Kinderen
alle pijlers
Veel te vroeg geboren tweeling (<25 wk) Ervaringen?
woensdag 28 juli 2010 om 09:18
Onze tweeling (jongen en meisje) is geboren na een zwangerschap van nog geen 25 weken. Gelukkig hebben ze beide een redelijk goede start gemaakt. Ze liggen nu al 2,5 maanden in het ziekenhuis en zijn voorlopig nog niet thuis. Wie heeft dit ook meegemaakt en weet wat we nu meemaken?
Ben heel benieuwd naar ervaringen van andere ouders.
Groetjes!
Ben heel benieuwd naar ervaringen van andere ouders.
Groetjes!
woensdag 28 juli 2010 om 09:30
Hoi, ons verhaal is niet helemaal hetzelfde, maar ik weet wel wat je doormaakt... Gefeliciteerd met je tweeling in ieder geval!
Mijn zoontje is vorig jaar veel te vroeg geboren (27 weken) en woog 750 gram. Heftige tijd geweest, hij heeft meer dan drie maanden in het ziekenhuis gelegen, maar het gaat nu heel goed met hem.
Ik had een te hoge bloeddruk en daarom werd ik opgenomen. Iedere dag kreeg ik een ctg en op de dag van zijn geboorte ging het helemaal mis. Ik werd overgebracht naar een ziekenhuis met een NICU en daar is zoon geboren na een spoedkeizersnede.
Hoe gaat het nu met je kinderen? Waardoor zijn ze zo vroeg geboren? En wat zijn de vooruitzichten of heb je geen idee?
Ik wil je heel veel sterkte wensen en graag ervaringen uitwisselen als je daar behoefte aan hebt.
Groetjes, Ellen
Mijn zoontje is vorig jaar veel te vroeg geboren (27 weken) en woog 750 gram. Heftige tijd geweest, hij heeft meer dan drie maanden in het ziekenhuis gelegen, maar het gaat nu heel goed met hem.
Ik had een te hoge bloeddruk en daarom werd ik opgenomen. Iedere dag kreeg ik een ctg en op de dag van zijn geboorte ging het helemaal mis. Ik werd overgebracht naar een ziekenhuis met een NICU en daar is zoon geboren na een spoedkeizersnede.
Hoe gaat het nu met je kinderen? Waardoor zijn ze zo vroeg geboren? En wat zijn de vooruitzichten of heb je geen idee?
Ik wil je heel veel sterkte wensen en graag ervaringen uitwisselen als je daar behoefte aan hebt.
Groetjes, Ellen
woensdag 28 juli 2010 om 09:34
Proficiat met jullie kindjes, een tweeling hebben is geweldig! Idd heel erg bijzonder 
Wat zullen jullie bang zijn geweest..wat een onmacht moeten jullie hebben gevoelt, en wat heerlijk dat ze een (redelijk) goede start hebben gehad.
Wens jullie behalve veel geluk ook heel veel sterkte toe. Het is toch potverdorie niet niks wat er gebeurt is. Dat ze maar heel snel en gezond thuis mogen komen
Zei ik al dat een tweeling leuk is?
Wat zullen jullie bang zijn geweest..wat een onmacht moeten jullie hebben gevoelt, en wat heerlijk dat ze een (redelijk) goede start hebben gehad.
Wens jullie behalve veel geluk ook heel veel sterkte toe. Het is toch potverdorie niet niks wat er gebeurt is. Dat ze maar heel snel en gezond thuis mogen komen
Zei ik al dat een tweeling leuk is?
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 28 juli 2010 om 09:48
woensdag 28 juli 2010 om 09:55
allereerst wil ik je feliciteren met jullie tweeling!
Zijn ze spontaan geboren of waren er complicaties?
Hopelijk liggen ze voor jullie vlak bij huis, zodat je vaak heen en weer kan.
Ik lees dit topic graag mee, hoop dat je nog zal reageren hoe t allemaal gaat.
Ben zwanger van een tweeling en lig sinds 29wkn en 4dgn in t ziekenhuis wegens een dreigende vroeggeboorte door wat complicaties bij 1vd2.
Zit nu op 31wkn en 5dgn.
Sterkte met je tweeling.
Hoe gaat t eigenlijk nu met de kindjes?
Zijn ze spontaan geboren of waren er complicaties?
Hopelijk liggen ze voor jullie vlak bij huis, zodat je vaak heen en weer kan.
Ik lees dit topic graag mee, hoop dat je nog zal reageren hoe t allemaal gaat.
Ben zwanger van een tweeling en lig sinds 29wkn en 4dgn in t ziekenhuis wegens een dreigende vroeggeboorte door wat complicaties bij 1vd2.
Zit nu op 31wkn en 5dgn.
Sterkte met je tweeling.
Hoe gaat t eigenlijk nu met de kindjes?
woensdag 28 juli 2010 om 10:06
geen vergelijkbare ervaring behalve dat mijn 1e zoontje met 34weken geboren werd en op de intensive care terecht kwam. Ik weet dus wel hoe verschrikkelijk t is om zelf niets voor je kind te kunnen betekenen behalve er voor hem zijn, tegen hem te praten enz. Het machteloze gevoel..en aan de artsen overgeleverd te zijn.
Sterk ben je dan zelf ineens he? Van tevoren had je nooit kunnen indenken hoe je je door zo'n periode heen zou slaan.
Beademing, infusen, sonde's, bloeddrukmeter, arterielijn, hartmonitorplakkers, saturatiemeter, het is goed dat t er is, maar vreselijk om al die poespas aan je kind te zien.
Hoe gaat het met je kindjes? Hoe doorstaan hun hersentjes het? Geen infecties gehad?
Ken je de vereniging voor ouders v couveusekinderen? Daar kan je veel aan hebben.
Enne.. Van harte met de geboorte! Ondanks de spannende tyd enz toch felicitaties!
Sterk ben je dan zelf ineens he? Van tevoren had je nooit kunnen indenken hoe je je door zo'n periode heen zou slaan.
Beademing, infusen, sonde's, bloeddrukmeter, arterielijn, hartmonitorplakkers, saturatiemeter, het is goed dat t er is, maar vreselijk om al die poespas aan je kind te zien.
Hoe gaat het met je kindjes? Hoe doorstaan hun hersentjes het? Geen infecties gehad?
Ken je de vereniging voor ouders v couveusekinderen? Daar kan je veel aan hebben.
Enne.. Van harte met de geboorte! Ondanks de spannende tyd enz toch felicitaties!
woensdag 28 juli 2010 om 11:58
Heel erg gefeliciteerd met de geboorte van je zoon en dochter. Ik ben ook drie maanden geleden met 35 weken bevallen van een meisje en een jongen. Niet veel te vroeg, en gelukkig maar een paar dagen in de couveuse gelegen, maar ik kan me er een heel klein beetje bij voorstellen hoe het is om je kindjes niet bij je te hebben. Wat fijn dat je kindjes toch nog een redelijk goede start hebben gemaakt. Kun je je kindjes thuis ook zien? (op webcam i.i.d)
dank je
vrijdag 30 juli 2010 om 23:06
Ik heb ervaring, wel wat later. Hij is geboren met 27 wkn en 5 dagen. Heeft in totaal 3 maanden in het ZH gelegen. Eerst een tijd op de NICU en later in een ZH dichterbij. Alles gaat goed met hem. Hij is nu 18 maanden. Wil je meer weten, vraag het me! Wat een tijd was dat zeg. Pfff. Hoe gaat het met jou? Had je HELLP?
zondag 1 augustus 2010 om 21:47
MamaK hoe is het met je? Jemig wat zwaar 2,5 maand in het ziekenhuis. Mijn zoon heeft 7 weken in het zkhs gelegen (9wk te vroeg) en dat vond ik al heel moeilijk. Je kindje hoort gewoon bij je te zijn. Maar het was moeilijker om hem na een maand thuis weer in het zkhs achter te laten omdat hij toen echt deel van ons thuis was geworden.
Hoe vaak gaan jullie naar het zkhs? hebben jullie een verzorgingsschema gemaakt? Hoe vind je het dat de verpleging voor je kindjes zorgt? Ik vond het in het begin heel fijn want ik durfde hem haast niet vast te pakken, maar na een week of vijf begon ik zelf meer te doen, en vond ik dat de verpleging zich er minder mee moest bemoeien. Herken je dat?
Heel veel sterkte en ik ben ook benieuwd hoe het met je kindjes gaat
Hoe vaak gaan jullie naar het zkhs? hebben jullie een verzorgingsschema gemaakt? Hoe vind je het dat de verpleging voor je kindjes zorgt? Ik vond het in het begin heel fijn want ik durfde hem haast niet vast te pakken, maar na een week of vijf begon ik zelf meer te doen, en vond ik dat de verpleging zich er minder mee moest bemoeien. Herken je dat?
Heel veel sterkte en ik ben ook benieuwd hoe het met je kindjes gaat
zondag 1 augustus 2010 om 22:12
Mijn verhaal is helaas wat minder positief. Ik ben ruim een half jaar geleden met 26 wkn bevallen van een tweeling. Het jongetje heeft het helaas niet gehaald (gestopt met behandeling door ernstige hersenschade), het meisje wel. Heeft ruim 3,5 mnd in het ziekenhuis gelegen en ernstige ROP ontwikkelt (is aan 1 oogje blind, andere oogje zeer slecht ziend). Is nu ruim 3 maanden thuis en gaat gelukkig erg goed, groeit goed en ontwikkelt zich (gecorrigeerd) ook goed. Ik vond de eerste tijd thuis haast nog moeilijker dan al die weken ziekenhuis. Dan pas ga je je realiseren wat er allemaal gebeurt is en gaat iedereen verwachten dat het ineens goed met je gaat.
dinsdag 3 augustus 2010 om 10:13
@ Djoels: Waarschijnlijk mogen ze rond de uitgerekende datum naar huis, dat zou de eerste week van september zijn. We verwachten zelf dat dat wel iets later zal worden.
@Ellencb: geen idee waardoor het is gekomen. Ik had naar mijn idee een probleemloze super zwangerschap. Nergens last van. Soms wat hardere buiken, maar niets zorgwekkends. Tijdens een controle bij iets meer dan 23 weken bleek ik al 2 cm ontsluiting te hebben. Ik ben opgenomen, aan de weeenremers gegaan, maar het bleef toch doorzetten. Na 6 dagen volledige ontsluiting en weer 3 dagen daarna zijn ze geboren. Jongetje is inmiddels geopereerd om zijn ductus te sluiten. Beide een aantal infecties gehad, maar relatief gezien doen ze het erg goed. Ze wogen beide 750 gram bij de geboorte en zijn nu beide rond de 2 kilo!
@Ellencb: geen idee waardoor het is gekomen. Ik had naar mijn idee een probleemloze super zwangerschap. Nergens last van. Soms wat hardere buiken, maar niets zorgwekkends. Tijdens een controle bij iets meer dan 23 weken bleek ik al 2 cm ontsluiting te hebben. Ik ben opgenomen, aan de weeenremers gegaan, maar het bleef toch doorzetten. Na 6 dagen volledige ontsluiting en weer 3 dagen daarna zijn ze geboren. Jongetje is inmiddels geopereerd om zijn ductus te sluiten. Beide een aantal infecties gehad, maar relatief gezien doen ze het erg goed. Ze wogen beide 750 gram bij de geboorte en zijn nu beide rond de 2 kilo!
dinsdag 3 augustus 2010 om 10:17
@vlindertje86: Hou vol! Het valt niet mee om je zwangerschap in het ziekenhuis door te brengen. Maar er is geen plaats waar je beter zou kunnen zijn. Ieder dag is er 1 en worden ze alleen maar sterker. Heel beel succes!
We komen zelf uit Brabant en de kinderen zijn in R'dam geboren. Zijn nu nog steeds niet terug in Brabant, dus idd, het reizen wordt nu wel erg zwaar. kan niet wachten tot ze eindelijk dichter bij huis zijn!
We komen zelf uit Brabant en de kinderen zijn in R'dam geboren. Zijn nu nog steeds niet terug in Brabant, dus idd, het reizen wordt nu wel erg zwaar. kan niet wachten tot ze eindelijk dichter bij huis zijn!
dinsdag 3 augustus 2010 om 10:21
@ Arc, inderdaad. Je wordt bijna zelf arts. We zijn inmiddels volledig op de hoogte van alle medische handelingen en hulpmiddelen. We koppelen ze zelf af en aan en weten hoe we de alarmen moeten stoppen. Gelukkig mogen we steeds meer zelf doen en voel je je dus steeds minder machteloos. Maar ik merk wel dat ik steeds meer het gevoel heb dat ik "op bezoek" ga bij mijn kindjes. Kan niet wachten tot ze thuis zijn en ik echt kan gaan beginnen met "moederen" Ik mis ze steeds meer..
Ze hebben nog geen hersenbloedingen gehad. Gister weer een echo gedaan, maar daar weten we de uitslag nog niet van. Wel meerdere infecties. Vind het steeds verschrikkelijk om te zien dat ze weer geprikt moeten worden, weer een infuusje erin. Weer uitzuigen. Die kindjes hebben al zo veel meegemaakt in de 2,5 maand dat ze nu leven... Wordt tijd voor ze dat ze rust krijgen.
Ze hebben nog geen hersenbloedingen gehad. Gister weer een echo gedaan, maar daar weten we de uitslag nog niet van. Wel meerdere infecties. Vind het steeds verschrikkelijk om te zien dat ze weer geprikt moeten worden, weer een infuusje erin. Weer uitzuigen. Die kindjes hebben al zo veel meegemaakt in de 2,5 maand dat ze nu leven... Wordt tijd voor ze dat ze rust krijgen.
dinsdag 3 augustus 2010 om 10:31
@Fabindia;
Het geeft inderdaad een naar gevoel om ze steeds weer achter te moeten laten. Zeker nu we ze steeds beter gaan leren kennen. Ik ben echt stapelgek op ze en ze worden ook steeds leuker en "echter" Het zijn nu echte baby's van rond de 2 kilo. Je kunt ze nu makkelijk aanraken en optillen zonder dat alle alarmen af gaan.
We gingen 2 keer per dag naar het ZH, maar dat was eigenlijk gekkenwerk en echt niet vol te houden. We gaan nu iedere dag 1 keer, een uur of 4-5 per keer. We doen de verzorging dan zelf, opfrissen, luiertje, tempen, wegen en heerlijk buidelen.
De verpleging is super, in beide ziekenhuizen. Zeker in het begin hebben ze ons geweldig geholpen. Toen durfde ik ze ook niet aan te raken.
Ik merk nu wel dat wij de kinderen beter kennen dan de verpleging en dat de artsen beter naar ons moeten luisteren. Ik zie precies wanneer m'n dochter zich niet goed voelt. De verpleging ziet dan niets zorgwekkends, maar wij zien het bv in kleine veranderingen. Na 3 dagen zeuren, prikken ze dan toch en blijkt ze bijv. bloed nodig te hebben. Oke, ik ben niet medisch opgeleid, maar ken mijn kinderen inmiddels wel.
Ik kan er nu ook niet meer tegen als ze op mijn vingers kijken als ik een luier verwissel. Dus ja, ik herken dat zeker!
Het geeft inderdaad een naar gevoel om ze steeds weer achter te moeten laten. Zeker nu we ze steeds beter gaan leren kennen. Ik ben echt stapelgek op ze en ze worden ook steeds leuker en "echter" Het zijn nu echte baby's van rond de 2 kilo. Je kunt ze nu makkelijk aanraken en optillen zonder dat alle alarmen af gaan.
We gingen 2 keer per dag naar het ZH, maar dat was eigenlijk gekkenwerk en echt niet vol te houden. We gaan nu iedere dag 1 keer, een uur of 4-5 per keer. We doen de verzorging dan zelf, opfrissen, luiertje, tempen, wegen en heerlijk buidelen.
De verpleging is super, in beide ziekenhuizen. Zeker in het begin hebben ze ons geweldig geholpen. Toen durfde ik ze ook niet aan te raken.
Ik merk nu wel dat wij de kinderen beter kennen dan de verpleging en dat de artsen beter naar ons moeten luisteren. Ik zie precies wanneer m'n dochter zich niet goed voelt. De verpleging ziet dan niets zorgwekkends, maar wij zien het bv in kleine veranderingen. Na 3 dagen zeuren, prikken ze dan toch en blijkt ze bijv. bloed nodig te hebben. Oke, ik ben niet medisch opgeleid, maar ken mijn kinderen inmiddels wel.
Ik kan er nu ook niet meer tegen als ze op mijn vingers kijken als ik een luier verwissel. Dus ja, ik herken dat zeker!
dinsdag 3 augustus 2010 om 10:40
@butterfly29: Wat verschrikkelijk om te horen dat je kereltje het niet gehaald heeft. We waren bij ons mannetje ook bang dat hij... nou ja, je snapt het wel. Meisjes zijn over het algemeen toch wat sterker. Hij is nog wel geopereerd om zijn ductus te sluiten en ze hebben beide een aantal infecties opgelopen. We merken dat het dametje gewoon wat sterker is en dat hij gewoon meer tijd nodig heeft.
We zijn het vertrouwen in die 2 nooit verloren, maar de angst blijft. Nu vooral voor wat ze er aan over zullen houden. De eerste controle van de oogarts was positief. Deze week komt hij weer een onderzoek doen. Ben nu al nerveus...
Begin me nu langzaam voor te bereiden op de thuiskomst, hoewel dat nog wel even kan duren. Ze zijn na 9 weken NICU overgebracht naar een post IC/HC in een streekziekenhuis, maar moeten toch nog een keer overgeplaatst worden naar het ziekenhuis bij ons in de buurt. Daar is tot op heden steeds geen plek geweest. Kan niet wachten tot ze naar huis mogen, hoewel ik nu ook al bang ben dat het heel zwaar gaat worden.
We hebben besloten dat we de eerste week de deur op slot gaan doen en gewoon met z'n viertjes elkaar gaan leren kennen en proberen de rust te vinden. Ik denk dat ik de eerste nachten geen oog dichtdoe...
Maar goed, ik denk nog niet al te ver vooruit. Ze zijn tenslotte nog niet thuis en ook nog niet van de CPAP af...
Het blijft spannend.
We zijn het vertrouwen in die 2 nooit verloren, maar de angst blijft. Nu vooral voor wat ze er aan over zullen houden. De eerste controle van de oogarts was positief. Deze week komt hij weer een onderzoek doen. Ben nu al nerveus...
Begin me nu langzaam voor te bereiden op de thuiskomst, hoewel dat nog wel even kan duren. Ze zijn na 9 weken NICU overgebracht naar een post IC/HC in een streekziekenhuis, maar moeten toch nog een keer overgeplaatst worden naar het ziekenhuis bij ons in de buurt. Daar is tot op heden steeds geen plek geweest. Kan niet wachten tot ze naar huis mogen, hoewel ik nu ook al bang ben dat het heel zwaar gaat worden.
We hebben besloten dat we de eerste week de deur op slot gaan doen en gewoon met z'n viertjes elkaar gaan leren kennen en proberen de rust te vinden. Ik denk dat ik de eerste nachten geen oog dichtdoe...
Maar goed, ik denk nog niet al te ver vooruit. Ze zijn tenslotte nog niet thuis en ook nog niet van de CPAP af...
Het blijft spannend.
