Kinderen
alle pijlers
vriendje mee naar betaalde speeltuin: hoe bijdrage vragen?
woensdag 8 april 2015 om 21:36
Ik heb voor mijn zoontje en mijzelf een seizoenskaart voor een speeltuin gekocht omdat hij erg van klimmen etc. houdt, en hij bij de betreffende speeltuin uren kan buitenspelen. Nu wil ik als het mooi weer is af en toe uit school een vriendje meenemen (vind mijn zoontje natuurlijk extra leuk) maar ik wil niet steeds voor ieder extra kind 10 euro toegang betalen. Ik neem zelf ook een seizoenskaart om het betaalbaar te houden en heb dit bij een paar ouders voorgesteld zodat ik hun kind makkelijker mee kan nemen, maar daar ging niemand verder op in.
Hoe kleed je het in als je wel vervoer en "oppas" wilt bieden, maar niet die extra toegang wilt betalen? Is het redelijk om dit bij ouders terug te vragen? Uiteraard zal ik dan niet eerst het kind meevragen en dan pas aan de ouders zeggen dat het ze geld kost (dan staan ze voor het blok), maar verder ben ik een beetje onzeker hoe ik het moet aanpakken. Eten en drinken regel ik natuurlijk zelf voor iedereen. Zouden jullie het aantal keer dat je kind mee mag beperken als je iedere keer zelf 10 euro toegang moet betalen? Ik bedoel niet dat ik iedere week hetzelfde kind mee wil nemen, maar stel dat een hecht vriendje of vriendinnetje per seizoen 3x mee kan, is dat dan financieel een probleem?
Hoe kleed je het in als je wel vervoer en "oppas" wilt bieden, maar niet die extra toegang wilt betalen? Is het redelijk om dit bij ouders terug te vragen? Uiteraard zal ik dan niet eerst het kind meevragen en dan pas aan de ouders zeggen dat het ze geld kost (dan staan ze voor het blok), maar verder ben ik een beetje onzeker hoe ik het moet aanpakken. Eten en drinken regel ik natuurlijk zelf voor iedereen. Zouden jullie het aantal keer dat je kind mee mag beperken als je iedere keer zelf 10 euro toegang moet betalen? Ik bedoel niet dat ik iedere week hetzelfde kind mee wil nemen, maar stel dat een hecht vriendje of vriendinnetje per seizoen 3x mee kan, is dat dan financieel een probleem?
donderdag 9 april 2015 om 08:09
Resumé
TO heeft asperger en komt hier haar idee checken met wat in Nederland de Norm is. Goed plan, want iemand met haar probleem ziet sociale dingen vaak anders dan anderen. Vervolgens is de TO dertien pagina's lang bezig, ons te overtuigen van haar gelijk. En vervolgens is er helemaal geen probleem want vriendjes kunnen prima komen spelen als vader de kinderen opvangt.
Schiet mij maar lek!
TO heeft asperger en komt hier haar idee checken met wat in Nederland de Norm is. Goed plan, want iemand met haar probleem ziet sociale dingen vaak anders dan anderen. Vervolgens is de TO dertien pagina's lang bezig, ons te overtuigen van haar gelijk. En vervolgens is er helemaal geen probleem want vriendjes kunnen prima komen spelen als vader de kinderen opvangt.
Schiet mij maar lek!
donderdag 9 april 2015 om 08:16
TO, ik zou je verlies nemen in die zin dat je naar de betaalde speeltuin alleen met je eigen kind gaat. Als je een ander kindje erbij wilt hebben, dan zoek je gewoon een speeltuin in de buurt op. Overal zitten speeltuinen en voor een kind van 4/5 jaar voldoet dat prima voor een middag plezier.
Volgend jaar zou ik geen seizoenskaarten nemen, maar op zoek gaan naar een goedkoop alternatief buiten de deur, waarbij het makkelijker is om het of zelf op te brengen, of een bijdrage van ouders te vragen.
Volgend jaar zou ik geen seizoenskaarten nemen, maar op zoek gaan naar een goedkoop alternatief buiten de deur, waarbij het makkelijker is om het of zelf op te brengen, of een bijdrage van ouders te vragen.
donderdag 9 april 2015 om 08:36
quote:sandt2.0 schreef op 09 april 2015 @ 08:09:
Resumé
TO heeft asperger en komt hier haar idee checken met wat in Nederland de Norm is. Goed plan, want iemand met haar probleem ziet sociale dingen vaak anders dan anderen. Vervolgens is de TO dertien pagina's lang bezig, ons te overtuigen van haar gelijk. En vervolgens is er helemaal geen probleem want vriendjes kunnen prima komen spelen als vader de kinderen opvangt.
Schiet mij maar lek!
Dan zat ik toch goed wat betreft de vorige nick..
Ging ze ook niet eigenlijk "verplicht" bij haar ouders op bezoek omdat ze daar een financiële bijdrage van krijgt?
Resumé
TO heeft asperger en komt hier haar idee checken met wat in Nederland de Norm is. Goed plan, want iemand met haar probleem ziet sociale dingen vaak anders dan anderen. Vervolgens is de TO dertien pagina's lang bezig, ons te overtuigen van haar gelijk. En vervolgens is er helemaal geen probleem want vriendjes kunnen prima komen spelen als vader de kinderen opvangt.
Schiet mij maar lek!
Dan zat ik toch goed wat betreft de vorige nick..
Ging ze ook niet eigenlijk "verplicht" bij haar ouders op bezoek omdat ze daar een financiële bijdrage van krijgt?
donderdag 9 april 2015 om 08:46
quote:bollinger schreef op 09 april 2015 @ 00:12:
[...]
We zitten duidelijk niet op elkaars golflengte.
Je leest haar verkeerd.
In het stukje wat jij quote omschrijft TO de insinuatie die volgens TO gemaakt wordt of waarvan ze verwacht dat die gemaakt gaat worden.
Ze denkt dat er geinsinueerd is/wordt dat haar kind niet van nature geremd is maar dat hij door haar geremd wordt. In haar laatste zin spreekt ze die insinuatie tegen: het kind is juist van nature geremd.
Jij leest in die quote dat ze over zichzelf zegt dat ze hem remt, maar dat schrijft ze dus juist niet.
[...]
We zitten duidelijk niet op elkaars golflengte.
Je leest haar verkeerd.
In het stukje wat jij quote omschrijft TO de insinuatie die volgens TO gemaakt wordt of waarvan ze verwacht dat die gemaakt gaat worden.
Ze denkt dat er geinsinueerd is/wordt dat haar kind niet van nature geremd is maar dat hij door haar geremd wordt. In haar laatste zin spreekt ze die insinuatie tegen: het kind is juist van nature geremd.
Jij leest in die quote dat ze over zichzelf zegt dat ze hem remt, maar dat schrijft ze dus juist niet.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
donderdag 9 april 2015 om 09:07
quote:Pantax schreef op 09 april 2015 @ 08:06:
Lieverd, het sociale deel: je kunt het best een keer aan ouders voorstellen, dat is helemaal niet gek, maar niet drie keer. Wat het lastig maakt is dat je zoon nog maar vier is, dat zullen veel ouders te jong vinden voor een playdate in een pretpark op 30 autominuten. Ik zou er dus niet op rekenen dat je vaak een vriendje mee kunt nemen. Ik snap dat je denkt dat het een probleem kan zijn om leuke dingen te doen als een kind broertjes en zusjes heeft, maar ouders ervaren dat niet zo. Je optie om het te brengen als ik regel vervoer en oppas is géén oplossing voor een probleem, omdat dat probleem in de ogen van ouders helemaal niet bestaat.
Los van het sociale interactie-deel zou ik in jouw geval niet met vreemde kinderen een eind weg naar een onoverzichtelijke plek. Je hebt moeite met het inschatten van sociale situaties en je belastbaarheid is op dit moment laag. Dergelijke stressfactoren moet je vermijden om problemen te voorkomen; echt hoor, zo'n uitje is een ramp waiting to happen. Maak je huis kindproof. Regel hardcovers voor die gitaren, die kun je voor weinig van MP plukken, en laat je kind gewoon thuis spelen. Maak niet schoon, kijk niet mee, ga met een boek op de bank. Laat los, zen, en hou het overzichtelijk.
Sterkte!Helemaal mee eens.
Lieverd, het sociale deel: je kunt het best een keer aan ouders voorstellen, dat is helemaal niet gek, maar niet drie keer. Wat het lastig maakt is dat je zoon nog maar vier is, dat zullen veel ouders te jong vinden voor een playdate in een pretpark op 30 autominuten. Ik zou er dus niet op rekenen dat je vaak een vriendje mee kunt nemen. Ik snap dat je denkt dat het een probleem kan zijn om leuke dingen te doen als een kind broertjes en zusjes heeft, maar ouders ervaren dat niet zo. Je optie om het te brengen als ik regel vervoer en oppas is géén oplossing voor een probleem, omdat dat probleem in de ogen van ouders helemaal niet bestaat.
Los van het sociale interactie-deel zou ik in jouw geval niet met vreemde kinderen een eind weg naar een onoverzichtelijke plek. Je hebt moeite met het inschatten van sociale situaties en je belastbaarheid is op dit moment laag. Dergelijke stressfactoren moet je vermijden om problemen te voorkomen; echt hoor, zo'n uitje is een ramp waiting to happen. Maak je huis kindproof. Regel hardcovers voor die gitaren, die kun je voor weinig van MP plukken, en laat je kind gewoon thuis spelen. Maak niet schoon, kijk niet mee, ga met een boek op de bank. Laat los, zen, en hou het overzichtelijk.
Sterkte!Helemaal mee eens.
donderdag 9 april 2015 om 09:11
quote:Mevrouw_Kniesoor schreef op 09 april 2015 @ 01:02:
Die gitaren zijn maar een voorbeeld van wat ik lastig vind hier in huis. Dus ik ga niet reageren op allerlei ophangsystemen omdat ik al eerder beschreven heb dat ik het gewoon lastig vind om mijn huis en alles daarin te moeten openstellen voor een stuiterkleuter die zich onvoorspelbaar gedraagt. Beneden zijn uiteraard ook gitaren, en als er meer plek aan de muren was, dan hingen ze daar al.
Als je Asperger hebt, en je hoofd wil het door de burn-out niet meer zo briljant doen als 10 jaar geleden toen je waanzinnig ingewikkelde dingen kon bedenken en onthouden, dan is het gewoon stressvol als anderen aan je spullen zitten. Een deel van het overzicht dat ik ben kwijtgeraakt, is nog terug te halen als de dingen blijven liggen zoals ik ze zelf heb weggelegd; dan kan ik me goed herinneren hoe ik het heb neergelegd en wat de samenhang was met andere dingen die ik daarbij wil onthouden. Als iemand mijn spullen verplaatst, ben ik letterlijk de samenhang en structuur weer kwijt.
Maar dit gebeurt kennelijk allemaal niet als je man een speeldate met zoon organiseert?
Dus hoe reëel is die angst dan?
Die gitaren zijn maar een voorbeeld van wat ik lastig vind hier in huis. Dus ik ga niet reageren op allerlei ophangsystemen omdat ik al eerder beschreven heb dat ik het gewoon lastig vind om mijn huis en alles daarin te moeten openstellen voor een stuiterkleuter die zich onvoorspelbaar gedraagt. Beneden zijn uiteraard ook gitaren, en als er meer plek aan de muren was, dan hingen ze daar al.
Als je Asperger hebt, en je hoofd wil het door de burn-out niet meer zo briljant doen als 10 jaar geleden toen je waanzinnig ingewikkelde dingen kon bedenken en onthouden, dan is het gewoon stressvol als anderen aan je spullen zitten. Een deel van het overzicht dat ik ben kwijtgeraakt, is nog terug te halen als de dingen blijven liggen zoals ik ze zelf heb weggelegd; dan kan ik me goed herinneren hoe ik het heb neergelegd en wat de samenhang was met andere dingen die ik daarbij wil onthouden. Als iemand mijn spullen verplaatst, ben ik letterlijk de samenhang en structuur weer kwijt.
Maar dit gebeurt kennelijk allemaal niet als je man een speeldate met zoon organiseert?
Dus hoe reëel is die angst dan?
donderdag 9 april 2015 om 09:12
quote:poldervrouw schreef op 09 april 2015 @ 07:49:
En ik heb overigens een man met ASS en twee kinderen met ASS. Dus ik snap prima hoe er dingen binnen komen maar als ouders heb je er maar voor tr zorgen dat je kind "normaal " opgroeit .. Ik snap dus van geen kanten hoe dit in elkaar zit em vrees dat jullie zoon enorm geremd wordt door jullie als ouders .. Ik zou als de wiedeweerga zorgen voor goede opvoed ondersteuning .. Een kleuter van 4 hoort niet continue rekening te houden met de gedoetjes van ouders
Precies, en een kind moet ook niet continu rekening moeten houden met een huis ramvol gitaren, keynoards en een drumstel in een klein huis met ook nog een hond.
Dus de woonkamer staat ook vol gitaren? Hoeveel gitaren kan een mens hebben?
Jullie horen rekening te houden met jullie zoontje ipv andersom.
En ik heb overigens een man met ASS en twee kinderen met ASS. Dus ik snap prima hoe er dingen binnen komen maar als ouders heb je er maar voor tr zorgen dat je kind "normaal " opgroeit .. Ik snap dus van geen kanten hoe dit in elkaar zit em vrees dat jullie zoon enorm geremd wordt door jullie als ouders .. Ik zou als de wiedeweerga zorgen voor goede opvoed ondersteuning .. Een kleuter van 4 hoort niet continue rekening te houden met de gedoetjes van ouders
Precies, en een kind moet ook niet continu rekening moeten houden met een huis ramvol gitaren, keynoards en een drumstel in een klein huis met ook nog een hond.
Dus de woonkamer staat ook vol gitaren? Hoeveel gitaren kan een mens hebben?
Jullie horen rekening te houden met jullie zoontje ipv andersom.
Ab imo pectore
donderdag 9 april 2015 om 09:20
quote:Pantax schreef op 09 april 2015 @ 08:06:
Lieverd, het sociale deel: je kunt het best een keer aan ouders voorstellen, dat is helemaal niet gek, maar niet drie keer. Wat het lastig maakt is dat je zoon nog maar vier is, dat zullen veel ouders te jong vinden voor een playdate in een pretpark op 30 autominuten. Ik zou er dus niet op rekenen dat je vaak een vriendje mee kunt nemen. Ik snap dat je denkt dat het een probleem kan zijn om leuke dingen te doen als een kind broertjes en zusjes heeft, maar ouders ervaren dat niet zo. Je optie om het te brengen als ik regel vervoer en oppas is géén oplossing voor een probleem, omdat dat probleem in de ogen van ouders helemaal niet bestaat.
Los van het sociale interactie-deel zou ik in jouw geval niet met vreemde kinderen een eind weg naar een onoverzichtelijke plek. Je hebt moeite met het inschatten van sociale situaties en je belastbaarheid is op dit moment laag. Dergelijke stressfactoren moet je vermijden om problemen te voorkomen; echt hoor, zo'n uitje is een ramp waiting to happen. Maak je huis kindproof. Regel hardcovers voor die gitaren, die kun je voor weinig van MP plukken, en laat je kind gewoon thuis spelen. Maak niet schoon, kijk niet mee, ga met een boek op de bank. Laat los, zen, en hou het overzichtelijk.
Sterkte!
Helemaal eens!
Kniesoor, als moeder die ook klein woont en een kind heeft op de basisschool: ik snap je idee helemaal, zo had ik het een paar jaar geleden ook een beetje in mijn hoofd. Maar dit is niet hoe speelafspraakjes werken op de basisschool. Kinderen komen vaak vrij spontaan (op het moment dat ze elkaar aardig vinden) mee om te spelen. Zeker bij kleuters hoeft dat helemaal niet heel erg lang en het kan best zijn dat het heel erg wisselt welke kinderen er mee komen. Pas als je kind wat ouder is en vaste vriendjes heeft, waarvan je de ouders ook wat beter kent, zou je wat af kunnen spreken om het betreffende kind een keer mee te nemen naar zo'n speeltuin. Dit moet je dan wel zelf betalen of van te voren uitleggen bij de andere ouder. Maar dat is dan nog steeds een enkel bijzonder uitje en niet een vervanging voor het 'spelen na school' wat jonge kinderen graag doen.
In ons kleine huis wordt er gespeeld in de woonkamer en dat gaat prima. Voetballen in de gang mag ook
Maak het jezelf makkelijk: neem koekjes en pakjes sap mee als je je zoon gaat ophalen en ga met hem en vriendjes naar een speeltuintje in de buurt of blijf op het schoolplein hangen. Nu met het mooiere weer kan dit weer.
Lieverd, het sociale deel: je kunt het best een keer aan ouders voorstellen, dat is helemaal niet gek, maar niet drie keer. Wat het lastig maakt is dat je zoon nog maar vier is, dat zullen veel ouders te jong vinden voor een playdate in een pretpark op 30 autominuten. Ik zou er dus niet op rekenen dat je vaak een vriendje mee kunt nemen. Ik snap dat je denkt dat het een probleem kan zijn om leuke dingen te doen als een kind broertjes en zusjes heeft, maar ouders ervaren dat niet zo. Je optie om het te brengen als ik regel vervoer en oppas is géén oplossing voor een probleem, omdat dat probleem in de ogen van ouders helemaal niet bestaat.
Los van het sociale interactie-deel zou ik in jouw geval niet met vreemde kinderen een eind weg naar een onoverzichtelijke plek. Je hebt moeite met het inschatten van sociale situaties en je belastbaarheid is op dit moment laag. Dergelijke stressfactoren moet je vermijden om problemen te voorkomen; echt hoor, zo'n uitje is een ramp waiting to happen. Maak je huis kindproof. Regel hardcovers voor die gitaren, die kun je voor weinig van MP plukken, en laat je kind gewoon thuis spelen. Maak niet schoon, kijk niet mee, ga met een boek op de bank. Laat los, zen, en hou het overzichtelijk.
Sterkte!
Helemaal eens!
Kniesoor, als moeder die ook klein woont en een kind heeft op de basisschool: ik snap je idee helemaal, zo had ik het een paar jaar geleden ook een beetje in mijn hoofd. Maar dit is niet hoe speelafspraakjes werken op de basisschool. Kinderen komen vaak vrij spontaan (op het moment dat ze elkaar aardig vinden) mee om te spelen. Zeker bij kleuters hoeft dat helemaal niet heel erg lang en het kan best zijn dat het heel erg wisselt welke kinderen er mee komen. Pas als je kind wat ouder is en vaste vriendjes heeft, waarvan je de ouders ook wat beter kent, zou je wat af kunnen spreken om het betreffende kind een keer mee te nemen naar zo'n speeltuin. Dit moet je dan wel zelf betalen of van te voren uitleggen bij de andere ouder. Maar dat is dan nog steeds een enkel bijzonder uitje en niet een vervanging voor het 'spelen na school' wat jonge kinderen graag doen.
In ons kleine huis wordt er gespeeld in de woonkamer en dat gaat prima. Voetballen in de gang mag ook
Maak het jezelf makkelijk: neem koekjes en pakjes sap mee als je je zoon gaat ophalen en ga met hem en vriendjes naar een speeltuintje in de buurt of blijf op het schoolplein hangen. Nu met het mooiere weer kan dit weer.
Het is zoals het is
donderdag 9 april 2015 om 09:30
quote:emmylou schreef op 09 april 2015 @ 09:12:
Precies, en een kind moet ook niet continu rekening moeten houden met een huis ramvol gitaren, keynoards en een drumstel in een klein huis met ook nog een hond.
Dus de woonkamer staat ook vol gitaren? Hoeveel gitaren kan een mens hebben?
Jullie horen rekening te houden met jullie zoontje ipv andersom.Helemaal mee eens.
Precies, en een kind moet ook niet continu rekening moeten houden met een huis ramvol gitaren, keynoards en een drumstel in een klein huis met ook nog een hond.
Dus de woonkamer staat ook vol gitaren? Hoeveel gitaren kan een mens hebben?
Jullie horen rekening te houden met jullie zoontje ipv andersom.Helemaal mee eens.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 9 april 2015 om 09:37
Ik heb niet alles gelezen, maar zou zelf vriendelijk bedanken.
Bij een speelafspraak gaat het in mijn ogen om het sociale aspect. Ik geef ze een koekje en limonade en dan verzinnen ze zelf wat ze gaan doen. Met het ene vriendje wordt de buurt afgestruind en ontstaan er hutten in bosjes, met anderen is lego of Minecraft favoriet. En soms vervelen ze zich een tijdje en hangen ze op hun kop op de bank. Ook goed, dat hoort erbij. Je ziet dan dat er uit die verveling en interactie uiteindelijk weer nieuwe plannen ontstaan.
Kortom: ik vind het niet gezond als ouders steevast voor entertainment willen zorgen en ga daar al helemaal niet aan meebetalen.
Bij een speelafspraak gaat het in mijn ogen om het sociale aspect. Ik geef ze een koekje en limonade en dan verzinnen ze zelf wat ze gaan doen. Met het ene vriendje wordt de buurt afgestruind en ontstaan er hutten in bosjes, met anderen is lego of Minecraft favoriet. En soms vervelen ze zich een tijdje en hangen ze op hun kop op de bank. Ook goed, dat hoort erbij. Je ziet dan dat er uit die verveling en interactie uiteindelijk weer nieuwe plannen ontstaan.
Kortom: ik vind het niet gezond als ouders steevast voor entertainment willen zorgen en ga daar al helemaal niet aan meebetalen.
donderdag 9 april 2015 om 09:43
Overigens is op deze leeftijd 1 keer per week na school met een vriendje spelen al prima, ze hoeven echt niet elke middag af te spreken. Later, als ze ouder zijn regelt het zich meer vanzelf en zullen sommige kinderen veel vaker afspreken (of niet).
De ellende is een beetje dat het afspreken tegenwoordig door ouders actief gefaciliteerd dient te worden, vroeger gingen de kinderen gewoon naar buiten en kwamen ze vanzelf vriendjes tegen.
De ellende is een beetje dat het afspreken tegenwoordig door ouders actief gefaciliteerd dient te worden, vroeger gingen de kinderen gewoon naar buiten en kwamen ze vanzelf vriendjes tegen.
