Overig
alle pijlers
help, ik heb een collega erg gekwetst!
dinsdag 16 december 2008 om 11:25
Oke, een dilemma. Ik werk in een kamer met 4 andere meiden. Een van deze meiden valt behoorlijk buiten de groep. Ze geeft geen blijk van sociale gedragsregels, praat overal tussendoor, en gedraagt zich in veel gevallen gewoonweg ongepast. Daarnaast is ze eigenlijk alleen maar op zichzelf gericht. Ondanks het feit dat ik haar niet zo mag, probeer ik toch geinteresseerd te doen en te vragen naar haar weekend en naar andere dingen waar ze zich mee bezig houdt, bijvoorbeeld het zoeken naar een huis. Ondanks alle moeite, heb ik zelden een wedervraag gehoord. Nu is dat natuurlijk iets wat je bij veel mensen vindt, maar dit in combinatie met haar gedrag op de werkvloer wekt bij mij en mijn collega's behoorlijk veel irritaties op. De rest van de 4 collega's, waaronder ikzelf kunnen het erg goed met elkaar vinden.
Nu kan ik met de hele situatie op de werkvloer prima leven. Een ander verhaal wordt het over een paar maanden. Dan gaan 3 van mijn collega's (inclusief de sociaal incompetente, laat ik haar M noemen voor het gemak) en ik voor het werk naar het buitenland. Omdat de baas betaald wilde ik er een paar dagen vakantie aan vast plakken, het liefst met vriendje, maar die kan helaas niet mee. Datzelfde probleem hadden mijn andere 2 collega's. Aangezien wij goed met elkaar kunnen opschieten was het idee om met z'n 3en te gaan. Tot zover, hartstikke leuk. Maar je raadt het al, collega M. wil ook graag reizen en heeft zichzelf uitgenodigd om ook mee te gaan. Dat zagen mijn collega's en ik niet bepaald zitten. Eerst al een week met haar voor het werk weg en dan nog 'gezellig' een weekje vakantie. Dus na lang brainstormen kwamen we met de volgende oplossingen:
1.De situatie accepteren en met z'n vieren gaan
2.stiekem met z'n drieen de reis plannen en haar er niet in betrekken
3.haar vertellen dat we liever met z'n drieen gaan
4.Balen dat ze ook mee wil en zelf van het reisje afzien
Voor mij en een van beide collega's was oplossing 1 in elk geval geen optie. Oplossing 2 vind ik persoonlijk hartstikke hypocriet en dus ook geen optie. Oplossing 3 is knetterhard maar wel eerlijk. Oplossing 4 zou ook kunnen, maar dan moet je dus van dat leuke reisje afzien. Dus na lang beraad hebben we gekozen voor oplossing 3.
Ik heb me hierin opgeofferd en haar geprobeerd zo voorzichtig mogelijk te vertellen dat we liever met z'n drieeen gaan omdat wij het idee hebben dat we meer gemeenschappelijk hebben en meer een klik met z'n drieeen. Vrij snel na deze beslissing heb ik het haar gezegd. Zoals verwacht nam ze het niet zo goed op en nu zegt ze eigenlijk niets meer en is de sfeer om te snijden. Het is duidelijk dat ik haar behoorlijk gekwetst heb. Dat was allemaal wel te verwachten en natuurlijk behoorlijk naar.
Terugkijkende naar de hele situatie denk ik dat we te snel hebben gehandeld en er beter even een nachtje over hadden kunnen slapen. Misschien dat ik dan gewoon had besloten om maar alleen te gaan of niet. Maar helaas kan ik dat nu niet meer terugdraaien. Ik ben me ervan bewust dat ik nu overkom als een of ander harteloze bitch, maar dat ben ik niet. Ik ben altijd voorstander van openheid en eerlijkheid, maar heb in dit geval de situatie verkeerd ingeschat en daar heb ik erg spijt van. Daar komt nog bij dat nu een van de 3 collega's de situatie zo erg vindt, dat ze heeft besloten de paar daagjes extra met ons af te blazen. Er zullen een aantal van jullie zijn die zullen opmerken, hoe heb je dit niet kunnen zien, en wat had je dan gedacht en wat een rotmens ben jij enzovoort. Daar ben ik het voor een deel ook wel mee eens, maar vaak geldt ook dat je eerst zelf de situatie moet hebben ervaren om erover te kunnen oordelen.
De reden dat ik het post op dit forum is omdat ik graag tips wil om de situatie te redden en om te kijken of ik de schade die ik heb aangericht zoveel mogelijk kan herstellen. Moet ik met haar gaan praten, of moet ik het nu juist maar even laten? Moet ik nu toch maar voorstellen om met z'n vieren te gaan (ik kan me niet voorstellen dat ze dat nu nog wil...) of moet ik zelf het tripje ook maar afblazen? Ik hoop dat ik van jullie wat serieuze tips kan krijgen.
Alvast bedankt!
Nu kan ik met de hele situatie op de werkvloer prima leven. Een ander verhaal wordt het over een paar maanden. Dan gaan 3 van mijn collega's (inclusief de sociaal incompetente, laat ik haar M noemen voor het gemak) en ik voor het werk naar het buitenland. Omdat de baas betaald wilde ik er een paar dagen vakantie aan vast plakken, het liefst met vriendje, maar die kan helaas niet mee. Datzelfde probleem hadden mijn andere 2 collega's. Aangezien wij goed met elkaar kunnen opschieten was het idee om met z'n 3en te gaan. Tot zover, hartstikke leuk. Maar je raadt het al, collega M. wil ook graag reizen en heeft zichzelf uitgenodigd om ook mee te gaan. Dat zagen mijn collega's en ik niet bepaald zitten. Eerst al een week met haar voor het werk weg en dan nog 'gezellig' een weekje vakantie. Dus na lang brainstormen kwamen we met de volgende oplossingen:
1.De situatie accepteren en met z'n vieren gaan
2.stiekem met z'n drieen de reis plannen en haar er niet in betrekken
3.haar vertellen dat we liever met z'n drieen gaan
4.Balen dat ze ook mee wil en zelf van het reisje afzien
Voor mij en een van beide collega's was oplossing 1 in elk geval geen optie. Oplossing 2 vind ik persoonlijk hartstikke hypocriet en dus ook geen optie. Oplossing 3 is knetterhard maar wel eerlijk. Oplossing 4 zou ook kunnen, maar dan moet je dus van dat leuke reisje afzien. Dus na lang beraad hebben we gekozen voor oplossing 3.
Ik heb me hierin opgeofferd en haar geprobeerd zo voorzichtig mogelijk te vertellen dat we liever met z'n drieeen gaan omdat wij het idee hebben dat we meer gemeenschappelijk hebben en meer een klik met z'n drieeen. Vrij snel na deze beslissing heb ik het haar gezegd. Zoals verwacht nam ze het niet zo goed op en nu zegt ze eigenlijk niets meer en is de sfeer om te snijden. Het is duidelijk dat ik haar behoorlijk gekwetst heb. Dat was allemaal wel te verwachten en natuurlijk behoorlijk naar.
Terugkijkende naar de hele situatie denk ik dat we te snel hebben gehandeld en er beter even een nachtje over hadden kunnen slapen. Misschien dat ik dan gewoon had besloten om maar alleen te gaan of niet. Maar helaas kan ik dat nu niet meer terugdraaien. Ik ben me ervan bewust dat ik nu overkom als een of ander harteloze bitch, maar dat ben ik niet. Ik ben altijd voorstander van openheid en eerlijkheid, maar heb in dit geval de situatie verkeerd ingeschat en daar heb ik erg spijt van. Daar komt nog bij dat nu een van de 3 collega's de situatie zo erg vindt, dat ze heeft besloten de paar daagjes extra met ons af te blazen. Er zullen een aantal van jullie zijn die zullen opmerken, hoe heb je dit niet kunnen zien, en wat had je dan gedacht en wat een rotmens ben jij enzovoort. Daar ben ik het voor een deel ook wel mee eens, maar vaak geldt ook dat je eerst zelf de situatie moet hebben ervaren om erover te kunnen oordelen.
De reden dat ik het post op dit forum is omdat ik graag tips wil om de situatie te redden en om te kijken of ik de schade die ik heb aangericht zoveel mogelijk kan herstellen. Moet ik met haar gaan praten, of moet ik het nu juist maar even laten? Moet ik nu toch maar voorstellen om met z'n vieren te gaan (ik kan me niet voorstellen dat ze dat nu nog wil...) of moet ik zelf het tripje ook maar afblazen? Ik hoop dat ik van jullie wat serieuze tips kan krijgen.
Alvast bedankt!
dinsdag 16 december 2008 om 21:19
@Liesjelotje
Laat ik beginnen met de opmerking dat ik niet alle 9 pagina's heb nagelezen, dus ik reageer op je openingspost. Op basis daarvan ben ik het helemaal met je eens dat er een erg pijnlijke situatie is ontstaan, die beter voorkomen had kunnen worden in de eerste plaats. Maar helaas is het niet meer terug te draaien en dus is de vraag hoe jullie hier nu verder mee moeten.
Ik denk dat er maar 1 ding is dat jullie nu nog kunnen doen en dat is open en eerlijk zijn naar M toe. Biedt met zijn drietjes jullie excuses aan voor de ontstane situatie en spreek uit dat het jullie oprecht raakt dat zij er zo mee zit.
En vervolgens, betrek haar er nu in en bespreek met zijn 4en hoe jullie deze situatie nu met elkaar moeten op gaan lossen. Denk niet voor haar, dat hebben jullie al eerder gedaan en dat ging mis.
Als jullie open, eerlijk en oprecht met deze situatie om kunnen gaan, en vooral ook met respect voor haar, dan zou dit ook het begin kunnen zijn van een flinke verbetering in jullie werkrelatie. Maar dat lukt alleen als jullie eerst zelf het boetekleed aantrekken en vervolgens niet met zijn allen tegelijk allerlei beschuldigingen gaan uiten aan haar adres. Spreek ieder vanuit jezelf. Wat stoort jou (dus niet jullie!) in haar gedrag en waarom. En vraag ook eens aan haar of er dingen zijn die zij misschien liever anders zou zien aan jullie gedrag. Voelt zij zich misschien al langer buiten gesloten door jullie? Heeft ze het idee dat ze in een vaste kliek terecht is gekomen en weet ze werkelijk niet hoe zij daar ook een plekje in kan krijgen?
Kortom, praat met elkaar en streef ernaar dit zo op te lossen dat jullie - inclusief zij - positieve lessen uit deze ellende halen en op goede voet weer met elkaar verder kunnen.
Laat ik beginnen met de opmerking dat ik niet alle 9 pagina's heb nagelezen, dus ik reageer op je openingspost. Op basis daarvan ben ik het helemaal met je eens dat er een erg pijnlijke situatie is ontstaan, die beter voorkomen had kunnen worden in de eerste plaats. Maar helaas is het niet meer terug te draaien en dus is de vraag hoe jullie hier nu verder mee moeten.
Ik denk dat er maar 1 ding is dat jullie nu nog kunnen doen en dat is open en eerlijk zijn naar M toe. Biedt met zijn drietjes jullie excuses aan voor de ontstane situatie en spreek uit dat het jullie oprecht raakt dat zij er zo mee zit.
En vervolgens, betrek haar er nu in en bespreek met zijn 4en hoe jullie deze situatie nu met elkaar moeten op gaan lossen. Denk niet voor haar, dat hebben jullie al eerder gedaan en dat ging mis.
Als jullie open, eerlijk en oprecht met deze situatie om kunnen gaan, en vooral ook met respect voor haar, dan zou dit ook het begin kunnen zijn van een flinke verbetering in jullie werkrelatie. Maar dat lukt alleen als jullie eerst zelf het boetekleed aantrekken en vervolgens niet met zijn allen tegelijk allerlei beschuldigingen gaan uiten aan haar adres. Spreek ieder vanuit jezelf. Wat stoort jou (dus niet jullie!) in haar gedrag en waarom. En vraag ook eens aan haar of er dingen zijn die zij misschien liever anders zou zien aan jullie gedrag. Voelt zij zich misschien al langer buiten gesloten door jullie? Heeft ze het idee dat ze in een vaste kliek terecht is gekomen en weet ze werkelijk niet hoe zij daar ook een plekje in kan krijgen?
Kortom, praat met elkaar en streef ernaar dit zo op te lossen dat jullie - inclusief zij - positieve lessen uit deze ellende halen en op goede voet weer met elkaar verder kunnen.
dinsdag 16 december 2008 om 21:33
quote:return_of_kreng schreef op 16 december 2008 @ 21:08:
Op de lagere school is het ook niet leuk als de hele klas op schoolreisje mag en jij als enige niet omdat de rest jou niet aardig vind.
Vergelijk dat schoolreisje met 'n zakendinertje. Daar zouden TO en M beiden aanwezig zijn en met elkaar socializen. Maar na dat 'schoolreisje' is het ieder voor zich als je elkaar niet ligt.
quote:Je hoeft niet als je collega's ardig te vinden of er mee te socializen. Maar 1 persoon uitsluiten vind ik wel kinderachtig en onvolwassen. Hadden jullie met 5 op de kamer gezeten en met 3 gegaan en twee niet, dan was dat ook heel anders geweest. Nu is het 1 collega die er zo duidelijk buitenvalt en dat is gewoon heel erg pijnlijk en kwetsend. Als je echt niet snapt dat je het niet kunt maken om lekker met zijn 3-en vakantie te vieren en haar naar huis stuurt, omdat je haar niet aardig vind, dan is M niet de enieg wie het aan sociale vaardigheden ontbreekt.
Ik zie dat niet direct als uitsluiten als mensen die iets met elkaar gemeen hebben samen plannen maken. Goh, mijn vriendinnen plannen ook wel 'ns wat met elkaar zonder mij daarbij te betrekken omdat ze weten dat ik er toch niet van houd om naar 'n concert van Anouk te gaan bijv.
Het lijkt me sowieso best 'n opgave om met een stel collega's waar je 't goed mee kunt vinden op de werkvloer, te moeten samen reizen. Op reis leer je je vrienden pas kennen. Dan komen alle vervelende trekjes boven water, omdat je dan van ontbijt totdat je naar bed gaat met elkaar optrekt. En dat je ook hele andere dingen zou willen doen. Niet handig als je dan met 3-4 personen aan 1 auto gebonden bent terwijl de een liefst al voor zonsopkomst ergens in 'n natuurpark rondrijdt terwijl de ander niet uit bed te krijgen is.
Op de lagere school is het ook niet leuk als de hele klas op schoolreisje mag en jij als enige niet omdat de rest jou niet aardig vind.
Vergelijk dat schoolreisje met 'n zakendinertje. Daar zouden TO en M beiden aanwezig zijn en met elkaar socializen. Maar na dat 'schoolreisje' is het ieder voor zich als je elkaar niet ligt.
quote:Je hoeft niet als je collega's ardig te vinden of er mee te socializen. Maar 1 persoon uitsluiten vind ik wel kinderachtig en onvolwassen. Hadden jullie met 5 op de kamer gezeten en met 3 gegaan en twee niet, dan was dat ook heel anders geweest. Nu is het 1 collega die er zo duidelijk buitenvalt en dat is gewoon heel erg pijnlijk en kwetsend. Als je echt niet snapt dat je het niet kunt maken om lekker met zijn 3-en vakantie te vieren en haar naar huis stuurt, omdat je haar niet aardig vind, dan is M niet de enieg wie het aan sociale vaardigheden ontbreekt.
Ik zie dat niet direct als uitsluiten als mensen die iets met elkaar gemeen hebben samen plannen maken. Goh, mijn vriendinnen plannen ook wel 'ns wat met elkaar zonder mij daarbij te betrekken omdat ze weten dat ik er toch niet van houd om naar 'n concert van Anouk te gaan bijv.
Het lijkt me sowieso best 'n opgave om met een stel collega's waar je 't goed mee kunt vinden op de werkvloer, te moeten samen reizen. Op reis leer je je vrienden pas kennen. Dan komen alle vervelende trekjes boven water, omdat je dan van ontbijt totdat je naar bed gaat met elkaar optrekt. En dat je ook hele andere dingen zou willen doen. Niet handig als je dan met 3-4 personen aan 1 auto gebonden bent terwijl de een liefst al voor zonsopkomst ergens in 'n natuurpark rondrijdt terwijl de ander niet uit bed te krijgen is.
dinsdag 16 december 2008 om 21:36
quote:elninjoo schreef op 16 december 2008 @ 21:33:
Het lijkt me sowieso best 'n opgave om met een stel collega's waar je 't goed mee kunt vinden op de werkvloer, te moeten samen reizen. Op reis leer je je vrienden pas kennen. Dan komen alle vervelende trekjes boven water, omdat je dan van ontbijt totdat je naar bed gaat met elkaar optrekt. En dat je ook hele andere dingen zou willen doen. Niet handig als je dan met 3-4 personen aan 1 auto gebonden bent terwijl de een liefst al voor zonsopkomst ergens in 'n natuurpark rondrijdt terwijl de ander niet uit bed te krijgen is.Het is heel goed mogelijk dat na die 2 weken de vriendschap tussen de andere 3 ook over is. Dan wordt het pas écht gezellig in die kamer van vier.
Het lijkt me sowieso best 'n opgave om met een stel collega's waar je 't goed mee kunt vinden op de werkvloer, te moeten samen reizen. Op reis leer je je vrienden pas kennen. Dan komen alle vervelende trekjes boven water, omdat je dan van ontbijt totdat je naar bed gaat met elkaar optrekt. En dat je ook hele andere dingen zou willen doen. Niet handig als je dan met 3-4 personen aan 1 auto gebonden bent terwijl de een liefst al voor zonsopkomst ergens in 'n natuurpark rondrijdt terwijl de ander niet uit bed te krijgen is.Het is heel goed mogelijk dat na die 2 weken de vriendschap tussen de andere 3 ook over is. Dan wordt het pas écht gezellig in die kamer van vier.
dinsdag 16 december 2008 om 21:49
quote:Poezewoes schreef op 16 december 2008 @ 11:48:
[...]
Wat dacht je van een week met drie collega's in een hotel zitten, cursus volgen, de maaltijden delen, etc etc Zij druk palnnen makend voor de week erna, terwijl jij dan niet welkom bent?
Jeetje, wat loopt dit topic hard zeg.
Ben nog maar tot hier bijgelezen, maar Poez, ik bedoelde natuurlijk niet alleen het reizen op zich, maar het buitengesloten voelen in deze situatie.
[...]
Wat dacht je van een week met drie collega's in een hotel zitten, cursus volgen, de maaltijden delen, etc etc Zij druk palnnen makend voor de week erna, terwijl jij dan niet welkom bent?
Jeetje, wat loopt dit topic hard zeg.
Ben nog maar tot hier bijgelezen, maar Poez, ik bedoelde natuurlijk niet alleen het reizen op zich, maar het buitengesloten voelen in deze situatie.
dinsdag 16 december 2008 om 22:00
quote:return_of_kreng schreef op 16 december 2008 @ 21:08:
Op de lagere school is het ook niet leuk als de hele klas op schoolreisje mag en jij als enige niet omdat de rest jou niet aardig vind.
Je hoeft niet als je collega's ardig te vinden of er mee te socializen. Maar 1 persoon uitsluiten vind ik wel kinderachtig en onvolwassen. Hadden jullie met 5 op de kamer gezeten en met 3 gegaan en twee niet, dan was dat ook heel anders geweest. Nu is het 1 collega die er zo duidelijk buitenvalt en dat is gewoon heel erg pijnlijk en kwetsend. Als je echt niet snapt dat je het niet kunt maken om lekker met zijn 3-en vakantie te vieren en haar naar huis stuurt, omdat je haar niet aardig vind, dan is M niet de enieg wie het aan sociale vaardigheden ontbreekt.
Ik vind dit wel een beetje naïef hoor. Je kunt nu eenmaal niet verwachten dat je altijd en overal in kunt participeren. Uitsluiting komt om diverse redenen voor en iedereen moet daar op een eigen manier mee omgaan.
Ja, de ontstane situatie is nu even rot. M voelt zich niet oké en de 3 andere collega's voelen zich niet oké. Maar hé, deel van volwassen worden is ook omgaan met lastige situaties en verder gaan na afwijzing. Het overkomt iedereen, eens of vaker. Neem het mee, verwerk het en ga verder. Je leven houdt niet op omdat een paar collega's je niet aardig genoeg vinden om mee op vakantie te gaan.
Op de lagere school is het ook niet leuk als de hele klas op schoolreisje mag en jij als enige niet omdat de rest jou niet aardig vind.
Je hoeft niet als je collega's ardig te vinden of er mee te socializen. Maar 1 persoon uitsluiten vind ik wel kinderachtig en onvolwassen. Hadden jullie met 5 op de kamer gezeten en met 3 gegaan en twee niet, dan was dat ook heel anders geweest. Nu is het 1 collega die er zo duidelijk buitenvalt en dat is gewoon heel erg pijnlijk en kwetsend. Als je echt niet snapt dat je het niet kunt maken om lekker met zijn 3-en vakantie te vieren en haar naar huis stuurt, omdat je haar niet aardig vind, dan is M niet de enieg wie het aan sociale vaardigheden ontbreekt.
Ik vind dit wel een beetje naïef hoor. Je kunt nu eenmaal niet verwachten dat je altijd en overal in kunt participeren. Uitsluiting komt om diverse redenen voor en iedereen moet daar op een eigen manier mee omgaan.
Ja, de ontstane situatie is nu even rot. M voelt zich niet oké en de 3 andere collega's voelen zich niet oké. Maar hé, deel van volwassen worden is ook omgaan met lastige situaties en verder gaan na afwijzing. Het overkomt iedereen, eens of vaker. Neem het mee, verwerk het en ga verder. Je leven houdt niet op omdat een paar collega's je niet aardig genoeg vinden om mee op vakantie te gaan.
dinsdag 16 december 2008 om 22:04
Pfff...heb alles doorgelezen en ben het met veel dingen eens of oneens.
Maar wat me bij het lezen van ieders posts steeds door het hoofd blijft vliegen is de gedachte aan 'M' die net vóór de reis, of de week daarná op kantoor zit en aan alle andere vragende collega's moet gaan uitleggen waarom zíj niet óók mee is op reis?
Hey M, heb je al zin in jullie reis? Lekker 2 weekjes weg, ok, eerst een week werken en dan lekker de boel verkennen. Ben je er al eens geweest?
Hey M, waarom ben jij niet nog met 'x, y en z' in Califonië?
Hey M, waarom ben jij nu al thuis? De anderen zijn toch nog in Californië, jullie hebben er toch nog een weekje aan geplakt? Of jij niet? Waarom niet?
Hey M, wat zit je hier alleen in je kamertje terwijl de anderen in Californië de bloemetjes buiten zetten?
...En in alle gevallen moet arme M maar uitleggen dat ze niet mee 'mocht'. Nou, zal lekker overkomen zeg!
Maar wat me bij het lezen van ieders posts steeds door het hoofd blijft vliegen is de gedachte aan 'M' die net vóór de reis, of de week daarná op kantoor zit en aan alle andere vragende collega's moet gaan uitleggen waarom zíj niet óók mee is op reis?
Hey M, heb je al zin in jullie reis? Lekker 2 weekjes weg, ok, eerst een week werken en dan lekker de boel verkennen. Ben je er al eens geweest?
Hey M, waarom ben jij niet nog met 'x, y en z' in Califonië?
Hey M, waarom ben jij nu al thuis? De anderen zijn toch nog in Californië, jullie hebben er toch nog een weekje aan geplakt? Of jij niet? Waarom niet?
Hey M, wat zit je hier alleen in je kamertje terwijl de anderen in Californië de bloemetjes buiten zetten?
...En in alle gevallen moet arme M maar uitleggen dat ze niet mee 'mocht'. Nou, zal lekker overkomen zeg!
dinsdag 16 december 2008 om 22:10
quote:Pinksterbloempje schreef op 16 december 2008 @ 22:00:
[...]
Maar hé, deel van volwassen worden is ook omgaan met lastige situaties en verder gaan na afwijzing. Het overkomt iedereen, eens of vaker. Maar een deel van het volwassen worden is ook dat je anderen niet bewust buitensluit in dit soort situaties. Dat je leert om te gaan met mensne die je minder liggen, dat je keuzes moet maken. Dat je de consequenties van je gedrag en besluiten kunt overzien.
[...]
Maar hé, deel van volwassen worden is ook omgaan met lastige situaties en verder gaan na afwijzing. Het overkomt iedereen, eens of vaker. Maar een deel van het volwassen worden is ook dat je anderen niet bewust buitensluit in dit soort situaties. Dat je leert om te gaan met mensne die je minder liggen, dat je keuzes moet maken. Dat je de consequenties van je gedrag en besluiten kunt overzien.
dinsdag 16 december 2008 om 22:49
Je hebt afwijzingen en afwijzingen.
Als ik een helaas-brief krijg op een sollicitatie, als een collega niet de hele afdeling uitnodigd op verjaardag,kraamvisite, bruiloft, wahtever, prima.
maar als er een zakenriesje wordt verlengd en alle andere collega's die meegaan op dat tripje gaan gezellig iets met elkaar doen en jij krijgt te horen dat je niet gewenst bent, terwijl je met betreffende dames op de kamer zit en met ze wordt geacht samen te werken, dan is dat onvriendelijk onprofessioneel en oncollegiaal van die 3.
Zou jij het echt ok vinden als jij M zou zijn? Zou jij begrip hebben voor deze afwijzing? Zou jij daarna nog prettig samenwerken met deze drie collega's? Ik zou als ik M was zo snel mogelijk op zoek gaan naar een andere functie.
Als ik een helaas-brief krijg op een sollicitatie, als een collega niet de hele afdeling uitnodigd op verjaardag,kraamvisite, bruiloft, wahtever, prima.
maar als er een zakenriesje wordt verlengd en alle andere collega's die meegaan op dat tripje gaan gezellig iets met elkaar doen en jij krijgt te horen dat je niet gewenst bent, terwijl je met betreffende dames op de kamer zit en met ze wordt geacht samen te werken, dan is dat onvriendelijk onprofessioneel en oncollegiaal van die 3.
Zou jij het echt ok vinden als jij M zou zijn? Zou jij begrip hebben voor deze afwijzing? Zou jij daarna nog prettig samenwerken met deze drie collega's? Ik zou als ik M was zo snel mogelijk op zoek gaan naar een andere functie.
dinsdag 16 december 2008 om 23:26
quote:liesjelotje schreef op 16 december 2008 @ 21:02:
[...]
Precies. En het is ook niet zo dat de partners van de baas niet mee mogen ofzo, het is toevallig zo dat geen van de partners kan.
Daarnaast is het zo dat in de toekomst vaker met M. en andere (ook meerdere, niet alleen de 2 van nu) naar het buitenland zal gaan voor het werk. Maar niet supervaak, dus het is wel zo dat je dan de kans wil grijpen om er een paar dagen aan vast te plakken. Dat is juist één van de leuke kanten van het werk wat ik doe. (en nee, het is niet erg dat de hele afdeling er niet is...) En ik heb gewoon weinig behoefte om dan elke keer in die extra dagen met M. opgescheept te zitten.
Neemt niet weg dat mijn collega's en ik de situatie beter hadden moeten inschatten en er beter over moeten nadenken hoe we dit zouden brengen.Weet je al hoe je het wel had moeten brengen? Of maak je je er nog steeds druk om hoe jij uit deze situatie komt zonder dat anderen je als bitch zien?
[...]
Precies. En het is ook niet zo dat de partners van de baas niet mee mogen ofzo, het is toevallig zo dat geen van de partners kan.
Daarnaast is het zo dat in de toekomst vaker met M. en andere (ook meerdere, niet alleen de 2 van nu) naar het buitenland zal gaan voor het werk. Maar niet supervaak, dus het is wel zo dat je dan de kans wil grijpen om er een paar dagen aan vast te plakken. Dat is juist één van de leuke kanten van het werk wat ik doe. (en nee, het is niet erg dat de hele afdeling er niet is...) En ik heb gewoon weinig behoefte om dan elke keer in die extra dagen met M. opgescheept te zitten.
Neemt niet weg dat mijn collega's en ik de situatie beter hadden moeten inschatten en er beter over moeten nadenken hoe we dit zouden brengen.Weet je al hoe je het wel had moeten brengen? Of maak je je er nog steeds druk om hoe jij uit deze situatie komt zonder dat anderen je als bitch zien?
dinsdag 16 december 2008 om 23:44
quote:mamalelie schreef op 16 december 2008 @ 21:36:
[...]
Het is heel goed mogelijk dat na die 2 weken de vriendschap tussen de andere 3 ook over is. Dan wordt het pas écht gezellig in die kamer van vier.Als die 3e besluit alsnog mee te gaan, en dat is niet ondenkbaar, dan voorspel ik je dat er 1 buiten valt. En die ene zal waarschijnlijk Liesjelotje zijn.... Aangezien zij het vuile werk op mocht knappen en dus net weer ietsjes anders is dan die andere 2.
En dan wordt het echt gezellig idd
[...]
Het is heel goed mogelijk dat na die 2 weken de vriendschap tussen de andere 3 ook over is. Dan wordt het pas écht gezellig in die kamer van vier.Als die 3e besluit alsnog mee te gaan, en dat is niet ondenkbaar, dan voorspel ik je dat er 1 buiten valt. En die ene zal waarschijnlijk Liesjelotje zijn.... Aangezien zij het vuile werk op mocht knappen en dus net weer ietsjes anders is dan die andere 2.
En dan wordt het echt gezellig idd
woensdag 17 december 2008 om 00:16
Ik moet ook wel zeggen dat als ik ergens nog een week aan zou vast plakken dat ik dan ook absoluut géén zin heb om iemand op sleeptouw te moeten nemen waarvan ik weet dat ik er last van zou hebben. Tijdens een groepsreis heb ik eens meegemaakt dat er iemand tussen zat die inderdaad ook de algemene sociale- en fatsoensvaardigheden beduidend minder goed kende dan de gemiddelde Nederlander. Het was verder ook iemand die weinig zei, geen initiatief nam en die geen fysiek uithoudingsvermogen had (dus die je bij een stevige fikse wandeling enorm ophield). Tevens iemand die iemand anders in de groep uitzocht om als een schaduw te gaan volgen, vooral bij de mensen die gewoon af en toe haar ergens bij probeerden te betrekken, een praatje probeerden te maken, die het mogelijk probeerden te maken dat ze zich niet buitengesloten zou voelen zodat ze ook van haar vakantie kon genieten.
Maar op een gegeven moment ben je het echt spuugzat als je continu iemand in je nek hebt hijgen, die alleen maar kijkt naar wat jij doet en je continu volgt in alles wat je doet en totaal geen eigen zelfstandigheid of interesses vertoont. Ik heb géén idee of dit bij de M. in het verhaal ook iets soortgelijk is, maar ik wil in ieder geval een voorbeeld geven waarbij ik zoiets heb van "ik wil niet mijn vakantie opofferen zodat ik alleen maar 24/7 bezig ben om een ander z'n vakantie wat prettiger te maken".
In mijn geval betrof het iemand die ik na de vakantie ook niet meer zou zien, dus ook geen verdere binding mee had. Mijn oplossing toen was om op bepaalde momenten haar juist wel er bewust wat bij proberen te betrekken (en zo ook andere mensen) omdat het haar niet van nature af ging om zich bij een groep aan te sluiten en ik wilde ook niet dat ze buitengesloten werd. Maar op andere momenten er dan maar heel bewust voor kiezen om in mijn eentje op stap te gaan en dus ook niet met alleen maar een beperkt groepje (met mensen die wel zelfstandig in de groep zich wisten te amuseren) waar ik op zich ook wel op dat moment mee op stap had willen gaan. Maar dus niet met haar. En waarom niet? Omdat iemand die voor je gevoel zich helemaal aan je vastklampt, heel verstikkend werkt en ik dan gewoon in het geheel niet kan genieten van MIJN tijd. Af en toe van die tijd me laten verstikken, ok, om zo iemand niet buiten te sluiten wil ik dat wel doen. Maar niet continu, niet 24/7. Dan blijf ik liever thuis.
Dus ik begrijp het verhaal hier waarschijnlijk wel dat men geen zin heeft om M. mee op sleeptouw te nemen, en dat ze dan waarschijnlijk liever helemaal niet gaan. Gezien de bestemming vind ik het inderdaad een lastig probleem, ik zou het in dit geval niet snel in mijn eentje bij boeken terwijl ik dat bij andere bestemmingen eerder wel zou doen. En als je toch op de plaats van bestemming bent is het zonde om er niet van te genieten.
Het is alleen héél rot voor de persoon die buiten boord valt en eerlijk gezegd zie ik vooralsnog géén oplossing die alle 4 de personen in dit verhaal tevreden kan houden.
Gingen nou trouwens de 3 dames (inclusief TO) privé ook heel veel met elkaar om, of was het alleen dat de 3 dames vooral op het werk een goede klik hadden en daarbuiten elkaar niet echt zagen? In het eerste geval lijkt het me namelijk redelijk duidelijk voor anderen dat je niet per definitie bent uitgenodigd als vierde persoon bij een aangeplakte vakantie, in het andere geval zou ik het als M. zijnde juist wel weer verwachten dat ik me zou mogen aansluiten.
Maar op een gegeven moment ben je het echt spuugzat als je continu iemand in je nek hebt hijgen, die alleen maar kijkt naar wat jij doet en je continu volgt in alles wat je doet en totaal geen eigen zelfstandigheid of interesses vertoont. Ik heb géén idee of dit bij de M. in het verhaal ook iets soortgelijk is, maar ik wil in ieder geval een voorbeeld geven waarbij ik zoiets heb van "ik wil niet mijn vakantie opofferen zodat ik alleen maar 24/7 bezig ben om een ander z'n vakantie wat prettiger te maken".
In mijn geval betrof het iemand die ik na de vakantie ook niet meer zou zien, dus ook geen verdere binding mee had. Mijn oplossing toen was om op bepaalde momenten haar juist wel er bewust wat bij proberen te betrekken (en zo ook andere mensen) omdat het haar niet van nature af ging om zich bij een groep aan te sluiten en ik wilde ook niet dat ze buitengesloten werd. Maar op andere momenten er dan maar heel bewust voor kiezen om in mijn eentje op stap te gaan en dus ook niet met alleen maar een beperkt groepje (met mensen die wel zelfstandig in de groep zich wisten te amuseren) waar ik op zich ook wel op dat moment mee op stap had willen gaan. Maar dus niet met haar. En waarom niet? Omdat iemand die voor je gevoel zich helemaal aan je vastklampt, heel verstikkend werkt en ik dan gewoon in het geheel niet kan genieten van MIJN tijd. Af en toe van die tijd me laten verstikken, ok, om zo iemand niet buiten te sluiten wil ik dat wel doen. Maar niet continu, niet 24/7. Dan blijf ik liever thuis.
Dus ik begrijp het verhaal hier waarschijnlijk wel dat men geen zin heeft om M. mee op sleeptouw te nemen, en dat ze dan waarschijnlijk liever helemaal niet gaan. Gezien de bestemming vind ik het inderdaad een lastig probleem, ik zou het in dit geval niet snel in mijn eentje bij boeken terwijl ik dat bij andere bestemmingen eerder wel zou doen. En als je toch op de plaats van bestemming bent is het zonde om er niet van te genieten.
Het is alleen héél rot voor de persoon die buiten boord valt en eerlijk gezegd zie ik vooralsnog géén oplossing die alle 4 de personen in dit verhaal tevreden kan houden.
Gingen nou trouwens de 3 dames (inclusief TO) privé ook heel veel met elkaar om, of was het alleen dat de 3 dames vooral op het werk een goede klik hadden en daarbuiten elkaar niet echt zagen? In het eerste geval lijkt het me namelijk redelijk duidelijk voor anderen dat je niet per definitie bent uitgenodigd als vierde persoon bij een aangeplakte vakantie, in het andere geval zou ik het als M. zijnde juist wel weer verwachten dat ik me zou mogen aansluiten.
woensdag 17 december 2008 om 01:13
Ik heb niet alles gelezen dus misschien is mijn visie al eerder gepost. Eigenlijk is die hele trip en de manier waarop jullie haar hebben afgewezen een climax in een heel proces. En dat proces heeft te maken met het feit dat jullie je aan haar irriteren en dat niet hebben gecommuniceerd. Dat betekent dat zij dacht een goede verstandhouding te hebben en dat het dus geen probleem zou zijn om "gezellig" mee te gaan. Een afwijzing komt voor haar dus volledig uit de lucht vallen. Ze realiseert zich natuurlijk ook dat ze niet gepruimd wordt en dat dat niet ineens is ontstaan. Jullie hadden eerder moeten aangeven dat er irritatie is. Je lost dit niet op want de wond is geslagen. Laat het een les zijn voor de volgende keer als je open en eerlijk wilt zijn moet je dit altijd zijn en niet op een moment dat het jou ineens goed uitkomt.
woensdag 17 december 2008 om 09:29
quote:meds schreef op 17 december 2008 @ 01:13:
Ik heb niet alles gelezen dus misschien is mijn visie al eerder gepost. Eigenlijk is die hele trip en de manier waarop jullie haar hebben afgewezen een climax in een heel proces. En dat proces heeft te maken met het feit dat jullie je aan haar irriteren en dat niet hebben gecommuniceerd. Dat betekent dat zij dacht een goede verstandhouding te hebben en dat het dus geen probleem zou zijn om "gezellig" mee te gaan. Een afwijzing komt voor haar dus volledig uit de lucht vallen. Ze realiseert zich natuurlijk ook dat ze niet gepruimd wordt en dat dat niet ineens is ontstaan. Jullie hadden eerder moeten aangeven dat er irritatie is. Je lost dit niet op want de wond is geslagen. Laat het een les zijn voor de volgende keer als je open en eerlijk wilt zijn moet je dit altijd zijn en niet op een moment dat het jou ineens goed uitkomt.T.a.v. de goede verstandhouding die M dacht te hebben:
Je hebt van die types die in het geheel niet doorhebben dat anderen hun gedrag niet te pruimen vinden. Zelfs als je er wat van zegt, dan denken ze nog dat het aan jou ligt en dat je waarschijnlijk PMS hebt omdat je je aan hun ergert. Sommige mensen (ik weet niet of M er eentje is) zijn onverbeterlijk en hebben echt helemaal niets door, totdat er zoiets gebeurd zoals nu gebeurd is.
T.a.v. het punt altijd eerlijk zijn:
Dat gaat dus betekenen dat we iemand die we niet mogen in het vervolg maar gewoon negeren en vanaf het begin gaan laten merken dat we hun 3x niks vinden? Ja, dat gaat zeker bijdragen tot een betere werksfeer bij veel Nederlandse bedrijven.
Volwassen omgaan met dingen is proberen mensen in hun waarde te laten en een middenweg te zoeken tussen je eigen belang en andermans belang. Helaas is het soms onvermijdelijk dat die 2 belangen gaan botsen. En daar moet je dan maar mee leven.
TO, laat je ons nog weten of jullie eruit zijn gekomen? Ik ben er wel benieuwd naar, juist omdat het zo complex is.
Ik heb niet alles gelezen dus misschien is mijn visie al eerder gepost. Eigenlijk is die hele trip en de manier waarop jullie haar hebben afgewezen een climax in een heel proces. En dat proces heeft te maken met het feit dat jullie je aan haar irriteren en dat niet hebben gecommuniceerd. Dat betekent dat zij dacht een goede verstandhouding te hebben en dat het dus geen probleem zou zijn om "gezellig" mee te gaan. Een afwijzing komt voor haar dus volledig uit de lucht vallen. Ze realiseert zich natuurlijk ook dat ze niet gepruimd wordt en dat dat niet ineens is ontstaan. Jullie hadden eerder moeten aangeven dat er irritatie is. Je lost dit niet op want de wond is geslagen. Laat het een les zijn voor de volgende keer als je open en eerlijk wilt zijn moet je dit altijd zijn en niet op een moment dat het jou ineens goed uitkomt.T.a.v. de goede verstandhouding die M dacht te hebben:
Je hebt van die types die in het geheel niet doorhebben dat anderen hun gedrag niet te pruimen vinden. Zelfs als je er wat van zegt, dan denken ze nog dat het aan jou ligt en dat je waarschijnlijk PMS hebt omdat je je aan hun ergert. Sommige mensen (ik weet niet of M er eentje is) zijn onverbeterlijk en hebben echt helemaal niets door, totdat er zoiets gebeurd zoals nu gebeurd is.
T.a.v. het punt altijd eerlijk zijn:
Dat gaat dus betekenen dat we iemand die we niet mogen in het vervolg maar gewoon negeren en vanaf het begin gaan laten merken dat we hun 3x niks vinden? Ja, dat gaat zeker bijdragen tot een betere werksfeer bij veel Nederlandse bedrijven.
Volwassen omgaan met dingen is proberen mensen in hun waarde te laten en een middenweg te zoeken tussen je eigen belang en andermans belang. Helaas is het soms onvermijdelijk dat die 2 belangen gaan botsen. En daar moet je dan maar mee leven.
TO, laat je ons nog weten of jullie eruit zijn gekomen? Ik ben er wel benieuwd naar, juist omdat het zo complex is.
woensdag 17 december 2008 om 09:51
Ik heb niet teruggelezen dus misschien ben ik enorm spuit 11 maar ik snap het probleem niet zo goed, eigenlijk. Jullie, jij en je 3 collega's, hebben gezamelijk besloten dat M. niet gewenst was bij het uitje. Ik neem aan dat dat goed doordacht was, dat besluit? Waarom daar dan nu spijt van hebben? Had je eerder moeten bedenken, wat de consequenties zouden zijn. Kun je nu niks meer mee.
Verder vind ik het wel vrij onprofessioneel en onvolwassen om een collega buiten te sluiten. Het is geen privé aangelegenheid, je krijgt toevallig de mogelijkheid om er een paar privé-dagen achteraan te plakken en dat lijkt me al een behoorlijk leuk buitenkansje. Je had ook níet die mogelijkheid kunnen krijgen. Dus dan is het pech voor jullie, dat er een collega bij zit waar je privé niet veel mee hebt maar jee, je bent met meerderen, hoe moeilijk is het om daar met z'n allen alsnog een leuke tijd van te maken?
Heb je verder niet veel aan nu maar ik snap niet zo goed waarom je je nu bezwaard voelt, alsof die consequenties, een gekwetste collega ineens uit de lucht komen vallen ofzo?
Verder vind ik het wel vrij onprofessioneel en onvolwassen om een collega buiten te sluiten. Het is geen privé aangelegenheid, je krijgt toevallig de mogelijkheid om er een paar privé-dagen achteraan te plakken en dat lijkt me al een behoorlijk leuk buitenkansje. Je had ook níet die mogelijkheid kunnen krijgen. Dus dan is het pech voor jullie, dat er een collega bij zit waar je privé niet veel mee hebt maar jee, je bent met meerderen, hoe moeilijk is het om daar met z'n allen alsnog een leuke tijd van te maken?
Heb je verder niet veel aan nu maar ik snap niet zo goed waarom je je nu bezwaard voelt, alsof die consequenties, een gekwetste collega ineens uit de lucht komen vallen ofzo?
woensdag 17 december 2008 om 10:01
quote:mamalelie schreef op 16 december 2008 @ 21:36:
[...]
Het is heel goed mogelijk dat na die 2 weken de vriendschap tussen de andere 3 ook over is. Dan wordt het pas écht gezellig in die kamer van vier.
Als die anderen elkaar privé ook niet goed kennen, is dat zeker 'n mogelijkheid dat 't juist in 'n vakantiesituatie enorm kan gaan botsen. Vooral als je jezelf afhankelijk maakt van de anderen door met elkaar maar 1 auto te huren en hotelkamers te delen.
Weet niet of die baas hen allemaal 'n eigen kamer geeft, of dat ze moeten delen, maar als ik een van deze collega's was die wel goed in de groep ligt, dan zou ik zodra het betaalde zakenuitje over was en de vakantieverlenging in ging, gelijk 'n 1pk voor mezelf regelen.
[...]
Het is heel goed mogelijk dat na die 2 weken de vriendschap tussen de andere 3 ook over is. Dan wordt het pas écht gezellig in die kamer van vier.
Als die anderen elkaar privé ook niet goed kennen, is dat zeker 'n mogelijkheid dat 't juist in 'n vakantiesituatie enorm kan gaan botsen. Vooral als je jezelf afhankelijk maakt van de anderen door met elkaar maar 1 auto te huren en hotelkamers te delen.
Weet niet of die baas hen allemaal 'n eigen kamer geeft, of dat ze moeten delen, maar als ik een van deze collega's was die wel goed in de groep ligt, dan zou ik zodra het betaalde zakenuitje over was en de vakantieverlenging in ging, gelijk 'n 1pk voor mezelf regelen.
woensdag 17 december 2008 om 10:08
Nu de hele situatie weer ietsje rustiger is geworden en ik zelf terugkijk op de hele toestand sta ik nog steeds achter de beslissing om niet met M. te gaan reizen. Echter, zoals velen van jullie ook al opmerkten verdient de manier waarop mijn collega's en ik dit alles hebben aangepakt niet bepaald de schoonheidsprijs.
Wat ik nu voor mezelf geleerd heb, is dat als blijkt dat mensen subtiele hints niet begrijpen, ik zelf duidelijk moet zijn. Mijn mening blijft overigens dat het 'praatjes maken' met collega's in de vorm van 'hoe is je weekend' etc. niets te maken heeft met geveinsde interesse (overigens ook niet geveinsd, want ik wil best weten of M. een huisje heeft gevonden en of ze een goed weekend heeft gehad), maar met normale omgang, ook met mensen die je niet perse graag mag. Maar als mijn collega's en ik duidelijker waren geweest was het bericht misschien minder uit de lucht komen vallen voor haar.
Tenslotte hadden wij beter moeten nadenken over de gevolgen van deze actie en als we dan nog steeds hadden besloten het haar te zeggen, dan hadden we dat anders moeten aanpakken. Dwz er rustig voor gaan zitten en M. rustig vertellen wat er aan de hand is en waarom wij ons voelen zoals wij ons voelen en wat dat voor haar betekent en hoe zij zich erover voelt. Dan hadden we gelijk ook kunnen bespreken wat dat voor het tripje zou betekenen en voor de verdere werkrelatie.
Voor nu laat ik de situatie even verder kalmeren en ga dan denk ik het gesprek aan met M. Ik weet namelijk vrij zeker dat zij geen ander werk zal zoeken, dat heeft te maken met het type werk, waar ik verder niet over zal uitwijden. Een goed gesprek zal er hopelijk voor zorgen dat één en ander duidelijker wordt voor haar en dat zij kan aangeven aan ons wat wij kunnen doen om haar te helpen en zich weer prettiger kan voelen in ons gezelschap.
Tenslotte wil ik nog even zeggen dat ik vind dat sommige mensen heel makkelijk oordelen over de situatie, terwijl iedereen toch zou moeten weten dat het misschien niet zo simpel ligt. De beste stuurlui staan aan wal en iedereen maakt fouten en dus ook ikzelf en collega's.
Wat ik nu voor mezelf geleerd heb, is dat als blijkt dat mensen subtiele hints niet begrijpen, ik zelf duidelijk moet zijn. Mijn mening blijft overigens dat het 'praatjes maken' met collega's in de vorm van 'hoe is je weekend' etc. niets te maken heeft met geveinsde interesse (overigens ook niet geveinsd, want ik wil best weten of M. een huisje heeft gevonden en of ze een goed weekend heeft gehad), maar met normale omgang, ook met mensen die je niet perse graag mag. Maar als mijn collega's en ik duidelijker waren geweest was het bericht misschien minder uit de lucht komen vallen voor haar.
Tenslotte hadden wij beter moeten nadenken over de gevolgen van deze actie en als we dan nog steeds hadden besloten het haar te zeggen, dan hadden we dat anders moeten aanpakken. Dwz er rustig voor gaan zitten en M. rustig vertellen wat er aan de hand is en waarom wij ons voelen zoals wij ons voelen en wat dat voor haar betekent en hoe zij zich erover voelt. Dan hadden we gelijk ook kunnen bespreken wat dat voor het tripje zou betekenen en voor de verdere werkrelatie.
Voor nu laat ik de situatie even verder kalmeren en ga dan denk ik het gesprek aan met M. Ik weet namelijk vrij zeker dat zij geen ander werk zal zoeken, dat heeft te maken met het type werk, waar ik verder niet over zal uitwijden. Een goed gesprek zal er hopelijk voor zorgen dat één en ander duidelijker wordt voor haar en dat zij kan aangeven aan ons wat wij kunnen doen om haar te helpen en zich weer prettiger kan voelen in ons gezelschap.
Tenslotte wil ik nog even zeggen dat ik vind dat sommige mensen heel makkelijk oordelen over de situatie, terwijl iedereen toch zou moeten weten dat het misschien niet zo simpel ligt. De beste stuurlui staan aan wal en iedereen maakt fouten en dus ook ikzelf en collega's.
