Kinderen
alle pijlers
Zoon van 19 en niets doen
zondag 20 januari 2019 om 12:05
Ik zet het maar even onder kinderen maar officieel is ‘ie dat niet meer natuurlijk.
Om te beginnen: 19jr, hoogbegaafd, add, dyslectisch, DCD.
Hij heeft drie jaar gekleuterd. De reden om hem niet naar groep 3 te laten gaan was ‘omdat ie af en toe ineens als een teiger door de klas gaat springen’ en dus was ie niet klaar voor groep 3. Vervolgens alles op de basisschool met twee vingers in de neus en daar kwam ook nog bij dat hij door zijn motorische achterstand en zijn snelle begrip veel minder hoefde te doen dan zijn klasgenoten maar daarvoor kwam niet iets verdiepends of verbredende in de plaats.
Op het VO dacht ie zo lekker verder te kunnen en dat lukte in klas 1 nog wel maar bleef zitten in klas 2 en vervolgens in klas 3 weer. We hebben orthopedagogen, onszelf (docent VO), psychologen etc ingezet om hem aan het leren te krijgen maar hij zei ja en amen en deed nee en fuck you. Op advies zijn we toen opgehouden met ‘pushen’ en hebben hem alleen herinnerd en verder moest ie het zelf uitzoeken. Dit omdat andere kinderen in het gezin hier ook last van houden en om de goede sfeer te behouden. Uiteindelijk twee jaar geleden zijn TL (mavo) gehaald en hij ging naar een leuke mbo-opleiding.
Daar bleek hij veel van de dingen uit jaar 1 al zichzelf te hebben geleerd (ook zijn hobby) en dus haakte hij af. ROC wilde voor hem wel een aangepast programma maken zodat ie in twee ipv drie jaar klaar zou zijn. Maar nee, dit wilde hij niet. Toen hij achttien was is ie gestopt met de opleiding. Zijn vader zei dat de voorwaarde voor dit tussenjaar dan wel was dat hij ging werken.
In het inmiddels verstreken 1,25jr heeft hij welgeteld in totaal zes weken gewerkt. Hij zegt het in het begin leuk te vinden maar al gauw haakt ie af met allerlei smoesjes. Dat ie moet werken om zichzelf in levensonderhoud te voorzien krijg je er niet in.
Ondertussen houdt ie zich thuis niet aan de regels, doet wat ie zelf wil. Rookt, blowt en drinkt. Zijn vrienden wonen bij mij in de buurt en de verleiding was te groot om er snachts tussenuit te knijpen.
In de weken dat hij bij zijn vader was, dan ben ik bij mijn vriend, kwam hij daar gewoon niet thuis en zat ie stiekem in mijn huis met zijn vrienden. Voor oud en nieuw vorig jaar had ie gevraagd of ie dat met zijn vrienden in mijn huis mocht vieren. Ik heb dat verboden omdat een eerder feestje uit de hand was gelopen (dat wil zeggen: niets was opgeruimd en planten vertrapt enz).
Op nieuwjaarsdag bleken ze toch in mijn huis te zitten. Toen ik aan kwam zaten er een stuk of dertig kerels in mijn woonkamer te roken en blowen. Ze hadden dus gewoon ingebroken! Een sleutel had ie al lang niet meer. Zoon had een raampje zo opengezet van tevoren dat het leek dat ie op slot zat. Voor de rest was alles hermetisch gesloten. Dat ze door een raam naar binnen moesten vonden ze achteraf inderdaad wel een beetje vreemd.
Toen hebben we besloten dat hij door de week bij zijn vader moest zijn (woont in een dorp 15km verderop) en in het weekend kon hij dan hier zijn, mits ik er was.
Inmiddels is ie bij een psychiater en twee psychologen (en verslavingszorg heeft zich er nog even mee bemoeid) geweest maar hij leidt ze om de tuin en ze hebben nu ook gezegd dat hij momenteel niet te helpen is. Omdat ie thuis (beide huizen) zijn eigen regels bepaalt is er een ultimatum gesteld dat hij op 1 feb uit huis moet. Dat ie dan dus een kamer moet hebben en voorlopig zijn eigen boontjes moet doppen. Hij moet eerst op zijn bek vallen zegmaar.
Nu ben ik het daar mee eens (was al eerder mijn voorstel maar bij zijn vader duurt het altijd even voor ie dit soort dingen beseft).
Alleen: we hebben zorgplicht tot ie 21 is. Ik heb zelf geen financiële middelen hem te ondersteunen en bovendien moet ie zelf werken om inkomsten te krijgen.
Hoe pakken we dit op een goede manier aan?
Hij weet deze deadline al twee maanden overigens en heeft tot dusver niets ondernomen. We weten dat dingen in het verleden wellicht beter aangepakt hadden moeten worden maar dat valt nu niet meer te veranderen natuurlijk.
Om te beginnen: 19jr, hoogbegaafd, add, dyslectisch, DCD.
Hij heeft drie jaar gekleuterd. De reden om hem niet naar groep 3 te laten gaan was ‘omdat ie af en toe ineens als een teiger door de klas gaat springen’ en dus was ie niet klaar voor groep 3. Vervolgens alles op de basisschool met twee vingers in de neus en daar kwam ook nog bij dat hij door zijn motorische achterstand en zijn snelle begrip veel minder hoefde te doen dan zijn klasgenoten maar daarvoor kwam niet iets verdiepends of verbredende in de plaats.
Op het VO dacht ie zo lekker verder te kunnen en dat lukte in klas 1 nog wel maar bleef zitten in klas 2 en vervolgens in klas 3 weer. We hebben orthopedagogen, onszelf (docent VO), psychologen etc ingezet om hem aan het leren te krijgen maar hij zei ja en amen en deed nee en fuck you. Op advies zijn we toen opgehouden met ‘pushen’ en hebben hem alleen herinnerd en verder moest ie het zelf uitzoeken. Dit omdat andere kinderen in het gezin hier ook last van houden en om de goede sfeer te behouden. Uiteindelijk twee jaar geleden zijn TL (mavo) gehaald en hij ging naar een leuke mbo-opleiding.
Daar bleek hij veel van de dingen uit jaar 1 al zichzelf te hebben geleerd (ook zijn hobby) en dus haakte hij af. ROC wilde voor hem wel een aangepast programma maken zodat ie in twee ipv drie jaar klaar zou zijn. Maar nee, dit wilde hij niet. Toen hij achttien was is ie gestopt met de opleiding. Zijn vader zei dat de voorwaarde voor dit tussenjaar dan wel was dat hij ging werken.
In het inmiddels verstreken 1,25jr heeft hij welgeteld in totaal zes weken gewerkt. Hij zegt het in het begin leuk te vinden maar al gauw haakt ie af met allerlei smoesjes. Dat ie moet werken om zichzelf in levensonderhoud te voorzien krijg je er niet in.
Ondertussen houdt ie zich thuis niet aan de regels, doet wat ie zelf wil. Rookt, blowt en drinkt. Zijn vrienden wonen bij mij in de buurt en de verleiding was te groot om er snachts tussenuit te knijpen.
In de weken dat hij bij zijn vader was, dan ben ik bij mijn vriend, kwam hij daar gewoon niet thuis en zat ie stiekem in mijn huis met zijn vrienden. Voor oud en nieuw vorig jaar had ie gevraagd of ie dat met zijn vrienden in mijn huis mocht vieren. Ik heb dat verboden omdat een eerder feestje uit de hand was gelopen (dat wil zeggen: niets was opgeruimd en planten vertrapt enz).
Op nieuwjaarsdag bleken ze toch in mijn huis te zitten. Toen ik aan kwam zaten er een stuk of dertig kerels in mijn woonkamer te roken en blowen. Ze hadden dus gewoon ingebroken! Een sleutel had ie al lang niet meer. Zoon had een raampje zo opengezet van tevoren dat het leek dat ie op slot zat. Voor de rest was alles hermetisch gesloten. Dat ze door een raam naar binnen moesten vonden ze achteraf inderdaad wel een beetje vreemd.
Toen hebben we besloten dat hij door de week bij zijn vader moest zijn (woont in een dorp 15km verderop) en in het weekend kon hij dan hier zijn, mits ik er was.
Inmiddels is ie bij een psychiater en twee psychologen (en verslavingszorg heeft zich er nog even mee bemoeid) geweest maar hij leidt ze om de tuin en ze hebben nu ook gezegd dat hij momenteel niet te helpen is. Omdat ie thuis (beide huizen) zijn eigen regels bepaalt is er een ultimatum gesteld dat hij op 1 feb uit huis moet. Dat ie dan dus een kamer moet hebben en voorlopig zijn eigen boontjes moet doppen. Hij moet eerst op zijn bek vallen zegmaar.
Nu ben ik het daar mee eens (was al eerder mijn voorstel maar bij zijn vader duurt het altijd even voor ie dit soort dingen beseft).
Alleen: we hebben zorgplicht tot ie 21 is. Ik heb zelf geen financiële middelen hem te ondersteunen en bovendien moet ie zelf werken om inkomsten te krijgen.
Hoe pakken we dit op een goede manier aan?
Hij weet deze deadline al twee maanden overigens en heeft tot dusver niets ondernomen. We weten dat dingen in het verleden wellicht beter aangepakt hadden moeten worden maar dat valt nu niet meer te veranderen natuurlijk.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 15:04
[quote=attribuutje post_id=29494199 time=1547992175 user_id=44333
En ja hoor, ieder kind dat ontspoort daar zal wel wat aan de opvoeding gelegen hebben...zo simpel is het helaas niet hoor.
[/quote]
Nee zo simpel ligt het niet.
Maar als je wat etiketjes hebt dan heb je dus wat extra hulp nodig. Dan zijn gescheiden ouders die voorrang geven aan een nieuwe partner en heel veel broertjes en zusjes in ieder geval niet helpend.
Hier wordt to aangeraden om met behulp van een stappenplan een kamer voor zoon te zoeken en hem daar nog te ondersteunen.
Het kan zijn dat er over heen gelezen heb maar ik zie niet dat to dat gaat doen. 1 februari het huis uit zijn en je zoekt het maar uit.
En ja hoor, ieder kind dat ontspoort daar zal wel wat aan de opvoeding gelegen hebben...zo simpel is het helaas niet hoor.
[/quote]
Nee zo simpel ligt het niet.
Maar als je wat etiketjes hebt dan heb je dus wat extra hulp nodig. Dan zijn gescheiden ouders die voorrang geven aan een nieuwe partner en heel veel broertjes en zusjes in ieder geval niet helpend.
Hier wordt to aangeraden om met behulp van een stappenplan een kamer voor zoon te zoeken en hem daar nog te ondersteunen.
Het kan zijn dat er over heen gelezen heb maar ik zie niet dat to dat gaat doen. 1 februari het huis uit zijn en je zoekt het maar uit.
zondag 20 januari 2019 om 15:10
Je geeft er een mooie eigen interpretatie aan.sugarmiss schreef: ↑20-01-2019 13:44Als moeder bij haar nieuwe vriend is en zoon eigenlijk bij zijn vader hoort te zijn dan zit hij dus in het huis van zijn moeder.
Nu is hij 19 en volwassen. Masr vanaf welke leeftijd ging dat al zo?
Je kan er wel een batterij hulpverleners op los laten maar als dit bijvoorbeeld als sinds zijn 15e is zijn ouders gewoon te kort geschoten.
Heb je wel wens gewoon gepraat met je zoon om te vragen hoe hij zijn toekomst ziet en wat jullie samen kunnen doen om wel de juiste hulpye krijgen die hij wel vol Jan houden.
Of is get gebleven bij dreigen en commanderen en anders zoek je het zelf maar uit.
Als je goed hebt gelezen is er al veel langere tijd hulpverlening ingezet voor hem. Maar sinds hij 18 is geworden en ‘dus volwassen’ is bepaalt hij zijn eigen regels.
We praten regelmatig maar hij vind het allemaal wel best zo. En dat is altijd al zo geweest, kijkt niet naar de toekomst maar gaat echt voor de korte bevrediging. Als ie wel geld heeft is het meteen op enz. Hij wil niet iets worden maar hij wil iets zijn. Hij vind ook dat je van werk niet moe moet worden, waarom zou je dan werken? Werk moet alleen maar leuk zijn en bij voorkeur pas na 11:00 ‘s ochtends beginnen. Horeca voorgesteld maar dat is het allemaal niet.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 15:12
Natuurlijk beseft hij wel dat hij een probleem heeft. Dat toegeven is een tweede. Daarvoor moet je je ook veilig voelen. En ouders die dreigen je op straat te gooien, zijn geen veilige omgeving. Daar ga je alleen maar harder van blowen.suzyqfive schreef: ↑20-01-2019 14:58Zijn DCD is nauwelijks nog van invloed. Alleen het schrijven is nog steeds niet echt te lezen. Verder had ie een 9 voor gym op zijn eindlijst.
Mijn neefje (zelfde vriendengroep) heeft drie maanden in een kliniek gezeten. Maar die zag in dat hij een probleem heeft. Zoon niet.
Ik heb er wel eens aan gedacht om hem naar mijn broertje te sturen, die woont aan de andere kant van het land. Alleen hebben zij hun hele hebben en houwen verkocht en zijn voor onbepaalde tijd op wereldreis.
. En hoezo denk je dat zijn dcd nog nauwelijks een rol speelt? Dat gaat niet zomaar over. En zéker niet als je blowt. Dat hij een 9 heeft gehaald voor gym zegt mij wat dat betreft weinig.
impala wijzigde dit bericht op 20-01-2019 15:15
10.36% gewijzigd
.
. Lastig.
zondag 20 januari 2019 om 15:16
Hebben we gedaan maar dat is voor de lange bevrediging en hij weet het allemaal wel maar het blijft in de uitvoering hangen. Dwz: hij geeft zijn geld meteen uit zodra het binnen is. En voor financieel beheer moet hij toestemming geven en dat wil hij niet.-jolijn- schreef: ↑20-01-2019 14:01Natuurlijk is deze jongen niet in staat om per 1 februari iets geregeld te krijgen. Hij heeft DCD en ADD, dat soort dingen kan hij helemaal niet overzien.
Ga samen met hem op zoek naar een woonruimte en een paar huisgenoten en neem hem de eerste tijd ook echt aan de hand: is er een uitkering te regelen, hoeveel kleine baantjes zijn er nodig om de huur te kunnen betalen, welke kosten zijn er nog meer, etc. Leer hem hoe hij potjes kan maken voor de vaste lasten, zodat hij inzicht krijgt in hoeveel er overblijft voor blowen. Als hij daar dan niet genoeg aan heeft, zal hij meer moeten werken.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 15:24
Mijn andere kinderen zijn ook echt niet zo, gelukkig. Zijn anderhalfjaar jongere zusje vindt dit echt verschrikkelijk. Zij werkt al anderhalf jaar bij de jumbo naast school, waar ze nu wel even mee gestopt is omdat het toch niet de juiste opleiding was maar pakt wel alles aan om een juiste keuze te kunnen maken en maakt meer uren bij jumbo. Mijn jongste drie doen regelmatig heitje voor karweitje om extra te kunnen sparen. Goed, elk kind is anders (gelukkig).Yella78 schreef: ↑20-01-2019 14:17Mijn grote angst. Mijn zoons zijn 15 en 13, maar hier ben ik dus erg bang voor. Ook allebei diagnoses en nu al zeer passief. Vorige week in de krant een groot artikel, volgens mij in de AD-weekendbijlage over een zoon die al zijn derde tussenjaar had. Voor mij is de angst daarvoor mede de aanleiding om een andere weg in te slaan qua werk en een bedrijf te starten waar mijn zoons t.z.t. een rol in kunnen spelen.
Voor TO: ik denk inderdaad samen met hem die kamer zoeken. Misschien elke dag een halfuurtje inplannen om erover te praten en concrete acties met tijdlijn op te schrijven, zodat het zwart op wit staat en ook voor hem concreet wordt. Want dingen die niet heel concreet zijn, kunnen voor veel mensen aanvoelen als een onoverzichtelijk iets waar ze geen ingang in zien, om mee te starten. Dus in kleine brokjes opdelen, behapbaar maken.
Verder veel sterkte.
Wat lijkt het me fijn om kinderen te hebben die proactief zijn en uit zichzelf dingen doen... Dus alle mensen die wél dat soort kinderen hebben, oordeel niet te makkelijk over ouders, zo simpel is het echt niet.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 15:28
Begrijp ik nu goed dat jij alleenstaande moeder van acht kinderen bent? Als hij naar zijn vader gaat en jij naar je vriend, gaan dan alle acht kinderen naar de vader? En is hij de oudste?
Het lijkt me ontzettend moeilijk om hier goed mee om te gaan en ik heb echt respect voor je hoe je dit allemaal probeert aan te pakken. Mensen die proactieve en gezonde en verstandige kinderen hebben, weten niet hoe zwaar het is als je een zorgenkind hebt.
Lastig om je advies te geven, maar ik denk dat hij erg geholpen is met een eigen en veilige plek en om die te zoeken zou ik hem maximaal helpen. Ook al moet jij het voorschot/borg betalen. Dan kan hij een nieuwe start maken, wie weet gaat het daarna een heel klein beetje beter. Heel veel sterkte in elk geval!
Het lijkt me ontzettend moeilijk om hier goed mee om te gaan en ik heb echt respect voor je hoe je dit allemaal probeert aan te pakken. Mensen die proactieve en gezonde en verstandige kinderen hebben, weten niet hoe zwaar het is als je een zorgenkind hebt.
Lastig om je advies te geven, maar ik denk dat hij erg geholpen is met een eigen en veilige plek en om die te zoeken zou ik hem maximaal helpen. Ook al moet jij het voorschot/borg betalen. Dan kan hij een nieuwe start maken, wie weet gaat het daarna een heel klein beetje beter. Heel veel sterkte in elk geval!
Beter een half motto....
zondag 20 januari 2019 om 15:30
Ja dat gaf ik al aan dat hij nu volwassen is. En je zegt dat er langere tijd hulpverlening is. En ik geef aan dat een hele batterij hulpverlening geen zin heeft als zijn ouders er niet voor hem zijn.suzyqfive schreef: ↑20-01-2019 15:10Je geeft er een mooie eigen interpretatie aan.
Als je goed hebt gelezen is er al veel langere tijd hulpverlening ingezet voor hem. Maar sinds hij 18 is geworden en ‘dus volwassen’ is bepaalt hij zijn eigen regels.
We praten regelmatig maar hij vind het allemaal wel best zo. En dat is altijd al zo geweest, kijkt niet naar de toekomst maar gaat echt voor de korte bevrediging. Als ie wel geld heeft is het meteen op enz. Hij wil niet iets worden maar hij wil iets zijn. Hij vind ook dat je van werk niet moe moet worden, waarom zou je dan werken? Werk moet alleen maar leuk zijn en bij voorkeur pas na 11:00 ‘s ochtends beginnen. Horeca voorgesteld maar dat is het allemaal niet.
En hoe lang je al weekends bij je nieuwe vriend zit daar geef je wijselijk geen antwoord op.
Gaan de broertjes en zusjes die jonger zijn ook mee naar de weekenden bij je nieuwe vriend of laat je die ook alleen.
In dat laatste geval niet gek opkijken als er nog q ontspoort.
zondag 20 januari 2019 om 15:30
Ik kende het niet en het lijkt er wel op inderdaad. Alleen het aankomen niet. Van de zomer is hij verplicht mee gegaan op vakantie met zijn vader (we wilden hem niet alleen thuis hebben). Toen kon ie niet blowen en zagen we een beetje van de ‘oude zoon’ terug.impala schreef: ↑20-01-2019 14:40Het is met zijn diagnoses al heel lastig om motivatie te hebben voor iets dat hij niet kent. En blowen maakt dat alleen maar erger. Wel eens gehoord van a-motivational syndroom? En kent je zoon dat?
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Amotivationeel_syndroom
Die bankzitter uit dat artikel in het AD blowde ook de hele dag.... Vicieuze cirkel.
Schiet me al lezende steeds meer door het hoofd om hem toch naar De kliniek te sturen. Ik zal dat met hem bespreken.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 15:35
DCD staat voor developmental coördination disorder. Maw: verstoorde ontwikkeling in de motoriek. Als peuter/kleuter struikelde hij alleen maar over zijn eigen voeten. Was vaak bont en blauw omdat ie ergens vanaf viel tegenaan liep enz. Maar hij was nu eenmaal graag buiten en we hebben altijd vrij laten spelen. Op zijn handschrift na is daar nog maar weinig van te merken en met computers is dat tegenwoordig toch niet meer zo’n groot probleem.attribuutje schreef: ↑20-01-2019 14:49Excuus helemaal over dat CDC heen gelezen, ik weet ook niet wat het is. Bij mijn zoon is ook iets aan de hand, het heeft alleen nooit een " stickertje" gekregen. En ja hoor, ieder kind dat ontspoort daar zal wel wat aan de opvoeding gelegen hebben...zo simpel is het helaas niet hoor.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 15:37
zondag 20 januari 2019 om 15:42
Mijn zoons hebben allebei geen startkwalificatie, wel een verklaring van het uwv dat ze niet kunnen werken/studeren.suzyqfive schreef: ↑20-01-2019 14:52Hij heeft geen recht op bijstand omdat hij geen startkwalificatie heeft. Hij weet heel goed hoe hij een kamer moet zoeken. Hij had van de zomer ook een kamer aangeboden gekregen maar ook dat heeft ie moeten laten gaan omdat hij de borg van €250,- niet kon betalen. Als we dit voorschieten (ik heb die mogelijkheid al niet) is het weer iets dat ie zelf niet heeft gedaan en is het gewoon handje ophouden, dan ziet ie weer geen noodzaak om te werken blijft ie daar zitten totdat ze om de huur komen, dat betaalt ie niet enz enz.
Woensdag jl was het laatste gesprek met de psych. Zijn vader is daarbij geweest.
Wat hij wel en niet kan kan ik natuurlijk niet beoordelen, maar ik word echt beroerd als ik aan die jongen denk en wat hij allemaal zou moeten kunnen maar niet voor elkaar krijgt.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 20 januari 2019 om 15:50
Nee zo simpel ligt het niet.
Maar als je wat etiketjes hebt dan heb je dus wat extra hulp nodig. Dan zijn gescheiden ouders die voorrang geven aan een nieuwe partner en heel veel broertjes en zusjes in ieder geval niet helpend.
Hier wordt to aangeraden om met behulp van een stappenplan een kamer voor zoon te zoeken en hem daar nog te ondersteunen.
Het kan zijn dat er over heen gelezen heb maar ik zie niet dat to dat gaat doen. 1 februari het huis uit zijn en je zoekt het maar uit.
[/quote]
Vader en ik hebben altijd goed contact gehad over de kinderen. Maar die zit er helemaal doorheen zo. En in elk gezin waar meer kinderen komen is er minder aandacht. Een stappenplan is gemaakt met de psych maar daar deed ie niets mee. Dat is met alles zo. En alles wordt tot het laatst uitgesteld. Hij kan heel prima zijn vakantie plannen en wat ie daarvoor nodig heeft en zijn tas voor scouting inpakken (ok, hij vergeet wel eens iets). Voor leuke dingen kan ie het allemaal prima regelen. Projecten op school met een groepje was hij de leider. Knutselen enz gaat prima. Video’s bewerken, films maken. Hij zat op een montessoribasisschool en daar werd ie echt als een montessorikind gezien. Geen probleem alleen soms met de deadline. En daar komt het meteen om de hoek kijken: wat hij leuk vindt krijgt een goede inzet, werk zoeken heeft ie allemaal zelf gedaan, de kamer die hij eerst kon krijgen ook. Het is alleen het volhouden en inzet tonen bij dingen die hij niet leuk vindt.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 15:50
Weet je wel wat DCD is?impala schreef: ↑20-01-2019 15:12Natuurlijk beseft hij wel dat hij een probleem heeft. Dat toegeven is een tweede. Daarvoor moet je je ook veilig voelen. En ouders die dreigen je op straat te gooien, zijn geen veilige omgeving. Daar ga je alleen maar harder van blowen.
En hoezo denk je dat zijn dcd nog nauwelijks een rol speelt? Dat gaat niet zomaar over. En zéker niet als je blowt. Dat hij een 9 heeft gehaald voor gym zegt mij wat dat betreft weinig.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 15:53
[/quote]
Nee zo simpel ligt het niet.
Maar als je wat etiketjes hebt dan heb je dus wat extra hulp nodig. Dan zijn gescheiden ouders die voorrang geven aan een nieuwe partner en heel veel broertjes en zusjes in ieder geval niet helpend.
Hier wordt to aangeraden om met behulp van een stappenplan een kamer voor zoon te zoeken en hem daar nog te ondersteunen.
Het kan zijn dat er over heen gelezen heb maar ik zie niet dat to dat gaat doen. 1 februari het huis uit zijn en je zoekt het maar uit.
[/quote]
+ 1
Nee zo simpel ligt het niet.
Maar als je wat etiketjes hebt dan heb je dus wat extra hulp nodig. Dan zijn gescheiden ouders die voorrang geven aan een nieuwe partner en heel veel broertjes en zusjes in ieder geval niet helpend.
Hier wordt to aangeraden om met behulp van een stappenplan een kamer voor zoon te zoeken en hem daar nog te ondersteunen.
Het kan zijn dat er over heen gelezen heb maar ik zie niet dat to dat gaat doen. 1 februari het huis uit zijn en je zoekt het maar uit.
[/quote]
+ 1
zondag 20 januari 2019 om 15:55
suzyqfive schreef: ↑20-01-2019 15:24Mijn andere kinderen zijn ook echt niet zo, gelukkig. Zijn anderhalfjaar jongere zusje vindt dit echt verschrikkelijk. Zij werkt al anderhalf jaar bij de jumbo naast school, waar ze nu wel even mee gestopt is omdat het toch niet de juiste opleiding was maar pakt wel alles aan om een juiste keuze te kunnen maken en maakt meer uren bij jumbo. Mijn jongste drie doen regelmatig heitje voor karweitje om extra te kunnen sparen. Goed, elk kind is anders (gelukkig).
Deze post zegt meer dan genoeg. Je vergelijkt je zoon met zijn broers en zus. Als mijn moeder zo naar mij keek zou ik me ook ongans blowen.
Je zoon heeft een aantal beperkingen en heeft hulp nodig. Hulp die jij niet biedt, aangezien je dreigt met uit huis zetten en vooral kijkt naar de broers en zussen die wel de 'juiste' keuzes maken.
Is het wel eens in je opgekomen dat het geen onwil, maar onmacht is van je zoon?
zondag 20 januari 2019 om 15:55
Eens.JollyRider schreef: ↑20-01-2019 12:12In alle eerlijkheid, ik zou hem het huis uit zetten. Deze jongen heeft heel dringend een confrontatie met de werkelijkheid nodig, niet nog meer bescherming imho
zondag 20 januari 2019 om 15:58
Vader en ik hebben altijd goed contact gehad over de kinderen. Maar die zit er helemaal doorheen zo. En in elk gezin waar meer kinderen komen is er minder aandacht. Een stappenplan is gemaakt met de psych maar daar deed ie niets mee. Dat is met alles zo. En alles wordt tot het laatst uitgesteld. Hij kan heel prima zijn vakantie plannen en wat ie daarvoor nodig heeft en zijn tas voor scouting inpakken (ok, hij vergeet wel eens iets). Voor leuke dingen kan ie het allemaal prima regelen. Projecten op school met een groepje was hij de leider. Knutselen enz gaat prima. Video’s bewerken, films maken. Hij zat op een montessoribasisschool en daar werd ie echt als een montessorikind gezien. Geen probleem alleen soms met de deadline. En daar komt het meteen om de hoek kijken: wat hij leuk vindt krijgt een goede inzet, werk zoeken heeft ie allemaal zelf gedaan, de kamer die hij eerst kon krijgen ook. Het is alleen het volhouden en inzet tonen bij dingen die hij niet leuk vindt.suzyqfive schreef: ↑20-01-2019 15:50Nee zo simpel ligt het niet.
Maar als je wat etiketjes hebt dan heb je dus wat extra hulp nodig. Dan zijn gescheiden ouders die voorrang geven aan een nieuwe partner en heel veel broertjes en zusjes in ieder geval niet helpend.
Hier wordt to aangeraden om met behulp van een stappenplan een kamer voor zoon te zoeken en hem daar nog te ondersteunen.
Het kan zijn dat er over heen gelezen heb maar ik zie niet dat to dat gaat doen. 1 februari het huis uit zijn en je zoekt het maar uit.
[/quote]
Hij is toch hb en heeft ADD? Bovenstaande post is een heel goed voorbeeld van hoe een ADD'er werkt.
zondag 20 januari 2019 om 16:00
Ja
Dat hij het gymmen onder de knie heeft gekregen wil niet zeggen dat het nu over is.
Kinderen met DCD kunnen leren om allerlei motorische taken goed uit te voeren, maar kunnen moeite blijven houden met nieuwe taken en met het plannen en organiseren van bijvoorbeeld het huiswerk.
https://www.balansdigitaal.nl/kennis/wat-is-dcd/
impala wijzigde dit bericht op 20-01-2019 16:04
61.94% gewijzigd
.
zondag 20 januari 2019 om 16:01
Ik ben wel alleenstaande ouder maar niet van acht kinderen. Hij heeft naast zijn anderhalfjaar jongere zusje nog drie zusjes bij mij en bij zijn vader drie broertjes.Bim schreef: ↑20-01-2019 15:28Begrijp ik nu goed dat jij alleenstaande moeder van acht kinderen bent? Als hij naar zijn vader gaat en jij naar je vriend, gaan dan alle acht kinderen naar de vader? En is hij de oudste?
Het lijkt me ontzettend moeilijk om hier goed mee om te gaan en ik heb echt respect voor je hoe je dit allemaal probeert aan te pakken. Mensen die proactieve en gezonde en verstandige kinderen hebben, weten niet hoe zwaar het is als je een zorgenkind hebt.
Lastig om je advies te geven, maar ik denk dat hij erg geholpen is met een eigen en veilige plek en om die te zoeken zou ik hem maximaal helpen. Ook al moet jij het voorschot/borg betalen. Dan kan hij een nieuwe start maken, wie weet gaat het daarna een heel klein beetje beter. Heel veel sterkte in elk geval!
Probleem is dat ik zelf echt geen middelen heb om hem te helpen omdat ik helaas in de ziektewet ben beland. Zijn vader zegt dat hulpverleners hebben gezegd dat ook niet te doen voor hem omdat het hèt probleem niet oplost en dat ie eerst zelf moet inzien dat hij wat moet doen om ergens te kunnen wonen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 16:09
Pff Suzy, nog niet alles doorgelezen omdat dit me zo raakt. Had over mijn zoon van 20 kunnen gaan, met het verschil dat hij nu uiteindelijk wel de juiste hulp en onderkomen heeft na jaren tobben. Vooralsnog eens met Solo (voor zover alles gelezen, moest even stoppen vanuit emotie) maar wat een spagaat waar je in zit! Ik laat het nog even bezinken, lees alles nog door en hoop dan meer inhoudelijk te kunnen reageren.
Het is hier na alle ellende van de laatste jaren pas 4 weken wat rustiger doordat zoon nu begeleid woont. Wilde je een hart onder de riem steken want waar jij en zoon doorgaan is zo hartbrekend en verscheurend.
Het is hier na alle ellende van de laatste jaren pas 4 weken wat rustiger doordat zoon nu begeleid woont. Wilde je een hart onder de riem steken want waar jij en zoon doorgaan is zo hartbrekend en verscheurend.
zondag 20 januari 2019 om 16:09
Die verklaring heeft hij niet omdat hij wel kan werken en studeren. En een uitkering krijg je dan niet zomaar hier. En daarbij: een uitkering is prima als je zelf niet in staat bent iets te doen om wat voor reden dan ook maar als je wel in staat bent te werken dan is een uitkering alleen nodig in sommige omstandigheden om iets te overbruggen.Solomio schreef: ↑20-01-2019 15:42Mijn zoons hebben allebei geen startkwalificatie, wel een verklaring van het uwv dat ze niet kunnen werken/studeren.
Wat hij wel en niet kan kan ik natuurlijk niet beoordelen, maar ik word echt beroerd als ik aan die jongen denk en wat hij allemaal zou moeten kunnen maar niet voor elkaar krijgt.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 16:10
Suzyfive, ik zou niet meer reageren op de mensen die iets anders lezen dan jij schrijft. Kost je alleen maar energie. Aan de kant staan en oordelen is een stuk makkelijker dan er middenin zitten.
Ik maak van dichtbij vergelijkbare problematiek mee en weet dat het ontzettend zwaar voor de ouders is. Want je hebt al zoveel geprobeerd, niets lijkt te helpen. En soms lijkt er gewoon geen oplossing, want hij wil niet meewerken en dan is het een moeilijk verhaal.
Voor allen die iets soortgelijks meemaken wens ik veel sterkte toe.
Ik maak van dichtbij vergelijkbare problematiek mee en weet dat het ontzettend zwaar voor de ouders is. Want je hebt al zoveel geprobeerd, niets lijkt te helpen. En soms lijkt er gewoon geen oplossing, want hij wil niet meewerken en dan is het een moeilijk verhaal.
Voor allen die iets soortgelijks meemaken wens ik veel sterkte toe.
zondag 20 januari 2019 om 16:18
Zoek eens hulp voor jezelf, bijvoorbeeld via een verslavingskliniek. Er zijn ook gespreksgroepen voor ouders. wellicht fijn om ervaringen te kunnen delen. Ik denk dat zijn verslaving voor nu zijn grootste probleem is. Wellicht staat hij open voor een afkicktraject?
Je moet vasthouden aan je ultimatum anders ben je al je geloofwaardigheid kwijt en zal hij voortaan echt een loopje met je nemen. Maar bespreek en bekijk nog eens alle opties.
zondag 20 januari 2019 om 16:18
Solomio schreef: ↑20-01-2019 14:30N.a.v. dit topic probeer ik me voor te stellen wat er gebeurd zou zijn als ik mijn zoon gezegd had dat ie over 2 maanden de deur uit moet zijn.
Ik weet het niet zeker, maar ik weet eigenlijk alleen maar dat hij totaal in paniek zou zijn geraakt en wrsch in angst en beven die datum zou afwachten. Geen idee wat te doen, geen idee wat z'n moeder zou doen, gewoon alleen maar paniek.
Dit. Maar het ondertussen zelf ook niet meer aankunnen en niet de juiste hulp en steun kunnen vinden, grotendeels door de leeftijd. Echt hartverscheurend, tranen lopen gewoon over mijn wangen nu door alle strijd, doorstane machteloosheid en een achtbaan van emoties. Je houdt hoe dan ook van je kind ondanks dat je het soms zo beu bent als koude pap omdat het je leven zo ontwricht en je geen kant uit kunt vanaf hun 18e. Zo verdrietig. Ik wens iedereen die hiermee te kampen heeft de juiste mensen op de juiste stoel om zich heen.
