Kinderen
alle pijlers
Twijfel kinderwens
donderdag 20 juni 2019 05:49
Al eerder scheef ik hier een topic over m’n kinderwens. Dat ik hem wel heb, maar mijn vriend niet.
Nu hebben we het er veel over gehad en is de twijfel aan mijn kant toegelaten. M’n vriend heeft wat rake dingen gezegd. Dat ik deze keuze alleen baseer op de rammelde eierstokken en niet op rationeel gevoel. Terwijl ik bij de rest van alle keuzes in m’n leven zoveel nadenk over de voor- en nadelen. Hij denkt dat ik het teveel romantiseer allemaal en de nadelen vergeet.
Dus ik ging rationeel nadenken, maar ik kan ook helemaal geen voordelen bedenken. Eigenlijk alleen maar nadelen. Ik vind het leven echt leuk zoals het is nu. En hoewel ik het gevoel nog steeds heel erg heb en nog steeds moeder wil worden. Vraag ik me toch af of ik er gelukkiger van ga worden.
Maar dan is er toch weer dat knagende gevoel. Dat het me echt fantastisch lijkt om moeder te worden. Tis toch ook een wonder. Het lijkt me heerlijk om een gezinnetje te stichten. En als ik in de toekomst kijk, zie ik mezelf ook als moeder. Maar dan wel het liefst op de manier hoe ik het al jaren voor me zie. Want wat nou als je draken van kinderen krijgt. Dan heb je al je vrijheden opgegeven en voor wat? Ik vraag me af of er mensen spijt hebben van hun besluit om kinderen te nemen. Als ze terug konden in de tijd, zouden ze dan alsnog aan kinderen begonnen zijn. Maar als ik dan naar m’n neefje kijk (echt een draak), dan voel ik al zoveel liefde voor hem. Ik kan me voorstellen dat het voor je eigen kinderen nog groter is.
Waarom hebben jullie kinderen genomen? Of juist niet? En is het hebben van een kinderwens voldoende? Of kijk je naar de rationele redenen? Kortom, ik vind het een moeilijk. Ga je voor je gevoel of voor je verstand.
Nu hebben we het er veel over gehad en is de twijfel aan mijn kant toegelaten. M’n vriend heeft wat rake dingen gezegd. Dat ik deze keuze alleen baseer op de rammelde eierstokken en niet op rationeel gevoel. Terwijl ik bij de rest van alle keuzes in m’n leven zoveel nadenk over de voor- en nadelen. Hij denkt dat ik het teveel romantiseer allemaal en de nadelen vergeet.
Dus ik ging rationeel nadenken, maar ik kan ook helemaal geen voordelen bedenken. Eigenlijk alleen maar nadelen. Ik vind het leven echt leuk zoals het is nu. En hoewel ik het gevoel nog steeds heel erg heb en nog steeds moeder wil worden. Vraag ik me toch af of ik er gelukkiger van ga worden.
Maar dan is er toch weer dat knagende gevoel. Dat het me echt fantastisch lijkt om moeder te worden. Tis toch ook een wonder. Het lijkt me heerlijk om een gezinnetje te stichten. En als ik in de toekomst kijk, zie ik mezelf ook als moeder. Maar dan wel het liefst op de manier hoe ik het al jaren voor me zie. Want wat nou als je draken van kinderen krijgt. Dan heb je al je vrijheden opgegeven en voor wat? Ik vraag me af of er mensen spijt hebben van hun besluit om kinderen te nemen. Als ze terug konden in de tijd, zouden ze dan alsnog aan kinderen begonnen zijn. Maar als ik dan naar m’n neefje kijk (echt een draak), dan voel ik al zoveel liefde voor hem. Ik kan me voorstellen dat het voor je eigen kinderen nog groter is.
Waarom hebben jullie kinderen genomen? Of juist niet? En is het hebben van een kinderwens voldoende? Of kijk je naar de rationele redenen? Kortom, ik vind het een moeilijk. Ga je voor je gevoel of voor je verstand.
donderdag 20 juni 2019 05:59
Wanneer is een kind een draak? Uiteindelijk voedt je ze zelf op he.
Ik denk niet dat wel of geen kinderen willen een rationele beslissing is. Ik neem aan dat je beslissing om een relatie met je vriend aan te gaan ook niet rationeel en logisch overwogen was? Sommige dingen zijn puur emotie.
Als jij wel kinderen wil en hij niet passen jullie misschien niet meer bij elkaar want daar zijn niet echt compromissen in mogelijk.
Ik denk niet dat wel of geen kinderen willen een rationele beslissing is. Ik neem aan dat je beslissing om een relatie met je vriend aan te gaan ook niet rationeel en logisch overwogen was? Sommige dingen zijn puur emotie.
Als jij wel kinderen wil en hij niet passen jullie misschien niet meer bij elkaar want daar zijn niet echt compromissen in mogelijk.
donderdag 20 juni 2019 06:33
Wij willen graag kinderen (maar het lukt al jaren niet), en ik had hier laatst gesprek over met een vriendin van eind 40, die geen kinderen heeft met haar man en ook niet wilde. Zij zei dat het bij hen nooit een 'afweging' was geweest, geen lijstje met voor- en nadelen. Het was gewoon iets wat ze samen niet wilden, niet voelden en gewoonweg niet voor zich zagen. Geen rationele keus. Het gevoel was er gewoon niet.
Ik heb dezelfde gedachtenoefening gedaan als jij, om mezelf er van overtuigen dat het niet erg is dat niet lukt / is gelukt, maar erg veel zin heeft het niet gehad. Ook al weet ik rationeel dat er veel voordelen zijn aan kinderloos blijven (alle tijd voor mezelf/onszelf, al ons geld voor onszelf, lange verre vakanties, lekker veel slapen
), toch wil ik ze. Dus ja, ik denk dat jouw manier om jezelf te overtuigen ook niet gaat werken. Je moet het voelen dus, of niet.
Ik heb dezelfde gedachtenoefening gedaan als jij, om mezelf er van overtuigen dat het niet erg is dat niet lukt / is gelukt, maar erg veel zin heeft het niet gehad. Ook al weet ik rationeel dat er veel voordelen zijn aan kinderloos blijven (alle tijd voor mezelf/onszelf, al ons geld voor onszelf, lange verre vakanties, lekker veel slapen
), toch wil ik ze. Dus ja, ik denk dat jouw manier om jezelf te overtuigen ook niet gaat werken. Je moet het voelen dus, of niet.
donderdag 20 juni 2019 06:45
Mijn eierstokken rammelden gewoon de pan uit. Niets of niemand die dat stil kon leggen. Voordelen, nadelen? Het hele leven hangt aan elkaar van de voor- en nadelen. Niks is zaligmakend.
Wij gaan binnenkort voor een 2de en ik moet zeggen dat ik dat hele sterke gevoel nu niet meer heb. Misschien omdat ik voor zoon een IVF-traject in moest en ik dus al heel blij ben dat ik al moeder ben. Dat stuk is al vervuld en de rest is mooi meegenomen ofzo.
Maar nog steeds zou ik het geen rationele beslissing willen noemen, dat we voor een tweede gaan.
Wij gaan binnenkort voor een 2de en ik moet zeggen dat ik dat hele sterke gevoel nu niet meer heb. Misschien omdat ik voor zoon een IVF-traject in moest en ik dus al heel blij ben dat ik al moeder ben. Dat stuk is al vervuld en de rest is mooi meegenomen ofzo.
Maar nog steeds zou ik het geen rationele beslissing willen noemen, dat we voor een tweede gaan.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 20 juni 2019 06:48
Geen kinderen en dat was geen rationeel besluit. Alleen het diepe verlangen om geen moeder te zijn.
Ik zou kritischer zijn op de man waarmee je een gezin wil stichten dan op je eigen motivatie. Zorg dat je iemand hebt die 100% aan boord is en met wie je op 1 lijn zit qua opvoeden. Dan kun je met vertrouwen de stap maken.
Ik zou kritischer zijn op de man waarmee je een gezin wil stichten dan op je eigen motivatie. Zorg dat je iemand hebt die 100% aan boord is en met wie je op 1 lijn zit qua opvoeden. Dan kun je met vertrouwen de stap maken.
donderdag 20 juni 2019 06:51
Hoe heeft je vriend voor jou gekozen? Was dat ook puur rationeel of was hij ook verliefd op je? Dat laatste is ook rationeel niet verklaarbaar of te onderbouwen. Net als een kinderwens. Je kunt er dan vervolgens wel rationeel over nadenken of het onder je omstandigheden een goed idee is, maar als dat zo is; waarom niet?
donderdag 20 juni 2019 06:56
Ik wist nooit zeker of ik kinderen wilde, maar ik wist wel zeker dat mijn gevoel me dat vroeg of laat een keer duidelijk zou maken. Ik was iets ouder, maar het leek me onzinnig aan kinderen te beginnen als je vindt dat dat moet/hoort of omdat je er de leeftijd voor hebt. Nu heel blij met dochter.
Het gevoel kwam dus, manlief dacht er gelukkig ook zo over. En dan is het geen kwestie meer van afwegen van voor - of nadelen. Dan wíl je het gewoon (en dan maar hopen dat het je ook gegeven is natuurlijk).
Het gevoel kwam dus, manlief dacht er gelukkig ook zo over. En dan is het geen kwestie meer van afwegen van voor - of nadelen. Dan wíl je het gewoon (en dan maar hopen dat het je ook gegeven is natuurlijk).
donderdag 20 juni 2019 07:18
Ik heb (nog) geen kinderen. Heb wel als kind het plaatje altijd zo gezien dat ik op een gegeven moment moeder zou worden. Heb geen rammelende eierstokken maar wellicht doordat ik ook geen partner heb. Heb vooral het gevoel dat ik weer 10 jaar jonger zou willen zijn en dat alles nog open lag. (ben 36)
Hier zijn vele redenen om er niet aan te beginnen, maar ook ergens de hoop om een partner te vinden die kinderen wil. Ik heb veel vrienden zonder kinderen. Eigenlijk een groep die veel reist en waarbij op een gegeven moment de stellen met kinderen een beetje afgesplitst zijn van de mensen zonder kinderen. Ik zie dat het leven niet ophoudt dan en dat je een heel leuk leven kunt hebben met veel vrijheid.
Ik denk me soms in hoe het zou zijn als je een zwaar gehandicapt kind zou hebben. Dat draai je niet terug. Of als je kleine kinderen hebt en je wordt zelf ernstig ziek. Beide meegemaakt in de omgeving. Ook dan moet je door. Dat lijkt me zwaar.
Hier zijn vele redenen om er niet aan te beginnen, maar ook ergens de hoop om een partner te vinden die kinderen wil. Ik heb veel vrienden zonder kinderen. Eigenlijk een groep die veel reist en waarbij op een gegeven moment de stellen met kinderen een beetje afgesplitst zijn van de mensen zonder kinderen. Ik zie dat het leven niet ophoudt dan en dat je een heel leuk leven kunt hebben met veel vrijheid.
Ik denk me soms in hoe het zou zijn als je een zwaar gehandicapt kind zou hebben. Dat draai je niet terug. Of als je kleine kinderen hebt en je wordt zelf ernstig ziek. Beide meegemaakt in de omgeving. Ook dan moet je door. Dat lijkt me zwaar.
Je kunt méér.
donderdag 20 juni 2019 07:21
donderdag 20 juni 2019 07:40
Een kinderwens is niet rationeel, maar daarmee niet minder reëel. Ik roep al jaren: als mensen alleen rationeel zouden denken, zou niemand meer kinderen willen. Het is een aanslag op zo ongeveer alles: je lijf (voor de moeder), je tijd, je financiën, je emoties, alles. En toch willen veel mensen het, en zijn er nog blij mee ook.
Mijn dochter is pas 6 maanden, maar tot nu toe vind ik het fantastisch. En regelmatig doodvermoeiend, en eng. Ik heb zelf wel eens proberen te bedenken wat er nou zo leuk aan is, maar dat is bijna niet onder woorden te brengen. Waarom is dat gevoel van dat lijfje dat zich tegen je aan nestelt fijn? Tja, het is gewoon zo. Waarom vind ik mijn kind echt het leukste kind ooit, terwijl ik heus wel weet dat het vooral gewoon een normale baby is? Geen idee, maar het voelt wel zo, het ‘kijk nou eens wat een geweldig mensje!’ gevoel.
En tegelijk kan ik me dus ook goed voorstellen dat niet iedereen dat zo voelt. Ík word heel blij van dat lieve lachje. Maar dat zal niet iedereen zo hebben. Sommige mensen worden heel blij van bepaalde muziek, terwijl anderen het niks vinden. Waarom? Daarom, dat is gewoon zo. Ik denk dat dat hier niet anders is, voor de een is dat gevoel er wel, voor de ander niet. Prima, dan moet je het ook vooral niet doen.
Je kunt op rationele gronden besluiten dat de wens er wel is, maar dat het echt niet verstandig is (omstandigheden, lichamelijke of geestelijke gesteldheid etc). Maar puur ‘rationeel’ wél aan kinderen beginnen is wat mij betreft onzin.
Mijn dochter is pas 6 maanden, maar tot nu toe vind ik het fantastisch. En regelmatig doodvermoeiend, en eng. Ik heb zelf wel eens proberen te bedenken wat er nou zo leuk aan is, maar dat is bijna niet onder woorden te brengen. Waarom is dat gevoel van dat lijfje dat zich tegen je aan nestelt fijn? Tja, het is gewoon zo. Waarom vind ik mijn kind echt het leukste kind ooit, terwijl ik heus wel weet dat het vooral gewoon een normale baby is? Geen idee, maar het voelt wel zo, het ‘kijk nou eens wat een geweldig mensje!’ gevoel.
En tegelijk kan ik me dus ook goed voorstellen dat niet iedereen dat zo voelt. Ík word heel blij van dat lieve lachje. Maar dat zal niet iedereen zo hebben. Sommige mensen worden heel blij van bepaalde muziek, terwijl anderen het niks vinden. Waarom? Daarom, dat is gewoon zo. Ik denk dat dat hier niet anders is, voor de een is dat gevoel er wel, voor de ander niet. Prima, dan moet je het ook vooral niet doen.
Je kunt op rationele gronden besluiten dat de wens er wel is, maar dat het echt niet verstandig is (omstandigheden, lichamelijke of geestelijke gesteldheid etc). Maar puur ‘rationeel’ wél aan kinderen beginnen is wat mij betreft onzin.
donderdag 20 juni 2019 07:52
Bij ons was het geen rationeel besluit, maar puur op gevoel. We hadden de diep gewortelde wens om ouders te worden, ooit. Die wens kwam sneller uit dan we dachten en nu zijn ze alledrie volwassen of tiener en oh wat is het een prachtig uitgekomen wens. Het is mijn doel in het leven om ze te hebben groot gebracht, gecoacht, de gezelligheid, de zorgen, de lach en de traan. Nee, dat is geen ratio, maar puur gevoel: daar hou ik van.
donderdag 20 juni 2019 07:53
Laat je niet aanpraten dat een kinderwens gebaseerd moet zijn op ratio, dat is onzin. Je wilt kinderen, of niet. Lijstjes met voor- en nadelen zijn leuk voor dingen, niet voor kinderwensen.
Een kind opvoeden gaat met vallen en opstaan, wanneer je zult vallen en wanneer je zult opstaan, daar is van te voren bar weinig over te zeggen. Je kunt voorstellingen maken wat je wilt, de praktijk zal altijd heel anders zijn.
Als jij echt een kind wilt en je vriend niet, dan passen jullie niet bij elkaar. Zet je je kinderwens voor hem opzij, dan is de kans groot dat zich dat vroeg of laat gaat wreken.
Een kind opvoeden gaat met vallen en opstaan, wanneer je zult vallen en wanneer je zult opstaan, daar is van te voren bar weinig over te zeggen. Je kunt voorstellingen maken wat je wilt, de praktijk zal altijd heel anders zijn.
Als jij echt een kind wilt en je vriend niet, dan passen jullie niet bij elkaar. Zet je je kinderwens voor hem opzij, dan is de kans groot dat zich dat vroeg of laat gaat wreken.
donderdag 20 juni 2019 07:57
Als jij zoveel van je kind houdt dat je hem op de allereerste plaats een heel goed en fijn leven wil bezorgen, dan kan het kind vanuit die warmte en zekerheid een prima bestaan opbouwen.Want wat nou als je draken van kinderen krijgt.
Een draak van een kind krijg je als je bepaalde tekortkomingen in je jeugd alsnog wil inhalen door middel van dat kind. Bijvoorbeeld je kind moet de functie kunnen halen in de maatschappij die jij had willen hebben zodat je je toch nog trots kan voelen op jezelf, of je kind moet jou de liefde geven die je nu nog steeds ontbeert, of je kind moet voortdurend aan jouw standaarden beantwoorden omdat je graag controle wil hebben.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 20 juni 2019 08:06
donderdag 20 juni 2019 08:09
Precies dit had ik dus ook. Het was een oergevoel en niemand kon dat stoppen. Rationeel? Nee, zo kon ik niet meer denken.lux- schreef: ↑20-06-2019 06:45Mijn eierstokken rammelden gewoon de pan uit. Niets of niemand die dat stil kon leggen. Voordelen, nadelen? Het hele leven hangt aan elkaar van de voor- en nadelen. Niks is zaligmakend.
Wij gaan binnenkort voor een 2de en ik moet zeggen dat ik dat hele sterke gevoel nu niet meer heb. Misschien omdat ik voor zoon een IVF-traject in moest en ik dus al heel blij ben dat ik al moeder ben. Dat stuk is al vervuld en de rest is mooi meegenomen ofzo.
Maar nog steeds zou ik het geen rationele beslissing willen noemen, dat we voor een tweede gaan.
En hoe weet je of je de goede keus maakt? Je hebt geen idee waar je je in stort. En nee, kinderen hebben en opvoeden is niet altijd makkelijk, maar ze brengen ons zo ontzettend veel liefde en plezier: ik had het niet willen missen.
Toen wij voor de 2e gingen was dat wél een wat rationeler besluit. We hebben nagedacht over of we het aankonden op verschillende vlakken (onze oudste was en is niet zo makkelijk) en we hadden beiden het gevoel nog niet compleet te zijn. Zo zijn we er voor gegaan en heb ook hier geen seconde spijt gehad.
Persoonlijk heb ik het idee dat jouw vriend je met rationele ideeën op andere gedachten probeert te brengen en ik vind dat niet helemaal fair. Jouw gevoel mag er net zo goed zijn als dat van hem.
donderdag 20 juni 2019 08:12
Ik vind je vriend helemaal geen rake dingen zeggen. Hij probeert het je gewoon uit je hoofd te praten voor zijn belang, zodat jij bij hem blijft en je kinderwens laat varen. Het is heel normaal om geen kinderwens te hebben, maar net zo normaal om er wel eentje te hebben. Het is niet dat het eerste goed doordacht en verstandig is en het tweede gebaseerd op gebakken lucht.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 20 juni 2019 08:13
Ik heb een poos kinderen gewild. Maar uiteindelijk besloten dat het in mijn situatie beter was om geen kinderen te krijgen. Daar heb ik het heel moeilijk mee gehad, maar uiteindelijk ben ik heel blij met die beslissing. Het is de juiste geweest. Kinderen hadden mijn leven, en die van hun, er echt niet beter op genaakt.
Ik heb de keuze dus wel rationeel gemaakt.
Ik heb de keuze dus wel rationeel gemaakt.
anoniem_370063 wijzigde dit bericht op 20-06-2019 08:20
0.68% gewijzigd
donderdag 20 juni 2019 08:16
Ik voel helemaal niets voor andermans kinderen. Hooguit irritatie.kipdrumstick schreef: ↑20-06-2019 05:49
Maar als ik dan naar m’n neefje kijk (echt een draak), dan voel ik al zoveel liefde voor hem. Ik kan me voorstellen dat het voor je eigen kinderen nog groter is.
En toch wilde ik een eigen kind.
Een kind willen is zo'n oergevoel daar zit niets rationeels bij.
Als jij je kinderwens opzij zet voor je vriend ga je daar vroeg of laat spijt van krijgen.
Je zal niet de eerste zijn die haar kinderwens opzij zet voor een man om vervolgens wanneer het voor jou te laat is in de steek gelaten te worden voor een jongere vrouw waar je man die nooit kinderen wilde dan ineens wel een kind mee krijgt.
En jij staat daar dan met lege handen. Geen man meer en ook geen kind.
En ook als je wel bij hem blijft. Je geeft nu wat op en als je ouder bent dan komt het verdriet weer naar boven want andere vrouwen worden oma en jij niet.
donderdag 20 juni 2019 08:18
donderdag 20 juni 2019 08:20
Kinderen willen is nou eenmaal een emotiebesluit. Daar komt geen ratio aan te pas. Je voelt dat je het wel of niet wil. En beide beslissingen zijn daar goed in. Niemand die die keuze voor jou kan maken.
Je vriend heeft je proberen te overtuigen van zijn idee. Hij wil het niet. Jij blijkbaar wel. Aan jou om te kiezen of je relatie belangrijker is dan jouw eigen gevoel.
Je vriend heeft je proberen te overtuigen van zijn idee. Hij wil het niet. Jij blijkbaar wel. Aan jou om te kiezen of je relatie belangrijker is dan jouw eigen gevoel.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
