Kinderen
alle pijlers
Terror eeeeh dreumes?!
zaterdag 28 maart 2009 om 14:44
Na drie knullen kwam er een meisje. De wereld om ons heen jubelde, want een meisje was zo ongeveer het summum van kinderen krijgen. Een mooi lief meisje, met helblauwe kijkers en een big smile werd geboren.
Ik dacht met de heren heel wat gewend te zijn. De oudste twee hebben een gebruiksaanwijzing. Zoon 3 is niet bepaald een watje te noemen met ook de nodige aparte trekken. Ik dacht de ergste buien etc. wel gezien te hebben. Hoe fout zat ik zeg!
Ons meisje is nu 14 maanden en veranderd in terrordreumes. Ze gilt, krijst, bijt, huilt (krokodillentranen) en vecht. Trekt aan haren, pikt speelgoed, is jaloers. Kortom, ze laat zich het kaas niet van haar brood eten (nee, ze pikt eerst jouw brood in en eet dan het hare). Ze heeft ergens besloten dat slapen overdag voor watjes is en is dus de hele dag wakker. Ze stapt driftig rond, klimt de bank op en af, de tafel op en af, gaat de trap op alsof ze nog nooit iets anders heeft gedaan. We hebben haar getimed, ze is binnen een minuut op de tweede etage.
Als ze iets niet mag is hek van de dam. Ze laat zich met een goed gevoel voor drama op de grond storten en krijst alsof je haar zojuist aan haar oren hebt rondgeslingerd. Ze veranderd van lief poppetje tot driftige krijsende furie binnen tien seconden en draait net zo snel weer bij als het moet.
En tegelijkertijd is het een moppie. Ze knuffelt graag, lacht zo lief en babbelt vrolijk rond. Volgens de buitenwereld is het een typisch meisje. En moet ze wel om zich staande te houden tussen drie heren. Bullshit, want die heren hebben meer last van haar dan andersom. Ze krijgen de kans niet eens om haar een strobreed in de weg te leggen. Maar dan nog. Om me heen doet iedereen of die buien compleet normaal is omdat het een meisje is. Men lacht erom en vind het schattig. Ik zie het schattige niet zo. Vasthoudend is ze zeker wel. Als ze voor de 86 keer de la leeg trekt en ik haar weghaal, gaat ze rustig op voor de 87ste keer. De heren hadden er na een keer of vier wel genoeg van en zochten iets anders.
Moeders van meisjes, hoe zit het met dat gedrag? Waren mijn heren gewoon watjes? Zijn meisjes erger dan jongens? Of is die van ons gewoon een klein eigenwijs mormeltje? En gaan die buien over? (zeg ja zeg ja zeg ja)
Ik dacht met de heren heel wat gewend te zijn. De oudste twee hebben een gebruiksaanwijzing. Zoon 3 is niet bepaald een watje te noemen met ook de nodige aparte trekken. Ik dacht de ergste buien etc. wel gezien te hebben. Hoe fout zat ik zeg!
Ons meisje is nu 14 maanden en veranderd in terrordreumes. Ze gilt, krijst, bijt, huilt (krokodillentranen) en vecht. Trekt aan haren, pikt speelgoed, is jaloers. Kortom, ze laat zich het kaas niet van haar brood eten (nee, ze pikt eerst jouw brood in en eet dan het hare). Ze heeft ergens besloten dat slapen overdag voor watjes is en is dus de hele dag wakker. Ze stapt driftig rond, klimt de bank op en af, de tafel op en af, gaat de trap op alsof ze nog nooit iets anders heeft gedaan. We hebben haar getimed, ze is binnen een minuut op de tweede etage.
Als ze iets niet mag is hek van de dam. Ze laat zich met een goed gevoel voor drama op de grond storten en krijst alsof je haar zojuist aan haar oren hebt rondgeslingerd. Ze veranderd van lief poppetje tot driftige krijsende furie binnen tien seconden en draait net zo snel weer bij als het moet.
En tegelijkertijd is het een moppie. Ze knuffelt graag, lacht zo lief en babbelt vrolijk rond. Volgens de buitenwereld is het een typisch meisje. En moet ze wel om zich staande te houden tussen drie heren. Bullshit, want die heren hebben meer last van haar dan andersom. Ze krijgen de kans niet eens om haar een strobreed in de weg te leggen. Maar dan nog. Om me heen doet iedereen of die buien compleet normaal is omdat het een meisje is. Men lacht erom en vind het schattig. Ik zie het schattige niet zo. Vasthoudend is ze zeker wel. Als ze voor de 86 keer de la leeg trekt en ik haar weghaal, gaat ze rustig op voor de 87ste keer. De heren hadden er na een keer of vier wel genoeg van en zochten iets anders.
Moeders van meisjes, hoe zit het met dat gedrag? Waren mijn heren gewoon watjes? Zijn meisjes erger dan jongens? Of is die van ons gewoon een klein eigenwijs mormeltje? En gaan die buien over? (zeg ja zeg ja zeg ja)
zaterdag 28 maart 2009 om 15:03
Wij hebben maar liefst 3 meisjes, en ja ik herken het als meisjes gedrag, maar natuurlijk is het per kind en per karakter anders.
Dat hele felle, dat herken ik zeker, en drama ook.
Onze middelste was er ook zo 1 , en het alllllerrrrrrrrr beste wat wij konden doen was: Negeren.
Want dat vond ze echt niet leuk.
Driftbuien... laat ze in dr sop gaarkoken!
Wel erg duidelijk zijn, nee is altijd nee (nooit toegeven, ze onthouden alles!) soms ook uitleggen waarom iets wel / niet mag.
Soms kuntje driftbui omzeilen (aks je hem voelt aankomen) door af te lijden, bijv een boekje te gaan lezen of zo.
Onze jongste dochter is nu 10 maanden, en nu krijg ik al een duw als ik haar drinkbeker met rietje wil aangeven / vasthouden, dat wil ze zelf doen.
Doe er ook je voordeel mee, ze willen veel, maar kunnen ook al snel veel dingen zelfstandig hoor!! Zelf eten, aankleden, veters strikken, schoenen aandoen, pyama, enz
Ik denk echt dat veel jongens makkelijker zijn, (vinden het vaak wel best bedoel ik) ik zie het ook om me heen (neefje van 3 vind het prima als je hem soms nog hapjes voert...)
Dat hele felle, dat herken ik zeker, en drama ook.
Onze middelste was er ook zo 1 , en het alllllerrrrrrrrr beste wat wij konden doen was: Negeren.
Want dat vond ze echt niet leuk.
Driftbuien... laat ze in dr sop gaarkoken!
Wel erg duidelijk zijn, nee is altijd nee (nooit toegeven, ze onthouden alles!) soms ook uitleggen waarom iets wel / niet mag.
Soms kuntje driftbui omzeilen (aks je hem voelt aankomen) door af te lijden, bijv een boekje te gaan lezen of zo.
Onze jongste dochter is nu 10 maanden, en nu krijg ik al een duw als ik haar drinkbeker met rietje wil aangeven / vasthouden, dat wil ze zelf doen.
Doe er ook je voordeel mee, ze willen veel, maar kunnen ook al snel veel dingen zelfstandig hoor!! Zelf eten, aankleden, veters strikken, schoenen aandoen, pyama, enz
Ik denk echt dat veel jongens makkelijker zijn, (vinden het vaak wel best bedoel ik) ik zie het ook om me heen (neefje van 3 vind het prima als je hem soms nog hapjes voert...)
Op het dak zie je kleine musjes,
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
zaterdag 28 maart 2009 om 15:14
Ik heb een zoon (sorry, zat je nou net niet op te wachten), en hoewel hij verre van makkelijk was als baby en dreumes, heb ik ook het idee dat wat jij beschrijft typisch meisjesgedrag is. Als ik kijk naar de dochters van vriendinnen, is mijn zoon gewoon veel 'liever'.
Nou, hoop voor je dat er nog wat meisjesmoeders reageren die je probleem herkennen.
Nou, hoop voor je dat er nog wat meisjesmoeders reageren die je probleem herkennen.
zaterdag 28 maart 2009 om 15:20
zaterdag 28 maart 2009 om 15:21
Gsis, ze doet inderdaad al veel zelf. Van de week probeerde ze haar schoenen aan te trekken. Dat lukte niet echt goed waarna schoenen met een luid gegil door de kamer vlogen. En eten geven kan ik vergeten. Dat doet ze zelf wel. Haar eerste woordje was uit. Als in uit de box, uit bed, uit de stoel, uit de wagen en van je schoot af.
zaterdag 28 maart 2009 om 15:28
Wij hebben ook een dochter van 14 mnd en die vertoont ook regelmatig terrorgedrag. Ze wilde vanaf het begin af aan al heel veel zelf doen en als het madame niet zint, krijgen we dat duidelijk te horen!
Daarnaast is ze natuurlijk ook heel vaak heel lief en schattig en zijn we heel gek op haar!
Dus ja, ik herken je verhaal!
Daarnaast is ze natuurlijk ook heel vaak heel lief en schattig en zijn we heel gek op haar!
Dus ja, ik herken je verhaal!
zaterdag 28 maart 2009 om 15:29
zaterdag 28 maart 2009 om 15:30
ik heb twee meiden en ik herken je verhaal voor een deel. de oudste heeft een sterke eigen wil, maar dat stelt niks voor bij het willetje van haar kleine zusje. de jongste is zo ongeveer net als jouw dochtertje, maar dan zonder de driftbuien. maar de oudste is heel anders. zit ook een kop op, maar die is een stuk makkelijker te hanteren dan zusjelief. dus of het nou echt typisch meisjesgedrag is... sommige dingen wel, maar andere dingen zitten gewoon in het karakter denk ik.
zaterdag 28 maart 2009 om 15:30
Ik heb twee zoontjes en één dochter. Mijn oudste zoon is en was altijd een heel rustig jochie dus ik keek verbaasd op bij de driftbuien van dochter. Echter inmiddels blijkt dat mijn jongste zoon nog veel feller en drukker is dan mijn dochter dus hier geen typisch jongens/meisjes verschil.
Wat je schrijft over jouw dochter zou zo op mijn jongste zoon kunnen slaan. Altijd alles uit proberen en in 10 seconden van een engeltje naar een schavuit. Hij is blijkbaar dol op het woord nee want ik geloof dat ik dat wel 100 keer per dag mag zeggen. Hij is ook enorm vasthoudend en altijd op zoek naar de grenzen. Verder is hij ook wel enorm lief hoor Maar zo vermoeiend soms.
Wat je schrijft over jouw dochter zou zo op mijn jongste zoon kunnen slaan. Altijd alles uit proberen en in 10 seconden van een engeltje naar een schavuit. Hij is blijkbaar dol op het woord nee want ik geloof dat ik dat wel 100 keer per dag mag zeggen. Hij is ook enorm vasthoudend en altijd op zoek naar de grenzen. Verder is hij ook wel enorm lief hoor Maar zo vermoeiend soms.
zaterdag 28 maart 2009 om 15:31
Hier twee jongens. Het gedrag van jouw dochtertje is echter een hele mooie beschrijving van mijn oudste zoontje op die leeftijd. De driftbuitjes van mijn jongste daar lach ik (nog) om. Ik denk dat het niet aan het geslacht ligt maar aan het kind. Oudste zoon is een enorme doorzetter en perfectionist (hij is nu zeven). Ik denk dat hij daardoor zo gefrustreerd was. Bij de jongste komt alles heel makkelijk aanwaaien dus hij hoeft veel minder gefrustreerd te zijn.
zaterdag 28 maart 2009 om 15:34
quote:FluffyC schreef op 28 maart 2009 @ 15:30:
Suze, Ik hoop juist dat het niet aan die van mij ligt. En dat iemand kan vertellen dat het overgaat....
Met Karlijntje gaat het rustig aan. Ik zal even vragen of ik een nieuwe update kan plaatsen.
Natuurlijk gaat het over! Echt, als ze 2 is krijg je een super lieverdje!! (zo beter ?)
(je snapt dat ik je zit te dollen he? Succes met je kleine drukte makertje!)
Suze, Ik hoop juist dat het niet aan die van mij ligt. En dat iemand kan vertellen dat het overgaat....
Met Karlijntje gaat het rustig aan. Ik zal even vragen of ik een nieuwe update kan plaatsen.
Natuurlijk gaat het over! Echt, als ze 2 is krijg je een super lieverdje!! (zo beter ?)
(je snapt dat ik je zit te dollen he? Succes met je kleine drukte makertje!)
zaterdag 28 maart 2009 om 15:38
Haha, Hier ook zo'n meid.
Bereid je voor: het kan wel een paar jaar duren. Het wordt nog erger en daarna neemt het weer af!
Onze dochter is nu bijna 6 jaar. Het hoogtepunt is toch wel na haar vijfde verjaardag begonnen en de laatste weken ontdekken we dat ze niet meer iedere dag een (of meer) driftbuien heeft, maar nog alleen maar om de dag, wat een rust!
En inderdaad: grote mond, klein hartje, want ze kan even hard knuffelen als driften. Gelukkig knuffelt ze vaker dan dat ze drift.
Succes ermee, het gaat een keer over, denk ik.... hoop ik.... ook voor mezelf.
Bereid je voor: het kan wel een paar jaar duren. Het wordt nog erger en daarna neemt het weer af!
Onze dochter is nu bijna 6 jaar. Het hoogtepunt is toch wel na haar vijfde verjaardag begonnen en de laatste weken ontdekken we dat ze niet meer iedere dag een (of meer) driftbuien heeft, maar nog alleen maar om de dag, wat een rust!
En inderdaad: grote mond, klein hartje, want ze kan even hard knuffelen als driften. Gelukkig knuffelt ze vaker dan dat ze drift.
Succes ermee, het gaat een keer over, denk ik.... hoop ik.... ook voor mezelf.
zaterdag 28 maart 2009 om 15:39
zaterdag 28 maart 2009 om 15:59
Wahahaha, ja hoor, herkenning. Ik heb af en toe gedacht dat ik een monster gebaard heb. Kattig, geen geduld, driftbuien (die moeder in de supermarkt die heel hard dat krijsende kind op de grond probeert te negeren, dat ben IK). En nu is ze twee en nu hoor ik de hele dag: "ikke mij" en "nee". Soms is "nee" het eerste woord dat ze zegt op een dag. Meestal roept ze papa of mama als ze wakker is, maar het komt dus voor dat we rond 7.00 uur heel hard "NEE" horen uit haar kamer.
Maarrr... het is ook het leukste, pittigste, slimste kind van de wereld. Bij onze dochter is haar temperament een combinatie van aanleg (van wie hééft ze t toch? Mijn eerste woordjes waren "sef doen") en vooral ook frustratie. Ze wil meer dan ze kan. In haar hoofd heeft ze t allemaal al bedacht, alleen wil haar lijf soms niet meewerken.
Ik merk dus wel degelijk dat het minder wordt naar mate ze ouder wordt en meer kan. Ik denk dus dat ze altijd pittig zal blijven (maar dat is óók wel erg leuk en bovenal niet saai), maar die frustratie zal er wel vanaf gaan.
Maarrr... het is ook het leukste, pittigste, slimste kind van de wereld. Bij onze dochter is haar temperament een combinatie van aanleg (van wie hééft ze t toch? Mijn eerste woordjes waren "sef doen") en vooral ook frustratie. Ze wil meer dan ze kan. In haar hoofd heeft ze t allemaal al bedacht, alleen wil haar lijf soms niet meewerken.
Ik merk dus wel degelijk dat het minder wordt naar mate ze ouder wordt en meer kan. Ik denk dus dat ze altijd pittig zal blijven (maar dat is óók wel erg leuk en bovenal niet saai), maar die frustratie zal er wel vanaf gaan.
zaterdag 28 maart 2009 om 16:00
Jongens kunnen idd ook echte boeven zijn, maar meisjes kunnen draakjes zijn ....
Ik heb ook een neefje, rent altijd weg, ondeugend, niet luisteren, maar hij vind het ondertussen prima als hij aangekleed word, als je hem eten geeft, bijvoorbeeld
Mijn dochters (vooral de jongste 2) zijn echt fel, toen de middelste net 1 was aten we in een restaurant van CP en ze at met een vorkje... Toen er even een hapje niet lukte, het prikken er van, ... nou ze smeet de vork het hele restaurant door, en ringel de ringel, meters verderop stuiterde dr vorkje over de grond ( shit... daar zit je dan)... stoom kwam nog net niet uit haar oren!
Ander voorbeeld, ze wilde per se met dr fietsje, met zijwielen naar de supermarkt, nou prima, ik te voet, dochter op haar fietsje.
Eenmaal bij de winkel, bedacht ze dat ze niet terug wilde fietsen.
Dus ik zei dat ze gekozen heeft om te fietsen, dus ze zou terug fietsen.
Uiteindelijk liep te stampvoetend naar huis, met dr fiets achter zich aan slepend (trappers steeds tegen dr benen aan, super onhandig, maar niet toe willen geven) ... Heel boos, hele weg gelopen....
En toen we thuis waren vroeg ik nog even aardig of ze haar fiets in de schuur wilde zetten ..
Ze heeft misschien nog 10 minuten staan stampvoeten op de oprit...
Maar dat soort dingen negeer ik dus, dan is het het minst interessant voor je dochter.
Uiteindelijk heeft ze haar fiets opgeruimd, en binnen heb ik gewoon weer tot orde van de dag gedaan, en dan is het ook meteen over.
Soms (ze is nu bijna 6) voel ik er weer 1 aankomen, en soms kan ik ze afleiden en anders zitten we het even uit...hihi
Maar ze leren het erg snel af als het geen indruk maakt (dus positief of negatief) en weten dat het geen effect heeft.
Dus gewoon voet bij stuk houden (en diep ademhalen!)
Ik heb ook een neefje, rent altijd weg, ondeugend, niet luisteren, maar hij vind het ondertussen prima als hij aangekleed word, als je hem eten geeft, bijvoorbeeld
Mijn dochters (vooral de jongste 2) zijn echt fel, toen de middelste net 1 was aten we in een restaurant van CP en ze at met een vorkje... Toen er even een hapje niet lukte, het prikken er van, ... nou ze smeet de vork het hele restaurant door, en ringel de ringel, meters verderop stuiterde dr vorkje over de grond ( shit... daar zit je dan)... stoom kwam nog net niet uit haar oren!
Ander voorbeeld, ze wilde per se met dr fietsje, met zijwielen naar de supermarkt, nou prima, ik te voet, dochter op haar fietsje.
Eenmaal bij de winkel, bedacht ze dat ze niet terug wilde fietsen.
Dus ik zei dat ze gekozen heeft om te fietsen, dus ze zou terug fietsen.
Uiteindelijk liep te stampvoetend naar huis, met dr fiets achter zich aan slepend (trappers steeds tegen dr benen aan, super onhandig, maar niet toe willen geven) ... Heel boos, hele weg gelopen....
En toen we thuis waren vroeg ik nog even aardig of ze haar fiets in de schuur wilde zetten ..
Ze heeft misschien nog 10 minuten staan stampvoeten op de oprit...
Maar dat soort dingen negeer ik dus, dan is het het minst interessant voor je dochter.
Uiteindelijk heeft ze haar fiets opgeruimd, en binnen heb ik gewoon weer tot orde van de dag gedaan, en dan is het ook meteen over.
Soms (ze is nu bijna 6) voel ik er weer 1 aankomen, en soms kan ik ze afleiden en anders zitten we het even uit...hihi
Maar ze leren het erg snel af als het geen indruk maakt (dus positief of negatief) en weten dat het geen effect heeft.
Dus gewoon voet bij stuk houden (en diep ademhalen!)
Op het dak zie je kleine musjes,
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
zaterdag 28 maart 2009 om 16:06
Oh ja, inderdaad negeren, duidelijk zijn en soms afleiden, werkt hier ook het beste. Vooral het negeren, daar kan ze echt niet tegen.
Soms maakt ze drama om niks en als ik dan heel rustig zeg "nou ja, dan toch niet". Dan weet ze niet hoe snel ze t tóch moet doen. Duidelijk gevalletje grenzen opzoeken.
Als ze bijv. niet wil eten, dan zeg ik rustig "dat is prima" en haal haar bord weg en dan wil ze DUS eten. Ze wil eigenlijk vaak DUS het tegenovergestelde. Als je dat eenmaal weet, communiceert t prima
Soms maakt ze drama om niks en als ik dan heel rustig zeg "nou ja, dan toch niet". Dan weet ze niet hoe snel ze t tóch moet doen. Duidelijk gevalletje grenzen opzoeken.
Als ze bijv. niet wil eten, dan zeg ik rustig "dat is prima" en haal haar bord weg en dan wil ze DUS eten. Ze wil eigenlijk vaak DUS het tegenovergestelde. Als je dat eenmaal weet, communiceert t prima
zaterdag 28 maart 2009 om 18:33
Eens met Marretje. Zwiepje was ook zo. Watervlug, supereigenwijs, een doorzettingsvermogen van heb ik jou daar, driftbuien die snel komen en ook weer gaan (vooral dat omslaan vond ik altijd moeilijk want je kon het niet voorspellen). En hier ook een perfectionistje. Is hij altijd al geweest. Alles moet in een keer goed gaan. Lukt het niet, dan doen we het nooit meer of net zo lang tot het wel kan. Dat laatste met name bij gevaarlijke dingen die niet mogen
