Psyche
alle pijlers
Angst om partner
zaterdag 29 februari 2020 om 09:38
Hallo allemaal,
Mijn partner is wegens een (geplande) operatie het ziekenhuis ingegaan en is daar nu al bijna twee maanden omdat het herstel langer duurde dan verwacht. Sinds afgelopen week heeft hij een zware longontsteking, hij kon nauwelijks ademen en ze hebben hem naar de IC gebracht.
Ik dacht altijd dat ik onder zulke omstandigheden heel nuchter zou blijven, maar het tegendeel blijkt het geval. Ik ben weliswaar al bijna veertig maar ik heb nog nooit eerder meegemaakt dat iemand die me zo dierbaar is zo ziek was. En ik krijg er paniek van. Vorige week werd hij zelfs boos omdat ik hem volgens hem aan zat te kijken "alsof hij al dood was". Ik snap heus dat hij meer heeft aan iemand die hem positieve energie geeft. Dit heb ik de afgelopen maand ook echt volop gedaan, maar sinds die longontsteking ben ik alleen nog maar bang dat hij doodgaat en ik weet niet zo goed wat ik daaraan kan doen. Ik probeer mijn zinnen te verzetten maar zelfs als ik een tijdschrift lees merk ik dat de tekst niet tot me doordringt. Vanmiddag ga ik met mijn dochter en vriendinnen een uitstapje maken, maar het liefst zou ik thuis op een berichtje van hem blijven wachten. Ik kan wel op bezoek op de IC maar dat is met kind erbij niet handig dus daar voel ik me ook kut over, dan moet ik mijn dochter in de wachtkamer laten zitten.
Misschien heeft er iemand een paar opbeurende woorden of een schop onder mijn kont ofzo. Alhoewel ik mezelf al zoveel schoppen probeer te geven, ik word er niet goed van.
Mijn partner is wegens een (geplande) operatie het ziekenhuis ingegaan en is daar nu al bijna twee maanden omdat het herstel langer duurde dan verwacht. Sinds afgelopen week heeft hij een zware longontsteking, hij kon nauwelijks ademen en ze hebben hem naar de IC gebracht.
Ik dacht altijd dat ik onder zulke omstandigheden heel nuchter zou blijven, maar het tegendeel blijkt het geval. Ik ben weliswaar al bijna veertig maar ik heb nog nooit eerder meegemaakt dat iemand die me zo dierbaar is zo ziek was. En ik krijg er paniek van. Vorige week werd hij zelfs boos omdat ik hem volgens hem aan zat te kijken "alsof hij al dood was". Ik snap heus dat hij meer heeft aan iemand die hem positieve energie geeft. Dit heb ik de afgelopen maand ook echt volop gedaan, maar sinds die longontsteking ben ik alleen nog maar bang dat hij doodgaat en ik weet niet zo goed wat ik daaraan kan doen. Ik probeer mijn zinnen te verzetten maar zelfs als ik een tijdschrift lees merk ik dat de tekst niet tot me doordringt. Vanmiddag ga ik met mijn dochter en vriendinnen een uitstapje maken, maar het liefst zou ik thuis op een berichtje van hem blijven wachten. Ik kan wel op bezoek op de IC maar dat is met kind erbij niet handig dus daar voel ik me ook kut over, dan moet ik mijn dochter in de wachtkamer laten zitten.
Misschien heeft er iemand een paar opbeurende woorden of een schop onder mijn kont ofzo. Alhoewel ik mezelf al zoveel schoppen probeer te geven, ik word er niet goed van.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
woensdag 18 maart 2020 om 18:03
Wat vreselijk dat er geen hoop meer is, maar ik lees dat de duidelijkheid ook veel rust geeft. Dit 'wachten' vond ik zo slopend, enerzijds wil je nog geen afscheid nemen en anderzijds wil je ook zo graag dat het voorbij is (vooral als er al zo'n lange weg aan vooraf gegaan is).
Ik heb wel foto's gemaakt. Ik heb ze meteen in een apart mapje gezet zodat ik er niet per ongeluk op zou stuiten maar ik kan ze wel opzoeken als ik dat wil. Na jaren heb ik ze nog eens bekeken. Confronterend, maar als onderdeel van mijn rouwproces ook 'fijn' om te zien hoe het toen was. Jaren later nog eens bekeken en toen zat er veel minder lading achter. Ze zitten nog steeds in het mapje (en daar zitten ze prima), maar het heeft mijn beeld niet aangetast.
Dat vond ik in het begon overigens wel heel moeilijk, ook zonder de foto's was ik bang dat ik het beeld van de laatste weken niet kwijt zou raken maar dat is gelukkig 'goedgekomen'. Heeft wel lang geduurd bij mij maar dat zie ik als onderdeel van het rouwproces.
Veel sterkte.
Ik heb wel foto's gemaakt. Ik heb ze meteen in een apart mapje gezet zodat ik er niet per ongeluk op zou stuiten maar ik kan ze wel opzoeken als ik dat wil. Na jaren heb ik ze nog eens bekeken. Confronterend, maar als onderdeel van mijn rouwproces ook 'fijn' om te zien hoe het toen was. Jaren later nog eens bekeken en toen zat er veel minder lading achter. Ze zitten nog steeds in het mapje (en daar zitten ze prima), maar het heeft mijn beeld niet aangetast.
Dat vond ik in het begon overigens wel heel moeilijk, ook zonder de foto's was ik bang dat ik het beeld van de laatste weken niet kwijt zou raken maar dat is gelukkig 'goedgekomen'. Heeft wel lang geduurd bij mij maar dat zie ik als onderdeel van het rouwproces.
Veel sterkte.
woensdag 18 maart 2020 om 18:08
Het wachten was zeker slopend. Maar ook het gat wat erop volgen kan. Mensen die de eerste tijd nog veel contact met je houden en dan al snel hun eigen leven oppakken. Ik ben blij, TO, dat je een dochter hebt, dat zal je ook helpen om je eigen routine weer te vinden. 
anoniem_348386 wijzigde dit bericht op 18-03-2020 18:28
1.29% gewijzigd
woensdag 18 maart 2020 om 22:59
Vanavond is mijn grote liefde overleden, mijn beste vriend, mijn partner, mijn bessere Hälfte, mijn goeroe, mijn sexgod, mijn coach. De man die mij heeft geleerd wat onvoorwaardelijk liefhebben betekent.
Hij greep zijn kans om er rustig tussenuit te knijpen toen de twee liefste vrouwen in zijn leven even niet in de kamer waren, omdat hij meer om ons gaf dan om zichzelf. Voor zijn oom, een gelovig man, was het een godsgeschenk dat hij nog even tijd alleen met hem kon doorbrengen en op precies het juiste tijdstip en op gepaste wijze afscheid kon nemen.
Tijdens de weken van zijn ziekenhuisopname stuurde ik elke dag een paar appjes voordat ik naar het ziekenhuis kwam, om te laten weten hoe laat ik er zou zijn, wat ik voor hem mee zou nemen, en met de vraag: "Is er nog iets wat ik voor je kan doen?" Steevast antwoordde hij dan: "Ja. Gelukkig zijn." Dat ga ik nu ook proberen.
Hij greep zijn kans om er rustig tussenuit te knijpen toen de twee liefste vrouwen in zijn leven even niet in de kamer waren, omdat hij meer om ons gaf dan om zichzelf. Voor zijn oom, een gelovig man, was het een godsgeschenk dat hij nog even tijd alleen met hem kon doorbrengen en op precies het juiste tijdstip en op gepaste wijze afscheid kon nemen.
Tijdens de weken van zijn ziekenhuisopname stuurde ik elke dag een paar appjes voordat ik naar het ziekenhuis kwam, om te laten weten hoe laat ik er zou zijn, wat ik voor hem mee zou nemen, en met de vraag: "Is er nog iets wat ik voor je kan doen?" Steevast antwoordde hij dan: "Ja. Gelukkig zijn." Dat ga ik nu ook proberen.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
woensdag 18 maart 2020 om 23:04
Gecondoleerd, wat een lieve woorden van je man om mee te nemen de komende tijd. Zorg goed voor jezelf en ik hoop dat je er een mooi afscheid van kunt maken met alle mensen om jullie heen, ondanks de corona maatregelen.Bulbul schreef: ↑18-03-2020 22:59Vanavond is mijn grote liefde overleden, mijn beste vriend, mijn partner, mijn bessere Hälfte, mijn goeroe, mijn sexgod, mijn coach. De man die mij heeft geleerd wat onvoorwaardelijk liefhebben betekent.
Hij greep zijn kans om er rustig tussenuit te knijpen toen de twee liefste vrouwen in zijn leven even niet in de kamer waren, omdat hij meer om ons gaf dan om zichzelf. Voor zijn oom, een gelovig man, was het een godsgeschenk dat hij nog even tijd alleen met hem kon doorbrengen en op precies het juiste tijdstip en op gepaste wijze afscheid kon nemen.
Tijdens de weken van zijn ziekenhuisopname stuurde ik elke dag een paar appjes voordat ik naar het ziekenhuis kwam, om te laten weten hoe laat ik er zou zijn, wat ik voor hem mee zou nemen, en met de vraag: "Is er nog iets wat ik voor je kan doen?" Steevast antwoordde hij dan: "Ja. Gelukkig zijn." Dat ga ik nu ook proberen.
woensdag 18 maart 2020 om 23:10
Lieve bulbul,
Wat een verdrietig bericht maar het was de tijd ervoor las ik eerder vandaag.
Ik wil je nogmaals veel sterkte en liefde toe wensen en ik hoop oprecht dat het afscheid, op aangepaste wijze, hem en jou recht aan doet.
Mijn man is ook overleden toen ik even lag te slapen en er dus niet was dat schijnt dan toch "makkelijker" te zijn en ergens is dat ook wel mooi.
Gecondoleerd met dit grote verlies.
Wat een verdrietig bericht maar het was de tijd ervoor las ik eerder vandaag.
Ik wil je nogmaals veel sterkte en liefde toe wensen en ik hoop oprecht dat het afscheid, op aangepaste wijze, hem en jou recht aan doet.
Mijn man is ook overleden toen ik even lag te slapen en er dus niet was dat schijnt dan toch "makkelijker" te zijn en ergens is dat ook wel mooi.
Gecondoleerd met dit grote verlies.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
