Psyche
alle pijlers
Armoede-angst
woensdag 19 januari 2022 21:03
In een ander topic lees ik een paar keer de term 'armoede-angst' of 'armoede-fobie'. Ik kende de term niet. Ik las het, liet het even bezinken, en dacht: Ja, dat heb ik! Het is niet allesoverheersend, maar het is er wel.
Een rondje google levert me op dat het een van de meest voorkomende angsten is. Ik ken of herken het niet bij collega's, vrienden of familie. Ik vraag me ook af of anderen het bij mij zouden herkennen.
Ik ben wel benieuwd of er hier meer mensen zijn met armoede-angst of dat je het herkent bij iemand anders. En zo ja, waar merk je dat aan? Wanneer vind jij dat je spaarwoede, zuinigheid (of misschien nog iets anders?) een armoede-angst is? En wanneer zou je hier hulp bij moeten vragen?
Een rondje google levert me op dat het een van de meest voorkomende angsten is. Ik ken of herken het niet bij collega's, vrienden of familie. Ik vraag me ook af of anderen het bij mij zouden herkennen.
Ik ben wel benieuwd of er hier meer mensen zijn met armoede-angst of dat je het herkent bij iemand anders. En zo ja, waar merk je dat aan? Wanneer vind jij dat je spaarwoede, zuinigheid (of misschien nog iets anders?) een armoede-angst is? En wanneer zou je hier hulp bij moeten vragen?
woensdag 19 januari 2022 21:05
Mijn armoede-angst komt voort vanuit mijn jeugd. Er was nooit geld, mijn ouders werkten hard in een verlieslijdend bedrijf. Ze stopten er al hun energie, tijd en geld in. Daardoor leefden we jarenlang onder de armoedegrens (denk ik). Het werd beter toen mijn ouders uit elkaar gingen en mijn moeder het gezin moest runnen met een bijstandsuitkering.
Ik heb als jong kind naar mijn ouders gekeken en daar zal de overtuiging zijn ontstaan: dit wil ik nooit (weer).
Ik heb als jong kind naar mijn ouders gekeken en daar zal de overtuiging zijn ontstaan: dit wil ik nooit (weer).
anoniem_64a2a90bc5150 wijzigde dit bericht op 19-01-2022 21:23
0.22% gewijzigd
woensdag 19 januari 2022 21:08
Ik heb met een paar dingen geluk gehad, maar ik weet zeker dat mijn armoede-angst ervoor heeft gezorgd dat ik 'goed' terecht ben gekomen. Ik ben gaan studeren werken in een baanzekere richting. Ja, natuurlijk had ik het liefst muzikant willen worden, maar ja... altijd hard werken en maar afwachten of je wel inkomen krijgt. Ik koos voor de financiële zekerheid. En daar ben ik ook gelukkig!
woensdag 19 januari 2022 21:10
Kreeg je paniekaanvallen van de armoede? Of heb je dat nu ook nog, dat je nu dingen doet, om maar te voorkomen dat je weer in zo'n situatie terecht komt?ludwina schreef: ↑19-01-2022 21:08Ik ben arm opgegroeid en heb als volwassene een paar armoedefases meegemaakt door omstandigheden buiten mijn invloedssfeer. Ik kreeg er paniekaanvallen van, was wanhopig en had het gevoel dat er niets was wat ik kon doen om het te kunnen veranderen. Vreselijke tijden.
woensdag 19 januari 2022 21:14
Dat klinkt heel heftig Madelyn. Ik heb het ook maar uit een heel andere hoek.
Groeide op in een vrij gewoon maar groot gezin. Mijn vader werkte als manager voor een groot bedrijf en kon daarmee een vrouw en 5 kinderen onderhouden. Echter, geld uitgeven werd bij ons als frivool gezien. En toen ik aangaf op kamers te willen om uit te willen breken uit ons zwaar religieuze milieu, kreeg ik niks meer. Ik heb van mijn 18e tot mijn 22e een vrij nare tijd gehad waarin ik wat werkte op een rotkamertje zat en veel depressief was. Pas daarna ging het wat beter, ben gaan werken (laagbetaald) sparen, parttime studeren, twee opleidingen gedaan en voor m’n dertigste vond ik een goede baan. Inmiddels al weer een heel aantal functies verder en financieel heb ik het erg goed.
Maar ik kan niet ontspannen met geld omgaan. Het is voor mij een schild om me te beschermen tegen van alles, maar het biedt nooit genoeg zekerheid.
Groeide op in een vrij gewoon maar groot gezin. Mijn vader werkte als manager voor een groot bedrijf en kon daarmee een vrouw en 5 kinderen onderhouden. Echter, geld uitgeven werd bij ons als frivool gezien. En toen ik aangaf op kamers te willen om uit te willen breken uit ons zwaar religieuze milieu, kreeg ik niks meer. Ik heb van mijn 18e tot mijn 22e een vrij nare tijd gehad waarin ik wat werkte op een rotkamertje zat en veel depressief was. Pas daarna ging het wat beter, ben gaan werken (laagbetaald) sparen, parttime studeren, twee opleidingen gedaan en voor m’n dertigste vond ik een goede baan. Inmiddels al weer een heel aantal functies verder en financieel heb ik het erg goed.
Maar ik kan niet ontspannen met geld omgaan. Het is voor mij een schild om me te beschermen tegen van alles, maar het biedt nooit genoeg zekerheid.
woensdag 19 januari 2022 21:14
Ik kreeg dat in die fases. Nu houd ik wel vrij bizarre voorraden aan. Als al mijn opdrachtgevers ineens niet meer zouden betalen kan ik nog minstens 2 maanden eten met het hele gezin, de afwasmachine en wasmachine kunnen nog 2 jaar draaien en ik zou ook zo 5 jaar zonder kleding en schoenen kopen kunnen. Maar van de paniekaanvallen ben ik compleet genezen zolang er een directe relatie is tussen de hoeveelheid moeite die ik doe voor mijn inkomen en de hoogte van mijn inkomen.
woensdag 19 januari 2022 21:14
Ik ben een eekhoorn. Geen hamsteraar, maar er is zoveel in huis dat we het drie weken minimaal kunnen redden. Met verzorgingsproducten en dergelijke minimaal een half jaar. Mijn kinderen zullen nooit trek hebben, alle kasten openen en niks vinden. Ze hoeven ook niet bij familie te leuren om brood. Die weelde geeft mij veel rust. Tegelijkertijd moest ik dit weekeinde door mijn dochter uit de voorraadkast geholpen worden toen ik bedolven werd onder boodschappen, dus een beetje ziekelijk is het wel 
woensdag 19 januari 2022 21:22
Ik heb niet echt vreselijk veel nodig maar het zó arm hebben dat je oud brood moet kopen omdat dat je daar net genoeg geld voor hebt, en dat voortaan altijd, zonder uitzicht op beter, dat is niet fijn.
Vroeger kwam dat af en toe wel voor toen we pas een stel waren.
Maar je weet ook dat dit overgaat. Na een bepaalde tijd creatief doen hadden we weer wat geld.
Vroeger kwam dat af en toe wel voor toen we pas een stel waren.
Maar je weet ook dat dit overgaat. Na een bepaalde tijd creatief doen hadden we weer wat geld.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 19 januari 2022 21:30
Dat herken ik wel. Dat heb ik ook heel lang gehad. Nu kan ik er wel meer ontspannen mee omgaan, maar ik heb een enorme buffer. Van 'extra geld' zoals eenmalige uitkeringen, een bonus, een geldprijs of een andere meevaller koop ik nu steeds iets waar ik blij van word en waar ik normaal gesproken mijn geld het niet waard vindt. Denk aan een nieuwe fiets in plaats van een oude stationsfiets die ik voor een prikje kan kopen.MadameJean schreef: ↑19-01-2022 21:14Dat klinkt heel heftig Madelyn. Ik heb het ook maar uit een heel andere hoek.
Groeide op in een vrij gewoon maar groot gezin. Mijn vader werkte als manager voor een groot bedrijf en kon daarmee een vrouw en 5 kinderen onderhouden. Echter, geld uitgeven werd bij ons als frivool gezien. En toen ik aangaf op kamers te willen om uit te willen breken uit ons zwaar religieuze milieu, kreeg ik niks meer. Ik heb van mijn 18e tot mijn 22e een vrij nare tijd gehad waarin ik wat werkte op een rotkamertje zat en veel depressief was. Pas daarna ging het wat beter, ben gaan werken (laagbetaald) sparen, parttime studeren, twee opleidingen gedaan en voor m’n dertigste vond ik een goede baan. Inmiddels al weer een heel aantal functies verder en financieel heb ik het erg goed.
Maar ik kan niet ontspannen met geld omgaan. Het is voor mij een schild om me te beschermen tegen van alles, maar het biedt nooit genoeg zekerheid.
woensdag 19 januari 2022 21:32
Nou, lekker dan. Hele reactie weg.ludwina schreef: ↑19-01-2022 21:14Ik kreeg dat in die fases. Nu houd ik wel vrij bizarre voorraden aan. Als al mijn opdrachtgevers ineens niet meer zouden betalen kan ik nog minstens 2 maanden eten met het hele gezin, de afwasmachine en wasmachine kunnen nog 2 jaar draaien en ik zou ook zo 5 jaar zonder kleding en schoenen kopen kunnen. Maar van de paniekaanvallen ben ik compleet genezen zolang er een directe relatie is tussen de hoeveelheid moeite die ik doe voor mijn inkomen en de hoogte van mijn inkomen.
Nog een keer: Familieleden van mij hebben in vreselijke financiële problemen gezeten. Ook zij hebben enorme voorraden, bijvoorbeeld toiletartikelen. Ze hoeven de rest van hun leven niet meer dat soort dingen te kopen. Fijn dat de paniekaanvallen verleden tijd zijn
woensdag 19 januari 2022 21:35
Weet je waar dat gedrag vandaan komt?cuculuscanorus schreef: ↑19-01-2022 21:14Ik ben een eekhoorn. Geen hamsteraar, maar er is zoveel in huis dat we het drie weken minimaal kunnen redden. Met verzorgingsproducten en dergelijke minimaal een half jaar. Mijn kinderen zullen nooit trek hebben, alle kasten openen en niks vinden. Ze hoeven ook niet bij familie te leuren om brood. Die weelde geeft mij veel rust. Tegelijkertijd moest ik dit weekeinde door mijn dochter uit de voorraadkast geholpen worden toen ik bedolven werd onder boodschappen, dus een beetje ziekelijk is het wel
Ik herken het hamsteren/verzamelen zelf helemaal niet. Ik woon in een omgeving waar bijna 24/7 alle winkels open zijn. Ik moest vroeger regelmatig op zondag nog langs de broodautomaat, omdat ik geen brood meer in huis had,. Of iets anders dat voor lunch door kon gaan.
woensdag 19 januari 2022 21:38
Ja. Bij ons was er niet veel. Toen wist ik niet beter, je haar wassen met afwasmiddel en ontbijten met pennywafels. Ik had geen honger en ik rook citroenfris. Lege kasten toen, volle kasten nu.Madelyn schreef: ↑19-01-2022 21:35Weet je waar dat gedrag vandaan komt?
Ik herken het hamsteren/verzamelen zelf helemaal niet. Ik woon in een omgeving waar bijna 24/7 alle winkels open zijn. Ik moest vroeger regelmatig op zondag nog langs de broodautomaat, omdat ik geen brood meer in huis had,. Of iets anders dat voor lunch door kon gaan.
woensdag 19 januari 2022 21:40
Als ik denk aan terug op kamers wonen, is mijn eerste gedachte: dan kan ik veel sparen.
Ik ben als kind heel vaak verhuisd. Het maakt me echt niet uit waar ik woon of hoe ik woon. Al zou ik in een caravan moeten wonen. Ik heb ook een tijdje in een boot gewoond. Zou ik ook zo weer doen, als het nodig is.
Dat is wel echt heel gek. Ik raak er niet van in paniek. Zie zelfs voordelen, maar ik kan me niet voorstellen dat ik in die situatie terecht zou komen. Ik werk voldoende om per direct alleen door te gaan (als mijn man vandaag wil scheiden). Ik heb een goede buffer opgebouwd om een rijtjeswoning te kunnen kopen, als er wat te koop komt te staan in mijn wijk. En dan kan ik ook nog 50,000 overbieden, als dat mijn kans op woonruimte vergroot. En dat is natuurlijk wel onnodig en bizar.
Ik ben als kind heel vaak verhuisd. Het maakt me echt niet uit waar ik woon of hoe ik woon. Al zou ik in een caravan moeten wonen. Ik heb ook een tijdje in een boot gewoond. Zou ik ook zo weer doen, als het nodig is.
Dat is wel echt heel gek. Ik raak er niet van in paniek. Zie zelfs voordelen, maar ik kan me niet voorstellen dat ik in die situatie terecht zou komen. Ik werk voldoende om per direct alleen door te gaan (als mijn man vandaag wil scheiden). Ik heb een goede buffer opgebouwd om een rijtjeswoning te kunnen kopen, als er wat te koop komt te staan in mijn wijk. En dan kan ik ook nog 50,000 overbieden, als dat mijn kans op woonruimte vergroot. En dat is natuurlijk wel onnodig en bizar.
woensdag 19 januari 2022 21:42
Mijn moeder kon heel goed budgetteren. Er was altijd voldoende in huis. Geen kasten vol, maar ik heb als kind nooit honger gehad. Maar kleding, schoenen, sporten, clubjes, dat was altijd wel een probleem.cuculuscanorus schreef: ↑19-01-2022 21:38Ja. Bij ons was er niet veel. Toen wist ik niet beter, je haar wassen met afwasmiddel en ontbijten met pennywafels. Ik had geen honger en ik rook citroenfris. Lege kasten toen, volle kasten nu.
woensdag 19 januari 2022 21:47
Ik denk, als ik zo op het forum kijk, dat er veel mensen zijn die angst hebben voor armoede. En dan valt het mij vooral op dat mensen niet voluit durven te leven vanwege die angst.
Ik lees bijvoorbeeld over mensen die hun relatie niet verbreken uit angst voor armoede, terwijl ze niet gelukkig zijn in die relatie. Mensen die niet van baan durven te wisselen, uit angst voor armoede. Of niet een dagje minder gaan werken, zodat ze meer tijd hebben voor hun kinderen.
En op kleinere schaal: mensen die de kachel niet op een aangename temperatuur durven zetten uit angst voor een te hoge rekening.
Ik kom zelf ook uit een gezin met een zeer klein budget. Dat geeft me juist het vertrouwen dat ik het ook met weinig heel goed kan redden.
Ik lees bijvoorbeeld over mensen die hun relatie niet verbreken uit angst voor armoede, terwijl ze niet gelukkig zijn in die relatie. Mensen die niet van baan durven te wisselen, uit angst voor armoede. Of niet een dagje minder gaan werken, zodat ze meer tijd hebben voor hun kinderen.
En op kleinere schaal: mensen die de kachel niet op een aangename temperatuur durven zetten uit angst voor een te hoge rekening.
Ik kom zelf ook uit een gezin met een zeer klein budget. Dat geeft me juist het vertrouwen dat ik het ook met weinig heel goed kan redden.
woensdag 19 januari 2022 21:54
Ik wist niet eens dat dit bestond, maar als ik sommige reacties en de OP lees, herken ik het wel. Ik heb als jongvolwassene verschillende jaren (zwaar) onder de armoedegrens geleefd. Die periode is gelukkig achter mij, maar ik heb af ten toe het idee dat ik nu krampachtiger met geld ben dan toen. Ik doe niet aan hamsteren, maar heb wel een belachelijke buffer op mn spaarrekening en nog heb ik vaak het gevoel dat het niet genoeg is.
Soms heb ik het idee dat de stress om die financiele zekerheid weer kwijt te raken groter is dan de stress om de financiele onzekerheid die ik jaren lang heb gehad.
Soms heb ik het idee dat de stress om die financiele zekerheid weer kwijt te raken groter is dan de stress om de financiele onzekerheid die ik jaren lang heb gehad.
woensdag 19 januari 2022 21:59
Die stress herken ik wel. Ik wil niet terugvallen en dat is best vermoeiend. Maar goed met een afbetaald huis en een megabuffer gebeurt dat niet zo 1-2-3Nepnaam schreef: ↑19-01-2022 21:54Ik wist niet eens dat dit bestond, maar als ik sommige reacties en de OP lees, herken ik het wel. Ik heb als jongvolwassene verschillende jaren (zwaar) onder de armoedegrens geleefd. Die periode is gelukkig achter mij, maar ik heb af ten toe het idee dat ik nu krampachtiger met geld ben dan toen. Ik doe niet aan hamsteren, maar heb wel een belachelijke buffer op mn spaarrekening en nog heb ik vaak het gevoel dat het niet genoeg is.
Soms heb ik het idee dat de stress om die financiele zekerheid weer kwijt te raken groter is dan de stress om de financiele onzekerheid die ik jaren lang heb gehad.
woensdag 19 januari 2022 22:34
Mijn man had dat heel sterk. Hij wilde door opleiding en werk proberen het beter te krijgen dan zijn ouders. Er was thuis niet echt armoede maar er was nooit genoeg geld voor de belangrijke dure dingen. Kapotte wasmachine kwam altijd ongelegen want er werd pas geld gereserveerd voor een nieuwe als oude al met één been in het graf stond.
Het beter krijgen dan zijn ouders lukte aan de inkomstenkant echt wonderwel en snel. Door zijn manier van geld uitgeven zou het alsnog niet gelukt zijn zonder mijn invloed. Mijn financiële opvoeding stond echt haaks op de zijne. Toen man het sparen en reserveren eenmaal doorhad werd hij er nog fanatieker in dan ik. Hier is dus altijd geld in reserve voor al die belangrijke dingen, en ook nu we samen meer zijn gaan verdienen leven we nog alsof we dat geld niet hebben.
Dat lijkt wel op armoede-angst.
Het beter krijgen dan zijn ouders lukte aan de inkomstenkant echt wonderwel en snel. Door zijn manier van geld uitgeven zou het alsnog niet gelukt zijn zonder mijn invloed. Mijn financiële opvoeding stond echt haaks op de zijne. Toen man het sparen en reserveren eenmaal doorhad werd hij er nog fanatieker in dan ik. Hier is dus altijd geld in reserve voor al die belangrijke dingen, en ook nu we samen meer zijn gaan verdienen leven we nog alsof we dat geld niet hebben.
Dat lijkt wel op armoede-angst.
woensdag 19 januari 2022 22:34
ik heb dat ook ben doodsbang om arm te worden of schulden te maken.
het komt niet echt door mijn achtergrond, mijn ouders hadden een prima inkomen en zijn heel goed met geld, zij zijn zelf wel arm opgegroeid maar hebben het nooit als naar ervaren.
ik leerde daardoor al jong sparen wat mij een paar keer gered heeft
ik ben 2x werkeloos geweest en de 1ste heeft echt veel impact op mij gehad, ik had geen recht op een uitkering omdat ik zelf was opgestapt. woonde gelukkig nog thuis maar het hele gevoel dat je er niks binnenkomt was echt vreselijk en geen werk kunnen vinden was flinke crisis toen.
vorig jaar werd ik langdurig ziek waardoor ik niet kon werken ik kreeg nog wel 2 maanden salaris en daarna was ik aangewezen op mijn spaargeld wat nu praktisch op is.
en nu zit ik moet ook weer flink bezuinigen vanwege de lockdown kon ik niet werken dus zal deze maand waarschijnlijk net mijn vaste lasten kunnen betalen
ik doe niet aan hamsteren maar zet wel elke maand een bedrag opzij, heb wel een beetje een gat in mijn hand vooral als puber probeer me nu vooral niet teveel met geld te smijten.
het komt niet echt door mijn achtergrond, mijn ouders hadden een prima inkomen en zijn heel goed met geld, zij zijn zelf wel arm opgegroeid maar hebben het nooit als naar ervaren.
ik leerde daardoor al jong sparen wat mij een paar keer gered heeft
ik ben 2x werkeloos geweest en de 1ste heeft echt veel impact op mij gehad, ik had geen recht op een uitkering omdat ik zelf was opgestapt. woonde gelukkig nog thuis maar het hele gevoel dat je er niks binnenkomt was echt vreselijk en geen werk kunnen vinden was flinke crisis toen.
vorig jaar werd ik langdurig ziek waardoor ik niet kon werken ik kreeg nog wel 2 maanden salaris en daarna was ik aangewezen op mijn spaargeld wat nu praktisch op is.
en nu zit ik moet ook weer flink bezuinigen vanwege de lockdown kon ik niet werken dus zal deze maand waarschijnlijk net mijn vaste lasten kunnen betalen
ik doe niet aan hamsteren maar zet wel elke maand een bedrag opzij, heb wel een beetje een gat in mijn hand vooral als puber probeer me nu vooral niet teveel met geld te smijten.
Relax we're all crazy, it's not a competition
woensdag 19 januari 2022 22:51
Ik weet niet of dit ook armoede-angst is, maar de huidige huizenmarkt maakt mij bij vlagen heel angstig. Ik heb 2 masters op zak, een stabiele baan met een modaal salaris, maar als ik uit mijn huidige huurappartement zou moeten vertrekken dan zou ik niet weten waar ik naartoe zou moeten. Goddank leven mijn ouders nog en kan ik daar nog terecht voor onderdak, maar dat wil je op een gegeven moment eigenlijk ook niet meer.
woensdag 19 januari 2022 23:19
Als volwassene één keer een armoedeval meegemaakt en het heeft me veranderd. Er achter komen dat je bestaan stopt als je geen geld hebt is beangstigend, voor alles heb je geld nodig en als je nog maar 5 euro hebt voor een 4 dagen...Daarvoor had ik spaargeld maar dat was naar Nibudadvies, nu is dat bedrag velen malen hoger en dat is exclusief allerlei potjes en bezittingen. Ik slaap heerlijk, tot een bepaalde hoogte kun je een bepaalde zekerheid afkopen maar er moet ook een punt komen van concessie. Ik spaar nu minder en geef meer geld uit.
donderdag 20 januari 2022 00:14
Armoedeangst, ik heb het ook wel een beetje, wat eigenlijk vreemd is omdat ik nooit armoede heb gekend. Ik ben opgegroeid met redelijk vermogende ouders en er was nooit wat tekort.
Mijn angst is eerder ontstaan omdat ik sinds mijn afstuderen 10 jaar geleden al meerdere keren werkloos ben geweest. Ik ben bang dat wanneer ik 50+ ben helemaal niet meer aan het werk kom. Daarom spaar ik heel veel en los ook maximaal af op de hypotheek, zodat ik lage lasten heb waarmee ik altijd zou kunnen rondkomen met een eenvoudig baantje.
Mijn angst is eerder ontstaan omdat ik sinds mijn afstuderen 10 jaar geleden al meerdere keren werkloos ben geweest. Ik ben bang dat wanneer ik 50+ ben helemaal niet meer aan het werk kom. Daarom spaar ik heel veel en los ook maximaal af op de hypotheek, zodat ik lage lasten heb waarmee ik altijd zou kunnen rondkomen met een eenvoudig baantje.
donderdag 20 januari 2022 00:47
