Kinderen
alle pijlers
Wachten op een miskraam maar hoelang?
woensdag 12 november 2008 om 09:13
Hallo,
Ik ging gister vol goede moed naar de gynaecoloog. Ik zou bijna 12 weken zwanger zijn. Ik had vorige week wat bloedverlies maar zo weinig dat ik me geen zorgen hoefde te maken volgens de huisarts. Mijn baarmoedermond was wat geirriteerd en waarschijnlijk verloor ik daardoor wat bruinig bloed.
Ik maakte me ook niet al te veel zorgen omdat ik 5 weken geleden een goede echo heb gehad. Het hartje klopte en alles zag er goed uit. Totdat ik gister een echo kreeg. Het hartje is heel kort na die eerste echo al gestopt. Er was een vruchtje van iets meer als 6 weken te zien. Het is zo onwerkelijk.
Sinds gister ben ik ook opeens veel meer gaan bloeden. Ik moet over 2 weken terugkomen in het ziekenhuis. De gynaecoloog verwacht dat ik het voor die tijd wel verlies.
Wie heeft dit ook meegemaakt? Ik voel me zo verdrietig. 24 uur geleden dacht ik zwanger te zijn en nu is het weg... Kan iemand me misschien vertellen wat ik kan verwachten? Ik weet wel dat het bij iedereen anders is en ik heb al informatie op internet gezocht maar ik wilde het toch van me afschrijven.
Ik ging gister vol goede moed naar de gynaecoloog. Ik zou bijna 12 weken zwanger zijn. Ik had vorige week wat bloedverlies maar zo weinig dat ik me geen zorgen hoefde te maken volgens de huisarts. Mijn baarmoedermond was wat geirriteerd en waarschijnlijk verloor ik daardoor wat bruinig bloed.
Ik maakte me ook niet al te veel zorgen omdat ik 5 weken geleden een goede echo heb gehad. Het hartje klopte en alles zag er goed uit. Totdat ik gister een echo kreeg. Het hartje is heel kort na die eerste echo al gestopt. Er was een vruchtje van iets meer als 6 weken te zien. Het is zo onwerkelijk.
Sinds gister ben ik ook opeens veel meer gaan bloeden. Ik moet over 2 weken terugkomen in het ziekenhuis. De gynaecoloog verwacht dat ik het voor die tijd wel verlies.
Wie heeft dit ook meegemaakt? Ik voel me zo verdrietig. 24 uur geleden dacht ik zwanger te zijn en nu is het weg... Kan iemand me misschien vertellen wat ik kan verwachten? Ik weet wel dat het bij iedereen anders is en ik heb al informatie op internet gezocht maar ik wilde het toch van me afschrijven.
woensdag 12 november 2008 om 09:55
Helaas heb ik hetzelfde meegemaakt. Alles ging voor mijn gevoel prima behalve dan dat ik behoorlijk misselijk was maar ja dat hoort er bij.
Bij de echo konden ze geen harttone vinden en hebben toen een inwendige echo gedaan. Ik was toen ook 12 weken zwanger.
Hier bleek ook bij mij dat het vruchtje maar ongeveer een week of 6 was.
Ik ben ook naar huis gestuurd met de mededeling het komt vanzelf wel af ..verder niks..geen afspraak voor wat dan ook.
verbijsterd hoor je alles aan en thuis komen de vragen pas. Bij mij heeft het nog precies 10 dagen geduurd voordat dat uiteindelijk gebeurde en die 10 dagen leken wel een jaar te duren.
Je voelt je zwanger ( bij mij was het ook overduidelijk te zien ) mensen feliciteren je dus ook als ze je voor het eerst zien.
ik had dus nog geen bloedingen gehad op dat moment . Die kwamen pas na die 10 dagen.
Dat moment was eigenlijk vrij heftig mede omdat ik mijn kamer vol vistite had omdat mijn man jarig was...niet prettig dus.
Ben behoorlijk wat bloed verloren en uiteindelijk ook het vruchtje. Heb gebeld maar hoefde niet langs te komen in het ziekenhuis.
Jij krijgt waarschijnlijk wel nog een onderzoek uit je berichtje te lezen en dat is maar goed ook anders gewoon afspraak maken hoor!
Ik heb namelijk afgezien de eerste maanden daarna omdat niet alles meegekomen was blijkbaar. Heb 3 maanden met ( vies praatje maar het is zo) een voor mij overduidelijke stank rondgelopen en nog vonden ze het niet nodig dat ik langskwam.
Ze wilden me niet curreteren en daar ben ik dus ook boos omgeweest dit had me waarschijnlijk een hoop lichamelijke ellende bespaard.
Niet bij iedereen gaat het gelukkig zo maar dan is een nacontrole zowieso wel erg prettig.
Natuurlijk ben je ook nog verdrietig omdat het zo gelopen is en daar moet je mee leren om te gaan. Bij mij heeft dit niet zo heel lang geduurd als ik mezelf vergelijk met anderen. Ik had voor mezelf heel duidelijk gesteld dat dit beter was als een kindje dat niet gezond ter wereld zou komen maar niet iedereen kan daar zo mee omgaan natuurlijk.
Wil niet zeggen dat ik het niet moeilijk vond maar was wel van plan om weer zo snel mogelijk zwanger te raken.
De botte reactie van de gynaecoloog heeft me nog het meeste geraakt...je komt maar weer terug als je weer niet zwanger kan raken ,heeft namelijk bijna 3 jaar geduurd eer ik zwanger was.
(na de miskraam was ik wel snel zwanger dit ter zijde )
Het is ondertussen een heel verhaal geworden terwijl ik je eigenlijk alleen even een hart onder de riem wilde steken.
sorry voor het lange verhaal
Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies en gun jezelf die tijd ook!!! en vergeet niet dat je man dat ook moet doen...ik denk dat ik in die tijd mijn man helemaal vergeten ben in mijn verdriet.
sterkte!!!
Bij de echo konden ze geen harttone vinden en hebben toen een inwendige echo gedaan. Ik was toen ook 12 weken zwanger.
Hier bleek ook bij mij dat het vruchtje maar ongeveer een week of 6 was.
Ik ben ook naar huis gestuurd met de mededeling het komt vanzelf wel af ..verder niks..geen afspraak voor wat dan ook.
verbijsterd hoor je alles aan en thuis komen de vragen pas. Bij mij heeft het nog precies 10 dagen geduurd voordat dat uiteindelijk gebeurde en die 10 dagen leken wel een jaar te duren.
Je voelt je zwanger ( bij mij was het ook overduidelijk te zien ) mensen feliciteren je dus ook als ze je voor het eerst zien.
ik had dus nog geen bloedingen gehad op dat moment . Die kwamen pas na die 10 dagen.
Dat moment was eigenlijk vrij heftig mede omdat ik mijn kamer vol vistite had omdat mijn man jarig was...niet prettig dus.
Ben behoorlijk wat bloed verloren en uiteindelijk ook het vruchtje. Heb gebeld maar hoefde niet langs te komen in het ziekenhuis.
Jij krijgt waarschijnlijk wel nog een onderzoek uit je berichtje te lezen en dat is maar goed ook anders gewoon afspraak maken hoor!
Ik heb namelijk afgezien de eerste maanden daarna omdat niet alles meegekomen was blijkbaar. Heb 3 maanden met ( vies praatje maar het is zo) een voor mij overduidelijke stank rondgelopen en nog vonden ze het niet nodig dat ik langskwam.
Ze wilden me niet curreteren en daar ben ik dus ook boos omgeweest dit had me waarschijnlijk een hoop lichamelijke ellende bespaard.
Niet bij iedereen gaat het gelukkig zo maar dan is een nacontrole zowieso wel erg prettig.
Natuurlijk ben je ook nog verdrietig omdat het zo gelopen is en daar moet je mee leren om te gaan. Bij mij heeft dit niet zo heel lang geduurd als ik mezelf vergelijk met anderen. Ik had voor mezelf heel duidelijk gesteld dat dit beter was als een kindje dat niet gezond ter wereld zou komen maar niet iedereen kan daar zo mee omgaan natuurlijk.
Wil niet zeggen dat ik het niet moeilijk vond maar was wel van plan om weer zo snel mogelijk zwanger te raken.
De botte reactie van de gynaecoloog heeft me nog het meeste geraakt...je komt maar weer terug als je weer niet zwanger kan raken ,heeft namelijk bijna 3 jaar geduurd eer ik zwanger was.
(na de miskraam was ik wel snel zwanger dit ter zijde )
Het is ondertussen een heel verhaal geworden terwijl ik je eigenlijk alleen even een hart onder de riem wilde steken.
sorry voor het lange verhaal
Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies en gun jezelf die tijd ook!!! en vergeet niet dat je man dat ook moet doen...ik denk dat ik in die tijd mijn man helemaal vergeten ben in mijn verdriet.
sterkte!!!
woensdag 12 november 2008 om 10:28
Bah, akelig he. Heb het ook gehad, missed abortion, bleek inderdaad met de 12 weken echo, ook ongeveer met 6 weken hartje gestopt...
Ik heb gezegd dat ik absoluut een curretage wilde, had geen zin om te wachten. Had op dat moment al twee kinderen en het leek me niets ineens overvallen te worden door bloedingen, het was toch al akelig en dan maar liever gepland naar het ziekenhuis. Ik ben dezelfde week gecuretteerd. Daarna nog een miskraam gehad, maar dat was al met 5 weken mis en spontaan, dus veel minder heftig en op dit moment ligt een 4.5 maand oude baby in de box. Dit alles in periode vanaf augustus vorig jaar, ook maar even het goede nieuws dus erbij gezet .
Sterkte.
Ik heb gezegd dat ik absoluut een curretage wilde, had geen zin om te wachten. Had op dat moment al twee kinderen en het leek me niets ineens overvallen te worden door bloedingen, het was toch al akelig en dan maar liever gepland naar het ziekenhuis. Ik ben dezelfde week gecuretteerd. Daarna nog een miskraam gehad, maar dat was al met 5 weken mis en spontaan, dus veel minder heftig en op dit moment ligt een 4.5 maand oude baby in de box. Dit alles in periode vanaf augustus vorig jaar, ook maar even het goede nieuws dus erbij gezet .
Sterkte.
woensdag 12 november 2008 om 10:33
Bedankt voor jullie lieve reacties!
love2dance, wat erg dat je zo bot behandeld bent. Mijn gynaecoloog was gelukkig niet zo bot, maar erg veel informatie heb ik ook niet gekregen. Hij zei nog dat 1 op de 7 zwangerschappen in een miskraam eindigd en dat ik wel weer snel opnieuw zwanger zou worden als ik zou willen. Dat is wel het laatste waar ik nu aan denk.
Het moeilijkste vind ik dat ik weet dat het afgelopen is maar dat het er nog niet uit is. Ik ben heel verdrietig maar ik kan het ook wel weer relativeren. Er was iets mis en daarom is het niet verder gegroeid. Ik ben best wel nuchter wat dat betreft en mijn vriend ook. Deze zwangerschap kwam heel onverwachts en eerlijk gezegd wilde mijn vriend het niet. Daar heb ik het heel moeilijk mee gehad maar ik wilde er toch voor gaan. Desnoods zonder hem. Zover is het allemaal niet gekomen maar we hebben er wel heel wat ruzies over gehad en dan nu dit. Ik kan er wel met hem over praten maar hij voelt zich denk ik schuldig omdat hij het eigelijk niet wilde. Toch doet het pijn en vraag ik me steeds af wat er mis met me is. Ik weet ook dat dat een stomme gedachte is want er is niks met me. Ik heb al een gezonde dochter op de wereld gezet en daar ben ik heel gelukkig mee. Het was alleen een klap om er nu pas achter te komen dat het mis is.
love2dance, wat erg dat je zo bot behandeld bent. Mijn gynaecoloog was gelukkig niet zo bot, maar erg veel informatie heb ik ook niet gekregen. Hij zei nog dat 1 op de 7 zwangerschappen in een miskraam eindigd en dat ik wel weer snel opnieuw zwanger zou worden als ik zou willen. Dat is wel het laatste waar ik nu aan denk.
Het moeilijkste vind ik dat ik weet dat het afgelopen is maar dat het er nog niet uit is. Ik ben heel verdrietig maar ik kan het ook wel weer relativeren. Er was iets mis en daarom is het niet verder gegroeid. Ik ben best wel nuchter wat dat betreft en mijn vriend ook. Deze zwangerschap kwam heel onverwachts en eerlijk gezegd wilde mijn vriend het niet. Daar heb ik het heel moeilijk mee gehad maar ik wilde er toch voor gaan. Desnoods zonder hem. Zover is het allemaal niet gekomen maar we hebben er wel heel wat ruzies over gehad en dan nu dit. Ik kan er wel met hem over praten maar hij voelt zich denk ik schuldig omdat hij het eigelijk niet wilde. Toch doet het pijn en vraag ik me steeds af wat er mis met me is. Ik weet ook dat dat een stomme gedachte is want er is niks met me. Ik heb al een gezonde dochter op de wereld gezet en daar ben ik heel gelukkig mee. Het was alleen een klap om er nu pas achter te komen dat het mis is.
woensdag 12 november 2008 om 10:49
Oh Jalisa, wat ontzettend naar...
Ik heb nu bijna 3 weken geleden een miskraam gehad. Ik zat in de 6e week van de zwangerschap en had nog geen echo of iets dergelijks gehad. Ik begon bloed te verliezen en wist eigenlijk direct dat het mis was.
Behalve een korte controle (echo) bij de verloskundige om te controleren of mijn baarmoeder schoon was (was toen nog niet zo) heb ik geen conroles gehad. De verloskundige vertelde dat het bloedverlies meestal binnen twee weken ophield. Ik moest contact opnemen als ik zou blijven bloeden. Ik heb in totaal 10 dagen gebloed, daarna is het inderdaad vanzelf gestopt.
Ik herken wat je zegt: het gevoel van 'gisteren nog zwanger en nu niet meer' had ik ook heel erg. Alles herinnert de eerste dagen aan je zwangerschap. Ik heb de dag nadat de miskraam op gang was gekomen alle spullen (boeken, tijdschriften, zwangerschaptest, e.d.) in een doos gestopt en die onderin de kast gezet. Ik kon de confrontatie niet aan. Verder heb ik een week vrij genomen van mijn werk. Ik dacht eerst dat ik wel weer snel aan het werk zou kunnen, maar het is goed dat ik ook echt een week voor mezelf gehad heb. Ik was geestelijk even helemaal gesloopt, maar ook lichamelijk was het zwaar. Je ontzwangert, dus je hele hormoonhuishouding draait om. Ik heb die week écht nodig gehad!
Verder vond ik het heel moeilijk om 'afscheid' te nemen van mijn zwangerschap. Het was nog zo pril, bijna niemand wist er van. Hoe neem je afscheid van iets wat niet tastbaar is? Ik heb uiteindelijk besloten om een bedel te kopen voor aan mijn armband. (Ik koop bij alle bijzondere gebeurtenissen een bedel als aandenken.) Op deze manier had ik iets tastbaars. De zwangerschap was dan wel heel kort, maar hij is er wel geweest!
Voor de komende tijd:
-Doe rustig aan, je gaat geestelijk én lichamelijk door een zware tijd.
-Zorg dat er iemand bij je is of dat je iemand kunt bellen.
-Huil, gil, schreeuw, wees boos, praat, lach.....doe wat op dat moment goed voelt.
-Neem de tijd met je partner.
-Meld je ziek op je werk voor zo lang het nodig is.
-Bel met de verloskundige, gyneacoloog of huisarts als je vragen hebt of het bloedverlies niet vertrouwd. Ze zijn er om je te helpen en eventueel gerust te stellen.
-Doe, als je daar behoefte aan hebt, iets tastbaars. Sommige mensen begraven een aandenken aan de zwangerschap zodat ze een plekje hebben om naar toe te gaan. Ik heb een bedel gekocht. Misschien is er iets wat jou ook kan helpen.
-Denk niet dat alles binnen een week weer terug bij het oude is. Rouwen kost tijd. Geef jezelf die tijd!
-Laat alle ondoordachte opmerkingen langs je heen gaan. Mensen weten in dit soort situaties soms niet wat ze moeten zeggen. Ze bedoelen het niet verkeerd. (Al kan ik ze soms wel een dreun verkopen...)
Heel veel sterkte!
Ik heb nu bijna 3 weken geleden een miskraam gehad. Ik zat in de 6e week van de zwangerschap en had nog geen echo of iets dergelijks gehad. Ik begon bloed te verliezen en wist eigenlijk direct dat het mis was.
Behalve een korte controle (echo) bij de verloskundige om te controleren of mijn baarmoeder schoon was (was toen nog niet zo) heb ik geen conroles gehad. De verloskundige vertelde dat het bloedverlies meestal binnen twee weken ophield. Ik moest contact opnemen als ik zou blijven bloeden. Ik heb in totaal 10 dagen gebloed, daarna is het inderdaad vanzelf gestopt.
Ik herken wat je zegt: het gevoel van 'gisteren nog zwanger en nu niet meer' had ik ook heel erg. Alles herinnert de eerste dagen aan je zwangerschap. Ik heb de dag nadat de miskraam op gang was gekomen alle spullen (boeken, tijdschriften, zwangerschaptest, e.d.) in een doos gestopt en die onderin de kast gezet. Ik kon de confrontatie niet aan. Verder heb ik een week vrij genomen van mijn werk. Ik dacht eerst dat ik wel weer snel aan het werk zou kunnen, maar het is goed dat ik ook echt een week voor mezelf gehad heb. Ik was geestelijk even helemaal gesloopt, maar ook lichamelijk was het zwaar. Je ontzwangert, dus je hele hormoonhuishouding draait om. Ik heb die week écht nodig gehad!
Verder vond ik het heel moeilijk om 'afscheid' te nemen van mijn zwangerschap. Het was nog zo pril, bijna niemand wist er van. Hoe neem je afscheid van iets wat niet tastbaar is? Ik heb uiteindelijk besloten om een bedel te kopen voor aan mijn armband. (Ik koop bij alle bijzondere gebeurtenissen een bedel als aandenken.) Op deze manier had ik iets tastbaars. De zwangerschap was dan wel heel kort, maar hij is er wel geweest!
Voor de komende tijd:
-Doe rustig aan, je gaat geestelijk én lichamelijk door een zware tijd.
-Zorg dat er iemand bij je is of dat je iemand kunt bellen.
-Huil, gil, schreeuw, wees boos, praat, lach.....doe wat op dat moment goed voelt.
-Neem de tijd met je partner.
-Meld je ziek op je werk voor zo lang het nodig is.
-Bel met de verloskundige, gyneacoloog of huisarts als je vragen hebt of het bloedverlies niet vertrouwd. Ze zijn er om je te helpen en eventueel gerust te stellen.
-Doe, als je daar behoefte aan hebt, iets tastbaars. Sommige mensen begraven een aandenken aan de zwangerschap zodat ze een plekje hebben om naar toe te gaan. Ik heb een bedel gekocht. Misschien is er iets wat jou ook kan helpen.
-Denk niet dat alles binnen een week weer terug bij het oude is. Rouwen kost tijd. Geef jezelf die tijd!
-Laat alle ondoordachte opmerkingen langs je heen gaan. Mensen weten in dit soort situaties soms niet wat ze moeten zeggen. Ze bedoelen het niet verkeerd. (Al kan ik ze soms wel een dreun verkopen...)
Heel veel sterkte!
woensdag 12 november 2008 om 11:22
Helaas kan ik er ook over meepraten. Ik heb 2 miskramen gehad vorig jaar, 1 bij 6 weken, daar kwam ik achter toen de miskraam al in gang was, en 1 ook bij 12 weken waarbij het vruchtje al bij 7 weken gestopt was met leven. Ik heb toen gekozen voor Misoprostol, pilletjes die je inbrengt om de miskraam op te wekken. Hier wordt je sowieso niet naar huis gestuurd om de miskraam af te wachten, mag wel, maar je kunt ook de volgende dag meteen aan die pillen of gecurreteerd worden.
Misschien kun je je gyn even bellen en aangeven dat je het niet ziet zitten om zo lang te wachten?
Ik was wel elke keer na een miskraam heel snel weer zwanger...helaas ook de laatste zwangerschap vorige maand na 39 weken niet goed gegaan, maar dat terzijde.
Neem de tijd en praat erover...sterkte!!!
Misschien kun je je gyn even bellen en aangeven dat je het niet ziet zitten om zo lang te wachten?
Ik was wel elke keer na een miskraam heel snel weer zwanger...helaas ook de laatste zwangerschap vorige maand na 39 weken niet goed gegaan, maar dat terzijde.
Neem de tijd en praat erover...sterkte!!!
woensdag 12 november 2008 om 12:12
Riz.... Wat verschikkelijk en wat lief van je dat je een berichtje voor me achterlaat terwijl jij door een vreselijk moeilijke tijd moet gaan.
Jij ook heel veel sterkte
Ik heb wel het idee dat het bij mij vanzelf komt. Het bloed is nu helderrood geworden. Raar is dat. Alsof dat nu ik het weet, het opeens op gang komt.
Jij ook heel veel sterkte
Ik heb wel het idee dat het bij mij vanzelf komt. Het bloed is nu helderrood geworden. Raar is dat. Alsof dat nu ik het weet, het opeens op gang komt.
woensdag 12 november 2008 om 12:20
Hou het even in de gaten, maar als je het niet meer ziet zitten, gewoon de gyn bellen hoor! Je lichaam en geest hebben na je miskraam nog genoeg tijd en energie nodig om te herstellen...als je dan al een week of langer in de stress zit omdat je erop zit te wachten wordt je er niet beter van...maar das misschien ook per persoon verschillend!
Nogmaals sterkte!
Nogmaals sterkte!
woensdag 12 november 2008 om 18:20
Ilta verwoord het zoals ik het ook zou doen.
Ik heb een half jaar geleden een miskraam gehad. Op de echo was geen hartactie te zien en de vrucht was ongeveer 8 weken oud. Ik heb lang afgewacht en toen de dag voordat ik uiteindelijk gecurretteerd zou worden, begon de bloeding toch spontaan. Ik ben alsnog ook gecurretteerd.
Neem de tijd om dit te verwerken. Je mag verdriet hebben, je bent een verwachting verloren. Van je af schrijven helpt. Ik heb het toen aan een paar collega's verteld, zodat je elke dag iemand hebt die begrijpt wat er is gebeurt. De eerste tijd is heel erg naar, maar het slijt. Heel erg veel sterkte!
Riz, wat vreselijk
Ik heb een half jaar geleden een miskraam gehad. Op de echo was geen hartactie te zien en de vrucht was ongeveer 8 weken oud. Ik heb lang afgewacht en toen de dag voordat ik uiteindelijk gecurretteerd zou worden, begon de bloeding toch spontaan. Ik ben alsnog ook gecurretteerd.
Neem de tijd om dit te verwerken. Je mag verdriet hebben, je bent een verwachting verloren. Van je af schrijven helpt. Ik heb het toen aan een paar collega's verteld, zodat je elke dag iemand hebt die begrijpt wat er is gebeurt. De eerste tijd is heel erg naar, maar het slijt. Heel erg veel sterkte!
Riz, wat vreselijk
woensdag 12 november 2008 om 18:25
woensdag 12 november 2008 om 18:29
woensdag 12 november 2008 om 18:30
quote:love2dance schreef op 12 november 2008 @ 09:55:
Ik heb namelijk afgezien de eerste maanden daarna omdat niet alles meegekomen was blijkbaar. Heb 3 maanden met ( vies praatje maar het is zo) een voor mij overduidelijke stank rondgelopen en nog vonden ze het niet nodig dat ik langskwam.
Ze wilden me niet curreteren en daar ben ik dus ook boos omgeweest dit had me waarschijnlijk een hoop lichamelijke ellende bespaard.Misschien dat dit je achteraf geruststelt: ik ben wel gecurreteerd en heb zeker nog 5 maanden gevloeid, bruingroen bloed wat ik niet zo fris vond ruiken. Ik ben 2x gecontroleerd hiervoor, 1e keer een week na de curretage door de gynaecoloog en de 2e keer na 4 maanden door de huisarts (ook kweekje afgenomen enzo) en het was allemaal goed, het hoorde er gewoon bij.
Ik heb namelijk afgezien de eerste maanden daarna omdat niet alles meegekomen was blijkbaar. Heb 3 maanden met ( vies praatje maar het is zo) een voor mij overduidelijke stank rondgelopen en nog vonden ze het niet nodig dat ik langskwam.
Ze wilden me niet curreteren en daar ben ik dus ook boos omgeweest dit had me waarschijnlijk een hoop lichamelijke ellende bespaard.Misschien dat dit je achteraf geruststelt: ik ben wel gecurreteerd en heb zeker nog 5 maanden gevloeid, bruingroen bloed wat ik niet zo fris vond ruiken. Ik ben 2x gecontroleerd hiervoor, 1e keer een week na de curretage door de gynaecoloog en de 2e keer na 4 maanden door de huisarts (ook kweekje afgenomen enzo) en het was allemaal goed, het hoorde er gewoon bij.
woensdag 12 november 2008 om 21:42
Hoi Meisie,
Ik weet hoe je je voeld, ik heb 15 oktober mijn 2e curreatege dit jaar gehad. Mijn gyn vraagt gewoon wat wil je, ik wou curretage wil niet gaan wachten op wat komen gaat. Ik kon de andere dag al geholpen worden na de echo. Mij is de curretage goed bevallen, voor zover iets te doen is, het is daarna gewoon emotioneel een ander verhaal. Ik zit nu nog in de ziektewet, en werk nu 2e week halve dagen. Onderschat het niet neem de tijd en praat en schrijf er over. Op het werk zijn ze begripvol, aangezien iedereen het wist, helemaal omdat mijn 1e echo goed was en dit onverwacht was.
Sterkte meid.
Ik weet hoe je je voeld, ik heb 15 oktober mijn 2e curreatege dit jaar gehad. Mijn gyn vraagt gewoon wat wil je, ik wou curretage wil niet gaan wachten op wat komen gaat. Ik kon de andere dag al geholpen worden na de echo. Mij is de curretage goed bevallen, voor zover iets te doen is, het is daarna gewoon emotioneel een ander verhaal. Ik zit nu nog in de ziektewet, en werk nu 2e week halve dagen. Onderschat het niet neem de tijd en praat en schrijf er over. Op het werk zijn ze begripvol, aangezien iedereen het wist, helemaal omdat mijn 1e echo goed was en dit onverwacht was.
Sterkte meid.
donderdag 13 november 2008 om 08:06
Bedankt iedereen voor jullie reacties.
De gynaecoloog heeft mij niets verteld eigelijk. Alleen dat het niet goed was en dat ik over 2 weken terug moest komen. Ik wacht het nog even af en dan ga ik toch maar bellen. Dit wachten maakt het alleen maar moeilijker.
Ik had nog aan niemand verteld dat ik zwanger was. Alleen mijn zus wist het. Ik heb ook heel vaak tegen haar gezegd dat ik niks voelde en dat het leek alsof ik helemaal niet zwanger was. Alsof ik het onbewust al wist.
De gynaecoloog heeft mij niets verteld eigelijk. Alleen dat het niet goed was en dat ik over 2 weken terug moest komen. Ik wacht het nog even af en dan ga ik toch maar bellen. Dit wachten maakt het alleen maar moeilijker.
Ik had nog aan niemand verteld dat ik zwanger was. Alleen mijn zus wist het. Ik heb ook heel vaak tegen haar gezegd dat ik niks voelde en dat het leek alsof ik helemaal niet zwanger was. Alsof ik het onbewust al wist.
donderdag 13 november 2008 om 10:10
Jalisa, op de eerste plaats, sterkte de komende tijd!
Ik heb in april een miskraam gehad, bij negen weken. Ik verloor wat bloed, kreeg een echo en het hartje klopte nog. Een paar dagen werd het bloeden erger en bleek het hartje gestopt te zijn met kloppen. Ik kreeg vervolgens ook te horen dat ik twee weken moest wachten. Er gebeurde weinig en uiteindelijk heb ik pilletjes gekregen (ik denk zoiets als Riz, ik woon niet in Nl, ze heten anders hier) en daarmee ging het erg snel, binnen een paar uur kwam het vruchtje.
Ik heb de tijd als erg vervelend ervaren, het voorval op zich kon ik wel een plaatsje geven, maar mijn omgeving werkte niet erg mee. Mijn man was op reis voor zijn werk en hier heerst de cultuur dat het 'niet zo erg' is. Terwijl ik voor mijn gevoel geen drama maakte, maar wel verdriet had. Ik had het gevoel dat het recht om verdriet te hebben me werd ontzegd. De enige die me wel begrepen waren mijn kinderen had ik het idee. Inmiddels ben ik opnieuw zwanger, nu 19 weken, dit als opsteker!
Ik heb in april een miskraam gehad, bij negen weken. Ik verloor wat bloed, kreeg een echo en het hartje klopte nog. Een paar dagen werd het bloeden erger en bleek het hartje gestopt te zijn met kloppen. Ik kreeg vervolgens ook te horen dat ik twee weken moest wachten. Er gebeurde weinig en uiteindelijk heb ik pilletjes gekregen (ik denk zoiets als Riz, ik woon niet in Nl, ze heten anders hier) en daarmee ging het erg snel, binnen een paar uur kwam het vruchtje.
Ik heb de tijd als erg vervelend ervaren, het voorval op zich kon ik wel een plaatsje geven, maar mijn omgeving werkte niet erg mee. Mijn man was op reis voor zijn werk en hier heerst de cultuur dat het 'niet zo erg' is. Terwijl ik voor mijn gevoel geen drama maakte, maar wel verdriet had. Ik had het gevoel dat het recht om verdriet te hebben me werd ontzegd. De enige die me wel begrepen waren mijn kinderen had ik het idee. Inmiddels ben ik opnieuw zwanger, nu 19 weken, dit als opsteker!
donderdag 13 november 2008 om 11:39
Jalisa, heel veel sterkte! Ik heb zelf een miskraam gehad na 9,5 weken zwangerschap. Vlak voor kerst vorig jaar verloor ik bruinig bloed, en kreeg ik krampen. Ik heb toen een echo laten maken, en toen bleek dat inderdaad die nacht het hartje was gestopt. Ik heb toen besloten het af te wachten, en niet meteen voor een curretage te gaan. Vlak voor oud en nieuw ben ik toen het vruchtje verloren, en een dag later de placenta. Ik vond het natuurlijk afschuwelijk, maar ik ben toch ergens wel trots dat mijn lichaam dat zelf heeft opgelost. Ik heb ook geen pilletjes genomen, omdat mijn verloskundige zegt dat daar wel eens nare bijwerkingen bij kunnen komen kijken. Wel heb ik vrouwenmantelcapsules geslikt, die een baarmoederzuiverende werking schijnen te hebben. Die kun je kopen in een natuurwinkel. Helpt ook bij menstruatieklachten.
Ik heb er ook veel verdriet van gehad, en nu nog wel eens. Uiteindelijk hebben we het vruchtje (je kon bij mij al redelijk zien dat het een kindje zou worden) een mooi plekje in de tuin gegeven. Niet iedereen vindt dat prettig, maar ik vond het een mooie manier van afscheid nemen. Er staat een stukje leisteen met een fossiel er in bovenop. De miskraam zelf vond ik redelijk zwaar, maar dat hoeft niet bij iedereen zo te zijn. Ik heb er 4 uur een soort weeen van gehad. Mijn tip is dan ook dat je zorgt dat er iemand is die je kunt bellen als het er aan komt. Ik heb veel aan mijn Lief gehad, die mij onder de douche heeft gezet, en kruikjes heeft gemaakt. Na je miskraam moet het bloeden snel ophouden, binnen een paar dagen, anders kan het zijn dat er nog een stukje weefsel is achtergebleven. Bel dan je verloskundige (of gewoon een verloskundige) dan kan zij je doorsturen naar het ziekenhuis, voor een echo.
Ik wens je heel veel sterkte en succes, en ik hoop dat je snel weer zwanger mag zijn, ook al denk je daar nu niet aan. Ook ik wil je bij deze uitnodigen op het "wondertje" topic, ik heb er veel aan gehad, en we kunnen er ook erg lachen met zijn allen.
Ik heb er ook veel verdriet van gehad, en nu nog wel eens. Uiteindelijk hebben we het vruchtje (je kon bij mij al redelijk zien dat het een kindje zou worden) een mooi plekje in de tuin gegeven. Niet iedereen vindt dat prettig, maar ik vond het een mooie manier van afscheid nemen. Er staat een stukje leisteen met een fossiel er in bovenop. De miskraam zelf vond ik redelijk zwaar, maar dat hoeft niet bij iedereen zo te zijn. Ik heb er 4 uur een soort weeen van gehad. Mijn tip is dan ook dat je zorgt dat er iemand is die je kunt bellen als het er aan komt. Ik heb veel aan mijn Lief gehad, die mij onder de douche heeft gezet, en kruikjes heeft gemaakt. Na je miskraam moet het bloeden snel ophouden, binnen een paar dagen, anders kan het zijn dat er nog een stukje weefsel is achtergebleven. Bel dan je verloskundige (of gewoon een verloskundige) dan kan zij je doorsturen naar het ziekenhuis, voor een echo.
Ik wens je heel veel sterkte en succes, en ik hoop dat je snel weer zwanger mag zijn, ook al denk je daar nu niet aan. Ook ik wil je bij deze uitnodigen op het "wondertje" topic, ik heb er veel aan gehad, en we kunnen er ook erg lachen met zijn allen.
donderdag 13 november 2008 om 11:46
donderdag 13 november 2008 om 12:10
Hoi Jalisa,
Wat naar zeg...
Helaas heb ik het een paar maanden geleden ook meegemaakt. Ik ging voor de eerste keer naar de verloskundige, kreeg meteen een echo en toen bleek dat het hartje niet meer klopte. Je gaat vol verwachting naar de echo, en dan blijkt dat het helemaal niet goed is. Ik had een paar dagen ervoor ook wat bloedverlies gehad en wat krampen, maar de vk had me vlak voor de echo nog gerust gesteld dat dat wel vaker voorkwam, door een wat beter doorbloedde baarmoedermond.
Ergens in de verte maakte ik me wel een klein beetje zorgen, maar toch verwacht je het niet.
Bij mij was het hartje er bij 8 weken en 5 dagen mee gestopt. Ik zou rond de 11 weken zwanger zijn.
De verloskundige heeft me toen een folder meegegeven, heeft gezegd wat de mogelijkheden waren, wachten of kiezen voor een curettage en ik mocht een klein weekje later weer terugkomen voor een gesprek. Ook mocht ik tussendoor altijd bellen, als ik vragen had, als ik bloedverlies had of krampen of er nog over praten wilde.
Ik was die week nog vrij, daar ben ik ook wel blij mee geweest, want ik heb behoorlijk veel gehuild die week.
Toen ik weer terugkwam bij de vk voor nog even een gesprekje, heb ik gezegd dat ik wel nog een week wilde wachten, maar geen weken. Toen heeft zei een afspraak gemaakt bij de gyn diezelfde week en een week later had ik een afspraak voor curettage. Het is niet vanzelf gekomen in de tussenliggende tijd en ik was blij dat ik een afspraak had staan voor curettage, want daarna kon ik het voor m'n gevoel ook afsluiten.
Als jij nog vragen hebt, want waarschijnlijk is gisteren ook de helft van wat de gyn heeft gezegd langs je heen gegaan (bij mij was dat wel zo toen namelijk) kun je best vragen om nog een afspraak om het er nog over te hebben.
Je schreef dat je nu wel bloedverlies hebt, misschien dat het toch door gaat zetten? Ik hoop het voor je. Veel sterkt in ieder geval. Zorg in ieder geval dat je lekker thuis bent als het heftiger wordt en je krampen krijgt. En dat er iemand bij je is die je kan steunen.
Wat naar zeg...
Helaas heb ik het een paar maanden geleden ook meegemaakt. Ik ging voor de eerste keer naar de verloskundige, kreeg meteen een echo en toen bleek dat het hartje niet meer klopte. Je gaat vol verwachting naar de echo, en dan blijkt dat het helemaal niet goed is. Ik had een paar dagen ervoor ook wat bloedverlies gehad en wat krampen, maar de vk had me vlak voor de echo nog gerust gesteld dat dat wel vaker voorkwam, door een wat beter doorbloedde baarmoedermond.
Ergens in de verte maakte ik me wel een klein beetje zorgen, maar toch verwacht je het niet.
Bij mij was het hartje er bij 8 weken en 5 dagen mee gestopt. Ik zou rond de 11 weken zwanger zijn.
De verloskundige heeft me toen een folder meegegeven, heeft gezegd wat de mogelijkheden waren, wachten of kiezen voor een curettage en ik mocht een klein weekje later weer terugkomen voor een gesprek. Ook mocht ik tussendoor altijd bellen, als ik vragen had, als ik bloedverlies had of krampen of er nog over praten wilde.
Ik was die week nog vrij, daar ben ik ook wel blij mee geweest, want ik heb behoorlijk veel gehuild die week.
Toen ik weer terugkwam bij de vk voor nog even een gesprekje, heb ik gezegd dat ik wel nog een week wilde wachten, maar geen weken. Toen heeft zei een afspraak gemaakt bij de gyn diezelfde week en een week later had ik een afspraak voor curettage. Het is niet vanzelf gekomen in de tussenliggende tijd en ik was blij dat ik een afspraak had staan voor curettage, want daarna kon ik het voor m'n gevoel ook afsluiten.
Als jij nog vragen hebt, want waarschijnlijk is gisteren ook de helft van wat de gyn heeft gezegd langs je heen gegaan (bij mij was dat wel zo toen namelijk) kun je best vragen om nog een afspraak om het er nog over te hebben.
Je schreef dat je nu wel bloedverlies hebt, misschien dat het toch door gaat zetten? Ik hoop het voor je. Veel sterkt in ieder geval. Zorg in ieder geval dat je lekker thuis bent als het heftiger wordt en je krampen krijgt. En dat er iemand bij je is die je kan steunen.
