Kinderen
alle pijlers
Wat zijn kinderen hun ouders verschuldigd?
dinsdag 23 april 2019 20:06
De titel zegt het al.. wat zijn kinderen volgens jullie hun ouders verschuldigd? Bijv: hulp in het huishouden, dingen voor ze doen etc.
Zelf vind ik dat kinderen hun ouders helemaal niks zijn verschuldigd, maar ik krijg vaak het idee dat de meeste mensen hier toch wel anders over denken. Wanneer er een topic opduikt met “mijn kind helpt niet mee in het huishouden” kan ik daar geen begrip voor hebben.. waarom zou een kind dat moeten? Zij hebben er toch niet voor gekozen om deel te zijn van dit huishouden? Anyway ik dwaal weer af, wat vinden jullie?
Zelf vind ik dat kinderen hun ouders helemaal niks zijn verschuldigd, maar ik krijg vaak het idee dat de meeste mensen hier toch wel anders over denken. Wanneer er een topic opduikt met “mijn kind helpt niet mee in het huishouden” kan ik daar geen begrip voor hebben.. waarom zou een kind dat moeten? Zij hebben er toch niet voor gekozen om deel te zijn van dit huishouden? Anyway ik dwaal weer af, wat vinden jullie?
woensdag 24 april 2019 08:02
Als ik jouw OP lees, bekruipt mij het idee dat jij eigenlijk bedoelt: je hoort je als ouder op te stellen als slaaf van je kind, want je hebt zelf voor dat kind gekozen. Ik ben blij dat mijn ouders die instelling niet hadden. Daar was ik echt geen leuker mens van geworden.
Je kind behandelen als prins(es)je, vrijwaren van teleurstellingen en weghouden bij iedere mogelijke verantwoordelijkheid is volgens mij kindermishandeling.
Je kind behandelen als prins(es)je, vrijwaren van teleurstellingen en weghouden bij iedere mogelijke verantwoordelijkheid is volgens mij kindermishandeling.
woensdag 24 april 2019 08:22
woensdag 24 april 2019 08:41
Ik kreeg het beeld voor me van een verongelijkte puber die in de vakantie wat huishoudelijke klusjes moet doen
Kinderen zijn ouders niets verschuldigd, maar laten meehelpen in huis heeft naar mijn mening vooral te maken met het aanleren van verantwoordelijkheden. En zoals iemand al schreef: als ouder heb je daar lang niet altijd gemak van, vaak heb je het sneller zelf gedaan/voorkom je een hoop gezeur door het zelf te doen. Neemt niet weg dat het ook een plezier kan zijn om samen de klus te klaren, of dat het goed is om te zien hoe kinderen uit zichzelf verantwoording gaan nemen voor bijvoorbeeld de huisdieren.
woensdag 24 april 2019 08:44
Dit ben je je ouders echt niet verschuldigd hoor..Tamago schreef: ↑23-04-2019 22:17Nou, de dingen die ik deed in het huishouden, waren echt niet bedoeld om het mijn ouders gemakkelijker te maken. Sterker nog, ik denk dat het mijn ouders vaak minder tijd en energie had gekost als ze het zélf hadden gedaan. Maar je moet vroeg of laat toch leren hoe het huishouden werkt. Ze deden het vooral voor mij, daarvan ben ik overtuigd.
Bij ‘verschuldigd’ denk ik overigens meer aan: bij je ouders op bezoek als ze bejaard zijn, voor ze zorgen als hun gezondheid ze in de steek laat, zorgen dat er een kleinkind komt. Dat soort zaken, daar worstel ik als enig kind nogal mee. Ik heb niet zo’n warme band met mijn nog levende ouder.
woensdag 24 april 2019 08:46
Ik reken erop dat mijn kinderen later een etage in hun huis vrijmaken voor mij.
Dat ze deze schoonhouden, mijn was doen en dat ik iedere avond om 7 uur aan kan schuiven voor een maaltijd (en na afloop zonder afruimen weer naar boven).
Dat zijn ze mij straks verschuldigd na alle jaren dat ik dit voor hen gedaan heb.
Dat ze deze schoonhouden, mijn was doen en dat ik iedere avond om 7 uur aan kan schuiven voor een maaltijd (en na afloop zonder afruimen weer naar boven).
Dat zijn ze mij straks verschuldigd na alle jaren dat ik dit voor hen gedaan heb.
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
woensdag 24 april 2019 08:51
Laten zien dat hun ouders hen opvoeden tot zelfstandige mensen? Waarom zou een mens (ongeacht leeftijd) niet hoeven leren om voor zichzelf en voor de ander (groep) te zorgen?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 24 april 2019 08:57
Verschuldigd vind ik een vrij zwaar woord. Maar ik zie mijzelf later wel regelmatig op bezoek gaan en, waar mogelijk, ze helpen met dingen wanneer ze ouder worden (ziekenhuisbezoek, administratie dat soort dingen). Ik ben enig kind en kan soms helaas echt weleens wakker liggen van die verantwoordelijkheden die later misschien op mij afkomen.
woensdag 24 april 2019 08:58
MonicaG schreef: ↑23-04-2019 22:04Dit dus.
Maar dat betekent niet dat een kind niets moet doen in het huishouden.
Hier doen ze een minimum aan taken omdat:
- Ik zelf echt niks kon toen ik op mezelf ging en ik dat echt een nadeel vond; serieus? Je weet toch wel hoe een stofzuiger werkt? Je een ei bakt? En hoe je de wasmachine aanzet? En anders heb je dat in 10 minuten geleerd....
- Het hen leert dat dingen niet vanzelf gaan. De puber die zonder reden 3 keer per dag een vers overhemd aantrekt mag zijn hemden zelf strijken. Gek genoeg is 1 hemd per dag dan ineens wel voldoende;
- Het geeft hen inzicht: kind dat een maaltijd verzint en daar zelf boodschappen voor doet leert daar meer van over bewust omgaan met geld en voedsel dan van 27 preken.
- Het maakt ze trots: kind kookt en er wordt met smaak gegeten, kind blij, wij blij.
- Zelfkennis: een kind dat nooit gekookt of getuinierd heeft zal niet weten of het dat leuk vindt/er talent voor heeft.
Man en ik hebben gewoon geen zin om het allemaal zelf te doen
woensdag 24 april 2019 08:59
woensdag 24 april 2019 08:59
vandale schreef: ↑24-04-2019 08:46Ik reken erop dat mijn kinderen later een etage in hun huis vrijmaken voor mij.
Dat ze deze schoonhouden, mijn was doen en dat ik iedere avond om 7 uur aan kan schuiven voor een maaltijd (en na afloop zonder afruimen weer naar boven).
Dat zijn ze mij straks verschuldigd na alle jaren dat ik dit voor hen gedaan heb.
woensdag 24 april 2019 09:10
Mijn moeder heeft alleen mij, mijn vader en broer zijn al jaren geleden overleden.Tamago schreef: ↑23-04-2019 22:17Nou, de dingen die ik deed in het huishouden, waren echt niet bedoeld om het mijn ouders gemakkelijker te maken. Sterker nog, ik denk dat het mijn ouders vaak minder tijd en energie had gekost als ze het zélf hadden gedaan. Maar je moet vroeg of laat toch leren hoe het huishouden werkt. Ze deden het vooral voor mij, daarvan ben ik overtuigd.
Bij ‘verschuldigd’ denk ik overigens meer aan: bij je ouders op bezoek als ze bejaard zijn, voor ze zorgen als hun gezondheid ze in de steek laat, zorgen dat er een kleinkind komt. Dat soort zaken, daar worstel ik als enig kind nogal mee. Ik heb niet zo’n warme band met mijn nog levende ouder.
Ik ben sinds een klein jaar haar mantelzorger, ze heeft echt niemand anders, geen kennis of vriendin die iets voor haar wil doen.
Naast de thuiszorg blijven er nog zoveel taken liggen die niemand anders kan doen dan ik.
Het klinkt allemaal zo mooi de participatiemaatschappij maar ik loop soms op mijn tandvlees.
Vandaag moet ik haar belastingaangifte doen en morgen weer mee naar het ziekenhuis.
Het is voor mij een dagelijkse taak naast mijn eigen werk en gezin.
Ze is ook niet meer de persoon die ze was, met pasen zijn we bij haar geweest, laat haar niet alleen zitten maar gezellig is anders.
Ik heb soms het gevoel dat ik geen kant op kan maar wat moet ik anders, kan haar ook niet laten zitten.
Het nadeel van mantelzorg is dat je met problematieken te maken krijgt die soms moeilijk zijn en waar niemand je bij kan helpen.
Gelukkig kan ze nu binnenkort starten met dagbehandeling, dat geeft wat lucht.
woensdag 24 april 2019 09:19
Blondie456 schreef: ↑24-04-2019 08:59Mijn zoon i mij niks verschuldigd. Hij hoeft net zoals ik vroeger niks in huis te doen maar hij doet wel dingen uit zichzelf. Er is ook niks moeilijks aan het huishouden doen. Hij heft al een half jaar op zichzelf gewoond in het buitenland en alles ging hem prima af. Hij kan ook heel lekker koken.
Nou dit zo'n beetje. Al is mijn dochter pas 3,5 maand oud.
Een huishouden runnen leer je vanzelf. Ook zonder verplichte 'klusjes'. Al vind ik je eigen zooi opruimen wél een vereiste.
Zo bijzonder altijd 'toen ik op mijzelf ging kon ik niks'
Hoezo? Stekker in het stopcontact en gaan met die stofzuiger. Pan op het vuur, YouTube aan en gaan.
woensdag 24 april 2019 09:24
damesbril schreef: ↑24-04-2019 09:10Mijn moeder heeft alleen mij, mijn vader en broer zijn al jaren geleden overleden.
Ik ben sinds een klein jaar haar mantelzorger, ze heeft echt niemand anders, geen kennis of vriendin die iets voor haar wil doen.
Naast de thuiszorg blijven er nog zoveel taken liggen die niemand anders kan doen dan ik.
Het klinkt allemaal zo mooi de participatiemaatschappij maar ik loop soms op mijn tandvlees.
Vandaag moet ik haar belastingaangifte doen en morgen weer mee naar het ziekenhuis.
Het is voor mij een dagelijkse taak naast mijn eigen werk en gezin.
Ze is ook niet meer de persoon die ze was, met pasen zijn we bij haar geweest, laat haar niet alleen zitten maar gezellig is anders.
Ik heb soms het gevoel dat ik geen kant op kan maar wat moet ik anders, kan haar ook niet laten zitten.
Het nadeel van mantelzorg is dat je met problematieken te maken krijgt die soms moeilijk zijn en waar niemand je bij kan helpen.
Gelukkig kan ze nu binnenkort starten met dagbehandeling, dat geeft wat lucht.
Dit maak ik ook mee. Ik ben dan wel broers / zussen, maar ik sta er alsnog alleen voor. Ik heb ook geen goede band met mijn ouder. Ik vind het heel moeilijk. En ben ik het hem dan verschuldigd? Ik zou niet weten waarvoor, zo goed is er niet voor me gezorgd. Ik doe het omdat ik de enige ben die het kan doen en omdat het ‘hoort’, maar ik deed het liever niet. Vooral door de slechte band.
Mijn zoon is mij ook niks verschuldigd, maar ik vind helpen in het huishouden een onderdeel van de opvoeding. Daar is hij nu nog te jong voor, maar hij vindt het leuk om te helpen met koken en daar betrek ik hem bij.
woensdag 24 april 2019 09:30
Nou dit. De meesten lijken hier wel te vinden dat hun kind ze niets verschuldigd is, maar de realiteit is dat ouders dat vaak toch vinden. Natuurlijk is normaal beschaafd gedrag en meehelpen in het huishouden gewoon normaal. Maar het gaat vaker om de periode dat kinderen echt zelfstandig worden en uit huis gaan.Timetraveler schreef: ↑24-04-2019 08:57Verschuldigd vind ik een vrij zwaar woord. Maar ik zie mijzelf later wel regelmatig op bezoek gaan en, waar mogelijk, ze helpen met dingen wanneer ze ouder worden (ziekenhuisbezoek, administratie dat soort dingen). Ik ben enig kind en kan soms helaas echt weleens wakker liggen van die verantwoordelijkheden die later misschien op mij afkomen.
Een voorbeeld van verwachtingen:
- met het hele gezin verjaardagen, moederdag, kerst ed vieren.
- regelmatig contact hebben, langs gaan, zeker als er kleinkinderen zijn.
- helpen als er iets is, zoals klusjes, ziekenhuisbezoek.
- allerlei zaken regelen als ze dit zelf niet kunnen.
Je gaat er vanuit dat de relatie goed genoeg is dat kinderen dit niet erg vinden. Maar hoe vaak lees je niet dat men teleurgesteld is, dat kinderen niet zo vaak langskomen, want tja, je gaat toch bij je ouders langs! Je moet volgens het forum best vaak van alles voor je ouders over hebben.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 24 april 2019 09:38
damesbril schreef: ↑24-04-2019 09:10Mijn moeder heeft alleen mij, mijn vader en broer zijn al jaren geleden overleden.
Ik ben sinds een klein jaar haar mantelzorger, ze heeft echt niemand anders, geen kennis of vriendin die iets voor haar wil doen.
Naast de thuiszorg blijven er nog zoveel taken liggen die niemand anders kan doen dan ik.
Het klinkt allemaal zo mooi de participatiemaatschappij maar ik loop soms op mijn tandvlees.
Vandaag moet ik haar belastingaangifte doen en morgen weer mee naar het ziekenhuis.
Het is voor mij een dagelijkse taak naast mijn eigen werk en gezin.
Ze is ook niet meer de persoon die ze was, met pasen zijn we bij haar geweest, laat haar niet alleen zitten maar gezellig is anders.
Ik heb soms het gevoel dat ik geen kant op kan maar wat moet ik anders, kan haar ook niet laten zitten.
Het nadeel van mantelzorg is dat je met problematieken te maken krijgt die soms moeilijk zijn en waar niemand je bij kan helpen.
Gelukkig kan ze nu binnenkort starten met dagbehandeling, dat geeft wat lucht.
Herkenbaar; ik ben de enige die in de buurt van mijn ouders woont dus het leeuwendeel komt op mij neer. En het sluipt erin, er komt steeds iets bij. Natuurlijk doe ik graag iets voor ze maar steeds meer heb ik het gevoel dat ik geleefd wordt. Op Tv dan weer rapportages van kinderen die liefdevol hun hele leven in dienst van hun ouders stellen, en dan voel ik me weer schuldig dat ik me zo voel...
woensdag 24 april 2019 09:44
Hier ben ik het wel mee eens. Het huishouden is geen raketwetenschap en het ging me er ook niet om ze te leren stofzuigen e.d. Ze hadden bij mij ook geen vaste taakjes. Het ging er meer om samen verantwoordelijk te zijn, te zien wat moet gebeuren en bijvoorbeeld niet een houding te hebben van: ik val over de vuilniszak als ik naar buiten stap, maar ik ga hem niet meenemen want dat is niet mijn taak.ClaireSophie schreef: ↑24-04-2019 09:19Nou dit zo'n beetje. Al is mijn dochter pas 3,5 maand oud.
Een huishouden runnen leer je vanzelf. Ook zonder verplichte 'klusjes'. Al vind ik je eigen zooi opruimen wél een vereiste.
Zo bijzonder altijd 'toen ik op mijzelf ging kon ik niks'
Hoezo? Stekker in het stopcontact en gaan met die stofzuiger. Pan op het vuur, YouTube aan en gaan.
Maar misschien hadden ze dat ook wel vanzelf aangeleerd hoor, dat kan best. Het waren/zijn van zichzelf al leuke kinderen
woensdag 24 april 2019 09:46
Ik moet ook erbij schrijven dat ik in het buitenland woon, en mijn moeder in Nederland. Maar die is gelukkig heel zelfstandig. Mijn schoonmoeder heeft lang in een verpleeghuis gewoon, en mijn man vloog iedere maand voor 4 dagen naar NL.
Ik vind het heel treurig dat Nl een participatiemaatschappij vormt, en dat eigenlijk de vrouwen weer de meeste zorg dragen....
Ik vind het heel treurig dat Nl een participatiemaatschappij vormt, en dat eigenlijk de vrouwen weer de meeste zorg dragen....
woensdag 24 april 2019 09:50
Mijn moeder wil haar kinderen hier niet mee opzadelen en heeft daarom, wanneer de situatie echt ernstig wordt bij bijv ernstige dementie of na een hersenbloeding, een euthanasieverklaring laten opstellen. Zij zegt letterlijk: ik kies ervoor om mensen te helpen, maar ik verwacht van niemand dat ze mij helpen. Ik wil bepalen wanneer het leven klaar is en als ik dat niet meer kan bepalen machtig ik iemand. Ze wil niet dat haar kinderen haar moeten verzorgen terwijl zij niet eens meer weet wie we zijn.damesbril schreef: ↑24-04-2019 09:10Mijn moeder heeft alleen mij, mijn vader en broer zijn al jaren geleden overleden.
Ik ben sinds een klein jaar haar mantelzorger, ze heeft echt niemand anders, geen kennis of vriendin die iets voor haar wil doen.
Naast de thuiszorg blijven er nog zoveel taken liggen die niemand anders kan doen dan ik.
Het klinkt allemaal zo mooi de participatiemaatschappij maar ik loop soms op mijn tandvlees.
Vandaag moet ik haar belastingaangifte doen en morgen weer mee naar het ziekenhuis.
Het is voor mij een dagelijkse taak naast mijn eigen werk en gezin.
Ze is ook niet meer de persoon die ze was, met pasen zijn we bij haar geweest, laat haar niet alleen zitten maar gezellig is anders.
Ik heb soms het gevoel dat ik geen kant op kan maar wat moet ik anders, kan haar ook niet laten zitten.
Het nadeel van mantelzorg is dat je met problematieken te maken krijgt die soms moeilijk zijn en waar niemand je bij kan helpen.
Gelukkig kan ze nu binnenkort starten met dagbehandeling, dat geeft wat lucht.
(ik weet natuurlijk niet hoe jouw situatie is, maar even om aan te geven dat sommige ouders er bewust voor kiezen om hun leven niet afhankelijk te zijn van kinderen/anderen).
woensdag 24 april 2019 09:52
Heel herkenbaar.Ikzegookwat schreef: ↑24-04-2019 09:38Herkenbaar; ik ben de enige die in de buurt van mijn ouders woont dus het leeuwendeel komt op mij neer. En het sluipt erin, er komt steeds iets bij. Natuurlijk doe ik graag iets voor ze maar steeds meer heb ik het gevoel dat ik geleefd wordt. Op Tv dan weer rapportages van kinderen die liefdevol hun hele leven in dienst van hun ouders stellen, en dan voel ik me weer schuldig dat ik me zo voel...
woensdag 24 april 2019 09:56
Het is ook de aanloop naar zeer ernstig toe, dan ook is er al veel zorg nodig.Snowpink schreef: ↑24-04-2019 09:50Mijn moeder wil haar kinderen hier niet mee opzadelen en heeft daarom, wanneer de situatie echt ernstig wordt bij bijv ernstige dementie of na een hersenbloeding, een euthanasieverklaring laten opstellen. Zij zegt letterlijk: ik kies ervoor om mensen te helpen, maar ik verwacht van niemand dat ze mij helpen. Ik wil bepalen wanneer het leven klaar is en als ik dat niet meer kan bepalen machtig ik iemand. Ze wil niet dat haar kinderen haar moeten verzorgen terwijl zij niet eens meer weet wie we zijn.
(ik weet natuurlijk niet hoe jouw situatie is, maar even om aan te geven dat sommige ouders er bewust voor kiezen om hun leven niet afhankelijk te zijn van kinderen/anderen).
Dat proces jaren duren voordat ze volledig zorgbehoeftig worden.
woensdag 24 april 2019 09:57
Ikzegookwat schreef: ↑24-04-2019 09:38Herkenbaar; ik ben de enige die in de buurt van mijn ouders woont dus het leeuwendeel komt op mij neer. En het sluipt erin, er komt steeds iets bij. Natuurlijk doe ik graag iets voor ze maar steeds meer heb ik het gevoel dat ik geleefd wordt. Op Tv dan weer rapportages van kinderen die liefdevol hun hele leven in dienst van hun ouders stellen, en dan voel ik me weer schuldig dat ik me zo voel...
Heel herkenbaar, ook al is het bij mij (nog) niet aan de orde. Ik ben wel bang voor de toekomst, wat dat betreft. Mijn ouders vinden wel dat ze er recht op hebben namelijk... Ze komen nu al met verhalen van hun broers/zussen, van wie de kinderen zoveel doen. Maar die hebben altijd een heel andere band gehad. Met mijn ouders is het altijd moeizaam geweest. 'Dus denk je dat je nu niks hoeft?', klinkt ergens een stemmetje in mij... ik vind het een lastig dilemma.
Ik heb zelf ook kinderen en ik weet niet hoe zij zich zouden opstellen als het zover komt dat ik extra zorg nodig heb. Op dit moment zijn het een stel opportunistische pubers...
Ik vind niet dat ze me iets verschuldigd zijn, maar ik hoop wel dat het dan uit hen zelf komt. En als dat niet zo is, dan hoop ik dat ik tegen die tijd niet net zoals mijn ouders onder-water opmerkingen ga maken om op hun schuldgevoelens in te spelen...!
vivinnetje wijzigde dit bericht op 24-04-2019 09:59
1.35% gewijzigd
woensdag 24 april 2019 09:59
Dat is het ook.Tinkeltje33 schreef: ↑24-04-2019 09:24Dit maak ik ook mee. Ik ben dan wel broers / zussen, maar ik sta er alsnog alleen voor. Ik heb ook geen goede band met mijn ouder. Ik vind het heel moeilijk. En ben ik het hem dan verschuldigd? Ik zou niet weten waarvoor, zo goed is er niet voor me gezorgd. Ik doe het omdat ik de enige ben die het kan doen en omdat het ‘hoort’, maar ik deed het liever niet. Vooral door de slechte band.
Mijn zoon is mij ook niks verschuldigd, maar ik vind helpen in het huishouden een onderdeel van de opvoeding. Daar is hij nu nog te jong voor, maar hij vindt het leuk om te helpen met koken en daar betrek ik hem bij.
