Overig
alle pijlers
Wat schrijf je dan?
vrijdag 13 november 2009 om 21:56
vrijdag 13 november 2009 om 22:51
vrijdag 13 november 2009 om 22:52
quote:borodini schreef op 13 november 2009 @ 22:51:
[...]
Nou, van mijn kant uit dus wel.
toevoeging:
Als ik dus zou schrijven : "ik stuur je even een kaartje omdat ik aan je denk"
* denk hierbij aan 1 van de meest onattente personen die je kent, en dan zegt het dus Wel wat.
[...]
Nou, van mijn kant uit dus wel.
toevoeging:
Als ik dus zou schrijven : "ik stuur je even een kaartje omdat ik aan je denk"
* denk hierbij aan 1 van de meest onattente personen die je kent, en dan zegt het dus Wel wat.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
vrijdag 13 november 2009 om 22:54
Even voor alle duidelijkheid, ik bedoel met "luchtig" natuurlijk niet "net alsof er niets aan de hand is". Natuurlijk is het erg en dat erken je m.i. ook al door het feit dat je er aan denkt om een paar maanden later een kaartje te sturen. Maar we weten niet hoe de vrouw in kwestie er aan toe is. Als ze net weer een klein beetje aan het opkrabbelen is, dan kan een kaartje met woorden als "vreselijk" en "verschrikkelijk" heel fout vallen. Als ze er nog midden in zit, dan wordt het er volgens mij ook direct niet veel beter op als je dergelijke woorden gebruikt. Ik zou er dus zelf voor kiezen om wel mijn medeleven te betuigen, maar dan zonder het gebruik van zware woorden.
vrijdag 13 november 2009 om 23:00
quote:borodini schreef op 13 november 2009 @ 22:52:
[...]
toevoeging:
Als ik dus zou schrijven : "ik stuur je even een kaartje omdat ik aan je denk"
* denk hierbij aan 1 van de meest onattente personen die je kent, en dan zegt het dus Wel wat.Iedereen is anders natuurlijk, maar ik vind sentimenteel gewouwel zoals jij het noemt best kunnen.
[...]
toevoeging:
Als ik dus zou schrijven : "ik stuur je even een kaartje omdat ik aan je denk"
* denk hierbij aan 1 van de meest onattente personen die je kent, en dan zegt het dus Wel wat.Iedereen is anders natuurlijk, maar ik vind sentimenteel gewouwel zoals jij het noemt best kunnen.
vrijdag 13 november 2009 om 23:02
Dit gedoe hierboven is nou een van de mede-oorzaken van het feit dat mensen tegenwoordig niets meer durven zeggen. Wat dan nóg als er een lettergreep verkeerd schiet? Je bent toch puur, betrokken, meelevend? Net zoals je het maar zelden goed kan doen bij zwangeren, net bevallen-en, en net-verlatenen, kun je het bij mensen met een gat in hun hart ook niet makkelijk goed doen allemaal. Dat geeft niet, je hebt i.i.g. je best gedaan dan. En je bent nu eenmaal geen Shakespeare
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
vrijdag 13 november 2009 om 23:04
Bedankt voor de reacties.
Ik ken die collega niet zo heel goed, we zien elkaar maar 1 keer per maand tijdens een werkoverleg. Ik wilde nu alleen maar een kaartje sturen om haar te laten merken dat ik nog aan haar denk. Het wordt nu natuurlijk stil voor haar, de kaartjes komen niet meer binnen en het gewone leven begint weer.
Dus geen kaartje waarin ik haar condoleer maar een klein, kort zinnetje dat ik nog aan haar denk. Maar is moeilijk wát dan te schrijven.
Ik ken die collega niet zo heel goed, we zien elkaar maar 1 keer per maand tijdens een werkoverleg. Ik wilde nu alleen maar een kaartje sturen om haar te laten merken dat ik nog aan haar denk. Het wordt nu natuurlijk stil voor haar, de kaartjes komen niet meer binnen en het gewone leven begint weer.
Dus geen kaartje waarin ik haar condoleer maar een klein, kort zinnetje dat ik nog aan haar denk. Maar is moeilijk wát dan te schrijven.
vrijdag 13 november 2009 om 23:08
quote:Very Cherry schreef op 13 november 2009 @ 23:02:
Dit gedoe hierboven is nou een van de mede-oorzaken van het feit dat mensen tegenwoordig niets meer durven zeggen. Wat dan nóg als er een lettergreep verkeerd schiet? Je bent toch puur, betrokken, meelevend? Net zoals je het maar zelden goed kan doen bij zwangeren, net bevallen-en, en net-verlatenen, kun je het bij mensen met een gat in hun hart ook niet makkelijk goed doen allemaal. Dat geeft niet, je hebt i.i.g. je best gedaan dan. En je bent nu eenmaal geen Shakespeare Dat ben ik helemaal met je eens!
Dit gedoe hierboven is nou een van de mede-oorzaken van het feit dat mensen tegenwoordig niets meer durven zeggen. Wat dan nóg als er een lettergreep verkeerd schiet? Je bent toch puur, betrokken, meelevend? Net zoals je het maar zelden goed kan doen bij zwangeren, net bevallen-en, en net-verlatenen, kun je het bij mensen met een gat in hun hart ook niet makkelijk goed doen allemaal. Dat geeft niet, je hebt i.i.g. je best gedaan dan. En je bent nu eenmaal geen Shakespeare Dat ben ik helemaal met je eens!
vrijdag 13 november 2009 om 23:10
vrijdag 13 november 2009 om 23:11
Ja maar dat is toch niet zo vreemd? Als je je super klote voelt dan komt nou eenmaal alles anders binnen. En dan kan een opmerking of zinnetje totaal in het verkeerde keelgat schieten. Dat kun je denk ik de persoon om wie het gaat niet echt kwalijk nemen, en ik denk dat de persoon die het schrijft zich niet te veel er van moet aantrekken.
vrijdag 13 november 2009 om 23:25
Ligt er dus aan. Want wat Boro doet kan ik me indenken. Teksten lees ik alsof degene die het schrijft het letterlijk tegen me zegt. Dus is Boro (even jou nog als voorbeeld gebruiken) een sentimenteel persoon en ik weet dat dan kan ik het waarderen. Anders niet! Maar sowieso luchtige teksten zeer zeker niet. En dat het met kerst anders is ook niet! Dat vind ik dus -maar dit is dus ook persoonlijk- natrappen. Extra wijzen op verdriet. Men heeft het zwaar. Zwaarder dan ik me ooit kan voorstellen.
Dus is er een band met collega dan zou ik iets persoonlijker zijn dan bij een "gewone" collega.
Maar jij kent je collega Costadelsol en jij weet dus echt wel wat passend is voor haar situatie. Neem er gewoon even de tijd voor dan komt er heus wel iets passends in je op.
Dus is er een band met collega dan zou ik iets persoonlijker zijn dan bij een "gewone" collega.
Maar jij kent je collega Costadelsol en jij weet dus echt wel wat passend is voor haar situatie. Neem er gewoon even de tijd voor dan komt er heus wel iets passends in je op.
vrijdag 13 november 2009 om 23:27
quote:costadelsol schreef op 13 november 2009 @ 23:04:
Bedankt voor de reacties.
Dus geen kaartje waarin ik haar condoleer maar een klein, kort zinnetje dat ik nog aan haar denk. Maar is moeilijk wát dan te schrijven.Nou meer hoef je dan dus ook niet te schrijven. Ze zal hoe kort je tekst ook is het zeer zeker waarderen. Dit soort verdriet is iets wat idd niet in een maandje over gaat. Men gaat verder maar ik vermoed dat het voor de ouders nog lange niet verdergaan met leven is, maar nog steeds puur overleven en alles op de automatische piloot doen. Dus steun is altijd welkom hoe klein ook!
Bedankt voor de reacties.
Dus geen kaartje waarin ik haar condoleer maar een klein, kort zinnetje dat ik nog aan haar denk. Maar is moeilijk wát dan te schrijven.Nou meer hoef je dan dus ook niet te schrijven. Ze zal hoe kort je tekst ook is het zeer zeker waarderen. Dit soort verdriet is iets wat idd niet in een maandje over gaat. Men gaat verder maar ik vermoed dat het voor de ouders nog lange niet verdergaan met leven is, maar nog steeds puur overleven en alles op de automatische piloot doen. Dus steun is altijd welkom hoe klein ook!
vrijdag 13 november 2009 om 23:28
vrijdag 13 november 2009 om 23:30
quote:martinevanders schreef op 13 november 2009 @ 23:10:
Nou dan heb je het net zelf al gezegd costadelsol!
Voor collega, het zal misschien wat stiller worden voor je. Kaartjes komen er wat minder en het gewone leven begint weer. Daarom van mij nu dit kaartje om je te laten weten dat ik nog aan je denk!
Prima toch!Bovenstaande tekst vind ik niet prima, hoe goed de intentie ook is. Er wordt veel teveel ingevuld en gesuggereerd, en dan kan je behoorlijk de plank mis slaan.
Nou dan heb je het net zelf al gezegd costadelsol!
Voor collega, het zal misschien wat stiller worden voor je. Kaartjes komen er wat minder en het gewone leven begint weer. Daarom van mij nu dit kaartje om je te laten weten dat ik nog aan je denk!
Prima toch!Bovenstaande tekst vind ik niet prima, hoe goed de intentie ook is. Er wordt veel teveel ingevuld en gesuggereerd, en dan kan je behoorlijk de plank mis slaan.
vrijdag 13 november 2009 om 23:43
zaterdag 14 november 2009 om 02:49
Alle kaarten met een enkele zin/ simpele woorden, klein gedichtje, hele lap tekst of een bijbelse psalm raakte mij na het overlijden van mijn moeder.
Gewoon om de moeite die genomen werd om ons dat kaartje te sturen en ons te willen troosten.
Van zeer Christelijke nicht, was gedeelte uit een psalm niet verrassend. Van beste vriendin was de tekst "als het heel donker wordt, dan bel je mij he! ...was ook te verwachten.
Iedereen reageert op zijn eigen manier en ik spreek nu voor mijzelf....Ik ervaar alle teksten/kaarten oprecht als een troost.
Ik bedoel, ik was erg verdrietig en vond zelf geen troost aan die bijbelse tekst. Maar het feit dat nicht die tekst voor mij opschreef en mij daarmee wilde troosten, deed mij toch goed.
Beste Costadelsol, sorry dat ik eerst op andere opmerkingen inging. Vind het mooi dat je na 2 maanden een kaartje aan collega wil sturen. Zal, na allle berichtjes bij hen wel binnen komen.
Fijn dat je daarover nadenkt, maar mijn advies is om het na 2 maanden, niet in te vullen voor komende december maanden.
Houd het bij jezelf, je bent niet bij de crematie geweest en hebt haar nadien 1 keer ontmoet. Ik zou dat benoemen en dat jij met dit kaartje wil aangeven dat je mee leeft.
Dat je geen woorden weet om hun verdriet te kunnen troosten maar dat hun verdriet...jouw hart raakt.
Gewoon om de moeite die genomen werd om ons dat kaartje te sturen en ons te willen troosten.
Van zeer Christelijke nicht, was gedeelte uit een psalm niet verrassend. Van beste vriendin was de tekst "als het heel donker wordt, dan bel je mij he! ...was ook te verwachten.
Iedereen reageert op zijn eigen manier en ik spreek nu voor mijzelf....Ik ervaar alle teksten/kaarten oprecht als een troost.
Ik bedoel, ik was erg verdrietig en vond zelf geen troost aan die bijbelse tekst. Maar het feit dat nicht die tekst voor mij opschreef en mij daarmee wilde troosten, deed mij toch goed.
Beste Costadelsol, sorry dat ik eerst op andere opmerkingen inging. Vind het mooi dat je na 2 maanden een kaartje aan collega wil sturen. Zal, na allle berichtjes bij hen wel binnen komen.
Fijn dat je daarover nadenkt, maar mijn advies is om het na 2 maanden, niet in te vullen voor komende december maanden.
Houd het bij jezelf, je bent niet bij de crematie geweest en hebt haar nadien 1 keer ontmoet. Ik zou dat benoemen en dat jij met dit kaartje wil aangeven dat je mee leeft.
Dat je geen woorden weet om hun verdriet te kunnen troosten maar dat hun verdriet...jouw hart raakt.
zaterdag 14 november 2009 om 02:53
zaterdag 14 november 2009 om 06:02
Ik vond zelf het tekstje van Martine heel goed, vooral vanwege de uitnodiging om even samen koffie te drinken. Als je alleen schrijft dat je aan je collega denkt en niet weet wat je moet zeggen ontstaat bij haar misschien de indruk dat als ze straks terug komt op het werk mensen haar gaan mijden omdat ze niet goed met dit grote verdriet weten om te gaan.
Ik kan me voorstellen dat ze zich misschien zorgen maakt over hoe collega's zullen reageren als ze weer aan het werk gaat.
Je kunt in plaats van een kaartje haar natuurlijk ook altijd even bellen om te vragen hoe het met haar gaat, te zeggen dat je aan haar denkt en haar op de hoogte te stellen van de laatste bedrijfsroddels.
Ik kan me voorstellen dat ze zich misschien zorgen maakt over hoe collega's zullen reageren als ze weer aan het werk gaat.
Je kunt in plaats van een kaartje haar natuurlijk ook altijd even bellen om te vragen hoe het met haar gaat, te zeggen dat je aan haar denkt en haar op de hoogte te stellen van de laatste bedrijfsroddels.
zaterdag 14 november 2009 om 07:49
quote:borodini schreef op 13 november 2009 @ 22:41:
Ik zou niet teveel sentimenteel gewouwel opschrijven - daar zou ik persoonlijk geen behoefte aan hebben -
Maar een : Lieve collega,
Even een kaartje om te laten weten dat ik aan jullie denk.
Liefs,
"jouw naam"Deze tekst vind ik het beste wat je kan doen.
Ik zou niet teveel sentimenteel gewouwel opschrijven - daar zou ik persoonlijk geen behoefte aan hebben -
Maar een : Lieve collega,
Even een kaartje om te laten weten dat ik aan jullie denk.
Liefs,
"jouw naam"Deze tekst vind ik het beste wat je kan doen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
