Psyche
alle pijlers
Bah, ik weet het echt niet meer....
zaterdag 19 februari 2011 om 11:36
Hallo allemaal,
ik ben zo moe en word er echt gek van...al jaren ga ik gebukt onder psychische klachten zoals angst en depressies. Nu met mijn 5e anti depressiva bezig maar dat slaat ook niet aan. Ook ben ik al bij vele psych's geweest en ik heb ik dagbehandeling gevolgd maar het wordt niet beter.
Ik heb moeite om met mijn vrienden en familie om te gaan omdat ik er zelf ook moeilijk mee om kan gaan en soms verwacht ik te veel ofzo. Nu ga ik binnenkort op intake voor een inzichtgevende gestructureerde groepstherapie.
Ik ben zo langzamerhand erg wanhopig en vind het moeilijk om positief te zijn. Waarom zou dit wel wat voor me doen terwijl ik al jaren bezig ben....
Heeft iemand ervaring met deze vorm van therapie?
Ik ben zo zat van psychische gesteldheid en wou dat ik gewoon eens kon genieten...ben zo bang dat ik hier nooit uitkom en het echt niet meer ga trekken.
Sorry voor het rare verhaal maar ik moest het kwijt.
ik ben zo moe en word er echt gek van...al jaren ga ik gebukt onder psychische klachten zoals angst en depressies. Nu met mijn 5e anti depressiva bezig maar dat slaat ook niet aan. Ook ben ik al bij vele psych's geweest en ik heb ik dagbehandeling gevolgd maar het wordt niet beter.
Ik heb moeite om met mijn vrienden en familie om te gaan omdat ik er zelf ook moeilijk mee om kan gaan en soms verwacht ik te veel ofzo. Nu ga ik binnenkort op intake voor een inzichtgevende gestructureerde groepstherapie.
Ik ben zo langzamerhand erg wanhopig en vind het moeilijk om positief te zijn. Waarom zou dit wel wat voor me doen terwijl ik al jaren bezig ben....
Heeft iemand ervaring met deze vorm van therapie?
Ik ben zo zat van psychische gesteldheid en wou dat ik gewoon eens kon genieten...ben zo bang dat ik hier nooit uitkom en het echt niet meer ga trekken.
Sorry voor het rare verhaal maar ik moest het kwijt.
zaterdag 19 februari 2011 om 11:50
Hee Laiv, wat rot voor je om je alsmaar zo te voelen...verschillende psychs helpen voor jou dus niet, maar andere vormen van therapie kunnen dat misschien wel. En er zijn zoveel soorten antidepressiva, dat er ook bij de 10e soort ineens effect kan zijn (ik heb onlangs Pil van Mike Boddé gelezen en daar kwam dat heel erg in naar voren).
Ik weet dat het moeilijk is, zeker in jouw gemoedstoestand, maar blijf hopen dat 'genieten' voor jou echt weer komt.
En tot die tijd
Ik weet dat het moeilijk is, zeker in jouw gemoedstoestand, maar blijf hopen dat 'genieten' voor jou echt weer komt.
En tot die tijd
There are only two ways to live your life. One is like nothing is a miracle, the other is like everything is - Albert Einstein
zaterdag 19 februari 2011 om 12:09
zaterdag 19 februari 2011 om 12:13
He wat rot dat jij je zo voelt! Maar het feit dat je toch blijft zoeken naar iets wat wel helpt, zegt mij dat jij een echter doorzetter bent en van nature positief ingesteld. Dat is heel belangrijk om je uiteindelijk toch weer beter te kunnen voelen. Probeer dat dus, hoe moeilijk ook, vast te houden.
En inderdaad, ook de 10e pil of 10e therapie kan pas aanslaan. Dat is heel vervelend, maar het geeft ook hoop. En als je het echt niet ziet zitten, probeer je dan te herinneren dat niets doen in elk geval geen positief resultaat geeft. Dan blijft het zoals het is, en dat is natuurlijk wel het laatste wat je wilt. Die gedachte geeft mij vaak de moed om in moeilijke tijden toch stappen te blijven zetten.
Sterkte!
En inderdaad, ook de 10e pil of 10e therapie kan pas aanslaan. Dat is heel vervelend, maar het geeft ook hoop. En als je het echt niet ziet zitten, probeer je dan te herinneren dat niets doen in elk geval geen positief resultaat geeft. Dan blijft het zoals het is, en dat is natuurlijk wel het laatste wat je wilt. Die gedachte geeft mij vaak de moed om in moeilijke tijden toch stappen te blijven zetten.
Sterkte!
zaterdag 19 februari 2011 om 12:41
Bedankt voor jullie snelle reacties!
Ik vind het gewoon heel erg moeilijk om positief te blijven na al die teleurstellingen. En ik weet eigenlijjk ook niet zo goed hoe ik dat moet doen, positief blijven.
Steeds vaker denk ik dat ik dit niet vol ga houden en die gedachten aan de dood maken me ook weer heel verdrietig en geosedeerd.
Ik hoor nooit verhalen over mensen die al jaren geestelijk 'ziek' zijn en dan opeens veel beter worden en dat maakt me bang.
Vanavond ga ik naar een soort concert maar ik zie er zo tegenop. Weet niet hoe ik moet doen en hoe ik met mn zus om moet gaan die mee gaat...omdat ik me zo voel
Ik vind het gewoon heel erg moeilijk om positief te blijven na al die teleurstellingen. En ik weet eigenlijjk ook niet zo goed hoe ik dat moet doen, positief blijven.
Steeds vaker denk ik dat ik dit niet vol ga houden en die gedachten aan de dood maken me ook weer heel verdrietig en geosedeerd.
Ik hoor nooit verhalen over mensen die al jaren geestelijk 'ziek' zijn en dan opeens veel beter worden en dat maakt me bang.
Vanavond ga ik naar een soort concert maar ik zie er zo tegenop. Weet niet hoe ik moet doen en hoe ik met mn zus om moet gaan die mee gaat...omdat ik me zo voel
zaterdag 19 februari 2011 om 13:03
Een heel lief vriendinnetje van mij heeft jarenlang (bijna 20 jaar!) getobt met angststoornissen, anti-depressive, enz. En zij is nu echt heel erg gelukkig! En geniet daar ook heel bewust en intens van, en misschien wel 20x meer dan iemand zou doen bij wie dat vanzelfsprekend is.
Even over vanavond. Wat voor zin heeft het om je daar nu al druk over te maken? Probeer je te focussen op het leuke van het concert zelf. Als het mis gaat met je zus dan is het op dat moment vroeg genoeg om je daar druk over te maken. Toch?
Even over vanavond. Wat voor zin heeft het om je daar nu al druk over te maken? Probeer je te focussen op het leuke van het concert zelf. Als het mis gaat met je zus dan is het op dat moment vroeg genoeg om je daar druk over te maken. Toch?
zaterdag 19 februari 2011 om 13:09
Wat een moeilijke situatie, heb jij tegenslagen meegemaakt waardoor je zo wanhopig bent of is het een gediagnostieerde psychische ziekte die je hebt? (als ik vragen mag).
Ik herken de wanhoop ook en de vooruitzichtloosheid, bij mij is dat vanwegen heftige gezondheidlijke tegenslagen de afgelopen jaren.
Dus kan je helaas ook niet advieseren.
Maar herken je gevoelens wel.
Bezig blijven zoals werken en proberen een zo 'normaal' mogelijk leven te voeren geeft mij wat afleiding.
Sterkte.
Ik herken de wanhoop ook en de vooruitzichtloosheid, bij mij is dat vanwegen heftige gezondheidlijke tegenslagen de afgelopen jaren.
Dus kan je helaas ook niet advieseren.
Maar herken je gevoelens wel.
Bezig blijven zoals werken en proberen een zo 'normaal' mogelijk leven te voeren geeft mij wat afleiding.
Sterkte.
zaterdag 19 februari 2011 om 14:05
Wat ongelooflijk vervelend voor je! En wat ontzettend herkenbaar. Ik kamp ook al sinds eind november vorig jaar met depressieve klachten, zit werkloos thuis en ben al weken zo gigantisch moe. Ik word er ook helemaal gek van... Probeer nog wel met mensen af te spreken maar dat kost me bergen energie. Het lijkt wel of ik helemaal niks meer aan kan.
Om eerlijk te zijn kan ik ook niet meer positief blijven. Ik herken mezelf gewoon niet meer terug en kan me nauwelijks meer herinneren wat voor persoon ik voor november was. Behandeling loopt nu via het GGZ (het derde traject al, voelt ook als een enorm falen).
Sorry dat ik zo inbreek op je topic Laiv. Dit roept zoveel herkenning op dat ik ook even mijn verhaal kwijt moest. Ik kan je niet zoveel adviezen geven aangezien ik ook het gevoel heb dat ik het niet vol ga houden. Lukt het je wel om te genieten van buitenlucht en de natuur? Dat maakt het voor mij soms ietsje lichter. Hoop dat je je gedachten een beetje kunt verzetten tijdens het concert. Al is het alleen maar door je te focussen op de muziek.
Ik ga vanavond met mijn vader uit eten en daar zie ik ook tegenop. Vooral omdat ik er van wil genieten en bang ben dat dat niet zal lukken...
Om eerlijk te zijn kan ik ook niet meer positief blijven. Ik herken mezelf gewoon niet meer terug en kan me nauwelijks meer herinneren wat voor persoon ik voor november was. Behandeling loopt nu via het GGZ (het derde traject al, voelt ook als een enorm falen).
Sorry dat ik zo inbreek op je topic Laiv. Dit roept zoveel herkenning op dat ik ook even mijn verhaal kwijt moest. Ik kan je niet zoveel adviezen geven aangezien ik ook het gevoel heb dat ik het niet vol ga houden. Lukt het je wel om te genieten van buitenlucht en de natuur? Dat maakt het voor mij soms ietsje lichter. Hoop dat je je gedachten een beetje kunt verzetten tijdens het concert. Al is het alleen maar door je te focussen op de muziek.
Ik ga vanavond met mijn vader uit eten en daar zie ik ook tegenop. Vooral omdat ik er van wil genieten en bang ben dat dat niet zal lukken...
zaterdag 19 februari 2011 om 14:12
Laiv ik herken heel veel in jou verhaal
Ik heb ook een geschiedenis van jarenlange depressies en medicijnen.
Vorig jaar februari is de bom gebarsten en ben ik opgenomen geweest. Daarna dagtherapie gevolgd en het gaat nu redelijk goed met mij.
Heb wel een paar ingrijpende beslissingen genomen ten aanzien van mijn familie. Geen contact meer.
Dus ik leef nu heel sober en dat is prima voor mij.
Jij moet ook je eigen weg hierin vinden, wat is het beste voor jou, waar voel jij je het prettigst bij.
Ik wens je veel sterkte
Ik heb ook een geschiedenis van jarenlange depressies en medicijnen.
Vorig jaar februari is de bom gebarsten en ben ik opgenomen geweest. Daarna dagtherapie gevolgd en het gaat nu redelijk goed met mij.
Heb wel een paar ingrijpende beslissingen genomen ten aanzien van mijn familie. Geen contact meer.
Dus ik leef nu heel sober en dat is prima voor mij.
Jij moet ook je eigen weg hierin vinden, wat is het beste voor jou, waar voel jij je het prettigst bij.
Ik wens je veel sterkte
zaterdag 19 februari 2011 om 17:28
zaterdag 19 februari 2011 om 19:52
Hey Laiv,
Ik kamp vanaf 2003 met een angststoornis.
Heb ook lang gedacht ik kom hier niet uit, wat gaat me nu helpen, hoe stel ik me open. Tot ik bij een ervaringsdeskundige kwam. Ik merk dat des te meer begrip ik krijg, des te meer ik kan genieten. Omdat ik het nu meer van me af kan zetten, en weer meer vertrouwen heb. Het helpt om te horen dat andere mensen er ook uit zijn gekomen.
Naast ervaringsdeskundige is ze ook psycholoog, en geeft ze me ademhalingsoefeningen. Dit zijn voor mij dé handvaten om me sterker te voelen. Wat zo belangrijk is. Ik heb weer wapens om mee te vechten. Ik vind mezelf weer belangrijker, kan bepaalde dingen zoals stukgelopen vriendschappen en relaties weer beter relativeren. Weet nu dat dat niet allemaal aan mij ligt. Dat andere mensen daar ook hun aandeel in hebben.
Verder is het zo belangrijk om te praten. Als je vanavond met je zus naar dat concert gaat, en het wil niet, dan vertel je dat aan haar. Het is je zus. Alle begin is moeilijk, maar steun en begrip van familie is zo belangrijk! Maak je er niet te druk om om hoe je dingen vertelt, vertel gewoon wat er in je op komt. Als iemand iets niet snapt vraagt hij of zij wel door en probeer je het zo goed mogelijk uit te leggen. Schaam je nergens voor. Je hebt hier niet om gevraagd, dit is je overkomen.
In welke regio woon je?
Groetjes
Ik kamp vanaf 2003 met een angststoornis.
Heb ook lang gedacht ik kom hier niet uit, wat gaat me nu helpen, hoe stel ik me open. Tot ik bij een ervaringsdeskundige kwam. Ik merk dat des te meer begrip ik krijg, des te meer ik kan genieten. Omdat ik het nu meer van me af kan zetten, en weer meer vertrouwen heb. Het helpt om te horen dat andere mensen er ook uit zijn gekomen.
Naast ervaringsdeskundige is ze ook psycholoog, en geeft ze me ademhalingsoefeningen. Dit zijn voor mij dé handvaten om me sterker te voelen. Wat zo belangrijk is. Ik heb weer wapens om mee te vechten. Ik vind mezelf weer belangrijker, kan bepaalde dingen zoals stukgelopen vriendschappen en relaties weer beter relativeren. Weet nu dat dat niet allemaal aan mij ligt. Dat andere mensen daar ook hun aandeel in hebben.
Verder is het zo belangrijk om te praten. Als je vanavond met je zus naar dat concert gaat, en het wil niet, dan vertel je dat aan haar. Het is je zus. Alle begin is moeilijk, maar steun en begrip van familie is zo belangrijk! Maak je er niet te druk om om hoe je dingen vertelt, vertel gewoon wat er in je op komt. Als iemand iets niet snapt vraagt hij of zij wel door en probeer je het zo goed mogelijk uit te leggen. Schaam je nergens voor. Je hebt hier niet om gevraagd, dit is je overkomen.
In welke regio woon je?
Groetjes
