Abortus? Hoe neem ik een beslissing?

23-10-2017 09:22 829 berichten
Alle reacties Link kopieren
Door een stomme actie van mijn man (veroorzaakt door combinatie van drank en medicatie) ben ik ongewenst zwanger, nu ruim zeven weken. Tot een jaar geleden was onze relatie stabiel en wilden we graag een kind. Na verschillende miskramen en een te vroeg geboren kindje dat is overleden hebben we dat even stopgezet. Vervolgens werd mijn man ernstig ziek, raakte daarna in een psychose en is een periode erg agressief geweest. We hebben allebei hulp om dit alles te verwerken en de situatie leek stabiel. Zeker door deze laatste gebeurtenis vind ik de situatie nu echter absoluut niet geschikt om een kind te krijgen. Tegelijk voelt een abortus zo verkeerd, vooral gezien de eerdere zwangerschappen. Mijn man wil het kindje heel graag laten komen. Onze situatie is verder stabiel, qua werk, huis, netwerk etc.

Inmiddels heb ik allerlei gesprekken gehad, alle voors en tegens wel op een rijtje, maar dat helpt me niet om een beslissing te nemen. Normaal neem ik beslissingen uiteindelijk vaak op basis van wat goed voelt, maar nu weet ik dat niet. Ik heb nog wel even tijd, maar hoe neem ik een beslissing? Iemand advies?
Alle reacties Link kopieren
Wat fijn dat er nog altijd een stijgende lijn in zit. Heel veel succes met het verder bestel
Alle reacties Link kopieren
Dank jullie wel voor de reacties.

Qua werk ben ik inderdaad weer op therapeutische basis begonnen met wat klusjes een paar uur per week. Fijn om daar weer te zijn, maar het kost ook veel energie (tot mijn schrik). Na de zomer begin ik pas met opbouwen voor de klas.

Het herstel van de operatie is goed gegaan en volgens plan. Daarmee is dit letsel opgelost, hoewel het wel een kwetsbare plek blijft. Ander letsel is zeer waarschijnlijk blijvend. Daar ben ik soms wel aan gewend, maar op andere momenten is het opeens weer confronterend.

Hanke, raak punt over alles ter discussie durven stellen. Ik merk dat ik daar soms voorzichtig over nadenk, ook qua werk, familie, vrienden, maar vind dat nog wel eng. Goed dat je het noemt. De onverschilligheid naar mezelf wordt minder. Dat wordt sterk door spanning en angst geactiveerd merk ik nu ik deze weken weer veel stress heb. Allemaal oud ‘gedoe’. Met behulp van psych lukt het om toch beter voor mezelf te zorgen, vraagt wel veel aandacht en energie.
Fijn om te lezen dat je beter voor jezelf zorgt en dat het herstel van het ene letsel goed gaat. Ik kan me voorstellen dat nu je beter voor jezelf zorgt, het extra hard binnenkomt wat er allemaal gebeurd is toen je dat nog niet deed en je onverschilligheid 'nodig had' om door te gaan.

Je bent op de goede weg. Al heb je nog een lange weg met ups en downs voor de boeg. Ik hoop dat school je ook na de vakantie heel langzaam op laat bouwen.

Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
In ieder geval een lieve groet.
Hatsjikideee...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven