat niet sec om kwantitatieve tijd, ook om kwaliteit.
(maar niet in de vreselijke (vind ik) Amerikaanse zin van het woord, zoiets als qualitytime vind ik zo gemaakt en beladen en zorgt ook voor ellende denk ik, omdat het soort verplichting kan worden). Meer, ben je er echt voor je kind.
(maar niet in de vreselijke (vind ik) Amerikaanse zin van het woord, zoiets als qualitytime vind ik zo gemaakt en beladen en zorgt ook voor ellende denk ik, omdat het soort verplichting kan worden). Meer, ben je er echt voor je kind.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
vrijdag 22 juni 2007 14:31
Ik ben het niet eens met de stelling. Ik denk niet dat het per definitie slecht is voor een kind om beiden full time te werken.
Wel lijkt het me persoonlijk helemaal niet leuk. Ik werk 4 dagen en mijn vriend ook en ik vind dat meestal (ik zou als je diep in mijn hart kijkt best wel meer tijd met mijn kind willen doorbrengen) een ideale situatie. Kind is 4 dagen bij zijn ouders en 3 dagen ergens anders, dat voelt goed qua evenwicht. Als zoon 4 dagen elders opgevangen zou moeten worden zou ik dat niet prettig meer vinden.
Wel lijkt het me persoonlijk helemaal niet leuk. Ik werk 4 dagen en mijn vriend ook en ik vind dat meestal (ik zou als je diep in mijn hart kijkt best wel meer tijd met mijn kind willen doorbrengen) een ideale situatie. Kind is 4 dagen bij zijn ouders en 3 dagen ergens anders, dat voelt goed qua evenwicht. Als zoon 4 dagen elders opgevangen zou moeten worden zou ik dat niet prettig meer vinden.
vrijdag 22 juni 2007 14:34
vrijdag 22 juni 2007 14:35
Ik praat wel vanuit mijzelf, het is geen oordeel dat anderen het niet goed doen. Ik bedoel als het geld hier met bergen binnen zou komen zou ik helemaal niet meer werken want ik vind het overdag heerlijk zo, ik heb alleen weinig tijd voor mezelf (zie daar heb je hem weer). :P
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 22 juni 2007 14:36
Uit je reactie maak ik op dat je geen van mijn reactie gelezen hebt. Nog even in het kort, dit is niet mijn mening maar een stelling die op mijn opleiding werd gevraagd. Ik heb in mijn eerste of tweede reactie heel goed uitgelegd hoe ik erover denk. In mijn geval heeft het feit dat mijn vader altijd weg was een heel negatief effect gehad op onze band, dat is pas op mijn 16e toen mijn ouders uit elkaar gingen hersteld. Mijn moeder heeft ook gewerkt en gestudeerd en daar hebben we niks van gemerkt. Zoals ik al zei het ligt aan de situatie en aan de ouders. Als de ouders heel betrokken zijn is er niks aan de hand. Lees aub mijn reacties voor je zo reageert.
vrijdag 22 juni 2007 14:41
Ik ben het niet met de stelling eens.
Manlief en ik werken beiden 32+ uur. We hebben een dochter van 18 maanden.
Mijn man werkt 4 dagen achter elkaar, ik werk 3 vaste dagen en de overige 8 uur kan ik flexibel indelen en doe ik op tijden dat dochter slaapt (voornamelijk stukken lezen, beoordelen en uitwerken, en schrijven ben jurist)
Man is 1 dag per werkweek thuis, ik 2 dagen in de werkweek waardoor onze dochter 2 dagen naar het KDV gaat.
Lijkt me toch niet al te onoverkomelijk. Ze heeft het er enorm naar haar zin.
Ik ben ook enkele malen per jaar enkele dagen weg voor het werk (hotel, soms i/h buitenland) Dan is mijn man altijd fulltime bij haar.
Heel soms heb ik wel eens een vergadering op een middag dat ik normaal bij mijn dochter ben, dat probeer ik zoveel mogelijk te voorkomen, mocht het gebeuren dan gaat ze een paar uurtjes naar oma (of oma komt bij ons)
Onze dochter krijgt heel veel aandacht, begeleiding en liefde en ons leven draait voor het grootste deel om haar.
Ik snap het commentaar niet eigenlijk. Schoolkinderen zitten 5 dagen per week op school, die laat je ook een groot deel van de tijd aan een ander over, dan vind ik die 2 dagen KDV van mijn dochter nog meevallen.
Mijn vriendin haar kinderen gaan 4 dagen naar het KDV, ze moeten wel want ze is een alleenstaande moeder, vader is hard weggehold. Maar die zijn ook echt helemaal niet zielig, juist hele leuke kinderen die het erg naar de zin hebben op de creche.
Manlief en ik werken beiden 32+ uur. We hebben een dochter van 18 maanden.
Mijn man werkt 4 dagen achter elkaar, ik werk 3 vaste dagen en de overige 8 uur kan ik flexibel indelen en doe ik op tijden dat dochter slaapt (voornamelijk stukken lezen, beoordelen en uitwerken, en schrijven ben jurist)
Man is 1 dag per werkweek thuis, ik 2 dagen in de werkweek waardoor onze dochter 2 dagen naar het KDV gaat.
Lijkt me toch niet al te onoverkomelijk. Ze heeft het er enorm naar haar zin.
Ik ben ook enkele malen per jaar enkele dagen weg voor het werk (hotel, soms i/h buitenland) Dan is mijn man altijd fulltime bij haar.
Heel soms heb ik wel eens een vergadering op een middag dat ik normaal bij mijn dochter ben, dat probeer ik zoveel mogelijk te voorkomen, mocht het gebeuren dan gaat ze een paar uurtjes naar oma (of oma komt bij ons)
Onze dochter krijgt heel veel aandacht, begeleiding en liefde en ons leven draait voor het grootste deel om haar.
Ik snap het commentaar niet eigenlijk. Schoolkinderen zitten 5 dagen per week op school, die laat je ook een groot deel van de tijd aan een ander over, dan vind ik die 2 dagen KDV van mijn dochter nog meevallen.
Mijn vriendin haar kinderen gaan 4 dagen naar het KDV, ze moeten wel want ze is een alleenstaande moeder, vader is hard weggehold. Maar die zijn ook echt helemaal niet zielig, juist hele leuke kinderen die het erg naar de zin hebben op de creche.
vrijdag 22 juni 2007 14:41
Ik werk 5 dagen in echt de meest geweldige baan die ik ooit heb gehad, mijn vriend werkt 4 dagen. De bedoeling is dat ik op termijn terug ga na 4 dagen, maar ik weet nog niet of ik dat ga doen. Want deze baan is echt zo fantastisch. En echt veel leuker dan 5 dagen fulltime thuis bij de kinderen. Ben ik nu een slechte moeder? Welnee, net zoals de gemiddelde vader vind ik werken stukken leuker dan fulltime bij de kinderen zijn.
Drie dagen werken wil ik om een aantal redenen niet:
a) dat zijn over het algemeen de minder interessante banen, voor mij dan
b) dan word ik financieel afhankelijk van mijn vriend en dat vertik ik
c) op lange termijn ben je financieel de lul met maar 3 dagen werken.
Enfin. Wij hebben dus voor 4 dagen oppas aan huis. 3 dagen iemand die ervoor betaald wordt en 1 dag mijn moeder. Ik heb flexibele werktijden bedongen, zodat ik ook nog tijd met mijn kinderen kan doorbrengen op mijn 5 werkdagen. Concreet komt dit er op neer dat ik 's ochtends om half zeven opsta, mezelf douche en aankleed en dan om 0700 de kinderen wakker maak (die vaak al wakker zijn van alle douchegeluiden). Vervolgens ben ik tot half negen met de kinderen bezig (douchen, aankleden, ontbijt maken, boekjes voorlezen en andere leuke spelletjes). Om half negen komt de oppas en 10 minuten later breng ik mijn zoon naar de peuterspeelzaal. Daar blijf ik altijd even hangen zodat ik andere moeders en de leidsters spreek en weet wat er gebeurt in dat deel van mijn zoons leven. Dochter blijft thuis bij de oppas. Mijn vriend staat eveneens om half 7 op, maar zit om kwart over 7 in de auto en ziet de kinderen dus niet echt 's ochtends.
Ik kom meestal zo tegen kwart voor 7 's avonds thuis. Vriend is er om 1800 uur en doet dus de avond met de kinderen. Die hebben dan wel allebei al gegeten. Wij spelen namelijk liever met de kinderen dan dat we moeten koken en daarna zeer langzaam etende zoon moeten aanmoedigen te eten. Dat is niet altijd even gezellig en wij willen toch liever wat leuks doen als we thuis zijn. Vriend speelt dus met beide kinderen totdat ik thuiskom. Als ik thuiskom knuffelen we even een dik kwartier en dan begint het naar bed brengen ritueel. Dat duurt meestal tot zo kwart voor 8 en dan liggen beide kinderen op bed.
Ik moest wel even wennen, de kinderen zo kort zien 's avonds, maar uiteindelijk bevalt dit beter dan om 1700 thuis zijn. Mijn kinderen zijn 's ochtends een stuk leuker dan 's avonds ;). En na een dag werken is relatief snel op de bank kunnen ploffen wel heel lekker hoor. Ik snap mijn vader die vroeger na zijn werk ook altijd eerst de krant wilde lezen, ineens een stuk beter.
Uiteraard krijg ik gruwelijk veel commentaar op mijn 5 dagen werken. Hier in NL is dat echt not done en vragen mensen me inderdaad rustig waarom ik uberhaupt kinderen heb. Want ik ben er toch nooit. Vaders tellen in dit land nauwelijks mee, lijkt het wel. Ook in deze discussie zie je alweer vrij snel dat er gepraat wordt over hechting aan de moeder en blijven vaders buiten beeld. Eén iemand gaf vervolgens wel aan dat haar kind toch ook echt wel gehecht was aan de fulltime werkende vader. Het één hoeft het ander dus echt niet uit te sluiten.
Mijn kinderen zijn prima gehecht aan mij en mijn vriend. En aan oma en aan de oppas. Wij hebben bewust voor een oppas aan huis gekozen omdat dat rustiger is voor de kinderen en voor ons, dan 4 dagen creche. En het belang van mijn kinderen staat voorop, maar niet ten koste van mijn eigen levensgeluk. Ik houd scherp in de gaten of mijn kinderen nog lekker in hun vel zitten. Zodra dit niet het geval is en dit komt doordat ik 5 en mijn vriend 4 dagen werkt, passen wij dit aan. Maar zolang mijn kinderen goed in hun vel zitten, het fijn hebben met de oppas en ik weet wat er in hun leven op school speelt door ze zelf te brengen, zie ik echt niet in wat er precies mis is met beide (nagenoeg) fulltime werken. Zeker niet zolang ze klein zijn.
Straks richting pubertijd vind ik het wat anders. Volgens mij is het dan vooral ook zaak te weten wat er in hun leven speelt en als je dan allebei 40 uur op kantoor zit, wordt dat lastiger denk ik.
Maar goed, het is natuurlijk een erg Hollandse discussie dit. In andere landen is beiden fulltime werken echt heel normaal.
Drie dagen werken wil ik om een aantal redenen niet:
a) dat zijn over het algemeen de minder interessante banen, voor mij dan
b) dan word ik financieel afhankelijk van mijn vriend en dat vertik ik
c) op lange termijn ben je financieel de lul met maar 3 dagen werken.
Enfin. Wij hebben dus voor 4 dagen oppas aan huis. 3 dagen iemand die ervoor betaald wordt en 1 dag mijn moeder. Ik heb flexibele werktijden bedongen, zodat ik ook nog tijd met mijn kinderen kan doorbrengen op mijn 5 werkdagen. Concreet komt dit er op neer dat ik 's ochtends om half zeven opsta, mezelf douche en aankleed en dan om 0700 de kinderen wakker maak (die vaak al wakker zijn van alle douchegeluiden). Vervolgens ben ik tot half negen met de kinderen bezig (douchen, aankleden, ontbijt maken, boekjes voorlezen en andere leuke spelletjes). Om half negen komt de oppas en 10 minuten later breng ik mijn zoon naar de peuterspeelzaal. Daar blijf ik altijd even hangen zodat ik andere moeders en de leidsters spreek en weet wat er gebeurt in dat deel van mijn zoons leven. Dochter blijft thuis bij de oppas. Mijn vriend staat eveneens om half 7 op, maar zit om kwart over 7 in de auto en ziet de kinderen dus niet echt 's ochtends.
Ik kom meestal zo tegen kwart voor 7 's avonds thuis. Vriend is er om 1800 uur en doet dus de avond met de kinderen. Die hebben dan wel allebei al gegeten. Wij spelen namelijk liever met de kinderen dan dat we moeten koken en daarna zeer langzaam etende zoon moeten aanmoedigen te eten. Dat is niet altijd even gezellig en wij willen toch liever wat leuks doen als we thuis zijn. Vriend speelt dus met beide kinderen totdat ik thuiskom. Als ik thuiskom knuffelen we even een dik kwartier en dan begint het naar bed brengen ritueel. Dat duurt meestal tot zo kwart voor 8 en dan liggen beide kinderen op bed.
Ik moest wel even wennen, de kinderen zo kort zien 's avonds, maar uiteindelijk bevalt dit beter dan om 1700 thuis zijn. Mijn kinderen zijn 's ochtends een stuk leuker dan 's avonds ;). En na een dag werken is relatief snel op de bank kunnen ploffen wel heel lekker hoor. Ik snap mijn vader die vroeger na zijn werk ook altijd eerst de krant wilde lezen, ineens een stuk beter.
Uiteraard krijg ik gruwelijk veel commentaar op mijn 5 dagen werken. Hier in NL is dat echt not done en vragen mensen me inderdaad rustig waarom ik uberhaupt kinderen heb. Want ik ben er toch nooit. Vaders tellen in dit land nauwelijks mee, lijkt het wel. Ook in deze discussie zie je alweer vrij snel dat er gepraat wordt over hechting aan de moeder en blijven vaders buiten beeld. Eén iemand gaf vervolgens wel aan dat haar kind toch ook echt wel gehecht was aan de fulltime werkende vader. Het één hoeft het ander dus echt niet uit te sluiten.
Mijn kinderen zijn prima gehecht aan mij en mijn vriend. En aan oma en aan de oppas. Wij hebben bewust voor een oppas aan huis gekozen omdat dat rustiger is voor de kinderen en voor ons, dan 4 dagen creche. En het belang van mijn kinderen staat voorop, maar niet ten koste van mijn eigen levensgeluk. Ik houd scherp in de gaten of mijn kinderen nog lekker in hun vel zitten. Zodra dit niet het geval is en dit komt doordat ik 5 en mijn vriend 4 dagen werkt, passen wij dit aan. Maar zolang mijn kinderen goed in hun vel zitten, het fijn hebben met de oppas en ik weet wat er in hun leven op school speelt door ze zelf te brengen, zie ik echt niet in wat er precies mis is met beide (nagenoeg) fulltime werken. Zeker niet zolang ze klein zijn.
Straks richting pubertijd vind ik het wat anders. Volgens mij is het dan vooral ook zaak te weten wat er in hun leven speelt en als je dan allebei 40 uur op kantoor zit, wordt dat lastiger denk ik.
Maar goed, het is natuurlijk een erg Hollandse discussie dit. In andere landen is beiden fulltime werken echt heel normaal.
vrijdag 22 juni 2007 14:42
Klopt helemaal.
Ik ben zelf docent op een middelbare school en wij zien nog steeds moeders die altijd thuis waren opeens gaan werken als de zoon/dochter naar het v.o. gaat. Terwijl het zo belangrijk is om vinger aan de pols te houden en er te zijn voor je kinderen! Met wie gaan ze om? Zitten ze goed in hun vel? Ik heb er kindertjes tussen waarvan ik aan de ouders moet vertellen hoe ze hun vrije tijd besteden. (Ik weet dat, want dat is me verteld, ouders weten dat niet.)
Sowieso vind ik het belangrijk dat een schoolgaand kind een deel van de week thuis is. Mijn schoonzus werkt op een bso, 60 kinderen van 4/12, 4 leidsters, belangrijkste regel: niet stoeien, niet rennen.
Dan denk ik: waar leren die kinderen zich vervelen? Wanneer rijden die kinderen met hun crossfiets door de steegjes? Wanneer springen ze over sloten en vallen ze de gaten in hun broek?
Ik vind het allemaal zo georganiseerd, zo begeleid...
