Kinderen
alle pijlers
Zwanger maar vriend weet niet of hij dit wel wil
zondag 3 mei 2009 om 14:27
Hallo,
Ik ben er een paar dagen geleden achter gekomen dat ik zwanger ben. Aan de ene kant was dit een ontzettende schok, want niet gepland, niet verwacht, eigenlijk ook niet handig, maar aan de andere kant ben ik er ( inmiddels) heel blij mee.
Maar mijn vriend is totaal van de leg. Dit past voor geen meter in zijn toekomstplannen, en zijn mindstate stuitert van ' ik kan het niet geloven' naar ' ik wil dit niet'. Probleem is dat door te zeggen dat hij 'het niet wil' mij heel erg kwetst, want ik wil het wel, en ik wil er blij om zijn, maar het doet mij ook pijn om te zien dat hij verdriet heeft.
Hij weet dat mijn besluit vast staat, abortus is geen optie. En hij wil ook blij zijn voor mij, maar ja, dat zit er (nog) niet in.
Ik hoop dat zijn angst voornamelijk koudwatervrees is, en is dit misschien heel herkenbaar voor velen. Maar heeft iemand tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan? Ik zoek nu vooral steun bij vriendinnen enzo, ook fijn, maar zij zijn de vader niet.
Dank jullie wel alvast.
Ik ben er een paar dagen geleden achter gekomen dat ik zwanger ben. Aan de ene kant was dit een ontzettende schok, want niet gepland, niet verwacht, eigenlijk ook niet handig, maar aan de andere kant ben ik er ( inmiddels) heel blij mee.
Maar mijn vriend is totaal van de leg. Dit past voor geen meter in zijn toekomstplannen, en zijn mindstate stuitert van ' ik kan het niet geloven' naar ' ik wil dit niet'. Probleem is dat door te zeggen dat hij 'het niet wil' mij heel erg kwetst, want ik wil het wel, en ik wil er blij om zijn, maar het doet mij ook pijn om te zien dat hij verdriet heeft.
Hij weet dat mijn besluit vast staat, abortus is geen optie. En hij wil ook blij zijn voor mij, maar ja, dat zit er (nog) niet in.
Ik hoop dat zijn angst voornamelijk koudwatervrees is, en is dit misschien heel herkenbaar voor velen. Maar heeft iemand tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan? Ik zoek nu vooral steun bij vriendinnen enzo, ook fijn, maar zij zijn de vader niet.
Dank jullie wel alvast.
Today is a good day
maandag 4 mei 2009 om 00:05
quote:Glitterbom schreef op 03 mei 2009 @ 23:17:
We hebben net weer even gepraat, en kwamen tot de conclusie dat misschien (vriend: heel misschien) gesprekken met de verloskundige, echo's en op termijn groeiende buiken (uiteraard ervan uitgaand dat alles voorspoedig verloopt) bij zullen dragen aan het acceptatieproces. Maar voorlopig is hij ergens nog steeds wel een beetje boos dat ik voor hem heb beslist.Dat vind ik niet eerlijk. Ook hij was erbij toen jullie onveilig pret hadden. Jullie hebben samen beslist om het risico te nemen en jullie zijn samen verantwoordelijk voor de gevolgen daarvan.
Laat hem dan boos zijn op zichzelf, dat hij dit risico heeft genomen.
We hebben net weer even gepraat, en kwamen tot de conclusie dat misschien (vriend: heel misschien) gesprekken met de verloskundige, echo's en op termijn groeiende buiken (uiteraard ervan uitgaand dat alles voorspoedig verloopt) bij zullen dragen aan het acceptatieproces. Maar voorlopig is hij ergens nog steeds wel een beetje boos dat ik voor hem heb beslist.Dat vind ik niet eerlijk. Ook hij was erbij toen jullie onveilig pret hadden. Jullie hebben samen beslist om het risico te nemen en jullie zijn samen verantwoordelijk voor de gevolgen daarvan.
Laat hem dan boos zijn op zichzelf, dat hij dit risico heeft genomen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 4 mei 2009 om 00:10
quote:qwertu schreef op 03 mei 2009 @ 23:35:
Een zwangerschap duurt negen maanden. Zeker als je vriend actief aan de slag gaat met dit proces, geeft dat simpele feit hem de gelegenheid om zich achter jouw besluit te scharen. Hoewel het niet leuk is voor jou, zou ik adviseren om hem er vrij in te laten hoe hij dit verwerkt. Natuurlijk is hij boos op jou: dat recht heeft hij gewoon. Natuurlijk is hij niet blij met de zwangerschap: dat recht heeft hij ook gewoon. Dat betekent voor jou dat je even op je tanden zal moeten bijten wat betreft de nesteldrang, terwijl hij hard aan het werk is de andere kant op zeg maar.
Als je elkaar in dát proces integer, eerlijk en respectvol kunt benaderen, dan komt het wel weer goed (of dan kun je tenminste in vrede uit elkaar). Maar geef hem echt de kans dit in zijn eigen tempo te doen. Mocht het straks tegenvallen, dan moet je niet in de situatie komen waarin hij jou kan verwijten dat er een kind is.En verder ben ik het hier volmondig mee eens....
Een zwangerschap duurt negen maanden. Zeker als je vriend actief aan de slag gaat met dit proces, geeft dat simpele feit hem de gelegenheid om zich achter jouw besluit te scharen. Hoewel het niet leuk is voor jou, zou ik adviseren om hem er vrij in te laten hoe hij dit verwerkt. Natuurlijk is hij boos op jou: dat recht heeft hij gewoon. Natuurlijk is hij niet blij met de zwangerschap: dat recht heeft hij ook gewoon. Dat betekent voor jou dat je even op je tanden zal moeten bijten wat betreft de nesteldrang, terwijl hij hard aan het werk is de andere kant op zeg maar.
Als je elkaar in dát proces integer, eerlijk en respectvol kunt benaderen, dan komt het wel weer goed (of dan kun je tenminste in vrede uit elkaar). Maar geef hem echt de kans dit in zijn eigen tempo te doen. Mocht het straks tegenvallen, dan moet je niet in de situatie komen waarin hij jou kan verwijten dat er een kind is.En verder ben ik het hier volmondig mee eens....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 4 mei 2009 om 00:19
dinsdag 5 mei 2009 om 00:37
Bedankt voor je mooie post, en dat je je verhaal wilde delen Qwertu.
We hebben inderdaad allebei 'schuld' aan onveilige seks, en daar hebben we allebei onvoldoende bij nagedacht. Ook hebben we achteraf gezien onvoldoende gepraat met elkaar (vóórdat het celdeelcircus begon) over wat we zouden doen áls ik zwanger zou raken. Ik dacht dat we daar overeenstemming over hadden, maar nu mijn zwangerschap realiteit is kom ik (en hij) erachter dat dat niet zo is. Stom stom stom, maar wat koop je ervoor?
Wat er misschien mee te maken heeft is dat ik de vrouw in deze ben, ik de vrucht draag, en ik me vanaf m'n 13e ofzo ervan bewust ben: ik kan/zal ooit zwanger raken. Dat is een soort wetenschap die ik (en misschien vele vrouwen met mij) al jaren met mij meedraag. Dus ik heb al jaren semi-bewust een soort rampenplan klaarliggen 'just in case'. Voor vriend is dat anders. Die denkt gewoon al jaren: lekker, neuken, en verder niks.
Maar ik heb er een heel sterk vertrouwen in dat het goed zal komen, maar zoals qwertu zegt: dat zal niet zomaar gaan. Ik moet hem de ruimte geven om het te accepteren (en om te rouwen vanwege zijn oude leventje) en hij moet leren leven met he feit dat hij over 8 maanden vader wordt DV.
Weet je, deze jongen verrijkt al vier jaar mijn leven, ik hou zielsveel van hem, hij van mij, we hebben afgelopen dagen ongeveer het hele IJsselmeer bij elkaar gejankt dus wat ik in ieder geval zeker weet is dat de wil er van beide kanten is om dit tot een goed einde te brengen.
Pfoe, nou, dat was weer een lap. Dank voor jullie berichten trouwens. Ik vind het leuk om ze te lezen.
We hebben inderdaad allebei 'schuld' aan onveilige seks, en daar hebben we allebei onvoldoende bij nagedacht. Ook hebben we achteraf gezien onvoldoende gepraat met elkaar (vóórdat het celdeelcircus begon) over wat we zouden doen áls ik zwanger zou raken. Ik dacht dat we daar overeenstemming over hadden, maar nu mijn zwangerschap realiteit is kom ik (en hij) erachter dat dat niet zo is. Stom stom stom, maar wat koop je ervoor?
Wat er misschien mee te maken heeft is dat ik de vrouw in deze ben, ik de vrucht draag, en ik me vanaf m'n 13e ofzo ervan bewust ben: ik kan/zal ooit zwanger raken. Dat is een soort wetenschap die ik (en misschien vele vrouwen met mij) al jaren met mij meedraag. Dus ik heb al jaren semi-bewust een soort rampenplan klaarliggen 'just in case'. Voor vriend is dat anders. Die denkt gewoon al jaren: lekker, neuken, en verder niks.
Maar ik heb er een heel sterk vertrouwen in dat het goed zal komen, maar zoals qwertu zegt: dat zal niet zomaar gaan. Ik moet hem de ruimte geven om het te accepteren (en om te rouwen vanwege zijn oude leventje) en hij moet leren leven met he feit dat hij over 8 maanden vader wordt DV.
Weet je, deze jongen verrijkt al vier jaar mijn leven, ik hou zielsveel van hem, hij van mij, we hebben afgelopen dagen ongeveer het hele IJsselmeer bij elkaar gejankt dus wat ik in ieder geval zeker weet is dat de wil er van beide kanten is om dit tot een goed einde te brengen.
Pfoe, nou, dat was weer een lap. Dank voor jullie berichten trouwens. Ik vind het leuk om ze te lezen.
Today is a good day
dinsdag 5 mei 2009 om 00:51
quote:Glitterbom schreef op 05 mei 2009 @ 00:37:
Voor vriend is dat anders. Die denkt gewoon al jaren: lekker, neuken, en verder niks.
Goh, ik denk zomaar dat er op de wereld miljoenen mensen rondlopen omdat er een man ooit dacht, lekker neuken, en verder niks.
Ik zou dit tegen die mannen willen zeggen:
THERE IS NO SUCH THING AS A FREE LUNCH!
Voor vriend is dat anders. Die denkt gewoon al jaren: lekker, neuken, en verder niks.
Goh, ik denk zomaar dat er op de wereld miljoenen mensen rondlopen omdat er een man ooit dacht, lekker neuken, en verder niks.
Ik zou dit tegen die mannen willen zeggen:
THERE IS NO SUCH THING AS A FREE LUNCH!
dinsdag 5 mei 2009 om 00:59
Ik spring even in de verdediging voor al die mannen:
Die zijn daar niet mee bezig.
Tuurlijk, neuken zonder condoom is indirect vragen om babies. Maar los daarvan zal een man minder snel denken: Goh, stel nou dat ik ooit een meisje bezwanger terwijl dat niet helemaal de bedoeling was, hoe ga ik dat aanpakken?
Raar? Ja, ergens wel. Maar kennelijk zit dat besef nog niet verankerd in het mannelijk denkpatroon, of misschien zit het gewoon überhaupt niet in hun systeem.
/chargeermodus uit
Die zijn daar niet mee bezig.
Tuurlijk, neuken zonder condoom is indirect vragen om babies. Maar los daarvan zal een man minder snel denken: Goh, stel nou dat ik ooit een meisje bezwanger terwijl dat niet helemaal de bedoeling was, hoe ga ik dat aanpakken?
Raar? Ja, ergens wel. Maar kennelijk zit dat besef nog niet verankerd in het mannelijk denkpatroon, of misschien zit het gewoon überhaupt niet in hun systeem.
/chargeermodus uit
Today is a good day
dinsdag 5 mei 2009 om 01:12
quote:Glitterbom schreef op 05 mei 2009 @ 00:37:
Bedankt voor je mooie post, en dat je je verhaal wilde delen Qwertu.
We hebben inderdaad allebei 'schuld' aan onveilige seks, en daar hebben we allebei onvoldoende bij nagedacht. Ook hebben we achteraf gezien onvoldoende gepraat met elkaar (vóórdat het celdeelcircus begon) over wat we zouden doen áls ik zwanger zou raken. Ik dacht dat we daar overeenstemming over hadden, maar nu mijn zwangerschap realiteit is kom ik (en hij) erachter dat dat niet zo is. Stom stom stom, maar wat koop je ervoor?Dat is wel jammer, je bent al vier jaar samen, dit soort onderwerpen komen toch wel voorbij in een vaste relatie? Niet vingerwijzend bedoeld, maar in een serieuze vaste relatie lijken me dit wel zaken die je met elkaar bespreekt. Hoort erbij, zoiets. Snap je wat ik bedoel? Koop je nu niets voor, inderdaad. Maar het verbaast me wel een klein beetje, aangezien je jullie relatie als hecht omschrijft, dan lijkt me een onderwerp als intimiteit, voorbehoedsmiddelen en gezinsplanning iets wat erbij hoort. Nogmaals, niet belerend bedoeld. Meer nieuwsgierig, jullie zijn niet heel kort samen.quote:Wat er misschien mee te maken heeft is dat ik de vrouw in deze ben, ik de vrucht draag, en ik me vanaf m'n 13e ofzo ervan bewust ben: ik kan/zal ooit zwanger raken. Dat is een soort wetenschap die ik (en misschien vele vrouwen met mij) al jaren met mij meedraag. Dus ik heb al jaren semi-bewust een soort rampenplan klaarliggen 'just in case'. Voor vriend is dat anders. Die denkt gewoon al jaren: lekker, neuken, en verder niks.
Ik ben me er bewust van dat ik als vrouw zwanger kan raken.
Maar dat ik daadwerkelijk ook zwanger zal raken, is voor mijn geen wetenschap die ik al jaren met mij meedraag. Ik tref, samen met partner, zoveel mogelijk maatregelen om dit te voorkomen. Dus eigenlijk is het voor mij ook wel 'lekker neuken en verder niks', want ik ben er niet op uit om zwanger te raken. Uiteraard besef ik me dat er iets 'mis' kan gaan, maar daar ben ik me niet steeds heel bewust van. Ik heb niet semi bewust een rampenplan in mijn hoofd, probeer te bedenken wat dat voor mij zou moeten zijn, maar ik kom er zo even niet op. Wat was jouw rampenplan dan?
quote:Maar ik heb er een heel sterk vertrouwen in dat het goed zal komen, maar zoals qwertu zegt: dat zal niet zomaar gaan. Ik moet hem de ruimte geven om het te accepteren (en om te rouwen vanwege zijn oude leventje) en hij moet leren leven met he feit dat hij over 8 maanden vader wordt DV.Ik denk dat ik me ook even de pleuris zou schrikken, als ik nu zwanger zou zijn. Dus ik kan me dat gevoel wel een beetje voorstellen, ook als vrouw.quote:
Weet je, deze jongen verrijkt al vier jaar mijn leven, ik hou zielsveel van hem, hij van mij, we hebben afgelopen dagen ongeveer het hele IJsselmeer bij elkaar gejankt dus wat ik in ieder geval zeker weet is dat de wil er van beide kanten is om dit tot een goed einde te brengen.
Pfoe, nou, dat was weer een lap. Dank voor jullie berichten trouwens. Ik vind het leuk om ze te lezen.Dat de wil er is, is een goed begin!
Bedankt voor je mooie post, en dat je je verhaal wilde delen Qwertu.
We hebben inderdaad allebei 'schuld' aan onveilige seks, en daar hebben we allebei onvoldoende bij nagedacht. Ook hebben we achteraf gezien onvoldoende gepraat met elkaar (vóórdat het celdeelcircus begon) over wat we zouden doen áls ik zwanger zou raken. Ik dacht dat we daar overeenstemming over hadden, maar nu mijn zwangerschap realiteit is kom ik (en hij) erachter dat dat niet zo is. Stom stom stom, maar wat koop je ervoor?Dat is wel jammer, je bent al vier jaar samen, dit soort onderwerpen komen toch wel voorbij in een vaste relatie? Niet vingerwijzend bedoeld, maar in een serieuze vaste relatie lijken me dit wel zaken die je met elkaar bespreekt. Hoort erbij, zoiets. Snap je wat ik bedoel? Koop je nu niets voor, inderdaad. Maar het verbaast me wel een klein beetje, aangezien je jullie relatie als hecht omschrijft, dan lijkt me een onderwerp als intimiteit, voorbehoedsmiddelen en gezinsplanning iets wat erbij hoort. Nogmaals, niet belerend bedoeld. Meer nieuwsgierig, jullie zijn niet heel kort samen.quote:Wat er misschien mee te maken heeft is dat ik de vrouw in deze ben, ik de vrucht draag, en ik me vanaf m'n 13e ofzo ervan bewust ben: ik kan/zal ooit zwanger raken. Dat is een soort wetenschap die ik (en misschien vele vrouwen met mij) al jaren met mij meedraag. Dus ik heb al jaren semi-bewust een soort rampenplan klaarliggen 'just in case'. Voor vriend is dat anders. Die denkt gewoon al jaren: lekker, neuken, en verder niks.
Ik ben me er bewust van dat ik als vrouw zwanger kan raken.
Maar dat ik daadwerkelijk ook zwanger zal raken, is voor mijn geen wetenschap die ik al jaren met mij meedraag. Ik tref, samen met partner, zoveel mogelijk maatregelen om dit te voorkomen. Dus eigenlijk is het voor mij ook wel 'lekker neuken en verder niks', want ik ben er niet op uit om zwanger te raken. Uiteraard besef ik me dat er iets 'mis' kan gaan, maar daar ben ik me niet steeds heel bewust van. Ik heb niet semi bewust een rampenplan in mijn hoofd, probeer te bedenken wat dat voor mij zou moeten zijn, maar ik kom er zo even niet op. Wat was jouw rampenplan dan?
quote:Maar ik heb er een heel sterk vertrouwen in dat het goed zal komen, maar zoals qwertu zegt: dat zal niet zomaar gaan. Ik moet hem de ruimte geven om het te accepteren (en om te rouwen vanwege zijn oude leventje) en hij moet leren leven met he feit dat hij over 8 maanden vader wordt DV.Ik denk dat ik me ook even de pleuris zou schrikken, als ik nu zwanger zou zijn. Dus ik kan me dat gevoel wel een beetje voorstellen, ook als vrouw.quote:
Weet je, deze jongen verrijkt al vier jaar mijn leven, ik hou zielsveel van hem, hij van mij, we hebben afgelopen dagen ongeveer het hele IJsselmeer bij elkaar gejankt dus wat ik in ieder geval zeker weet is dat de wil er van beide kanten is om dit tot een goed einde te brengen.
Pfoe, nou, dat was weer een lap. Dank voor jullie berichten trouwens. Ik vind het leuk om ze te lezen.Dat de wil er is, is een goed begin!
dinsdag 5 mei 2009 om 01:45
quote:Rollergirl schreef op 05 mei 2009 @ 01:12:
[...]
Dat is wel jammer, je bent al vier jaar samen, dit soort onderwerpen komen toch wel voorbij in een vaste relatie? Niet vingerwijzend bedoeld, maar in een serieuze vaste relatie lijken me dit wel zaken die je met elkaar bespreekt. Hoort erbij, zoiets. Snap je wat ik bedoel? Koop je nu niets voor, inderdaad. Maar het verbaast me wel een klein beetje, aangezien je jullie relatie als hecht omschrijft, dan lijkt me een onderwerp als intimiteit, voorbehoedsmiddelen en gezinsplanning iets wat erbij hoort. Nogmaals, niet belerend bedoeld. Meer nieuwsgierig, jullie zijn niet heel kort samen.
Kinderen, daar hebben we het over gehad, maar meer in de trant van: wanneer wil jij ze? Wat zijn jouw verwachtingen van mij? Hoe ziet je de toekomst met mij? We hebben het ook wel gehad over: wat zouden we nu doen als..en zowel vriend als ik hadden zoiets van: La maar komen, maar ik geloof toch dat ik dat gesprekje ooit serieuzer heb genomen dan hij .
VBM: de keuze voor condoom gebruiken was omdat ik klachten kreeg van zowel de verschillende pillen als het spiraaltje. Op een gegeven moment zijn we daar een beetje slordig in geworden door geen condoom te gebruiken tijdens mijn ongesteldheid. We achtten de kans dat ik dan zwanger zou worden miniem, achteraf gezien naïef.
[...]
Ik ben me er bewust van dat ik als vrouw zwanger kan raken.
Maar dat ik daadwerkelijk ook zwanger zal raken, is voor mijn geen wetenschap die ik al jaren met mij meedraag. Ik tref, samen met partner, zoveel mogelijk maatregelen om dit te voorkomen. Dus eigenlijk is het voor mij ook wel 'lekker neuken en verder niks', want ik ben er niet op uit om zwanger te raken. Uiteraard besef ik me dat er iets 'mis' kan gaan, maar daar ben ik me niet steeds heel bewust van. Ik heb niet semi bewust een rampenplan in mijn hoofd, probeer te bedenken wat dat voor mij zou moeten zijn, maar ik kom er zo even niet op. Wat was jouw rampenplan dan?
Ik was er ook niet op uit om zwanger te worden. Maar met vriendinnen heb ik het er vaak genoeg over gehad wat we zouden doen als...Dus in mijn leven leeft dit thema wel. Met 'rampenplan' bedoel ik dat ik mezelf in het verleden vragen heb gesteld als: stel ik ben zwanger, en ik wil het houden, kan ik dat aan? of stel ik wil een abortus,zou ik dat geestelijk trekken? dat ik mezelf er al een beetje op voorbereidde, zeg maar. Nou ja, klinkt vaag, maar ik denk ook wel eens na over mijn studie, en over wat voor auto ik later wil en dat soort dingen. Het is eerder fantaseren eigenlijk.
Maar RG, jij weet dat je ooit zwanger zou kúnnen raken, en jij weet ook dat jij dan dat kind moet dragen en met een beetje mazzel moet borstvoeden. Een man weet dat hij óóit een vrouw zou kunnen bezwangeren, maar dat heeft geen fysieke consequenties voor hem, en wat betreft de emotionele gevolgen: ik denk niet dat de gemiddelde man, voordat hij voor kinderen kiest, daar bewust mee bezig is.
[...]
Ik denk dat ik me ook even de pleuris zou schrikken, als ik nu zwanger zou zijn. Dus ik kan me dat gevoel wel een beetje voorstellen, ook als vrouw.
Ik schrok me ook de pleuris, maar was er vrij snel at ease mee
[...]
Dat de wil er is, is een goed begin!
[...]
Dat is wel jammer, je bent al vier jaar samen, dit soort onderwerpen komen toch wel voorbij in een vaste relatie? Niet vingerwijzend bedoeld, maar in een serieuze vaste relatie lijken me dit wel zaken die je met elkaar bespreekt. Hoort erbij, zoiets. Snap je wat ik bedoel? Koop je nu niets voor, inderdaad. Maar het verbaast me wel een klein beetje, aangezien je jullie relatie als hecht omschrijft, dan lijkt me een onderwerp als intimiteit, voorbehoedsmiddelen en gezinsplanning iets wat erbij hoort. Nogmaals, niet belerend bedoeld. Meer nieuwsgierig, jullie zijn niet heel kort samen.
Kinderen, daar hebben we het over gehad, maar meer in de trant van: wanneer wil jij ze? Wat zijn jouw verwachtingen van mij? Hoe ziet je de toekomst met mij? We hebben het ook wel gehad over: wat zouden we nu doen als..en zowel vriend als ik hadden zoiets van: La maar komen, maar ik geloof toch dat ik dat gesprekje ooit serieuzer heb genomen dan hij .
VBM: de keuze voor condoom gebruiken was omdat ik klachten kreeg van zowel de verschillende pillen als het spiraaltje. Op een gegeven moment zijn we daar een beetje slordig in geworden door geen condoom te gebruiken tijdens mijn ongesteldheid. We achtten de kans dat ik dan zwanger zou worden miniem, achteraf gezien naïef.
[...]
Ik ben me er bewust van dat ik als vrouw zwanger kan raken.
Maar dat ik daadwerkelijk ook zwanger zal raken, is voor mijn geen wetenschap die ik al jaren met mij meedraag. Ik tref, samen met partner, zoveel mogelijk maatregelen om dit te voorkomen. Dus eigenlijk is het voor mij ook wel 'lekker neuken en verder niks', want ik ben er niet op uit om zwanger te raken. Uiteraard besef ik me dat er iets 'mis' kan gaan, maar daar ben ik me niet steeds heel bewust van. Ik heb niet semi bewust een rampenplan in mijn hoofd, probeer te bedenken wat dat voor mij zou moeten zijn, maar ik kom er zo even niet op. Wat was jouw rampenplan dan?
Ik was er ook niet op uit om zwanger te worden. Maar met vriendinnen heb ik het er vaak genoeg over gehad wat we zouden doen als...Dus in mijn leven leeft dit thema wel. Met 'rampenplan' bedoel ik dat ik mezelf in het verleden vragen heb gesteld als: stel ik ben zwanger, en ik wil het houden, kan ik dat aan? of stel ik wil een abortus,zou ik dat geestelijk trekken? dat ik mezelf er al een beetje op voorbereidde, zeg maar. Nou ja, klinkt vaag, maar ik denk ook wel eens na over mijn studie, en over wat voor auto ik later wil en dat soort dingen. Het is eerder fantaseren eigenlijk.
Maar RG, jij weet dat je ooit zwanger zou kúnnen raken, en jij weet ook dat jij dan dat kind moet dragen en met een beetje mazzel moet borstvoeden. Een man weet dat hij óóit een vrouw zou kunnen bezwangeren, maar dat heeft geen fysieke consequenties voor hem, en wat betreft de emotionele gevolgen: ik denk niet dat de gemiddelde man, voordat hij voor kinderen kiest, daar bewust mee bezig is.
[...]
Ik denk dat ik me ook even de pleuris zou schrikken, als ik nu zwanger zou zijn. Dus ik kan me dat gevoel wel een beetje voorstellen, ook als vrouw.
Ik schrok me ook de pleuris, maar was er vrij snel at ease mee
[...]
Dat de wil er is, is een goed begin!
Today is a good day
dinsdag 5 mei 2009 om 10:48
Glitterbom, ergens schrijf je dat je vriend nog steeds een beetje boos op jou is omdat jij voor hem hebt beslist. Als ik dat zo lees lijkt het me dat jouw vriend er meer moeite mee heeft dat jij voor jezelf direct al het besluit had gemaakt 'dit kind komt er!', dan dat ie direct heel erg boos is vanwege de zwangerschap zelf.
Want hij kan en mag niet boos zijn op jou vanwege de zwangerschap! Jullie hebben samen onveilige seks gehad, dus de 'gevolgen' zijn ook voor jullie samen.
Ik heb niet alles op dit forum doorgelezen, en weet dus ook niet of je het met jouw vriend gehad hebt over de mogelijkheden die er zijn, namelijk samen een kindje krijgen óf eventueel een abortus...en ookal was voor jou alles direct heel erg duidelijk, dat is het voor hem niet! Hij is (net als jij waarschijnlijk) heel erg geschrokken, zijn leven zal toch wel gaan veranderen. Misschien wil hij ook absoluut geen abortus, maar heeft hij nu het gevoel dat hij absoluut geen keuze meer heeft, omdat jij al gekozen hebt. Misschien heeft het bij hem even tijd nodig, even alles laten bezinken, in zijn hoofd alles op een rijtje krijgen. Het gevoel hebben dat er eventueel een keuze is.
Sta open voor zijn gevoelens, en bespreek met hem waarom jij het kindje wilt laten komen. Geef hem het gevoel dat hij óók mag laten weten hoe hij erover denkt, ookal is dat voor jou misschien nu niet zo heel erg leuk. Misschoen dat hij op die manier veel eerder gewend raakt aan het feit dat jullie een kindje gaan krijgen...
Want hij kan en mag niet boos zijn op jou vanwege de zwangerschap! Jullie hebben samen onveilige seks gehad, dus de 'gevolgen' zijn ook voor jullie samen.
Ik heb niet alles op dit forum doorgelezen, en weet dus ook niet of je het met jouw vriend gehad hebt over de mogelijkheden die er zijn, namelijk samen een kindje krijgen óf eventueel een abortus...en ookal was voor jou alles direct heel erg duidelijk, dat is het voor hem niet! Hij is (net als jij waarschijnlijk) heel erg geschrokken, zijn leven zal toch wel gaan veranderen. Misschien wil hij ook absoluut geen abortus, maar heeft hij nu het gevoel dat hij absoluut geen keuze meer heeft, omdat jij al gekozen hebt. Misschien heeft het bij hem even tijd nodig, even alles laten bezinken, in zijn hoofd alles op een rijtje krijgen. Het gevoel hebben dat er eventueel een keuze is.
Sta open voor zijn gevoelens, en bespreek met hem waarom jij het kindje wilt laten komen. Geef hem het gevoel dat hij óók mag laten weten hoe hij erover denkt, ookal is dat voor jou misschien nu niet zo heel erg leuk. Misschoen dat hij op die manier veel eerder gewend raakt aan het feit dat jullie een kindje gaan krijgen...
dinsdag 5 mei 2009 om 13:19
quote:Glitterbom schreef op 05 mei 2009 @ 01:45:
Maar RG, jij weet dat je ooit zwanger zou kúnnen raken, en jij weet ook dat jij dan dat kind moet dragen en met een beetje mazzel moet borstvoeden. Een man weet dat hij óóit een vrouw zou kunnen bezwangeren, maar dat heeft geen fysieke consequenties voor hem, en wat betreft de emotionele gevolgen: ik denk niet dat de gemiddelde man, voordat hij voor kinderen kiest, daar bewust mee bezig is.
Het zou kunnen, ondanks voorbehoedsmiddelen, maar dat hoop ik toch echt van niet. De fysieke consequenties begrijp ik, en ook het verschil tussen man en vrouw in het hele proces. Ik zal er meer over na hebben gedacht dan mijn vriend, maar ik wil echt niet zwanger raken. Dus denk ik niet heel diep na over zwanger zijn en een kind de borst geven, ik zit daar niet op te wachten.
Je hebt dus wel met hem erover gesproken, alleen 'dat laat maar komen' blijkt dus nu even heel anders te liggen bij hem. Was het gesprek vroeg in de relatie? Was het een serieus lang gesprek, of passeerde het de revue zomaar tussendoor? Wat zegt hij nu over die uitspraak van hem destijds?
Ik en mijn vriend gebruiken ook condooms als voorbehoedsmiddel, ietwat ongebruikelijk in een vaste relatie, maar net als jij had ik klachten door de pil. Het is dan erg oppassen dat je er niet te laks mee wordt. Misschien ben je niet eens tijdens je menstruatie zwanger geraakt, maar erna, hadden jullie een keer dat ding niet de hele tijd om (althans hij). Nou ja, dat blijft gissen, tot je het termijn weet middels een echo.
Betreft zo'n gesprek met je vriend; wat je ook met elkaar afspreekt wat je in een dergelijke situatie zou doen, het blijft lastig te voorspellen wat je daadwerkelijk voelt, denkt en zou doen als het zo ver is. Ik wil bijvoorbeeld echt niet zwanger zijn, of ik dat in de toekomst ooit wel zou willen ben ik echt totaal niet uit. Dan zou je denken dat ik voor een abortus zou kiezen, indien ik ongepland zwanger zou raken. Maar ik durf daar echt niet mijn hand voor in het vuur te steken. Ik kan het nu makkelijk zeggen, maar wat voel ik als ik zwanger ben?
Maar RG, jij weet dat je ooit zwanger zou kúnnen raken, en jij weet ook dat jij dan dat kind moet dragen en met een beetje mazzel moet borstvoeden. Een man weet dat hij óóit een vrouw zou kunnen bezwangeren, maar dat heeft geen fysieke consequenties voor hem, en wat betreft de emotionele gevolgen: ik denk niet dat de gemiddelde man, voordat hij voor kinderen kiest, daar bewust mee bezig is.
Het zou kunnen, ondanks voorbehoedsmiddelen, maar dat hoop ik toch echt van niet. De fysieke consequenties begrijp ik, en ook het verschil tussen man en vrouw in het hele proces. Ik zal er meer over na hebben gedacht dan mijn vriend, maar ik wil echt niet zwanger raken. Dus denk ik niet heel diep na over zwanger zijn en een kind de borst geven, ik zit daar niet op te wachten.
Je hebt dus wel met hem erover gesproken, alleen 'dat laat maar komen' blijkt dus nu even heel anders te liggen bij hem. Was het gesprek vroeg in de relatie? Was het een serieus lang gesprek, of passeerde het de revue zomaar tussendoor? Wat zegt hij nu over die uitspraak van hem destijds?
Ik en mijn vriend gebruiken ook condooms als voorbehoedsmiddel, ietwat ongebruikelijk in een vaste relatie, maar net als jij had ik klachten door de pil. Het is dan erg oppassen dat je er niet te laks mee wordt. Misschien ben je niet eens tijdens je menstruatie zwanger geraakt, maar erna, hadden jullie een keer dat ding niet de hele tijd om (althans hij). Nou ja, dat blijft gissen, tot je het termijn weet middels een echo.
Betreft zo'n gesprek met je vriend; wat je ook met elkaar afspreekt wat je in een dergelijke situatie zou doen, het blijft lastig te voorspellen wat je daadwerkelijk voelt, denkt en zou doen als het zo ver is. Ik wil bijvoorbeeld echt niet zwanger zijn, of ik dat in de toekomst ooit wel zou willen ben ik echt totaal niet uit. Dan zou je denken dat ik voor een abortus zou kiezen, indien ik ongepland zwanger zou raken. Maar ik durf daar echt niet mijn hand voor in het vuur te steken. Ik kan het nu makkelijk zeggen, maar wat voel ik als ik zwanger ben?
woensdag 6 mei 2009 om 23:39
quote:Rollergirl schreef op 05 mei 2009 @ 13:19:
[...]
Je hebt dus wel met hem erover gesproken, alleen 'dat laat maar komen' blijkt dus nu even heel anders te liggen bij hem. Was het gesprek vroeg in de relatie? Was het een serieus lang gesprek, of passeerde het de revue zomaar tussendoor? Wat zegt hij nu over die uitspraak van hem destijds?
Nu zegt hij dat hij die uitspraak eigenlijk bedoelde in de trant van: 'over drie jaar ofzo, als je dán onverwacht zwanger raakt, nou, dan houden we het lekker'. Volgens mij realiseerde hij zich niet echt dat ik nu ook zwanger zou kunnen raken ofzo
quote:Rollergirl schreef op 05 mei 2009 @ 13:19:
[...]
Ik en mijn vriend gebruiken ook condooms als voorbehoedsmiddel, ietwat ongebruikelijk in een vaste relatie, maar net als jij had ik klachten door de pil. Het is dan erg oppassen dat je er niet te laks mee wordt. Misschien ben je niet eens tijdens je menstruatie zwanger geraakt, maar erna, hadden jullie een keer dat ding niet de hele tijd om (althans hij). Nou ja, dat blijft gissen, tot je het termijn weet middels een echo.
Ik heb inmiddels te horen gekregen hoe lang ik zwanger ben, vijf weken, en ik kan me het moment van conceptie nog goed herinneren en dat was écht die keer zonder condoom. En dat was echt toen ik nog ongesteld was. Raar maar waar.
quote:Rollergirl schreef op 05 mei 2009 @ 13:19:
[...]
Betreft zo'n gesprek met je vriend; wat je ook met elkaar afspreekt wat je in een dergelijke situatie zou doen, het blijft lastig te voorspellen wat je daadwerkelijk voelt, denkt en zou doen als het zo ver is. Ik wil bijvoorbeeld echt niet zwanger zijn, of ik dat in de toekomst ooit wel zou willen ben ik echt totaal niet uit. Dan zou je denken dat ik voor een abortus zou kiezen, indien ik ongepland zwanger zou raken. Maar ik durf daar echt niet mijn hand voor in het vuur te steken. Ik kan het nu makkelijk zeggen, maar wat voel ik als ik zwanger ben?
Precies. Voor mij was het al duidelijk, maar voor vriend dus niet. Het is mooi lullen als je het over hypothetische situaties hebt, maar als het dan ineens voor het eggie is dan weet je nooit wat je dan voelt en vind.
Maar goed, tegen iedereen in mijn vriendenkring die het horen wil zeg ik nu: praat er in Godsnaam over, wat je wil en hoe enzo, ook al kan de praktijk anders uitpakken. Maar dan heb je het er in ieder geval over gehad.
Overigens merk ik dat vriends enthousiasme van 0,5% inmiddels gestegen is naar 20 %. Hoera! Inderdaad, wat iedereen zegt, iedereen heeft zijn eigen tijd nodig om dit soort dingen te verwerken.
[...]
Je hebt dus wel met hem erover gesproken, alleen 'dat laat maar komen' blijkt dus nu even heel anders te liggen bij hem. Was het gesprek vroeg in de relatie? Was het een serieus lang gesprek, of passeerde het de revue zomaar tussendoor? Wat zegt hij nu over die uitspraak van hem destijds?
Nu zegt hij dat hij die uitspraak eigenlijk bedoelde in de trant van: 'over drie jaar ofzo, als je dán onverwacht zwanger raakt, nou, dan houden we het lekker'. Volgens mij realiseerde hij zich niet echt dat ik nu ook zwanger zou kunnen raken ofzo
quote:Rollergirl schreef op 05 mei 2009 @ 13:19:
[...]
Ik en mijn vriend gebruiken ook condooms als voorbehoedsmiddel, ietwat ongebruikelijk in een vaste relatie, maar net als jij had ik klachten door de pil. Het is dan erg oppassen dat je er niet te laks mee wordt. Misschien ben je niet eens tijdens je menstruatie zwanger geraakt, maar erna, hadden jullie een keer dat ding niet de hele tijd om (althans hij). Nou ja, dat blijft gissen, tot je het termijn weet middels een echo.
Ik heb inmiddels te horen gekregen hoe lang ik zwanger ben, vijf weken, en ik kan me het moment van conceptie nog goed herinneren en dat was écht die keer zonder condoom. En dat was echt toen ik nog ongesteld was. Raar maar waar.
quote:Rollergirl schreef op 05 mei 2009 @ 13:19:
[...]
Betreft zo'n gesprek met je vriend; wat je ook met elkaar afspreekt wat je in een dergelijke situatie zou doen, het blijft lastig te voorspellen wat je daadwerkelijk voelt, denkt en zou doen als het zo ver is. Ik wil bijvoorbeeld echt niet zwanger zijn, of ik dat in de toekomst ooit wel zou willen ben ik echt totaal niet uit. Dan zou je denken dat ik voor een abortus zou kiezen, indien ik ongepland zwanger zou raken. Maar ik durf daar echt niet mijn hand voor in het vuur te steken. Ik kan het nu makkelijk zeggen, maar wat voel ik als ik zwanger ben?
Precies. Voor mij was het al duidelijk, maar voor vriend dus niet. Het is mooi lullen als je het over hypothetische situaties hebt, maar als het dan ineens voor het eggie is dan weet je nooit wat je dan voelt en vind.
Maar goed, tegen iedereen in mijn vriendenkring die het horen wil zeg ik nu: praat er in Godsnaam over, wat je wil en hoe enzo, ook al kan de praktijk anders uitpakken. Maar dan heb je het er in ieder geval over gehad.
Overigens merk ik dat vriends enthousiasme van 0,5% inmiddels gestegen is naar 20 %. Hoera! Inderdaad, wat iedereen zegt, iedereen heeft zijn eigen tijd nodig om dit soort dingen te verwerken.
Today is a good day
woensdag 6 mei 2009 om 23:41
quote:Pien252 schreef op 05 mei 2009 @ 10:48:
Sta open voor zijn gevoelens, en bespreek met hem waarom jij het kindje wilt laten komen. Geef hem het gevoel dat hij óók mag laten weten hoe hij erover denkt, ookal is dat voor jou misschien nu niet zo heel erg leuk. Misschoen dat hij op die manier veel eerder gewend raakt aan het feit dat jullie een kindje gaan krijgen...
Heej Pien, dat is inderdaad het enige juiste om nu te doen. En ik ben blij om te merken dat het al vruchten afwerpt.
Pfoe, het lijkt haast wel een tactiek 'hoe vriend te manoeuvreren richting een, naar mijn mening, gewenste positie'
Sta open voor zijn gevoelens, en bespreek met hem waarom jij het kindje wilt laten komen. Geef hem het gevoel dat hij óók mag laten weten hoe hij erover denkt, ookal is dat voor jou misschien nu niet zo heel erg leuk. Misschoen dat hij op die manier veel eerder gewend raakt aan het feit dat jullie een kindje gaan krijgen...
Heej Pien, dat is inderdaad het enige juiste om nu te doen. En ik ben blij om te merken dat het al vruchten afwerpt.
Pfoe, het lijkt haast wel een tactiek 'hoe vriend te manoeuvreren richting een, naar mijn mening, gewenste positie'
Today is a good day
woensdag 6 mei 2009 om 23:45
donderdag 7 mei 2009 om 00:07
donderdag 7 mei 2009 om 00:18
Zwangere vrouwen, t zijn net mensen
maar rest assured, het wereldvreemde komt in maand 8 en 9, het zieke vogeltje als de baby zo een maandje of 2, 3 is..
Maar serieus, je bent mss ook een beetje in survivalmodus nu. Ik voelde me zelden zo kalm, geaard en vastbesloten als toen ik net zwanger was (reactie van mijn man was dus identiek aan die van jouw man).
Toen hij bijdraaide, geleidelijk, werd ik allengs emotioneler. Niet op een zielige manier hoor, maar die ijzeren kalmte verslapte toen geleidelijk.
Wat zeggen jullie ouders eigenlijk? Mijn schoonmoeder gaf me een briefje met nummers van de abortuskliniek EN bedankt..
maar rest assured, het wereldvreemde komt in maand 8 en 9, het zieke vogeltje als de baby zo een maandje of 2, 3 is..
Maar serieus, je bent mss ook een beetje in survivalmodus nu. Ik voelde me zelden zo kalm, geaard en vastbesloten als toen ik net zwanger was (reactie van mijn man was dus identiek aan die van jouw man).
Toen hij bijdraaide, geleidelijk, werd ik allengs emotioneler. Niet op een zielige manier hoor, maar die ijzeren kalmte verslapte toen geleidelijk.
Wat zeggen jullie ouders eigenlijk? Mijn schoonmoeder gaf me een briefje met nummers van de abortuskliniek EN bedankt..
donderdag 7 mei 2009 om 08:44
Hij heeft nu het gevoel dat je voor hem besloten hebt en direct de optie van abortus hebt afgesloten, maar als je al zeker weet dat je absoluut geen abortus wil, vind ik het juist wel eerlijk om dat gewoon direct duidelijk te maken, inplaats van voor de vorm eerst het gesprek aan te gaan en de schijn op te houden dat hij ook iets in te brengen heeft, terwijl je al van tevoren weet wat je uiteindelijk gaat besluiten. Er is in dit soort situaties nou eenmaal geen compromis mogelijk.
Ik hoop dat hij snel bijdraait, en een fijne zwangerschap gewenst.
Ik hoop dat hij snel bijdraait, en een fijne zwangerschap gewenst.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 7 mei 2009 om 13:59
quote:RosieRo schreef op 07 mei 2009 @ 00:18:
maar rest assured, het wereldvreemde komt in maand 8 en 9, het zieke vogeltje als de baby zo een maandje of 2, 3 is..
Hahaha, nou, dat belooft wat
quote:RosieRo schreef op 07 mei 2009 @ 00:18:
Maar serieus, je bent mss ook een beetje in survivalmodus nu. Ik voelde me zelden zo kalm, geaard en vastbesloten als toen ik net zwanger was (reactie van mijn man was dus identiek aan die van jouw man).
Toen hij bijdraaide, geleidelijk, werd ik allengs emotioneler. Niet op een zielige manier hoor, maar die ijzeren kalmte verslapte toen geleidelijk..
Zou goed kunnen, van die survivalmodus. Maar ik zie stiekem wel uit naar het moment waarop ik ongegeneerd emotioneel incontinent mag zijn. Ik bedoel, hallo-ho, ik ben zwanger, nou kan het
quote:RosieRo schreef op 07 mei 2009 @ 00:18:
Wat zeggen jullie ouders eigenlijk? Mijn schoonmoeder gaf me een briefje met nummers van de abortuskliniek EN bedankt..
Haha, nou, die windt er ook geen doekjes om. Gelukkig zijn onze ouders allemaal hartstikke blij met het heug'lijke nieuwsch. Maar ik moet erbij zeggen dat de behoefte aan een kleinkind/neefje-nichtje inmiddels ook wel erg groot was bij die Leute.
@ Susan: dat was precies hetgeen wat ervoor zorgde dat we clashten. Ik ga geen 'ik-doe-even-alsof-er-ruimte-voor-discussie-is'-gesprek voeren. En wat ik nu ga zeggen klinkt heel belerend en maternalistisch, maar ik denk ook: je moet er gewoon maar even doorheen. Tuurlijk is het een shock, het wordt lastig, het is gek, maar in the end word je gewoon vader, dus daar zul je aan moeten wennen.
Damn, ik ben nu al een vreselijke moeder-in-spé
maar rest assured, het wereldvreemde komt in maand 8 en 9, het zieke vogeltje als de baby zo een maandje of 2, 3 is..
Hahaha, nou, dat belooft wat
quote:RosieRo schreef op 07 mei 2009 @ 00:18:
Maar serieus, je bent mss ook een beetje in survivalmodus nu. Ik voelde me zelden zo kalm, geaard en vastbesloten als toen ik net zwanger was (reactie van mijn man was dus identiek aan die van jouw man).
Toen hij bijdraaide, geleidelijk, werd ik allengs emotioneler. Niet op een zielige manier hoor, maar die ijzeren kalmte verslapte toen geleidelijk..
Zou goed kunnen, van die survivalmodus. Maar ik zie stiekem wel uit naar het moment waarop ik ongegeneerd emotioneel incontinent mag zijn. Ik bedoel, hallo-ho, ik ben zwanger, nou kan het
quote:RosieRo schreef op 07 mei 2009 @ 00:18:
Wat zeggen jullie ouders eigenlijk? Mijn schoonmoeder gaf me een briefje met nummers van de abortuskliniek EN bedankt..
Haha, nou, die windt er ook geen doekjes om. Gelukkig zijn onze ouders allemaal hartstikke blij met het heug'lijke nieuwsch. Maar ik moet erbij zeggen dat de behoefte aan een kleinkind/neefje-nichtje inmiddels ook wel erg groot was bij die Leute.
@ Susan: dat was precies hetgeen wat ervoor zorgde dat we clashten. Ik ga geen 'ik-doe-even-alsof-er-ruimte-voor-discussie-is'-gesprek voeren. En wat ik nu ga zeggen klinkt heel belerend en maternalistisch, maar ik denk ook: je moet er gewoon maar even doorheen. Tuurlijk is het een shock, het wordt lastig, het is gek, maar in the end word je gewoon vader, dus daar zul je aan moeten wennen.
Damn, ik ben nu al een vreselijke moeder-in-spé
Today is a good day
vrijdag 8 mei 2009 om 09:54
Hey glitterbom, ik heb 9 maanden zitten wachten op emotionele uitbarstingen, irrationele opvattingen en wereldvreemdheid. Nada, ik was gewoon mijn eigen nuchtere zelf. Na de geboorte veranderde ik pas in een emo-muts. Zelfs om Marco Borsatoliedjes kan ik tegenwoordig huilen, ik trek de grens bij Anne Geddes.
Fijn te lezen dat je vriend al op 20% zit, zo te zien komen jullie er wel uit. Veel succes, en in elk geval een prachtige baby toegewenst!
Fijn te lezen dat je vriend al op 20% zit, zo te zien komen jullie er wel uit. Veel succes, en in elk geval een prachtige baby toegewenst!
mahna mahna tuduuuudududu
vrijdag 8 mei 2009 om 10:24
De posts van TO lezend, krijg ik, zeker als man zijnde, toch een "inluis gevoel", blijkbaar was zij er rationeel en emotioneel al klaar mee om een kind te maken. Is prima, maar ga dan niet "janken", als je partner aangeeft daar niet echt blij mee te zijn. Hem vind ik een grote droplul, als je niet wil vaderen en je vriendin begint er casual over, dan moeten alle seinen vanaf dat eerste moment op rood en wordt er niet alleen vertrouwd op het trouw en op vaste tijd slikken van de pil door haar (waar de meeste vrouwen in de regel al problemen mee hebben), maar gaat er consequent een rubber om en kom je gewoon van je lang zal ze leven niet in haar meer klaar.
Fijn voor TO dat hij lijkt bij te draaien, maar zoals sommige ervaringsdeskundigen hier al hebben aan gegeven, biedt dit geen enkele garantie voor verderop in het proces...he can still run ..
Fijn voor TO dat hij lijkt bij te draaien, maar zoals sommige ervaringsdeskundigen hier al hebben aan gegeven, biedt dit geen enkele garantie voor verderop in het proces...he can still run ..
Opinions just like love do not pay any bills
vrijdag 8 mei 2009 om 10:29
