Psyche
alle pijlers
2010 was en is een k*tjaar... en 2011?
zondag 22 augustus 2010 om 21:23
Dames, het is een lang verhaal...
Het jaar leek zo veelbelovend te starten: op 4 januari bleek ik zwanger van mijn (ons) eerste kindje. Hoewel de roze wolk even op zich liet wachten, was ik toch wel erg onder de indruk bij de eerste echo toen ik zag dat ik echt, zeker weten, zwanger was van een klein wezentje dat tijdens de eerste echo even naar papa en mama leek te zwaaien. Vanaf toen werd het echt en leefde ik samen met mijn man toe naar de uitgerekende datum... Toch bleef er iets knagen, aangezien ik tijdens de echo een week korter zwanger leek te zijn dan dat we zelf berekend hadden. Hoewel ik er eerst niet echt over nadacht, drong later pas tot me door dat dat zou betekenen dat ik 3 dagen nadat ik zwanger raakte al een positieve test in handen had. Onmogelijk. Toen ik dit aankaartte bij de verloskundige, kwam alles in een stroomversnelling. Hoewel ze niet dachten aan een probleem (de celdeling kon een week stil hebben gelegen), kreeg ik toch een tweede termijnecho. En hier stortte onze wereld in: het bleek dat ons kindje ernstig ziek was en ze stuurden ons gelijk door naar het VU. De echo bevestigde het beeld van de tweede echo; er zat vocht onder de huid van ons kindje. Een paar dagen later hadden we de vruchtwaterpunctie, maar toen bleek ons kindje al overleden. Uiteindelijk ben ik ingeleid en na 48 uur weeen, angst en spanning bevallen van onze dochter.
Hoewel we natuurlijk zeer verdrietig waren over het verlies van ons kindje kregen we niet veel tijd om dit te verwerken; de oma van mijn man bleek longkanker te hebben en overleed in juni na een kort en heftig ziekbed.
Daar hield het echter niet op... Begin juli kreeg ik te horen dat ik huidkanker heb en het einde van het liedje was dat ik bestraald moet worden. Over een week zal ik starten met 18 bestralingen, waardoor ik voor mijn gevoel mijn leven 3,5 week stil mag leggen. Ook mocht ik onze vakantie annuleren, terwijl mijn man en ik al 9 jaar niet meer op vakantie zijn geweest...
Deze drie heftige dingen, samen met het feit dat mijn huwelijk niet echt goed gaat en ik per 1 oktober geen baan meer zal hebben, zorgen ervoor dat 2010 voor mij is afgeschreven. Ik zie het echt even niet meer zitten, ook al probeer ik positief te blijven. Maar het kost me steeds meer energie om te blijven lachen en om eerlijk te zijn zie ik met angst en beven 2011 tegemoet. Wat staat me allemaal nog te wachten? Ik weet gewoon niet meer of ik nu voor- of achteruit moet! Wie heeft tips om in deze donkere tijden toch nog een lichtpuntje te zien???
Het jaar leek zo veelbelovend te starten: op 4 januari bleek ik zwanger van mijn (ons) eerste kindje. Hoewel de roze wolk even op zich liet wachten, was ik toch wel erg onder de indruk bij de eerste echo toen ik zag dat ik echt, zeker weten, zwanger was van een klein wezentje dat tijdens de eerste echo even naar papa en mama leek te zwaaien. Vanaf toen werd het echt en leefde ik samen met mijn man toe naar de uitgerekende datum... Toch bleef er iets knagen, aangezien ik tijdens de echo een week korter zwanger leek te zijn dan dat we zelf berekend hadden. Hoewel ik er eerst niet echt over nadacht, drong later pas tot me door dat dat zou betekenen dat ik 3 dagen nadat ik zwanger raakte al een positieve test in handen had. Onmogelijk. Toen ik dit aankaartte bij de verloskundige, kwam alles in een stroomversnelling. Hoewel ze niet dachten aan een probleem (de celdeling kon een week stil hebben gelegen), kreeg ik toch een tweede termijnecho. En hier stortte onze wereld in: het bleek dat ons kindje ernstig ziek was en ze stuurden ons gelijk door naar het VU. De echo bevestigde het beeld van de tweede echo; er zat vocht onder de huid van ons kindje. Een paar dagen later hadden we de vruchtwaterpunctie, maar toen bleek ons kindje al overleden. Uiteindelijk ben ik ingeleid en na 48 uur weeen, angst en spanning bevallen van onze dochter.
Hoewel we natuurlijk zeer verdrietig waren over het verlies van ons kindje kregen we niet veel tijd om dit te verwerken; de oma van mijn man bleek longkanker te hebben en overleed in juni na een kort en heftig ziekbed.
Daar hield het echter niet op... Begin juli kreeg ik te horen dat ik huidkanker heb en het einde van het liedje was dat ik bestraald moet worden. Over een week zal ik starten met 18 bestralingen, waardoor ik voor mijn gevoel mijn leven 3,5 week stil mag leggen. Ook mocht ik onze vakantie annuleren, terwijl mijn man en ik al 9 jaar niet meer op vakantie zijn geweest...
Deze drie heftige dingen, samen met het feit dat mijn huwelijk niet echt goed gaat en ik per 1 oktober geen baan meer zal hebben, zorgen ervoor dat 2010 voor mij is afgeschreven. Ik zie het echt even niet meer zitten, ook al probeer ik positief te blijven. Maar het kost me steeds meer energie om te blijven lachen en om eerlijk te zijn zie ik met angst en beven 2011 tegemoet. Wat staat me allemaal nog te wachten? Ik weet gewoon niet meer of ik nu voor- of achteruit moet! Wie heeft tips om in deze donkere tijden toch nog een lichtpuntje te zien???
zondag 22 augustus 2010 om 21:26
zondag 22 augustus 2010 om 21:27
zondag 22 augustus 2010 om 21:30
Tsjonge zeg, dat valt niet mee. Is je relatie pas sinds kort niet helemaal meer goed? Waarom wil je met je man een kind als het nu al niet lekker verloopt? Het zal denk ik niet makkelijker worden als er een kind bij betrokken is.
Ik hoop dat 2011 een beter jaar voor jullie gaat worden. Misschien samen in relatietherapie gaan? Sterkte
Ik hoop dat 2011 een beter jaar voor jullie gaat worden. Misschien samen in relatietherapie gaan? Sterkte
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 22 augustus 2010 om 21:33
Och meis, dat is wel heel erg veel om allemaal tegelijk over je heen te krijgen... Met recht een kutjaar!
Ik sluit me aan bij Bianca, na zo'n jaar als dit kan 2011 voor jullie alleen maar beter worden. Jij overwint je ziekte, je man en jij groeien weer naar elkaar toe, doordat jij je baan verliest heb je recht op een ziektewetuitkering en dat geeft je de rust om deze periode zonder geld- of werkzorgen door te komen en als je straks weer helemaal opgeknapt bent en vol nieuwe energie zit dan vind je de leukste baan die er is!
Ik sluit me aan bij Bianca, na zo'n jaar als dit kan 2011 voor jullie alleen maar beter worden. Jij overwint je ziekte, je man en jij groeien weer naar elkaar toe, doordat jij je baan verliest heb je recht op een ziektewetuitkering en dat geeft je de rust om deze periode zonder geld- of werkzorgen door te komen en als je straks weer helemaal opgeknapt bent en vol nieuwe energie zit dan vind je de leukste baan die er is!
zondag 22 augustus 2010 om 21:34
@all; dank voor jullie reacties. Het is idd niet niets, ik had zelf ook nooit verwacht zo'n heftig jaar te krijgen... Als ik er zo naar kijk, lijkt het wel een soap... Ik hoop van harte dat 2011 beter wordt (het moet bijna wel, alle kl*tedingen hebben we in dit jaar gehad), maar het blijft lastig hier positief naar te kijken.
@mylene; mijn relatie gaat slechter sinds het verlies van ons dochtertje. Het is dus zeker niet zo dat we aan kinderen zijn begonnen binnen een slechte relatie. We kunnen helaas niet goed bij elkaar terecht m.b.t. ons verdriet en hoewel ik het woord relatietherapie wel eens heb laten vallen, staat mijn man hier niet open voor...
@mylene; mijn relatie gaat slechter sinds het verlies van ons dochtertje. Het is dus zeker niet zo dat we aan kinderen zijn begonnen binnen een slechte relatie. We kunnen helaas niet goed bij elkaar terecht m.b.t. ons verdriet en hoewel ik het woord relatietherapie wel eens heb laten vallen, staat mijn man hier niet open voor...
zondag 22 augustus 2010 om 21:35
Och meis, dat is wel heel erg veel om allemaal tegelijk over je heen te krijgen... Met recht een kutjaar!
Ik sluit me aan bij Bianca, na zo'n jaar als dit kan 2011 voor jullie alleen maar beter worden. Jij overwint je ziekte, je man en jij groeien weer naar elkaar toe, doordat jij je baan verliest heb je recht op een ziektewetuitkering en dat geeft je de rust om deze periode zonder werkzorgen door te komen en als je straks weer helemaal opgeknapt bent en vol nieuwe energie zit dan vind je de leukste baan die er is!
Ik sluit me aan bij Bianca, na zo'n jaar als dit kan 2011 voor jullie alleen maar beter worden. Jij overwint je ziekte, je man en jij groeien weer naar elkaar toe, doordat jij je baan verliest heb je recht op een ziektewetuitkering en dat geeft je de rust om deze periode zonder werkzorgen door te komen en als je straks weer helemaal opgeknapt bent en vol nieuwe energie zit dan vind je de leukste baan die er is!
zondag 22 augustus 2010 om 21:37
Veel sterkte!
Het is maar goed dat je van te voren nooit weet wat je te wachten staat hè. Je bent nog het ene aan het verwerken en het andere gebeurt al. Dat zal ook weerslag hebben op je relatie. Je hebt aardig wat voor je kiezen gehad en komt nog.
Kan je misschien voor na de bestralingen een weekendje weg boeken? Niet te duur en dichtbij zodat de reis niet te vermoeiend voor je is. Heb je ook iets om naar uit te kijken.
Nogmaals sterkte!
Het is maar goed dat je van te voren nooit weet wat je te wachten staat hè. Je bent nog het ene aan het verwerken en het andere gebeurt al. Dat zal ook weerslag hebben op je relatie. Je hebt aardig wat voor je kiezen gehad en komt nog.
Kan je misschien voor na de bestralingen een weekendje weg boeken? Niet te duur en dichtbij zodat de reis niet te vermoeiend voor je is. Heb je ook iets om naar uit te kijken.
Nogmaals sterkte!
zondag 22 augustus 2010 om 21:41
@leergierig; dat had ik al voorgesteld aan mijn man, maar omdat ik per 1/10 geen baan meer heb... Hij is bang dat we het financieel niet redden als we nu weg gaan (al heeft mijn broer heel lief aangeboden om een eventuele vakantie later dit jaar te betalen zodat we toch nog weg kunnen... maar dan roept mijn man heel hard dat we op vakantie ook geld uit zouden moeten geven voor eten e.d. dus ik ben bang dat ook dat niet doorgaat..) en hoewel ik hem wel snap, ik vind het ook dodelijk vermoeiend dat voor mijn gevoel bij mijn man eerst alle rationele redenen om NIET te gaan voorgaan op alle emotionele redenen om WEL te gaan.
zondag 22 augustus 2010 om 21:41
hoi battle angel. nou meis, je hebt het best voor je kiezen gehad denk? de laatste keer dat ik checkte was ik nog geen nostradamus, maar ik kan wel uit ervaring zeggen dat het echt beter zal gaan. alhoewel ik denk dat je daar nu weinig troost uit zal putten, maar het is wel een waarheid. verwerken vergt tijd en energie zien op te doen voor de dingen die komen gaan lijkt een schier onmogelijke taak. en toch......je bent zo veel sterker dan je denkt. ik denk dat de rest gelijk heeft, doe hier je verhaal en praat dingen van je af, wij luisteren wel en jou lucht het op.
veel succes en sterkte
veel succes en sterkte
zondag 22 augustus 2010 om 21:55
quote:battleangel76 schreef op 22 augustus 2010 @ 21:41:
@leergierig; dat had ik al voorgesteld aan mijn man, maar omdat ik per 1/10 geen baan meer heb... Hij is bang dat we het financieel niet redden als we nu weg gaan (al heeft mijn broer heel lief aangeboden om een eventuele vakantie later dit jaar te betalen zodat we toch nog weg kunnen... maar dan roept mijn man heel hard dat we op vakantie ook geld uit zouden moeten geven voor eten e.d. dus ik ben bang dat ook dat niet doorgaat..) en hoewel ik hem wel snap, ik vind het ook dodelijk vermoeiend dat voor mijn gevoel bij mijn man eerst alle rationele redenen om NIET te gaan voorgaan op alle emotionele redenen om WEL te gaan.
Ja, mannen kunnen soms erg rationeel zijn..
.
Ik denk dat een break wel belangrijk is voor jullie relatie. Gewoon een goedkope aanbieding. Of je nu in een huisje kookt of thuis..
Hopelijk kan je hem nog overhalen.
Het is trouwens heel normaal hoor dat je er doorheen zit. Het tegenovergestelde zou ik eerder raar vinden.
@leergierig; dat had ik al voorgesteld aan mijn man, maar omdat ik per 1/10 geen baan meer heb... Hij is bang dat we het financieel niet redden als we nu weg gaan (al heeft mijn broer heel lief aangeboden om een eventuele vakantie later dit jaar te betalen zodat we toch nog weg kunnen... maar dan roept mijn man heel hard dat we op vakantie ook geld uit zouden moeten geven voor eten e.d. dus ik ben bang dat ook dat niet doorgaat..) en hoewel ik hem wel snap, ik vind het ook dodelijk vermoeiend dat voor mijn gevoel bij mijn man eerst alle rationele redenen om NIET te gaan voorgaan op alle emotionele redenen om WEL te gaan.
Ja, mannen kunnen soms erg rationeel zijn..
.Ik denk dat een break wel belangrijk is voor jullie relatie. Gewoon een goedkope aanbieding. Of je nu in een huisje kookt of thuis..
Hopelijk kan je hem nog overhalen.
Het is trouwens heel normaal hoor dat je er doorheen zit. Het tegenovergestelde zou ik eerder raar vinden.
zondag 22 augustus 2010 om 22:02
Battleangle, wat een verdriet in zo'n korte tijd. Ik heb zelf net een miskraam achter de rug (12 weken) dus kan me een (heel klein) beetje voorstellen hoe vreselijk het voor je moet zijn geweest om je kindje te verliezen. Heb echt met een brok in mijn keel je verhaal gelezen...
Ik snap goed dat je relatie wat wankel aanvoelt als je ineens zoveel moet verwerken.
Wat die vakantie betreft, misschien kun je met iemand van huis ruilen? Of inderdaad een goedkope lastminute boeken en de Lidl leegshoppen van te voren.
Probeer in elk geval over je verdriet te praten, te schreeuwen, te janken... opkroppen heeft geen zin.
Ik snap goed dat je relatie wat wankel aanvoelt als je ineens zoveel moet verwerken.
Wat die vakantie betreft, misschien kun je met iemand van huis ruilen? Of inderdaad een goedkope lastminute boeken en de Lidl leegshoppen van te voren.
Probeer in elk geval over je verdriet te praten, te schreeuwen, te janken... opkroppen heeft geen zin.
zondag 22 augustus 2010 om 22:07
Wat een heftig verhaal.
Ik heb in een moeilijke tijd een kaartje gehad met de tekst:
Na regen komt zonneschijn.
Ook al lijkt het nu te regenen en zie je overal donder wolken maar het licht valt vanzelf weer door die wolken heen.
Hoe 2011 eruit voor je uit gaat zien weet ik niet. Maar ik hoop voor jou en je familie dat er een strak blauwe hemel is met af en toe een schapenwolk.
Ik heb in een moeilijke tijd een kaartje gehad met de tekst:
Na regen komt zonneschijn.
Ook al lijkt het nu te regenen en zie je overal donder wolken maar het licht valt vanzelf weer door die wolken heen.
Hoe 2011 eruit voor je uit gaat zien weet ik niet. Maar ik hoop voor jou en je familie dat er een strak blauwe hemel is met af en toe een schapenwolk.
Het gras aan de overkant is niet groen.
zondag 22 augustus 2010 om 22:20
Battleangle, wat een hoop narigheid!
In ieder geval veel sterkte tijdens de kuur van bestralingen!
En ik hoop van ganser harte dat je er met je man uitkomt! Vervelend, verdrietig dat je niet bij elkaar terecht kunt. Misschien elkaar een beetje de tijd gunnen? Voor hem is het allemaal net zo zwaar als voor jou? Schrijf hem hoe je je voelt.... Probeer iig iets positiefs met elkaar te ondernemen, al is het maar een avondje bios of uit eten.....
Jouw baan komt te vervallen, maar misschien nu solliciteren voor iets anders?
Je krijgt echt nooit meer op je bord dan je aan kan. Klinkt heel vreemd misschien, maar hier ga je echt uit komen en misschien wel sterker dan ooit! Dan je dacht....
Dikke knuffel voor jullie 2tjes! En hoop dat jullie omgeving jullie ook mag steunen ( zo t e vernemen wel, je broer bijv. )
In ieder geval veel sterkte tijdens de kuur van bestralingen!
En ik hoop van ganser harte dat je er met je man uitkomt! Vervelend, verdrietig dat je niet bij elkaar terecht kunt. Misschien elkaar een beetje de tijd gunnen? Voor hem is het allemaal net zo zwaar als voor jou? Schrijf hem hoe je je voelt.... Probeer iig iets positiefs met elkaar te ondernemen, al is het maar een avondje bios of uit eten.....
Jouw baan komt te vervallen, maar misschien nu solliciteren voor iets anders?
Je krijgt echt nooit meer op je bord dan je aan kan. Klinkt heel vreemd misschien, maar hier ga je echt uit komen en misschien wel sterker dan ooit! Dan je dacht....
Dikke knuffel voor jullie 2tjes! En hoop dat jullie omgeving jullie ook mag steunen ( zo t e vernemen wel, je broer bijv. )
anoniem_41557 wijzigde dit bericht op 22-08-2010 22:23
Reden: ivm herkenbaarheid, was niet zo slim
Reden: ivm herkenbaarheid, was niet zo slim
% gewijzigd
zondag 22 augustus 2010 om 22:45
quote:Ksenija schreef op 22 augustus 2010 @ 21:28:
Wat de toekomst brengt weet niemand en je er druk over maken heeft geen zin.
Halle-fucking-lujah Ksjenia!
Het gaat niet om de toekomst, het gaat om nu, ook al schrijft TO over 2011. Ze heeft NU even een knuffel nodig, en niet omdat ze weet dat als je in een diep kut-dal zit je alleen maar beter kan gaan, maar dat het even wat kost om daar in te geloven na zoveel verdriet en je gewoon soms even een nodig hebt en meer niet. Bij deze voor TO.
Sorry, ik ergerde me even aan een opmerking. Had mss. in negeermodus gemoeten maar dat lukt even niet.
Wat de toekomst brengt weet niemand en je er druk over maken heeft geen zin.
Halle-fucking-lujah Ksjenia!
Het gaat niet om de toekomst, het gaat om nu, ook al schrijft TO over 2011. Ze heeft NU even een knuffel nodig, en niet omdat ze weet dat als je in een diep kut-dal zit je alleen maar beter kan gaan, maar dat het even wat kost om daar in te geloven na zoveel verdriet en je gewoon soms even een nodig hebt en meer niet. Bij deze voor TO.
Sorry, ik ergerde me even aan een opmerking. Had mss. in negeermodus gemoeten maar dat lukt even niet.
zondag 22 augustus 2010 om 22:47
quote:Muis66 schreef op 22 augustus 2010 @ 22:45:
Sorry, ik ergerde me even aan een opmerking. Had mss. in negeermodus gemoeten maar dat lukt even niet.Vanuit mijn negeermodus geef ik je helemaal gelijk.
Sorry, ik ergerde me even aan een opmerking. Had mss. in negeermodus gemoeten maar dat lukt even niet.Vanuit mijn negeermodus geef ik je helemaal gelijk.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
