Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand V!!! Nieuwelingen nog steeds welkom!
woensdag 1 februari 2012 20:37
Ooit begon Eleonora met een verdraaid interessant topic over gezond eten, bewuste keuzes maken, in de keuken en elders. Dat is nu al een tijdje bezig. Haar openingspost kan je hieronder lezen. We gaan nog steeds door; maar ook als je er niet vanaf het prille begin bij was, ben je van harte welkom mee te komen praten. Kijk bijvoorbeeld ook eens in een van onze oude topics. Veel plezier en tot leess .
Hoe het begon...
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over wel voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachtenloos eten in je mond proppen.
De originele OP staat hieronder en laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic `Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?´, maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens over het eten, redenen waarom het anders moet, en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in de titel die het nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina´s en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schoom niet en lees met ons mee!
Eten met je verstand, deel 1
Eten met je verstand II (kom er gerust bij)
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom)
Eten met je verstand IV
De recepten van het eten met je verstand topic
Hoe het begon...
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over wel voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachtenloos eten in je mond proppen.
De originele OP staat hieronder en laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic `Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?´, maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens over het eten, redenen waarom het anders moet, en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in de titel die het nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina´s en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schoom niet en lees met ons mee!
Eten met je verstand, deel 1
Eten met je verstand II (kom er gerust bij)
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom)
Eten met je verstand IV
De recepten van het eten met je verstand topic
donderdag 28 augustus 2014 21:23
quote:ananassje schreef op 28 augustus 2014 @ 21:06:
Leuk topic!
Ik wil ook iets afvallen maar eigenlijk alleen het liefste van mijn buik.. Mijn borsten zijn nu juist, nu ik iets was aangekomen, voller. Love them En de rest van mijn lijf is ook goed. Weeg 68 bij een lengte van 1.70 m. Nu ben ik van plan om volgende week salades te gaan eten ipv brood! Ik lees steeds meer dat dat de snelste weg is en dat het ook helpt bij darmproblemen. Ik heb nogal vaak last van opgezette darmen dus het proberen waard.
Probleem is alleen dat ik veel honger heb op een dag. Ik begin met havermoutpap en wat fruit (liefst een banaan erdoor want dan zit ik goed tot 10 uur vol). In de ochtend vaak een stuk fruit en handje noten. In de middag normaal brood, wat ik du anders wil doen. Maar dan komt het middag tussendoortje... Wat moet ik dan eten? Ik eet nu brood om vol te raken want heb wel eens groente gegeten (een heleboel!) en na een uur zat ik te trillen van de honger.. Ik moet dus iets vullenders hebben. Misschien kwark. Hebben jullie hier nog tips voor? En is het ook goed om 2 keer op een dag kwark te eten? Ik wissel namelijk havermoutpap af met kwark en muesli als ontbijt.
Wat bij mij het meest effect heeft op mijn buik is geen alcohol drinken .
Maar wat je kunt eten dat wel goed vult: dikke soep (uit een zak), een blikje tonijn, een (koude) omelet evt met ham en/of groenten, gekookte eieren, een stuk gegrilde kip (uit de rotisserie van de slager), gado-gado met beetje pindasaus (toko), paar plakken ham op een rijswafel of opgerold met asperges, een avocado, een haring, een lekkerbekje (ik laat zelf dan wel het vetste deel van de buitenkant liggen). Of wat jij zelf maar lekker vindt, laat je fantasie maar werken.
Maar van een een hele komkommer (met dipje) zit ik ook best wel even vol
Of je twee keer per dag kwark kan eten? Daar lijkt me in principe niks op tegen. Maar ik zou dat zelf niet elke dag doen. Ik probeer een overdosis melkproducten te vermijden. Maar misschien is dat wel grote onzin. Ik eet zelf elke dag kwark en een paar keer per week havermout met melk. Ik drink verder geen melk, behalve dan een scheutje in de koffie.
Wat trouwens ook heerlijk is op havermout, is een klein beetje extra pure hagelslag.
Leuk topic!
Ik wil ook iets afvallen maar eigenlijk alleen het liefste van mijn buik.. Mijn borsten zijn nu juist, nu ik iets was aangekomen, voller. Love them En de rest van mijn lijf is ook goed. Weeg 68 bij een lengte van 1.70 m. Nu ben ik van plan om volgende week salades te gaan eten ipv brood! Ik lees steeds meer dat dat de snelste weg is en dat het ook helpt bij darmproblemen. Ik heb nogal vaak last van opgezette darmen dus het proberen waard.
Probleem is alleen dat ik veel honger heb op een dag. Ik begin met havermoutpap en wat fruit (liefst een banaan erdoor want dan zit ik goed tot 10 uur vol). In de ochtend vaak een stuk fruit en handje noten. In de middag normaal brood, wat ik du anders wil doen. Maar dan komt het middag tussendoortje... Wat moet ik dan eten? Ik eet nu brood om vol te raken want heb wel eens groente gegeten (een heleboel!) en na een uur zat ik te trillen van de honger.. Ik moet dus iets vullenders hebben. Misschien kwark. Hebben jullie hier nog tips voor? En is het ook goed om 2 keer op een dag kwark te eten? Ik wissel namelijk havermoutpap af met kwark en muesli als ontbijt.
Wat bij mij het meest effect heeft op mijn buik is geen alcohol drinken .
Maar wat je kunt eten dat wel goed vult: dikke soep (uit een zak), een blikje tonijn, een (koude) omelet evt met ham en/of groenten, gekookte eieren, een stuk gegrilde kip (uit de rotisserie van de slager), gado-gado met beetje pindasaus (toko), paar plakken ham op een rijswafel of opgerold met asperges, een avocado, een haring, een lekkerbekje (ik laat zelf dan wel het vetste deel van de buitenkant liggen). Of wat jij zelf maar lekker vindt, laat je fantasie maar werken.
Maar van een een hele komkommer (met dipje) zit ik ook best wel even vol
Of je twee keer per dag kwark kan eten? Daar lijkt me in principe niks op tegen. Maar ik zou dat zelf niet elke dag doen. Ik probeer een overdosis melkproducten te vermijden. Maar misschien is dat wel grote onzin. Ik eet zelf elke dag kwark en een paar keer per week havermout met melk. Ik drink verder geen melk, behalve dan een scheutje in de koffie.
Wat trouwens ook heerlijk is op havermout, is een klein beetje extra pure hagelslag.
.
donderdag 28 augustus 2014 21:40
donderdag 28 augustus 2014 21:59
quote:Zima schreef op 28 augustus 2014 @ 21:40:
Ik eet liever onbewerkt, dus die Duyvisdips laat ik schieten. Maar de wasabi is een goed plan, zéker met de krab erbij. Ajvar ken ik niet, ga ik eens googlen.
Saga was een flauw grapje, dat is de detective van the bridge (nu op tv!) met iets minder tactische kwaliteiten
Ah, ja daar kan in me wel in herkennen
In krabsticks zou ook wel eens smaakversterker kunnen zitten. Of wilde je er echte krab bij gaat eten? En nu ik erover nadenk, in soyasaus misschien ook wel?
Lekker plaatje trouwens. Maar zo mooi snijden doe ik alleen voor een feestje. Voor mezelf zijn het gewoon grote brokken
Ik eet liever onbewerkt, dus die Duyvisdips laat ik schieten. Maar de wasabi is een goed plan, zéker met de krab erbij. Ajvar ken ik niet, ga ik eens googlen.
Saga was een flauw grapje, dat is de detective van the bridge (nu op tv!) met iets minder tactische kwaliteiten
Ah, ja daar kan in me wel in herkennen
In krabsticks zou ook wel eens smaakversterker kunnen zitten. Of wilde je er echte krab bij gaat eten? En nu ik erover nadenk, in soyasaus misschien ook wel?
Lekker plaatje trouwens. Maar zo mooi snijden doe ik alleen voor een feestje. Voor mezelf zijn het gewoon grote brokken
.
donderdag 28 augustus 2014 22:52
Hoe streng ben je trouwens met het onbewerkte Zima? Ik denk eraan omdat ik net een plak ham naar binnen stop. En ham is ook best wel bewerkt (maar ik vind het zo lekker..). Ik keek vandaag eens speciaal naar de etiketjes en in sommige hamsoorten zat maar 85% vlees?? Ik heb nu 'bourgondische ham', daar zat met 95% nog het meeste vlees in, maar evengoed nog veel toevoegingen (glucosestroop, dextrose, smaakversterker...).
Als je bij de biologische slager ham haalt, zouden er dan geen toevoegingen in zitten ? Of is dan alleen de basis wel van biologisch vlees maar doen ze er verder hetzelfde mee? We hebben hier ook een slager die alles zelf maakt, maar dat is een Marokkaanse slager en die heeft geen ham (Wel lamsham trouwens, en die is ook heerlijk maar niet voor elke dag en niet bij alles.)
Als je bij de biologische slager ham haalt, zouden er dan geen toevoegingen in zitten ? Of is dan alleen de basis wel van biologisch vlees maar doen ze er verder hetzelfde mee? We hebben hier ook een slager die alles zelf maakt, maar dat is een Marokkaanse slager en die heeft geen ham (Wel lamsham trouwens, en die is ook heerlijk maar niet voor elke dag en niet bij alles.)
.
vrijdag 29 augustus 2014 10:12
Ananas, gooi door je salade ook iets van kikkererwten, linzen, koud vlees. Alleen groenten vult bijna niemand, dan heb ik om 15u ook megatrek.
Ziem, ik had gister een sausje van boursin (nep), weet niet of je dat eet? Schep kruidenkaas, schep Griekse yoghurt, husselen en dippen maar. Ook lekker vind ik zelf half yoghurt, half mayo, met pesto of gewoon groene kruiden of/en knoflook erdoor. Ik haad van die diepvrieskruiden van Daregal. Zat eerder in een doosje, nu bij appie in een zakje. Italiaanse kruiden, altijd in mijn vriezer! Heerlijk door rijst, couscous, om kipfilet mee te marineren (beetje olijfolie erbij) en dus ook door dipjes.
Zo'n potje als jij postte zou ik wel meten opeten, omdat je altijd hoort dat na het snijden de vitamines snel verloren gaan. Zeker zoiets, dat je niet af kan sluiten. nadeel, na hap 1 wil ik weer dippen en dat gaan lastig in zo'n glaasje. Of is dat misschien juist een voordeel?
Ajvar, van baktat, hmmm! Veel gegeten inderdaad. Zoon at het als ukkepuk op brood, die hield niet van gewoon dreumesbeleg. geen slankie, geen leverworst. Wel heel veel Rondele geitensmeerkaas en ajvar!
Ziem, ik had gister een sausje van boursin (nep), weet niet of je dat eet? Schep kruidenkaas, schep Griekse yoghurt, husselen en dippen maar. Ook lekker vind ik zelf half yoghurt, half mayo, met pesto of gewoon groene kruiden of/en knoflook erdoor. Ik haad van die diepvrieskruiden van Daregal. Zat eerder in een doosje, nu bij appie in een zakje. Italiaanse kruiden, altijd in mijn vriezer! Heerlijk door rijst, couscous, om kipfilet mee te marineren (beetje olijfolie erbij) en dus ook door dipjes.
Zo'n potje als jij postte zou ik wel meten opeten, omdat je altijd hoort dat na het snijden de vitamines snel verloren gaan. Zeker zoiets, dat je niet af kan sluiten. nadeel, na hap 1 wil ik weer dippen en dat gaan lastig in zo'n glaasje. Of is dat misschien juist een voordeel?
Ajvar, van baktat, hmmm! Veel gegeten inderdaad. Zoon at het als ukkepuk op brood, die hield niet van gewoon dreumesbeleg. geen slankie, geen leverworst. Wel heel veel Rondele geitensmeerkaas en ajvar!
vrijdag 29 augustus 2014 11:12
quote:millefleurs schreef op 24 augustus 2014 @ 10:11:
Ik heb dit van de week nog tegen iemand gezegd: ik geloof dat ik last heb van omgekeerde anorexia. Ik voel me soms slank, tot ik een foto zie van mezelf, dan schrik ik ook gewoon echt van hoe dik ik eigenlijk ben. Alsof dat niet mijn lichaam is. Maar ik voel me er wel heel rot onder, het maakt me onzeker. Als ik me aankleedt, is het criterium niet meer of het een leuk setje is, maar hoe dik ik erin lijk. Als ik ergens heen ga, probeer ik er bij voorbaat al rekening mee te houden dat er een lullige opmerking zal komen. Ik ben steeds alert wat dat betreft. Ik wis vakantiefoto's waarop ik zelf sta waarop mijn buik oncharmant in beeld staat. ik kan me daar echt rot om voelen, want eigenlijk wil ik helemaal niet dat mijn lijf mijn leven op die manier beheerst. In mijn hoofd kan ik het alleen pas laten gaan, als er wat af is.
Mezelf omarmen, zoals ik nu ben? Het lukt me niet.
En omdat het afvallen niet zo lukt, probeer ik het in andere dingen te zoeken. Huis dan maar ordenen, ontspannen met boeken, mooie nieuwe bekers, bezinning. Maar door alles speelt op de achtergrond mijn gewicht. Ik krijg mijn gemoedstoestand dus niet waar ik hem hebben wil en dat voelt wederom als een soort falen.
Jammer dat je vakantie in het water viel, MF. Ook wij hadden niet te geweldige bedden. We zijn nu weer thuis, fijn om weer in onze eigen bedjes te liggen Koken ging bij ons gelukkig prima, een goede basisuitrusting, lekkere dingetjes gekocht op de markt Ben je nu weer aan het werk? Hebben de kinderen nog vakantie? Of is de hele riedel inmiddels weer begonnen? Het begin van het schooljaar is vaak behoorlijk chaotisch en stressvol. Wat heb je nodig om een beetje aan je rust te komen?
Wat je zelfbeeld betreft, ik begrijp dat het bijna onmogelijk voor je is om op een positieve manier naar je eigen lijf te kijken. Ervan uitgaande dat het voor jou dus min of meer een gegeven is dat je je lichaam lelijk vindt: waarom zit dat jou zo dwars in het dagelijks leven? Waarom ben je er steeds zo mee bezig?
Ik heb dit van de week nog tegen iemand gezegd: ik geloof dat ik last heb van omgekeerde anorexia. Ik voel me soms slank, tot ik een foto zie van mezelf, dan schrik ik ook gewoon echt van hoe dik ik eigenlijk ben. Alsof dat niet mijn lichaam is. Maar ik voel me er wel heel rot onder, het maakt me onzeker. Als ik me aankleedt, is het criterium niet meer of het een leuk setje is, maar hoe dik ik erin lijk. Als ik ergens heen ga, probeer ik er bij voorbaat al rekening mee te houden dat er een lullige opmerking zal komen. Ik ben steeds alert wat dat betreft. Ik wis vakantiefoto's waarop ik zelf sta waarop mijn buik oncharmant in beeld staat. ik kan me daar echt rot om voelen, want eigenlijk wil ik helemaal niet dat mijn lijf mijn leven op die manier beheerst. In mijn hoofd kan ik het alleen pas laten gaan, als er wat af is.
Mezelf omarmen, zoals ik nu ben? Het lukt me niet.
En omdat het afvallen niet zo lukt, probeer ik het in andere dingen te zoeken. Huis dan maar ordenen, ontspannen met boeken, mooie nieuwe bekers, bezinning. Maar door alles speelt op de achtergrond mijn gewicht. Ik krijg mijn gemoedstoestand dus niet waar ik hem hebben wil en dat voelt wederom als een soort falen.
Jammer dat je vakantie in het water viel, MF. Ook wij hadden niet te geweldige bedden. We zijn nu weer thuis, fijn om weer in onze eigen bedjes te liggen Koken ging bij ons gelukkig prima, een goede basisuitrusting, lekkere dingetjes gekocht op de markt Ben je nu weer aan het werk? Hebben de kinderen nog vakantie? Of is de hele riedel inmiddels weer begonnen? Het begin van het schooljaar is vaak behoorlijk chaotisch en stressvol. Wat heb je nodig om een beetje aan je rust te komen?
Wat je zelfbeeld betreft, ik begrijp dat het bijna onmogelijk voor je is om op een positieve manier naar je eigen lijf te kijken. Ervan uitgaande dat het voor jou dus min of meer een gegeven is dat je je lichaam lelijk vindt: waarom zit dat jou zo dwars in het dagelijks leven? Waarom ben je er steeds zo mee bezig?
Ga in therapie!
vrijdag 29 augustus 2014 11:15
Ja erwten of bonen is ook een goeie. Ik bestelde in Portugal eens een tonijnsalade en toen die kwam, bleek de tonijn gehusseld met witte bonen met een zwart oogje (koud). Ik was eerst teleurgesteld want ik had dat niet verwacht en dacht dat ik niet zo van bonen hield, maar het was erg lekker. En vulde enorm. Nu maak ik het thuis ook wel eens, blikje tonijn, klein blikje van die bonen en wat vinaigrette erdoor. Makkelijk om mee te nemen ook.
En dippen met boursinachtig spul lijkt me ook lekker ja.
Grappig trouwens dat je zoon die ajvar lustte. Is toch niet echt kindereten.
Dat van de omgekeerde anorexia herken ik wel. Ik werd op een gegeven moment steeds dikker, maar had dat niet zo door. Behalve als ik mezelf op een foto zag, dan schrok ik me dood. Kleren zocht ik er ook op uit, dat mijn buik maar verhuld werd. Maar dat lukte best goed (tuniek met legging enzo) en dan had ik weer nergens last van. Tot ik weer een foto zag Ik heb er ook heel wat gewist.
Op een gegeven moment noemde mijn vader me (liefkozend) dikkertje. Ik dacht huh, ik? Een dikkertje? En toen ging de knop opeens om en was ik supergemotiveerd om af te vallen. Anders eten, sporten. En nu wil ik niet anders meer, want ik voel me over de hele linie veel beter. Ook door het sporten, daardoor ben ik psychisch stabieler geworden dan vroeger.
Maar hoe iemand anders die knop om moet krijgen, ik heb geen idee. Bij mij gebeurde het opeens.
En dippen met boursinachtig spul lijkt me ook lekker ja.
Grappig trouwens dat je zoon die ajvar lustte. Is toch niet echt kindereten.
Dat van de omgekeerde anorexia herken ik wel. Ik werd op een gegeven moment steeds dikker, maar had dat niet zo door. Behalve als ik mezelf op een foto zag, dan schrok ik me dood. Kleren zocht ik er ook op uit, dat mijn buik maar verhuld werd. Maar dat lukte best goed (tuniek met legging enzo) en dan had ik weer nergens last van. Tot ik weer een foto zag Ik heb er ook heel wat gewist.
Op een gegeven moment noemde mijn vader me (liefkozend) dikkertje. Ik dacht huh, ik? Een dikkertje? En toen ging de knop opeens om en was ik supergemotiveerd om af te vallen. Anders eten, sporten. En nu wil ik niet anders meer, want ik voel me over de hele linie veel beter. Ook door het sporten, daardoor ben ik psychisch stabieler geworden dan vroeger.
Maar hoe iemand anders die knop om moet krijgen, ik heb geen idee. Bij mij gebeurde het opeens.
.
vrijdag 29 augustus 2014 12:48
Slim idee van die witte bonen door de sla. Dat is echt in 5 minuten gepiept!
Ik eet zoveel mogelijk onbewerkt. Dwz: aan eten klaar maken uit zakjes en pakjes doe ik niet, maar ik ben niet zo strikt dat ik de ham laat staan. Wel zoveel mogelijk biologisch. Vanochtend weer op de markt geweest, en heel gek, Ziempje wilde daarna niet lunchen. Stukje vis hier, banaantje daar, druifjes van een oude meneer die haar schattig vond, bij de bakker staat ze voor je het weet met een stuk brood in haar knuistje... Moest even aan beleza denken, want je zit wel waar het vandaan komt...
Ik eet zoveel mogelijk onbewerkt. Dwz: aan eten klaar maken uit zakjes en pakjes doe ik niet, maar ik ben niet zo strikt dat ik de ham laat staan. Wel zoveel mogelijk biologisch. Vanochtend weer op de markt geweest, en heel gek, Ziempje wilde daarna niet lunchen. Stukje vis hier, banaantje daar, druifjes van een oude meneer die haar schattig vond, bij de bakker staat ze voor je het weet met een stuk brood in haar knuistje... Moest even aan beleza denken, want je zit wel waar het vandaan komt...
vrijdag 29 augustus 2014 17:34
Wel goed dat zo'n kleintje nog heel goed voelt wanneer ze genoeg heeft gehad en niet óók nog een lunch naar binnen gaat werken, alleen maar omdat het haar aangeboden wordt.
Er zijn maar weinig volwassenen die het avondeten skippen, als ze overdag gesnackt hebben. Het wordt dan meestal én én. Zeker als je een gezin hebt, en het eten gewoon op tafel staat 's avonds.
Als je meestal alleen eet, zoals ik, wordt dat al makkelijker
Er zijn maar weinig volwassenen die het avondeten skippen, als ze overdag gesnackt hebben. Het wordt dan meestal én én. Zeker als je een gezin hebt, en het eten gewoon op tafel staat 's avonds.
Als je meestal alleen eet, zoals ik, wordt dat al makkelijker
.
zaterdag 30 augustus 2014 10:05
quote:Zima schreef op 27 augustus 2014 @ 22:39:
Maar óók om te kijken wat voor jou helpt of niet. Door de media kijken vrouwen met een kritisch oog naar elkaar. Iedereen moet eruit zien als een gephotoshopt supermodel. En dat bereik je door dieet X,Y of Z te volgen. Doe je dat niet dan ben je zwak en maak je niet de juiste keuzes. In dit topic bespreken we met elkaar hoe moeilijk dat is, hoe we daarmee worstelen en wat voor ons werkt of niet werkt. Maar laten we ophouden met elkaar daarin te bekritiseren. Het is goed om elkaar een spiegel voor te houden, dat mag de ene keer liefdevol en de andere keer streng. Maar het is de toon die de muziek maakt.
Impala, de weg die jij hebt gevonden klinkt voor mij interessant en je prikt precies op lastige punten: namelijk keuzes maken. Voor mij is dat waardevol. Maar net zo waardevol zijn voor mij de eerlijke beschrijvingen van Dreamer waarin ze haar eigen weg zoekt. Ik vind het jammer dat wanneer zij aangeeft dat bepaalde dingen voor haar niet werken, dat aan de kant worden geschoven en niet wordt geaccepteerd. Laten we daarin meer mededogen voor elkaar hebben.
En voor mij persoonlijk geldt dat ik van beide inzichten leer en groei, maar wel iets meer van de Yes All Women spirit kan gebruiken.
:amen:
Maar óók om te kijken wat voor jou helpt of niet. Door de media kijken vrouwen met een kritisch oog naar elkaar. Iedereen moet eruit zien als een gephotoshopt supermodel. En dat bereik je door dieet X,Y of Z te volgen. Doe je dat niet dan ben je zwak en maak je niet de juiste keuzes. In dit topic bespreken we met elkaar hoe moeilijk dat is, hoe we daarmee worstelen en wat voor ons werkt of niet werkt. Maar laten we ophouden met elkaar daarin te bekritiseren. Het is goed om elkaar een spiegel voor te houden, dat mag de ene keer liefdevol en de andere keer streng. Maar het is de toon die de muziek maakt.
Impala, de weg die jij hebt gevonden klinkt voor mij interessant en je prikt precies op lastige punten: namelijk keuzes maken. Voor mij is dat waardevol. Maar net zo waardevol zijn voor mij de eerlijke beschrijvingen van Dreamer waarin ze haar eigen weg zoekt. Ik vind het jammer dat wanneer zij aangeeft dat bepaalde dingen voor haar niet werken, dat aan de kant worden geschoven en niet wordt geaccepteerd. Laten we daarin meer mededogen voor elkaar hebben.
En voor mij persoonlijk geldt dat ik van beide inzichten leer en groei, maar wel iets meer van de Yes All Women spirit kan gebruiken.
:amen:
Ga in therapie!
zaterdag 30 augustus 2014 10:13
Onze favoriete dip is heel simpel: mayonaise met yoghurt (verhouding naar smaak, ik doe meestal iets van 1:4) en Indiase kerrie erdoor. Ook heerlijk bij gegrild vlees.
Tzatziki en houmous zijn hier ook geliefd (kun je ook zelf maken, doe ik meestal niet). Mayonaise kun je natuurlijk ook zelf maken! Wil ik ook altijd nog eens doen.
Ik wil binnenkort weer eens met een vriendin een kookfestijn doen (samen koken volgens een thema, meestal een land). Iemand nog suggesties? We hebben al Italiaans (zelfgemaakte pasta!), Thais, Indiaas, Indonesisch, Turks en Spaanse tapas gemaakt. Ik dacht misschien een paella, of misschien Grieks? Of Mexicaans? Ik wil ook nog graag eens zelf loempiaatjes maken. Sushi staat nog op mijn verlanglijstje! Beleza, heb jij misschien nog leuke Japanse recepten?
Tzatziki en houmous zijn hier ook geliefd (kun je ook zelf maken, doe ik meestal niet). Mayonaise kun je natuurlijk ook zelf maken! Wil ik ook altijd nog eens doen.
Ik wil binnenkort weer eens met een vriendin een kookfestijn doen (samen koken volgens een thema, meestal een land). Iemand nog suggesties? We hebben al Italiaans (zelfgemaakte pasta!), Thais, Indiaas, Indonesisch, Turks en Spaanse tapas gemaakt. Ik dacht misschien een paella, of misschien Grieks? Of Mexicaans? Ik wil ook nog graag eens zelf loempiaatjes maken. Sushi staat nog op mijn verlanglijstje! Beleza, heb jij misschien nog leuke Japanse recepten?
Ga in therapie!
zaterdag 30 augustus 2014 11:33
quote:dubiootje schreef op 29 augustus 2014 @ 11:12:
Ben je nu weer aan het werk? Hebben de kinderen nog vakantie? Of is de hele riedel inmiddels weer begonnen? Het begin van het schooljaar is vaak behoorlijk chaotisch en stressvol. Wat heb je nodig om een beetje aan je rust te komen?
Wat je zelfbeeld betreft, ik begrijp dat het bijna onmogelijk voor je is om op een positieve manier naar je eigen lijf te kijken. Ervan uitgaande dat het voor jou dus min of meer een gegeven is dat je je lichaam lelijk vindt: waarom zit dat jou zo dwars in het dagelijks leven? Waarom ben je er steeds zo mee bezig?
Ik begin maandag weer Duub. Kermis hier in het dorp, dus vandaag verplicht feestvieren, beloftes aan de kinderen enzo.
Gisteren had ik nog 1 dagje voor mezelf en ben ik naar de sauna gegaan. Heerlijk 8 uurtjes genoten!
Tja, dat lichaam zit me fysiek dwars, omdat het me belemmert met lekker bewegen. En gewoon omdat ik het niet mooi vind en weet dat mijn buikomvang niet erg gezond is. Als ik me verder wel gezond voel, baal ik daarvan. Daarbij ben ik uitermate kritisch naar mezelf. Maar ik doe mijn best de positieve kanten te zien: welke delen vind ik wel mooi, wat doet mijn lijf voor me.
Ben je nu weer aan het werk? Hebben de kinderen nog vakantie? Of is de hele riedel inmiddels weer begonnen? Het begin van het schooljaar is vaak behoorlijk chaotisch en stressvol. Wat heb je nodig om een beetje aan je rust te komen?
Wat je zelfbeeld betreft, ik begrijp dat het bijna onmogelijk voor je is om op een positieve manier naar je eigen lijf te kijken. Ervan uitgaande dat het voor jou dus min of meer een gegeven is dat je je lichaam lelijk vindt: waarom zit dat jou zo dwars in het dagelijks leven? Waarom ben je er steeds zo mee bezig?
Ik begin maandag weer Duub. Kermis hier in het dorp, dus vandaag verplicht feestvieren, beloftes aan de kinderen enzo.
Gisteren had ik nog 1 dagje voor mezelf en ben ik naar de sauna gegaan. Heerlijk 8 uurtjes genoten!
Tja, dat lichaam zit me fysiek dwars, omdat het me belemmert met lekker bewegen. En gewoon omdat ik het niet mooi vind en weet dat mijn buikomvang niet erg gezond is. Als ik me verder wel gezond voel, baal ik daarvan. Daarbij ben ik uitermate kritisch naar mezelf. Maar ik doe mijn best de positieve kanten te zien: welke delen vind ik wel mooi, wat doet mijn lijf voor me.
zaterdag 30 augustus 2014 12:25
quote:millefleurs schreef op 30 augustus 2014 @ 11:33:
[...]
Ik begin maandag weer Duub. Kermis hier in het dorp, dus vandaag verplicht feestvieren, beloftes aan de kinderen enzo.
Gisteren had ik nog 1 dagje voor mezelf en ben ik naar de sauna gegaan. Heerlijk 8 uurtjes genoten!
Tja, dat lichaam zit me fysiek dwars, omdat het me belemmert met lekker bewegen. En gewoon omdat ik het niet mooi vind en weet dat mijn buikomvang niet erg gezond is. Als ik me verder wel gezond voel, baal ik daarvan. Daarbij ben ik uitermate kritisch naar mezelf. Maar ik doe mijn best de positieve kanten te zien: welke delen vind ik wel mooi, wat doet mijn lijf voor me.
8 uur in de sauna, wow! Dat hou ik niet uit hoor Ik denk dat 6 uur zo'n beetje het langste is voor mij. Fijn dat je daar zo van kan genieten.
Het is me niet helemaal duidelijk wat je nu precies dwarszit. Je voelt je gezond maar baalt van je buik omdat buikvet ongezond is. Je vindt het niet mooi en het belemmert je. Snap ik allemaal. Maar waar ik je toch vooral over hoor is wat anderen denken van je lichaam, en dat hoor ik hier niet terug. Waar past dat erin dan? Hoe belangrijk is dat voor je?
Ik denk dat dat "denken in delen" typisch iets is wat vrouwen van jongs af aan wordt meegegeven. Mannen zitten veel minder met hun buikje of lelijke voeten of grote neus, denk ik. Ik probeer dat echt los te laten, met steeds meer succes Ook een kwestie van oefening en bewustwording, denk ik.
[...]
Ik begin maandag weer Duub. Kermis hier in het dorp, dus vandaag verplicht feestvieren, beloftes aan de kinderen enzo.
Gisteren had ik nog 1 dagje voor mezelf en ben ik naar de sauna gegaan. Heerlijk 8 uurtjes genoten!
Tja, dat lichaam zit me fysiek dwars, omdat het me belemmert met lekker bewegen. En gewoon omdat ik het niet mooi vind en weet dat mijn buikomvang niet erg gezond is. Als ik me verder wel gezond voel, baal ik daarvan. Daarbij ben ik uitermate kritisch naar mezelf. Maar ik doe mijn best de positieve kanten te zien: welke delen vind ik wel mooi, wat doet mijn lijf voor me.
8 uur in de sauna, wow! Dat hou ik niet uit hoor Ik denk dat 6 uur zo'n beetje het langste is voor mij. Fijn dat je daar zo van kan genieten.
Het is me niet helemaal duidelijk wat je nu precies dwarszit. Je voelt je gezond maar baalt van je buik omdat buikvet ongezond is. Je vindt het niet mooi en het belemmert je. Snap ik allemaal. Maar waar ik je toch vooral over hoor is wat anderen denken van je lichaam, en dat hoor ik hier niet terug. Waar past dat erin dan? Hoe belangrijk is dat voor je?
Ik denk dat dat "denken in delen" typisch iets is wat vrouwen van jongs af aan wordt meegegeven. Mannen zitten veel minder met hun buikje of lelijke voeten of grote neus, denk ik. Ik probeer dat echt los te laten, met steeds meer succes Ook een kwestie van oefening en bewustwording, denk ik.
Ga in therapie!
dinsdag 2 september 2014 09:27
quote:dubiootje schreef op 30 augustus 2014 @ 12:25:
[...]
8 uur in de sauna, wow! Dat hou ik niet uit hoor Ik denk dat 6 uur zo'n beetje het langste is voor mij. Fijn dat je daar zo van kan genieten.
Het is me niet helemaal duidelijk wat je nu precies dwarszit. Je voelt je gezond maar baalt van je buik omdat buikvet ongezond is. Je vindt het niet mooi en het belemmert je. Snap ik allemaal. Maar waar ik je toch vooral over hoor is wat anderen denken van je lichaam, en dat hoor ik hier niet terug. Waar past dat erin dan? Hoe belangrijk is dat voor je?
Heb ook geslapen in de tuin tussendoor, lekker gegeten. Dan kom je zo aan 8 uur!
De mening van anderen past er in zoverre in, dat het voor mij de vinger op de zere plek legt. Dat steeds als ik die positieve houding probeer in te nemen, de werkelijkheid me met beide benen op de grond zet. En die positieve houding is niet zo sterk dat ik kan denken: so what wat jij vindt? En die is niet zo groot, omdat ik het me aan moet meten, het geen gevoel is dat ik daadwerkelijk heb.
En steeds als ik denk dat het beter gaat en ik mezelf beter accepteer, dan zegt iemand dus iets zodat ik tegen mezelf zeg: joh, zie je dat het helemaal niet zo meevalt?
Nog een gedachte die ik laatst ineens kreeg, een beetje wat Dreamer laatst ook zei: Ik eet gezonde dingen. Ik maak een hoop goede keuzes. Maar ik ben nog lang niet bij het eetpatroon waar ik wil zijn, waarvan ik denk dat ik me echt goed zal voelen. Dus misschien speelt dat ook wel mee, dat met die opmerkingen mijn mind getriggerd wordt dat ik het gewoon (nog) niet goed genoeg aangepakt heb, dan komt mijn zelfkritiek weer om de hoek kijken.
Zo heb ik me voorgenomen mijn portie avondeten te verkleinen, dat is nog niet gelukt. Ik wilde niet meer veel drinken, maar zaterdag heb ik met de kermis toch weer meer gehad dan ik wilde. daar baal ik dan dus van. Hier dan geen glijdende schaal dan, maar juist het gevoel dat ik nu echt superstreng moet zijn. Terwijl ik dat dus niet wil, zo wil ik niet met eten omgaan. Die kant probeer ik nu dus op te gaan, om met andere dingen bezig te zijn dan dat. Maar dat gaat niet vanzelf. Zoals jij al schrijft Duub: oefening en bewustwording.
[...]
8 uur in de sauna, wow! Dat hou ik niet uit hoor Ik denk dat 6 uur zo'n beetje het langste is voor mij. Fijn dat je daar zo van kan genieten.
Het is me niet helemaal duidelijk wat je nu precies dwarszit. Je voelt je gezond maar baalt van je buik omdat buikvet ongezond is. Je vindt het niet mooi en het belemmert je. Snap ik allemaal. Maar waar ik je toch vooral over hoor is wat anderen denken van je lichaam, en dat hoor ik hier niet terug. Waar past dat erin dan? Hoe belangrijk is dat voor je?
Heb ook geslapen in de tuin tussendoor, lekker gegeten. Dan kom je zo aan 8 uur!
De mening van anderen past er in zoverre in, dat het voor mij de vinger op de zere plek legt. Dat steeds als ik die positieve houding probeer in te nemen, de werkelijkheid me met beide benen op de grond zet. En die positieve houding is niet zo sterk dat ik kan denken: so what wat jij vindt? En die is niet zo groot, omdat ik het me aan moet meten, het geen gevoel is dat ik daadwerkelijk heb.
En steeds als ik denk dat het beter gaat en ik mezelf beter accepteer, dan zegt iemand dus iets zodat ik tegen mezelf zeg: joh, zie je dat het helemaal niet zo meevalt?
Nog een gedachte die ik laatst ineens kreeg, een beetje wat Dreamer laatst ook zei: Ik eet gezonde dingen. Ik maak een hoop goede keuzes. Maar ik ben nog lang niet bij het eetpatroon waar ik wil zijn, waarvan ik denk dat ik me echt goed zal voelen. Dus misschien speelt dat ook wel mee, dat met die opmerkingen mijn mind getriggerd wordt dat ik het gewoon (nog) niet goed genoeg aangepakt heb, dan komt mijn zelfkritiek weer om de hoek kijken.
Zo heb ik me voorgenomen mijn portie avondeten te verkleinen, dat is nog niet gelukt. Ik wilde niet meer veel drinken, maar zaterdag heb ik met de kermis toch weer meer gehad dan ik wilde. daar baal ik dan dus van. Hier dan geen glijdende schaal dan, maar juist het gevoel dat ik nu echt superstreng moet zijn. Terwijl ik dat dus niet wil, zo wil ik niet met eten omgaan. Die kant probeer ik nu dus op te gaan, om met andere dingen bezig te zijn dan dat. Maar dat gaat niet vanzelf. Zoals jij al schrijft Duub: oefening en bewustwording.
dinsdag 2 september 2014 09:50
dinsdag 2 september 2014 11:13
Dat is niet het idee dat ik kreeg van deze posting, MF:quote:millefleurs schreef op 24 augustus 2014 @ 10:11:
[...]
Ik heb dit van de week nog tegen iemand gezegd: ik geloof dat ik last heb van omgekeerde anorexia. Ik voel me soms slank, tot ik een foto zie van mezelf, dan schrik ik ook gewoon echt van hoe dik ik eigenlijk ben. Alsof dat niet mijn lichaam is. Maar ik voel me er wel heel rot onder, het maakt me onzeker. Als ik me aankleedt, is het criterium niet meer of het een leuk setje is, maar hoe dik ik erin lijk. Als ik ergens heen ga, probeer ik er bij voorbaat al rekening mee te houden dat er een lullige opmerking zal komen. Ik ben steeds alert wat dat betreft. Ik wis vakantiefoto's waarop ik zelf sta waarop mijn buik oncharmant in beeld staat. ik kan me daar echt rot om voelen, want eigenlijk wil ik helemaal niet dat mijn lijf mijn leven op die manier beheerst. In mijn hoofd kan ik het alleen pas laten gaan, als er wat af is.
Mezelf omarmen, zoals ik nu ben? Het lukt me niet.
En omdat het afvallen niet zo lukt, probeer ik het in andere dingen te zoeken. Huis dan maar ordenen, ontspannen met boeken, mooie nieuwe bekers, bezinning. Maar door alles speelt op de achtergrond mijn gewicht. Ik krijg mijn gemoedstoestand dus niet waar ik hem hebben wil en dat voelt wederom als een soort falen.
[...]
Ik heb dit van de week nog tegen iemand gezegd: ik geloof dat ik last heb van omgekeerde anorexia. Ik voel me soms slank, tot ik een foto zie van mezelf, dan schrik ik ook gewoon echt van hoe dik ik eigenlijk ben. Alsof dat niet mijn lichaam is. Maar ik voel me er wel heel rot onder, het maakt me onzeker. Als ik me aankleedt, is het criterium niet meer of het een leuk setje is, maar hoe dik ik erin lijk. Als ik ergens heen ga, probeer ik er bij voorbaat al rekening mee te houden dat er een lullige opmerking zal komen. Ik ben steeds alert wat dat betreft. Ik wis vakantiefoto's waarop ik zelf sta waarop mijn buik oncharmant in beeld staat. ik kan me daar echt rot om voelen, want eigenlijk wil ik helemaal niet dat mijn lijf mijn leven op die manier beheerst. In mijn hoofd kan ik het alleen pas laten gaan, als er wat af is.
Mezelf omarmen, zoals ik nu ben? Het lukt me niet.
En omdat het afvallen niet zo lukt, probeer ik het in andere dingen te zoeken. Huis dan maar ordenen, ontspannen met boeken, mooie nieuwe bekers, bezinning. Maar door alles speelt op de achtergrond mijn gewicht. Ik krijg mijn gemoedstoestand dus niet waar ik hem hebben wil en dat voelt wederom als een soort falen.
Ga in therapie!
dinsdag 2 september 2014 11:17
Maar dat stukje, dat gaat dus puur en alleen om mijn buik. Dat is wat ik bedoelde met dat ik mezelf best mooi vind verder. Ik heb een leuke kop, ben blij met mijn lange lokken, mooie nagels, goede benen en tieten. Maar de focus ligt voor mij te vaak op dat ene stukje, dat mij een doorn in mijn oog is.
dinsdag 2 september 2014 12:08
quote:millefleurs schreef op 02 september 2014 @ 09:27:
[...]
Heb ook geslapen in de tuin tussendoor, lekker gegeten. Dan kom je zo aan 8 uur!
Dat red ik ook makkelijk, als er maar genoeg tijdschriften zijn. Heerlijk zo'n dagje niks doen en ook je eten lekker laten aandragen.
De mening van anderen past er in zoverre in, dat het voor mij de vinger op de zere plek legt. Dat steeds als ik die positieve houding probeer in te nemen, de werkelijkheid me met beide benen op de grond zet. En die positieve houding is niet zo sterk dat ik kan denken: so what wat jij vindt? En die is niet zo groot, omdat ik het me aan moet meten, het geen gevoel is dat ik daadwerkelijk heb.
En steeds als ik denk dat het beter gaat en ik mezelf beter accepteer, dan zegt iemand dus iets zodat ik tegen mezelf zeg: joh, zie je dat het helemaal niet zo meevalt?
Ik snap je hoor - voor de helft dan. Voor mij was het ook een opmerking van iemand anders, waardoor ik dacht: het valt eigenlijk helemaal niet mee (wat ik mezelf steeds wijs maakte), ik word nu gezien als een dik persoon.
Maar het is bij mij niet zo dat het me veel uitmaakt wat een ander van me denkt, ik wil voor mezelf gewoon geen dik persoon zijn. En als iemand me dan dik noemt, dan past dat niet bij mijn zelfbeeld. Het gaat dus om mijn mening, niet om die van een ander. De ander legt idd alleen een vinger op een plek.
Nog een gedachte die ik laatst ineens kreeg, een beetje wat Dreamer laatst ook zei: Ik eet gezonde dingen. Ik maak een hoop goede keuzes. Maar ik ben nog lang niet bij het eetpatroon waar ik wil zijn, waarvan ik denk dat ik me echt goed zal voelen. Dus misschien speelt dat ook wel mee, dat met die opmerkingen mijn mind getriggerd wordt dat ik het gewoon (nog) niet goed genoeg aangepakt heb, dan komt mijn zelfkritiek weer om de hoek kijken.
Kun je het niet meer zien als een blote constatering, en niet als kritiek? Je huidige eetpatroon zorgt er niet voor dat je afvalt. Dat is dan een feit. Maar daar hoef je geen waardeoordeel of zelfkritiek aan op te hangen. Het zou wat zijn, als de waarde van een mens bepaald wordt door zijn eetpatroon.
Zo heb ik me voorgenomen mijn portie avondeten te verkleinen, dat is nog niet gelukt. Ik wilde niet meer veel drinken, maar zaterdag heb ik met de kermis toch weer meer gehad dan ik wilde. daar baal ik dan dus van. Hier dan geen glijdende schaal dan, maar juist het gevoel dat ik nu echt superstreng moet zijn. Terwijl ik dat dus niet wil, zo wil ik niet met eten omgaan. Die kant probeer ik nu dus op te gaan, om met andere dingen bezig te zijn dan dat. Maar dat gaat niet vanzelf. Zoals jij al schrijft Duub: oefening en bewustwording.
Probeer niet te hard te zijn voor jezelf en niet zwart-wit te denken. Een keertje teveel drinken is helemaal niet erg, daar hoef je niet van te balen en daarmee is ook niks verloren. Veranderpunten zitten juist in de dagelijkse, steeds terugkerende dingen. Ik dronk bv vroeger bijna elke avond 3 glazen wijn (een halve fles). Dát tikt aan, niet die ene keer dat je 7 glazen drinkt.
Het avondeten kan wel zo'n veranderpunt zijn. Maar je hoeft het niet perse te zoeken in mínder eten. Eet gerust een grote portie, maar van iets ánders. Stel je eet gebakken aardappels met worstjes en groenten. Ik zou het dan zo doen: de aardappels meteen verdelen over de borden, waarbij je zelf maar een klein beetje neemt. Zelfde met de worstjes. Dan laat je wél een grote schaal met lekker klaargemaakt groenten op tafel staan waar je zoveel van mag eten als je maar wil en op kan.
Als ik pasta maak, dan roer ik de saus er ook niet doorheen, maar vriend krijgt een bord met véél pasta met saus, en ik een klein beetje pasta met evenveel saus. En dan zorg ik dat er nog genoeg rauwkost of extra groenten bij komt. Als mijn pasta dan op is, dan heb ik heus nog wel eens zin in meer, omdat het zo lekker was. Maar dat is er dan gewoon niet meer. Op is op.
Het is erg lastig is om niet teveel van iets te eten als er een schaal van op tafel staat. Dan kun je proberen om jezelf tegen te houden, maar dat kost erg veel moeite en zal vaak niet lukken. Je maakt het jezelf een stuk makkelijker als je die schaal gewoon niet op tafel zet.
Je hoeft helemaal niet superstreng te zijn om een goed gewicht te krijgen,. Juist niet, want superstreng -in de zin van weinig eten- hou je niet lang vol. De truc is om ten eerste geen dingen in huis te halen die je niet wil eten en ten tweede om niet méér van iets klaar te maken of voor het opscheppen te zetten dan je ervan wil eten. En ten derde (heel belangrijk) genoeg eten van dingen die lekker zijn en niet aanzetten.
[...]
Heb ook geslapen in de tuin tussendoor, lekker gegeten. Dan kom je zo aan 8 uur!
Dat red ik ook makkelijk, als er maar genoeg tijdschriften zijn. Heerlijk zo'n dagje niks doen en ook je eten lekker laten aandragen.
De mening van anderen past er in zoverre in, dat het voor mij de vinger op de zere plek legt. Dat steeds als ik die positieve houding probeer in te nemen, de werkelijkheid me met beide benen op de grond zet. En die positieve houding is niet zo sterk dat ik kan denken: so what wat jij vindt? En die is niet zo groot, omdat ik het me aan moet meten, het geen gevoel is dat ik daadwerkelijk heb.
En steeds als ik denk dat het beter gaat en ik mezelf beter accepteer, dan zegt iemand dus iets zodat ik tegen mezelf zeg: joh, zie je dat het helemaal niet zo meevalt?
Ik snap je hoor - voor de helft dan. Voor mij was het ook een opmerking van iemand anders, waardoor ik dacht: het valt eigenlijk helemaal niet mee (wat ik mezelf steeds wijs maakte), ik word nu gezien als een dik persoon.
Maar het is bij mij niet zo dat het me veel uitmaakt wat een ander van me denkt, ik wil voor mezelf gewoon geen dik persoon zijn. En als iemand me dan dik noemt, dan past dat niet bij mijn zelfbeeld. Het gaat dus om mijn mening, niet om die van een ander. De ander legt idd alleen een vinger op een plek.
Nog een gedachte die ik laatst ineens kreeg, een beetje wat Dreamer laatst ook zei: Ik eet gezonde dingen. Ik maak een hoop goede keuzes. Maar ik ben nog lang niet bij het eetpatroon waar ik wil zijn, waarvan ik denk dat ik me echt goed zal voelen. Dus misschien speelt dat ook wel mee, dat met die opmerkingen mijn mind getriggerd wordt dat ik het gewoon (nog) niet goed genoeg aangepakt heb, dan komt mijn zelfkritiek weer om de hoek kijken.
Kun je het niet meer zien als een blote constatering, en niet als kritiek? Je huidige eetpatroon zorgt er niet voor dat je afvalt. Dat is dan een feit. Maar daar hoef je geen waardeoordeel of zelfkritiek aan op te hangen. Het zou wat zijn, als de waarde van een mens bepaald wordt door zijn eetpatroon.
Zo heb ik me voorgenomen mijn portie avondeten te verkleinen, dat is nog niet gelukt. Ik wilde niet meer veel drinken, maar zaterdag heb ik met de kermis toch weer meer gehad dan ik wilde. daar baal ik dan dus van. Hier dan geen glijdende schaal dan, maar juist het gevoel dat ik nu echt superstreng moet zijn. Terwijl ik dat dus niet wil, zo wil ik niet met eten omgaan. Die kant probeer ik nu dus op te gaan, om met andere dingen bezig te zijn dan dat. Maar dat gaat niet vanzelf. Zoals jij al schrijft Duub: oefening en bewustwording.
Probeer niet te hard te zijn voor jezelf en niet zwart-wit te denken. Een keertje teveel drinken is helemaal niet erg, daar hoef je niet van te balen en daarmee is ook niks verloren. Veranderpunten zitten juist in de dagelijkse, steeds terugkerende dingen. Ik dronk bv vroeger bijna elke avond 3 glazen wijn (een halve fles). Dát tikt aan, niet die ene keer dat je 7 glazen drinkt.
Het avondeten kan wel zo'n veranderpunt zijn. Maar je hoeft het niet perse te zoeken in mínder eten. Eet gerust een grote portie, maar van iets ánders. Stel je eet gebakken aardappels met worstjes en groenten. Ik zou het dan zo doen: de aardappels meteen verdelen over de borden, waarbij je zelf maar een klein beetje neemt. Zelfde met de worstjes. Dan laat je wél een grote schaal met lekker klaargemaakt groenten op tafel staan waar je zoveel van mag eten als je maar wil en op kan.
Als ik pasta maak, dan roer ik de saus er ook niet doorheen, maar vriend krijgt een bord met véél pasta met saus, en ik een klein beetje pasta met evenveel saus. En dan zorg ik dat er nog genoeg rauwkost of extra groenten bij komt. Als mijn pasta dan op is, dan heb ik heus nog wel eens zin in meer, omdat het zo lekker was. Maar dat is er dan gewoon niet meer. Op is op.
Het is erg lastig is om niet teveel van iets te eten als er een schaal van op tafel staat. Dan kun je proberen om jezelf tegen te houden, maar dat kost erg veel moeite en zal vaak niet lukken. Je maakt het jezelf een stuk makkelijker als je die schaal gewoon niet op tafel zet.
Je hoeft helemaal niet superstreng te zijn om een goed gewicht te krijgen,. Juist niet, want superstreng -in de zin van weinig eten- hou je niet lang vol. De truc is om ten eerste geen dingen in huis te halen die je niet wil eten en ten tweede om niet méér van iets klaar te maken of voor het opscheppen te zetten dan je ervan wil eten. En ten derde (heel belangrijk) genoeg eten van dingen die lekker zijn en niet aanzetten.
.
dinsdag 2 september 2014 22:06
En na al die wijze woorden zou ik toch de spirit moeten hebben om de draad weer op te pakken. Boehoe
Goede nieuws is dat ik vanavond de kokosmakronen laat voor wat ze zijn, maar sinds mijn trainer er de brui aan heeft gegeven, het lekker druk wordt op mijn werk en ik denk over de productie van een Ziempje II stop ik van alles in mijn mond dat direct op de heupen blijft plakken. grrrrrrrr
En dan vind ik weer een online gezondheidsgoeroe en lijkt een cursus van250 euro me dé remedie om in een maand tijd 10 kilo af te vallen en 3 cupmaten te slinken. Terwijl er boven in de boekenkast een hele verzameling van Amber, Sonja en groene sappen mevrouw staan. Dus: ik weet dat dat niet de oplossing is, maar ik weet even niet waar te beginnen.
(helicopterview en samenvatting van de post: Ziem zit in de slachtofferrol, help, hoe nu verder?)
Goede nieuws is dat ik vanavond de kokosmakronen laat voor wat ze zijn, maar sinds mijn trainer er de brui aan heeft gegeven, het lekker druk wordt op mijn werk en ik denk over de productie van een Ziempje II stop ik van alles in mijn mond dat direct op de heupen blijft plakken. grrrrrrrr
En dan vind ik weer een online gezondheidsgoeroe en lijkt een cursus van250 euro me dé remedie om in een maand tijd 10 kilo af te vallen en 3 cupmaten te slinken. Terwijl er boven in de boekenkast een hele verzameling van Amber, Sonja en groene sappen mevrouw staan. Dus: ik weet dat dat niet de oplossing is, maar ik weet even niet waar te beginnen.
(helicopterview en samenvatting van de post: Ziem zit in de slachtofferrol, help, hoe nu verder?)
woensdag 3 september 2014 00:28
quote:millefleurs schreef op 02 september 2014 @ 11:17:
Maar dat stukje, dat gaat dus puur en alleen om mijn buik. Dat is wat ik bedoelde met dat ik mezelf best mooi vind verder. Ik heb een leuke kop, ben blij met mijn lange lokken, mooie nagels, goede benen en tieten. Maar de focus ligt voor mij te vaak op dat ene stukje, dat mij een doorn in mijn oog is.Waarom heeft die buik dan zo'n grote impact op je gemoedstoestand?
Maar dat stukje, dat gaat dus puur en alleen om mijn buik. Dat is wat ik bedoelde met dat ik mezelf best mooi vind verder. Ik heb een leuke kop, ben blij met mijn lange lokken, mooie nagels, goede benen en tieten. Maar de focus ligt voor mij te vaak op dat ene stukje, dat mij een doorn in mijn oog is.Waarom heeft die buik dan zo'n grote impact op je gemoedstoestand?
Ga in therapie!
