Zwangerschap en roken.

Ow roken gatsie. Heb geen kids en ook niet zwanger, maar kan me jouw reactie heel goed voorstellen. Ik zou hetzelfde hebben. Schoonfamilie rookt ook als een schoorsteen, Vind het vreselijk om in die lucht te zitten, Maar het is hun huis en daar mogen ze doen wat zij willen. Je kan ze altijd vragen om niet in jouw nabijheid te roken. Wellicht hebben ze er begrip voor. Wij zitten met een heel ander probleem en dat is: Rokers in ons eigen huis:



De schoonfamilie vindt roken heel normaal. Zo normaal zelfs, dat er ook bij ons in huis wordt gerookt. Let wel: We hebben bij de voor- en achterdeur een "verboden te Roken" sticker hangen. Denk je toch dat er een lichtje gaat branden bij ze. Mooi niet he! Ze hebben hun jas amper uit of er wordt al een sigaret gedraaid en opgestoken. Voor ik er uberhaupt erg in heb wordt er gevraagd naar een asbak. HUH? Dus wij netjes gevraagd of ze niet wilden roken in ons huis, omdat we dat niet fijn vinden. Zou je toch denken dat hier wel enig begrip voor is. Nou, dat hebben we geweten. We zijn toch uitgekafferd zeg. Ik dacht dit is een grap ofzo. Maar nee hoor, dat was het niet. De huid is ons echt volgescholden. We wordt pas gestopt met roken als ze dood zijn en niet eerder. En dat er een sticker op de deur hangt, dat doet ze ook niets. Dus ik zei nog: "Nou ja, dan hangen we nog grotere stickers op de deur met "Verboden te Roken." Wat zegt de wederpartij: "Wens je me nu al dood dan." Dan moet ik echt mijn woorden inslikken, want eigenlijk wilde ik heel graag: "JA" roepen.



Kortom: Ik was helemaal verbaasd. Ik heb respect voor de mening van een ander, maar zij hebben geen respect voor mij en mijn man. Ik had het gevoel of er was ingebroken in mijn huis, dat ik in mijn eigen huis mijn eigen regels niet mag hebben. Het huilen stond met nader dan het lachen. Heb tot 10 geteld. En die asbak, ja die kwam er natuurlijk. Mijn man is zich dood geschrokken en heeft toen snel een asbak gepakt. Maarja, de volgende keer wil ik het onderwerp wel weer aankaarten, want ik wil gewoon niet dat er wordt gerookt in mijn huis. Wij zitten nog een paar dagen in de vieze lucht (ondanks dat we wel ventileren.)



Het is nu al een paar maanden geleden gebeurd en zo nu en dan komt het weer bovendrijven. Er komt een dag, dat ze weer op visite komen. Mijn man heeft geprobeerd om er nog eens over te praten, maar het enige wat hij te horen krijgt is: "Dit is het enige wat ik nog heb." Dat is leuk om dat als kind te horen.



Als ze weer op visitie komen, dan krijgen we deze discussie vast weer. Hoe kan ik op een nette manier aangeven dat ik toch niet wil dat er wordt gerookt in mijn huis? Ik kan zeggen dat ik zwanger ben! Ik kan namelijk ook als een behoorlijke bitch gaan reageren, maar daar maak ik de situatie alleen maar erger mee.



Elle

Pfoe Elle, wat een rotsituatie. Deze mensen zijn gewoon heel onredelijk. Ik vind het niet meer dan normaal dat je over je eigen huis kunt beslissen dat daar niet wordt gerookt. Als zij niet even buiten kunnen staan of een tijdje niet kunnen roken, dan zit er niets anders op dan ze niet uit te nodigen ben ik bang.



Babette: hoe gaat het dan als de baby is geboren?

Elledriver,



sorry, maar in jouw situatie zou ik maar 1 ding weten te doen en dat is die familie niet meer in je huis tolereren. Het is de omgekeerde wereld als jij als niet roker in je eigen huis geen zeggenschap meer hebt. De roker is in dit geval extreem verslaafd, vergelijkbaar met een junk. Jij mag ze best wijzen op hun junkengedrag en als ze zo nodig een shot moeten zetten, ze dat maar fijn ergens anders gaan doen. Maar niet in jouw (!) huis!



Ik vind dit echt asocialiteit ten top!

Elle, jee, wat een onbegrip van hun kant zeg. Gewoon onredelijk.

Misschien kun je als compromis de schuur of de bijkeuken aanbieden als rookplek? Of onder de afzuigkap?

quote:elledriver schreef op 02 februari 2009 @ 17:16:

Ow roken gatsie. Heb geen kids en ook niet zwanger, maar kan me jouw reactie heel goed voorstellen. Ik zou hetzelfde hebben. Schoonfamilie rookt ook als een schoorsteen, Vind het vreselijk om in die lucht te zitten, Maar het is hun huis en daar mogen ze doen wat zij willen. Je kan ze altijd vragen om niet in jouw nabijheid te roken. Wellicht hebben ze er begrip voor. Wij zitten met een heel ander probleem en dat is: Rokers in ons eigen huis:



De schoonfamilie vindt roken heel normaal. Zo normaal zelfs, dat er ook bij ons in huis wordt gerookt. Let wel: We hebben bij de voor- en achterdeur een "verboden te Roken" sticker hangen. Denk je toch dat er een lichtje gaat branden bij ze. Mooi niet he! Ze hebben hun jas amper uit of er wordt al een sigaret gedraaid en opgestoken. Voor ik er uberhaupt erg in heb wordt er gevraagd naar een asbak. HUH? Dus wij netjes gevraagd of ze niet wilden roken in ons huis, omdat we dat niet fijn vinden. Zou je toch denken dat hier wel enig begrip voor is. Nou, dat hebben we geweten. We zijn toch uitgekafferd zeg. Ik dacht dit is een grap ofzo. Maar nee hoor, dat was het niet. De huid is ons echt volgescholden. We wordt pas gestopt met roken als ze dood zijn en niet eerder. En dat er een sticker op de deur hangt, dat doet ze ook niets. Dus ik zei nog: "Nou ja, dan hangen we nog grotere stickers op de deur met "Verboden te Roken." Wat zegt de wederpartij: "Wens je me nu al dood dan." Dan moet ik echt mijn woorden inslikken, want eigenlijk wilde ik heel graag: "JA" roepen.



Kortom: Ik was helemaal verbaasd. Ik heb respect voor de mening van een ander, maar zij hebben geen respect voor mij en mijn man. Ik had het gevoel of er was ingebroken in mijn huis, dat ik in mijn eigen huis mijn eigen regels niet mag hebben. Het huilen stond met nader dan het lachen. Heb tot 10 geteld. En die asbak, ja die kwam er natuurlijk. Mijn man is zich dood geschrokken en heeft toen snel een asbak gepakt. Maarja, de volgende keer wil ik het onderwerp wel weer aankaarten, want ik wil gewoon niet dat er wordt gerookt in mijn huis. Wij zitten nog een paar dagen in de vieze lucht (ondanks dat we wel ventileren.)



Het is nu al een paar maanden geleden gebeurd en zo nu en dan komt het weer bovendrijven. Er komt een dag, dat ze weer op visite komen. Mijn man heeft geprobeerd om er nog eens over te praten, maar het enige wat hij te horen krijgt is: "Dit is het enige wat ik nog heb." Dat is leuk om dat als kind te horen.



Als ze weer op visitie komen, dan krijgen we deze discussie vast weer. Hoe kan ik op een nette manier aangeven dat ik toch niet wil dat er wordt gerookt in mijn huis? Ik kan zeggen dat ik zwanger ben! Ik kan namelijk ook als een behoorlijke bitch gaan reageren, maar daar maak ik de situatie alleen maar erger mee.



Elle

Wat 'n enorm asociale onbeschofte mensen zeg!



Bij mij komen er ook geen rokers in. Ik heb ook bewust geen asbakken. Als iemand wil roken dan kan dat buiten in de tuin of onder 't afdak. Iemand die het gore lef zou hebben 'n sigaret aan te steken in mijn huis, die schop ik buiten en die hoeft nooit meer terug te komen.

Mijn schoonouders roken ook als schoorstenen maar zijn toen ze eenmaal wisten dat ik zwanger was, op een andere kamer of op het balkon gaan roken. Mijn man is astmatisch en mijn zoontje heeft luchtwegklachten dus hier in huis wordt sowieso niet gerookt. Iedereen gaat lekker buiten staan. Of rookt niet. Aan hun de keus.



Het heeft wel even geduurd voordat schoonmoeder begreep dat roken boven een baby ook niet erg handig is. Als we nu komen hoeven we het niet eens meer te vragen en rookt ze automatisch in haar eigen werkkamer.