Kinderen
alle pijlers
vervelende fase zoontje (bijna 6 jr)
woensdag 17 juni 2009 om 09:09
Mijn zoontje van bijna 6 zit nu in een onmogelijke fase. Mijn altijd zo vrolijke, vriendelijke ventje is veranderd in een draak. Hij is als hij thuis is constant bezig met ons te jennen, is brutaal en luistert totaal niet. Als we hem naar zijn kamer sturen is zijn respons: "nou, ik was toch net van plan daar heen te gaan".
Soms verlies ik mijn geduld en schreeuw ik tegen hem, waarna ik meteen spijt heb. Een pak op zijn billen doe ik niet aan en praten lijkt niet te helpen. Ik wil het graag een beetje gezellig houden, maar weet niet goed hoe ik met zijn gedrag moet omgaan.
Tips iemand??
Soms verlies ik mijn geduld en schreeuw ik tegen hem, waarna ik meteen spijt heb. Een pak op zijn billen doe ik niet aan en praten lijkt niet te helpen. Ik wil het graag een beetje gezellig houden, maar weet niet goed hoe ik met zijn gedrag moet omgaan.
Tips iemand??
woensdag 17 juni 2009 om 19:51
Ja dat doe ik en het valt niet onder kindermishandeling. Het is niet zo dat ik mijn kind helemaal geen eten geef, alleen zou het kunnen dat, indien ernstig fout geweest, zonder avondeten meteen naar bed. Daarmee eet mijn kind heus nog wel voldoende op een dag en komt niets te kort.
Ontzeggen van voedsel, een kind honger laten lijden, en het ontzeggen van slaap, valt inderdaad onder mishandeling. Daar is geenzins sprake van. Bij mijn dochter is het nog nooit voorgekomen, bij mijn zoon 1 keer. Ik ze nooit geslagen, ik ben zeer geduldig, ik geef heel veel liefde, ik ben open, mijn kinderen durven bij me te komen met vervelende dingen waar ze zich voor schamen, ik ben alleen ook volstrekt duidelijk.
Ik ben het ermee eens dat belonen uiteindelijk niet helpt. Ik geloof wel in het positieve benaderen. Pick your fights is belangrijk. Kan overal over zeuren, of alleen de zaken die ik echt belangrijk vind. Als het toevallig een periode meer is, zal je ook meer de positieve dingen kunnen benadrukken zodat het negatieve niet gaat overheersen.
Ik mishandel mijn kinderen geenzins. Ben eigenlijk best wel een lieve, goede moeder al zeg ik het zelf met schatten van kinderen die met respect naar anderen in de wereld treden en respect hebben voor zichzelf. Want dat is nog een punt wat ik belangrijk vind in dit gezin. Ik eis respect en ik geef respect aan al mijn kinderen, welke leeftijd dan ook.
Ontzeggen van voedsel, een kind honger laten lijden, en het ontzeggen van slaap, valt inderdaad onder mishandeling. Daar is geenzins sprake van. Bij mijn dochter is het nog nooit voorgekomen, bij mijn zoon 1 keer. Ik ze nooit geslagen, ik ben zeer geduldig, ik geef heel veel liefde, ik ben open, mijn kinderen durven bij me te komen met vervelende dingen waar ze zich voor schamen, ik ben alleen ook volstrekt duidelijk.
Ik ben het ermee eens dat belonen uiteindelijk niet helpt. Ik geloof wel in het positieve benaderen. Pick your fights is belangrijk. Kan overal over zeuren, of alleen de zaken die ik echt belangrijk vind. Als het toevallig een periode meer is, zal je ook meer de positieve dingen kunnen benadrukken zodat het negatieve niet gaat overheersen.
Ik mishandel mijn kinderen geenzins. Ben eigenlijk best wel een lieve, goede moeder al zeg ik het zelf met schatten van kinderen die met respect naar anderen in de wereld treden en respect hebben voor zichzelf. Want dat is nog een punt wat ik belangrijk vind in dit gezin. Ik eis respect en ik geef respect aan al mijn kinderen, welke leeftijd dan ook.
donderdag 18 juni 2009 om 08:08
Klopt Supersmollie, dat vond ik dus ook. Op onbeschoft gedrag kan je best wel een sanctie zetten zonder dat je dat eerst tot in den treure positief moet benaderen. Anders is het ook niet duidelijk voor een kind wanneer het écht de grenzen overschrijdt en met onbeschoft zijn gaat het grenzen over.
Overigens vind ik zonder eten naar bed gestuurd worden niet zo'n heel dramatische straf hoor. Dat is vroeger bij mij ook sporadisch gebeurd omdat ik een periode heel veel gevloekt heb. Als ik nog een keer zou vloeken zou ik zonder eten naar bed moeten. Reken maar dat ik het daarna uit mijn hoofd heb gelaten.
En Jeanette, dan had ik het verkeerd begrepen. Neemt niet weg dat ik het nogal stuitend vind voor een leerkracht om slaan geoorloofd te vinden.
Overigens vind ik zonder eten naar bed gestuurd worden niet zo'n heel dramatische straf hoor. Dat is vroeger bij mij ook sporadisch gebeurd omdat ik een periode heel veel gevloekt heb. Als ik nog een keer zou vloeken zou ik zonder eten naar bed moeten. Reken maar dat ik het daarna uit mijn hoofd heb gelaten.
En Jeanette, dan had ik het verkeerd begrepen. Neemt niet weg dat ik het nogal stuitend vind voor een leerkracht om slaan geoorloofd te vinden.
donderdag 18 juni 2009 om 09:03
quote:Jeanette76b schreef op 17 juni 2009 @ 11:58:
Oh en terugslaan!?!?!? Als je een kind van meet af aan laat weten wie de baas is, zoals mijn vader dat bij mij heeft gedaan, welja…dan laat je het echt wel terug te slaan hoor.Weet je wat ik heel erg vervelend vind aan jouw berichtjes, dat je doet alsof je de waarheid in pacht hebt. Zoals bovenstaand stukje. Dus omdat mijn zoon een keer terug sloeg, laat ik niet weten wie de baas is anders had hij het wel uit zijn hoofd gelaten? Erg vooringenomen.
Oh en terugslaan!?!?!? Als je een kind van meet af aan laat weten wie de baas is, zoals mijn vader dat bij mij heeft gedaan, welja…dan laat je het echt wel terug te slaan hoor.Weet je wat ik heel erg vervelend vind aan jouw berichtjes, dat je doet alsof je de waarheid in pacht hebt. Zoals bovenstaand stukje. Dus omdat mijn zoon een keer terug sloeg, laat ik niet weten wie de baas is anders had hij het wel uit zijn hoofd gelaten? Erg vooringenomen.
donderdag 18 juni 2009 om 09:08
quote:MissMara schreef op 17 juni 2009 @ 15:30:
Klopt Smollie. Ik kan echt vreselijk streng zijn, zonder mijn stem te verheffen of fysiek te worden. Ik ben gewoon de baas, en omdat ik al zo veel ouder dan hij ben heb ik genoeg aan mijn geestelijk overwicht.\
Maar goed, ik hou erover op.
Precies, hier ook zo. Kinderen moeten leren, alles nog leren en dus ook de grenzen. Die zoeken ze op. Wanneer ze die opzoeken is het soms lastig en moet je tijd investeren om die grenzen duidelijk te maken. Om op zo'n moment in een fase alleen maar een tik te geven want nu is het genoeg, dát vind ik pas lui en de makkelijkste weg.
Mijn zoon heeft ook er ook weleens genoeg van hoor en zou een tik misschien wel verwelkomen dan die strenge mama die hem niet laat uitpraten en na elke 'ja maar' zegt:"Nee! Geen 'Ja maar' Klaar!" Ja, soms moet ik dat drie keer zeggen en dan druipt hij af
Klopt Smollie. Ik kan echt vreselijk streng zijn, zonder mijn stem te verheffen of fysiek te worden. Ik ben gewoon de baas, en omdat ik al zo veel ouder dan hij ben heb ik genoeg aan mijn geestelijk overwicht.\
Maar goed, ik hou erover op.
Precies, hier ook zo. Kinderen moeten leren, alles nog leren en dus ook de grenzen. Die zoeken ze op. Wanneer ze die opzoeken is het soms lastig en moet je tijd investeren om die grenzen duidelijk te maken. Om op zo'n moment in een fase alleen maar een tik te geven want nu is het genoeg, dát vind ik pas lui en de makkelijkste weg.
Mijn zoon heeft ook er ook weleens genoeg van hoor en zou een tik misschien wel verwelkomen dan die strenge mama die hem niet laat uitpraten en na elke 'ja maar' zegt:"Nee! Geen 'Ja maar' Klaar!" Ja, soms moet ik dat drie keer zeggen en dan druipt hij af
donderdag 18 juni 2009 om 09:13
Psies Loesje. De laatste tijd zeg ik ook steeds meer dingen als: Nee, je ruimt het eerst op/eet het eerst op en dan praten we verder. Of: Ga jij eens heel snel naar je moeder luisteren! Of: Wat zei ik nou net? Opruimen he? En doe je dat ook? Heel snel dan! (en zelfs op een waarom-vraag: 'omdat ik het zeg!'
Eigenlijk gedraag ik me autoritairder dan ik had verwacht vantevoren. Maar dat eeuwige discussieren daar krijg ik ook een sik van en het is onduidelijk voor mijn zoon. Rustig maar helder en zonodig streng praten is alles wat je nodig hebt. Vinden kinderen fijn! Ook de vriendjes die hier komen spelen weten dat ik streng ben en ze gedragen zich hier voorbeeldig! Heerlijk vind ik dat. Maar alles dus zonder agressie.
Eigenlijk gedraag ik me autoritairder dan ik had verwacht vantevoren. Maar dat eeuwige discussieren daar krijg ik ook een sik van en het is onduidelijk voor mijn zoon. Rustig maar helder en zonodig streng praten is alles wat je nodig hebt. Vinden kinderen fijn! Ook de vriendjes die hier komen spelen weten dat ik streng ben en ze gedragen zich hier voorbeeldig! Heerlijk vind ik dat. Maar alles dus zonder agressie.
donderdag 18 juni 2009 om 09:18
quote:ruma schreef op 17 juni 2009 @ 19:32:
Er werd niet over gediscusieerd waarom ik een grote mond had, ik kreeg een tik en ik dacht inderdaad de volgende keer wel 10x na voordat ik weer een grote mond had. Impliceer je hiermee dat wanneer je geen tikken geeft er wél ruimte is voor een discussie? Bij niet hoor, ik discusieer best weleens met mijn zoon, maar niet over de regels!
Er werd niet over gediscusieerd waarom ik een grote mond had, ik kreeg een tik en ik dacht inderdaad de volgende keer wel 10x na voordat ik weer een grote mond had. Impliceer je hiermee dat wanneer je geen tikken geeft er wél ruimte is voor een discussie? Bij niet hoor, ik discusieer best weleens met mijn zoon, maar niet over de regels!
donderdag 18 juni 2009 om 09:18
Hoor ik net op het nieuws dat steeds meer ouders door kinderen mishandeld worden...
Zouden dat kinderen zijn die toen ze jonger waren zelf door hun ouders geslagen werden, denk ik dan?
Ik vind het een onderwerp waar ik nog lang niet over uitgedacht ben. Slaan past niet bij mij en niet in ons gezin, maar ik heb in een reflex dus wel eens een tik uitgedeeld. Heel naar vond ik dat. Het is niet te verdedigen namelijk. Wij kunnen elkaar toch op andere manieren corrigeren in een beschaafd land, denk ik dan. Maar het is ook wel begrijpelijk dat je hand eens uitschiet, vooral inderdaad als je zelf moe en prikkelbaar bent...
Ik heb in een artikel over het onderwerp slaan eens een goede vraag gelezen. Ik was er niet helemaal over uit of ik vond dat een keer een tik wel of niet slecht is.
De vraag was: wat zou je ervan vinden als iemand anders je kind zo'n tik geeft? Bijvoorbeeld een leerkracht, of een andere ouder? Ik denk dat iedereen dan op zijn achterste benen staat. Juist dát, dat geeft toch te denken?
Als kind en tiener heb ik van mijn vader een paar keer een fikse draai om mijn oren gehad, dat was in alle gevallen als ik mijn moeder geschoffeerd had. Dat was voor hem echt een grens waar je absoluut niet over mocht. Toch voel ik me nog steeds vernederd als ik terugdenk aan zo'n tik.
Nee, ik vind het niks.
Ik gebruik het beloningssysteem overigens ook 'negatief'. De jongens kunnen stickers verdienen op een 'dikke duimen kaart', maar bij negatief gedrag kunnen ze ook stickers verliezen. Vooral bij mijn oudste werkt dat goed. Dat is voor hem een heel sterke prikkel om iets toch maar te doen of te laten. Hij heeft sterkere prikkels nodig dan gemiddeld. Ik vind dan ook niet dat ik altijd alleen máár op het positieve hoef te hameren.
xx lisa.
Zouden dat kinderen zijn die toen ze jonger waren zelf door hun ouders geslagen werden, denk ik dan?
Ik vind het een onderwerp waar ik nog lang niet over uitgedacht ben. Slaan past niet bij mij en niet in ons gezin, maar ik heb in een reflex dus wel eens een tik uitgedeeld. Heel naar vond ik dat. Het is niet te verdedigen namelijk. Wij kunnen elkaar toch op andere manieren corrigeren in een beschaafd land, denk ik dan. Maar het is ook wel begrijpelijk dat je hand eens uitschiet, vooral inderdaad als je zelf moe en prikkelbaar bent...
Ik heb in een artikel over het onderwerp slaan eens een goede vraag gelezen. Ik was er niet helemaal over uit of ik vond dat een keer een tik wel of niet slecht is.
De vraag was: wat zou je ervan vinden als iemand anders je kind zo'n tik geeft? Bijvoorbeeld een leerkracht, of een andere ouder? Ik denk dat iedereen dan op zijn achterste benen staat. Juist dát, dat geeft toch te denken?
Als kind en tiener heb ik van mijn vader een paar keer een fikse draai om mijn oren gehad, dat was in alle gevallen als ik mijn moeder geschoffeerd had. Dat was voor hem echt een grens waar je absoluut niet over mocht. Toch voel ik me nog steeds vernederd als ik terugdenk aan zo'n tik.
Nee, ik vind het niks.
Ik gebruik het beloningssysteem overigens ook 'negatief'. De jongens kunnen stickers verdienen op een 'dikke duimen kaart', maar bij negatief gedrag kunnen ze ook stickers verliezen. Vooral bij mijn oudste werkt dat goed. Dat is voor hem een heel sterke prikkel om iets toch maar te doen of te laten. Hij heeft sterkere prikkels nodig dan gemiddeld. Ik vind dan ook niet dat ik altijd alleen máár op het positieve hoef te hameren.
xx lisa.
donderdag 18 juni 2009 om 09:50
quote:ram83 schreef op 17 juni 2009 @ 19:48:
Ja, dag,
ook leerkracht en geloof mijn ogen niet!!
Ik schaam me ervoor dat er zulke mensen in het onderwijs werken!
Je blijft met je vingers van een ander af!
Kinderen moeten luisteren omdat jij het zegt, niet omdat je ze anders pijn doet/bang maakt...
Wat een ellende...
Als jij leerkracht bent mag je ook leren iets beter te lezen!
Ik zeg het hier voor de derde keer: een leerkracht mag nooit met zijn vingers aan een kind zitten, nooit!
Maar ouders vind ik een heel ander verhaal.....
Indien nodig wil ik het nog wel een keer zeggen hoor, maar ik vind het zo jammer dat mensen gewoon half lezen en dan al een reactie plaatsen.
Een pedagogischt tik mogen ouders best eens wat vaker uitdelen, en ja dat durf ik als leerkracht wel te stellen hoor!
Ja, dag,
ook leerkracht en geloof mijn ogen niet!!
Ik schaam me ervoor dat er zulke mensen in het onderwijs werken!
Je blijft met je vingers van een ander af!
Kinderen moeten luisteren omdat jij het zegt, niet omdat je ze anders pijn doet/bang maakt...
Wat een ellende...
Als jij leerkracht bent mag je ook leren iets beter te lezen!
Ik zeg het hier voor de derde keer: een leerkracht mag nooit met zijn vingers aan een kind zitten, nooit!
Maar ouders vind ik een heel ander verhaal.....
Indien nodig wil ik het nog wel een keer zeggen hoor, maar ik vind het zo jammer dat mensen gewoon half lezen en dan al een reactie plaatsen.
Een pedagogischt tik mogen ouders best eens wat vaker uitdelen, en ja dat durf ik als leerkracht wel te stellen hoor!
donderdag 18 juni 2009 om 10:03
Nog even een klein aanvulling:
http://www.nu.nl/algemeen ... -ouders-steeds-vaker.html
Lees ik net op nu.nl
Oorzaak?
Ouders vinden het steeds moeilijker om hun grens te stellen en ja dat kan ik begrijpen.
Als we als ouders nu gewoon eens het heft weer in eigen handen nemen, grenzen stellen en aangeven: "tot hier en absoluut niet verder" dan krijgen we daar echt wel iets voor terug.
En nogmaals: slaan is iets anders dan een tik geven, even laten weten dat de grens is bereikt.
Als dat gecombineerd wordt met genoeg aandacht(!) liefde en zorg, dan komt het helemaal goed.
http://www.nu.nl/algemeen ... -ouders-steeds-vaker.html
Lees ik net op nu.nl
Oorzaak?
Ouders vinden het steeds moeilijker om hun grens te stellen en ja dat kan ik begrijpen.
Als we als ouders nu gewoon eens het heft weer in eigen handen nemen, grenzen stellen en aangeven: "tot hier en absoluut niet verder" dan krijgen we daar echt wel iets voor terug.
En nogmaals: slaan is iets anders dan een tik geven, even laten weten dat de grens is bereikt.
Als dat gecombineerd wordt met genoeg aandacht(!) liefde en zorg, dan komt het helemaal goed.
donderdag 18 juni 2009 om 13:29
quote:lisa schreef op 18 juni 2009 @ 09:18:
Hoor ik net op het nieuws dat steeds meer ouders door kinderen mishandeld worden...
Zouden dat kinderen zijn die toen ze jonger waren zelf door hun ouders geslagen werden, denk ik dan?
Zeer waarschijnlijk (juist) niet. Kinderen die geslagen worden of waar de discipline opgelegd wordt door geweld slaan niet terug en halen het ook niet in hun hoofd om te gaan meppen over het algemeen.
Ik vermoed dat dat voornamelijk gebeurd in gezinnen waar de grenzen erg vaag zijn. Waar teveel mogelijk is en de kinderen veel te vroeg al hun eigen leven en hun eigen grenzen bepalen. Juist bij pubers kan dat omslaan in heel egocentrisch gedrag. En als je denkt dat jij de wereld te slim af bent en je ouders geven ineens tegengas... pijnlijk.
Hoor ik net op het nieuws dat steeds meer ouders door kinderen mishandeld worden...
Zouden dat kinderen zijn die toen ze jonger waren zelf door hun ouders geslagen werden, denk ik dan?
Zeer waarschijnlijk (juist) niet. Kinderen die geslagen worden of waar de discipline opgelegd wordt door geweld slaan niet terug en halen het ook niet in hun hoofd om te gaan meppen over het algemeen.
Ik vermoed dat dat voornamelijk gebeurd in gezinnen waar de grenzen erg vaag zijn. Waar teveel mogelijk is en de kinderen veel te vroeg al hun eigen leven en hun eigen grenzen bepalen. Juist bij pubers kan dat omslaan in heel egocentrisch gedrag. En als je denkt dat jij de wereld te slim af bent en je ouders geven ineens tegengas... pijnlijk.
donderdag 18 juni 2009 om 13:35
Zelf hou ik absoluut niet van slaan of geweld gebruiken. Het moet niet nodig zijn en het hoort gewoon niet bij opvoeden. Slaan is geen opvoeden of corrigeren het is conditioneren en in die zin zou ik het niet gebruiken voor de kinderen. Maar duidelijk je grenzen aangeven is wel onontbeerlijk bij het opvoeden van een kind. Duidelijk zijn en als a nu naar b leidt dan morgen ook en overmorgen ook en niet morgen naar c en overmorgen naar e. Dat snapt een kind niet (logischer wijs).
Hoewel het niet bij mij past, ik ben als kind volledig met geweld 'geconditioneerd', om mijn kinderen te slaan geloof ik ook niet in de dramatische taferelen rondom een keer een tik krijgen/geven. Mijn vader was in ons gezin de harde hand. Wat niet naar zijn zin ging werd afgestraft en wie niet naar zijn zin was afgetuigd. Mijn moeder daarentegen was altijd lief en zachtaardig. En toch heeft zij een aantal keer in mijn jeugd een goeie tik of schop uitgedeeld en alle keren volledig terecht. Het gebeurde heel weinig (ik kan de keren op 1 hand tellen en herinner me ook alle redenen) en maakte ontzettend veel indruk, maar een gelijk dat ze had op die momenten en nee die tikken heb ik (als enigen in mijn leven) niet als vernederend ervaren.
Zonder eten naar bed sturen en dingen in die trant zou ik trouwens niet doen. Het geeft zo'n verkeerd beeld mee. Eten is een eerste levensbehoefte niet een strafmaatregel. Persoonlijk heb ik dat de meest vernederende straf gevonden, als iets niet naar mijn vaders zin ging kreeg ik geen eten en als ik iets goeds deed juist overdadig veel. Dat heeft mijn eetpatroon totaal verknald en hoewel ik nu al jaren evenwichtig en gezond eet heb ik nog altijd geen grip op mijn gewicht. En ik snap echt wel dat dat niet gebeurd bij een keer de straf van zonder eten naar bed, maar toch ik zou eten gewoon nooit zo inzetten, wordt er zelfs altijd heel verdrietig van als ik dat van een kind hoor. Ik vind dat gewoon zo'n gemene straf.
Hoewel het niet bij mij past, ik ben als kind volledig met geweld 'geconditioneerd', om mijn kinderen te slaan geloof ik ook niet in de dramatische taferelen rondom een keer een tik krijgen/geven. Mijn vader was in ons gezin de harde hand. Wat niet naar zijn zin ging werd afgestraft en wie niet naar zijn zin was afgetuigd. Mijn moeder daarentegen was altijd lief en zachtaardig. En toch heeft zij een aantal keer in mijn jeugd een goeie tik of schop uitgedeeld en alle keren volledig terecht. Het gebeurde heel weinig (ik kan de keren op 1 hand tellen en herinner me ook alle redenen) en maakte ontzettend veel indruk, maar een gelijk dat ze had op die momenten en nee die tikken heb ik (als enigen in mijn leven) niet als vernederend ervaren.
Zonder eten naar bed sturen en dingen in die trant zou ik trouwens niet doen. Het geeft zo'n verkeerd beeld mee. Eten is een eerste levensbehoefte niet een strafmaatregel. Persoonlijk heb ik dat de meest vernederende straf gevonden, als iets niet naar mijn vaders zin ging kreeg ik geen eten en als ik iets goeds deed juist overdadig veel. Dat heeft mijn eetpatroon totaal verknald en hoewel ik nu al jaren evenwichtig en gezond eet heb ik nog altijd geen grip op mijn gewicht. En ik snap echt wel dat dat niet gebeurd bij een keer de straf van zonder eten naar bed, maar toch ik zou eten gewoon nooit zo inzetten, wordt er zelfs altijd heel verdrietig van als ik dat van een kind hoor. Ik vind dat gewoon zo'n gemene straf.
vrijdag 19 juni 2009 om 22:25
quote:Jeanette76b schreef op 18 juni 2009 @ 10:03:
Nog even een klein aanvulling:
http://www.nu.nl/algemeen ... -ouders-steeds-vaker.html
Lees ik net op nu.nl
Oorzaak?
Ouders vinden het steeds moeilijker om hun grens te stellen en ja dat kan ik begrijpen.
Als we als ouders nu gewoon eens het heft weer in eigen handen nemen, grenzen stellen en aangeven: "tot hier en absoluut niet verder" dan krijgen we daar echt wel iets voor terug.
En nogmaals: slaan is iets anders dan een tik geven, even laten weten dat de grens is bereikt.
Als dat gecombineerd wordt met genoeg aandacht(!) liefde en zorg, dan komt het helemaal goed.Jij vindt een tik niet hetzelfde als slaan, ik vind een tik wél hetzelfde als slaan. Het zou fijn zijn als je dingen die vooral op meningen berust zin niet zo absoluut neer tikte!
En nogmaals ik vind om:"het heft weer in eigen handen nemen, grenzen stellen en aangeven: "tot hier en absoluut niet verder" je geen tikken hoeft uit te delen!
Nog even een klein aanvulling:
http://www.nu.nl/algemeen ... -ouders-steeds-vaker.html
Lees ik net op nu.nl
Oorzaak?
Ouders vinden het steeds moeilijker om hun grens te stellen en ja dat kan ik begrijpen.
Als we als ouders nu gewoon eens het heft weer in eigen handen nemen, grenzen stellen en aangeven: "tot hier en absoluut niet verder" dan krijgen we daar echt wel iets voor terug.
En nogmaals: slaan is iets anders dan een tik geven, even laten weten dat de grens is bereikt.
Als dat gecombineerd wordt met genoeg aandacht(!) liefde en zorg, dan komt het helemaal goed.Jij vindt een tik niet hetzelfde als slaan, ik vind een tik wél hetzelfde als slaan. Het zou fijn zijn als je dingen die vooral op meningen berust zin niet zo absoluut neer tikte!
En nogmaals ik vind om:"het heft weer in eigen handen nemen, grenzen stellen en aangeven: "tot hier en absoluut niet verder" je geen tikken hoeft uit te delen!
vrijdag 19 juni 2009 om 23:03
Ik heb mijn zoontje ook wel eens een keer uit een reflex een tik gegeven, maar ik schrok er zelf het meeste van!
Het is daarna dan ook niet meer voorgekomen, het is echt een teken van onmacht.
Ik heb ook sorry tegen hem gezegd en dat slaan niet mag. Hij zei meteen daarna: het geeft niet mama, ik moet ook sorry zeggen
Mijn zoontje is 8 en zit nu weer in een lichtelijk dwarse periode afgewisseld met surper vrolijke tijden .
Het komt nu ook omdat het tegen het einde van het schooljaar loopt.
Als ik zelf niet lekker in mijn vel zit dan wordt zijn bui nog erger en dat terwijl ik eigenlijk een makkelijk kind heb.
Meestal probeer ik het om te buigen door hem een boodschapje voor me te laten halen (vind hij stoer!) of samen boodschappen te doen en hem te laten helpen met bijv. het kiezen van het avondeten of welke brokjes voor de kat of wat dan ook.
Als hij dan ook nog mag helpen met aardappels schillen en wassen dan is zijn recalcitrante bui helemaal weg .
Het is daarna dan ook niet meer voorgekomen, het is echt een teken van onmacht.
Ik heb ook sorry tegen hem gezegd en dat slaan niet mag. Hij zei meteen daarna: het geeft niet mama, ik moet ook sorry zeggen
Mijn zoontje is 8 en zit nu weer in een lichtelijk dwarse periode afgewisseld met surper vrolijke tijden .
Het komt nu ook omdat het tegen het einde van het schooljaar loopt.
Als ik zelf niet lekker in mijn vel zit dan wordt zijn bui nog erger en dat terwijl ik eigenlijk een makkelijk kind heb.
Meestal probeer ik het om te buigen door hem een boodschapje voor me te laten halen (vind hij stoer!) of samen boodschappen te doen en hem te laten helpen met bijv. het kiezen van het avondeten of welke brokjes voor de kat of wat dan ook.
Als hij dan ook nog mag helpen met aardappels schillen en wassen dan is zijn recalcitrante bui helemaal weg .
zaterdag 20 juni 2009 om 10:22
quote:HaagsLoesje schreef op 19 juni 2009 @ 22:22:
Sunemon ik schrik er oprecht van dat je het volledig terecht vindt dat je moeder je schopt... schokkend!Ik zie daar het schokkende niet zo van eigenlijk. Ik was 4 of 5, zat op de kleuterschool en maakte er een gewoonte van om mensen die ik niet leuk vond te schoppen. De moeder van een vriendje moest het regelmatig ontgelden en ik was ook nog zo koppig om absoluut te weigeren sorry te zeggen (ik vond het schijnbaar heel normaal). Toen ik twee ochtenden achter elkaar de juf een schop verkocht kreeg ik er van mijn moeder een terug. Daarna heb ik het nooit meer gedaan, bij niemand. Kan er nog steeds niets schokkends of onterechts in ontdekken.
Sunemon ik schrik er oprecht van dat je het volledig terecht vindt dat je moeder je schopt... schokkend!Ik zie daar het schokkende niet zo van eigenlijk. Ik was 4 of 5, zat op de kleuterschool en maakte er een gewoonte van om mensen die ik niet leuk vond te schoppen. De moeder van een vriendje moest het regelmatig ontgelden en ik was ook nog zo koppig om absoluut te weigeren sorry te zeggen (ik vond het schijnbaar heel normaal). Toen ik twee ochtenden achter elkaar de juf een schop verkocht kreeg ik er van mijn moeder een terug. Daarna heb ik het nooit meer gedaan, bij niemand. Kan er nog steeds niets schokkends of onterechts in ontdekken.
zaterdag 20 juni 2009 om 20:05
zaterdag 20 juni 2009 om 20:14
Ik vind dit nou juist 1 van de voorbeelden waarin ik een redelijk normale kleuter was. Ik zocht mijn grenzen en die verduidelijkte mijn moeder toen ik niet wenste te luisteren (na wekenlang op een andere manier proberen).
Ik zie het mezelf ook niet doen bij de kinderen, maar ik vind het niet vreemd en neem het d'r ook niet kwalijk. Het was een hele adequate oplossing.
Ik zie het mezelf ook niet doen bij de kinderen, maar ik vind het niet vreemd en neem het d'r ook niet kwalijk. Het was een hele adequate oplossing.
dinsdag 23 juni 2009 om 09:54
Ik bedoel dat ik mensen schoppen (en dan niet eens een keer, maar structureel en nog wel de juf!) opvallend gedrag vind voor een kleuter. Jij geeft aan dat je dat redelijk normaal vindt, daar kijk ik van op.
Mijn vraag waarom het er in de eerste plaats was, was ook gericht op het schoppen dat jij deed, niet je moeder.
xx lisa.
Mijn vraag waarom het er in de eerste plaats was, was ook gericht op het schoppen dat jij deed, niet je moeder.
xx lisa.
