Kinderen
alle pijlers
Terror eeeeh dreumes?!
zaterdag 28 maart 2009 om 14:44
Na drie knullen kwam er een meisje. De wereld om ons heen jubelde, want een meisje was zo ongeveer het summum van kinderen krijgen. Een mooi lief meisje, met helblauwe kijkers en een big smile werd geboren.
Ik dacht met de heren heel wat gewend te zijn. De oudste twee hebben een gebruiksaanwijzing. Zoon 3 is niet bepaald een watje te noemen met ook de nodige aparte trekken. Ik dacht de ergste buien etc. wel gezien te hebben. Hoe fout zat ik zeg!
Ons meisje is nu 14 maanden en veranderd in terrordreumes. Ze gilt, krijst, bijt, huilt (krokodillentranen) en vecht. Trekt aan haren, pikt speelgoed, is jaloers. Kortom, ze laat zich het kaas niet van haar brood eten (nee, ze pikt eerst jouw brood in en eet dan het hare). Ze heeft ergens besloten dat slapen overdag voor watjes is en is dus de hele dag wakker. Ze stapt driftig rond, klimt de bank op en af, de tafel op en af, gaat de trap op alsof ze nog nooit iets anders heeft gedaan. We hebben haar getimed, ze is binnen een minuut op de tweede etage.
Als ze iets niet mag is hek van de dam. Ze laat zich met een goed gevoel voor drama op de grond storten en krijst alsof je haar zojuist aan haar oren hebt rondgeslingerd. Ze veranderd van lief poppetje tot driftige krijsende furie binnen tien seconden en draait net zo snel weer bij als het moet.
En tegelijkertijd is het een moppie. Ze knuffelt graag, lacht zo lief en babbelt vrolijk rond. Volgens de buitenwereld is het een typisch meisje. En moet ze wel om zich staande te houden tussen drie heren. Bullshit, want die heren hebben meer last van haar dan andersom. Ze krijgen de kans niet eens om haar een strobreed in de weg te leggen. Maar dan nog. Om me heen doet iedereen of die buien compleet normaal is omdat het een meisje is. Men lacht erom en vind het schattig. Ik zie het schattige niet zo. Vasthoudend is ze zeker wel. Als ze voor de 86 keer de la leeg trekt en ik haar weghaal, gaat ze rustig op voor de 87ste keer. De heren hadden er na een keer of vier wel genoeg van en zochten iets anders.
Moeders van meisjes, hoe zit het met dat gedrag? Waren mijn heren gewoon watjes? Zijn meisjes erger dan jongens? Of is die van ons gewoon een klein eigenwijs mormeltje? En gaan die buien over? (zeg ja zeg ja zeg ja)
Ik dacht met de heren heel wat gewend te zijn. De oudste twee hebben een gebruiksaanwijzing. Zoon 3 is niet bepaald een watje te noemen met ook de nodige aparte trekken. Ik dacht de ergste buien etc. wel gezien te hebben. Hoe fout zat ik zeg!
Ons meisje is nu 14 maanden en veranderd in terrordreumes. Ze gilt, krijst, bijt, huilt (krokodillentranen) en vecht. Trekt aan haren, pikt speelgoed, is jaloers. Kortom, ze laat zich het kaas niet van haar brood eten (nee, ze pikt eerst jouw brood in en eet dan het hare). Ze heeft ergens besloten dat slapen overdag voor watjes is en is dus de hele dag wakker. Ze stapt driftig rond, klimt de bank op en af, de tafel op en af, gaat de trap op alsof ze nog nooit iets anders heeft gedaan. We hebben haar getimed, ze is binnen een minuut op de tweede etage.
Als ze iets niet mag is hek van de dam. Ze laat zich met een goed gevoel voor drama op de grond storten en krijst alsof je haar zojuist aan haar oren hebt rondgeslingerd. Ze veranderd van lief poppetje tot driftige krijsende furie binnen tien seconden en draait net zo snel weer bij als het moet.
En tegelijkertijd is het een moppie. Ze knuffelt graag, lacht zo lief en babbelt vrolijk rond. Volgens de buitenwereld is het een typisch meisje. En moet ze wel om zich staande te houden tussen drie heren. Bullshit, want die heren hebben meer last van haar dan andersom. Ze krijgen de kans niet eens om haar een strobreed in de weg te leggen. Maar dan nog. Om me heen doet iedereen of die buien compleet normaal is omdat het een meisje is. Men lacht erom en vind het schattig. Ik zie het schattige niet zo. Vasthoudend is ze zeker wel. Als ze voor de 86 keer de la leeg trekt en ik haar weghaal, gaat ze rustig op voor de 87ste keer. De heren hadden er na een keer of vier wel genoeg van en zochten iets anders.
Moeders van meisjes, hoe zit het met dat gedrag? Waren mijn heren gewoon watjes? Zijn meisjes erger dan jongens? Of is die van ons gewoon een klein eigenwijs mormeltje? En gaan die buien over? (zeg ja zeg ja zeg ja)
zaterdag 28 maart 2009 om 19:03
Héél herkenbaar allemaal!
Wat voor jullie ook wel herkenbaar zal zijn, het zich helemaal slap maken als je haar wil optillen, op een moment dat ze het niet wil. Zo irritant is dat, wil ik haar even snel optillen, lukt het niet omdat mevrouw zich voordoet als een zoutzak .
Hier een draakje en tegelijkertijd ook ontzettend lief meisje van 15 maanden. Klimt ook zo de trap op, de bank gelukkig (nog) niet, want ze is te klein/de bank te hoog.
Eten wil ze zelf doen en op haar manier, als ons dat niet zint (yoghurt over haar blad uitsmeren), dan maakt ze er een heel drama van en eet ze dus niet.
Slapen wil ze gelukkig nog wel overdag, behalve als we op visite zijn (zoals vandaag), veel te leuk om te gaan slapen. Thuis is het blijkbaar saai zodat ze wel zo'n 1,5 a 2 uur slaapt.
Sinds kort wordt ze ook echt baldadig als iets haar niet zint. Zoals de anderen ook al schreven, negeren dus, nadat ze een waarschuwing heeft gehad dat ze iets deed wat niet mag. Hopelijk leert ze ervan... uiteindelijk vast wel .
Vanaf dat ze 9 maanden is probeert ze zelf haar sloffen aan te trekken, wat nog steeds niet gelukt is, maar ze blijft stug dooroefenen. Nu ook met haar schoenen. Ze wilde sowieso alles al snel en was ook redelijk snel. En ik ben nu erg blij dat ze nu sinds een maandje echt losloopt.... ze zit een stuk beter in haar vel nu.
Ik moet zeggen dat ik haar karakter echt geweldig vind, ik moet er van binnen eigenlijk alleen maar om lachen, om haar buien. Ik hoop dat ik er over een (paar) jaar nog steeds zo over denk .
Wat voor jullie ook wel herkenbaar zal zijn, het zich helemaal slap maken als je haar wil optillen, op een moment dat ze het niet wil. Zo irritant is dat, wil ik haar even snel optillen, lukt het niet omdat mevrouw zich voordoet als een zoutzak .
Hier een draakje en tegelijkertijd ook ontzettend lief meisje van 15 maanden. Klimt ook zo de trap op, de bank gelukkig (nog) niet, want ze is te klein/de bank te hoog.
Eten wil ze zelf doen en op haar manier, als ons dat niet zint (yoghurt over haar blad uitsmeren), dan maakt ze er een heel drama van en eet ze dus niet.
Slapen wil ze gelukkig nog wel overdag, behalve als we op visite zijn (zoals vandaag), veel te leuk om te gaan slapen. Thuis is het blijkbaar saai zodat ze wel zo'n 1,5 a 2 uur slaapt.
Sinds kort wordt ze ook echt baldadig als iets haar niet zint. Zoals de anderen ook al schreven, negeren dus, nadat ze een waarschuwing heeft gehad dat ze iets deed wat niet mag. Hopelijk leert ze ervan... uiteindelijk vast wel .
Vanaf dat ze 9 maanden is probeert ze zelf haar sloffen aan te trekken, wat nog steeds niet gelukt is, maar ze blijft stug dooroefenen. Nu ook met haar schoenen. Ze wilde sowieso alles al snel en was ook redelijk snel. En ik ben nu erg blij dat ze nu sinds een maandje echt losloopt.... ze zit een stuk beter in haar vel nu.
Ik moet zeggen dat ik haar karakter echt geweldig vind, ik moet er van binnen eigenlijk alleen maar om lachen, om haar buien. Ik hoop dat ik er over een (paar) jaar nog steeds zo over denk .
zaterdag 28 maart 2009 om 19:26
zaterdag 28 maart 2009 om 19:37
Ik ben zelf ook een pittige tante geweest toen ik klein was. Ik was een keer zó boos op mijn moeder omdat ze de naam voor de hond verzonnen had, terwijl ik dat wilde doen. Dat kan ik me nog goed herinneren, ik was toen anderhalf, kon nog niet eens praten . Ben dus ook wel benieuwd wat dochter zich later nog weet te herinneren. Ik hoop ook dat ze later zelfverzekerd is en weet wat ze wil. Dat laatste heb ik ook, ik kan ook wel goed drammen , alleen ben ik niet altijd even zelfverzekerd, door mijn niet zo fijne jeugd. Maar de jeugd van mijn dochter wordt 1000x keer beter, dus dat komt wel goed .
zaterdag 28 maart 2009 om 19:44
Het is alsof je mijn dochter omschrijft, Fluffy.
En het is vast niet wat je hoopte te horen, maar reken er maar niet op dat het voorlopig minder zal worden. Mijn dochter is inmiddels ruim 2 en haar gedrag is wel verfijnder zeg maar, maar niet echt 'beter'.
Ze kan wat beter taal gebruiken en vooral misbruiken, ze is wat sterker en sneller nu, wat zwaarder, over het algemeen wat handiger en verfijnder in het manipuleren van iedereen waarvan ze het nodig acht.
Enerzijds vind ook ik het soms erg leuk, soms lig ik 's avonds in bed nog te grijnzen om haar streken van die dag. Helaas, soms is het ook echt om te huilen en om moedeloos van te worden.'
Hopelijk kun je wat met de tips die hier gegeven worden! (ook ik heb er al veel tevergeefs geprobeerd in de loop der tijd, tot nu toe is alleen het negeren wel effectief)
Succes!
En het is vast niet wat je hoopte te horen, maar reken er maar niet op dat het voorlopig minder zal worden. Mijn dochter is inmiddels ruim 2 en haar gedrag is wel verfijnder zeg maar, maar niet echt 'beter'.
Ze kan wat beter taal gebruiken en vooral misbruiken, ze is wat sterker en sneller nu, wat zwaarder, over het algemeen wat handiger en verfijnder in het manipuleren van iedereen waarvan ze het nodig acht.
Enerzijds vind ook ik het soms erg leuk, soms lig ik 's avonds in bed nog te grijnzen om haar streken van die dag. Helaas, soms is het ook echt om te huilen en om moedeloos van te worden.'
Hopelijk kun je wat met de tips die hier gegeven worden! (ook ik heb er al veel tevergeefs geprobeerd in de loop der tijd, tot nu toe is alleen het negeren wel effectief)
Succes!
zaterdag 28 maart 2009 om 20:04
Allemaal van die leuke grietjes dus. En inderdaad ook hier moet ik echt wel lachen om die buien en streken. Maar ze zal toch echt moeten leren dat sommige dingen niet kunnen. Negeren helpt hier helaas niet. Soms stopt ze met krijsen als ze doorkrijgt dat het niet helpt, maar meestal gaat ze net zo lang door tot ze begint te kotsen. En dan moet je wel ingrijpen uiteraard.
We hebben ooit eens foto`s gemaakt en toen hebben we er eentje kunnen schieten waar het echt net een duveltje is. De ondeugd straalt ervan af.
We hebben ooit eens foto`s gemaakt en toen hebben we er eentje kunnen schieten waar het echt net een duveltje is. De ondeugd straalt ervan af.
zaterdag 28 maart 2009 om 20:22
zaterdag 28 maart 2009 om 20:33
Ik heb hier ook zo n kleine boze heks in huis. Ze is 4 en de jongste van de drie, dus die moet zich af en toe een beetje verdedigen. Nou, dat lukt best aardig.
Het wordt niet perse minder, maar je wordt zelf beter in het van je rug laten glijden, merk ik. Vanmiddag nog liep ze zwaar te stampvoeten omdat ze niet naar huis wilde (we waren bij een vriendinnetje van haar). En boos! PP en ik moesten er gewoon om lachen. Zo klein en dan zoveel lawaai.
Het wordt niet perse minder, maar je wordt zelf beter in het van je rug laten glijden, merk ik. Vanmiddag nog liep ze zwaar te stampvoeten omdat ze niet naar huis wilde (we waren bij een vriendinnetje van haar). En boos! PP en ik moesten er gewoon om lachen. Zo klein en dan zoveel lawaai.
zaterdag 28 maart 2009 om 20:43
Adem inhouden doet ze (nog) niet. Wel is ze zo tekeer gegaan met de loopauto dat ze omklapte, knockout lag en een hersenschudding opliep. En een mooie bult. Voor haar verjaardag kreeg ze een hobbelgiraf. Geinig ding, maar voor haar levensgevaarlijk. Of ze klapt om of ze schuift er de hele kamer mee door. Ze wordt wel extreem driftig als iets niet lukt. Ze spant alle spieren in haar lijf en loopt knalrood aan onder een luid gegrom.
zaterdag 28 maart 2009 om 21:26
Heel erg herkenbaar. Ik heb ook zo'n heerlijke peuter in huis. Onze dochter is 2,5 jaar en ze heeft enorme streken: gillen, gooien, trappen, schoppen, bijten, slaan. Maar ook lachen, knuffelen, giechelen, dansen, lief naast je op de bank zitten. Zusje van 14 weken "voorlezen" uit Woezel en Pip.
Moet zeggen dat er dagen zijn dat het heksjesgedrag de overhand heeft en dan heb ik het zwaar gehad, maar als ze dan haar zusje gaat voorlezen ben ik weer helemaal ontroerd.
Onze meid heeft een hele tijd overgegeven als ze naar bed moest. Zo enorm krijsen en dan overgeven. Op topavonden kon de wasmachine wel drie keer aan. Ik heb haar 1x spartaans onder de koude douche gezet en sindsdien gaat het goed. Nu gaat ze lief slapen, maar als pop stout is moet pop onder de koude douche
Moet zeggen dat er dagen zijn dat het heksjesgedrag de overhand heeft en dan heb ik het zwaar gehad, maar als ze dan haar zusje gaat voorlezen ben ik weer helemaal ontroerd.
Onze meid heeft een hele tijd overgegeven als ze naar bed moest. Zo enorm krijsen en dan overgeven. Op topavonden kon de wasmachine wel drie keer aan. Ik heb haar 1x spartaans onder de koude douche gezet en sindsdien gaat het goed. Nu gaat ze lief slapen, maar als pop stout is moet pop onder de koude douche
zaterdag 28 maart 2009 om 21:57
hi fluffy C,
Heel herkenbaar! Het zit vast in de naam (je noemde de naam is een van je postings en hier nog een T van 15 maanden)
Klimt uit de kinderstoel, box is ondertussen de deur uit wegens boycot van dochter. Ze klimt zo de trap op, en als mijn zoon roept dat hij naar de wc moet, is zij als eerste bij de deur, mag ze niet mee naar de wc dan kan het hele blok mee genieten.
Ze klimt bovenop de salontafel, tv dressoir, stoeltjes etc. Grote broer wint het niet. Daarnaast kan ze gillen! Dat herken ik totaal niet van mijn zoon. Goedzakje is dat , in vergelijk met haar.
Driftbuien herken ik dan weer niet, maar wie weet komt dat nog. Wel slingert ze alles door de kamer als iets niet lukt. En haalt ze alvast zelf de koekjes, brood, crackers etc uit de keuken, alles wat ze kan vinden. Dvd's en cd's roven uit de kast, en niets leukers dan daarmee over de vloer kruipen. Dat heeft mijn zoon nog nooit gedaan. Dingen afpakken van broer is nu ook een favoriete hobby en dan met twee armen tegen haar lijfje drukken, zo van, goeie die het te pakken krijgt. En dat is een erg grappig gezicht bij een meisje van net 74 cm en 9 kilo, tegenover een stoere bink van 4.
Heel herkenbaar! Het zit vast in de naam (je noemde de naam is een van je postings en hier nog een T van 15 maanden)
Klimt uit de kinderstoel, box is ondertussen de deur uit wegens boycot van dochter. Ze klimt zo de trap op, en als mijn zoon roept dat hij naar de wc moet, is zij als eerste bij de deur, mag ze niet mee naar de wc dan kan het hele blok mee genieten.
Ze klimt bovenop de salontafel, tv dressoir, stoeltjes etc. Grote broer wint het niet. Daarnaast kan ze gillen! Dat herken ik totaal niet van mijn zoon. Goedzakje is dat , in vergelijk met haar.
Driftbuien herken ik dan weer niet, maar wie weet komt dat nog. Wel slingert ze alles door de kamer als iets niet lukt. En haalt ze alvast zelf de koekjes, brood, crackers etc uit de keuken, alles wat ze kan vinden. Dvd's en cd's roven uit de kast, en niets leukers dan daarmee over de vloer kruipen. Dat heeft mijn zoon nog nooit gedaan. Dingen afpakken van broer is nu ook een favoriete hobby en dan met twee armen tegen haar lijfje drukken, zo van, goeie die het te pakken krijgt. En dat is een erg grappig gezicht bij een meisje van net 74 cm en 9 kilo, tegenover een stoere bink van 4.
zaterdag 28 maart 2009 om 22:55
Zou het de naam zijn? Dan gebruik ik vanaf nu haar tweede of derde naam wel. Hier is het dat ukkiemeisje tegen een tien en negen jarige en een tweejarige (die zo groot is als drie of vier). Niet te geloven dat zo een blaagje de grote broers uit de kamer jaagt. Met hun DS spelen waar ze bij is, is bijna onmogelijk. Zij WIL, ZAL en MOET dat ding hebben. En dat gaat echt niet gebeuren, dus vertrekken de heren maar naar boven.
Af en toe staat ze te krijsen in haar bed (UITUITUITUITUITUITUITUIT) En zodra je de deur open doet roept ze HAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAI met een smile van oor tot oor. Smelt....
Af en toe staat ze te krijsen in haar bed (UITUITUITUITUITUITUITUIT) En zodra je de deur open doet roept ze HAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAI met een smile van oor tot oor. Smelt....
zondag 29 maart 2009 om 09:20
zondag 29 maart 2009 om 10:29
Marretje, hier trekken mensen ook wel eens de wenkbrauwen op als ze haar teker horen gaan. Ik kreeg commentaar van iemand (zonder kinderen) die me wist te vertellen dat het onzin was die peuter dreumesbuien. Tot ik Tesjebesje uit de snoepjesla viste en dametje zich compleet hysterisch tegen de grond aangooide. Ik heb haar laten krijsen, maar de visite zat met open mond te staren. Ze is wel pittig zeg was het commentaar. Er zullen best mensen zijn (woon nu nog in een redelijk gehorig complex) die denken dat ze af en toe geopereerd wordt zonder verdoving.
zondag 29 maart 2009 om 10:54
Ik heb een keer ook minimaal een kwartier bij de fietsenstalling naast de V&D gestaan, midden in het centrum, kreeg mijn kind NIET in het voorstoeltje, standaard maken ze hier een hoepel van hun lijf.
Het was zo erg dat omstanders zijn komen helpen... die konden het niet meer aanzien denk ik.
Middelste heeft ook met 10 mnd in het ziekenhuis gelegen, en zuster moest een infuus indoen... na een heel spartel gevecht moest er nog iemand bijkomen, en dan nog duurde het heel lang voordat het gelukt was. 2 Volwassen mensen die een (zieke, uitgedroogde) baby niet in bedwang konden houden.
Sja nu is ze dus 5 en doet ook niet onder voor de jongens in de klas (die hebben d'r ook al gevraagd of ze bij hun in de voetbal club komt omdat ze zo hard kan rennen )
Maar het word wel makkelijker hoor, je voelt het nu allemaal goed aan, en weet steeds beter te reageren, en andere mensen kunnen wel eens vreemd opkijken
Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ook vaak een complimentje krijg, dat ik zo rustig kan blijven. En op plekken met meer ouders zie ik altijd wel iemand die oogcantact zoekt, en even glimlacht naar me.
Maar nu begint het weer opnieuw met de jongste van 10 maanden.
Het was zo erg dat omstanders zijn komen helpen... die konden het niet meer aanzien denk ik.
Middelste heeft ook met 10 mnd in het ziekenhuis gelegen, en zuster moest een infuus indoen... na een heel spartel gevecht moest er nog iemand bijkomen, en dan nog duurde het heel lang voordat het gelukt was. 2 Volwassen mensen die een (zieke, uitgedroogde) baby niet in bedwang konden houden.
Sja nu is ze dus 5 en doet ook niet onder voor de jongens in de klas (die hebben d'r ook al gevraagd of ze bij hun in de voetbal club komt omdat ze zo hard kan rennen )
Maar het word wel makkelijker hoor, je voelt het nu allemaal goed aan, en weet steeds beter te reageren, en andere mensen kunnen wel eens vreemd opkijken
Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ook vaak een complimentje krijg, dat ik zo rustig kan blijven. En op plekken met meer ouders zie ik altijd wel iemand die oogcantact zoekt, en even glimlacht naar me.
Maar nu begint het weer opnieuw met de jongste van 10 maanden.
Op het dak zie je kleine musjes,
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
zondag 29 maart 2009 om 11:16
Gek, he? Je denkt altijd dat je de enige bent met zo'n driftig kind. Maar als ik het hier zo lees, zijn er (gelukkig) meer moeders met precies dezelfde problemen. zouden die kids soms stiekem hebben afgesproken om vooral in de supermarkt gek te doen, te gaan kotsen en zich massaal op de grond te gooien? Wat een herkenning!! Mijn dochter was ook een ster in alles onder kotsen, tot ze wat ouder werd en haar maag niet meer zo gemakkelijk kon omdraaien. Ja, en toen werd ze dubbel driftig omdat het kotsen niet meer lukte!! En wij hebben ook erg leuke foto's van een zeer boze dochter, ik kon het op dat moment even niet laten... dochter is niet echt blij met die plaatjes
En in de supermarkt luidkeels schreeuwen dat je een stomme moeder bent, terwijl alle andere moeders van school in dezelfde supermarkt je vragend aan kijken.
Op dit moment meestal driftbuien op de fiets van en naar school, waarbij het fietsje regelmatig woedend tegen de grond gesmakt wordt.
Onze buren hebben ons ook al eens heel tactisch laten weten dat er sinds de geboorte van de jongste dochter inderdaad "wat meer leven in huis te horen" is.
En opa vraagt regelmatig bezorgd of ze nog steeds zo driftig is. Hij heeft ook al een paar staaltjes mee mogen maken. Hij heeft alleen niet door dat haar driftbuien een sterk genetisch trekje van zijn kant van de familie zijn.
En in de supermarkt luidkeels schreeuwen dat je een stomme moeder bent, terwijl alle andere moeders van school in dezelfde supermarkt je vragend aan kijken.
Op dit moment meestal driftbuien op de fiets van en naar school, waarbij het fietsje regelmatig woedend tegen de grond gesmakt wordt.
Onze buren hebben ons ook al eens heel tactisch laten weten dat er sinds de geboorte van de jongste dochter inderdaad "wat meer leven in huis te horen" is.
En opa vraagt regelmatig bezorgd of ze nog steeds zo driftig is. Hij heeft ook al een paar staaltjes mee mogen maken. Hij heeft alleen niet door dat haar driftbuien een sterk genetisch trekje van zijn kant van de familie zijn.
zondag 29 maart 2009 om 11:34
Hier ook herkenbaar hoor, bij een lief meisje van 16 mnd. Als madam iets niet wil kun je hoog en laag springen, het gebeurd niet.
Ze lag met een maand of 10 (kon net kruipen) al gillend met haar vuistjes op de grond te slaan als iets niet mocht, erg grappig, want ik word er niet warm of koud van. Wij hebben wel het strafhoekje al met 1 jaar ingevoerd. Het klinkt zielig, maar ze gaat echt in de hoek na een waarschuwing als ze niet luisterd voor een minuutje ofzo en moet ook echt blijven zitten daar. Lukt best aardig, al moet ik haar soms 10x terug brengen, ik merk dat onze dochter erg gebaad is bij duidelijkheid.
Eetproblemen hebben wij ook gehad, ze deed haar mond gewoon niet meer open, wat bleek ze wilde zelf eten (kwam ik na een week achter). Oke prima, vanaf nu eet ze zelf en ze ziet maar (al kan het niet laten af en toe stiekum een hap tussendoor te proppen). Als wij klaar zijn is het ook voor haar klaar, we gaan geen 45 min zitten toekijken hoe ze met haar rijstkorrels zit te spelen.
Ennuhh ze heeft het niet van een vreemde hoor, mijn moeder heeft ook zeer regelmatig moeten toekijken hoe ik me in de winkel op de grond stortte omdat ik geen snoepjes in het mandje mocht leggen.
Ze lag met een maand of 10 (kon net kruipen) al gillend met haar vuistjes op de grond te slaan als iets niet mocht, erg grappig, want ik word er niet warm of koud van. Wij hebben wel het strafhoekje al met 1 jaar ingevoerd. Het klinkt zielig, maar ze gaat echt in de hoek na een waarschuwing als ze niet luisterd voor een minuutje ofzo en moet ook echt blijven zitten daar. Lukt best aardig, al moet ik haar soms 10x terug brengen, ik merk dat onze dochter erg gebaad is bij duidelijkheid.
Eetproblemen hebben wij ook gehad, ze deed haar mond gewoon niet meer open, wat bleek ze wilde zelf eten (kwam ik na een week achter). Oke prima, vanaf nu eet ze zelf en ze ziet maar (al kan het niet laten af en toe stiekum een hap tussendoor te proppen). Als wij klaar zijn is het ook voor haar klaar, we gaan geen 45 min zitten toekijken hoe ze met haar rijstkorrels zit te spelen.
Ennuhh ze heeft het niet van een vreemde hoor, mijn moeder heeft ook zeer regelmatig moeten toekijken hoe ik me in de winkel op de grond stortte omdat ik geen snoepjes in het mandje mocht leggen.
zondag 29 maart 2009 om 12:08
Geweldig die herkenning, al is het gedrag wat minder uiteraard. Ik ben nog nooit de moeder geweest van dat kind wat zo krijste. Tot ik een dametje kreeg dus. En hoe lastig het af en toe ook is, ik vind het stiekem wel leuk zo een klein eigenwijs donderwolkje af en toe. Er zit in ieder geval leven in.
zondag 29 maart 2009 om 16:06
Mijn dochter wordt over 2 weken 3 jaar en ze heeft het nog steeds. Das niet wat je wilde horen, sorry . Het komt meestal wel in fases. Vorige week was het toppunt, de 4 meest lastige dagen met haar ooit. Slaan, niet luisteren, niet aan willen kleden, drirtbuien, in alles haar zin willen krijgen. Donderdagavond heeft ze een uur gekrijst omdat ze perse wilde dat ik haar zou verschonen ipv papa. En wij hebben voet bij stuk gehouden en haar uit laten razen. Op een gegeven moment verandert bij haar de manier van huilen en kunnen we weer wat mer haar beginnen. Tot die tijd heeft dat geen zin, wat je ook probeert, ze is onbereikbaar. Nu gaat het alweer een week goed, ze zit zichzelf ook enorm in de weg in die periodes. Maar consequent zijn is wel belangrijk, anders neemt ze een loopje met ons.
Ook herkenbaar is dat het ineens kan omslaan, van engeltje naar draakje en andersom.
Trouwens, jongste neefje was nog erger, die bonkte op de grond met zijn hoofd tot bloedens toe. Hij heeft nu nog wel eens driftbuiten (is bijna 7), maar niet meer zo erg.
Ook herkenbaar is dat het ineens kan omslaan, van engeltje naar draakje en andersom.
Trouwens, jongste neefje was nog erger, die bonkte op de grond met zijn hoofd tot bloedens toe. Hij heeft nu nog wel eens driftbuiten (is bijna 7), maar niet meer zo erg.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
dinsdag 9 juni 2009 om 18:52
Alweer weer een tijdje geleden deze discussie maar denk reageer toch nog even,
Ik heb een jongetje van 20 maanden die ik erg herken in jou verhaal Fluffy , dus lijkt me niet typisch meisjesgedrag, het is wel een heel ander kind dan onze zoon van 9 jaar.
Wat overigens best wel vervelend is dat mensen snel roepen ohhh het lijkt wel een meisje (erg apart hoor).
Ik hoop dat het bij jou al wat rustiger is, ik heb het vaak echt gehad het is zoooo vermoeiend Maar blijven herhalen maar het blijft echt niet hangen.
Ik heb een jongetje van 20 maanden die ik erg herken in jou verhaal Fluffy , dus lijkt me niet typisch meisjesgedrag, het is wel een heel ander kind dan onze zoon van 9 jaar.
Wat overigens best wel vervelend is dat mensen snel roepen ohhh het lijkt wel een meisje (erg apart hoor).
Ik hoop dat het bij jou al wat rustiger is, ik heb het vaak echt gehad het is zoooo vermoeiend Maar blijven herhalen maar het blijft echt niet hangen.
