Kinderen
alle pijlers
zwangerschapsteleurstelling
donderdag 27 november 2008 om 19:25
Hallo allemaal,
Gisteren met goede moed op weg naar de eerste echo. Ik zou 9 weken zwanger zijn. Natuurlijk hou je rekening met dat het eerste 12 weken niet zeker is, maar toch.Wat bleek tijdens de echo, 6 weken en 4 dagen zwanger en lage hartactiviteit. Dat zou kunnen betekenen dat ik zover zwanger ben, maar ook dat het kindje bij 6 weken is gestopt met ontwikkelen. Normaliter stopt het hart ook, maar hoeft niet persé. Nu moet ik volgende week nog een echo om te kijken of het kindje zich ontwikkelt heeft. Heeft iemand hier enige ervaring mee, positief als negatief? verloskundige zegt 50/50 kans. Ik vind het wachten slopend.
Gr
Gisteren met goede moed op weg naar de eerste echo. Ik zou 9 weken zwanger zijn. Natuurlijk hou je rekening met dat het eerste 12 weken niet zeker is, maar toch.Wat bleek tijdens de echo, 6 weken en 4 dagen zwanger en lage hartactiviteit. Dat zou kunnen betekenen dat ik zover zwanger ben, maar ook dat het kindje bij 6 weken is gestopt met ontwikkelen. Normaliter stopt het hart ook, maar hoeft niet persé. Nu moet ik volgende week nog een echo om te kijken of het kindje zich ontwikkelt heeft. Heeft iemand hier enige ervaring mee, positief als negatief? verloskundige zegt 50/50 kans. Ik vind het wachten slopend.
Gr
woensdag 3 december 2008 om 17:43
woensdag 3 december 2008 om 18:07
Ik zal je wat over mijn ervaring vertellen... Je hoeft het niet te lezen als je niet wilt, ik ben namelijk niet zo goed in kort en bondig vertellen. Maar als je de lange en uitgebreide versie wilt heb je vast wat aan mijn verhaal.
De eerste keer ging ik 's ochtends voor controle (of het vruchtje al loskwam) en toen ben ik diezelfde dag nog gecuretteerd. De tweede keer ben ik een dag na de foute echo gecuretteerd. Allebei de keren in een ander ziekenhuis. Het is wel beide keren ongeveer hetzelfde verlopen...
Je moet je nuchter melden om een bepaalde tijd op de afdeling waar je komt te liggen. (De eerste keer was dat voor mij gynaecologie en de tweede keer kort verblijf.) Daar ligt operatiekleding voor je klaar. En schort met knopen aan de achterkant, sokken, soms een papieren onderbroek en een haarnetje. De verpleegkundige geeft je als het goed is uitleg over de gang van zaken. Soms weten ze al een verwachtte operatietijd, soms niet. Je kan een kalmeringstabletje van te voren krijgen, deze neem je in met een slokje water. Soms krijg je ook een zetpil. Er wordt gevraagd of je je om wilt kleden in de operatiekleding. De eerste keer kwamen ze al gelijk een infuus zetten bij mij. De tweede keer gebeurde dat pas bij de OK. Dan is het wachten... Je partner mag vaak daarbij zijn. Op een gegeven moment komen ze je waarschuwen dat je de volgende bent. (Vaak gaat een curettage tussendoor omdat het nog geen tien minuten duurt, dus als de gynaecoloog het net even rustig heeft kan het zijn dat je eerder wordt geholpen... Maar als hij uitloopt kan het ook zijn dat je wat langer moet wachten.) Dan wordt je in je bed naar de operatieafdeling gereden en moet je afscheid nemen van je partner...
Op de operatieafdeling aangekomen wordt je in een soort sluis gereden. Je wordt opgewacht door de OK assistente. Soms moet je nog even op je beurt wachten op de verkoeverkamer. Hier kan je wel al aangesloten worden op de monitor. Je krijgt plakkertjes op je borst en een klemmetje om je vinger. Als je aan de beurt bent wordt je naar de operatiekamer gebracht en zul je moeten je overstappen op een OK tafel. Deze is heel smal, maar je krijgt wel steunen waar je armen op komen te liggen. Om je heen lopen mensen druk te doen en boven je hangt een grote lamp. Er worden been beugels op de tafel geplaatst. Meestal maakt de gynaecoloog nog een klein praatje met je. Sowieso is er de hele tijd een anesthesie assistente bij je in de buurt om je te begeleiden. Dan wordt het startsein gegeven. Je krijgt een spuit met witte vloeistof aan je infuus. Dit is de narcose. De anesthesist telt samen met je af...
Vervolgens wordt je een half uur tot drie kwartier later wakker in de verkoeverkamer. Daar staan ze gelijk naast je om alles te controleren (ook je bloedverlies...) en om te vragen of het goed met je gaat. Je mag vrij snel weer terug naar de afdeling.
Daar krijg je eten (meestal beschuitjes) en drinken (thee en water) en je partner wordt gebeld. (Of je mag zelf bellen, als je dat graag wilt...) Vervolgens blijven ze je nog een tijdje controleren op van alles. Je moet ook een keer plassen. Dit voelt heel gek en er zit allemaal jodium aan je die ook op de bril komt... Dat is best genant, maar wel volkomen normaal. Schaam je daar niet voor. Dan komt de gynaecoloog je ontslaan als het goed gaat, dit is meestal zo'n 3-4 uur na de narcose. Hij verteld ook hoe het is gegaan en waar je verder op moet letten. Je mag jezelf wassen en aankleden. Je kan kraamverband gebruiken van het ziekenhuis, maar je mag ook zelf maandverband meenemen.
Na de curettage kan je je wat duf voelen. Ook kan het plassen lastig gaan de eerste dag. Het bloedverlies wisselt per persoon. Reken op menstruatieachtige hoeveelheden.
Vervolgens verschilt het ook per persoon hoe lang het bloedverlies nog duurt (bij mij beide keren ruim 2 weken) en hoe lang het duurt voor je eerste menstruatie. Gemiddeld is 4-8 weken na de curettage.
Soms krijg je een belafspraak voor de uitslag van het onderzochte vruchtje. Maar het kan ook heel goed zijn dat je op het spreekuur moet komen. Ze kijken dan ook een keer met een inwendige echo of alles schoon is.
Tsja. En dan... Begint het hele circus van zwanger worden weer opnieuw...
Dikke knuffel. Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal.
De eerste keer ging ik 's ochtends voor controle (of het vruchtje al loskwam) en toen ben ik diezelfde dag nog gecuretteerd. De tweede keer ben ik een dag na de foute echo gecuretteerd. Allebei de keren in een ander ziekenhuis. Het is wel beide keren ongeveer hetzelfde verlopen...
Je moet je nuchter melden om een bepaalde tijd op de afdeling waar je komt te liggen. (De eerste keer was dat voor mij gynaecologie en de tweede keer kort verblijf.) Daar ligt operatiekleding voor je klaar. En schort met knopen aan de achterkant, sokken, soms een papieren onderbroek en een haarnetje. De verpleegkundige geeft je als het goed is uitleg over de gang van zaken. Soms weten ze al een verwachtte operatietijd, soms niet. Je kan een kalmeringstabletje van te voren krijgen, deze neem je in met een slokje water. Soms krijg je ook een zetpil. Er wordt gevraagd of je je om wilt kleden in de operatiekleding. De eerste keer kwamen ze al gelijk een infuus zetten bij mij. De tweede keer gebeurde dat pas bij de OK. Dan is het wachten... Je partner mag vaak daarbij zijn. Op een gegeven moment komen ze je waarschuwen dat je de volgende bent. (Vaak gaat een curettage tussendoor omdat het nog geen tien minuten duurt, dus als de gynaecoloog het net even rustig heeft kan het zijn dat je eerder wordt geholpen... Maar als hij uitloopt kan het ook zijn dat je wat langer moet wachten.) Dan wordt je in je bed naar de operatieafdeling gereden en moet je afscheid nemen van je partner...
Op de operatieafdeling aangekomen wordt je in een soort sluis gereden. Je wordt opgewacht door de OK assistente. Soms moet je nog even op je beurt wachten op de verkoeverkamer. Hier kan je wel al aangesloten worden op de monitor. Je krijgt plakkertjes op je borst en een klemmetje om je vinger. Als je aan de beurt bent wordt je naar de operatiekamer gebracht en zul je moeten je overstappen op een OK tafel. Deze is heel smal, maar je krijgt wel steunen waar je armen op komen te liggen. Om je heen lopen mensen druk te doen en boven je hangt een grote lamp. Er worden been beugels op de tafel geplaatst. Meestal maakt de gynaecoloog nog een klein praatje met je. Sowieso is er de hele tijd een anesthesie assistente bij je in de buurt om je te begeleiden. Dan wordt het startsein gegeven. Je krijgt een spuit met witte vloeistof aan je infuus. Dit is de narcose. De anesthesist telt samen met je af...
Vervolgens wordt je een half uur tot drie kwartier later wakker in de verkoeverkamer. Daar staan ze gelijk naast je om alles te controleren (ook je bloedverlies...) en om te vragen of het goed met je gaat. Je mag vrij snel weer terug naar de afdeling.
Daar krijg je eten (meestal beschuitjes) en drinken (thee en water) en je partner wordt gebeld. (Of je mag zelf bellen, als je dat graag wilt...) Vervolgens blijven ze je nog een tijdje controleren op van alles. Je moet ook een keer plassen. Dit voelt heel gek en er zit allemaal jodium aan je die ook op de bril komt... Dat is best genant, maar wel volkomen normaal. Schaam je daar niet voor. Dan komt de gynaecoloog je ontslaan als het goed gaat, dit is meestal zo'n 3-4 uur na de narcose. Hij verteld ook hoe het is gegaan en waar je verder op moet letten. Je mag jezelf wassen en aankleden. Je kan kraamverband gebruiken van het ziekenhuis, maar je mag ook zelf maandverband meenemen.
Na de curettage kan je je wat duf voelen. Ook kan het plassen lastig gaan de eerste dag. Het bloedverlies wisselt per persoon. Reken op menstruatieachtige hoeveelheden.
Vervolgens verschilt het ook per persoon hoe lang het bloedverlies nog duurt (bij mij beide keren ruim 2 weken) en hoe lang het duurt voor je eerste menstruatie. Gemiddeld is 4-8 weken na de curettage.
Soms krijg je een belafspraak voor de uitslag van het onderzochte vruchtje. Maar het kan ook heel goed zijn dat je op het spreekuur moet komen. Ze kijken dan ook een keer met een inwendige echo of alles schoon is.
Tsja. En dan... Begint het hele circus van zwanger worden weer opnieuw...
Dikke knuffel. Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal.
woensdag 3 december 2008 om 23:07
donderdag 4 december 2008 om 04:42
He wat K*t had het zo anders gehoopt voor je.
Sterkte
Curretage vond ik idd ook reuze meevallen.
Heb er eigenlijk niks van gevoeld alleen een paar dagen bloedverlies gehad.
Na de curretage heb ik 1 menstryatie afgewacht omdat ik wilde weten hoe mijn cyclus was en na 2 keer was het raak en daar is mijn jongste dochter uit gekomen.
Even ter aanvulling van ring: de tijd dat je moet blijven in het ziekenhuis kan verschillen per ziekenhuis.
Hier is het zo dat je na een narcose 8 uur moet blijven ook al voel je je goed.
Sterkte
Curretage vond ik idd ook reuze meevallen.
Heb er eigenlijk niks van gevoeld alleen een paar dagen bloedverlies gehad.
Na de curretage heb ik 1 menstryatie afgewacht omdat ik wilde weten hoe mijn cyclus was en na 2 keer was het raak en daar is mijn jongste dochter uit gekomen.
Even ter aanvulling van ring: de tijd dat je moet blijven in het ziekenhuis kan verschillen per ziekenhuis.
Hier is het zo dat je na een narcose 8 uur moet blijven ook al voel je je goed.
donderdag 4 december 2008 om 13:25
Okee, dat wist ik niet, dat het nog kon verschillen. (Ook al ben ik dus ook in twee verschillende ziekenhuizen geweest.) Ik ben beide keren rond 11 uur geholpen, was beide keren rond 12 uur terug op de afdeling en rond 3 uur mocht ik beide keren weer terug naar huis.
Anne, ik kan het niet korter omschrijven... En misschien heeft Tanteka er wat aan als ze al van alles weet. Aan de andere kant: soms is over je heen laten komen ook heel goed. Het is maar net wat voor type je bent.
Suze, dat is een goed verhaal, binnen een dag al van je bloedverlies af. Fijn hoor.
Tanteka, hoop dat het een beetje gaat met je.
Anne, ik kan het niet korter omschrijven... En misschien heeft Tanteka er wat aan als ze al van alles weet. Aan de andere kant: soms is over je heen laten komen ook heel goed. Het is maar net wat voor type je bent.
Suze, dat is een goed verhaal, binnen een dag al van je bloedverlies af. Fijn hoor.
Tanteka, hoop dat het een beetje gaat met je.
vrijdag 5 december 2008 om 07:51
@ring
Bij mij was het smiddags om 3 uur geholpen en heb daar toen ee nachtje geslapen omdat ze me niet om 11 uur savonds nog wilde ontslaan.
elk ziekenhuis heeft zn eigen beleid geen idee waarom.
Lees bij jou stukje bijvoorbeeld ook niet dat je 2 dagen van te voren vaginale zetpillen moest nemen van de gyn waarvan de laatste een uur voor de curretage.
Of heb je die wel gehad?
Maar precies wat annepanne zegt.. hoe meer ervaringen hoe beter ze zich kan voorbereiden wat het misschien iets miner eng maakt.
Hoe is het nu met je tanteka?
Bij mij was het smiddags om 3 uur geholpen en heb daar toen ee nachtje geslapen omdat ze me niet om 11 uur savonds nog wilde ontslaan.
elk ziekenhuis heeft zn eigen beleid geen idee waarom.
Lees bij jou stukje bijvoorbeeld ook niet dat je 2 dagen van te voren vaginale zetpillen moest nemen van de gyn waarvan de laatste een uur voor de curretage.
Of heb je die wel gehad?
Maar precies wat annepanne zegt.. hoe meer ervaringen hoe beter ze zich kan voorbereiden wat het misschien iets miner eng maakt.
Hoe is het nu met je tanteka?
zondag 7 december 2008 om 09:57
Dat zegt mij niks. Ze rekken je baarmoedermond toch ook op met die staafjes tijdens de operatie? (Tot 8 mm, geloof ik.) Ik heb in ieder geval geen napijn oid. gehad, en verder hebben beide ingrepen nog geen 5 minuten geduurd. Dus echt moeilijk zal het niet geweest zijn, denk ik.
Maar ja, dat zal misschien het verschillende beleid zijn. In beide ziekenhuizen heb ik het in ieder geval niet gehad.
Hoe gaat het met je, Tanteka?
Maar ja, dat zal misschien het verschillende beleid zijn. In beide ziekenhuizen heb ik het in ieder geval niet gehad.
Hoe gaat het met je, Tanteka?
zondag 7 december 2008 om 19:04
Hallo daar ben ik weer. Ik moet zeggen dat het best goed gaat. Het fijne van zekrheid is dat je weet waar je aan toe bent. Ook heb ik een aantal mensen op de hoogte gesteld en het er een paar keer over gehad. Dat scheelt allemaal. Ik probeer mij op het positieve te richten; kan zwanger worden en het kindje was niet goed, dus goed dat je lichaam het afstoot.
Ik zou nu wel willen dat alles achter de rug is. Ik heb vrijdag pas de eerste afspraak en merkte net dat ik bloed en slijm verloor tijdens het plassen. Beetje vies verhaal, maarja..Hoop dat het niet helemaal op gang komt, want heb begrepen dat je het dan op moet vangen in een bakje. Gatsie....ik ben al niet zo'n held als het om bloedverlies gaat.
Over dat curreteren heb ik ook een verhaal gehoord dat sommige ziekenhuizen eerst willen dat je eigen lichaam het probeert binnen drie weken. Daar ga ik dus ook echt niet mee akkoord. Op de één of andere manier vind ik het toch een beetje genant daar met mijn benen wijd op die tafel. Snap dat ze de hele dag niets anders zien, maar toch..
Hou jullie op de hoogte en bedankt voor de steun
Ik zou nu wel willen dat alles achter de rug is. Ik heb vrijdag pas de eerste afspraak en merkte net dat ik bloed en slijm verloor tijdens het plassen. Beetje vies verhaal, maarja..Hoop dat het niet helemaal op gang komt, want heb begrepen dat je het dan op moet vangen in een bakje. Gatsie....ik ben al niet zo'n held als het om bloedverlies gaat.
Over dat curreteren heb ik ook een verhaal gehoord dat sommige ziekenhuizen eerst willen dat je eigen lichaam het probeert binnen drie weken. Daar ga ik dus ook echt niet mee akkoord. Op de één of andere manier vind ik het toch een beetje genant daar met mijn benen wijd op die tafel. Snap dat ze de hele dag niets anders zien, maar toch..
Hou jullie op de hoogte en bedankt voor de steun
zondag 7 december 2008 om 19:41
Hier geen ervaring hiermee (gelukkig) maar wil iedereen nog heel veel sterkte wensen met jullie ervaringen. Lijkt me enorm moeilijk om hiermee om te gaan.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
zondag 7 december 2008 om 21:20
Hoi Tanteka,
Ik heb enkele maanden geleden een curettage gehad na 10 weken zwangerschap, en ik vond het een fluitje van een cent. Ik had zelf op curettage aagedrongen (i.p.v. afwachten of pillen), omdat ik niet langer met een overleden vruchtje rond wilde lopen. Ik had overigens nog geen spontaan bloedverlies.
In tegenstelling tot Ring1981, kreeg ik alleen een operatiehemd om aan te trekken. Geen sokken, papieren onderbroek of haarnetje. Geen kalmeringstabletje of zetpil. Ik moest alleen maar 2 paracetamolletjes slikken.
Ik was nog nooit onder narcose geweest, dus dat vond ik van tevoren wel spannend. Maar het stelde niks voor! Ik kreeg op de anesthesie-afdeling een infuus in m'n hand. Op de operatiekamer werd daar narcose-vloeistof in gedaan, en was ik in enkele seconden weg. Voor m'n gevoel kwam ik op hetzelfde moment al weer bij, maar in werkelijkheid was ik 20 minuutjes weg geweest. Van de hele ingreep merk je dus niets.
Ik was helemaal niet misselijk door de narcose en heb bijna meteen met smaak 2 boterhammen opgepeuzeld en een glas appelsap. Daarna mocht ik even naar de wc om me op te frissen. Ik hoefde niet (zoals Ring1981) verplicht te plassen en er was ook geen jodium te zien. Een uur na de ingreep kwam mijn man me al weer ophalen. Ik heb nauwelijks napijn en nauwelijks bloedverlies (1 dag) gehad.
Ik vond het een fijn idee dat mijn baarmoeder leeg was gemaakt, zodat ik niet langer 'voor niets' zwanger was.
Na 5 weken werd ik voor het eerst ongesteld. Na die eerste ongesteldheid mochten wij er weer voor gaan.
Veel sterkte gewenst!
Ik heb enkele maanden geleden een curettage gehad na 10 weken zwangerschap, en ik vond het een fluitje van een cent. Ik had zelf op curettage aagedrongen (i.p.v. afwachten of pillen), omdat ik niet langer met een overleden vruchtje rond wilde lopen. Ik had overigens nog geen spontaan bloedverlies.
In tegenstelling tot Ring1981, kreeg ik alleen een operatiehemd om aan te trekken. Geen sokken, papieren onderbroek of haarnetje. Geen kalmeringstabletje of zetpil. Ik moest alleen maar 2 paracetamolletjes slikken.
Ik was nog nooit onder narcose geweest, dus dat vond ik van tevoren wel spannend. Maar het stelde niks voor! Ik kreeg op de anesthesie-afdeling een infuus in m'n hand. Op de operatiekamer werd daar narcose-vloeistof in gedaan, en was ik in enkele seconden weg. Voor m'n gevoel kwam ik op hetzelfde moment al weer bij, maar in werkelijkheid was ik 20 minuutjes weg geweest. Van de hele ingreep merk je dus niets.
Ik was helemaal niet misselijk door de narcose en heb bijna meteen met smaak 2 boterhammen opgepeuzeld en een glas appelsap. Daarna mocht ik even naar de wc om me op te frissen. Ik hoefde niet (zoals Ring1981) verplicht te plassen en er was ook geen jodium te zien. Een uur na de ingreep kwam mijn man me al weer ophalen. Ik heb nauwelijks napijn en nauwelijks bloedverlies (1 dag) gehad.
Ik vond het een fijn idee dat mijn baarmoeder leeg was gemaakt, zodat ik niet langer 'voor niets' zwanger was.
Na 5 weken werd ik voor het eerst ongesteld. Na die eerste ongesteldheid mochten wij er weer voor gaan.
Veel sterkte gewenst!
woensdag 10 december 2008 om 19:59
Ben ik weer. Ik denk dat een curratage niet meer nodig is. Afgelopen dagen heb ik een grote hoeveelheid bloed (stolsels)verloren wat samen kwam met hevige buik en rugpijnen. Ik heb het echt onderschat, want vond het allemaal echt pijnlijk. Zag er op de duur tegen op om naar de WC te gaan. Vrijdag toch naar het ziekenhuis, mogelijk kunnen ze kijken of alles weg is. daar hoop ik eigenlijk een beetje op dan is zo'n curretage overbodig. Tot zover de update!
woensdag 10 december 2008 om 20:13
Het kan zijn dat je miskraam volledig was en dan hoeven ze idd. geen curretage meer te doen. En bij een miskraam kan je idd. best aardige weeën krijgen. Dat had ik zelf ook. Al is het nog niets vergeleken met de laatste ontsluitingsweeën van een bevalling. Maar wel weeën.
Ik hoop dat je je snel beter voelt.
Ik hoop dat je je snel beter voelt.
