Kinderen
alle pijlers
Twijfel kinderwens
donderdag 20 juni 2019 05:49
Al eerder scheef ik hier een topic over m’n kinderwens. Dat ik hem wel heb, maar mijn vriend niet.
Nu hebben we het er veel over gehad en is de twijfel aan mijn kant toegelaten. M’n vriend heeft wat rake dingen gezegd. Dat ik deze keuze alleen baseer op de rammelde eierstokken en niet op rationeel gevoel. Terwijl ik bij de rest van alle keuzes in m’n leven zoveel nadenk over de voor- en nadelen. Hij denkt dat ik het teveel romantiseer allemaal en de nadelen vergeet.
Dus ik ging rationeel nadenken, maar ik kan ook helemaal geen voordelen bedenken. Eigenlijk alleen maar nadelen. Ik vind het leven echt leuk zoals het is nu. En hoewel ik het gevoel nog steeds heel erg heb en nog steeds moeder wil worden. Vraag ik me toch af of ik er gelukkiger van ga worden.
Maar dan is er toch weer dat knagende gevoel. Dat het me echt fantastisch lijkt om moeder te worden. Tis toch ook een wonder. Het lijkt me heerlijk om een gezinnetje te stichten. En als ik in de toekomst kijk, zie ik mezelf ook als moeder. Maar dan wel het liefst op de manier hoe ik het al jaren voor me zie. Want wat nou als je draken van kinderen krijgt. Dan heb je al je vrijheden opgegeven en voor wat? Ik vraag me af of er mensen spijt hebben van hun besluit om kinderen te nemen. Als ze terug konden in de tijd, zouden ze dan alsnog aan kinderen begonnen zijn. Maar als ik dan naar m’n neefje kijk (echt een draak), dan voel ik al zoveel liefde voor hem. Ik kan me voorstellen dat het voor je eigen kinderen nog groter is.
Waarom hebben jullie kinderen genomen? Of juist niet? En is het hebben van een kinderwens voldoende? Of kijk je naar de rationele redenen? Kortom, ik vind het een moeilijk. Ga je voor je gevoel of voor je verstand.
Nu hebben we het er veel over gehad en is de twijfel aan mijn kant toegelaten. M’n vriend heeft wat rake dingen gezegd. Dat ik deze keuze alleen baseer op de rammelde eierstokken en niet op rationeel gevoel. Terwijl ik bij de rest van alle keuzes in m’n leven zoveel nadenk over de voor- en nadelen. Hij denkt dat ik het teveel romantiseer allemaal en de nadelen vergeet.
Dus ik ging rationeel nadenken, maar ik kan ook helemaal geen voordelen bedenken. Eigenlijk alleen maar nadelen. Ik vind het leven echt leuk zoals het is nu. En hoewel ik het gevoel nog steeds heel erg heb en nog steeds moeder wil worden. Vraag ik me toch af of ik er gelukkiger van ga worden.
Maar dan is er toch weer dat knagende gevoel. Dat het me echt fantastisch lijkt om moeder te worden. Tis toch ook een wonder. Het lijkt me heerlijk om een gezinnetje te stichten. En als ik in de toekomst kijk, zie ik mezelf ook als moeder. Maar dan wel het liefst op de manier hoe ik het al jaren voor me zie. Want wat nou als je draken van kinderen krijgt. Dan heb je al je vrijheden opgegeven en voor wat? Ik vraag me af of er mensen spijt hebben van hun besluit om kinderen te nemen. Als ze terug konden in de tijd, zouden ze dan alsnog aan kinderen begonnen zijn. Maar als ik dan naar m’n neefje kijk (echt een draak), dan voel ik al zoveel liefde voor hem. Ik kan me voorstellen dat het voor je eigen kinderen nog groter is.
Waarom hebben jullie kinderen genomen? Of juist niet? En is het hebben van een kinderwens voldoende? Of kijk je naar de rationele redenen? Kortom, ik vind het een moeilijk. Ga je voor je gevoel of voor je verstand.
donderdag 20 juni 2019 08:22
Ik zie nu idd dat je vorige maand al een topic had geopend over precies hetzelfde onderwerp.lilalinda schreef: ↑20-06-2019 08:18Trouwens TO (dit advies kreeg je op je eerder topic ook), je zult echt bij hem weg moeten gaan. Hoe rot ook.
Want het hebben van wel/geen kinderwens is op termijn onverenigbaar.
Je kunt echt beter nu (nou ja, tijdens je vorige topic al) tot dat besef komen, dan over 5 0f 10 jaar.
sterkte!
Waarom ben je nog samen met je vriend?
donderdag 20 juni 2019 08:23
Bij mij gelukkig wel.biol schreef: ↑20-06-2019 08:20Kinderen willen is nou eenmaal een emotiebesluit. Daar komt geen ratio aan te pas. Je voelt dat je het wel of niet wil. En beide beslissingen zijn daar goed in. Niemand die die keuze voor jou kan maken.
Je vriend heeft je proberen te overtuigen van zijn idee. Hij wil het niet. Jij blijkbaar wel. Aan jou om te kiezen of je relatie belangrijker is dan jouw eigen gevoel.
Dat laatste komt op mij eigenljk ook wel zo over.
donderdag 20 juni 2019 08:25
Er zullen veel gevallen zijn waarin ratio zeker van pas komt. En er zijn ook gevallen waarbij ik denk die had beter niet aan kinderen kunnen beginnen. Maar als TO altijd een kinderwens heeft gehad en ze nu gaat twijfelen omdat haar vriend redenen gaat geven waarom kinderen krijgen niet goed is dan gaat dat ooit knagen...Coconuts12 schreef: ↑20-06-2019 08:23Bij mij gelukkig wel.
Dat laatste komt op mij eigenljk ook wel zo over.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
donderdag 20 juni 2019 08:26
Er zitten rationeel gezien geen voordelen aan kinderen: kost bakken met geld, weinig slaap, minder tijd voor alles: relatie/vrienden/jezelf, constant stress: de eerste paar jaar ligt overal de dood op de loer (een op de grond gevallen m&m kan al het einde zijn)
Toch riep alles in me dat ik een kind wilde en ook nu ik een peuter heb: wil ik het nog een keer.
Toch riep alles in me dat ik een kind wilde en ook nu ik een peuter heb: wil ik het nog een keer.
dropdrop wijzigde dit bericht op 20-06-2019 08:30
20.53% gewijzigd
donderdag 20 juni 2019 08:27
Ben ik met je eens, je hele post.biol schreef: ↑20-06-2019 08:25Er zullen veel gevallen zijn waarin ratio zeker van pas komt. En er zijn ook gevallen waarbij ik denk die had beter niet aan kinderen kunnen beginnen. Maar als TO altijd een kinderwens heeft gehad en ze nu gaat twijfelen omdat haar vriend redenen gaat geven waarom kinderen krijgen niet goed is dan gaat dat ooit knagen...
donderdag 20 juni 2019 08:28
Precies wat hierboven gezegd wordt. Het willen van een kindje is gevoelsmatig. Je kunt geen lijstje maken van voor- en nadelen van het krijgen van een kind. Want heel eerlijk: wat is het voordeel van het hebben van een kind? Het is alleen goed om te kijken of het de juiste tijd voor jullie is (inkomen, huisvesting, stabiele relatie etc.). Dat is waar je rationeel naar kunt kijken. Dat hebben wij ook zo gedaan. Ik wilde al jaren een kindje, mijn vriend niet. Toen we eenmaal een huis hadden gekocht na jaren te hebben gehuurd en we de financiën op orde hadden zei mijn vriend een maand voor we de sleutel van ons nieuwe huis kregen dat ik misschien maar gewoon moest stoppen met de pil.. hij was er ook klaar voor. Ik was in de 2e ronde zwanger en onze wolk van een dochter is nu 3 maanden oud.
donderdag 20 juni 2019 08:55
Susan schreef: ↑20-06-2019 08:12Ik vind je vriend helemaal geen rake dingen zeggen. Hij probeert het je gewoon uit je hoofd te praten voor zijn belang, zodat jij bij hem blijft en je kinderwens laat varen. Het is heel normaal om geen kinderwens te hebben, maar net zo normaal om er wel eentje te hebben. Het is niet dat het eerste goed doordacht en verstandig is en het tweede gebaseerd op gebakken lucht.
Dit, je vriend manipuleert je en neemt jouw insteek niet serieus.
Daar zou ik zelf heel slecht tegen kunnen.
donderdag 20 juni 2019 08:55
Was ik puur en alleen op mijn gevoel afgegaan, dan had ik kinderen gehad. Gelukkig heb ik dat niet gedaan en heb ik mijn verstand gebruikt. Dus het is onzin om te zeggen dat het altijd een irrationele keus is.
donderdag 20 juni 2019 08:58
Dat idee heb ik ook. Laat jouw wens niet varen alleen op wat hij zegt.Poppy_del_Rio schreef: ↑20-06-2019 08:55Dit, je vriend manipuleert je en neemt jouw insteek niet serieus.
Daar zou ik zelf heel slecht tegen kunnen.
donderdag 20 juni 2019 09:01
kinderen willen-krijgen is een emotionele keusCoconuts12 schreef: ↑20-06-2019 08:55Was ik puur en alleen op mijn gevoel afgegaan, dan had ik kinderen gehad. Gelukkig heb ik dat niet gedaan en heb ik mijn verstand gebruikt. Dus het is onzin om te zeggen dat het altijd een irrationele keus is.
geen kinderen willen een rationele
Daarom gaan TO en haar (aanstaande ex)vriend hier dus niet uitkomen, en rest haar alleen nog het uitmaken.
donderdag 20 juni 2019 09:13
Ik heb geen kinderen omdat ik geen kinderwens heb. Heel simpel. Ik twijfel soms even of ik wel de goede keuze maak /gemaakt heb, omdat ik bang ben om er later spijt van te krijgen. Maar om nu aan kinderen te beginnen, uit angst later spijt te krijgen is ook weer zoiets...
Wel of geen kinderen willen is niet rationeel. Je hebt de wens of niet. Je kunt van allerlei redenen / argumenten verzinnen om de wens te onderbouwen, uiteindelijk komt het er toch op neer of je wel of geen rammelende eierstokken hebt.
(De personen die vanuit erfelijke ziekten, specifieke situaties of om psychische problemen bewust een kinderwens niet vervullen daargelaten)
Wel of geen kinderen willen is niet rationeel. Je hebt de wens of niet. Je kunt van allerlei redenen / argumenten verzinnen om de wens te onderbouwen, uiteindelijk komt het er toch op neer of je wel of geen rammelende eierstokken hebt.
(De personen die vanuit erfelijke ziekten, specifieke situaties of om psychische problemen bewust een kinderwens niet vervullen daargelaten)
anoniem_64ca64e6b24fc wijzigde dit bericht op 20-06-2019 09:14
Reden: Type fout
Reden: Type fout
1.62% gewijzigd
donderdag 20 juni 2019 09:13
Op rationele gronden was mijn conclusie ook dat ik beter geen kinderen kon krijgen. Ik vond kinderen ook helemaal niet leuk. Ik had ook geen gigantisch rammelende eierstokken. En toch wilde ik een kind. Pure nieuwsgierigheid. En nu het kind er is, zeggen wij vaak tegen elkaar: goh, het voegt wel echt een dimensie aan je bestaan toe (het doel van je leven verandert). Naast dat het ietswat heftiger en ingrijpender is dan verwacht. Wat iemand hierboven zegt, vond ik wel een mooie, de niet keuze is rationeel, de wel keuze is emotioneel.
donderdag 20 juni 2019 09:21
Draken van kinderen zijn het gevolg van hun opvoeding.
Dus daar heb je zelf de hand in.
Ik ben een bam-mam. En heb er dus bewust voor gekozen om alleen voor een kind te gaan.
Dat was vooral een gevoelsmatige keuze.
Rationeel gezien had ik - als je soms de meningen leest hier op het forum - geen moeder mogen worden.
Dikke doei.
Als jij moeder wilt worden, zou ik me nog eens achter mijn oren krabben over je relatie. Ik lees natuurlijk alleen hier en ken jou en je vriend niet, maar zoals je hier over hem schrijft, praat hij vooral in zijn eigen straatje. En dat mag voor hem goed zijn (als hij geen kinderen wil, is dat een legitieme keuze), maar of dat voor jou goed is, betwijfel ik. Vind hem - door jouw woordkeuze - nogal manipulatief.
En wat ik in ieder geval nooit zou doen, is mijn kinderwens opgeven voor een man.
Ik ken een vrouw die dat heeft gedaan. Zij is nu te oud voor kinderen, hij heeft er een bij een ander.
Dus daar heb je zelf de hand in.
Ik ben een bam-mam. En heb er dus bewust voor gekozen om alleen voor een kind te gaan.
Dat was vooral een gevoelsmatige keuze.
Rationeel gezien had ik - als je soms de meningen leest hier op het forum - geen moeder mogen worden.
Dikke doei.
Als jij moeder wilt worden, zou ik me nog eens achter mijn oren krabben over je relatie. Ik lees natuurlijk alleen hier en ken jou en je vriend niet, maar zoals je hier over hem schrijft, praat hij vooral in zijn eigen straatje. En dat mag voor hem goed zijn (als hij geen kinderen wil, is dat een legitieme keuze), maar of dat voor jou goed is, betwijfel ik. Vind hem - door jouw woordkeuze - nogal manipulatief.
En wat ik in ieder geval nooit zou doen, is mijn kinderwens opgeven voor een man.
Ik ken een vrouw die dat heeft gedaan. Zij is nu te oud voor kinderen, hij heeft er een bij een ander.
donderdag 20 juni 2019 09:26
Dat is niet helemaal waar. Ik ken genoeg gezinnen met meerdere kinderen, waarbij een van de kinderen een draak is en de rest niet. Met dezelfde opvoeding. De ouders al van alles geprobeerd, maar zitten met de handen in het haar. Soms is het ook karakter/andere oorzaak dan opvoeding.
donderdag 20 juni 2019 09:27
Vaak wel, maar niet altijd. Karakter van het kind speelt hierin ook een belangrijke rol.EHR schreef: ↑20-06-2019 09:21Draken van kinderen zijn het gevolg van hun opvoeding.
Dus daar heb je zelf de hand in.
Ik ben een bam-mam. En heb er dus bewust voor gekozen om alleen voor een kind te gaan.
Dat was vooral een gevoelsmatige keuze.
Rationeel gezien had ik - als je soms de meningen leest hier op het forum - geen moeder mogen worden.
Dikke doei.
Als jij moeder wilt worden, zou ik me nog eens achter mijn oren krabben over je relatie. Ik lees natuurlijk alleen hier en ken jou en je vriend niet, maar zoals je hier over hem schrijft, praat hij vooral in zijn eigen straatje. En dat mag voor hem goed zijn (als hij geen kinderen wil, is dat een legitieme keuze), maar of dat voor jou goed is, betwijfel ik. Vind hem - door jouw woordkeuze - nogal manipulatief.
En wat ik in ieder geval nooit zou doen, is mijn kinderwens opgeven voor een man.
Ik ken een vrouw die dat heeft gedaan. Zij is nu te oud voor kinderen, hij heeft er een bij een ander.
Met het laatste ben ik het helemaal mee eens. Geef nooit je kinderwens op voor een ander.
anoniem_370063 wijzigde dit bericht op 20-06-2019 09:28
0.29% gewijzigd
donderdag 20 juni 2019 09:27
Nou, dit dus.Kraaienpootje schreef: ↑20-06-2019 09:26Dat is niet helemaal waar. Ik ken genoeg gezinnen met meerdere kinderen, waarbij een van de kinderen een draak is en de rest niet. Met dezelfde opvoeding. De ouders al van alles geprobeerd, maar zitten met de handen in het haar. Soms is het ook karakter/andere oorzaak dan opvoeding.
donderdag 20 juni 2019 09:34
Toen ik zelf kind was leek het hebben van kinderen mij al vreselijk maar ik dacht dat het er bij hoorde. Toen ik opgroeide en besefte dat dat niet zo was kwam dat echt als een opluchting. Mijn vriendin wilde wel kinderen maar nu iedereen om ons heen aan de 1e of 2e begint en ze ziet wat een aanslag het is op alle aspecten van je leven begint ze (gelukkig) te twijfelen. Een vriend gaf al toe spijt te hebben van zijn kind. Twee collega's zeiden ook er niet nog een keer aan te beginnen als ze het opnieuw mochten doen. Ik zelf vind er gewoon niks leuks aan. Oppassen doe ik ook niet.
donderdag 20 juni 2019 09:59
Wij hebben in 2018 voor het eerst een kindje gekregen (begin 30 beide en meer dan 10 jaar samen) en we hebben er best lang over nagedacht. We leefden riant en in alle vrijheid, maakten mooie verre reizen, gingen iedere week uit eten en genoten daar ook echt allemaal van. De gedacht aan een kind en het 'verliezen' van de zo belangrijke (voor ons) vrijheid was erg lastig.
Zelf ben ik altijd erg rationeel denkend maar ik merkte dat als ik dat deed, ik ook geen kinderen zou willen. Zoals je zelf aangeeft kon ik ook geen voordelen bedenken van het hebben van een kind of kinderen.
Wij hebben na wikken en weken (wij vonden vooral dat alles stabiel moest zijn, inkomen/werk, huis en relatie) besloten om te stoppen met anticonceptie en maar te kijken wat er ging gebeuren. Als het uiteindelijk niet op een natuurlijke manier was gelukt hadden we daar (zo denkten wij er toen over en ik denk dat ik dat nog steeds ook zo denk) ook vrede mee gehad en hadden we een kindloos samenzijn gehad met veel reizen en leuke dingen met elkaar. Zolang het kind van ons beide zou zijn zouden we stappen willen ondernemen, adoptie of dat het kind slechts van één van ons zou zijn was voor ons geen optie.
Nu de kleine er is ben ik o zo blij dat we ervoor zijn gegaan en dat het natuurlijk ook gelukt is! Het is echt een fantastisch gevoel om ouder te zijn en liefde te geven aan je eigen 'bloed'.
Zelf ben ik altijd erg rationeel denkend maar ik merkte dat als ik dat deed, ik ook geen kinderen zou willen. Zoals je zelf aangeeft kon ik ook geen voordelen bedenken van het hebben van een kind of kinderen.
Wij hebben na wikken en weken (wij vonden vooral dat alles stabiel moest zijn, inkomen/werk, huis en relatie) besloten om te stoppen met anticonceptie en maar te kijken wat er ging gebeuren. Als het uiteindelijk niet op een natuurlijke manier was gelukt hadden we daar (zo denkten wij er toen over en ik denk dat ik dat nog steeds ook zo denk) ook vrede mee gehad en hadden we een kindloos samenzijn gehad met veel reizen en leuke dingen met elkaar. Zolang het kind van ons beide zou zijn zouden we stappen willen ondernemen, adoptie of dat het kind slechts van één van ons zou zijn was voor ons geen optie.
Nu de kleine er is ben ik o zo blij dat we ervoor zijn gegaan en dat het natuurlijk ook gelukt is! Het is echt een fantastisch gevoel om ouder te zijn en liefde te geven aan je eigen 'bloed'.
donderdag 20 juni 2019 10:03
Dit dus precies! Je zou bijna denken dat we dezelfde geweldige dochter van 6 maanden hebben. Zelfs na een nacht met ieder uur eruit moeten vanwege een huilende baby, verdubbelde vaste lasten vanwege de creche en op dit moment aan het kolven op mijn werk denk ik nog, wat is het fantastisch. Daar is niets rationeels aan, maar mijn gevoel dat ik graag een kind zou willen blijkt nu in de praktijk helemaal juist.nausicaa schreef: ↑20-06-2019 07:40Een kinderwens is niet rationeel, maar daarmee niet minder reëel. Ik roep al jaren: als mensen alleen rationeel zouden denken, zou niemand meer kinderen willen. Het is een aanslag op zo ongeveer alles: je lijf (voor de moeder), je tijd, je financiën, je emoties, alles. En toch willen veel mensen het, en zijn er nog blij mee ook.
Mijn dochter is pas 6 maanden, maar tot nu toe vind ik het fantastisch. En regelmatig doodvermoeiend, en eng. Ik heb zelf wel eens proberen te bedenken wat er nou zo leuk aan is, maar dat is bijna niet onder woorden te brengen. Waarom is dat gevoel van dat lijfje dat zich tegen je aan nestelt fijn? Tja, het is gewoon zo. Waarom vind ik mijn kind echt het leukste kind ooit, terwijl ik heus wel weet dat het vooral gewoon een normale baby is? Geen idee, maar het voelt wel zo, het ‘kijk nou eens wat een geweldig mensje!’ gevoel.
En tegelijk kan ik me dus ook goed voorstellen dat niet iedereen dat zo voelt. Ík word heel blij van dat lieve lachje. Maar dat zal niet iedereen zo hebben. Sommige mensen worden heel blij van bepaalde muziek, terwijl anderen het niks vinden. Waarom? Daarom, dat is gewoon zo. Ik denk dat dat hier niet anders is, voor de een is dat gevoel er wel, voor de ander niet. Prima, dan moet je het ook vooral niet doen.
Je kunt op rationele gronden besluiten dat de wens er wel is, maar dat het echt niet verstandig is (omstandigheden, lichamelijke of geestelijke gesteldheid etc). Maar puur ‘rationeel’ wél aan kinderen beginnen is wat mij betreft onzin.
Wow, wat zie jij er vandaag geweldig uit!
donderdag 20 juni 2019 10:04
Niets rationeels aan wat al eerder gezegd is. Gewoon een alles overheersend oergevoel ik wil moeder worden.
En nooit spijt van gehad. Onze dochter is echt geweldig! Geniet zo van haar. Wij laten er niet zo veel voor. Uit eten gaan vinden we met drie ook leuk gaan we gewoon wat eerder.
We regelen soms oppas voor bijzondere activiteiten.
We doen super veel leuke dingen met vrienden en de twee kindjes die in de vrienden groep zijn wordt altijd rekening mee gehouden en iedereen is bij ze betrokken.
En nooit spijt van gehad. Onze dochter is echt geweldig! Geniet zo van haar. Wij laten er niet zo veel voor. Uit eten gaan vinden we met drie ook leuk gaan we gewoon wat eerder.
We regelen soms oppas voor bijzondere activiteiten.
We doen super veel leuke dingen met vrienden en de twee kindjes die in de vrienden groep zijn wordt altijd rekening mee gehouden en iedereen is bij ze betrokken.
where ever you go, go with your heart
donderdag 20 juni 2019 10:11
Mijn vriend heeft trouwens lang getwijfeld. Hij wist het niet, hij vond zijn neefjes best leuk maar zag ook veel bezwaren. Ik wist zeker dat ik wel kinderen wilde en heb hem op een gegeven moment voor het blok gezet, ik was toen 34 en kon niet meer wachten. Het liefst wilde ik kinderen met hem, maar als hij ze niet wilde dan zou ik toch de relatie verbreken, mijn kinderwens was te groot. Hij wilde mij niet kwijt en is toen overstag gegaan. Ik vond dat toen best lastig, omdat hij het meer voor mij deed dan voor zichzelf. Maar nu dochter er is vindt hij het geweldig en is hij blij dat ik hem dat zetje heb gegeven, een week na de geboorte was hij al aan het kijken op Funda voor grotere huizen omdat hij er nog wel een paar bij wilde 
Wow, wat zie jij er vandaag geweldig uit!
donderdag 20 juni 2019 10:18
Ik ben het niet eens met de mensen die zeggen dat geen kinderen willen rationeel is.
Bij mij kwam toch echt eerst het gevoel dat ik geen moeder wilde worden en pas later dacht ik na over argumenten. Sterker, in eerste instantie vond ik het best egoïstisch van me, geen kinderen willen. Tot een vriendin mij er op wees dat haar kinderwens net zo egoïstisch was.
Wel of geen kinderen krijgen, je doet het uiteindelijk toch vooral voor jezelf. Een deel zal besluiten op verstand of omdat iets zo hoort, een ander deel omdat het gevoel er wel of niet is. Luisteren naar een gevoel dat er niet is, is net zo irrationeel als voor mensen die dat gevoel wel hebben.
TO jij leest als iemand die vooral argumenten zoekt om niet bij je vriend weg te hoeven gaan en toch gelukkig te zijn. Echter zijn daar geen argumenten voor. Wat je ook kiest in jouw geval zal er sowieso een gemis zijn. Of door in eerste instantie de liefdesverdriet of uiteindelijk door het gemis van een kind in je leven. De enige vraag die jij aan jezelf moet stellen is welke pijn groter zal zijn.
Bij mij kwam toch echt eerst het gevoel dat ik geen moeder wilde worden en pas later dacht ik na over argumenten. Sterker, in eerste instantie vond ik het best egoïstisch van me, geen kinderen willen. Tot een vriendin mij er op wees dat haar kinderwens net zo egoïstisch was.
Wel of geen kinderen krijgen, je doet het uiteindelijk toch vooral voor jezelf. Een deel zal besluiten op verstand of omdat iets zo hoort, een ander deel omdat het gevoel er wel of niet is. Luisteren naar een gevoel dat er niet is, is net zo irrationeel als voor mensen die dat gevoel wel hebben.
TO jij leest als iemand die vooral argumenten zoekt om niet bij je vriend weg te hoeven gaan en toch gelukkig te zijn. Echter zijn daar geen argumenten voor. Wat je ook kiest in jouw geval zal er sowieso een gemis zijn. Of door in eerste instantie de liefdesverdriet of uiteindelijk door het gemis van een kind in je leven. De enige vraag die jij aan jezelf moet stellen is welke pijn groter zal zijn.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
donderdag 20 juni 2019 10:21
Het is tegennatuurlijk om het rationeel te bekijken. Het namelijk heel natuurlijk om wel kinderen te krijgen. Gelukkig zijn we als mens wel geboren met een intellect om daar zelf over te kunnen beslissen maar instinct/gevoel is hierin nog altijd sterker dan je ratio. Zeker bij vrouwen.
Ik heb vijf kinderen waarvan de eerste zeker heel veel vroeger kwam dan ik ooit bedacht had. Ik was achttien maar in mijn planning zat eigenlijk nog studeren, reizen en dan halverwege de twintig wel zien of we een baby konden krijgen. Het studeren is wel gelukt, het reizen uiteraard niet. Bij de tweede merkte ik een onwijs oergevoel op, er moet nog een baby bij. Die kwam er snel. En vervolgens moest de derde ook snel. En die kwam niet (doodgeboren bij 17wk). En vervolgens verdween het gevoel ook weer dat er zo nodig baby’s bij moesten. Het rammelen van die eierstokken hield weer op. (Inmiddels ‘gescheiden’ en de kinderen groter en zelfstandiger) maar ja, nieuwe relatie zonder kinderen en ach ja, toch weer een rammeltje en toen die baby er eenmaal was begonnen die eierstokken weer enorm te rammelen. Bovendien was het wel sneu als er zoveel jaar tussen kind 2 en 3 zou zitten dus was daar na een aantal miskramen kind 4. Toen waren de eierstokken in mijn hoofd wel uitgerammeld maar in mijn hart nog niet. Toch deden we de babyspullen de deur uit. Ik had net de deur achter de koper van de maxi-cosi dichtgedaan toen ik bedacht dat ik al even niet ongesteld was geweest... en daar was nummer vijf. Daarna heb ik echt geen rammelende eierstok meer gehad.
Maar goed, je hebt het gevoel of niet. Je wil later niet op je leven terugkijken en hier spijt van krijgen.
Natuurlijk zijn er momenten dat je ze achter het behang wil plakken en momenten voor jezelf heb je ook nodig. Maar dat kan allemaal. Je leven is niet voorbij met een kind. Je leven wordt alleen anders.
Ik heb vijf kinderen waarvan de eerste zeker heel veel vroeger kwam dan ik ooit bedacht had. Ik was achttien maar in mijn planning zat eigenlijk nog studeren, reizen en dan halverwege de twintig wel zien of we een baby konden krijgen. Het studeren is wel gelukt, het reizen uiteraard niet. Bij de tweede merkte ik een onwijs oergevoel op, er moet nog een baby bij. Die kwam er snel. En vervolgens moest de derde ook snel. En die kwam niet (doodgeboren bij 17wk). En vervolgens verdween het gevoel ook weer dat er zo nodig baby’s bij moesten. Het rammelen van die eierstokken hield weer op. (Inmiddels ‘gescheiden’ en de kinderen groter en zelfstandiger) maar ja, nieuwe relatie zonder kinderen en ach ja, toch weer een rammeltje en toen die baby er eenmaal was begonnen die eierstokken weer enorm te rammelen. Bovendien was het wel sneu als er zoveel jaar tussen kind 2 en 3 zou zitten dus was daar na een aantal miskramen kind 4. Toen waren de eierstokken in mijn hoofd wel uitgerammeld maar in mijn hart nog niet. Toch deden we de babyspullen de deur uit. Ik had net de deur achter de koper van de maxi-cosi dichtgedaan toen ik bedacht dat ik al even niet ongesteld was geweest... en daar was nummer vijf. Daarna heb ik echt geen rammelende eierstok meer gehad.
Maar goed, je hebt het gevoel of niet. Je wil later niet op je leven terugkijken en hier spijt van krijgen.
Natuurlijk zijn er momenten dat je ze achter het behang wil plakken en momenten voor jezelf heb je ook nodig. Maar dat kan allemaal. Je leven is niet voorbij met een kind. Je leven wordt alleen anders.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 20 juni 2019 10:26
Mooi! En heel herkenbaar zo stonden wij er ook in. Ik weet zeker dat we heel gelukkig waren geweest zonder kinderen, maar nu met kinderen is het zo fantastisch en kunnen we ons niet meer voorstellen dat we deze dimensie hadden gemist.Europe86 schreef: ↑20-06-2019 09:59Wij hebben in 2018 voor het eerst een kindje gekregen (begin 30 beide en meer dan 10 jaar samen) en we hebben er best lang over nagedacht. We leefden riant en in alle vrijheid, maakten mooie verre reizen, gingen iedere week uit eten en genoten daar ook echt allemaal van. De gedacht aan een kind en het 'verliezen' van de zo belangrijke (voor ons) vrijheid was erg lastig.
Zelf ben ik altijd erg rationeel denkend maar ik merkte dat als ik dat deed, ik ook geen kinderen zou willen. Zoals je zelf aangeeft kon ik ook geen voordelen bedenken van het hebben van een kind of kinderen.
Wij hebben na wikken en weken (wij vonden vooral dat alles stabiel moest zijn, inkomen/werk, huis en relatie) besloten om te stoppen met anticonceptie en maar te kijken wat er ging gebeuren. Als het uiteindelijk niet op een natuurlijke manier was gelukt hadden we daar (zo denkten wij er toen over en ik denk dat ik dat nog steeds ook zo denk) ook vrede mee gehad en hadden we een kindloos samenzijn gehad met veel reizen en leuke dingen met elkaar. Zolang het kind van ons beide zou zijn zouden we stappen willen ondernemen, adoptie of dat het kind slechts van één van ons zou zijn was voor ons geen optie.
Nu de kleine er is ben ik o zo blij dat we ervoor zijn gegaan en dat het natuurlijk ook gelukt is! Het is echt een fantastisch gevoel om ouder te zijn en liefde te geven aan je eigen 'bloed'.
Als we nooit kinderen hadden gekregen, dan hadden we daar geen spijt van gehad, omdat ons leven zonder ook al heel rijk en vol was, maar we hadden eigenlijk wel spijt moeten hebben, maar dat kun je eenvoudigweg niet weten als je geen kinderen hebt.
