Kinderen
alle pijlers
Tics bij kleuter/ schoolkind
woensdag 17 juni 2009 om 21:15
Mijn dochter is 6,5 jaar oud.
Ze is altijd al gevoelig geweest voor tics (bepaalde bewegingen steeds herhalen), ze heeft een tijdje steeds haar neus 'opgehaald', een tijdje haar keel geschraapt en een paar maanden geleden begon ze met haar ogen te knipperen.
Opeens (een week of vier geleden) heeft ze er flink wat tics 'bijgekregen'. Ze trekt met haar mond, tuit haar lippen, steekt haar tong uit en 'schokschoudert'. "Dat zal er raar uitzien," zal je nu misschien denken en dat klopt, het ziet er ook raar uit.
Maar dat is niet het grootste probleem (alhoewel ik me er soms behoorlijk aan erger, maar dat is een ander verhaal). Het is me bekend dat tics veel voorkomen en in principe vanzelf weer overgaan. Internet bevestigt dit; je kunt er weinig aan doen, het is een neurologisch verschijnsel. Zo min mogelijk aandacht aan besteden. Ze wordt er verder ook niet mee gepest en we kunnen er normaal over praten binnen het gezin.
Het grootste probleem is echter dat ze van het schokschouderen (wat ze echt de hele dag doet) flinke hoofdpijn krijgt. Ze klaagt daar veel over. Ik masseer haar nek, geef haar een sinaspril maar veel meer kan ik niet voor haar doen.
Nou kan ik natuurlijk met haar naar de dokter gaan maar ik vrees dat hij haar zal doorsturen naar een gedragstherapeut die haar de tics wil gaan afleren en dat hoeft van mij niet. Tics gaan over, horen bij de leeftijd etc. Mijn dochter heeft vooral last van de gevolgen van haar tics.
Derhalve vroeg ik me af of er hier misschien ouders zijn die zich in mijn verhaal herkennen. Misschien zijn deze ouders wel naar de dokter geweest of hebben ze iets anders geprobeerd.
Kortom, ik ben op zoek naar tips en trics.
Ze is altijd al gevoelig geweest voor tics (bepaalde bewegingen steeds herhalen), ze heeft een tijdje steeds haar neus 'opgehaald', een tijdje haar keel geschraapt en een paar maanden geleden begon ze met haar ogen te knipperen.
Opeens (een week of vier geleden) heeft ze er flink wat tics 'bijgekregen'. Ze trekt met haar mond, tuit haar lippen, steekt haar tong uit en 'schokschoudert'. "Dat zal er raar uitzien," zal je nu misschien denken en dat klopt, het ziet er ook raar uit.
Maar dat is niet het grootste probleem (alhoewel ik me er soms behoorlijk aan erger, maar dat is een ander verhaal). Het is me bekend dat tics veel voorkomen en in principe vanzelf weer overgaan. Internet bevestigt dit; je kunt er weinig aan doen, het is een neurologisch verschijnsel. Zo min mogelijk aandacht aan besteden. Ze wordt er verder ook niet mee gepest en we kunnen er normaal over praten binnen het gezin.
Het grootste probleem is echter dat ze van het schokschouderen (wat ze echt de hele dag doet) flinke hoofdpijn krijgt. Ze klaagt daar veel over. Ik masseer haar nek, geef haar een sinaspril maar veel meer kan ik niet voor haar doen.
Nou kan ik natuurlijk met haar naar de dokter gaan maar ik vrees dat hij haar zal doorsturen naar een gedragstherapeut die haar de tics wil gaan afleren en dat hoeft van mij niet. Tics gaan over, horen bij de leeftijd etc. Mijn dochter heeft vooral last van de gevolgen van haar tics.
Derhalve vroeg ik me af of er hier misschien ouders zijn die zich in mijn verhaal herkennen. Misschien zijn deze ouders wel naar de dokter geweest of hebben ze iets anders geprobeerd.
Kortom, ik ben op zoek naar tips en trics.
donderdag 18 juni 2009 om 16:25
Wat een vreemde suggestie zeg, dat ik mijn kind zou meesturen op kamp omdat ik zelf vroeger buiten de groep zou zijn gevallen.
Er zijn meerdere scholen in Nederland waarin de kinderen op jonge leeftijd op kamp gaan. Ik kan me voorstellen dat het spannend is voor kinderen (en als je gevoelig bent voor tics dat die spanning zich daarin uit) maar ik vind het daarom niet zondermeer een slecht idee. Ik heb dus geen enkele behoefte om 'mijn bedenkingen' naar de school toe uit te spreken. Sterker nog, ik weet niet eens zeker of mijn dochters tics met het kamp te maken hebben. Ze heeft er namelijk erg veel zin in.
En ja, het is wel de bedoeling dat alle kinderen meegaan.
Er zijn meerdere scholen in Nederland waarin de kinderen op jonge leeftijd op kamp gaan. Ik kan me voorstellen dat het spannend is voor kinderen (en als je gevoelig bent voor tics dat die spanning zich daarin uit) maar ik vind het daarom niet zondermeer een slecht idee. Ik heb dus geen enkele behoefte om 'mijn bedenkingen' naar de school toe uit te spreken. Sterker nog, ik weet niet eens zeker of mijn dochters tics met het kamp te maken hebben. Ze heeft er namelijk erg veel zin in.
En ja, het is wel de bedoeling dat alle kinderen meegaan.
donderdag 18 juni 2009 om 20:05
Ik vind de suggestie op zich niet zo vreemd. Ik was op zoek naar de reden waarom je een nachtje kamp zelf als 'heftig' ervaart. Daarbij geef ik dan twee voorbeelden, maar blijkbaar is er geen bij jou van toepassing. Ook prima.
Laten we het kamp eens buiten beschouwing laten en het alleen maar hebben over de tics. Kan je dan wel wat met mijn advies om het wat bij te houden? Of heb je zelf niet te snel de neiging het te nuanceren?
In ieder geval hoop ik dat je dochter snel van de hoofdpijnen af is, want dat is natuurlijk ontzettend vervelend voor haar.
Laten we het kamp eens buiten beschouwing laten en het alleen maar hebben over de tics. Kan je dan wel wat met mijn advies om het wat bij te houden? Of heb je zelf niet te snel de neiging het te nuanceren?
In ieder geval hoop ik dat je dochter snel van de hoofdpijnen af is, want dat is natuurlijk ontzettend vervelend voor haar.
donderdag 18 juni 2009 om 20:14
donderdag 18 juni 2009 om 21:07
quote:Aapjeopeenstokje schreef op 18 juni 2009 @ 14:22:
Zijn er hier trouwens meer moeders van zulke jonge kinderen die al een nacht op kamp zijn geweest?
Bij ons gaan ze vanaf groep 1, dus met 4 jaar, op kamp. Kinderen die niet willen hoeven niet mee, ze hoeven ook zeker niet te blijven slapen. Maar in de regel gaat de hele klas en blijven de meeste kindertjes ook slapen. Volgende dag om 11 uur zijn ze terug. School doet het al 15 jaar zo. Ik had ook mijn bedenkingen in eerste instantie maar het is écht heel erg leuk.
Zijn er hier trouwens meer moeders van zulke jonge kinderen die al een nacht op kamp zijn geweest?
Bij ons gaan ze vanaf groep 1, dus met 4 jaar, op kamp. Kinderen die niet willen hoeven niet mee, ze hoeven ook zeker niet te blijven slapen. Maar in de regel gaat de hele klas en blijven de meeste kindertjes ook slapen. Volgende dag om 11 uur zijn ze terug. School doet het al 15 jaar zo. Ik had ook mijn bedenkingen in eerste instantie maar het is écht heel erg leuk.
donderdag 18 juni 2009 om 21:37
Goh, jeetje. Ik had er echt nog nooit van gehoord en was er eerlijk gezegd behoorlijk verbaasd over. Als de school het al 15 jaar doet zal het idd wel een succes zijn. Ze zullen er vast niet aan beginnen als het elk jaar een drama is. En je zegt vanaf groep 1, bedoel je daarmee dat ze elk jaar op kamp gaan?
Ik vind de verschillen nederland-belgie wel grappig worden nu. Onze Nederlandse familie was hoogst verbaasd dat de kinderen hier met 2,5 jaar al naar school gaan, en dan volle dagen. In Nederland gaat dat allemaal zo rustig aan. Eerst 4 jaar zijn, dan halve dagen want anders zijn de kindjes te moe en overprikkeld etc. Maar ze zijn wel oud genoeg voor kamp... Ik moet het nog even laten bezinken en zal zeker eens vragen of mijn familie er al van gehoord hebben. Mijn neefjes hebben het in ieder geval niet bij hen op school.
Ik vind de verschillen nederland-belgie wel grappig worden nu. Onze Nederlandse familie was hoogst verbaasd dat de kinderen hier met 2,5 jaar al naar school gaan, en dan volle dagen. In Nederland gaat dat allemaal zo rustig aan. Eerst 4 jaar zijn, dan halve dagen want anders zijn de kindjes te moe en overprikkeld etc. Maar ze zijn wel oud genoeg voor kamp... Ik moet het nog even laten bezinken en zal zeker eens vragen of mijn familie er al van gehoord hebben. Mijn neefjes hebben het in ieder geval niet bij hen op school.
donderdag 18 juni 2009 om 21:47
