Kinderen
alle pijlers
Zoon
donderdag 11 september 2025 om 11:27
Mijn zoon van 19 kan 's ochtends al jaren zijn bed niet uitkomen, omdat hij de hele nacht online zit.
Hij zit op het MBO en hij heeft een geschiedenis van altijd te laat komen, of helemaal niet komen opdagen.
Ook bij de 5 bijbaantjes die hij inmiddels al gehad heeft.
Het was zwaar om hem door het voortgezet onderwijs te krijgen.
Altijd opstaan om hem uit bed te krijgen, want anders bleef hij gewoon liggen. En de tijd in de gaten houden, anders ging hij rustig een uur ontbijten en nog een tijdje op zijn telefoon en daarna een uurtje douchen.
We hebben een aantal keer bij de leerplichtambtenaar gezeten en gesprekken met docenten hierover gehad.
Dan doet hij heel redelijk, zegt dat hij begrijpt dat dit zo niet kan maar er verandert vervolgens niets.
We hebben het er erg vaak met hem over gehad, of hij misschien hulp nodig heeft, zich niet lekker in zijn vel voelt, of wat dan ook.
En we kunnen goed met hem praten en lachen, zijn vader en ik. Hij is niet depressief, heeft geen andere problemen, hij geeft zelf aan dat hij gewoon niet zo'n zin heeft in school of werken. En wat iedereen daarvan vindt, maakt hem niets uit. Hij is wel heel actief met zijn hobby.
Maar nu is dus het nieuwe schooljaar begonnen, (hij wilde deze opleiding zelf doen) en begint het weer van voor af aan.
Zelf vindt hij het allemaal maar overdreven als wij boos worden. Docenten zijn ook allemaal stom, de managers bij de bijbaantjes waren ook allemaal zeikerds.
Buiten dit gedoe om, is het een leuke jongen, hij heeft vrienden, een vriendin en dus een hobby die hij vaak uitvoert.
Maar gisteren was het dus weer raak, hij bleef gewoon in bed liggen want hij was zo moe. (de 1000e keer)
Omringd door vuile vaat.
Hij is erg groot, dus uit bed sleuren gaat niet.
Hij lag daar te stinken om 10:00 dus ik doe zijn gordijnen open, en hij zegt "de gordijnen opendoen gaat echt niet helpen hoor"
Toen werd ik woest en ik heb dus heel hard geschreeuwd tegen hem. En ik heb expres zo'n ranzig bord stuk gegooid op de grond.
En een schaaltje met nootjes knalde door zijn hele kamer. Het was echt akelig en ik voel me er superrot over. Toen heb ik beneden een tijdje zitten janken.
Ik ga het er straks met hem over hebben, dat ik wanhopig werd maar dat mijn reactie niet oke was.
Wat moet ik hiermee? Is dit herkenbaar voor anderen?
Ik kan hem toch niet maar in zijn bed laten liggen en niet naar school laten gaan? Of moet ik dat juist wel doen? Kan dit vanzelf goedkomen?
Vandaag ligt hij dus weer in bed, ik krijg hem er niet uit.
Met iemand praten heeft geen zin, hij laat zich niets vertellen en hij is niet snel onder de indruk.
Hij zit op het MBO en hij heeft een geschiedenis van altijd te laat komen, of helemaal niet komen opdagen.
Ook bij de 5 bijbaantjes die hij inmiddels al gehad heeft.
Het was zwaar om hem door het voortgezet onderwijs te krijgen.
Altijd opstaan om hem uit bed te krijgen, want anders bleef hij gewoon liggen. En de tijd in de gaten houden, anders ging hij rustig een uur ontbijten en nog een tijdje op zijn telefoon en daarna een uurtje douchen.
We hebben een aantal keer bij de leerplichtambtenaar gezeten en gesprekken met docenten hierover gehad.
Dan doet hij heel redelijk, zegt dat hij begrijpt dat dit zo niet kan maar er verandert vervolgens niets.
We hebben het er erg vaak met hem over gehad, of hij misschien hulp nodig heeft, zich niet lekker in zijn vel voelt, of wat dan ook.
En we kunnen goed met hem praten en lachen, zijn vader en ik. Hij is niet depressief, heeft geen andere problemen, hij geeft zelf aan dat hij gewoon niet zo'n zin heeft in school of werken. En wat iedereen daarvan vindt, maakt hem niets uit. Hij is wel heel actief met zijn hobby.
Maar nu is dus het nieuwe schooljaar begonnen, (hij wilde deze opleiding zelf doen) en begint het weer van voor af aan.
Zelf vindt hij het allemaal maar overdreven als wij boos worden. Docenten zijn ook allemaal stom, de managers bij de bijbaantjes waren ook allemaal zeikerds.
Buiten dit gedoe om, is het een leuke jongen, hij heeft vrienden, een vriendin en dus een hobby die hij vaak uitvoert.
Maar gisteren was het dus weer raak, hij bleef gewoon in bed liggen want hij was zo moe. (de 1000e keer)
Omringd door vuile vaat.
Hij is erg groot, dus uit bed sleuren gaat niet.
Hij lag daar te stinken om 10:00 dus ik doe zijn gordijnen open, en hij zegt "de gordijnen opendoen gaat echt niet helpen hoor"
Toen werd ik woest en ik heb dus heel hard geschreeuwd tegen hem. En ik heb expres zo'n ranzig bord stuk gegooid op de grond.
En een schaaltje met nootjes knalde door zijn hele kamer. Het was echt akelig en ik voel me er superrot over. Toen heb ik beneden een tijdje zitten janken.
Ik ga het er straks met hem over hebben, dat ik wanhopig werd maar dat mijn reactie niet oke was.
Wat moet ik hiermee? Is dit herkenbaar voor anderen?
Ik kan hem toch niet maar in zijn bed laten liggen en niet naar school laten gaan? Of moet ik dat juist wel doen? Kan dit vanzelf goedkomen?
Vandaag ligt hij dus weer in bed, ik krijg hem er niet uit.
Met iemand praten heeft geen zin, hij laat zich niets vertellen en hij is niet snel onder de indruk.
vrijdag 12 september 2025 om 11:06
Ik geloof dat diagnoses in sommige gevallen juist nodig zijn omdat er uitzonderingen worden gemaakt voor mensen met zo’n diagnose, en uitzonderingen zijn vaak lastig te organiseren en kosten geld.Solomio schreef: ↑12-09-2025 10:33Er is helemaal geen ruimte voor iedereen. Er zijn twee smaken: of je mankeert niks en kunt dan dus alles, of je kunt niet alles en dan moet daar een diagnose voor komen anders nemen we het niet serieus.
Dat er verschillen zijn tussen mensen wordt helemaal niet meer gezien, laat staan gewaardeerd.
Als er echt ruimte was voor iedereen waren al die diagnoses niet nodig.
De dochter van een vriendin heeft een ADHD-diagnose en hoeft daarom op het HBO geen eindscriptie te schrijven en mag in plaats daarvan een stage lopen (van 6 maanden), daarnaast krijgt ze extra financiële ondersteuning (uit een potje van de gemeente) omdat ze naast haar studie geen ruimte heeft voor een bijbaantje. Dat is toch heel goed geregeld en wat mij betreft een voorbeeld van voortschrijdend inzicht: diagnoses worden serieus genomen en er wordt meegedacht (en -betaald). Ik snap wel dat een diagnose een vereiste is om in aanmerking te komen voor een ‘speciale behandeling’.
vrijdag 12 september 2025 om 11:09
Wat mooi om meer inzicht te krijgen in jouw achtergrond, dan is je opvoeding toch helemaal te verklaren.Yakuzakiko schreef: ↑12-09-2025 10:52Wat een maffe aannames lees ik. Wij zijn een heel normaal, zelfs leuk gezin.
Van achterover leunen is geen sprake, we zijn beiden altijd enorm betrokken bij onze kinderen. We helpen ze, maar stimuleren ze ook om zelf hun dingen op te pakken en een baantje te zoeken.
En hoe je eigen jeugd was, bepaalt ook hoe je zelf gaat opvoeden denk ik.
Ik was net zo'n hoopje ellende als Solomio toen ik uit huis ging. Mijn ouders pushten mij altijd om dingen zelf te doen, zelfstandig te worden, en ik moest kostgeld betalen van mijn bijbaantje. Het voelde erg eenzaam allemaal, ik was nog helemaal niet klaar voor alles.
Ik ben jarenlang zo gigantisch verloren geweest, het was alleen maar overleven terwijl leeftijdgenoten leuke studies of banen gingen doen.
Daar heb ik uiteindelijk hulp voor gezocht, maar ik zal altijd zacht naar mijn kinderen blijven. (behalve eergisteren dan)
Ik denk dat iedereen wel dingen anders kan doen in de opvoeding, wie doet het nou helemaal perfect? Ook de mensen die hier superconsequent zijn zullen vervelende dingen met hun kinderen hebben.
Maar mijn zoon is vandaag iig zelf opgestaan en naar school gegaan dus mijn dag is goed.
Je wilt niet dat je kind hetzelfde mee maakt als jij.
Pas op dat je niet projecteert, probeer te kijken naar wat er bij hem speelt.
Komt alles voor hem ook te vroeg? Is dit een fase waar hij doorheen komt. Etc. Zo ja, dan doe je het toch fantastisch.
Hoe heeft jouw zoon gereageerd op jouw uitbarsting?
Vind ik ook wel veelzeggend. Ik hoop met een stukje berouw en empathie.
Je uitbarsting is zo ontzettend menselijk, het geeft je gevoel van machteloosheid weer. En hopelijk een ingang om echt in een kwetsbaar en verbindend gesprek te komen met hem. Wat wellicht al kan helpen voor hem dat kleine stapje verder te maken. De eerste stap is al gezet lees ik, fantastisch!
vrijdag 12 september 2025 om 11:20
Laat je zoon deze kijken op TikTok.
https://vm.tiktok.com/ZGday8dTW/
En anders kun je hem nog inschrijven voor Kamp van Koningsbrugge.
https://vm.tiktok.com/ZGday8dTW/
En anders kun je hem nog inschrijven voor Kamp van Koningsbrugge.
vrijdag 12 september 2025 om 11:28
Yakuzakiko schreef: ↑12-09-2025 10:52Wat een maffe aannames lees ik. Wij zijn een heel normaal, zelfs leuk gezin.
Van achterover leunen is geen sprake, we zijn beiden altijd enorm betrokken bij onze kinderen. We helpen ze, maar stimuleren ze ook om zelf hun dingen op te pakken en een baantje te zoeken.
En hoe je eigen jeugd was, bepaalt ook hoe je zelf gaat opvoeden denk ik.
Ik was net zo'n hoopje ellende als Solomio toen ik uit huis ging. Mijn ouders pushten mij altijd om dingen zelf te doen, zelfstandig te worden, en ik moest kostgeld betalen van mijn bijbaantje. Het voelde erg eenzaam allemaal, ik was nog helemaal niet klaar voor alles.
Ik ben jarenlang zo gigantisch verloren geweest, het was alleen maar overleven terwijl leeftijdgenoten leuke studies of banen gingen doen.
Daar heb ik uiteindelijk hulp voor gezocht, maar ik zal altijd zacht naar mijn kinderen blijven. (behalve eergisteren dan
Ik denk dat iedereen wel dingen anders kan doen in de opvoeding, wie doet het nou helemaal perfect? Ook de mensen die hier superconsequent zijn zullen vervelende dingen met hun kinderen hebben.
Maar mijn zoon is vandaag iig zelf opgestaan en naar school gegaan dus mijn dag is goed.
Laat je niks wijsmaken, ik denk dat heel veel mensen in dit topic vooral zichzelf willen overtuigen dat ze het goed hebben gedaan.
Wees jij maar zacht, dat heeft de wereld meer nodig dan ooit.
vrijdag 12 september 2025 om 11:31
Ik ben me altijd heel erg bewust van eventueel projectiegedrag van mezelf. Al toen ze baby waren, als ik het koud had wilde ik kind ook een extra kledingstuk aantrekken, en vroeg me dan altijd af of kind het eigenlijk wel ook koud had of dat ze al warm genoeg gekleed waren. Het gaat nu natuurlijk niet meer over kleding maar over andere zaken, maar ik ben daar nog altijd mee bezig.Qiya schreef: ↑12-09-2025 11:09Wat mooi om meer inzicht te krijgen in jouw achtergrond, dan is je opvoeding toch helemaal te verklaren.
Je wilt niet dat je kind hetzelfde mee maakt als jij.
Pas op dat je niet projecteert, probeer te kijken naar wat er bij hem speelt.
Komt alles voor hem ook te vroeg? Is dit een fase waar hij doorheen komt. Etc. Zo ja, dan doe je het toch fantastisch.
Hoe heeft jouw zoon gereageerd op jouw uitbarsting?
Vind ik ook wel veelzeggend. Ik hoop met een stukje berouw en empathie.
Je uitbarsting is zo ontzettend menselijk, het geeft je gevoel van machteloosheid weer. En hopelijk een ingang om echt in een kwetsbaar en verbindend gesprek te komen met hem. Wat wellicht al kan helpen voor hem dat kleine stapje verder te maken. De eerste stap is al gezet lees ik, fantastisch!
Tegen mijn ene kind kan ik zeggen 'je moet even met Duo bellen' en tegen het andere kind zeg ik 'We moeten eigenlijk Duo even bellen, doe jij dat of wil je dat we het samen doen?
We hebben verder nog niet gesproken, mss vanmiddag!
Ik sprong een beetje van de hak op de tak zie ik
Maar het tweede stukje over Duo geeft weer dat ik goed oplet wie wat nodig heeft en niet klakkeloos projecteer.
anoniem_68c5761bc092b wijzigde dit bericht op 12-09-2025 11:34
5.38% gewijzigd
vrijdag 12 september 2025 om 11:31
Sorry maar wat een raar filmpje! Dit kun je echt niet posten hoor.Een-nieuw-geluid schreef: ↑12-09-2025 11:20Laat je zoon deze kijken op TikTok.
https://vm.tiktok.com/ZGday8dTW/
En anders kun je hem nog inschrijven voor Kamp van Koningsbrugge.
vrijdag 12 september 2025 om 11:44
Mijn punt is:Claire45 schreef: ↑12-09-2025 11:06Ik geloof dat diagnoses in sommige gevallen juist nodig zijn omdat er uitzonderingen worden gemaakt voor mensen met zo’n diagnose, en uitzonderingen zijn vaak lastig te organiseren en kosten geld.
De dochter van een vriendin heeft een ADHD-diagnose en hoeft daarom op het HBO geen eindscriptie te schrijven en mag in plaats daarvan een stage lopen (van 6 maanden), daarnaast krijgt ze extra financiële ondersteuning (uit een potje van de gemeente) omdat ze naast haar studie geen ruimte heeft voor een bijbaantje. Dat is toch heel goed geregeld en wat mij betreft een voorbeeld van voortschrijdend inzicht: diagnoses worden serieus genomen en er wordt meegedacht (en -betaald). Ik snap wel dat een diagnose een vereiste is om in aanmerking te komen voor een ‘speciale behandeling’.
Diagnoses zouden niet (of iig veel minder) nodig zijn als we een tolerantere maatschappij zouden hebben.
Waarom is er een diagnose nodig om geen scriptie te hoeven schrijven? Dat is wat me irriteert.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 12 september 2025 om 11:45
Eén van mijn motto's: de wereld heeft meer sneeuvlokjes nodig.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 12 september 2025 om 11:46
Negeren.Yakuzakiko schreef: ↑12-09-2025 11:31Sorry maar wat een raar filmpje! Dit kun je echt niet posten hoor.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 12 september 2025 om 12:06
Dit klinkt mij heel interessant in de oren (voor mijn oudste zoon). Mag ik vragen om welke hogeschool dit gaat?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 12 september 2025 om 12:08
Ik ben ook zo’n zacht ei hoor.
Onze zoon van 20 leeft ook ‘s nachts en staat heel moeilijk op. Slapen is voor later zegt ie dan.
Hij doet een bbl en werkt dus 4 dagen fulltime (in de bouw).
Ik maak hem iedere ochtend wakker om 6:15. Soms wel drie keer.
Ik word vaak voor gek verklaard maar dat is dan maar zo. Hij doet het goed op dat leerbedrijf en de moeizame middelbare school jaren (die hij verschrikkelijk vond) zijn gelukkig achter hem.
Hem pamperen met wakker maken doe ik gewoon. Zal ooit wel een keer ophouden
Onze zoon van 20 leeft ook ‘s nachts en staat heel moeilijk op. Slapen is voor later zegt ie dan.
Hij doet een bbl en werkt dus 4 dagen fulltime (in de bouw).
Ik maak hem iedere ochtend wakker om 6:15. Soms wel drie keer.
Ik word vaak voor gek verklaard maar dat is dan maar zo. Hij doet het goed op dat leerbedrijf en de moeizame middelbare school jaren (die hij verschrikkelijk vond) zijn gelukkig achter hem.
Hem pamperen met wakker maken doe ik gewoon. Zal ooit wel een keer ophouden
vrijdag 12 september 2025 om 12:28
Dat zou ideaal zijn, maar veel instellingen - in het bijzonder onderwijsinstellingen - zijn extreem bureaucratisch en star. Kwestie van geld. Dan is het al heel mooi dat er überhaupt ruimte is voor een enkele aanpassing.
vrijdag 12 september 2025 om 12:34
De HvA. Dit soort speciale aanpassingen zijn uiteraard alleen terug te vinden in de allerkleinste lettertjes in de allerlaatste bijlage van het minst voor de hand liggende document, maar deze student had het geluk om een goede coach te treffen. Haar verzoek was al meermaals afgewezen, niemand wist ervan en alles was onmogelijk, maar met een beetje doorzettingsvermogen en hulp van de coach is het gelukt om de stage te regelen. Het is niet zo dat ze het je gemakkelijk maken, laten we het daarop houden. Het voordeel daarvan is weer wel dat bijna niemand er gebruik van maakt
vrijdag 12 september 2025 om 12:48
Ja, maar je gaat dus niet in op wat ik zeg.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 12 september 2025 om 12:50
Over het algemeen is de houding dat als je ergens extra moeite mee hebt, dat je dan ofwel het niveau blijkbaar niet aankunt, of dat je dan juist die (bijv) scriptie moet doen, wat dat moet je dan vooral leren.Claire45 schreef: ↑12-09-2025 12:34De HvA. Dit soort speciale aanpassingen zijn uiteraard alleen terug te vinden in de allerkleinste lettertjes in de allerlaatste bijlage van het minst voor de hand liggende document, maar deze student had het geluk om een goede coach te treffen. Haar verzoek was al meermaals afgewezen, niemand wist ervan en alles was onmogelijk, maar met een beetje doorzettingsvermogen en hulp van de coach is het gelukt om de stage te regelen. Het is niet zo dat ze het je gemakkelijk maken, laten we het daarop houden. Het voordeel daarvan is weer wel dat bijna niemand er gebruik van maakt
Zo gaat het iig bij mijn studie.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 12 september 2025 om 13:06
Voor veel mensen is dat natuurlijk ook zo. De opleiding stelt bepaalde eisen zoals het schrijven van een scriptie. Als je geen scriptie kan schrijven dan voldoe je niet aan de eisen en kan je dus het niveau niet aan. En hopelijk leer je inderdaad op een opleiding nieuwe vaardigheden zoals het schrijven van een scriptie.
Als er heel makkelijk van de standaardeisen kon worden afgeweken dan word het veel lastiger voor werkgevers om in te schatten wat iemand nu eigenlijk precies weet en kan.
Dus ik snap prima dat opleidingen niet van de standaardeisen afwijken behalve in uitzonderingsgevallen.
Er zit natuurlijk ook een praktische component aan, uitzonderingen kosten vaak meer tijd en dus geld en dat is er niet.
vrijdag 12 september 2025 om 13:12
Ik heb voorgesteld om studenten bijv te laten kiezen tussen scriptie schrijven of het in een presentatie doen. Er zijn veel mensen die niet durven presenteren, maar niemand die zegt dat ze dat dan maar moeten leren. Ik blijk niet te kunnen schrijven, maar dan ineens is dat onmisbaar.Saelle1 schreef: ↑12-09-2025 13:06Voor veel mensen is dat natuurlijk ook zo. De opleiding stelt bepaalde eisen zoals het schrijven van een scriptie. Als je geen scriptie kan schrijven dan voldoe je niet aan de eisen en kan je dus het niveau niet aan. En hopelijk leer je inderdaad op een opleiding nieuwe vaardigheden zoals het schrijven van een scriptie.
Als er heel makkelijk van de standaardeisen kon worden afgeweken dan word het veel lastiger voor werkgevers om in te schatten wat iemand nu eigenlijk precies weet en kan.
Dus ik snap prima dat opleidingen niet van de standaardeisen afwijken behalve in uitzonderingsgevallen.
Er zit natuurlijk ook een praktische component aan, uitzonderingen kosten vaak meer tijd en dus geld en dat is er niet.
Er zijn echt legio mogelijkheden om je niveau te kunnen bewijzen, zonder dat je dat scriptie-trucje beheerst.
Het illustreert allemaal mijn punt: onze maatschappij heeft geen ruimte voor diversiteit.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 12 september 2025 om 13:17
Ik heb anders zeker ook moeten leren presenteren. Vanaf boekbesprekingen op middelbare school tot later opdrachten voor de studie.
Niet iedereen is overal goed in, maar juist door alles te doen word je er of meer bedreven in of kom je er achter dat iets je echt niet ligt.
Maargoed, dit is volgens mij allemaal niet van toepassing op zoon. Zoon moet de weg vinden in hoe hij volwassen wordt.
Niet iedereen is overal goed in, maar juist door alles te doen word je er of meer bedreven in of kom je er achter dat iets je echt niet ligt.
Maargoed, dit is volgens mij allemaal niet van toepassing op zoon. Zoon moet de weg vinden in hoe hij volwassen wordt.
vrijdag 12 september 2025 om 14:26
vrijdag 12 september 2025 om 14:36
Een scriptie schrijven is geen trucje. Overigens heb je bij het mondeling presenteren van je onderzoek precies hetzelfde mentale overzicht nodig als voor het schriftelijk presenteren daarvan.Solomio schreef: ↑12-09-2025 13:12Ik heb voorgesteld om studenten bijv te laten kiezen tussen scriptie schrijven of het in een presentatie doen. Er zijn veel mensen die niet durven presenteren, maar niemand die zegt dat ze dat dan maar moeten leren. Ik blijk niet te kunnen schrijven, maar dan ineens is dat onmisbaar.
Er zijn echt legio mogelijkheden om je niveau te kunnen bewijzen, zonder dat je dat scriptie-trucje beheerst.
Het illustreert allemaal mijn punt: onze maatschappij heeft geen ruimte voor diversiteit.
En bij mijn studies zaten gewoon verplichte presentaties in de eerste jaren....
vrijdag 12 september 2025 om 14:38
Ik weet niet of ik het daar helemaal mee eens ben (het eerste stuk). Ik moest ook 2 keer een scriptie schrijven en dat was echt verschrikkelijk maar daar kwam ik pas achter toen ik aan de scriptie begon. Vooraf had ik van mezelf helemaal niet door dat dit een probleem zou kunnen worden dus als ik had moeten kiezen had ik alsnog een scriptie gemaakt.
Door de diagnose ben ik pas gaan herkennen waar ik tegen aanliep terwijl ik die problemen altijd al had. Ik heb nu geleerd hoe ik met bepaalde dingen kan omgaan want de standaard trucjes werkten niet.
Ook kwam ik erachter dat ik best snel overprikkeld raak. Ik dacht altijd dat ik gewoon moeilijk was en snel chagrijnig werd, en had nooit bedacht dat de harde en felle geluiden op verjaardagen de rede van een meltdown konden zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
