Kinderen
alle pijlers
Vriend wil nog niet - Graag advies
zondag 29 juni 2008 om 22:19
Ik weet niet of iemand mij advies kan geven, want dit is iets waar mijn vriend en ik toch samen uit zullen moeten komen, maar misschien dat het dan in ieder geval een beetje oplucht dat ik hier mijn verhaal kwijt kan.
Mijn vriend en ik zijn nu ruim 2,5 jaar samen en ik heb al best wel lang een kinderwens. Van mijn vriend weet ik dat hij ook wel kinderen wil, maar nu nog niet. Op zich logisch, want we wonen nog niet samen, omdat mijn vriend daar geen haast mee heeft.
Ik woon nu bijna 2 jaar op mezelf en we zijn hard op weg om samen te gaan wonen. Er is net een nieuw bed besteld, vriend heeft in mijn flatje een eigen kamer met pc en hobbyspullen, dus wat dat betreft kan hij er zo bij in.
Ik heb altijd gezegd dat ik voor mijn 30ste kinderen wil, althans, minimaal 1, als dat lukt. Mijn vriend weet dat ook en is het daar helemaal mee eens. Op dit moment ben ik 25 en mijn vriend is 26. Waar mijn wens op gebasseerd is zal ik uitleggen want daar heeft dit alles mee te maken.
Mijn vader heeft Multiple Sclerose (MS), de meest progressieve vorm. Toen ik 20 was is er door artsen verteld dat het veel zou zijn als mijn vader nog 10 jaar zou leven. Dat zou betekenen, als je het zo uitrekent, dat mijn vader rond mijn 30ste komt te overlijden. Ik zou het zo mooi en ontzettend geweldig vinden als mijn vader het nog mee kan maken om opa te worden. Ik kan hem niet veel meer geven, maar dát nog wel!
Nu gaat het de laatste tijd erg slecht met mijn vader. Hij heeft een tijdje terug een week in het ziekenhuis gelegen en het is nu de vraag hoe het verder gaat, en hoe lang nog....
Dit weekend heb ik tegen mijn vriend gezegd dat ik graag per 1 januari 2009 wil stoppen met de pil. Eerder is niet realistisch omdat we eerst gesetteld moeten zijn met z'n beiden. Maar mijn vriend blijkt maar niet door te hebben hoe belangrijk dit voor mij is. Heeft iemand enig idee hoe ik de ernst van de situatie tot hem door kan laten dringen? Ik ben zo bang dat als mijn vader er straks niet meer is, het tussen ons in komt te staan dat we 'niet op tijd' een kind hebben gekrgen, of het uberhaupt geprobeerd hebben.
Ik weet niet of iemand me advies kan geven, maar het lucht me voor nu in ieder geval even op.
Mijn vriend en ik zijn nu ruim 2,5 jaar samen en ik heb al best wel lang een kinderwens. Van mijn vriend weet ik dat hij ook wel kinderen wil, maar nu nog niet. Op zich logisch, want we wonen nog niet samen, omdat mijn vriend daar geen haast mee heeft.
Ik woon nu bijna 2 jaar op mezelf en we zijn hard op weg om samen te gaan wonen. Er is net een nieuw bed besteld, vriend heeft in mijn flatje een eigen kamer met pc en hobbyspullen, dus wat dat betreft kan hij er zo bij in.
Ik heb altijd gezegd dat ik voor mijn 30ste kinderen wil, althans, minimaal 1, als dat lukt. Mijn vriend weet dat ook en is het daar helemaal mee eens. Op dit moment ben ik 25 en mijn vriend is 26. Waar mijn wens op gebasseerd is zal ik uitleggen want daar heeft dit alles mee te maken.
Mijn vader heeft Multiple Sclerose (MS), de meest progressieve vorm. Toen ik 20 was is er door artsen verteld dat het veel zou zijn als mijn vader nog 10 jaar zou leven. Dat zou betekenen, als je het zo uitrekent, dat mijn vader rond mijn 30ste komt te overlijden. Ik zou het zo mooi en ontzettend geweldig vinden als mijn vader het nog mee kan maken om opa te worden. Ik kan hem niet veel meer geven, maar dát nog wel!
Nu gaat het de laatste tijd erg slecht met mijn vader. Hij heeft een tijdje terug een week in het ziekenhuis gelegen en het is nu de vraag hoe het verder gaat, en hoe lang nog....
Dit weekend heb ik tegen mijn vriend gezegd dat ik graag per 1 januari 2009 wil stoppen met de pil. Eerder is niet realistisch omdat we eerst gesetteld moeten zijn met z'n beiden. Maar mijn vriend blijkt maar niet door te hebben hoe belangrijk dit voor mij is. Heeft iemand enig idee hoe ik de ernst van de situatie tot hem door kan laten dringen? Ik ben zo bang dat als mijn vader er straks niet meer is, het tussen ons in komt te staan dat we 'niet op tijd' een kind hebben gekrgen, of het uberhaupt geprobeerd hebben.
Ik weet niet of iemand me advies kan geven, maar het lucht me voor nu in ieder geval even op.
maandag 30 juni 2008 om 15:59
Wat ik eerst zou doen is gaan samenwonen.
Zien of dit werkt voor een jaartje en dan beginnen denken aan een kleintje.
Verder vind ik de ziekte van je vader geen excuus om meteen aan kinderen te willen beginnen.
Wat ik je nog wilde melden is dat er een soortgelijk topic heeft bestaan. Ik geloof dat het als volgt noemde : ik wil een baby maar mijn vriend (nog) niet.
Heb daar zelf trouwens ook meegeschreven, en ja hoor weet heus wat de drang naar een kind kan meebrengen. Maar je moet echt proberen geduldig te zijn. En na een tijdje samenwonen kan je het er echt af en toe over hebben. Maar niet elke dag !!
Zelf heb ik trouwens nu een kindje !! Dus het kan !! Vriend vond het niet goed dat ik ver van werk woonde. Dus ben van baan veranderd. (ondertussen failliet).
Nu is onze zoon ondertussen, 15 maanden. En ik durf wel eens dromen van een tweede. Maar weet dat het niet kan. Heb geen baan, creche kost op zich al veel geld. (500 euro per maand die ik en vriend betalen). Dus ik moet ook geduld hebben. Verder heb ik nog een PPD gehad, iets wat vriend ook nog tegenhoud. Nu hou ik voor me de maatstaf van over 5 jaar.
Niet simpel. Over 2 jaar ga ik ook nog eens tegen vriend beginnen over een volgende kleintje. Denk dan dat ik hem ruimte heb gegeven om er nog eens aan te WILLEN denken.
Ik hoop dat je iets hebt aan mijn tips. En hoop dat je aanvoelt dat ik wel begrijp dat het niet simpel is.
groetjes
Witchke en Xander
Zien of dit werkt voor een jaartje en dan beginnen denken aan een kleintje.
Verder vind ik de ziekte van je vader geen excuus om meteen aan kinderen te willen beginnen.
Wat ik je nog wilde melden is dat er een soortgelijk topic heeft bestaan. Ik geloof dat het als volgt noemde : ik wil een baby maar mijn vriend (nog) niet.
Heb daar zelf trouwens ook meegeschreven, en ja hoor weet heus wat de drang naar een kind kan meebrengen. Maar je moet echt proberen geduldig te zijn. En na een tijdje samenwonen kan je het er echt af en toe over hebben. Maar niet elke dag !!
Zelf heb ik trouwens nu een kindje !! Dus het kan !! Vriend vond het niet goed dat ik ver van werk woonde. Dus ben van baan veranderd. (ondertussen failliet).
Nu is onze zoon ondertussen, 15 maanden. En ik durf wel eens dromen van een tweede. Maar weet dat het niet kan. Heb geen baan, creche kost op zich al veel geld. (500 euro per maand die ik en vriend betalen). Dus ik moet ook geduld hebben. Verder heb ik nog een PPD gehad, iets wat vriend ook nog tegenhoud. Nu hou ik voor me de maatstaf van over 5 jaar.
Niet simpel. Over 2 jaar ga ik ook nog eens tegen vriend beginnen over een volgende kleintje. Denk dan dat ik hem ruimte heb gegeven om er nog eens aan te WILLEN denken.
Ik hoop dat je iets hebt aan mijn tips. En hoop dat je aanvoelt dat ik wel begrijp dat het niet simpel is.
groetjes
Witchke en Xander
maandag 30 juni 2008 om 16:04
maandag 30 juni 2008 om 16:22
Ik heb op hetzelfde topic geschreven waar Witchke het over heeft. De link naar dit topic staat al ergens in 1 van de eerste postings. Ik vond het toen heel erg fijn om met anderen te praten die in dezelfde situatie zaten. Het was echt een groepje waar heel veel begrip was voor de verschillen en de overeenkomsten tussen ons. Af en toe wordt er nog wat geschreven door iemand maar het is niet meer echt actief. De meesten zijn er ondertussen samen uitgekomen of zijn uit elkaar gegaan. Sommigen hebben een kindje, sommigen niet. Ik weet eigenlijk niet hoe dat zo kwam maar op dat topic werd echt alleen geschreven door vrouwen die in dezelfde situatie zaten en niet door anderen. Er braken dus ook geen discussies uit zoals hier nu aan de gang is. Dat was ook heel erg fijn. Iedereen heeft een mening hierover en mag die ventileren maar wij waren toen heel blij met alleen ervaringsdeskundingen.
Ik snap je beredenering om zo snel mogelijk kinderen te willen heel erg goed. Mijn argumenten om niet te lang te wachten lagen in dezelfde lijn. Mijn ouders zijn al ouder en ik zou het heel mooi vinden om ze met hun kleinkind te zien. Bovendien hebben mijn ouders heel lang moeten wachten op mijn broer en mij en was ik bang dat het mij ook zou overkomen. Mijn vriend had (vond ik) maar domme tegen-argumenten. Hij wilde eerst meer verdienen. (dan moet je wel een opleiding doen en dat willen we allebei niet meer. We zijn tevreden met wat we doen). Hij wilde dat ik een vaste baan zou hebben (kon nog wel 3 jaar duren). Dat soort dingen. Achteraf gezien vond hij het gewoon heel erg eng en een enorme keuze om te maken. En dat is het ook. Ik wil je aanraden om er over te blijven praten maar om het ook (veel vaker) te laten rusten en er niet over te praten. Vertel hem nog 1 keer je verhaal en waarom je het zo mooi zou vinden. Vertel hem ook waarom je graag wil dat hij bij je in trekt. (en dan niet omdat je dan sneller aan een kind kan beginnen!). En spreek dan een termijn af wanneer je het weer over dit moeilijke onderwerp zal hebben. Bijvoorbeeld na de zomer ofzo. En dan proberen om het er echt niet meer over te hebben.
Ik vind het heel erg voor je dat het nu zo slecht gaat met je vader. Ik hoop wel dat jij en je vriend er samen uit komen wbt kinderen. Leg niet te veel druk op je vriend, je kan hem niet dwingen.
Ik snap je beredenering om zo snel mogelijk kinderen te willen heel erg goed. Mijn argumenten om niet te lang te wachten lagen in dezelfde lijn. Mijn ouders zijn al ouder en ik zou het heel mooi vinden om ze met hun kleinkind te zien. Bovendien hebben mijn ouders heel lang moeten wachten op mijn broer en mij en was ik bang dat het mij ook zou overkomen. Mijn vriend had (vond ik) maar domme tegen-argumenten. Hij wilde eerst meer verdienen. (dan moet je wel een opleiding doen en dat willen we allebei niet meer. We zijn tevreden met wat we doen). Hij wilde dat ik een vaste baan zou hebben (kon nog wel 3 jaar duren). Dat soort dingen. Achteraf gezien vond hij het gewoon heel erg eng en een enorme keuze om te maken. En dat is het ook. Ik wil je aanraden om er over te blijven praten maar om het ook (veel vaker) te laten rusten en er niet over te praten. Vertel hem nog 1 keer je verhaal en waarom je het zo mooi zou vinden. Vertel hem ook waarom je graag wil dat hij bij je in trekt. (en dan niet omdat je dan sneller aan een kind kan beginnen!). En spreek dan een termijn af wanneer je het weer over dit moeilijke onderwerp zal hebben. Bijvoorbeeld na de zomer ofzo. En dan proberen om het er echt niet meer over te hebben.
Ik vind het heel erg voor je dat het nu zo slecht gaat met je vader. Ik hoop wel dat jij en je vriend er samen uit komen wbt kinderen. Leg niet te veel druk op je vriend, je kan hem niet dwingen.
maandag 30 juni 2008 om 17:09
quote:elev schreef op 30 juni 2008 @ 14:52:
Oooh, dus jij had niet dertien jaar lang een dringende kinderwens? Ja, dán vind ik het ook niet zo bijzonder. (*waar is dat vergeten ironieteken als je het nodig hebt?*)
Ik lever mijn prijs wel weer in.....
Ik heb al die jaren wel een kinderwens gehad, maar niet dringend genoeg om echt knopen door te hakken. Wel heeft het al die tijd als een soort wolk boven de relatie gehangen: wat nou als hij tóch niet wil?? Maar je kunt het niet afdwingen.
Zo'n ultimatum vind ik ook echt van de zotte. "per 1 januari gaan wij een kind maken omdat ik het wil" Zo werkt het gewoon niet.
Oooh, dus jij had niet dertien jaar lang een dringende kinderwens? Ja, dán vind ik het ook niet zo bijzonder. (*waar is dat vergeten ironieteken als je het nodig hebt?*)
Ik lever mijn prijs wel weer in.....
Ik heb al die jaren wel een kinderwens gehad, maar niet dringend genoeg om echt knopen door te hakken. Wel heeft het al die tijd als een soort wolk boven de relatie gehangen: wat nou als hij tóch niet wil?? Maar je kunt het niet afdwingen.
Zo'n ultimatum vind ik ook echt van de zotte. "per 1 januari gaan wij een kind maken omdat ik het wil" Zo werkt het gewoon niet.
maandag 30 juni 2008 om 18:25
Ik wil iedereen bedanken voor zijn/haar reactie. Er zitten wel wat dingen tussen waar ik zeker wat mee kan. Moet ook zeggen dat ik behoorlijk geschrokken ben van bepaalde reacties, en je mag me lomp en egoïstisch vinden, ieder zijn mening.
Wat ik in een eerste post al zei is dat het op dit moment vooral mijn gevoel is wat spreekt, maar of het verstandig is, is een 2de. Daar ben ik mij zeker van bewust.
Wat ik in een eerste post al zei is dat het op dit moment vooral mijn gevoel is wat spreekt, maar of het verstandig is, is een 2de. Daar ben ik mij zeker van bewust.
maandag 30 juni 2008 om 18:33
Ik zou inderdaad eerst maar eens gaan samenwonen. Als je gaat samenwonen ontdek je weer hele andere kanten van elkaar en mogelijk bevalt het dan toch niet zo goed meer in de relatie en loopt de relatie stuk. Daar alleen al om zou ik niet te snel een kind op de wereld zetten, eerst maar eens settlen samen in één huis.
Anders gewoon de eerste 6 maanden dat je samenwoont in ieder geval zeker niet beginnen aan zwanger raken?
Anders gewoon de eerste 6 maanden dat je samenwoont in ieder geval zeker niet beginnen aan zwanger raken?
maandag 30 juni 2008 om 18:42
quote:Witchke55 schreef op 30 juni 2008 @ 16:09:
ff verder off topic
Mijn zoon gaat naar een privecreche, en daar staat de prijs vast op 21 euro per dag + 2 euro aan luiers per dag. Hij gaat ook 5 dagen per week . En we wonen in Belgie.Oh okay, dat verklaard het. Mijne gaat ook naar een particuliere maar dat maakt qua subsidie hier niet uit. Je krijgt in verhouding net zoveel. Zo, nu weer on-topic.
ff verder off topic
Mijn zoon gaat naar een privecreche, en daar staat de prijs vast op 21 euro per dag + 2 euro aan luiers per dag. Hij gaat ook 5 dagen per week . En we wonen in Belgie.Oh okay, dat verklaard het. Mijne gaat ook naar een particuliere maar dat maakt qua subsidie hier niet uit. Je krijgt in verhouding net zoveel. Zo, nu weer on-topic.
maandag 30 juni 2008 om 19:01
Mloesje, ik heb het felst van leer getrokken, maar ik ben zeker bereid tot dialoog, als er iets is waar je van over van mening wilt wisselen be my guest. Ik meen echter oprecht dat een kind nooit eeen soort pop moet worden die je nog voor een bepaalde deadline nog even snel uit de hoge hoed tovert, daar is dat kind te belangrijk voor.
dinsdag 1 juli 2008 om 15:02
