Overig
alle pijlers
Napraat- en uitvechttopic 3
zaterdag 17 april 2010 om 23:22
Dit is het grote napraattopic 
Hierin kunnen jullie reageren, onderling discussiëren, off-topicen over het beleid e.d., kortom: alle reacties plaatsen die in dit topic en in de moderatortopics niet passen. Let op:
- de angels en Naomi lezen hier niet per definitie mee en reageren hier dus ook niet op alles.
- vragen aan Naomi kunnen gesteld blijven worden in Vragen aan Vivamod
- we gaan in dit topic uit van zelfregulering; we gaan niet modereren en betreden is op eigen risico
NB: er wordt wél gemodereerd op privacy en uitermate grove beledigingen!
Hierin kunnen jullie reageren, onderling discussiëren, off-topicen over het beleid e.d., kortom: alle reacties plaatsen die in dit topic en in de moderatortopics niet passen. Let op:- de angels en Naomi lezen hier niet per definitie mee en reageren hier dus ook niet op alles.
- vragen aan Naomi kunnen gesteld blijven worden in Vragen aan Vivamod
- we gaan in dit topic uit van zelfregulering; we gaan niet modereren en betreden is op eigen risico
NB: er wordt wél gemodereerd op privacy en uitermate grove beledigingen!
zaterdag 24 april 2010 om 13:58
quote:lonki schreef op 24 april 2010 @ 11:43:
[...]
Zo redeneren kleine kinderen echt niet.
Ze laten iets omdat ze bang zijn voor de consequentie, ongeacht welke.
Je onderschat kinderen echt enorm. Kinderen voelen al heel snel aan wat wel en niet kan. Wanneer ze te ver gaan en wanneer niet.
Veel met je kinderen praten helpt uitstekend om een moreel besef aan te leren. En voordoen uiteraard.
Afspraken maken, kan ook enorm helpen trouwens.
Maar kinderen bang maken heeft nog nooit geholpen. Althans, niet op de lange termijn en je kunt er kinderen mee kweken die later dingen laten omdat er straf op staat, niet omdat ze een innerlijk drive hebben om "goed" te doen.
[...]
Zo redeneren kleine kinderen echt niet.
Ze laten iets omdat ze bang zijn voor de consequentie, ongeacht welke.
Je onderschat kinderen echt enorm. Kinderen voelen al heel snel aan wat wel en niet kan. Wanneer ze te ver gaan en wanneer niet.
Veel met je kinderen praten helpt uitstekend om een moreel besef aan te leren. En voordoen uiteraard.
Afspraken maken, kan ook enorm helpen trouwens.
Maar kinderen bang maken heeft nog nooit geholpen. Althans, niet op de lange termijn en je kunt er kinderen mee kweken die later dingen laten omdat er straf op staat, niet omdat ze een innerlijk drive hebben om "goed" te doen.
zaterdag 24 april 2010 om 14:00
quote:stratego schreef op 24 april 2010 @ 13:05:
[...]
Hier ben ik het wel aardig mee eens.
Maar ik las een post van vannacht dat een kind moedwillig werd buitengesloten als straf en dat de moeder met het broertje iets gezelligs gingen doen in het zicht van het broertje met straf.
Ik zou dan liever (als ik dat kind was) een tik voor mijn achterste gekregen hebben zoals FV.
Want een kind op die manier buiten sluiten vind ik dus echt gemeen.Ik heb liever geen van beide. Maar blijkbaar moeten er de hele tijd allerlei andere zaken bij betrokken worden die óók erg, of erger zijn. Waarom? Maakt dat het slaan minder erg?
[...]
Hier ben ik het wel aardig mee eens.
Maar ik las een post van vannacht dat een kind moedwillig werd buitengesloten als straf en dat de moeder met het broertje iets gezelligs gingen doen in het zicht van het broertje met straf.
Ik zou dan liever (als ik dat kind was) een tik voor mijn achterste gekregen hebben zoals FV.
Want een kind op die manier buiten sluiten vind ik dus echt gemeen.Ik heb liever geen van beide. Maar blijkbaar moeten er de hele tijd allerlei andere zaken bij betrokken worden die óók erg, of erger zijn. Waarom? Maakt dat het slaan minder erg?
zaterdag 24 april 2010 om 14:07
quote:iris1969 schreef op 24 april 2010 @ 14:03:
Als je expres een kind langdurig negeert of in het zicht volop gezellig gaat doen met een ander terwijl het kind straf heeft, ben je gewoon wreed bezig en dat is nooit goed.
Zo ben ik ongeveer opgevoed. Af en toe een klap, maar daar heb ik geen trauma's aan overgehouden. Niet dat slaan dan DUS minder erg is, maar bij alles is denk ik vooral de context van belang.
In dat opzicht vond ik de insteek van het topic van MrsC wel interessant. Namelijk de vraag of een time-out (en dan als in afzonderen) nou wel zo goed is.
Als je expres een kind langdurig negeert of in het zicht volop gezellig gaat doen met een ander terwijl het kind straf heeft, ben je gewoon wreed bezig en dat is nooit goed.
Zo ben ik ongeveer opgevoed. Af en toe een klap, maar daar heb ik geen trauma's aan overgehouden. Niet dat slaan dan DUS minder erg is, maar bij alles is denk ik vooral de context van belang.
In dat opzicht vond ik de insteek van het topic van MrsC wel interessant. Namelijk de vraag of een time-out (en dan als in afzonderen) nou wel zo goed is.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 24 april 2010 om 14:44
quote:stratego schreef op 24 april 2010 @ 13:05:
[...]
Hier ben ik het wel aardig mee eens.
Maar ik las een post van vannacht dat een kind moedwillig werd buitengesloten als straf en dat de moeder met het broertje iets gezelligs gingen doen in het zicht van het broertje met straf.
Ik zou dan liever (als ik dat kind was) een tik voor mijn achterste gekregen hebben zoals FV.
Want een kind op die manier buiten sluiten vind ik dus echt gemeen.
Hier ga ik toch maar ff mijn computer voor aanslingeren. Ik was degene die dit poste en daarbij is het woord moedwillig niet gevallen. Het ging hier om driftige peuter/kleuter die heel duidelijk wist dat als hij driftig ging worden, dat hij dan in de gang af mocht koelen. Wat deed hij dan: denk aan lego smijten, eten smijten, stiften smijten, stampen, schreeuwen en nou goed, wat peuters nu eenmaal doen als het driftkikkertjes zijn.
In mijn vorige woning was de gang echt afgesloten, in deze zit er een raampje waardoor hij naar binnen kon kijken. (Deed hij nauwelijks, ging altijd op de mat bij de voordeur zitten.) Ja, dat waar wij in de kamer mee bezig waren ging door. Niet moedwillig gezellig en ik ging dan ook niet moedwillig me bemoeien met de andere kinderen. Die gingen gewoon door met waar ze mee bezig waren.
Buitensluiten doe ik op dat moment ook niet, als peuter afgekoeld was kwam hij zelf weer terug en als t naar mijn zin te lang duurde ging ik kijken. Vaak trof ik meneer dan slapend of spelend met zijn schoenveters ofzo aan.
En voor t perspectief, hier heeft geen enkel kind langer dan 3 minuten in de gang gezeten.
Ik heb gekozen voor de gang als time-out plek, omdat Oudste in zijn driftbuien rustig met poep op de muren smeerde, zijn speelgoed molesteerde, boekjes verscheurde en zo zijn hele kamertje naar z'n opoe hielp. De ruimte waar hij het minst kapot kon maken was de gang en dat bleek goed te werken, hij had daar nauwelijks afleiding en werd daardoor rustig. Tegen de tijd dat Jongste peuter werd was de gang als 'uitrustplek' al ingeburgerd en dat is ie ook gebleven toen we hier kwamen wonen.
Nu, jaren later, lopen ze er al zelf heen, ook bij anderen, als ze voelen dat 'ze moeten schieten'. Moeders van vriendjes weten dat en laten ze dan even met rust.
Straf bestaat hier uit ontzeggen van dingen, DS, zakgeld en in het uiterste geval voetbaltraining.
Mijn dat het met raam sneller over was, komt door een aantal momenten waarop jongste stampend richting gang ging en wij aan het eten waren. Na de hoofdmaaltijd volgt een toetje en zodra dat opgediend werd, was de woedeaanval acuut over en ja, dan kreeg hij ook zijn toetje.
(Ow, en voordat iedereen over me heen valt dat ik het zover heb laten komen, ik was pleegmoeder van deze twee. De driftbuien deden zich vooral voor als ze bij hun moeder waren geweest en neem van mij aan, het is niet voor niets dat moeder hen nu niet meer mag zien.)
[...]
Hier ben ik het wel aardig mee eens.
Maar ik las een post van vannacht dat een kind moedwillig werd buitengesloten als straf en dat de moeder met het broertje iets gezelligs gingen doen in het zicht van het broertje met straf.
Ik zou dan liever (als ik dat kind was) een tik voor mijn achterste gekregen hebben zoals FV.
Want een kind op die manier buiten sluiten vind ik dus echt gemeen.
Hier ga ik toch maar ff mijn computer voor aanslingeren. Ik was degene die dit poste en daarbij is het woord moedwillig niet gevallen. Het ging hier om driftige peuter/kleuter die heel duidelijk wist dat als hij driftig ging worden, dat hij dan in de gang af mocht koelen. Wat deed hij dan: denk aan lego smijten, eten smijten, stiften smijten, stampen, schreeuwen en nou goed, wat peuters nu eenmaal doen als het driftkikkertjes zijn.
In mijn vorige woning was de gang echt afgesloten, in deze zit er een raampje waardoor hij naar binnen kon kijken. (Deed hij nauwelijks, ging altijd op de mat bij de voordeur zitten.) Ja, dat waar wij in de kamer mee bezig waren ging door. Niet moedwillig gezellig en ik ging dan ook niet moedwillig me bemoeien met de andere kinderen. Die gingen gewoon door met waar ze mee bezig waren.
Buitensluiten doe ik op dat moment ook niet, als peuter afgekoeld was kwam hij zelf weer terug en als t naar mijn zin te lang duurde ging ik kijken. Vaak trof ik meneer dan slapend of spelend met zijn schoenveters ofzo aan.
En voor t perspectief, hier heeft geen enkel kind langer dan 3 minuten in de gang gezeten.
Ik heb gekozen voor de gang als time-out plek, omdat Oudste in zijn driftbuien rustig met poep op de muren smeerde, zijn speelgoed molesteerde, boekjes verscheurde en zo zijn hele kamertje naar z'n opoe hielp. De ruimte waar hij het minst kapot kon maken was de gang en dat bleek goed te werken, hij had daar nauwelijks afleiding en werd daardoor rustig. Tegen de tijd dat Jongste peuter werd was de gang als 'uitrustplek' al ingeburgerd en dat is ie ook gebleven toen we hier kwamen wonen.
Nu, jaren later, lopen ze er al zelf heen, ook bij anderen, als ze voelen dat 'ze moeten schieten'. Moeders van vriendjes weten dat en laten ze dan even met rust.
Straf bestaat hier uit ontzeggen van dingen, DS, zakgeld en in het uiterste geval voetbaltraining.
Mijn dat het met raam sneller over was, komt door een aantal momenten waarop jongste stampend richting gang ging en wij aan het eten waren. Na de hoofdmaaltijd volgt een toetje en zodra dat opgediend werd, was de woedeaanval acuut over en ja, dan kreeg hij ook zijn toetje.
(Ow, en voordat iedereen over me heen valt dat ik het zover heb laten komen, ik was pleegmoeder van deze twee. De driftbuien deden zich vooral voor als ze bij hun moeder waren geweest en neem van mij aan, het is niet voor niets dat moeder hen nu niet meer mag zien.)
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
zaterdag 24 april 2010 om 15:12
zaterdag 24 april 2010 om 15:15
zaterdag 24 april 2010 om 16:10
Half tegen beter weten in, toch nog 1 poging om uit te leggen waarom ik gisteravond postte wat ik postte.
Ik begrijp namelijk erg weinig van wat er hier gebeurd is en het zit me dwars. Daarom een poging om uit te leggen hoe ik het ervaren heb.
Toen ik hier 2 dagen geleden binnen kwam vallen, was de sfeer heel emotioneel en eensgezind. Ik had echter een andere mening dan al die eensgezinden en die heb ik naar mijn idee gewoon geuit.
Ik kreeg daar een aantal ronduit onbeschofte reacties op, en anderen die een andere mening ventileerden dan de hoofdstroom ook. We waren 'dom', 'knettergek', etc. Er waren er maar weinig die de 'hoofdstroom-mening' deelden die zich geroepen voelden (of het aandurfden?) om daar iets van te zeggen. Ik geloof zelfs maar 1, sorry als ik anderen vergeet maar iig Roosvrouw nog bedankt. De rest van degenen die op dat moment aanwezig waren (dus ik heb het niet over gebanden) vond het kennelijk acceptabel.
Gisteravond viel het me op dat er nu wél respectvol gereageerd werd op mensen met een andere mening. Een wereld van verschil. Daar wilde ik een compliment voor geven. Niet meer en niet minder. Ik bedoelde dat niet als provoceren en ik hoop dat iemand me uit kan leggen of het wel zo werd opgevat (en waarom dan).
De reacties die ik vervolgens heb gekregen kwamen en komen op mij over als preken die bedoeld zijn om uit te leggen dat er hier alleen onredelijk en respectloos gereageerd is op mensen die anderen belachelijk maken etc. en niet simpelweg omdat iemand een andere mening heeft.
Sorry, maar dat strookt niet met wat ik een dag daarvoor hier heb beleefd. Namelijk dat ik voor gek versleten ben omdat ik een andere mening uitte, terwijl ik daarbij niet heb lopen schelden ridiculiseren etc. Ik heb getwijfeld en getwijfeld maar voelde me toch dusdanig aangevallen, indirect, door deze reacties, dat ik er toch op heb gereageerd. Dat er vervolgens gezegd wordt dat ik daarmee olie op het vuur gooi, ik geloof zelfs dat er is gezegd dat ik nu troll-gedrag vertoonde, dat vind ik onbegrijpelijk.
Bekritiseerd worden of commentaar krijgen vind ik zelden een probleem en het met anderen mensen oneens zijn al evenmin. Mijn waardering voor anderen in een discussie is niet afhankelijk van het delen van een mening. Wél van de manier waarop er met meningsverschillen wordt omgegaan. Mensen als DanGeenSuus en Quertu hebben me hier bijv. ook aangesproken op dingen die ik gezegd heb, beargumenteerd en op een manier waar ik wat mee kan.
Opmerkingen als die van Summerbreeze naar mij in dit topic daarentegen ervaar ik als een heel nare manier om mij de mond te snoeren. Ik vind dat een heel enge manier van groepsgedrag. Het komt namelijk op mij over als ‘jij bent het niet met ons eens en omdat ik een hele groep achter me heb staan die er hetzelfde over denkt als ik mag ik jou voor gek verklaren en monddood maken’.
Los daarvan ben ik heel blij dat er ook mensen zijn die zich duidelijk niets van deze groepsdruk aantrekken. Zowel mensen die sowieso ook een andere mening hebben dan de hoofdmening, als enkele mensen die wél de hoofdmening delen (bedankt o.a. Ligeia, Floor en BAM en sorry voor wie ik nou weer allemaal vergeet).
Maar ik wilde het toch even kwijt. Sorry dat het zo'n lang verhaal is, het lukt me niet korter.
Verder even een voor FashionVictim: ik vind het knap dat je je nek durft uit te steken en hier zo open jouw kant van het verhaal durft te doen. En ik deel jouw angst voor een samenleving waarin mensen veel te ver gaan met het verklikken en aangeven van hun medemensen - maar omdat ik me hier nu al genoeg op mijn hals heb gehaald wil ik daar nu geloof ik liever even niet dieper op ingaan.
Ik begrijp namelijk erg weinig van wat er hier gebeurd is en het zit me dwars. Daarom een poging om uit te leggen hoe ik het ervaren heb.
Toen ik hier 2 dagen geleden binnen kwam vallen, was de sfeer heel emotioneel en eensgezind. Ik had echter een andere mening dan al die eensgezinden en die heb ik naar mijn idee gewoon geuit.
Ik kreeg daar een aantal ronduit onbeschofte reacties op, en anderen die een andere mening ventileerden dan de hoofdstroom ook. We waren 'dom', 'knettergek', etc. Er waren er maar weinig die de 'hoofdstroom-mening' deelden die zich geroepen voelden (of het aandurfden?) om daar iets van te zeggen. Ik geloof zelfs maar 1, sorry als ik anderen vergeet maar iig Roosvrouw nog bedankt. De rest van degenen die op dat moment aanwezig waren (dus ik heb het niet over gebanden) vond het kennelijk acceptabel.
Gisteravond viel het me op dat er nu wél respectvol gereageerd werd op mensen met een andere mening. Een wereld van verschil. Daar wilde ik een compliment voor geven. Niet meer en niet minder. Ik bedoelde dat niet als provoceren en ik hoop dat iemand me uit kan leggen of het wel zo werd opgevat (en waarom dan).
De reacties die ik vervolgens heb gekregen kwamen en komen op mij over als preken die bedoeld zijn om uit te leggen dat er hier alleen onredelijk en respectloos gereageerd is op mensen die anderen belachelijk maken etc. en niet simpelweg omdat iemand een andere mening heeft.
Sorry, maar dat strookt niet met wat ik een dag daarvoor hier heb beleefd. Namelijk dat ik voor gek versleten ben omdat ik een andere mening uitte, terwijl ik daarbij niet heb lopen schelden ridiculiseren etc. Ik heb getwijfeld en getwijfeld maar voelde me toch dusdanig aangevallen, indirect, door deze reacties, dat ik er toch op heb gereageerd. Dat er vervolgens gezegd wordt dat ik daarmee olie op het vuur gooi, ik geloof zelfs dat er is gezegd dat ik nu troll-gedrag vertoonde, dat vind ik onbegrijpelijk.
Bekritiseerd worden of commentaar krijgen vind ik zelden een probleem en het met anderen mensen oneens zijn al evenmin. Mijn waardering voor anderen in een discussie is niet afhankelijk van het delen van een mening. Wél van de manier waarop er met meningsverschillen wordt omgegaan. Mensen als DanGeenSuus en Quertu hebben me hier bijv. ook aangesproken op dingen die ik gezegd heb, beargumenteerd en op een manier waar ik wat mee kan.
Opmerkingen als die van Summerbreeze naar mij in dit topic daarentegen ervaar ik als een heel nare manier om mij de mond te snoeren. Ik vind dat een heel enge manier van groepsgedrag. Het komt namelijk op mij over als ‘jij bent het niet met ons eens en omdat ik een hele groep achter me heb staan die er hetzelfde over denkt als ik mag ik jou voor gek verklaren en monddood maken’.
Los daarvan ben ik heel blij dat er ook mensen zijn die zich duidelijk niets van deze groepsdruk aantrekken. Zowel mensen die sowieso ook een andere mening hebben dan de hoofdmening, als enkele mensen die wél de hoofdmening delen (bedankt o.a. Ligeia, Floor en BAM en sorry voor wie ik nou weer allemaal vergeet).
Maar ik wilde het toch even kwijt. Sorry dat het zo'n lang verhaal is, het lukt me niet korter.
Verder even een voor FashionVictim: ik vind het knap dat je je nek durft uit te steken en hier zo open jouw kant van het verhaal durft te doen. En ik deel jouw angst voor een samenleving waarin mensen veel te ver gaan met het verklikken en aangeven van hun medemensen - maar omdat ik me hier nu al genoeg op mijn hals heb gehaald wil ik daar nu geloof ik liever even niet dieper op ingaan.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
zaterdag 24 april 2010 om 16:35
@ Dana: ik geloof wel dat ik begrijp wat je bedoelt en ik kan zeker begrijpen dat je je aangevallen voelde. Ik kan echter ook wel begrijpen en uitleggen waarom een paar anderen, maar vooral jij zo aangevallen werden.
Het gebeurde op een moment dat iedereen redelijk over de kook was. Dit was niet zo zeer door de denkbeelden van MrsC, maar door het feit dat men zich opgestookt, niet serieus genomen en vooral monddood gemaakt voelde door de opmerkingen van Angel 1 en de bannenregen die daar op volgde.
Toen kwam jij met jouw post, die op zich niet eens zo verkeerd bedoeld was (want jouw latere uitleg maakte duidelijk wat je precies bedoelde), maar die op dat moment olie op het vuur was en dan met name door de opmerking van medicijnen geven aan moeilijke kinderen. Vooral Suus voelde zich hier erg door gekwetst, maar was geband en Summerbreeze (ook geband) trok de stoute schoenen aan om haar te helpen, maar gebruikte helaas de verkeerde woorden hiervoor. Een en ander werd hierdoor alleen nog maar feller door jouw opmerkingen over "reclycling".
Ik heb nog getracht in gesprek te blijven met bijvoorbeeld Chameleon, maar ook met jou, maar jij legde mijn opmerking over "recycling", die als een grapje was bedoeld, helaas verkeerd uit.
De volgende dag, toen alle gemoederen weer gekalmeerd waren, kon men ongeloof maar tegelijkertijd ook met respect reageren op de posts van FV die vertelde hoe zij er over dacht.
Jij was dus helaas de verkeerde persoon op de verkeerde plek en "slachtoffer" van de groepsdynamiek. Mijn excuses ervoor als ik heb meegewerkt aan je vervelende gevoel en ik hoop dat mijn ideeën hierboven wat duidelijkheid geven.
Het gebeurde op een moment dat iedereen redelijk over de kook was. Dit was niet zo zeer door de denkbeelden van MrsC, maar door het feit dat men zich opgestookt, niet serieus genomen en vooral monddood gemaakt voelde door de opmerkingen van Angel 1 en de bannenregen die daar op volgde.
Toen kwam jij met jouw post, die op zich niet eens zo verkeerd bedoeld was (want jouw latere uitleg maakte duidelijk wat je precies bedoelde), maar die op dat moment olie op het vuur was en dan met name door de opmerking van medicijnen geven aan moeilijke kinderen. Vooral Suus voelde zich hier erg door gekwetst, maar was geband en Summerbreeze (ook geband) trok de stoute schoenen aan om haar te helpen, maar gebruikte helaas de verkeerde woorden hiervoor. Een en ander werd hierdoor alleen nog maar feller door jouw opmerkingen over "reclycling".
Ik heb nog getracht in gesprek te blijven met bijvoorbeeld Chameleon, maar ook met jou, maar jij legde mijn opmerking over "recycling", die als een grapje was bedoeld, helaas verkeerd uit.
De volgende dag, toen alle gemoederen weer gekalmeerd waren, kon men ongeloof maar tegelijkertijd ook met respect reageren op de posts van FV die vertelde hoe zij er over dacht.
Jij was dus helaas de verkeerde persoon op de verkeerde plek en "slachtoffer" van de groepsdynamiek. Mijn excuses ervoor als ik heb meegewerkt aan je vervelende gevoel en ik hoop dat mijn ideeën hierboven wat duidelijkheid geven.
zaterdag 24 april 2010 om 17:32
Dana, ik hoop er later op de avond op terug te komen.
Alvast wil ik zeggen dat ik het heel goed van je vindt ( en misschien wel moedig) om hier je gevoel over te ventileren.
Misschien moet ik mij aangesproken voelen, misschien niet.
Eerlijk gezegd weet ik dat niet.
Ik weet wel dat ik niet gescholden heb, maar mocht ik op een andere manier over je heen gewalst hebben, dan daarvoor excuus.
Ik hoop wel dat je begrijpt dat het een beladen onderwerp was voor mij waarin ik erg achter mijn mening sta, daardoor wellicht erg verhit in de discussie.
Nou ja, in ieder geval:
Alvast wil ik zeggen dat ik het heel goed van je vindt ( en misschien wel moedig) om hier je gevoel over te ventileren.
Misschien moet ik mij aangesproken voelen, misschien niet.
Eerlijk gezegd weet ik dat niet.
Ik weet wel dat ik niet gescholden heb, maar mocht ik op een andere manier over je heen gewalst hebben, dan daarvoor excuus.
Ik hoop wel dat je begrijpt dat het een beladen onderwerp was voor mij waarin ik erg achter mijn mening sta, daardoor wellicht erg verhit in de discussie.
Nou ja, in ieder geval:
zaterdag 24 april 2010 om 17:38
zaterdag 24 april 2010 om 19:32
De reaktie van Minny over over broeiende opgekropte woede door het machteloze gevoel overgeleverd te zijn aan iemand die het voor het zeggen heeft, oei wat een herkenning...
Ben inmiddels langer uit huis dan dat ik bij mn ouders woonde maar als ik even net iets te lang stil sta bij de herinneringen als klein kind, het is net als met een brandwond, jaren later sta je naast een hete kachel en doet het weer net zo'n pijn.
corrigerende tikken hebben een context, een intentie, wat is de band van ouder en kind buiten de momenten van disciplineren, hoe reageert de andere ouder/andere gezinsleden, is het proportioneel (niet snel genoeg eten aan tafel en dan billenkoek is niet proportioneel)
ik ga maar snel weer aan iets anders denken.
Ben inmiddels langer uit huis dan dat ik bij mn ouders woonde maar als ik even net iets te lang stil sta bij de herinneringen als klein kind, het is net als met een brandwond, jaren later sta je naast een hete kachel en doet het weer net zo'n pijn.
corrigerende tikken hebben een context, een intentie, wat is de band van ouder en kind buiten de momenten van disciplineren, hoe reageert de andere ouder/andere gezinsleden, is het proportioneel (niet snel genoeg eten aan tafel en dan billenkoek is niet proportioneel)
ik ga maar snel weer aan iets anders denken.
zaterdag 24 april 2010 om 19:34
Bedankt voor jullie reacties. Het heeft me opgelucht om m'n voorgaande post te schrijven en nu ik jullie reacties lees kan ik het weer loslaten. Summerbreeze, jou wil ik ook even met naam bedanken. Kan je nagaan hoe verkeerd ik jouw gevoel dan ook weer had ingeschat. Het eeuwige nadeel van internetcommunicatie waarbij zoveel dingen anders overkomen dan ze bedoeld waren.
Hier laat ik het nu even bij. Ik had gisteravond ook gewoon te lang op het forum gezeten, denk ik, waardoor het me ook niet meer goed lukte om afstand te nemen. Dus nu gaat de computer hier weer even bewust uit - maar gelukkig niet meer met zo'n rotgevoel als gisteren.
Hier laat ik het nu even bij. Ik had gisteravond ook gewoon te lang op het forum gezeten, denk ik, waardoor het me ook niet meer goed lukte om afstand te nemen. Dus nu gaat de computer hier weer even bewust uit - maar gelukkig niet meer met zo'n rotgevoel als gisteren.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
