Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
maandag 24 juni 2019 16:23
Ik kan me redelijk goed beheersen wat kopen betreft. Tot nu toe houd ik altijd geld over. Soms koop ik wel eens een kledingstuk dat ik eigenlijk best duur vind. Omdat ik het mooi vind, het lekker zit en denk: nu is het er. Volgend jaar waarschijnlijk niet meer te vinden en dan krijg ik vast spijt. Qua eten koop ik waar in zin in heb. Nu heb ik ook geen hele dure smaak. Varkenshaas en biefstuk koop ik alleen in de reclame.Kandijsuiker schreef: ↑22-06-2019 16:14Wie heeft er hier moeite met impulsbeheersing? Ik heb het met eten en kleding kopen. Ik schaam me kapot want heb enorm veel uitgegeven deze maand terwijl ik straks geen werk heb.
Ik heb last van geluiden. Stemmen vooral. Vrouwen met hoge piepstemmen in de categorie Marzia van Pewdiepie maken me boos en weet nooit zo goed waarom. Sowieso hoge geluiden. Boren, muggen, ik word er echt sgressief van. Muffe ruimtes trek ik niet, ramen staan hier altijd open. Ik kan niet tegen stank en ben ook allergisch voor zweetlucht van anderen.
Oh en stationspiano's met valszingende mensen erbij maken me gek.
Geluiden vind ik ook gauw irritant. Boren, muggen, toeterende auto's, hard optrekkende brommers. Daar word ik helemaal kriegel van.
maandag 24 juni 2019 17:48
Wat kopen betreft, heb ik mezelf niet altijd onder controle.
Niet alleen met boodschappen, maar ook met kleding en andere hobby's (zoals muziekspullen).
Soms kan ik aan erg onzinnige dingen mijn geld uitgegeven.
De laatste tijd valt dit echter gelukkig erg mee.
Komt wellicht ook omdat ik een tijdje geleden verhuisd ben en dat heeft natuurlijk ook wel het één en ander gekost.
Ook met boodschappen doen gaat het iets beter wel.
Toch moet ik wel erg blijven opletten en ik ben dan ook blij dat ik een financieel (en tevens administratief) contactpersoon heb hiervoor.
Niet alleen met boodschappen, maar ook met kleding en andere hobby's (zoals muziekspullen).
Soms kan ik aan erg onzinnige dingen mijn geld uitgegeven.
De laatste tijd valt dit echter gelukkig erg mee.
Komt wellicht ook omdat ik een tijdje geleden verhuisd ben en dat heeft natuurlijk ook wel het één en ander gekost.
Ook met boodschappen doen gaat het iets beter wel.
Toch moet ik wel erg blijven opletten en ik ben dan ook blij dat ik een financieel (en tevens administratief) contactpersoon heb hiervoor.
maandag 24 juni 2019 17:55
Geuren was ik vergeten. Ik vind heel gauw iets stinken. In de kantine bij ons ruikt het soms zo vettig. Mondgeuren verdraag ik slecht. Zweetlucht ook. Zowel bij mezelf als anderen. Vaak lees ik dat zoiets seksueel aantrekkelijk gevonden wordt. Wat ik me moeilijk kan voorstellen. Een shirt gaat bij mij na 1 keer dragen de wasmand in. Ik heb een sterk reukvermogen en denk ook dat anderen mij vinden stinken als ik het nog een keer aandoe. Vals zingende mensen, check! Ik vond het als kind al irritant dat mensen mee gingen zingen met een cd. Nog steeds mag mijn moeder niet zingen in mijn bijzijn haha.
maandag 24 juni 2019 21:14
Bedankt voor de linksValdemar_II schreef: ↑24-06-2019 16:16@Plakke: als het je lukt probeer dan eens contact te leggen met de volgende organisaties.
http://www.autismeantwerpen.net/
http://passgroepen.com/
vva@autismevlaanderen.be
https://www.vzwvictor.be/nuttigelinks
Veel succes.
Ik ken die websites, maar eigenlijk denk ik dat ik deze moet hebben. https://www.doppa.be/voor-wie Daar lijken ze voor alle dingen je naar de juiste persoon te sturen. Of zelf te regelen maar ik betwijfel of ze mij kunnen helpen.
Dit is wat er beschreven is in mijn diagnose, en dat is na school nog erger geworden. Buiten mijn ouders communiceer ik enkel nog maar via de computer. Eigenlijk voel ik zelfs geen verschil tegen nu en in school in mijn iq. Vanaf er mensen zijn doe ik niets uit mezelf, juist nog mijn ouders volgen als een trouwe hond. En pas als ik alleen ben voel ik mij echt op mijn gemak, wat niet wil zeggen dat ik nooit buiten kom, maar dan enkel met mijn ouders. Het computeren is ook niets nieuw deed ik vanaf mijn 15 ook al, en toen is mijn diagnose gesteld, waar dus op staat dat ik niet kan communiceren. Het ging toen over games, tuin en bouw fora, wel had ik toen veel meer schrijffouten en door daar te schrijven is dat gebeterd.
dinsdag 25 juni 2019 10:10
Ik heb voor over twee weken een gesprek ingepland met mijn leidinggevende (directeur), hebben jullie tips over wat ik zou kunnen meegeven als 'wat ik wil'?
Directeur kennende moet het een helder verhaal zijn met concrete punten waar hij wat mee kan, anders rent ie over me heen met teksten waar ik op dat moment niet op kan reageren (lukt me niet) en komt ie met 'oplossingen' (sporten, voeding, rondje lopen in de pauze).
Ik dacht zelf aan:
(gezien de verbouwing)
- werkkamer die geluiddicht is wanneer de deur dicht zit c.q. geluidwerend dat ik niet alles van de afdeling meekrijg
- een verstophok (please, help me met een betere omschrijving) voor als het even niet loopt, dan wil ik namelijk niet gezien worden
(en in het algemeen / nu al)
- wéét dat ik paniekaanvallen heb (tweede deze week, vierde deze maand, dus blijkbaar wordt dat weer een standaardonderdeel -zucht-) en hoe ik daar mee om ga. Dus: ik ga niet mijn tijd uitzitten maar wil dan naar huis.
- Als een aanval dreigt wil ik afleiding! En nee, niet iedereen weet dit, alleen mijn twee mede-leidinggevenden hebben hier iets van meegekregen. Normaal verstop ik me namelijk
- Geef alsjeblieft aan wat je belangrijk vindt. Dat heb ik eerder gezegd, maar ik heb het nodig om te weten wat er echt af móét, anders geef ik andere dingen voorrang, ik krijg dat onvoldoende op een rijtje. Nee, ik krijg het prima op een rijtje, maar kan me er dan niet toe zetten. En met druk van buitenaf lukt dat dan beter. Dus please, geef me steeds een zet in de goede richting.
- En vraag vervolgens niet de hele tijd of ik op schema lig (dat is too much)
Als zoethoudertje: misschien kan ik subsidie lospeuteren voor de verbouwing, omdat ik een speciaal hok wil, die mogelijkheden zijn er.
En dan moet ik dit lijstje dus omzetten in kort en feitelijk. Hmm, niet mijn sterkste punt (o ja, ik moet m'n 'sterkte punten' uit het diagnoseverslag nog noemen), maar ik heb nog twee weken de tijd om het voor te bereiden.
Wie kan me helpen?
Directeur kennende moet het een helder verhaal zijn met concrete punten waar hij wat mee kan, anders rent ie over me heen met teksten waar ik op dat moment niet op kan reageren (lukt me niet) en komt ie met 'oplossingen' (sporten, voeding, rondje lopen in de pauze).
Ik dacht zelf aan:
(gezien de verbouwing)
- werkkamer die geluiddicht is wanneer de deur dicht zit c.q. geluidwerend dat ik niet alles van de afdeling meekrijg
- een verstophok (please, help me met een betere omschrijving) voor als het even niet loopt, dan wil ik namelijk niet gezien worden
(en in het algemeen / nu al)
- wéét dat ik paniekaanvallen heb (tweede deze week, vierde deze maand, dus blijkbaar wordt dat weer een standaardonderdeel -zucht-) en hoe ik daar mee om ga. Dus: ik ga niet mijn tijd uitzitten maar wil dan naar huis.
- Als een aanval dreigt wil ik afleiding! En nee, niet iedereen weet dit, alleen mijn twee mede-leidinggevenden hebben hier iets van meegekregen. Normaal verstop ik me namelijk
- Geef alsjeblieft aan wat je belangrijk vindt. Dat heb ik eerder gezegd, maar ik heb het nodig om te weten wat er echt af móét, anders geef ik andere dingen voorrang, ik krijg dat onvoldoende op een rijtje. Nee, ik krijg het prima op een rijtje, maar kan me er dan niet toe zetten. En met druk van buitenaf lukt dat dan beter. Dus please, geef me steeds een zet in de goede richting.
- En vraag vervolgens niet de hele tijd of ik op schema lig (dat is too much)
Als zoethoudertje: misschien kan ik subsidie lospeuteren voor de verbouwing, omdat ik een speciaal hok wil, die mogelijkheden zijn er.
En dan moet ik dit lijstje dus omzetten in kort en feitelijk. Hmm, niet mijn sterkste punt (o ja, ik moet m'n 'sterkte punten' uit het diagnoseverslag nog noemen), maar ik heb nog twee weken de tijd om het voor te bereiden.
Wie kan me helpen?
dinsdag 25 juni 2019 10:35
Een plek om jezelf te kunnen terugtrekken?
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
dinsdag 25 juni 2019 11:14
Ik gaf gisteren nog aan: geen koopimpuls. Vandaag echter een cadeaubon gekregen van een webshop (via enquetes spaar ik daarvoor), en uiteraard voor het zestienvoudige in de sumersale jurkjes en kleding voor de kinderen besteld 
Nou ja, ervaring leert dat veel kleding toch terug gaat.
Ik heb vooral geselecteerd op prijs, voor de kinderen hooguit een tientje per item. En twee overhemden voor zoonlief, dat vindt ie fijn om te dragen (geen feestje zonder overhemd
) ik vind het allang best, alles staat hem goed. Hij kan echt alles hebben, dus vrolijk ook bijvoorbeeld een rode broek besteld voor van de winter (de voorraad lange-broeken-die-bij-zijn-lengte-passen is zo goed als uitgeput)
En voor dochter wat basics, want die combineert anders de hele boel bij elkaar, dat ziet er ook niet uit. En wat wordt ze groot en mooi
Gisteren kwam ze nog even naar beneden, was al veel te laat natuurlijk, maar speciaal voor haar 'say yes to the dress' opgezet en samen nog even gezwijmeld bij mooie jurken (nou ja, wij kraken ze meestal gezamenlijk af, want er is altijd wel iets 'too much' aan zo'n jurk). Dochter wil (ooit, ooit) een prinsessenjurk, haha. Met glitters op de juiste plaatsen. Hmm, daar hebben we het nog wel over 
Schat dat ze is.
Nou ja, ervaring leert dat veel kleding toch terug gaat. Ik heb vooral geselecteerd op prijs, voor de kinderen hooguit een tientje per item. En twee overhemden voor zoonlief, dat vindt ie fijn om te dragen (geen feestje zonder overhemd
) ik vind het allang best, alles staat hem goed. Hij kan echt alles hebben, dus vrolijk ook bijvoorbeeld een rode broek besteld voor van de winter (de voorraad lange-broeken-die-bij-zijn-lengte-passen is zo goed als uitgeput)En voor dochter wat basics, want die combineert anders de hele boel bij elkaar, dat ziet er ook niet uit. En wat wordt ze groot en mooi
Gisteren kwam ze nog even naar beneden, was al veel te laat natuurlijk, maar speciaal voor haar 'say yes to the dress' opgezet en samen nog even gezwijmeld bij mooie jurken (nou ja, wij kraken ze meestal gezamenlijk af, want er is altijd wel iets 'too much' aan zo'n jurk). Dochter wil (ooit, ooit) een prinsessenjurk, haha. Met glitters op de juiste plaatsen. Hmm, daar hebben we het nog wel over Schat dat ze is.
dinsdag 25 juni 2019 11:26
Oh ik kan ook niet goed omgaan met koopimpulsen. Meestal in de trant van 'oh ik heb toch net mijn loon gehad'. Kleding vooral, maar dingetjes voor in huis ook. Knuffels zijn ook een zwakte voor me.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
dinsdag 25 juni 2019 12:59
Ik vind het wel wat veel, voor 1 gesprek. Misschien dat je chef zich dan overvraagd gaat voelen.femke09 schreef: ↑25-06-2019 10:10Ik heb voor over twee weken een gesprek ingepland met mijn leidinggevende (directeur), hebben jullie tips over wat ik zou kunnen meegeven als 'wat ik wil'?
Directeur kennende moet het een helder verhaal zijn met concrete punten waar hij wat mee kan, anders rent ie over me heen met teksten waar ik op dat moment niet op kan reageren (lukt me niet) en komt ie met 'oplossingen' (sporten, voeding, rondje lopen in de pauze).
Ik dacht zelf aan:
(gezien de verbouwing)
- werkkamer die geluiddicht is wanneer de deur dicht zit c.q. geluidwerend dat ik niet alles van de afdeling meekrijg
- een verstophok (please, help me met een betere omschrijving) voor als het even niet loopt, dan wil ik namelijk niet gezien worden
(en in het algemeen / nu al)
- wéét dat ik paniekaanvallen heb (tweede deze week, vierde deze maand, dus blijkbaar wordt dat weer een standaardonderdeel -zucht-) en hoe ik daar mee om ga. Dus: ik ga niet mijn tijd uitzitten maar wil dan naar huis.
- Als een aanval dreigt wil ik afleiding! En nee, niet iedereen weet dit, alleen mijn twee mede-leidinggevenden hebben hier iets van meegekregen. Normaal verstop ik me namelijk
- Geef alsjeblieft aan wat je belangrijk vindt. Dat heb ik eerder gezegd, maar ik heb het nodig om te weten wat er echt af móét, anders geef ik andere dingen voorrang, ik krijg dat onvoldoende op een rijtje. Nee, ik krijg het prima op een rijtje, maar kan me er dan niet toe zetten. En met druk van buitenaf lukt dat dan beter. Dus please, geef me steeds een zet in de goede richting.
- En vraag vervolgens niet de hele tijd of ik op schema lig (dat is too much)
Als zoethoudertje: misschien kan ik subsidie lospeuteren voor de verbouwing, omdat ik een speciaal hok wil, die mogelijkheden zijn er.
En dan moet ik dit lijstje dus omzetten in kort en feitelijk. Hmm, niet mijn sterkste punt (o ja, ik moet m'n 'sterkte punten' uit het diagnoseverslag nog noemen), maar ik heb nog twee weken de tijd om het voor te bereiden.
Wie kan me helpen?
En een verstophok? Dat komt mi wel erg werkontwijkend over.
Zou ik niet benoemen en al zeker niet om vragen. Je kan toch ff op de wc gaan zitten of op een ander rustig plekje als je even onbereikbaar wil zijn. Of een stukje gaan lopen.
.
dinsdag 25 juni 2019 13:33
werk ontwijkend, tja. Nu zit ik m'n uren netjes op mijn werkplek uit, maar dan gebeurd er werkinhoudelijk ook niks. Ik wil er juist vanaf dat ik een braaf gezicht opzet en m'n uren uit zit. Dat kost mij energie en levert aan productiviteit nul op. Terwijl ik op andere momenten veel harder en beter werk dan een ander op mijn plek zou kunnen. Dat compenseert, en ik heb juist vorige week de discussie afgesloten dat ik betaald wil worden voor mijn werk en niet voor mijn aanwezigheid (inzet: salarisverhoging zodat ik met 4 dagen in de buurt kom van mijn leidinggevende collega's die vijf dagen werken). Ik doe er niemand een plezier mee als ik de schijn op hou. En voor wie zou ik dat doen? Voor mijn medewerkers die bij elke vraag toch een vaag antwoord krijgen omdat er niks zinnigs uit komt.impala schreef: ↑25-06-2019 12:59Ik vind het wel wat veel, voor 1 gesprek. Misschien dat je chef zich dan overvraagd gaat voelen.
En een verstophok? Dat komt mi wel erg werkontwijkend over.
Zou ik niet benoemen en al zeker niet om vragen. Je kan toch ff op de wc gaan zitten of op een ander rustig plekje als je even onbereikbaar wil zijn. Of een stukje gaan lopen.
De wc is een klein hok en het industrieterrein hier vol beweging en geluid. En een ander rustig plekje hebben we in de nieuwe situatie (na de verbouwing) (nog) niet. Ik wil ongezien uit mijn plaat kunnen gaan zonder dat mensen denken: wat loopt die zenuwachtig te doen? Een aanval ziet er namelijk niet uit en triggert mensen meestal om hulp te bieden terwijl ik ff niemand wil zien dan, of alleen degenen die mogen weten van hoe en wat (en dat zijn er maar drie hier). En daarna kan ik best op halve kracht nog een paar uurtjes schone schijn achter m'n bureau gaan zitten. Of (zonder schuldgevoel graag, dus liefst met toestemming) lekker naar huis als het echt niet gaat (de vermoeidheid na een aanval is onbeschrijfbaar).
't is ook niet elke week raak. Zijn periodes, vorig jaar maar één keer, dit jaar zit ik al op vier (dus signaal: stapje terug), lastig te voorspellen ook. Maar ik zoek de ruimte (fysiek en in toestemming) voor dit (ik moet het mezelf nog vergeven) vluchtgedrag, vooraf, want op het moment zelf is er geen beginnen aan en geef je helemaal rare signalen af (ik ben al eens weggestormd met de boodschap: 'ik moet nu weg! Het gaat niet!' trillend als een rietje, hyperventilerend en zo de auto ingesprongen, werkgever schrok zich lam en maakte zich alleen maar zorgen over 'en dat gaat een auto in?! Geen succes dus)
, dan om een vluchthok te gaan vragen.
dinsdag 25 juni 2019 14:30
Lastig hoor Femke... Ik denk ook dat je beter kan kijken naar hoe je dat soort aanvallen voor kan zijn (eerder signalen herkennen zodat je er op kan acteren) dan dat je een speciale ruimte probeert te regelen... Vraag dan of je luxaflex ofzo mag in je nieuwe hok, dat je je daar even kan afzonderen als het nodig is.
Ik ben ook wel eens in paniek weggevlucht van het werk. Maar meestal is het voldoende om even op het toilet een potje te huilen. Gelukkig gaat het nu al een hele tijd goed.
Prikkels... Ik heb het meestal niet zo snel door. Maar ik kan uiteindelijk ook niet zo goed tegen bepaalde geluiden en geuren.
En ik geef (helaas) ook heel makkelijk geld uit. Net weer twee paar slippers voor mezelf besteld terwijl ik thuis genoeg slippers heb (maar toen ik dit model de vorige keer bestelde had ik gelijk spijt dat ik er niet meer van had besteld voor het geval ze kapot zouden gaan, zo comfortabel!).
En ik ben dol op koopjes. Vind het echt een sport om bij de AH zoveel mogelijk producten met een 35% sticker of uit de bonus te kopen.
Oh, en met eten kan ik ook geen maat houden en daar baal ik heel erg van...
Ik ben ook wel eens in paniek weggevlucht van het werk. Maar meestal is het voldoende om even op het toilet een potje te huilen. Gelukkig gaat het nu al een hele tijd goed.
Prikkels... Ik heb het meestal niet zo snel door. Maar ik kan uiteindelijk ook niet zo goed tegen bepaalde geluiden en geuren.
En ik geef (helaas) ook heel makkelijk geld uit. Net weer twee paar slippers voor mezelf besteld terwijl ik thuis genoeg slippers heb (maar toen ik dit model de vorige keer bestelde had ik gelijk spijt dat ik er niet meer van had besteld voor het geval ze kapot zouden gaan, zo comfortabel!).
En ik ben dol op koopjes. Vind het echt een sport om bij de AH zoveel mogelijk producten met een 35% sticker of uit de bonus te kopen.
Oh, en met eten kan ik ook geen maat houden en daar baal ik heel erg van...
dinsdag 25 juni 2019 15:59
De 'normale' collega's hier willen een stilteruimte om te werken en dat gaan we zeer waarschijnlijk wel regelen. Alleen hoor ik steeds maar glas, glas, en dat is niet fijn.
doen alsof kost me ook energie, da's een beetje het punt. Aan de andere kant zal mijn werkgever flexibiliteit in aanwezigheid niet erg toejuichen, die vindt vooral dat je als leidinggevende het goede voorbeeld moet geven en dus acte de presence. Ook al is dat (nu nog) in m'n eigen hok (met dichte muren, yes).
Ik heb met een, zal ik het dan toch maar burned out noemen, een jaar lang op halve kracht gewerkt (minder zelfs), terwijl ik inderdaad wel hele dagen aanwezig was. Ziek melden was géén optie. Dat werd glashard afgewezen, dat 'kon niet in mijn functie'. En ik, geit, heb dat geaccepteerd en ben gaan leven op 'aanwezigheidsplicht'. Werkgever droeg zijn steentje bij door zo'n beetje niks van me te verlangen dus kon ik met heel weinig werkzaamheden toch rustig een hele week vullen. Ben er weer bovenop gekomen. Maar dat is slopend, je door een dag heen moeten slepen (depressieve buien speelden toen ook een hoofdrol, evenals frequente, wat heftigere, paniekaanvallen). Achteraf was ik misschien sneller opgeknapt met werkdagen van 6 uur, of met werken tot het niet meer gaat (wat dus ook 8 uur kan betekenen, en soms ietsje minder).
Eén van mijn positieve eigenschappen volgens de diagnose is 'loyaliteit' en daar herken ik me erg in. Ik zal altijd het beste met mijn werk voor hebben en eerder te hard werken dan dat ik extra uren skip omdat ik me (poe, poe, aanstelleritus) 'niet top voel'.
Ik moet er wel wat mee, ik voorzie op korte termijn een collega zwanger worden (die zie je mijlenver aankomen), ik weet al dat ze dan minder wil gaan werken (heeft ze al aangegeven) en een vervanger / aanvulling zoeken is lastig en brengt voor mij een hoop stress met zich mee (verandering, inwerken etc.)
dinsdag 25 juni 2019 16:05
Ik vind een aanval lastig te voorspellen. Ik kan moeilijk thuis gaan zitten of minder / makkelijker werk gaan doen zodra een situatie zich voordoet die zou kunnen leiden tot een aanval, dan hou je geen normale tijd meer over.Biebeltje schreef: ↑25-06-2019 14:30Lastig hoor Femke... Ik denk ook dat je beter kan kijken naar hoe je dat soort aanvallen voor kan zijn (eerder signalen herkennen zodat je er op kan acteren) dan dat je een speciale ruimte probeert te regelen... Vraag dan of je luxaflex ofzo mag in je nieuwe hok, dat je je daar even kan afzonderen als het nodig is.
Ik ben ook wel eens in paniek weggevlucht van het werk. Maar meestal is het voldoende om even op het toilet een potje te huilen. Gelukkig gaat het nu al een hele tijd goed.
Voorbeeld van gisteren: telefoon lag eruit, collega ging onverwachts ziek naar huis, ik was al niet fit dus: simpel maar nuttig klusje oppakken en de werktijd volmaken. Wat gebeurd er: ik kom vraagstukken tegen in mijn klus waar geen standaard antwoord voor is. Kan gebeuren, en normaal hak ik dan een knoop door en gaan. Nu was dat too much. Had ik die vraagstukken niet gekregen, dan had ik het einde van de dag wellicht prima gehaald. Nu stortte ik compleet in.
Gelukkig was op mijn afdeling alleen de collega aanwezig die dit eerder bij me heeft meegemaakt. Dan gaat zo'n aanval eerder over, ik kan mezelf makkelijker herpakken omdat ik tijdens het 'rustig worden proces' de draad kan oppakken door iets zakelijks met die collega te bespreken (in dit geval het beruchte vraagstuk). Hoeft helemaal geen goed antwoord op te komen, maar gewoon dat het je uit de situatie haalt. Daarna ben je zo moe als een paard, maar je functioneert tenminste weer enigszins. Dit soort praktijken wil ik echter never nooit aan mijn medewerkers laten zien, zo'n aanval. Ik zou door de grond gaan, en hoe moet je daarna nog leidinggeven? Als leidinggevende die kan ontsporen?
dinsdag 25 juni 2019 16:07
Haha, koopjes zijn prima toch. Maar, zonde als je dan alsnog producten weg moet gooien.Biebeltje schreef: ↑25-06-2019 14:30
En ik geef (helaas) ook heel makkelijk geld uit. Net weer twee paar slippers voor mezelf besteld terwijl ik thuis genoeg slippers heb (maar toen ik dit model de vorige keer bestelde had ik gelijk spijt dat ik er niet meer van had besteld voor het geval ze kapot zouden gaan, zo comfortabel!).
En ik ben dol op koopjes. Vind het echt een sport om bij de AH zoveel mogelijk producten met een 35% sticker of uit de bonus te kopen.
Oh, en met eten kan ik ook geen maat houden en daar baal ik heel erg van...
dinsdag 25 juni 2019 18:33
Glas gaat om connectie tussen de mensen op een afdeling, dan kun je elkaar blijven zien en contact houden.
Halve kracht mooi, tja, hij had het ook niet kunnen doen, hadden we nu een groot probleem gehad. En hem kennende was het dan niet alleen míjn probleem geweest.
dinsdag 25 juni 2019 19:35
Ik heb twee paar dezelfde sandalen (in een andere kleur) die ik echt geweldig vind. Ze zijn nu al twee jaar oud maar nog steeds te koop, en nu soms afgeprijsd. Heb er net nóg twee paar van besteld, in de uitverkoop. Daar ga ik echt geen spijt van krijgen. Eerder als ik het niet gedaan had, en ze volgend jaar nergens meer te krijgen zijn.Biebeltje schreef: ↑25-06-2019 14:30Lastig hoor Femke... Ik denk ook dat je beter kan kijken naar hoe je dat soort aanvallen voor kan zijn (eerder signalen herkennen zodat je er op kan acteren) dan dat je een speciale ruimte probeert te regelen... Vraag dan of je luxaflex ofzo mag in je nieuwe hok, dat je je daar even kan afzonderen als het nodig is.
Ik ben ook wel eens in paniek weggevlucht van het werk. Maar meestal is het voldoende om even op het toilet een potje te huilen. Gelukkig gaat het nu al een hele tijd goed.
Prikkels... Ik heb het meestal niet zo snel door. Maar ik kan uiteindelijk ook niet zo goed tegen bepaalde geluiden en geuren.
En ik geef (helaas) ook heel makkelijk geld uit. Net weer twee paar slippers voor mezelf besteld terwijl ik thuis genoeg slippers heb (maar toen ik dit model de vorige keer bestelde had ik gelijk spijt dat ik er niet meer van had besteld voor het geval ze kapot zouden gaan, zo comfortabel!).
En ik ben dol op koopjes. Vind het echt een sport om bij de AH zoveel mogelijk producten met een 35% sticker of uit de bonus te kopen.
Oh, en met eten kan ik ook geen maat houden en daar baal ik heel erg van...
Ik heb veel geshopt de afgelopen dagen. Het is uitverkoop en ik heb weer werk, dus niks mis mee. Vriend vindt dat ik doordraai
maar ik koop allerlei dingen in de uitverkoop waar ik al een hele tijd naar op zoek was of die op het punt van vervangen staan.En ik was gisteren in de AH en heb en ook de 35% stickers afgestruind. Twee heerlijke salades gescoord en een tube zonnebrandcreme.
.
woensdag 26 juni 2019 07:12
Maar als je het aanbrengt onder glazen wand leidt af, connectie= afleiding= minder werk af krijgen. Dan kan het misschien wel, ik heb de indruk dat je vrij onmisbaar bent aangezien baas zelfs wat trager werken niet erg vind. Mocht dit je sneller laten werken moet dit toch goed zijn voor hem zou ik denken.femke09 schreef: ↑25-06-2019 18:33Glas gaat om connectie tussen de mensen op een afdeling, dan kun je elkaar blijven zien en contact houden.
Halve kracht mooi, tja, hij had het ook niet kunnen doen, hadden we nu een groot probleem gehad. En hem kennende was het dan niet alleen míjn probleem geweest.
woensdag 26 juni 2019 20:16
Tot zover de koopimpuls 
ik heb alle jurkjes die ik voor mezelf had bedacht teruggestuurd.
De kleding van de kinderen wel gehouden, ook (what was i thinking?!) de broeken en overhemden voor zoon, maat 152 terwijl het jochie net in 134 zit. Maar goed, de korte broek waar het voor dochter om ging (die moet ze van het weekend aan) paste goed en staat fantastisch.
ik heb alle jurkjes die ik voor mezelf had bedacht teruggestuurd.De kleding van de kinderen wel gehouden, ook (what was i thinking?!) de broeken en overhemden voor zoon, maat 152 terwijl het jochie net in 134 zit. Maar goed, de korte broek waar het voor dochter om ging (die moet ze van het weekend aan) paste goed en staat fantastisch.
vrijdag 28 juni 2019 15:34
Enorme gezelligheid hier...maandag collega leidinggevende 1 laten meegenieten van een aanval en vandaag nr 2. Nu heb ik in ieder geval mijn collega leidinggevenden gehad, nu alleen de directie nog 
nr 2 was stomverbaasd, wat triggerde was een losse opmerking van hem over een non issue waar ik niet eens zijdelings mee te maken heb, hij begreep daardoor totaal niet wat er nu aan de hand was en probeerde de link met zijn opmerking te leggen. Uiteraard had die opmerking er nauwelijks iets mee te maken, maar leg dat maar eens uit als je de tafel fijn knijpt en (gezien zijn opmerkingen: gewoon adem blijven halen! adem halen!) vergeet adem te halen.
Ik heb geprobeerd uit te leggen dat dit alleen voor de ogen van leidinggevenden bedoeld is, dit wil ik écht niet mee geven aan andere collega's
Nr.2 is geschokt en wel overigens direct bij nr. 1 gaan buurten en die snapt iets beter hoe het zit. Mooi, is dat ook weer duidelijk.
En ik, ik baal ontzettend van mezelf. Zo'n brevet van onvermogen, zo voelt dat dan. Ik vind die oplopende frequentie niks. Waar moet ik in vredesnaam aan de bel trekken?
Avondeten had ik gelukkig al uitbesteed, merkte vanmorgen al dat het totaal niet liep dus de hulptroepen thuis (mijn ouders) ingeschakeld. Eten de kinderen vanavond weer patat...nou ja, is niet anders.
nr 2 was stomverbaasd, wat triggerde was een losse opmerking van hem over een non issue waar ik niet eens zijdelings mee te maken heb, hij begreep daardoor totaal niet wat er nu aan de hand was en probeerde de link met zijn opmerking te leggen. Uiteraard had die opmerking er nauwelijks iets mee te maken, maar leg dat maar eens uit als je de tafel fijn knijpt en (gezien zijn opmerkingen: gewoon adem blijven halen! adem halen!) vergeet adem te halen.
Ik heb geprobeerd uit te leggen dat dit alleen voor de ogen van leidinggevenden bedoeld is, dit wil ik écht niet mee geven aan andere collega's
Nr.2 is geschokt en wel overigens direct bij nr. 1 gaan buurten en die snapt iets beter hoe het zit. Mooi, is dat ook weer duidelijk. En ik, ik baal ontzettend van mezelf. Zo'n brevet van onvermogen, zo voelt dat dan. Ik vind die oplopende frequentie niks. Waar moet ik in vredesnaam aan de bel trekken?
Avondeten had ik gelukkig al uitbesteed, merkte vanmorgen al dat het totaal niet liep dus de hulptroepen thuis (mijn ouders) ingeschakeld. Eten de kinderen vanavond weer patat...nou ja, is niet anders.
vrijdag 28 juni 2019 15:57
Femke, heb je een therapeut met wie je dat kan bespreken?
Weet je wat de onderliggende oorzaak is van deze aanvallen (bijvoorbeeld angst)?
In mijn geval werd ik erg belemmerd door angst. Dan kon ik echt bevriezen. En dat leverde dan weer extra stress op.
Toen ik er achter kwam dat dit allemaal getriggerd werd door angst kon ik er iets aan doen.
Nu ik hier een lage dosering antidepressiva voor slik gaat het echt stukken beter.
Weet je wat de onderliggende oorzaak is van deze aanvallen (bijvoorbeeld angst)?
In mijn geval werd ik erg belemmerd door angst. Dan kon ik echt bevriezen. En dat leverde dan weer extra stress op.
Toen ik er achter kwam dat dit allemaal getriggerd werd door angst kon ik er iets aan doen.
Nu ik hier een lage dosering antidepressiva voor slik gaat het echt stukken beter.
