Kinderen
alle pijlers
Vriendin van volwassen zoon
dinsdag 20 maart 2018 12:46
Gisteren heb ik een topic geopend ('omgaan met volwassen zoon') over de situatie met mijn zoon en het feit dat ik z'n gedrag niet meer kan en wil accepteren en hij op kamers moet gaan wonen vind ik.
Nu zou ik het fijn vinden als ik jullie mening mag horen over zijn vriendin en hoe jullie dit zouden aanpakken.
Kort samengevat (deel staat al in mijn andere topic).
Ze is een jaar samen met mijn zoon. De eerste paar maanden waren ze samen binnen huis nog redelijk sociaal en fatsoenlijk. Ik mocht haar graag en vond haar erg spontaan en leuk. Ik dacht: sow, mijn zoon heeft een leuke meid aan de haak geslagen'.
Na een paar maanden werden ze afstandelijker en gingen ze meestal gelijk naar boven als ze binnenkwamen en zeiden ze nog net gedag als ze weer gingen. Langzaam had ze van alles aan te merken op ons gezin (en dat kan en mag). Ik vond ergens wel dat ze snel een oordeel klaar had. Maar goed...
Mijn zoon en zij kregen steeds meer ruzies, soms ook slaande ruzies, drama over van alles en nog wat.. maar kunnen elkaar niet loslaten.
Zij kwam steeds minder vaak en minder graag bij ons thuis. Ik hoorde van mijn zoon dat ze geen band voelde en dus liever niet kwam (of dus boven op de kamer). Ze hebben me een tijdje beide midden in hun relatie getrokken (of ik heb dat toegelaten, niet goed...) en probeerde dan wel eens te bemiddelen. Nadat zij het voor de zoveelste keer had uitgemaakt en ik mijn zoon huilend ophaalde etc, heb ik gezegd dat ze manipulatief is. Ik zie mijn zoon verdrietig en dat wil je natuurlijk niet zien als moeder. Los van het feit dat het meisje dat ook best wel is (vind ik), had ik dit voor me kunnen houden misschien (?).
Sindsdien wilt ze niks meer met me te maken hebben, niet meer komen als ik er ben, beïnvloed zijn mijn zoon enorm (merk ik aan de dingen die hij nu zegt) en heeft ze mij een paar weken geleden voor van alles uitgemaakt via whats app.
Mijn zoon en zij hadden het wéér uit toen dit gebeurde. Hij belt mij (terwijl ie bij haar naar buiten wordt gezet ongeveer) en zij appt me op datzelfde moment hele verhalen. Ze schreef hierin dat ik een kutkind op de wereld heb gezet, dat mijn zoon compleet verpest is, ik moet leren opvoeden, ik een lastpak ben etc etc...
Ik heb daar niet op gereageerd.
Zouden jullie dit kind nog je huis inlaten?
Ik moet er nog iets aan toevoegen... die meid heeft de laatste tijd in haar gezinssituatie het nodige meegemaakt. Hierdoor heb ik veel door de vingers gezien...
Bedankt alvast voor de reacties
Nu zou ik het fijn vinden als ik jullie mening mag horen over zijn vriendin en hoe jullie dit zouden aanpakken.
Kort samengevat (deel staat al in mijn andere topic).
Ze is een jaar samen met mijn zoon. De eerste paar maanden waren ze samen binnen huis nog redelijk sociaal en fatsoenlijk. Ik mocht haar graag en vond haar erg spontaan en leuk. Ik dacht: sow, mijn zoon heeft een leuke meid aan de haak geslagen'.
Na een paar maanden werden ze afstandelijker en gingen ze meestal gelijk naar boven als ze binnenkwamen en zeiden ze nog net gedag als ze weer gingen. Langzaam had ze van alles aan te merken op ons gezin (en dat kan en mag). Ik vond ergens wel dat ze snel een oordeel klaar had. Maar goed...
Mijn zoon en zij kregen steeds meer ruzies, soms ook slaande ruzies, drama over van alles en nog wat.. maar kunnen elkaar niet loslaten.
Zij kwam steeds minder vaak en minder graag bij ons thuis. Ik hoorde van mijn zoon dat ze geen band voelde en dus liever niet kwam (of dus boven op de kamer). Ze hebben me een tijdje beide midden in hun relatie getrokken (of ik heb dat toegelaten, niet goed...) en probeerde dan wel eens te bemiddelen. Nadat zij het voor de zoveelste keer had uitgemaakt en ik mijn zoon huilend ophaalde etc, heb ik gezegd dat ze manipulatief is. Ik zie mijn zoon verdrietig en dat wil je natuurlijk niet zien als moeder. Los van het feit dat het meisje dat ook best wel is (vind ik), had ik dit voor me kunnen houden misschien (?).
Sindsdien wilt ze niks meer met me te maken hebben, niet meer komen als ik er ben, beïnvloed zijn mijn zoon enorm (merk ik aan de dingen die hij nu zegt) en heeft ze mij een paar weken geleden voor van alles uitgemaakt via whats app.
Mijn zoon en zij hadden het wéér uit toen dit gebeurde. Hij belt mij (terwijl ie bij haar naar buiten wordt gezet ongeveer) en zij appt me op datzelfde moment hele verhalen. Ze schreef hierin dat ik een kutkind op de wereld heb gezet, dat mijn zoon compleet verpest is, ik moet leren opvoeden, ik een lastpak ben etc etc...
Ik heb daar niet op gereageerd.
Zouden jullie dit kind nog je huis inlaten?
Ik moet er nog iets aan toevoegen... die meid heeft de laatste tijd in haar gezinssituatie het nodige meegemaakt. Hierdoor heb ik veel door de vingers gezien...
Bedankt alvast voor de reacties
anoniem_366609 wijzigde dit bericht op 20-03-2018 12:52
3.34% gewijzigd
woensdag 21 maart 2018 09:41
Thanks... heb ik ook geprobeerd net in mijn reactie. Duidelijkheid over het communiceren mbt thuis eten en thats itrosanna08 schreef: ↑21-03-2018 09:35hoe moeilijk ook, probeer het niet persoonlijk op te pakken. Hij heeft in de gaten dat jij je gaat verweren en hij probeert je nu af te schrikken. Het zal echt niet makkelijk zijn en worden, maar hij schiet er niks mee op als jij je nu weer laat terugfluiten.
Reageer luchtig, maar duidelijk en laat het verder van je afglijden
Hij merkt dat hij de touwtjes niet meer volledig in handen heeft.
woensdag 21 maart 2018 09:43
CloseFlow schreef: ↑21-03-2018 09:35Klopt, hij grijpt alles aan en is gewoon om zich heen aan het slaan.
Ik zit met tranen achter mijn laptop en had nooit verwacht dat mijn eigen zoon, zich zo zou gaan opstellen.....
Het zou me erg verbazen als hij daadwerkelijk naar de politie stapt. Hij wil jou gewoon weer onder de duim krijgen, en weet kennelijk dat dit jouw gevoelige punt is.
Mbt die aangifte maak ik me zorgen om m'n baan, hoe gaat dit lopen, wat allemaal......
Wat is er precies gebeurd? Hebben we het over een “opvoedkundige tik” of over “flink in elkaar meppen”? Hoe lang is dat geleden? Heb je toen hulp voor jezelf gezocht?
woensdag 21 maart 2018 09:47
Precies en daar is ie niet blij mee. Logisch toch?
Hoe gedraagt ie zich in de buitenwereld? School, werk?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 21 maart 2018 09:47
Thanks, kreeg net even paniek bij die app van hem, maar ik herpak me wel weer...Nummer*Zoveel schreef: ↑21-03-2018 09:37Je laat jouw angst nu regeren, en als je daar aan toegeeft dan is het eind straks echt zoek.
Hij pubert en schopt wild om zich heen omdat hij ook wel door heeft dat de maat voor jou nu echt vol is. En dat is hij helemaal niet van jou gewend.
Jij pakt nu de regie; zorg dat je die touwtjes nu in handen houdt.
Zolang ik redelijk mijn werk kan doen, maakt het me verder niet uit hoe ik de komende maanden doorkom, maar het is nodig!
woensdag 21 maart 2018 09:48
Jouw zoon schreeuwt om duidelijkheid van jou.
Hoever kan hij gaan met zijn manipulatie en chantage.
Als hij merkt dat hij geen vat (meer) krijgt op jou, doordat jij je niet van je stuk laat brengen, zal hij eerst nog een paar keer een standje bijzetten maar uiteindelijk inbinden.
Neem afstand. Laat niet binnenkomen wat hij je verwijt. Wees even ijskoud en duidelijk over de regels. En vooral: voel je NIET schuldig als moeder.
Intussen weet jij dus hoe hij ervaart hoe dingen gaan. Dat geeft jou een inkijkje in zijn gedachten. Die hij eerder niet deelde. Hij verwoord het alleen nogal behoorlijk extreem.
Maan jezelf tot kalmte. Ook dit is opvoeden. Sterkte!!! En je kunt dit ook.
Hoever kan hij gaan met zijn manipulatie en chantage.
Als hij merkt dat hij geen vat (meer) krijgt op jou, doordat jij je niet van je stuk laat brengen, zal hij eerst nog een paar keer een standje bijzetten maar uiteindelijk inbinden.
Neem afstand. Laat niet binnenkomen wat hij je verwijt. Wees even ijskoud en duidelijk over de regels. En vooral: voel je NIET schuldig als moeder.
Intussen weet jij dus hoe hij ervaart hoe dingen gaan. Dat geeft jou een inkijkje in zijn gedachten. Die hij eerder niet deelde. Hij verwoord het alleen nogal behoorlijk extreem.
Maan jezelf tot kalmte. Ook dit is opvoeden. Sterkte!!! En je kunt dit ook.
woensdag 21 maart 2018 09:50
woensdag 21 maart 2018 09:52
laat je niet opnaaien zegCloseFlow schreef: ↑21-03-2018 09:31Heb inmiddels aangegeven dat ik kook voor de mensen die er zijn en hij dit duidelijk kan communiceren.
Hij verdraait het compleet en doet alsof ik hem geen eten geef.
Hij grijpt momenteel alles aan om me te laten boeten, zoals hij het zelf nooit....
Jeetje, dit doet mij echt pijn en het is zo moeilijk dit doot te zetten. Ik weet dat ik het ga doen, maar dit gaat uit de hand lopen....
Dan zet je zijn eten in een bakje in de koelkast. denk net als een puber eens wat vaker: "what ever".
woensdag 21 maart 2018 09:53
Hij zal dit wel doorzetten, maar waarschijnlijk ook spijt van krijgen.
Ik heb hem regelmatig een klap gegeven, jaren geleden. Zeker niet in elkaar gemept.
Heb jaren psychologische hulp gehad (dit was ook jaren terug) en die beheersing niet meer verloren daarna.
woensdag 21 maart 2018 09:55
woensdag 21 maart 2018 09:56
Buiten huis is iedereen op hem gesteld en is het de vrolijke en spontane jongen. Vroeger kon hij nog wel eens in de problemen komen met mensen, maar dit is nu hij ouder is, niet meer vaak aan de orde.
School, hobby's, werk etc gaat allemaal goed...
Ik ben het probleem en de schuld van alles...
woensdag 21 maart 2018 10:01
dus in de basis is het gewoon een leuk, goed opgevoed joch en heb je het helemaal niet zo slecht gedaan. Alleen thuis zijn de verhoudingen scheef gaan lopen en daar lopen jullie nu tegenaan. Belangrijk is in mijn ogen dat jij je schuldgevoelens niet de overhand laat nemen. Je hebt fouten gemaakt, die erken je ook en nu is het tijd om dingen anders te gaan doen. En jullie zijn samen het probleem, niet alleen jij, niet alleen hij en niet alleen zijn broertje.CloseFlow schreef: ↑21-03-2018 09:56Buiten huis is iedereen op hem gesteld en is het de vrolijke en spontane jongen. Vroeger kon hij nog wel eens in de problemen komen met mensen, maar dit is nu hij ouder is, niet meer vaak aan de orde.
School, hobby's, werk etc gaat allemaal goed...
Ik ben het probleem en de schuld van alles...
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 21 maart 2018 10:02
Ha, de politie ziet hem aankomen met een aangifte dat zijn moeder hem jaren geleden een opvoedkundige tik heeft verkocht zeg. Laat je niet zo opnaaien. Wees eens wat zelfverzekerder, door jouw onzekerheid en angst geef je hem veel teveel macht. Alleen al het feit dat je je serieus bedreigd voelt door een puber die zegt dat ie aangifte tegen je gaat doen. Echt, ik had 'm bij het politiebureau afgezet. "Succes jongen, eet je vanavond wel of niet mee?"
woensdag 21 maart 2018 10:03
Thnx, en heb je helemaal gelijk in...laverneb schreef: ↑21-03-2018 09:48Jouw zoon schreeuwt om duidelijkheid van jou.
Hoever kan hij gaan met zijn manipulatie en chantage.
Als hij merkt dat hij geen vat (meer) krijgt op jou, doordat jij je niet van je stuk laat brengen, zal hij eerst nog een paar keer een standje bijzetten maar uiteindelijk inbinden.
Neem afstand. Laat niet binnenkomen wat hij je verwijt. Wees even ijskoud en duidelijk over de regels. En vooral: voel je NIET schuldig als moeder.
Intussen weet jij dus hoe hij ervaart hoe dingen gaan. Dat geeft jou een inkijkje in zijn gedachten. Die hij eerder niet deelde. Hij verwoord het alleen nogal behoorlijk extreem.
Maan jezelf tot kalmte. Ook dit is opvoeden. Sterkte!!! En je kunt dit ook.
Het enige dat voor mij nog telt, is het gedrag binnen huis en mijn regels en grenzen.
Momenteel staat onze band onder spanning en zal dit misschien nog wel heel lang zo blijven. Ik weet als ik hier niet sterk in blijf staan, hij de regie compleet overneemt.
woensdag 21 maart 2018 10:06
woensdag 21 maart 2018 10:10
Klopt, hij weet hoe het wel en niet ''hoort''... hij weigrt zich alleen in te binden en probeert thuis vanalles af te dwingen.
Hij weet dat ik dinsdag met een maatschappelijker werker ga praten over deze situatie en hij geeft aan dat wanneer iemand hier thuis komt, hij zorgt dat hij weg is. Hij wilt gewoon regeren en bepalen en gaat hier momenteel heel ver in.
woensdag 21 maart 2018 10:11
woensdag 21 maart 2018 10:16
Haha, hier moet ik dan wel om lachen...nessemeisje schreef: ↑21-03-2018 10:02Ha, de politie ziet hem aankomen met een aangifte dat zijn moeder hem jaren geleden een opvoedkundige tik heeft verkocht zeg. Laat je niet zo opnaaien. Wees eens wat zelfverzekerder, door jouw onzekerheid en angst geef je hem veel teveel macht. Alleen al het feit dat je je serieus bedreigd voelt door een puber die zegt dat ie aangifte tegen je gaat doen. Echt, ik had 'm bij het politiebureau afgezet. "Succes jongen, eet je vanavond wel of niet mee?"
Uiteraard zullen ze hem daar als ie aankomt, ook vragen of dit wel zo verstandig is om te doen. Dit maken ze waarschijnlijk vaak genoeg mee.
Je hebt helemaal gelijk....
woensdag 21 maart 2018 10:16
Jij bent de situatie in jouw gedachten nu enorm op de spits aan het drijven en aan het escaleren. Waarom doe je dat? Dat is toch nergens voor nodig?
Er zijn ook ouders die erom zouden lachen en (zoals iemand al schrijft) hem bij het politiebureau af zouden zetten. Je moet zijn puberstreken niet zo serieus nemen. Hij is zelf mentaal namelijk ook nog niet voldoende ontwikkeld om dat te doen.
Jullie band hebben jullie in 18 jaar opgebouwd, die is echt niet zomaar weg. Jii houdt van hem en hij houdt van jou.
nummer*zoveel wijzigde dit bericht op 21-03-2018 10:19
0.52% gewijzigd
woensdag 21 maart 2018 10:18
Dat ik geen zeggenschap meer heb in mijn eigen huis en hij zelf bepaald hoe of wat...
Hij wilt nu niet accepteren dat hij zich aan de regels moet houden. En met name één regel, z'n vriendin komt er niet in. Dát is wat hem raakt en waardoor hij nu zo om zich heen gaat slaan.
woensdag 21 maart 2018 10:21
Misschien omdat ik weet dat hij ook écht daadwerkelijk aangifte gaat doen omdat hij niet weet wat hij anders moet aangrijpen?Nummer*Zoveel schreef: ↑21-03-2018 10:16Jij bent de situatie in jouw gedachten de boel nu enorm op de spits aan het drijven en aan het escaleren. Waarom doe je dat? Dat is toch nergens voor nodig?
Er zijn ook ouders die erom zouden lachen en (zoals iemand al schrijft) hem bij het politiebureau af zouden zetten. Je moet zijn puberstreken niet zo serieus nemen. Hij is zelf mentaal namelijk ook nog niet voldoende ontwikkeld om dat te doen.
Jullie band hebben jullie in 18 jaar opgebouwd, die is echt niet zomaar weg. Jii houdt van hem en hij houdt van jou.
Een half jaar geleden had ik never verwacht dat dit nú de situatie zou zijn...
Die band is er zeker, maar het enige dat ik bijna nog voel is afschuw. Ik hou van hem maar niet van dit gedrag. En het is lastig op momenten om mijn zoon te zien als die grappenmaker en lieve jongen.
woensdag 21 maart 2018 10:31
lilalinda schreef CloseFlow schreef: ↑21-03-2018 09:56
Ik ben het probleem en de schuld van alles...
"slachtofferrol", kunt u die uitdrukking?
heerlijke dramatisch ook die drie puntjes.
Ik denk dat je het niet snapt. Een deel van de escalatie ligt ook aan jou. Iedereen hier heeft medelijden met je en van je zoon deugt niks. Ik probeerde met mijn voorbeeld over de rol van het 'lastige' en het 'brave' kind uit te leggen dat je zoon in een bepaalde rol zit en daar niet meer uit kan. Jij betrekt het voorbeeld op jezelf en op jouw jeugd.CloseFlow schreef: ↑21-03-2018 10:10Klopt, hij weet hoe het wel en niet ''hoort''... hij weigrt zich alleen in te binden en probeert thuis vanalles af te dwingen.
Hij weet dat ik dinsdag met een maatschappelijker werker ga praten over deze situatie en hij geeft aan dat wanneer iemand hier thuis komt, hij zorgt dat hij weg is. Hij wilt gewoon regeren en bepalen en gaat hier momenteel heel ver in.
Je zoon misdraagt zich , maar is ook gewoon een boze opstandige puber die nog steeds in mijn ogen wanhopig contact probeert te houden met jou door jou de appjes te laten lezen bijvoorbeeld. Jij voelt je in alles aangevallen maar hij ook
Bedenk eens dat je zoon misschien erg op jou lijkt. Dat jullie allebei een kort lontje hebben, dat jullie allebei snel in de slachtofferrol zitten.
Dat appje om je grenzen aan te geven over het mee eten en koken voor twee, is bij hem volkomen verkeerd aangekomen, vandaar de enorm boze reactie daarop. Is er ook nog een beetje begrip mogelijk van jouw kant?
En sorry maar niemand krijgt jarenlang psychische ondersteuning vanwege een eenmalige klap tegen je kind.
Het lijkt hier of je zoon enorm fout is en jij het slachtoffer, de waarheid ligt misschien toch een beetje meer in het midden. Goed dat je hulp krijgt.
anoniem_350396 wijzigde dit bericht op 21-03-2018 10:33
6.17% gewijzigd
woensdag 21 maart 2018 10:31
Zeg dat ook tegen hem, dat je van hem houdt, maar niet van zijn gedrag zoals hij dat nu laat zien. En neem de rest van die streken niet al te serieus. Nou, dan gaat ie aangifte doen.
Het vervelende is dat jij niemand hebt om mee te sparren over dit soort zaken en je dus de hele tijd onzeker bent over wat je moet en kunt doen. Maar echt, laat je niet steeds zo overrompelen door puberacties.
Het vervelende is dat jij niemand hebt om mee te sparren over dit soort zaken en je dus de hele tijd onzeker bent over wat je moet en kunt doen. Maar echt, laat je niet steeds zo overrompelen door puberacties.
