Overig
alle pijlers
Euthanasie ????
donderdag 10 december 2009 om 20:16
wat doe je om weer leven in je man te brengen....
laatst zaten we na het eten aan tafel,
nog zo over een en ander na te praten
tot het gesprek op euthanasie kwam.
Bij dit delicate onderwerp,
over de keuze tussen leven en dood,
zei hij me: 'Laat mij nooit leven als een plant,
waarbij ik afhankelijk ben van een machine en
gevoed word met een vloeistof uit een fles.
Als je mij in die toestand ziet, koppel dan die toestellen,
die mij in leven houden, maar af.'
Ik ben opgestaan,
heb de stekkers van de TV én
van de computer er uitgetrokken en
al zijn bier weggespoeld!
Nu vindt hij me EEN TRUT!!!
laatst zaten we na het eten aan tafel,
nog zo over een en ander na te praten
tot het gesprek op euthanasie kwam.
Bij dit delicate onderwerp,
over de keuze tussen leven en dood,
zei hij me: 'Laat mij nooit leven als een plant,
waarbij ik afhankelijk ben van een machine en
gevoed word met een vloeistof uit een fles.
Als je mij in die toestand ziet, koppel dan die toestellen,
die mij in leven houden, maar af.'
Ik ben opgestaan,
heb de stekkers van de TV én
van de computer er uitgetrokken en
al zijn bier weggespoeld!
Nu vindt hij me EEN TRUT!!!
Aliquando et insanire lucundum est
donderdag 10 december 2009 om 20:44
donderdag 10 december 2009 om 20:47
mijn reactie, dat ik blij was dat de dok de stekkers er niet uittrok was mijn zwarte humor.
Ik verwachtte wel op een ander topic terecht te komen. Dat komt door de situatie waar ik nu in zit. Maar voor mij hoeft ie niet aangepast te worden ofzo.
Ik verwachtte wel op een ander topic terecht te komen. Dat komt door de situatie waar ik nu in zit. Maar voor mij hoeft ie niet aangepast te worden ofzo.
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
donderdag 10 december 2009 om 20:50
We kunnen natuurlijk ook gewoon de inhoud aanpassen van de discussie. Ik verwachtte ook op een filosofische/medisch-ethische discussie terecht te komen en helaas is dat niet het geval terwijl er wel de behoefte bestaat erover te praten bij mensen.
(ik vond het trouwens wel een leuk grapje maar ik kom onder een hele grote rots vandaan geloof ik).
Bij deze dan ook de vraag: Hoe om te gaan met een euthanasieverzoek? (zowel voor arts, patient, familie etc). Welke afwegingen vind jij doorslaggevend? En wanneer vind je euthanasie niet terecht?
(ik vond het trouwens wel een leuk grapje maar ik kom onder een hele grote rots vandaan geloof ik).
Bij deze dan ook de vraag: Hoe om te gaan met een euthanasieverzoek? (zowel voor arts, patient, familie etc). Welke afwegingen vind jij doorslaggevend? En wanneer vind je euthanasie niet terecht?
anoniem_64069 wijzigde dit bericht op 10-12-2009 21:22
Reden: hehe, eindelijk het goede woord gevonden. Geen doorslaand gevend maar doorslaggevend.
Reden: hehe, eindelijk het goede woord gevonden. Geen doorslaand gevend maar doorslaggevend.
% gewijzigd
donderdag 10 december 2009 om 21:02
ach ook hier is het aan de orde van de dag. Paps is terminaal. Kanker Verwachtte dan ook een serieuzer topic maar kon om de grap wel lachen. Ja je had in je topic titel duidelijker kunnen zijn. Hier niet gekwetst hoor. We maken thuis ook harde grappen. Zo grap ik wel eens als ik wat moet doen... Kun je dat zelf niet, je hebt toch geen polio? En andersom als ik wat doe wat hij zelf wil doen zegt hij, ik heb geen polio hoor! Noem het hard voor ons een manier om de scherpe randjes eraf te halen.
donderdag 10 december 2009 om 21:06
quote:Zwieber schreef op 10 december 2009 @ 21:00:
Ik heb er ook geen persoonlijke ervaring mee maar het is wel iets wat ik me afvraag. Ook vanuit mensenrechtelijk oogpunt vind ik het een interessant punt. Hoort bij het recht op leven ook het recht om het leven te kunnen beeindigen?Ik vind van wel Zwieber! Maar ik weet dat het een heel lastig te omschrijven geheel wordt. Want wanneer is het genoeg voor je? Als je zwaar depressief zou zijn en geen zin meer hebt in het leven? Of 'pas' als je lichamelijk zo ver heen bent dat je slechts aan het wachten bent tot je dood gaat. En wat met coma? Daar zijn ook nogal wat gradaties in. Heel moeilijke discussie dit hoor.
Ik heb er ook geen persoonlijke ervaring mee maar het is wel iets wat ik me afvraag. Ook vanuit mensenrechtelijk oogpunt vind ik het een interessant punt. Hoort bij het recht op leven ook het recht om het leven te kunnen beeindigen?Ik vind van wel Zwieber! Maar ik weet dat het een heel lastig te omschrijven geheel wordt. Want wanneer is het genoeg voor je? Als je zwaar depressief zou zijn en geen zin meer hebt in het leven? Of 'pas' als je lichamelijk zo ver heen bent dat je slechts aan het wachten bent tot je dood gaat. En wat met coma? Daar zijn ook nogal wat gradaties in. Heel moeilijke discussie dit hoor.
donderdag 10 december 2009 om 21:10
donderdag 10 december 2009 om 21:12
quote:hompeltjepompeltje schreef op 10 december 2009 @ 21:02:
ach ook hier is het aan de orde van de dag. Noem het hard voor ons een manier om de scherpe randjes eraf te halen.
Hier (nog??) niet zover, moeder vandaag voor de 2e keer aan d'r borst geopereerd, vrijdag 2 week geleden, tumor weggehaald en de lymfeklier. Lymfe bleek gelukkig schoon (voor nu dan) Maar er zat nog tumor in de melkklier, dus ik zei al tegen haar: Joh die heb je toch niet meer nodig. (ze is 65)
En als die borst er af is, wacht je tot alles herstelt is, dan laat je je een paar rubberen tieten aanmeten, staat het weer net zo fier als toen je 25 was.....
En ja, Ma kon er om lachen....
ach ook hier is het aan de orde van de dag. Noem het hard voor ons een manier om de scherpe randjes eraf te halen.
Hier (nog??) niet zover, moeder vandaag voor de 2e keer aan d'r borst geopereerd, vrijdag 2 week geleden, tumor weggehaald en de lymfeklier. Lymfe bleek gelukkig schoon (voor nu dan) Maar er zat nog tumor in de melkklier, dus ik zei al tegen haar: Joh die heb je toch niet meer nodig. (ze is 65)
En als die borst er af is, wacht je tot alles herstelt is, dan laat je je een paar rubberen tieten aanmeten, staat het weer net zo fier als toen je 25 was.....
En ja, Ma kon er om lachen....
Aliquando et insanire lucundum est
donderdag 10 december 2009 om 21:12
quote:Zwieber schreef op 10 december 2009 @ 21:00:
Hoort bij het recht op leven ook het recht om het leven te kunnen beeindigen?
Mijn gevoel zegt van wel.
Nou wil het geval dat mijn vader in een verpleeghuis woont op een gesloten afdeling omdat hij in een behoorlijk vergevorderd stadium zit van Alzheimer.
Weet van voor niet meer dattie van achteren leeft.
Tja die mensen hebben dus niets te kiezen hé...terwijl ik 100% zeker weet dat hij zelf euthanasie gewild zou hebben als hij de keuze had gehad...wrang...
Hoort bij het recht op leven ook het recht om het leven te kunnen beeindigen?
Mijn gevoel zegt van wel.
Nou wil het geval dat mijn vader in een verpleeghuis woont op een gesloten afdeling omdat hij in een behoorlijk vergevorderd stadium zit van Alzheimer.
Weet van voor niet meer dattie van achteren leeft.
Tja die mensen hebben dus niets te kiezen hé...terwijl ik 100% zeker weet dat hij zelf euthanasie gewild zou hebben als hij de keuze had gehad...wrang...
donderdag 10 december 2009 om 21:13
Ik vind de toptitel ook erg ongepast, maar heb ook onlangs in directe omgeving mee gemaakt dat een euthanasie verklaring opgesteld moest worden (voor mijn zus)
Antwoord op de vraag van Zwieber:
Hoort bij het recht op leven ook het recht om het leven te kunnen beeindigen?
Kort maar krachtig, ja!
Mijn broertje leed aan ernstige depressie, heb ervaren dat psychisch lijden minstens zo erg kan zijn als lichamelijk lijden. Als er geen enkel lichtje meer aan de horizon schijnt dan ja, ook dan moet euthanasie mogen. (uiteraard echt niet 'zomaar')
Nu ging hij voor de trein, is dat niet vreselijk? Zo je laatste stappen alleen moeten zetten? Geef mensen in zulke langdurige hoge nood ajb een humane uitweg!
Antwoord op de vraag van Zwieber:
Hoort bij het recht op leven ook het recht om het leven te kunnen beeindigen?
Kort maar krachtig, ja!
Mijn broertje leed aan ernstige depressie, heb ervaren dat psychisch lijden minstens zo erg kan zijn als lichamelijk lijden. Als er geen enkel lichtje meer aan de horizon schijnt dan ja, ook dan moet euthanasie mogen. (uiteraard echt niet 'zomaar')
Nu ging hij voor de trein, is dat niet vreselijk? Zo je laatste stappen alleen moeten zetten? Geef mensen in zulke langdurige hoge nood ajb een humane uitweg!
donderdag 10 december 2009 om 21:16
Dat is nou juist de enorme moeilijkheid van de euthanasie-vraag Toytje.. want er zijn ook veel mensen die zwaar depressief zijn geweest en er toch redelijk goed weer uitkomen. Bovendien.. op het moment dat je zwaar depressief bent dan kun je eigenlijk geen rationele beslissingen nemen omdat je gewoon niet verwacht dat je je ooit nog goed gaat voelen.
Bij lichamelijke aftakeling vind ik het wat anders, dat is allemaal wat duidelijker te omschrijven.
Bij lichamelijke aftakeling vind ik het wat anders, dat is allemaal wat duidelijker te omschrijven.
Denk dat ze het wel humor vind....
donderdag 10 december 2009 om 21:19
donderdag 10 december 2009 om 21:21
Persoonlijk vind ik ook dat bij het recht op leven, het recht op doodgaan hoort. Helaas weet ik dat het Europese Hof van de rechten van de mens juist expliciet heeft bepaald dat dit er niet bij hoort (Pretty zaak) wat mij dus echt zeer verbaasd heeft. Hopelijk draaien ze nog wel bij (misschien hebben ze dat ook wel gedaan maar ben ik niet goed genoeg op de hoogte, dat kan net zo goed) maar voor zover ik weet houdt het recht op leven dus niet het recht op doodgaan in.
Wat Toy naar voren brengt om mensen een humane uitweg te
geven vind ik een heel goed argument. (eigenlijk vergelijkbaar met pro-abortus argumenten als: beter dat vrouwen het bij een dokter doen dan dat ze met breinaalden aan de slag gaan) Voor een trein stappen is in dit geval nog een uitweg want jouw broertje kon zo tenminste nog echt zelf het heft in handen nemen. Maar mensen die echt aan de bedrading zitten, helemaal verlamd zijn en niets kunnen doen, zijn compleet afhankelijk van of anderen hun wensen goed uitdragen en respecteren. Het lijkt me verschrikkelijk zo te moeten leven terwijl je het liefst dood wil.
Wat heb je aan een recht op leven als dat recht zorgt voor een situatie die wellicht gelijk staat aan marteling. In hoeverre is het recht op leven dan niet strijdig de bepaling over dat er niet gemarteld mag worden dan wel geen degrading en inhuman treatment mag plaatsvinden?
Wat Toy naar voren brengt om mensen een humane uitweg te
geven vind ik een heel goed argument. (eigenlijk vergelijkbaar met pro-abortus argumenten als: beter dat vrouwen het bij een dokter doen dan dat ze met breinaalden aan de slag gaan) Voor een trein stappen is in dit geval nog een uitweg want jouw broertje kon zo tenminste nog echt zelf het heft in handen nemen. Maar mensen die echt aan de bedrading zitten, helemaal verlamd zijn en niets kunnen doen, zijn compleet afhankelijk van of anderen hun wensen goed uitdragen en respecteren. Het lijkt me verschrikkelijk zo te moeten leven terwijl je het liefst dood wil.
Wat heb je aan een recht op leven als dat recht zorgt voor een situatie die wellicht gelijk staat aan marteling. In hoeverre is het recht op leven dan niet strijdig de bepaling over dat er niet gemarteld mag worden dan wel geen degrading en inhuman treatment mag plaatsvinden?
donderdag 10 december 2009 om 21:22
quote:Bianca40 schreef op 10 december 2009 @ 21:16:
Bij lichamelijke aftakeling vind ik het wat anders, dat is allemaal wat duidelijker te omschrijven.
Pff, moelijke kwestie hoor.
Ik vind dat bij het recht op leven inderdaad ook het recht op levensbeëindiging hoort. Ik heb altijd gedacht dat het in "die-en-die" situatie mogelijk moet zijn om te sterven. En er zijn een heleboel situaties waarin ik zelf net meer zou willen leven.
Tot deze week. Een familielid van een collega is terminaal. Haar leven zou 's avonds worden beëindigd. Echter, die avond leek het wat beter met haar te gaan en ze hebben het uitgesteld. De volgende dag was ze echt een stuk opgeknapt. Ze at weer, lachte weer en was weer wat helderder. Ze leeft nu dus nog. Was de beslissing dan te vroeg genomen? Ik weet het niet...
Bij lichamelijke aftakeling vind ik het wat anders, dat is allemaal wat duidelijker te omschrijven.
Pff, moelijke kwestie hoor.
Ik vind dat bij het recht op leven inderdaad ook het recht op levensbeëindiging hoort. Ik heb altijd gedacht dat het in "die-en-die" situatie mogelijk moet zijn om te sterven. En er zijn een heleboel situaties waarin ik zelf net meer zou willen leven.
Tot deze week. Een familielid van een collega is terminaal. Haar leven zou 's avonds worden beëindigd. Echter, die avond leek het wat beter met haar te gaan en ze hebben het uitgesteld. De volgende dag was ze echt een stuk opgeknapt. Ze at weer, lachte weer en was weer wat helderder. Ze leeft nu dus nog. Was de beslissing dan te vroeg genomen? Ik weet het niet...
donderdag 10 december 2009 om 21:26
@Toytje, ik snap wat je zegt. Geestelijk lijden kan inderdaad net zo erg zijn als lichamelijk lijden. Degene die niet meer wil leven, zou beter een humanere manier moeten hebben dan deafschuwelijke wijzen waar ze nu voor kiezen. Ook voor betrokken zou dit beter zijn.
Maar is het objectief bepaalbaar wanneer iemand écht niet meer beter wordt?
Maar is het objectief bepaalbaar wanneer iemand écht niet meer beter wordt?
donderdag 10 december 2009 om 21:27
quote:_Soleil_ schreef op 10 december 2009 @ 21:26:
@Toytje, ik snap wat je zegt. Geestelijk lijden kan inderdaad net zo erg zijn als lichamelijk lijden. Degene die niet meer wil leven, zou beter een humanere manier moeten hebben dan deafschuwelijke wijzen waar ze nu voor kiezen. Ook voor betrokken zou dit beter zijn.
Maar is het objectief bepaalbaar wanneer iemand écht niet meer beter wordt?Zou beter kunnen worden de doorslag moeten geven dan? Als ik weet dat ik misschien een kans heb over 3 jaar beter te zijn maar in de tussentijd een afschuwelijk lijden moet ondergaan, is me het beter worden het lijden wellicht niet waard. Ook kan hierin de kwaliteit van het leven na verbetering een rol spelen. En wiens stem is bepalend, die van de arts of van de patient?
@Toytje, ik snap wat je zegt. Geestelijk lijden kan inderdaad net zo erg zijn als lichamelijk lijden. Degene die niet meer wil leven, zou beter een humanere manier moeten hebben dan deafschuwelijke wijzen waar ze nu voor kiezen. Ook voor betrokken zou dit beter zijn.
Maar is het objectief bepaalbaar wanneer iemand écht niet meer beter wordt?Zou beter kunnen worden de doorslag moeten geven dan? Als ik weet dat ik misschien een kans heb over 3 jaar beter te zijn maar in de tussentijd een afschuwelijk lijden moet ondergaan, is me het beter worden het lijden wellicht niet waard. Ook kan hierin de kwaliteit van het leven na verbetering een rol spelen. En wiens stem is bepalend, die van de arts of van de patient?
