Terug naar oude school

Dit is een lang verhaal. Ik probeer het concreet te maken. Graag vraag ik jullie input en eerlijke kritiek op mijn dilemma, ik kom er zelf even niet uit.
Vooraf: als alleenstaande moeder toen heb ik besloten mijn zoon op zijn vierde in België op school te doen, 3 km rijden en omdat we in de grensstreek woonden gingen er meer kinderen uit Nederland naar deze school ondanks dat mijn woonplaats toen een school had. Geweldige keuze gebleken, genoten, kind genoot en was gelukkig. Ik ook dus. Ik leerde mijn vriend kennen en we zijn verhuisd naar een dorp ongeveer 10 km verder.
De kleuterschool zou zoon afmaken in België en nu we samen meer kinderen hebben kwam een schoolwisseling ter sprake.

Gevoelsmatig had ik er ontzettend veel moeite mee. Ik was tevreden over de huidige school en zoon ook. Echter, de school zou nu 19 km verderop zijn en ook omdat mijn partner onze twee kinderen samen niet in België wilde doen en ik dat ook respecteerde, ook vanwege 'integratie' in het nieuwe dorp en vriendjes enzo, zou mijn zoon starten in groep 3 in het dorp waar we naar toe verhuizen. Nu, dat is nog te overzien.

Heden: na een afscheidsfeest op de oude school is het alleen maar moeilijker geworden. Zoon startte in groep 3 maar had een bepaalde achterstand, het kleuteronderwijs in België is anders dan in Nederland. Hij mocht niet naar groep 2 terug dus is hij gestart na een week of drie op een school iets verder, nu 3 km. rijden. In groep 2. Dat ging mwah. Hij was verder 'mentaal' dan deze wat jongere kinderen en de oudste van de klas. Echter, cognitief heeft hij enorm veel geleerd en was het wel een goede keuze. Nu: groep 3 en waar het om gaat is dat hij er een beetje buiten valt. Hij mist zijn oude beste vriendjes van de kleuterschool in België en ook al zoeken we die regelmatig op en andersom, het is toch anders. Hij heeft geen pret meer, lijkt het wel. Inmiddels heeft hij welgeteld één kinderfeestje in twee jaar gehad. Ik nodig op zijn feestje kindjes uit van zijn klas en ook van zijn oude klas nog steeds. Omdat het ook voor mij hartverscheurend is geweest dat hij 'moest' gaan van zijn oude school. We (zoon en ik) verlangen beiden nog naar de rust en het plezier van de oude school. Die twee jaar kleuteren. Echter in België is de mentaliteit anders en is er veel discipline en structuur. Waar zoon bij gebaat was.

Ik heb in die tijd van de verhuizing vriend gesmeekt en gepraat en gehoopt dat zoon op de oude school kon blijven, ik zou rijden, elke dag, drie kwartier heen en hetzelfde terug. Vind ik oprecht geen probleem. Ik gaf toe en zoon moest ook door mij verhuizen van school.

Hoewel de nieuwe woonplaats en woning en ons gezin hartstikke super zijn is nog steeds het plezier weg bij de oudste en ik merk dat hij soms wel 'overspannen' of gestrest lijkt, immers, hij moest zo veel overwinnen en ging er positief in maar vriendschappen maken lukt niet zo snel en nu nog niet maar ik zie ook dat hij niet op zijn plek zit. Hij moest een jaar terug terwijl hij prima uitdaging en spel en lol vond en had met zijn leeftijdsgenoten eerder.

Wat nu het dilemma? Ik voel me al die tijd reteschuldig maar maakte er het allerbeste van wat ik hem kon bieden. Sta altijd voor hem gereed en het is alleen intenser met het opvoeden omdat wat ik al zei, hij is niet meer zo gelukkig. Gepraat met de juf etc.

Ineens zegt vriend: (KLABOEM...) zullen we de twee jongere kinderen ook naar de school in België doen? Ik ben helemaal hyper van blijdschap en de shock sinds zijn opmerking. Mijn hart leeft weer, ik heb al uren het gevoel dat het leven weer 'normaal' word, de vriendjes terug op school, het vertrouwde... maar realistisch: dit wordt als ik hier over nadenk wel de derde schoolwissel in twee schooljaren.... Van de vertrouwde school naar de nieuwe in dit dorp, naar de huidige even verderop. En nu terug? Hij zit in groep 3.
Geeft vaak aan dat hij terug wil...

Wat zouden jullie denken?

Bedankt.

hoi,
het wordt niet terug naar België, die update had ik al geplaatst maar nog eens en het wordt of de school voor de jongsten waar de oudste nu op zit of de school op loopafstand. Dat zien we over een jaar of twee wel..

gr..

Ik bedoelde de school voor de jongsten. Ik neig praktisch naar de school op loopafstand. Oudste blijft in principe zitten waar hij nu zit.

Wat een boel reacties nog. Ik wil wel het een en ander verduidelijken.
Zoon zit ook op een sportclub in het dorp waar zijn school zit. En ja ook nog op een sportclub met zijn oude schoolvriendjes maar dat is niet in België maar in NL (grensstreek).

En een flinke tegenvaller toen groep 3 startte in de nieuwe school waar het ontzettend pijnlijk was dat hij zo graag naar zijn oude school wilde en zijn vriendjes echt miste. En ja een vriendschap van dik twee jaar die heel hecht is, de school waar je je vanaf je vierde thuis voelde en dacht 'dit is school'.. ja dat doet pijn. Zeker omdat ik er achter kom bij mezelf dat ik niet achter de keuze stond maar dat is al gezegd. Ja ik heb toen 's avonds gehuild bij partner en vooral om de vriendschappen en het er nu buiten vallen op meerdere vlakken. Alsof ik huil waar kind bij is, er zijn veel aannames.

In elk geval, als zoon in groep 5 start dan gaat pas de tweeling naar groep 1.
Dus dan zit ik er nog vier jaar aan de school van oudste 'vast' en die school bevalt verder wel goed. De school op loopafstand is handig want dan kunnen de twee jongsten zelfstandig gaan als ze 8 of 9 zijn. Maar die schoolkeuze komt over ruim twee jaar pas aan de orde..

Ik heb eigenlijk veel aan jullie reacties gehad, ook de onaardige uiteraard. Het heeft me inzicht gegeven.