Kinderen
alle pijlers
tweede kind twijfel
woensdag 11 juli 2018 16:20
Mijn man wil erg graag een tweede kind maar ik twijfel (al zeker een jaar ondertussen) of ik dat wel wil. De voors en tegens lees ik op verschillende plekken en ik kan er zelf een heleboel bedenken, maar ik kom er niet uit. De laatste twee dagen rammelt er iets, maar tegelijkertijd ben ik niet zo snel onder de indruk van hormonen en hecht ik veel waarde aan mijn ratio.
Wat houdt me tegen:
- hele zware bevalling gehad
- erg lang herstel
- ik vind het opvoeden van één kind soms al zwaar
- ik ben eerder zwanger geworden via een fertiliteitstraject en heb drie jaar moeten wachten, dat kan vanwege mijn leeftijd nu niet meer (ik wil liever niet boven de 40 jaar zwanger worden).
Wat heeft voor jullie de doorslag gegeven om wél of níet te kiezen voor een kind?
Voor de loll
een poll
Wat houdt me tegen:
- hele zware bevalling gehad
- erg lang herstel
- ik vind het opvoeden van één kind soms al zwaar
- ik ben eerder zwanger geworden via een fertiliteitstraject en heb drie jaar moeten wachten, dat kan vanwege mijn leeftijd nu niet meer (ik wil liever niet boven de 40 jaar zwanger worden).
Wat heeft voor jullie de doorslag gegeven om wél of níet te kiezen voor een kind?
Voor de loll
een poll
zondag 5 augustus 2018 22:33
Deze reactie blijft spoken in mijn hoofd. Het is de afgelopen weken af en aan door mijn hoofd geschoten.
Ik denk dat ik héél angstig zou zijn en héél erg blij
zondag 5 augustus 2018 22:43
Ik heb alle drie de zwangerschappen getwijfeld.JonathanStrange schreef: ↑11-07-2018 19:39Toen ik zwanger was, kreeg ik eerst even een paniekaanval
Want ik heb de gave honderdduizend beren op de weg te zien.
Dus toen ik zwanger was van nummer drie heb ik alweeer... een flink stressmoment gehad.
Bij de eerste vond ik het zelfs zielig voor de kat....
En ik vind de twee kinderen (derde is onderweg) echt het aller aller leukste, en ik ben zo blij dat ik niet leef volgens het “bij twijfel niet doen” want dan was ik überhaupt nooit uit huis was gegaan ongeveer
Een zebra is geen paard met strepen
maandag 6 augustus 2018 01:10
Per ongeluk een positieve test zou hier ook zooooo welkom zijn.. Jammer dat mijn spiraal te goed werkt 
want mijn man is 100% duidelijk over zijn niet bestaande wens voor een tweede.
Eerlijk is eerlijk soms vind ik het best moeilijk... Maar ik kan me er inmiddels (zoon is 4) aardig goed bij neerleggen. We hebben het goed samen, zijn gezond.. Zoon vraagt tnt niet naar een broer of zus.. Kan heel goed zelf spelen, is vriendelijk en ondeugend. Z'n vader stoeit wat af met hem. Want ja je moet denk ik wel wat extra letten op bepaalde specifieke dingen als je kind alleen blijft. Maar is allemaal niet onoverkomelijk
Dus de vraag voor jezelf blijft.. Wil je er nog een keer voor gaan.. Of is het goed zo? Daar moet je dan zelf vrede mee (leren) krijgen.
Je hoeft niet 100% overtuigd te zijn van een keuze. Verstand en gevoel komen namelijk nooit helemaal op één lijn.. Dus probeer toch duidelijk voor jezelf te krijgen waar het om draait.. Angst is geen goede raadgever.. En bij teveel twijfel zal je dieper moeten graven
want mijn man is 100% duidelijk over zijn niet bestaande wens voor een tweede. Eerlijk is eerlijk soms vind ik het best moeilijk... Maar ik kan me er inmiddels (zoon is 4) aardig goed bij neerleggen. We hebben het goed samen, zijn gezond.. Zoon vraagt tnt niet naar een broer of zus.. Kan heel goed zelf spelen, is vriendelijk en ondeugend. Z'n vader stoeit wat af met hem. Want ja je moet denk ik wel wat extra letten op bepaalde specifieke dingen als je kind alleen blijft. Maar is allemaal niet onoverkomelijk
Dus de vraag voor jezelf blijft.. Wil je er nog een keer voor gaan.. Of is het goed zo? Daar moet je dan zelf vrede mee (leren) krijgen.
Je hoeft niet 100% overtuigd te zijn van een keuze. Verstand en gevoel komen namelijk nooit helemaal op één lijn.. Dus probeer toch duidelijk voor jezelf te krijgen waar het om draait.. Angst is geen goede raadgever.. En bij teveel twijfel zal je dieper moeten graven
maandag 6 augustus 2018 17:56
Hoe kom je er nu bij dat één kind hebben per definitie betekent dat ze altijd alleen zijn met volwassenen en dus veel alleen spelen?Ikigai schreef: ↑11-07-2018 17:36Ik heb zelf een heel goede band met mijn siblings. Nu weet ik dat je geen garanties hebt, maar ik zou mijn kind deze band niet bij voorbaat al willen ontnemen.
Het is ook wel een enorm verschil in hoe je opgroeit. Altijd alleen met volwassenen en dus veel alleen spelen, of echt in een gezin waar je altijd iemand van je generatie hebt om mee te spelen en praten en overleggen (ook op latere leeftijd).
Kdv, school, nichten, neven, buurkinderen, vriendjes in de klas, nooit van gehoord?
Mijn zoon doet niet anders dan spelen met leeftijdgenoten. En hij heeft ook nog eens de mazzel dat hij zelf kan kiezen met wie hij speelt.
woensdag 8 augustus 2018 14:59
Dank jullie allemaal voor alle reacties, elke reactie heeft op zijn beurt weer wat gebracht.
Na diep nadenken en stevige soul searching hebben man en ik besloten er toch voor te gaan!
Vooral de post van South bracht het in beweging de afgelopen week. Waarom die angst, en tegelijkertijd die blijdschap? Wat is dat dan precies?
De angst is voor mij vooral beren op de weg, praktisch, logistiek, op het vlak van energie. Kan ik het wel? Heb ik een kind genoeg te bieden? Hebben we het breed genoeg financieel, hoe doen we dat met kamers, met zorg na de bevalling (krijg sowieso een keizersnede), met een werkster? Ga ik mijn eerste kind niet tekort doen qua aandacht? Wil ik de hele sakkerse bende weer opnieuw doormaken? En vooral: de eerste 2 jaar?
Maar dat is dus praktisch. Daarnaast de blijdschap bij het idee van een positieve test, ongeacht de praktische zaken. Dat is de afgelopen weken (waarschijnlijk door er veel over na te denken) veranderd. En ik weet het ook niet, maar blijkbaar is er toch genoeg wens om die twijfel te hebben doen bestaan, anders had ik denk ik de knoop al eerder doorgehakt om niet voor een tweede te gaan.
Ik ben heel benieuwd, wij gaan het fertiliteitstraject weer opstarten en ik zal wel weer eens ergens anders schrijven hoe dat zich ontwikkelt.
Voor nu nogmaals veel dank dat ik van me af kon schrijven en dat jullie wilden luisteren.
Oh en bijkomend voordeel: dan mag ik straks in het topic van Ikegai éindelijk meeschrijven. Wooohoo!
Na diep nadenken en stevige soul searching hebben man en ik besloten er toch voor te gaan!
Vooral de post van South bracht het in beweging de afgelopen week. Waarom die angst, en tegelijkertijd die blijdschap? Wat is dat dan precies?
De angst is voor mij vooral beren op de weg, praktisch, logistiek, op het vlak van energie. Kan ik het wel? Heb ik een kind genoeg te bieden? Hebben we het breed genoeg financieel, hoe doen we dat met kamers, met zorg na de bevalling (krijg sowieso een keizersnede), met een werkster? Ga ik mijn eerste kind niet tekort doen qua aandacht? Wil ik de hele sakkerse bende weer opnieuw doormaken? En vooral: de eerste 2 jaar?
Maar dat is dus praktisch. Daarnaast de blijdschap bij het idee van een positieve test, ongeacht de praktische zaken. Dat is de afgelopen weken (waarschijnlijk door er veel over na te denken) veranderd. En ik weet het ook niet, maar blijkbaar is er toch genoeg wens om die twijfel te hebben doen bestaan, anders had ik denk ik de knoop al eerder doorgehakt om niet voor een tweede te gaan.
Ik ben heel benieuwd, wij gaan het fertiliteitstraject weer opstarten en ik zal wel weer eens ergens anders schrijven hoe dat zich ontwikkelt.
Voor nu nogmaals veel dank dat ik van me af kon schrijven en dat jullie wilden luisteren.
Oh en bijkomend voordeel: dan mag ik straks in het topic van Ikegai éindelijk meeschrijven. Wooohoo!
woensdag 8 augustus 2018 15:55
Wat goed dat jullie ervoor gaan. Een 2e is zo'n enorme verrijking voor je leven en zeker voor dat van je zoon. Hij krijgt misschien minder tijd en aandacht van jullie maar leert er weer andere belangrijke sociale vaardigheden van. En daarnaast zal zoon de rest van zijn leven tijd en aandacht krijgen van een sibling. Een enorme meerwaarde in zijn leven! Natuurlijk kan het ook minder zijn (die verhalen lees ik alleen op dit forum) maar daar ben je als ouder ook nog bij.JonathanStrange schreef: ↑08-08-2018 14:59
De angst is voor mij vooral beren op de weg, praktisch, logistiek, op het vlak van energie. Kan ik het wel? Heb ik een kind genoeg te bieden? Hebben we het breed genoeg financieel, hoe doen we dat met kamers, met zorg na de bevalling (krijg sowieso een keizersnede), met een werkster? Ga ik mijn eerste kind niet tekort doen qua aandacht? Wil ik de hele sakkerse bende weer opnieuw doormaken? En vooral: de eerste 2 jaar?
o![/i][/color]
Hou gewoon de werkster of (als je die nog niet hebt) neem er een en vraag extra uren na de bevalling. Ook kan je man kijken of hij een tijdje extra vrij of ouderschapsverlof kan krijgen om jou te ondersteunen. Wat betreft kamers kan de baby misschien de eerste tijd bij jullie en daarna een kamer met zijn of haar broer. Of jullie kijken of het mogelijk is te verbouwen of misschien wel te verhuizen.
En dat een 1e zwaar is hoeft natuurlijk niets te zeggen over een 2e. Ieder kind en iedere bevalling is weer anders. Jij bent nu ouder en hebt veel meer ervaring. Ook kan je je nu beter voorbereiden. En je zoon is niet meer alleen.
woensdag 8 augustus 2018 16:00
Kinderen uit de omgeving zijn echt totaal niet te vergelijken met een sibling. Ik hoor dat argument vaak van ouders met 1 kind als een soort excuus maar dat klopt dus niet. En daarbij een kind met een sibling heeft ook al die klasgenoten en buurtkinderen maar daarnaast wel een broer of zus. En dan ben je gewoon minder alleen omdat je klasgenootjes of buurtkinderen toch echt niet altijd bij je zijn, niet meegaan op uitstapjes of vakanties en ook vaak weer uit je leven verdwijnen.Janiva schreef: ↑06-08-2018 17:56Hoe kom je er nu bij dat één kind hebben per definitie betekent dat ze altijd alleen zijn met volwassenen en dus veel alleen spelen?
Kdv, school, nichten, neven, buurkinderen, vriendjes in de klas, nooit van gehoord?
Mijn zoon doet niet anders dan spelen met leeftijdgenoten. En hij heeft ook nog eens de mazzel dat hij zelf kan kiezen met wie hij speelt.
Ook zit je er niet aan vast dus bij problemen hoef je niet meer met een ander kind om te gaan. Bij een sibling leer je echt delen en problemen oplossen omdat die niet verdwijnt. En omdat je elkaar levenlang kent gaat de band zoveel verder dan een klasgenootje of kind uit de buurt (die komen en gaan).
woensdag 8 augustus 2018 16:04
Eens. Ik vind het ook echt stuitend die vergelijking. Het vriendje dat ik had op mijn 4e ken ik echt niet meer nu. Mijn siblings daarentegen zullen altijd in mijn leven zijn. Tot de dood.evelien2010 schreef: ↑08-08-2018 16:00Kinderen uit de omgeving zijn echt totaal niet te vergelijken met een sibling. Ik hoor dat argument vaak van ouders met 1 kind als een soort excuus maar dat klopt dus niet. En daarbij een kind met een sibling heeft ook al die klasgenoten en buurtkinderen maar daarnaast wel een broer of zus. En dan ben je gewoon minder alleen omdat je klasgenootjes of buurtkinderen toch echt niet altijd bij je zijn, niet meegaan op uitstapjes of vakanties en ook vaak weer uit je leven verdwijnen.
Ook zit je er niet aan vast dus bij problemen hoef je niet meer met een ander kind om te gaan. Bij een sibling leer je echt delen en problemen oplossen omdat die niet verdwijnt. En omdat je elkaar levenlang kent gaat de band zoveel verder dan een klasgenootje of kind uit de buurt (die komen en gaan).
Het hebben van een broer/ zus is totaal iets anders dan een vriendje en met niks te vergelijken.
woensdag 8 augustus 2018 17:01
We hebben een dochterevelien2010 schreef: ↑08-08-2018 15:55Wat goed dat jullie ervoor gaan. Een 2e is zo'n enorme verrijking voor je leven en zeker voor dat van je zoon. Hij krijgt misschien minder tijd en aandacht van jullie maar leert er weer andere belangrijke sociale vaardigheden van. En daarnaast zal zoon de rest van zijn leven tijd en aandacht krijgen van een sibling. Een enorme meerwaarde in zijn leven! Natuurlijk kan het ook minder zijn (die verhalen lees ik alleen op dit forum) maar daar ben je als ouder ook nog bij.
Hou gewoon de werkster of (als je die nog niet hebt) neem er een en vraag extra uren na de bevalling. Ook kan je man kijken of hij een tijdje extra vrij of ouderschapsverlof kan krijgen om jou te ondersteunen. Wat betreft kamers kan de baby misschien de eerste tijd bij jullie en daarna een kamer met zijn of haar broer. Of jullie kijken of het mogelijk is te verbouwen of misschien wel te verhuizen.
En dat een 1e zwaar is hoeft natuurlijk niets te zeggen over een 2e. Ieder kind en iedere bevalling is weer anders. Jij bent nu ouder en hebt veel meer ervaring. Ook kan je je nu beter voorbereiden. En je zoon is niet meer alleen.
. Een aantal dingen zie ik niet zoals jij ze ziet (wat betreft broertjes of zusjes) maar ik begrijp je intentie, dank voor je reactie!We hebben verder meer dan genoeg ruimte om een kind te herbergen, man kan idd extra uren opnemen en we nemen ook een werkster. De praktische kant komt wel goed, zie ik nu ook in.
woensdag 8 augustus 2018 17:53
Ik heb dus he-le-maal niets met mijn zus. Niet positief en niet negatief.evelien2010 schreef: ↑08-08-2018 16:00Kinderen uit de omgeving zijn echt totaal niet te vergelijken met een sibling. Ik hoor dat argument vaak van ouders met 1 kind als een soort excuus maar dat klopt dus niet. En daarbij een kind met een sibling heeft ook al die klasgenoten en buurtkinderen maar daarnaast wel een broer of zus. En dan ben je gewoon minder alleen omdat je klasgenootjes of buurtkinderen toch echt niet altijd bij je zijn, niet meegaan op uitstapjes of vakanties en ook vaak weer uit je leven verdwijnen.
Ook zit je er niet aan vast dus bij problemen hoef je niet meer met een ander kind om te gaan. Bij een sibling leer je echt delen en problemen oplossen omdat die niet verdwijnt. En omdat je elkaar levenlang kent gaat de band zoveel verder dan een klasgenootje of kind uit de buurt (die komen en gaan).
Daarnaast heb ik wel een aantal vrienden al sinds de basisschool en met sommigen een hele hechte band.
Ik vind de aanname dat per definitie enigst kinderen zielig zijn en niet kunnen delen en een sibling day oplost altijd een beetje overdreven.
Maar desalniettemin, als je het echt wilt er gewoon voor gaan TO
woensdag 8 augustus 2018 22:34
Wat ik merkte aan mijn zoon is dat hij schrok van onderlinge ruzies tussen broeren. Dat is hij thuis niet gewend.evelien2010 schreef: ↑08-08-2018 16:00Kinderen uit de omgeving zijn echt totaal niet te vergelijken met een sibling. Ik hoor dat argument vaak van ouders met 1 kind als een soort excuus maar dat klopt dus niet. En daarbij een kind met een sibling heeft ook al die klasgenoten en buurtkinderen maar daarnaast wel een broer of zus. En dan ben je gewoon minder alleen omdat je klasgenootjes of buurtkinderen toch echt niet altijd bij je zijn, niet meegaan op uitstapjes of vakanties en ook vaak weer uit je leven verdwijnen.
Ook zit je er niet aan vast dus bij problemen hoef je niet meer met een ander kind om te gaan. Bij een sibling leer je echt delen en problemen oplossen omdat die niet verdwijnt. En omdat je elkaar levenlang kent gaat de band zoveel verder dan een klasgenootje of kind uit de buurt (die komen en gaan).
Verder past ook hij zich gewoon aan anderen Aan, ergert zich soms, onenigheid, keten. Volk genoeg over de vloer. Hij moet daar wat mee: hij heeft diegene zelf uitgenodigd.
Als ik vroeger mijn broer of zus irritant vond, ging ik ergens anders heen of negeerde het, ik hoefde er niets mee.
In zijn laatste rapport scoorde zoon opvallend hoog op sociaal-emotioneel vlak. Hij was voor zijn leeftijd erg goed in de omgang met anderen.
Dat zit in het kind zelf, aangeboren.
Hij is het levende bewijs dat je daarvoor geen broertjes of zusjes nodig hebt.
Hij moet ook actiever aan de slag om contacten op te bouwen, er zijn niet vanzelfsprekend broertjes of zusjes in de buurt.
Ik heb goed contact met mijn jongste broer, met mijn zus en andere broer gewoon. Het zegt allemaal zo weinig.
Het enige waar ik me wel eens zorgen over maak dat hij straks alleen is, mochten wij hulpbehoevend worden. Ik hoop daarom dat hij een goede partner treft.
woensdag 8 augustus 2018 22:45
https://www.oudersvannu.nl/peuter/opvoeden/enig-kind/
Kan voor to misschien nog helpen om iig niet uit schuldgevoel richting je kind voor een tweede te gaan.
Wat blijkt namelijk uit diverse onderzoeken?
"Is het hebben van broertjes en zusjes cruciaal voor een goede ontwikkeling? Het antwoord is heel simpel: nee."
Kan voor to misschien nog helpen om iig niet uit schuldgevoel richting je kind voor een tweede te gaan.
Wat blijkt namelijk uit diverse onderzoeken?
"Is het hebben van broertjes en zusjes cruciaal voor een goede ontwikkeling? Het antwoord is heel simpel: nee."
donderdag 9 augustus 2018 07:48
Juist omdat andere kinderen maar op bezoek zijn hoef je er niets mee. Als ze niet meer leuk zijn stuur je ze weg of nodig he ze niet meer uit. Bij mensen die enig kind zijn zie ik heel vaak moeite met ruzie en hoe daarmee om te gaan. Ze zijn het van huis uit niet gewend. Vriendin van mij liep altijd weg. Haar ouders reageerden natuurlijk anders dan leeftijdsgenoten.Janiva schreef: ↑08-08-2018 22:34Wat ik merkte aan mijn zoon is dat hij schrok van onderlinge ruzies tussen broeren. Dat is hij thuis niet gewend.
Verder past ook hij zich gewoon aan anderen Aan, ergert zich soms, onenigheid, keten. Volk genoeg over de vloer. Hij moet daar wat mee: hij heeft diegene zelf uitgenodigd.
Als ik vroeger mijn broer of zus irritant vond, ging ik ergens anders heen of negeerde het, ik hoefde er niets mee.
In zijn laatste rapport scoorde zoon opvallend hoog op sociaal-emotioneel vlak. Hij was voor zijn leeftijd erg goed in de omgang met anderen.
Dat zit in het kind zelf, aangeboren.
Hij is het levende bewijs dat je daarvoor geen broertjes of zusjes nodig hebt.
Hij moet ook actiever aan de slag om contacten op te bouwen, er zijn niet vanzelfsprekend broertjes of zusjes in de buurt.
Ik heb goed contact met mijn jongste broer, met mijn zus en andere broer gewoon. Het zegt allemaal zo weinig.
Het enige waar ik me wel eens zorgen over maak dat hij straks alleen is, mochten wij hulpbehoevend worden. Ik hoop daarom dat hij een goede partner treft.
En dat sociale herken ik ook. Ze moeten inderdaad veel meer moeite doen. Dus leuren om aandacht van anderen. Vriendje van kind is alleen en die claimd andere kinderen ook echt (ouders zien dat als erg sociaal). Thuis wacht de eenzaamheid. Vakanties zijn voor hem ook niet zo leuk.
Helaas heb je soms als ouder ook geen keuze (vanwege medische redenen). Dan is het niet anders en maak je het beste ervan.
donderdag 9 augustus 2018 08:09
N=1, goed uitgezocht!evelien2010 schreef: ↑09-08-2018 07:48Juist omdat andere kinderen maar op bezoek zijn hoef je er niets mee. Als ze niet meer leuk zijn stuur je ze weg of nodig he ze niet meer uit. Bij mensen die enig kind zijn zie ik heel vaak moeite met ruzie en hoe daarmee om te gaan. Ze zijn het van huis uit niet gewend. Vriendin van mij liep altijd weg. Haar ouders reageerden natuurlijk anders dan leeftijdsgenoten.
En dat sociale herken ik ook. Ze moeten inderdaad veel meer moeite doen. Dus leuren om aandacht van anderen. Vriendje van kind is alleen en die claimd andere kinderen ook echt (ouders zien dat als erg sociaal). Thuis wacht de eenzaamheid. Vakanties zijn voor hem ook niet zo leuk.
Helaas heb je soms als ouder ook geen keuze (vanwege medische redenen). Dan is het niet anders en maak je het beste ervan.
Vriendin van mij komt uit een gezin van 5 en loopt ook altijd weg. Haar man, enigst kind, gaat de confrontatie aan. Kwestie van opvoeding en niet van de grootte van het gezin waar je uit komt.
Want in gezin van vriendin praten ze gewoon niet met elkaar, vindt ze zelf ook raar.
Net zoals dat leuren om aandacht, dat zit in het kind en niet komt niet perse door dat het enigst kind is. Het kan hooguit versterkt worden. Maar dat kan ook met kinderen met siblings.
Ik snap dat gebash op mensen met 1 kind niet zo. Er is nergens bewezen dat deze kinderen slechter af zijn en je maakt de ouders alleen maar onzeker. Prima dat jij er meer wilt maar laat anderen in hun waarde.
donderdag 9 augustus 2018 08:45
evelien2010 schreef: ↑09-08-2018 07:48Juist omdat andere kinderen maar op bezoek zijn hoef je er niets mee. Als ze niet meer leuk zijn stuur je ze weg of nodig he ze niet meer uit. Bij mensen die enig kind zijn zie ik heel vaak moeite met ruzie en hoe daarmee om te gaan. Ze zijn het van huis uit niet gewend. Vriendin van mij liep altijd weg. Haar ouders reageerden natuurlijk anders dan leeftijdsgenoten.
En dat sociale herken ik ook. Ze moeten inderdaad veel meer moeite doen. Dus leuren om aandacht van anderen. Vriendje van kind is alleen en die claimd andere kinderen ook echt (ouders zien dat als erg sociaal). Thuis wacht de eenzaamheid. Vakanties zijn voor hem ook niet zo leuk.
Helaas heb je soms als ouder ook geen keuze (vanwege medische redenen). Dan is het niet anders en maak je het beste ervan.
Claimen is niet sociaal, claimen is claimen. Je kunt het geloven of niet: maar mijn zoon wordt soms geclaimd door vriendjes die zelf een broertje hebben. Ik zie hem niet als sociaal, school ziet dat, zijn juffen viel het op.
En eenzaam thuis komen? Zijn beste vriend ging op vakantie met zijn moeder en broertje en voelde zich erg eenzaam. Zodra hij thuis kwam vloog hij naar ons.
Het is allemaal niet zo zwart-wit.
Heb jij een issue met enig kinderen? Je posts staan vol aannames.
donderdag 9 augustus 2018 11:55
Ik hoef niet overtuigd te worden of 1 kind of 2 kinderen beter is. Ik wilde voor mezelf de keuze helder krijgen, ongeacht de voor- of nadelen, die zijn namelijk geheel niet van toepassing. Het enige dat telt is de wens en de mogelijkheid en in dit geval dus míjn wens en mogelijkheid.
Evelien en Ikigai, ik hoef hier geen halleluja over het hebben van 2 kinderen, echt niet nodig, ga lekker in het 2-kinderen-topic.
Jullie idee over het perfecte plaatje is wat mij betreft van toepassing op álle samenstellingen die te bedenken zijn. Een gezin is een gezin wanneer je dat zelf zo ervaart.
Uit onderzoek blijken enigst kinderen geen achterstand of voorsprong te hebben als het gaat om sociaal gedrag, eenzaamheid, verwend gedrag en wat dies meer zij.
Evelien en Ikigai, ik hoef hier geen halleluja over het hebben van 2 kinderen, echt niet nodig, ga lekker in het 2-kinderen-topic.
Jullie idee over het perfecte plaatje is wat mij betreft van toepassing op álle samenstellingen die te bedenken zijn. Een gezin is een gezin wanneer je dat zelf zo ervaart.
Uit onderzoek blijken enigst kinderen geen achterstand of voorsprong te hebben als het gaat om sociaal gedrag, eenzaamheid, verwend gedrag en wat dies meer zij.
donderdag 9 augustus 2018 19:52
+1BescheidenBilspleet schreef: ↑09-08-2018 08:09N=1, goed uitgezocht!
Vriendin van mij komt uit een gezin van 5 en loopt ook altijd weg. Haar man, enigst kind, gaat de confrontatie aan. Kwestie van opvoeding en niet van de grootte van het gezin waar je uit komt.
Want in gezin van vriendin praten ze gewoon niet met elkaar, vindt ze zelf ook raar.
Net zoals dat leuren om aandacht, dat zit in het kind en niet komt niet perse door dat het enigst kind is. Het kan hooguit versterkt worden. Maar dat kan ook met kinderen met siblings.
Ik snap dat gebash op mensen met 1 kind niet zo. Er is nergens bewezen dat deze kinderen slechter af zijn en je maakt de ouders alleen maar onzeker. Prima dat jij er meer wilt maar laat anderen in hun waarde.
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
vrijdag 10 augustus 2018 20:30
Dit.BescheidenBilspleet schreef: ↑09-08-2018 08:09N=1, goed uitgezocht!
Vriendin van mij komt uit een gezin van 5 en loopt ook altijd weg. Haar man, enigst kind, gaat de confrontatie aan. Kwestie van opvoeding en niet van de grootte van het gezin waar je uit komt.
Want in gezin van vriendin praten ze gewoon niet met elkaar, vindt ze zelf ook raar.
Net zoals dat leuren om aandacht, dat zit in het kind en niet komt niet perse door dat het enigst kind is. Het kan hooguit versterkt worden. Maar dat kan ook met kinderen met siblings.
Ik snap dat gebash op mensen met 1 kind niet zo. Er is nergens bewezen dat deze kinderen slechter af zijn en je maakt de ouders alleen maar onzeker. Prima dat jij er meer wilt maar laat anderen in hun waarde.
Mijn broer en ik hadden niks met elkaar, behalve ruzie. Als ik nou ergens moeite mee heb is het wel met ruzie. Ik loop er hard voor weg.
Mijn broer is al 25 jaar dood, en ik heb hem nooit gemist.
Mijn kinderen gunde ik een betere band met hun sibling, maar dat is helaas niet gelukt.
Ik denk trouwens niet dat dat veel met opvoeding te maken heeft, meer met karakter.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
vrijdag 10 augustus 2018 20:53
Veel succes to, dappere keus! Dat omdat het weer zo'n medische molen instappen gewoon enorm spannend is. Ik duim voor jullie.
Hier mijn oudste ook na de medische molen mogen krijgen. En dat ging heel makkelijk. Lang getwijfeld echter of we voor een tweede zouden gaan. Weer de medische molen in, maar deze keer langer en zwaarder. En juist omdat ik het belastend vond en onze dochter er al was getwijfeld of we door zouden gaan. Pas na een miskraam realiseerde ik me hoe graag ik het wilde. Bij onze laatste poging toch weer zwanger en hij is nu 8 maanden geleden geboren. En het is best pittig maar ook weer zo'n mooie ervaring. Ben ontzettend nieuwsgierig naar wat voor jochie hij zich gaat ontwikkelen. En persoonlijk vind ik bij hem de babytijd veel sneller gaan. Gewoon omdat er al veel afleiding is in de vorm van een actieve kleuter.
Heel veel geluk
Hier mijn oudste ook na de medische molen mogen krijgen. En dat ging heel makkelijk. Lang getwijfeld echter of we voor een tweede zouden gaan. Weer de medische molen in, maar deze keer langer en zwaarder. En juist omdat ik het belastend vond en onze dochter er al was getwijfeld of we door zouden gaan. Pas na een miskraam realiseerde ik me hoe graag ik het wilde. Bij onze laatste poging toch weer zwanger en hij is nu 8 maanden geleden geboren. En het is best pittig maar ook weer zo'n mooie ervaring. Ben ontzettend nieuwsgierig naar wat voor jochie hij zich gaat ontwikkelen. En persoonlijk vind ik bij hem de babytijd veel sneller gaan. Gewoon omdat er al veel afleiding is in de vorm van een actieve kleuter.
Heel veel geluk
zaterdag 11 augustus 2018 08:17
Wat leuk om te lezen dat ik iets heb bij kunnen dragen in jullie keuze.JonathanStrange schreef: ↑08-08-2018 14:59Dank jullie allemaal voor alle reacties, elke reactie heeft op zijn beurt weer wat gebracht.
Na diep nadenken en stevige soul searching hebben man en ik besloten er toch voor te gaan!
Vooral de post van South bracht het in beweging de afgelopen week. Waarom die angst, en tegelijkertijd die blijdschap? Wat is dat dan precies?
De angst is voor mij vooral beren op de weg, praktisch, logistiek, op het vlak van energie. Kan ik het wel? Heb ik een kind genoeg te bieden? Hebben we het breed genoeg financieel, hoe doen we dat met kamers, met zorg na de bevalling (krijg sowieso een keizersnede), met een werkster? Ga ik mijn eerste kind niet tekort doen qua aandacht? Wil ik de hele sakkerse bende weer opnieuw doormaken? En vooral: de eerste 2 jaar?
Maar dat is dus praktisch. Daarnaast de blijdschap bij het idee van een positieve test, ongeacht de praktische zaken. Dat is de afgelopen weken (waarschijnlijk door er veel over na te denken) veranderd. En ik weet het ook niet, maar blijkbaar is er toch genoeg wens om die twijfel te hebben doen bestaan, anders had ik denk ik de knoop al eerder doorgehakt om niet voor een tweede te gaan.
Ik ben heel benieuwd, wij gaan het fertiliteitstraject weer opstarten en ik zal wel weer eens ergens anders schrijven hoe dat zich ontwikkelt.
Voor nu nogmaals veel dank dat ik van me af kon schrijven en dat jullie wilden luisteren.
Oh en bijkomend voordeel: dan mag ik straks in het topic van Ikegai éindelijk meeschrijven. Wooohoo!
Zelf hebben wij een flinke (ellendige) tijd gedaan over onze nummer 2. Wij hebben onszelf toen ook echt regelmatig de vraag gesteld of we (echt wel) een tweede wilden en of we de strijdbijl er niet meer neer moesten leggen. We stelden onszelf ook steeds dergelijke vragen als ik jou stelde. Uiteindelijk is nummer 2 er gelukkig gekomen. Wat ben ik blij met haar.
maandag 13 augustus 2018 21:55
TO, super veel succes met je besluit, spannend hoor... 
Wilde alleen even kwijt dat ik schrik van de normerende toon over enig kinderen. Helaas hier wegens MM geen tweede mogelijk en naar de gedachte dat er zo over onze zoon gedacht zou kunnen worden. Hij groeit op tussen neven en nichten van dezelfde leeftijd en is een vrolijk baby’tje. Aan de mensen die hier zo heftig reageren, kan kwetsend zijn de stelligheid waarmee toekomstperspectieven geschetst worden. Ik hoop dat hier rekening mee gehouden wordt naar anderen en je dit niet zo uitgedragen gaat worden, je weet nooit de geschiedenis. Zo, moest ik even kwijt...
Wilde alleen even kwijt dat ik schrik van de normerende toon over enig kinderen. Helaas hier wegens MM geen tweede mogelijk en naar de gedachte dat er zo over onze zoon gedacht zou kunnen worden. Hij groeit op tussen neven en nichten van dezelfde leeftijd en is een vrolijk baby’tje. Aan de mensen die hier zo heftig reageren, kan kwetsend zijn de stelligheid waarmee toekomstperspectieven geschetst worden. Ik hoop dat hier rekening mee gehouden wordt naar anderen en je dit niet zo uitgedragen gaat worden, je weet nooit de geschiedenis. Zo, moest ik even kwijt...
zondag 19 augustus 2018 19:15
To! Ik had alles meegelezen, maar wil toch even reageren. Wat fijn voor je dat je nu weet wat je wil. Die onduidelijkheid voor jezelf is zo lastig. Er speelt zo veel mee. Zeker als je weer de mm in moet (en al een beetje weet wat je weer te wachten staat)
Ik hoop dat het jullie snel gegund is, dat je kan wennen aan het idee en straks genieten van je zwangerschap en alles daarna.
Hier een beetje vergelijkbare situatie. Ook 1e kindje na lang wachten en mm, geen fijne zwangerschap, drama bevalling, lang herstel. Maar nu hij 1,5 is hebben we alles wel weer op de rails. Nu is het grote genieten echt begonnen.
Ik twijfel(de) erg over een 2e. Man eerst ook. Maar die begon laatst toch over nog een kindje. Nou.. ik ben er best wel door in de war. Zo lang ik het niet zeker weet en/of er niks kriebelt, wacht ik toch nog maar even haha. Ik denk zelf dat het nog wel weer komt, als ik er klaar voor ben
Ons 1e kindje was erg gewenst, ik wil dat voor ons (eventuele..ooit..) 2e ook.
Oh en voor de mensen die hun mening steeds maar door blijven hameren, ook als het niet relevant is en vaak juist kwetsend en ongepast (Ikigai voornamelijk) besef je je dat je andere mensen hier echt mee kwetst? Al zo veel mensen hier hebben er wat van gezegd. (serieus, ik heb al minstens 3 topics gelezen waar mensen echt ontdaan zijn door wat jij typt of door de manier waarop) Ik denk dat er nog heel veel meer lezers zijn die je ook raakt met je opmerkingen. Oprecht fijn voor jou en je gezin dat je zo gelukkig bent met hoe alles gaat. En tuurlijk mag je je mening hebben, maar als het anderen kwetst, is het erg onnodig lijkt me. Is dat wie je echt wil zijn?
Iedereen mag zijn mening hebben en delen, maar lees alsjeblieft eerst even door wat je typt, voordat je het post. Bvd, namens velen gok ik
Ik hoop dat het jullie snel gegund is, dat je kan wennen aan het idee en straks genieten van je zwangerschap en alles daarna.
Hier een beetje vergelijkbare situatie. Ook 1e kindje na lang wachten en mm, geen fijne zwangerschap, drama bevalling, lang herstel. Maar nu hij 1,5 is hebben we alles wel weer op de rails. Nu is het grote genieten echt begonnen.
Ik twijfel(de) erg over een 2e. Man eerst ook. Maar die begon laatst toch over nog een kindje. Nou.. ik ben er best wel door in de war. Zo lang ik het niet zeker weet en/of er niks kriebelt, wacht ik toch nog maar even haha. Ik denk zelf dat het nog wel weer komt, als ik er klaar voor ben
Ons 1e kindje was erg gewenst, ik wil dat voor ons (eventuele..ooit..) 2e ook.
Oh en voor de mensen die hun mening steeds maar door blijven hameren, ook als het niet relevant is en vaak juist kwetsend en ongepast (Ikigai voornamelijk) besef je je dat je andere mensen hier echt mee kwetst? Al zo veel mensen hier hebben er wat van gezegd. (serieus, ik heb al minstens 3 topics gelezen waar mensen echt ontdaan zijn door wat jij typt of door de manier waarop) Ik denk dat er nog heel veel meer lezers zijn die je ook raakt met je opmerkingen. Oprecht fijn voor jou en je gezin dat je zo gelukkig bent met hoe alles gaat. En tuurlijk mag je je mening hebben, maar als het anderen kwetst, is het erg onnodig lijkt me. Is dat wie je echt wil zijn?
Iedereen mag zijn mening hebben en delen, maar lees alsjeblieft eerst even door wat je typt, voordat je het post. Bvd, namens velen gok ik
zondag 19 augustus 2018 20:05
Ik vind het altijd wat mal, dat je niks mag zeggen over de meerwaarde van een broer/zus, omdat misschien iemand daardoor kan worden gekwetst.
Als je die lijn doortrekt, zou je ook niet mogen praten over hoe waardevol het is om een kind te hebben, want d at is pijnlijk voor de mensen die geen kinderen kunnen krijgen.
Iets zeggen over hoe leuk je je baan vindt mag ook niet, want pijnlijk voor de mensen die werkloos zijn.
Etc. etc.
Als je die lijn doortrekt, zou je ook niet mogen praten over hoe waardevol het is om een kind te hebben, want d at is pijnlijk voor de mensen die geen kinderen kunnen krijgen.
Iets zeggen over hoe leuk je je baan vindt mag ook niet, want pijnlijk voor de mensen die werkloos zijn.
Etc. etc.
zondag 19 augustus 2018 20:20
Het zit hem niet altijd in of je iets wel of niet mag zeggen. Meer om de manier waarop. Of hoe vaak je er op door gaat, terwijl anderen aangeven dat de boodschap duidelijk is. En dat je ze kwetst. Doet dan dan niks met je? Oprechte vraag. Want dat zou zorgelijk zijn!
Nogmaals, tuurlijk mag je dat zeggen. Het klinkt ook echt alsof het allemaal heel fijn is hoe jij het voor elkaar hebt. Het past bij jou en jij bent gelukkig. Good for you.
Het aantal kinderen is toch niet per definitie reden voor je hoeveelheid geluk? Je kan gelukkig of ongelukkig zijn met 1 of 2 of 3 of 7 kinderen.. dat hangt van zo veel meer factoren af dan alleen je gewenste kinder aantal.
Soms is het gewoon onnodig, om iets te zeggen.
Ik zeg dit niet om vervelend te doen tegen je. Zie het als een cadeautje, zo maar wie weet wordt je er een leuker mens van.
Nogmaals, tuurlijk mag je dat zeggen. Het klinkt ook echt alsof het allemaal heel fijn is hoe jij het voor elkaar hebt. Het past bij jou en jij bent gelukkig. Good for you.
Het aantal kinderen is toch niet per definitie reden voor je hoeveelheid geluk? Je kan gelukkig of ongelukkig zijn met 1 of 2 of 3 of 7 kinderen.. dat hangt van zo veel meer factoren af dan alleen je gewenste kinder aantal.
Soms is het gewoon onnodig, om iets te zeggen.
Ik zeg dit niet om vervelend te doen tegen je. Zie het als een cadeautje, zo maar
wie weet wordt je er een leuker mens van.
