Kinderen
alle pijlers
Vriend wil nog niet - Graag advies
zondag 29 juni 2008 om 22:19
Ik weet niet of iemand mij advies kan geven, want dit is iets waar mijn vriend en ik toch samen uit zullen moeten komen, maar misschien dat het dan in ieder geval een beetje oplucht dat ik hier mijn verhaal kwijt kan.
Mijn vriend en ik zijn nu ruim 2,5 jaar samen en ik heb al best wel lang een kinderwens. Van mijn vriend weet ik dat hij ook wel kinderen wil, maar nu nog niet. Op zich logisch, want we wonen nog niet samen, omdat mijn vriend daar geen haast mee heeft.
Ik woon nu bijna 2 jaar op mezelf en we zijn hard op weg om samen te gaan wonen. Er is net een nieuw bed besteld, vriend heeft in mijn flatje een eigen kamer met pc en hobbyspullen, dus wat dat betreft kan hij er zo bij in.
Ik heb altijd gezegd dat ik voor mijn 30ste kinderen wil, althans, minimaal 1, als dat lukt. Mijn vriend weet dat ook en is het daar helemaal mee eens. Op dit moment ben ik 25 en mijn vriend is 26. Waar mijn wens op gebasseerd is zal ik uitleggen want daar heeft dit alles mee te maken.
Mijn vader heeft Multiple Sclerose (MS), de meest progressieve vorm. Toen ik 20 was is er door artsen verteld dat het veel zou zijn als mijn vader nog 10 jaar zou leven. Dat zou betekenen, als je het zo uitrekent, dat mijn vader rond mijn 30ste komt te overlijden. Ik zou het zo mooi en ontzettend geweldig vinden als mijn vader het nog mee kan maken om opa te worden. Ik kan hem niet veel meer geven, maar dát nog wel!
Nu gaat het de laatste tijd erg slecht met mijn vader. Hij heeft een tijdje terug een week in het ziekenhuis gelegen en het is nu de vraag hoe het verder gaat, en hoe lang nog....
Dit weekend heb ik tegen mijn vriend gezegd dat ik graag per 1 januari 2009 wil stoppen met de pil. Eerder is niet realistisch omdat we eerst gesetteld moeten zijn met z'n beiden. Maar mijn vriend blijkt maar niet door te hebben hoe belangrijk dit voor mij is. Heeft iemand enig idee hoe ik de ernst van de situatie tot hem door kan laten dringen? Ik ben zo bang dat als mijn vader er straks niet meer is, het tussen ons in komt te staan dat we 'niet op tijd' een kind hebben gekrgen, of het uberhaupt geprobeerd hebben.
Ik weet niet of iemand me advies kan geven, maar het lucht me voor nu in ieder geval even op.
Mijn vriend en ik zijn nu ruim 2,5 jaar samen en ik heb al best wel lang een kinderwens. Van mijn vriend weet ik dat hij ook wel kinderen wil, maar nu nog niet. Op zich logisch, want we wonen nog niet samen, omdat mijn vriend daar geen haast mee heeft.
Ik woon nu bijna 2 jaar op mezelf en we zijn hard op weg om samen te gaan wonen. Er is net een nieuw bed besteld, vriend heeft in mijn flatje een eigen kamer met pc en hobbyspullen, dus wat dat betreft kan hij er zo bij in.
Ik heb altijd gezegd dat ik voor mijn 30ste kinderen wil, althans, minimaal 1, als dat lukt. Mijn vriend weet dat ook en is het daar helemaal mee eens. Op dit moment ben ik 25 en mijn vriend is 26. Waar mijn wens op gebasseerd is zal ik uitleggen want daar heeft dit alles mee te maken.
Mijn vader heeft Multiple Sclerose (MS), de meest progressieve vorm. Toen ik 20 was is er door artsen verteld dat het veel zou zijn als mijn vader nog 10 jaar zou leven. Dat zou betekenen, als je het zo uitrekent, dat mijn vader rond mijn 30ste komt te overlijden. Ik zou het zo mooi en ontzettend geweldig vinden als mijn vader het nog mee kan maken om opa te worden. Ik kan hem niet veel meer geven, maar dát nog wel!
Nu gaat het de laatste tijd erg slecht met mijn vader. Hij heeft een tijdje terug een week in het ziekenhuis gelegen en het is nu de vraag hoe het verder gaat, en hoe lang nog....
Dit weekend heb ik tegen mijn vriend gezegd dat ik graag per 1 januari 2009 wil stoppen met de pil. Eerder is niet realistisch omdat we eerst gesetteld moeten zijn met z'n beiden. Maar mijn vriend blijkt maar niet door te hebben hoe belangrijk dit voor mij is. Heeft iemand enig idee hoe ik de ernst van de situatie tot hem door kan laten dringen? Ik ben zo bang dat als mijn vader er straks niet meer is, het tussen ons in komt te staan dat we 'niet op tijd' een kind hebben gekrgen, of het uberhaupt geprobeerd hebben.
Ik weet niet of iemand me advies kan geven, maar het lucht me voor nu in ieder geval even op.
maandag 30 juni 2008 om 00:41
Ik vind Mloesje haar kinder"eis" lomp. Ik vind de manier waarop ze haar vriend neerzet lomp, die man wordt neergezet als een lamstraal die geen verantwoording neemt en alles voor zich uitschuift. Kom op zeg, ze heeft haar paradijsje helemaal zelf uitgedacht, en alles verloopt gladjes en soepel in haar gedachten, en haar vader kan dan nog net getuige zijn van haar kinderwens, maar er zit totaal geen wanklank of bij nader inzien in haar gedachtengang, of de wens van de vader. Wat nou wel als het een moeilijke baby is, en zwaar voor haar vader, daar denkt ze niet aan. Ik heb het meegemaakt hoor, een babytje wat een weekend Belgie het hele weekend bezig was met huilen, behalve als ze in een kinderwagentje werd rondgereden. Bij toerbeurt werd het kind rondgereden, anders brulde ze de boel bij elkaar. Iets meer rekening houden met zou haar sieren.
maandag 30 juni 2008 om 00:48
Je hoeft mij niet te overtuigen, ik ben het grotendeels met je eens. Ik zet ook geen vraagtekens bij je mening, maar bij je taalgebruik. Wat je ook van mloesje en haar gedrag vindt, ze heeft wel een doodzieke vader. Ik kan me goed voorstellen dat het (in mijn ogen totaal onnodig) pijnlijk is hoe jij over haar en haar situatie praat.
Waarom gebruik je je ervaring niet om haar advies te geven, zo kun je haar misschien behoeden voor het feit dat háár vriend straks de benen neemt. Daar heeft ze volgens mij veel meer aan dan een preek.
Waarom gebruik je je ervaring niet om haar advies te geven, zo kun je haar misschien behoeden voor het feit dat háár vriend straks de benen neemt. Daar heeft ze volgens mij veel meer aan dan een preek.
The time is now
maandag 30 juni 2008 om 01:01
Mijn woede is deels gebaseerd op doe "asociaal" Mloesje haar plan heeft ontwikkeld. He-le-maal alleen, als ze met haar vriend had gepraat had ze dit topic niet geopend.
Maar de gekte kent geen grenzen: een paar dames vinden dat Mloesje haar plan maar kracht moet bijzetten door met de pil te stoppen. Dus zeg maar hem dwingen tot een onbetrouwbare anticonceptrie methode, in de hoop dat er wat mis gaat. Nou, als je zo met elkaar wilt omgaan in een relatie stop er dan maar meteen mee, zo werkt het natuurlijk niet.
Ik vind dat boekje heel erg lief, dat vind ik een stuk vriendelijker. Laat Mloesje een camcorder kopen en haar vader filmen voor het nageslacht. Mocht het zover komen dat de baby komt als vader nog leeft, so much the better. Heb het leuk samen. Allemaal bouwesteentjes voor een goede toekomst. Maar een kind nemen voor een denkbeeldige deadline vind ik geen goed plan.
Maar de gekte kent geen grenzen: een paar dames vinden dat Mloesje haar plan maar kracht moet bijzetten door met de pil te stoppen. Dus zeg maar hem dwingen tot een onbetrouwbare anticonceptrie methode, in de hoop dat er wat mis gaat. Nou, als je zo met elkaar wilt omgaan in een relatie stop er dan maar meteen mee, zo werkt het natuurlijk niet.
Ik vind dat boekje heel erg lief, dat vind ik een stuk vriendelijker. Laat Mloesje een camcorder kopen en haar vader filmen voor het nageslacht. Mocht het zover komen dat de baby komt als vader nog leeft, so much the better. Heb het leuk samen. Allemaal bouwesteentjes voor een goede toekomst. Maar een kind nemen voor een denkbeeldige deadline vind ik geen goed plan.
maandag 30 juni 2008 om 01:22
Ik vind het eerlijk gezegd ook niet kunnen, je vriend zo voor het blok zetten. Ik vind het heel triest voor je dat je vader er zo slecht aan toe is, ik begrijp ook je gedachte erbij maar dit gaat niet alleen om jouw wensen of jouw vader, dit gaat ook om het leven van je vriend. Als hij nog niet wil, er nog niet aan toe is, dan is dat zijn goed recht.
Hij heeft daarin geen ongelijk, hij houdt niet te weinig rekening met jou en jouw verdriet als hij niet gelijk enthousiast ja natuurlijk schat roept. Een kind krijgen is nogal wat. Dat is niet alleen een mooi symbool dat het leven doorgaat enz voor je vader of iets wat moet gebeuren omdat jij gepland hebt dat voor je 30ste te doen.
Ik bedoel dit echt minder lullig dan het nu wrs klinkt maar ik vind het sneu voor je vriend, hoe verdrietig ik het ook voor jou vind. Jij hebt er niet meer recht op, jouw stem telt niet zwaarder vanwege de situatie. Daarvoor is de consequentie te groot.
Hij heeft daarin geen ongelijk, hij houdt niet te weinig rekening met jou en jouw verdriet als hij niet gelijk enthousiast ja natuurlijk schat roept. Een kind krijgen is nogal wat. Dat is niet alleen een mooi symbool dat het leven doorgaat enz voor je vader of iets wat moet gebeuren omdat jij gepland hebt dat voor je 30ste te doen.
Ik bedoel dit echt minder lullig dan het nu wrs klinkt maar ik vind het sneu voor je vriend, hoe verdrietig ik het ook voor jou vind. Jij hebt er niet meer recht op, jouw stem telt niet zwaarder vanwege de situatie. Daarvoor is de consequentie te groot.
maandag 30 juni 2008 om 08:34
Wat al eerder gezegd is, mijn vader en schoonvader hebben onze dochter nog een jaar mee mogen maken, en beiden hadden het het moeilijkst met het 'achterlaten' van de kleinkinderen. Zowel mijn vader als schoonvader (ze zijn binnen twee maanden van elkaar overleden) waren erg blij dat hun eigen kinderen goed terecht gekomen waren, maar de kleinkinderen, het heeft hun het afscheid nemen erg moeilijk gemaakt. Mijn schoonvader had een slepende ziekte, en van hem hebben de kleinkinderen op het eind heel bewust afscheid moeten nemen (op mijn dochter na, die was te jong voor het bewuste), en opa dus ook van hen. Hij heeft het als traumatisch ervaren, en dat was heel erg om te zien.
Ik snap jouw kinderwens, en jouw wens om je vader blij te maken met een kleinkind, maar wees er dus ook van bewust dat je hem er op het einde van zijn leven ook héél moeilijk mee maakt.Laat dit dus niet te zwaar tellen in je kinderwens.
Ik snap jouw kinderwens, en jouw wens om je vader blij te maken met een kleinkind, maar wees er dus ook van bewust dat je hem er op het einde van zijn leven ook héél moeilijk mee maakt.Laat dit dus niet te zwaar tellen in je kinderwens.
Om een kort verhaal lang te maken...
maandag 30 juni 2008 om 09:05
Hoewel ik begrijp waarom je nu zwanger wilt worden.. heb je er aangedacht wat er kan gebeuren als zwanger worden niet lukt?
het kan in 1 keer raak zijn, maar ....de stress gaat toenemen als het niet gaat. En na een jaar, of twee kun je naar de gynacoloog. Dan zit je èn met de stress van de uitgebleven zwangerschap, èn met de stress dat het je niet lukt je vader een kleinkind te geven, èn met een verstoorde relatie met je vriend (want geloof me...het heeft inpact) èn met de zorg over je vader die acheruit gaat.
het is geen wet van meden en perzen dat je vader met jouw 30e verjaardag overlijdt. het kan eerder zijn, het kan later zijn.
Dat weet je niet.
maar, Mloesje..je kan het leven niet compleet naar je hand zetten. Soms moet je niet doen wat je wilt..maar wat verstandig is.
in deze is het verstandig om eerst te kijken of jij en je vriend wel door 1 deur kunnen, of je ook bij hem wilt blijven als kinderen krijgen niet lukt.En als hij alleen als 'spermadonor' fungeert, tja...
Want laten we eerlijk zijn.. wat als hij er niet was geweest? als je geen vriend had gehad? Had je je vader dan ook een kleinkind willen geven?
en zo neen...dan was je vader ook overleden, dan had hij ook geen kleinkind gehad.. Zou hij daarom verdrietiger zijn heengegaan?.
Mloesje.. je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk, niet dat van een ander. En hoe begrijpelijk ook..Wat je nu wilt, is niet verstandig. Praat met je vriend. Echt.
het kan in 1 keer raak zijn, maar ....de stress gaat toenemen als het niet gaat. En na een jaar, of twee kun je naar de gynacoloog. Dan zit je èn met de stress van de uitgebleven zwangerschap, èn met de stress dat het je niet lukt je vader een kleinkind te geven, èn met een verstoorde relatie met je vriend (want geloof me...het heeft inpact) èn met de zorg over je vader die acheruit gaat.
het is geen wet van meden en perzen dat je vader met jouw 30e verjaardag overlijdt. het kan eerder zijn, het kan later zijn.
Dat weet je niet.
maar, Mloesje..je kan het leven niet compleet naar je hand zetten. Soms moet je niet doen wat je wilt..maar wat verstandig is.
in deze is het verstandig om eerst te kijken of jij en je vriend wel door 1 deur kunnen, of je ook bij hem wilt blijven als kinderen krijgen niet lukt.En als hij alleen als 'spermadonor' fungeert, tja...
Want laten we eerlijk zijn.. wat als hij er niet was geweest? als je geen vriend had gehad? Had je je vader dan ook een kleinkind willen geven?
en zo neen...dan was je vader ook overleden, dan had hij ook geen kleinkind gehad.. Zou hij daarom verdrietiger zijn heengegaan?.
Mloesje.. je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk, niet dat van een ander. En hoe begrijpelijk ook..Wat je nu wilt, is niet verstandig. Praat met je vriend. Echt.
maandag 30 juni 2008 om 09:07
Antonio,
Ik heb ook overwogen om eerder zwanger te worden ivm een zieke moeder.
Hele vreemde overwegingen vind ik dat. Ik zeg niet dat het verkeerd moet uitpakken, maar raar vind ik het wel. Maar het zijn misschien alleen overwegingen geweest, of is het praktijk geworden?
Nog even iets: er waren 2 dames die zover gingen om deze vriend er in te laten luizen door hem voor condooms te laten zorgen, uit eigen ervaring vind ik dat ondingen, ze scheuren, glijden af, etcetera. Stel je nou voor dat een man, omdat hij zo graag kinderen wil, een vriendin heeft die (nog) geen kinderen wil, zijn vriendins pilstrip verwisselt met een placebo pilstrip, die er eender uitziet, in de hoop dat ze zwanger raakt. Hoe zouden jullie dan reageren? Is dat dan netjes? Dan ben je toch niet bezig met een relatie, dan ben je bezig een valkuil voor een ander te graven, in de hoop dat diegene er in valt. Ik vind het te idioot voor woorden dat er mensen zijn die zulke misdadige taktieken overwegen in een relatie.
Ik heb ook overwogen om eerder zwanger te worden ivm een zieke moeder.
Hele vreemde overwegingen vind ik dat. Ik zeg niet dat het verkeerd moet uitpakken, maar raar vind ik het wel. Maar het zijn misschien alleen overwegingen geweest, of is het praktijk geworden?
Nog even iets: er waren 2 dames die zover gingen om deze vriend er in te laten luizen door hem voor condooms te laten zorgen, uit eigen ervaring vind ik dat ondingen, ze scheuren, glijden af, etcetera. Stel je nou voor dat een man, omdat hij zo graag kinderen wil, een vriendin heeft die (nog) geen kinderen wil, zijn vriendins pilstrip verwisselt met een placebo pilstrip, die er eender uitziet, in de hoop dat ze zwanger raakt. Hoe zouden jullie dan reageren? Is dat dan netjes? Dan ben je toch niet bezig met een relatie, dan ben je bezig een valkuil voor een ander te graven, in de hoop dat diegene er in valt. Ik vind het te idioot voor woorden dat er mensen zijn die zulke misdadige taktieken overwegen in een relatie.
anoniem_10577 wijzigde dit bericht op 30-06-2008 09:40
Reden: Kleine aanvulling wat ik ben erg pissig over sommige zaken...
Reden: Kleine aanvulling wat ik ben erg pissig over sommige zaken...
% gewijzigd
maandag 30 juni 2008 om 09:41
Antonio, ik ben het niet vaak met je eens, maar dit keer... even slikken... ben ik het met je eens. De argumenten waarmee TO haar vriend over de streep wil trekken slaan kant noch wal. Ik heb hierboven al gereageert met hoe het voor mijn vader en schoonvader was. Eerder een argument tégen, dan vóór. Dus om dát een reden te laten zijn om eerder met kinderen te beginnen... NIET dus.
Als je vriend er nog niet aan toe is, is hij er nog niet aan toe. Punt. Ik begrijp al die topics die over dit onderwerp geopend worden so wie so niet. Je wilt toch niet serieus je man cq vriend OVERHALEN om voor een kind te gaan?!?! Dat moet hij toch echt ZELF ook willen, liefst net zo graag als jij dat wilt? Ik had ook veel eerder een kinderwens dan mijn man (zo'n twee jaar voor ik hem leerde kennen begon die wens, hij liep dus wat achter ) Maar het is niet in mijn hoofd opgekomen om hem over te halen. Wel regelmatig (en nee, dat betekent niet dagelijks, maar wel zo'n een keer per maand, zo rond de vruchtbare periode, als mijn hormonen weer eens mijn oren uitspoten) over gesproken, maar dan nog niet op zo'n manier dat hij er gek van werd. Je moet het SAMEN willen, je zit namelijk SAMEN je leven lang vast aan een kind. Blijkbaar heeft je vriend hele andere ideeen over de invulling van de komende jaren. Duidelijk rustiger in de opbouw naar huisje boompje beestje dan wat jouw idee is. Daar zul je samen over moeten praten en tot een oplossing komen. Maar jouw argumenten zijn egoistisch, want volledig op JOUW behoeften gericht.
Als je vriend er nog niet aan toe is, is hij er nog niet aan toe. Punt. Ik begrijp al die topics die over dit onderwerp geopend worden so wie so niet. Je wilt toch niet serieus je man cq vriend OVERHALEN om voor een kind te gaan?!?! Dat moet hij toch echt ZELF ook willen, liefst net zo graag als jij dat wilt? Ik had ook veel eerder een kinderwens dan mijn man (zo'n twee jaar voor ik hem leerde kennen begon die wens, hij liep dus wat achter ) Maar het is niet in mijn hoofd opgekomen om hem over te halen. Wel regelmatig (en nee, dat betekent niet dagelijks, maar wel zo'n een keer per maand, zo rond de vruchtbare periode, als mijn hormonen weer eens mijn oren uitspoten) over gesproken, maar dan nog niet op zo'n manier dat hij er gek van werd. Je moet het SAMEN willen, je zit namelijk SAMEN je leven lang vast aan een kind. Blijkbaar heeft je vriend hele andere ideeen over de invulling van de komende jaren. Duidelijk rustiger in de opbouw naar huisje boompje beestje dan wat jouw idee is. Daar zul je samen over moeten praten en tot een oplossing komen. Maar jouw argumenten zijn egoistisch, want volledig op JOUW behoeften gericht.
Om een kort verhaal lang te maken...
maandag 30 juni 2008 om 09:46
En condooms zijn inderdaad ondingen, heb je jezelf ook mee als je je vriend dwingt om voor de anticonceptie te zorgen.
Sterker nog, voormalig bevriend paar (ze zijn nu uit elkaar) hebben het samen wel heel bont gemaakt. Zegt ook genoeg over hun relatie trouwens... zij wilde een kind, hij niet. Pertinent niet, nooit niet. Zij zette hem voor het blok door te stoppen met de pil en hem te vertellen dat hij voor de anticonceptie mocht gaan zorgen. Afspraak in het ziekenhuis gemaakt, knoop erin laten leggen. Hij heeft zich eraan gehouden, heeft voor de anticonceptie gezorgd, was echter niet wat zij in gedachten had.
Relatie was snel ten einde, moge duidelijk zijn.
Sterker nog, voormalig bevriend paar (ze zijn nu uit elkaar) hebben het samen wel heel bont gemaakt. Zegt ook genoeg over hun relatie trouwens... zij wilde een kind, hij niet. Pertinent niet, nooit niet. Zij zette hem voor het blok door te stoppen met de pil en hem te vertellen dat hij voor de anticonceptie mocht gaan zorgen. Afspraak in het ziekenhuis gemaakt, knoop erin laten leggen. Hij heeft zich eraan gehouden, heeft voor de anticonceptie gezorgd, was echter niet wat zij in gedachten had.
Relatie was snel ten einde, moge duidelijk zijn.
Om een kort verhaal lang te maken...
maandag 30 juni 2008 om 09:48
nergens komt uit voor dat je zonder je vader ook het kind had genomen. Je doet het alleen maar voor je vader..heel nobel hoor. Maar ik vind het erg naïef van je dat je een kind hebbben onderschat. én dat je het genot van je jaren met zijn tweeën onderschat.
Goed,stél, je krijgt een kind, jij blij, papa blij, na een jaar overlijd papa. En daar zit je dan.. met zo'n krijsend kind, je carriëre naar de maan, je relatie in een hele sterke relatieproef, sexleven totaal omgegooid, tijdgebrek,.... kortom, even verder kijken dan je neus lang is is wel zo handig. Een kind is geen trouwerij.: éen dag feest, en daarna is het net zo als voorheen.
Goed,stél, je krijgt een kind, jij blij, papa blij, na een jaar overlijd papa. En daar zit je dan.. met zo'n krijsend kind, je carriëre naar de maan, je relatie in een hele sterke relatieproef, sexleven totaal omgegooid, tijdgebrek,.... kortom, even verder kijken dan je neus lang is is wel zo handig. Een kind is geen trouwerij.: éen dag feest, en daarna is het net zo als voorheen.
maandag 30 juni 2008 om 11:11
Weatherwax, ik vraag me af of ik zulke rare meningen heb (ik vind wel dat ik fel uit de hoek kan komen als ik kwaad ben), maar even een klein taalfoutje : het is "dat slaat nergens op" of "dat raakt kant noch wal." Niet "dat slaat kant noch wal."
Het is heel eng dat vrouwen zo'n enorme kinderwens hebben dat ze blind worden voor de realiteit, en voorbij gaan aan of de relatie wel goed is. Ik vind het van een horror achtige griezeligheid. Leuke toekomst voor dat kind. Soms zou ik willen dat je pas een kind mag als de overheid je daar toestemming voor geeft. Gek eigenlijk dat kinderen krijgen niet met regels omgeven is. Ergens ben ik daar voor, al was het maar om de wereldbevolking af te remmen.
Het is heel eng dat vrouwen zo'n enorme kinderwens hebben dat ze blind worden voor de realiteit, en voorbij gaan aan of de relatie wel goed is. Ik vind het van een horror achtige griezeligheid. Leuke toekomst voor dat kind. Soms zou ik willen dat je pas een kind mag als de overheid je daar toestemming voor geeft. Gek eigenlijk dat kinderen krijgen niet met regels omgeven is. Ergens ben ik daar voor, al was het maar om de wereldbevolking af te remmen.
maandag 30 juni 2008 om 11:29
quote:Antonio schreef op 30 juni 2008 @ 09:07:
Antonio,
Ik heb ook overwogen om eerder zwanger te worden ivm een zieke moeder.
Hele vreemde overwegingen vind ik dat. Ik zeg niet dat het verkeerd moet uitpakken, maar raar vind ik het wel. Maar het zijn misschien alleen overwegingen geweest, of is het praktijk geworden?
Als je toch al een kind wil, wat is er dan op tegen om de boel wat te versnellen.... Mist je het allebei wilt, natuurlijk.
Ik ben redelijk snel zwanger geworden, toch wel met dit in mijn achterhoofd. Maar goed, mocht dus niet baten.
Antonio,
Ik heb ook overwogen om eerder zwanger te worden ivm een zieke moeder.
Hele vreemde overwegingen vind ik dat. Ik zeg niet dat het verkeerd moet uitpakken, maar raar vind ik het wel. Maar het zijn misschien alleen overwegingen geweest, of is het praktijk geworden?
Als je toch al een kind wil, wat is er dan op tegen om de boel wat te versnellen.... Mist je het allebei wilt, natuurlijk.
Ik ben redelijk snel zwanger geworden, toch wel met dit in mijn achterhoofd. Maar goed, mocht dus niet baten.
maandag 30 juni 2008 om 11:35
Ik denk dat je vader zelf ook zou zeggen: neem een kind (voor zover je de tern nemen hier kan gebruiken) als jullie en je relatie er klaar voor is.
Dit soort dingen moet je echt niet overhaasten. Waar je hier naar moet kijken is het belang van het kind, dan je relatie en dan pas die van je zieke vader. Beter wachten dat je kindje in een fijne opgeving opgroeit dan er niet klaar voor zijn en wellicht daardoor later uit elkaar gaan. Het geluk van jou van en je kind staan op de eerste plaats voor je vader en ik denk dat hij het jammer vindt niet zijn kleinkind te zien maar het een wijze afweging zou vinden.
Dit soort dingen moet je echt niet overhaasten. Waar je hier naar moet kijken is het belang van het kind, dan je relatie en dan pas die van je zieke vader. Beter wachten dat je kindje in een fijne opgeving opgroeit dan er niet klaar voor zijn en wellicht daardoor later uit elkaar gaan. Het geluk van jou van en je kind staan op de eerste plaats voor je vader en ik denk dat hij het jammer vindt niet zijn kleinkind te zien maar het een wijze afweging zou vinden.
maandag 30 juni 2008 om 13:00
Jezus, ga eerst maar eens samenwonen. Eens kijken hoe dat bevalt, hoe jullie met elkaar omgaan als je dag in dag uit in een huis woont. Neem de tijd om aan elkaar te wennen, want hoe vaak je elkaar nu ook ziet, het is niet te vergelijken met samenwonen. En als dat goed gaat, óók na de eerste "wittebroodsperiode", ga dan eens rustig zitten en bespreek wat je allemaal wilt rondom het onderwerp kinderen. En dan zonder ultimatum en data. Gewoon, overleggen. Een kind is niet zomaar iets, dat verandert alles, je hele leven. Dus moet je er allebéi goed over na kunnen denken en praten. En pas als je het dan eens bent, dan kun je gaan bedenken wanneer je ervoor gaat. Als dat dan nog op tijd is voor je vader, mooi meegenomen, maar zo niet, dan heb je teminste een kind waar je allebei achter staat en een stabiele relatie. Heel wat prettiger dan straks met een kind en een slechte relatie omdat je vriend zich gedwongen voelde dit kind te krijgen aan het sterfbed van je vader staan.
Overigens heb ik 13 (!!) jaar gewacht tot mijn vriend er helemaal achter stond om aan een kind te beginnen. Nee, dat was niet makkelijk, en onze relatie heeft meerdere malen onder flinke druk gestaan hierdoor. Maar toen het eenmaal zover was waren we er allebei ook echt klaar voor, en gelukkig mee. Ik weet bijna zeker dat als ik me zo had opgesteld als jij nu doet, dan had ik geen kind en waarschijnlijk ook geen vriend meer.
Overigens heb ik 13 (!!) jaar gewacht tot mijn vriend er helemaal achter stond om aan een kind te beginnen. Nee, dat was niet makkelijk, en onze relatie heeft meerdere malen onder flinke druk gestaan hierdoor. Maar toen het eenmaal zover was waren we er allebei ook echt klaar voor, en gelukkig mee. Ik weet bijna zeker dat als ik me zo had opgesteld als jij nu doet, dan had ik geen kind en waarschijnlijk ook geen vriend meer.
maandag 30 juni 2008 om 14:22
Het is toch niet zo gek dat je er de tijd voor neemt om erachter te komen of je allebei toe bent aan zo'n stap in je relatie?
Ok, 13 jaar is wel heel lang. We waren hartstikke jong toen we elkaar leerden kennen (19 jaar) en Vriend riep toen nog heel hard dat hij nooit kinderen wilde. Ik wilde ze ooit wel, maar niet op dat moment, we waren jong en verliefd en hadden zeeen van tijd, dus hebben we het onderwerp laten rusten. Allebei gestudeerd, baan gezocht, samengewoond. Toen waren we wel weer een jaar of 6 verder. Vriend riep toen dat hij heel misschien toch ooit wel kinderen wilde. Ik had op dat moment het idee dat ik er nog niet aan toe was, dus weer in de ijskast met het onderwerp. Pas toen ik een jaar of 28, 29 was, en we dus al 10 jaar bij elkaar waren, begon het meer te kriebelen. Veel over gepraat, nagedacht en elkaar de tijd gegeven. Ik om te bedenken wat ik zou doen als hij toch écht niet wilde, hij om te bedenken of hij nou echt niet wilde of wel.
Mijn conclusie was dat ik liever hem had dan een kind. Ik wilde inmiddels ook niet zomaar een kind, ik wilde zijn kind. Als ik dat niet kon krijgen, dan wilde ik hem. Hij kwam tot de conclusie dat zijn bezwaren tegen een kind in zijn leven niet allemaal steekhoudend waren. Uiteindelijk heeft hij tijdens een vrijpartij zeer bewust aangegeven dat condooms niet meer nodig waren. Het resultaat is nu 6 maanden en práchtig
Ok, 13 jaar is wel heel lang. We waren hartstikke jong toen we elkaar leerden kennen (19 jaar) en Vriend riep toen nog heel hard dat hij nooit kinderen wilde. Ik wilde ze ooit wel, maar niet op dat moment, we waren jong en verliefd en hadden zeeen van tijd, dus hebben we het onderwerp laten rusten. Allebei gestudeerd, baan gezocht, samengewoond. Toen waren we wel weer een jaar of 6 verder. Vriend riep toen dat hij heel misschien toch ooit wel kinderen wilde. Ik had op dat moment het idee dat ik er nog niet aan toe was, dus weer in de ijskast met het onderwerp. Pas toen ik een jaar of 28, 29 was, en we dus al 10 jaar bij elkaar waren, begon het meer te kriebelen. Veel over gepraat, nagedacht en elkaar de tijd gegeven. Ik om te bedenken wat ik zou doen als hij toch écht niet wilde, hij om te bedenken of hij nou echt niet wilde of wel.
Mijn conclusie was dat ik liever hem had dan een kind. Ik wilde inmiddels ook niet zomaar een kind, ik wilde zijn kind. Als ik dat niet kon krijgen, dan wilde ik hem. Hij kwam tot de conclusie dat zijn bezwaren tegen een kind in zijn leven niet allemaal steekhoudend waren. Uiteindelijk heeft hij tijdens een vrijpartij zeer bewust aangegeven dat condooms niet meer nodig waren. Het resultaat is nu 6 maanden en práchtig
