Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
maandag 19 februari 2018 06:32
Noaber, zeker gaan overleggen.
Toen ik me aanmeldde was mijn bmi net boven de 40, maar op de dag van de intake net onder de 40.
Nu had ik bijkomende problemen (slaapapneu en hoge bloeddruk), dus dat was verder geen punt.
Voor de dames die deze week geopereerd worden: sterkte.
Wat tillen betreft: volgens mij mocht ik na 2 weken alles weer doen.
Toen ik me aanmeldde was mijn bmi net boven de 40, maar op de dag van de intake net onder de 40.
Nu had ik bijkomende problemen (slaapapneu en hoge bloeddruk), dus dat was verder geen punt.
Voor de dames die deze week geopereerd worden: sterkte.
Wat tillen betreft: volgens mij mocht ik na 2 weken alles weer doen.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
maandag 19 februari 2018 10:37
Dat het niet werkt hoef je denk ik niet bang voor de zijn hoor, volgens mij werkt het altijd in bepaalde mate.eenhoornn schreef: ↑18-02-2018 21:48Rosepudding, wat een metamorfose in 1 jaar! Wat een geweldig BMI heb je, ik kan er alleen maar van dromen en kan me werkelijk waar niet voorstellen dat ik ook echt ga afvallen.
Ben bang dat ik net diegene ben bij het wie het niet werkt ofzo haha.
Succes en veel geluk met je zwangerschap!
Maar ik moet toegeven dat ik die angst van te voren ook wel een beetje had, of meer in de zin van, wat als ik op een bmi van bijvoorbeeld 30 blijf hangen. Volgens het ziekenhuis zou het dan nog steeds een geslaagde operatie zijn.
Zij gaan er vanuit dat er maar een hele kleine groep op een bmi onder de 25 uitkomt. En de daling naar een bmi tussen de 25 en de 30 geeft al zoveel winst qua gezondheid dat dit natuurlijk prima is.
Maar ik had mezelf wel echt opgelegd dat ik beslist een bmi onder de 25 wou 'halen' en weet eigenlijk zelf ook niet zo goed waarom. Het is maar een getalletje, net als het gewicht.
De psycholoog van het natraject heeft me wat dat betreft ook wel gewaarschuwd, niet te veel op de getallen fixeren, want dat zegt uiteindelijk maar heel weinig.
Dus dat probeer ik ook wel los te laten en de echte uitdaging van stabiel blijven (in mijn geval na de bevalling, ik ga eerst weer aankomen natuurlijk) komt nog.
Maar als ik naar de groep van mijn natraject kijkt zit er toch wel veel verschil in.
We zijn allemaal in de zelfde week geopereerd en iedereen gaat in een verschillend tempo en ook qua eten zit er veel verschil.
Ik kan bijvoorbeeld best heel veel eten (meer dan ik ooit had verwacht voor de operatie) ik neem als lunch nu bijvoorbeeld al 2 volkoren boterhammen, maar er zijn er ook bij die nog steeds maar een halve appel per keer op kunnen.
Sommige eten 6 keer per dag, maar er zijn er ook bij die eten tot 9 keer per dag
En toch zeggen al die verschillen heel weinig over het uiteindelijke resultaat wat gewichtsverlies betreft.
Je zou denken dat de mensen die minder eten ook meer afgevallen zijn, maar gek genoeg is dit niet altijd het geval.
Ben wel benieuwd welke factoren dan nog meer een rol spelen.
Als ik kijk naar onze groep van 13 personen, dan zijn er 3 die nu een bmi onder de 25 hebben behaald en toevallig zijn het ook 3 van de jongsten van de groep maar ook 3 van de zwaarste (die dus bij aanvang in verhouding het meeste af moesten vallen)
Of dit verder meespeelt weet ik natuurlijk niet
maandag 19 februari 2018 10:47
Ik hoop ook nog steeds dat mijn bmi onder de 25 komt, maar ik zit nu op ruim 27. En daar zit ik al maanden, dus wrsch is dit het.
Mss als ik nu echt zou gaan lijnen dat ik nog wel afval, maar in mijn hoofd weet ik dat dit ook prima is, dus voorlopig laat ik het zo.
Ik heb de mazzel dat ik heel lang ben en ik ondanks een bmi van 27 wel slank oog.
Wel lijk ik nu weer langzaam iets aan te komen. Daar ben ik voor gewaarschuwd, dat dat vaak gebeurt in het tweede jaar, dus het is allemaal volgens het boekje, maar dat aankomen vind ik wel een dingetje zeg maar.
Mss als ik nu echt zou gaan lijnen dat ik nog wel afval, maar in mijn hoofd weet ik dat dit ook prima is, dus voorlopig laat ik het zo.
Ik heb de mazzel dat ik heel lang ben en ik ondanks een bmi van 27 wel slank oog.
Wel lijk ik nu weer langzaam iets aan te komen. Daar ben ik voor gewaarschuwd, dat dat vaak gebeurt in het tweede jaar, dus het is allemaal volgens het boekje, maar dat aankomen vind ik wel een dingetje zeg maar.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
maandag 19 februari 2018 11:04
Ja snap ik, ik heb dat ook.
En ik houd er ook rekening mee dat ik dit gewicht niet ga vasthouden, sowieso nu eerst niet door de zwangerschap natuurlijk maar los daarvan heb ik begrepen dat (volgens de statistieken) je het eerste jaar tot anderhalf jaar na de operatie afvalt, dan stabiliseert en in 2 tot 5 jaar na de operatie gemiddeld 10% in gewicht weer aankomt doordat je lichaam zich hersteld.
Daarom hebben ze in 'mijn' ziekenhuis het natraject ook verlengd naar 5 jaar.
Ik zie het om mij heen ook wel bij bekenden die al langer geleden zijn geopereerd, zonder drastische wijziging in eet- en beweeggedrag toch steeds een paar kilo omhoog kruipen.
Maar ook een bekende die toegaf de eerste 2 jaar netjes volgens de voorschriften te eten (6 keer per dag, eten en drinken gescheiden) en dit liet versloffen en in het 3e jaar weer net zo slordig at als voorheen (maaltijden overslaan, slechte keuzes)
Dit ging een aantal jaren goed maar nu na 6 jaar gaat het gewicht toch steeds meer omhoog.
Dus het zal hoe dan ook alsnog een levenslange strijd blijven ben ik bang, alleen hebben we nu een voorsprong
En ik houd er ook rekening mee dat ik dit gewicht niet ga vasthouden, sowieso nu eerst niet door de zwangerschap natuurlijk maar los daarvan heb ik begrepen dat (volgens de statistieken) je het eerste jaar tot anderhalf jaar na de operatie afvalt, dan stabiliseert en in 2 tot 5 jaar na de operatie gemiddeld 10% in gewicht weer aankomt doordat je lichaam zich hersteld.
Daarom hebben ze in 'mijn' ziekenhuis het natraject ook verlengd naar 5 jaar.
Ik zie het om mij heen ook wel bij bekenden die al langer geleden zijn geopereerd, zonder drastische wijziging in eet- en beweeggedrag toch steeds een paar kilo omhoog kruipen.
Maar ook een bekende die toegaf de eerste 2 jaar netjes volgens de voorschriften te eten (6 keer per dag, eten en drinken gescheiden) en dit liet versloffen en in het 3e jaar weer net zo slordig at als voorheen (maaltijden overslaan, slechte keuzes)
Dit ging een aantal jaren goed maar nu na 6 jaar gaat het gewicht toch steeds meer omhoog.
Dus het zal hoe dan ook alsnog een levenslange strijd blijven ben ik bang, alleen hebben we nu een voorsprong
maandag 19 februari 2018 11:39
Ik merk ook wel dat ik wat makkelijker word en dat daar een risico inzit.
In het begin dumpte ik heel snel als ik maar iets at wat te calorierijk was (vooral suiker), maar dat gebeurt nu minder snel, dus daar moet ik bewuster bij nadenken.
In het begin kon ik bijv gerust één blokje chocola nemen en dan de rest van de reep laten liggen, dat lukt me nu niet zo makkelijk meer, dus ik moet weer meer uitkijken met wat ik koop.
In het begin dumpte ik heel snel als ik maar iets at wat te calorierijk was (vooral suiker), maar dat gebeurt nu minder snel, dus daar moet ik bewuster bij nadenken.
In het begin kon ik bijv gerust één blokje chocola nemen en dan de rest van de reep laten liggen, dat lukt me nu niet zo makkelijk meer, dus ik moet weer meer uitkijken met wat ik koop.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
maandag 19 februari 2018 13:24
De diëtiste bij ons raadde een 'cheatday' aan, dus één dag in de week dat je de teugels iets mag laten vieren.
En dan natuurlijk niet dat je je helemaal vol vreet op zo'n dag, maar dat je wel eens een croissantje neemt, of chocopasta op je brood, of een patatje (ik noem maar wat)
In het begin vond ik dat absoluut niet geschikt voor mijzelf omdat ik voorheen ook een stiekeme eter was.
Ik was, ivm hobby vriend, vaak in het weekend alleen thuis en dan mocht ik door de week van mijzelf heel veel dingen niet eten (want dan zag vriend hoeveel en slecht ik werkelijk at) maar in het weekend liep het de spuigaten uit.
Als ik op dinsdag bijvoorbeeld zin had in een gevulde koek, dan nam ik dat niet, maar 'bewaarde' dat voor het weekend en ik was bang dat, als ik nu ook een 'cheatday' in zou voeren in de hele week zou 'fantaseren' over wat ik op zo'n dag allemaal wel niet zou gaan eten.
Maar sinds een maand of 3 of 4 is dat er toch een beetje ingesleten.
Ééns keer per week 'mag' ik van mijzelf buiten de lijntjes, is er bijvoorbeeld een verjaardag of een feestje, dan neem ik gewoon een stukje taart en wat chips/toastjes/nootjes whatever.
Of gewoon thuis neem ik in het weekend een wat luxer broodje, pizza, patat of een keer kibbeling.
En als ik nu op woensdag denk, ik heb zin in chocopasta op brood, dan kan ik dat loslaten omdat ik weet dat ik dat in het weekend eventueel kan nemen als ik dat dan nog zou willen.
Misschien nog iets wat krampachtig maar voor mij werkt het op dit moment wel om (vr)eetdrang los te kunnen laten.
En misschien denk ik over een jaar wel, wat is er eigenlijk mis met chocopasta op woensdag, maar goed dan zien we dan wel en dan kunnen de teugels altijd weer strakker.
En dan natuurlijk niet dat je je helemaal vol vreet op zo'n dag, maar dat je wel eens een croissantje neemt, of chocopasta op je brood, of een patatje (ik noem maar wat)
In het begin vond ik dat absoluut niet geschikt voor mijzelf omdat ik voorheen ook een stiekeme eter was.
Ik was, ivm hobby vriend, vaak in het weekend alleen thuis en dan mocht ik door de week van mijzelf heel veel dingen niet eten (want dan zag vriend hoeveel en slecht ik werkelijk at) maar in het weekend liep het de spuigaten uit.
Als ik op dinsdag bijvoorbeeld zin had in een gevulde koek, dan nam ik dat niet, maar 'bewaarde' dat voor het weekend en ik was bang dat, als ik nu ook een 'cheatday' in zou voeren in de hele week zou 'fantaseren' over wat ik op zo'n dag allemaal wel niet zou gaan eten.
Maar sinds een maand of 3 of 4 is dat er toch een beetje ingesleten.
Ééns keer per week 'mag' ik van mijzelf buiten de lijntjes, is er bijvoorbeeld een verjaardag of een feestje, dan neem ik gewoon een stukje taart en wat chips/toastjes/nootjes whatever.
Of gewoon thuis neem ik in het weekend een wat luxer broodje, pizza, patat of een keer kibbeling.
En als ik nu op woensdag denk, ik heb zin in chocopasta op brood, dan kan ik dat loslaten omdat ik weet dat ik dat in het weekend eventueel kan nemen als ik dat dan nog zou willen.
Misschien nog iets wat krampachtig maar voor mij werkt het op dit moment wel om (vr)eetdrang los te kunnen laten.
En misschien denk ik over een jaar wel, wat is er eigenlijk mis met chocopasta op woensdag, maar goed dan zien we dan wel en dan kunnen de teugels altijd weer strakker.
maandag 19 februari 2018 15:22
Ook ik heb me aangemeld bij de NOK, ik ben uitgesteld na de screening omdat ik niet lang genoeg bij een dietiste heb gelopen. Inmiddels komt het einde in zicht, nog een maand en dan heb ik de verplichte 6 maanden gehad. Heel erg spannend, ik las hier al de angst voor overlijden. Dat heb ik ook, ik ben moeder van een zoon van bijna 5. Maar mijn gezondheid gaat achteruit. Ik heb krakende knieën, mijn bloeddruk is te hoog en ik gebruik daar al heel lang medicijnen voor.
Mijn BMI is 41 dus er moet flink wat af, en daar maak ik me wel zorgen over. Is het haalbaar, hou ik slappe huid over. Het is niet de eerste keer dat ik veel gewicht verlies namelijk. Ik ben in de afgelopen 10 jaar meerdere keren met Cambridge dieet veel gewicht verloren. Ik maak me zorgen, ben bang dat mijn lichaam er moeite mee gaat hebben, dat het in de spaarstand schiet als ik ineens weer weinig voeding kan opnemen.
Ik zag dat er komende week al 2 dames geopereerd worden, heel veel succes! Wat spannend zeg, kan me voorstellen dat de zenuwen je door de keel vliegen!
Mijn BMI is 41 dus er moet flink wat af, en daar maak ik me wel zorgen over. Is het haalbaar, hou ik slappe huid over. Het is niet de eerste keer dat ik veel gewicht verlies namelijk. Ik ben in de afgelopen 10 jaar meerdere keren met Cambridge dieet veel gewicht verloren. Ik maak me zorgen, ben bang dat mijn lichaam er moeite mee gaat hebben, dat het in de spaarstand schiet als ik ineens weer weinig voeding kan opnemen.
Ik zag dat er komende week al 2 dames geopereerd worden, heel veel succes! Wat spannend zeg, kan me voorstellen dat de zenuwen je door de keel vliegen!
Ik leg de lat lekker hoog. Dan kan ik er makkelijker onderdoor.
maandag 19 februari 2018 15:23
Ik was net bij het bevolkingsonderzoek borstkanker. De foto's van 2 jaar geleden had die mevrouw er ook bij en ze vroeg zich af of dat wel klopte, want die waren veel groter.
Zou mss voor andere vrouwen frustrerend zijn, maar ik werd daar heel blij van.
Zou mss voor andere vrouwen frustrerend zijn, maar ik werd daar heel blij van.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
maandag 19 februari 2018 19:28
Laptop nog steeds weg (grrrr) dus wederom kort bericht.
Vandaag zouden de eerste 2 mensen uit de groep hun operatie krijgen. Woensdag ik en 2 andere. Maar helaas er was een grote stroomstoring en de operatie is afgezegd.
Schrik zit er nu wel in bij de groep. Uiteraard baal ik voornamelijk voor hun maar ook een beetje voor mijzelf zou fijn zijn geweest om vast wat van hun te vernemen.
Hoe staat het met de spanningen bij jullie?
Vandaag zouden de eerste 2 mensen uit de groep hun operatie krijgen. Woensdag ik en 2 andere. Maar helaas er was een grote stroomstoring en de operatie is afgezegd.
Schrik zit er nu wel in bij de groep. Uiteraard baal ik voornamelijk voor hun maar ook een beetje voor mijzelf zou fijn zijn geweest om vast wat van hun te vernemen.
Hoe staat het met de spanningen bij jullie?
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
dinsdag 20 februari 2018 15:35
dinsdag 20 februari 2018 15:58
dinsdag 20 februari 2018 23:08
Ik had een bmi van 53 (ik ben heel klein, 1.57 en woog 131 kilo) en ik was 31 jaar toen ik de operatie kreeg. Ik heb wat los vel bij mijn buik, een randje zeg maar en los vel bij mijn bovenbenen. Ik heb een peervorm zeg maar dus boven veel lichter dan onder. Maar het valt mee en ik was een echte jo-jo.SmoesDePoes schreef: ↑19-02-2018 15:22Ook ik heb me aangemeld bij de NOK, ik ben uitgesteld na de screening omdat ik niet lang genoeg bij een dietiste heb gelopen. Inmiddels komt het einde in zicht, nog een maand en dan heb ik de verplichte 6 maanden gehad. Heel erg spannend, ik las hier al de angst voor overlijden. Dat heb ik ook, ik ben moeder van een zoon van bijna 5. Maar mijn gezondheid gaat achteruit. Ik heb krakende knieën, mijn bloeddruk is te hoog en ik gebruik daar al heel lang medicijnen voor.
Mijn BMI is 41 dus er moet flink wat af, en daar maak ik me wel zorgen over. Is het haalbaar, hou ik slappe huid over. Het is niet de eerste keer dat ik veel gewicht verlies namelijk. Ik ben in de afgelopen 10 jaar meerdere keren met Cambridge dieet veel gewicht verloren. Ik maak me zorgen, ben bang dat mijn lichaam er moeite mee gaat hebben, dat het in de spaarstand schiet als ik ineens weer weinig voeding kan opnemen.
Ik zag dat er komende week al 2 dames geopereerd worden, heel veel succes! Wat spannend zeg, kan me voorstellen dat de zenuwen je door de keel vliegen!
Maar er zijn mensen uit mijn groep (ook een NOK klant dus) en die hebben heel veel vel overschot. Tja, het is toch 100x beter dan vet. Je conditie wordt beter, je beweegt makkelijker, je ademt makkelijker, enz. Aan het vel kun je eventueel nog wat laten doen ook.
woensdag 21 februari 2018 13:28
Dank je
