Psyche
alle pijlers
ben mezelf een beetje kwijt.. denk ik
donderdag 21 januari 2010 om 14:49
Het klinkt wanhopig Lichtbron,
Je zou zo graag je dochter gelukkig zien en dat ze het fijn vindt op school. Jammer genoeg is dat niet het geval maar dat wil niet zeggen dat jij het dan maar leuk en fijn moet vinden dat zij de hele dag thuis is.
Op een gegeven moment weet je dat je je kinderen steeds meer gaat zien door school, vrienden, werk... noem maar op.
Als ouder zijnde kun je dan ook meer je eigen dingen oppakken, je tijd indelen en even op adem komen zonder de kinderen om je heen die toch, al zijn ze stil, energie vragen.
Als er dan een kink in de kabel komt door problemen is dat heel erg aanpassen en wennen naast het gevoel dat je wel tijd nodig hebt voor jezelf omdat de problematiek steeds heftiger wordt.
Zo raar is dat dus niet dat je niet de hele dag met haar in huis wilt door brengen. Het wil niet zeggen dat je minder van haar bent gaan houden.
Je zou zo graag je dochter gelukkig zien en dat ze het fijn vindt op school. Jammer genoeg is dat niet het geval maar dat wil niet zeggen dat jij het dan maar leuk en fijn moet vinden dat zij de hele dag thuis is.
Op een gegeven moment weet je dat je je kinderen steeds meer gaat zien door school, vrienden, werk... noem maar op.
Als ouder zijnde kun je dan ook meer je eigen dingen oppakken, je tijd indelen en even op adem komen zonder de kinderen om je heen die toch, al zijn ze stil, energie vragen.
Als er dan een kink in de kabel komt door problemen is dat heel erg aanpassen en wennen naast het gevoel dat je wel tijd nodig hebt voor jezelf omdat de problematiek steeds heftiger wordt.
Zo raar is dat dus niet dat je niet de hele dag met haar in huis wilt door brengen. Het wil niet zeggen dat je minder van haar bent gaan houden.
donderdag 21 januari 2010 om 17:02
donderdag 21 januari 2010 om 19:38
Tijgermeisje,wij zitten bij de rabobank.Dus ik weet niet hoe het bij andere banken zit.
Maar het is nu mooi opgelost door die "bankmevrouw".
Voor hetzelfde geld had ze me gewoon die andere rekening door de neus geboord.Nee, ik ben blij dat het zo opgelost is.
Bosaapje,wat ben je toch een lieverd!!
Ik ben blij dat ik hier mijn verhaal kwijt kan..
Ik hoop dat ik vanavond nog iets hoor van J.
Gisterenavond bijna de hele tijd sms-jes gehad en verstuurd..
Mijn bijnaex-man vroeg iedere keer ge-irriteerd wie dat was. Was er niet zo blij mee,volgens mij.
Maar het is nu mooi opgelost door die "bankmevrouw".
Voor hetzelfde geld had ze me gewoon die andere rekening door de neus geboord.Nee, ik ben blij dat het zo opgelost is.
Bosaapje,wat ben je toch een lieverd!!
Ik ben blij dat ik hier mijn verhaal kwijt kan..
Ik hoop dat ik vanavond nog iets hoor van J.
Gisterenavond bijna de hele tijd sms-jes gehad en verstuurd..
Mijn bijnaex-man vroeg iedere keer ge-irriteerd wie dat was. Was er niet zo blij mee,volgens mij.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
donderdag 21 januari 2010 om 21:36
Nou ja, laat hem niet blij zijn... het is jouw pakkie an Lichtbron en bijna ex hoeft zich daar niet mee te bemoeien. Dat heeft hij heel lang kunnen doen en weinig gedaan en nu is het eenvoudig te laat
Weet de begeleidster van je dochter eigenlijk dat je dochter vandaag thuis gebleven is?
Spannend of J wel of niet iets van zich laat horen. Ik kan me best voorstellen dat het welkome sms-jes zijn
Enne, gewoon blijven schrijven hoor. Alleen maar goed om je ei kwijt te kunnen. Ik vind mezelf niet lief door te reageren want ik vind het heel normaal.
Weet de begeleidster van je dochter eigenlijk dat je dochter vandaag thuis gebleven is?
Spannend of J wel of niet iets van zich laat horen. Ik kan me best voorstellen dat het welkome sms-jes zijn
Enne, gewoon blijven schrijven hoor. Alleen maar goed om je ei kwijt te kunnen. Ik vind mezelf niet lief door te reageren want ik vind het heel normaal.
donderdag 21 januari 2010 om 22:10
Ja,inderdaad Bosaapje het is te laat.. En toch hé.
Aan de coach vertelt hij meer dan dat hij in 18 jaar tegen mij heeft gezegd.En ondanks dat ik niet meer van hem hou steekt dat toch.. Een mens zit raar in elkaar.
Ik heb sinds vanmorgen niets meer gehoord van J. helaas. Maar het is wel zijn vrije dag dus,misschien morgen.
Heb daar straks gesms-ed hoe het maandagmorgen moet met mijn dochter.
Maar ik heb op die sms nog geen reactie gehad.
De coach weet dat ze thuis is gebleven. Heb haar enkele dingen gestuurd die ik via Google gevonden had.En alles,maar dan ook alles komt overeen met wat we met mijn dochter meemaken..
Google maar eens op schoolweigering.
En mijn plan is om vanavond eens vroeg onder de wol te kruipen,Ben zo ontzettend moe.
Hoe is het met je zoon trouwens?? en met jou?
Aan de coach vertelt hij meer dan dat hij in 18 jaar tegen mij heeft gezegd.En ondanks dat ik niet meer van hem hou steekt dat toch.. Een mens zit raar in elkaar.
Ik heb sinds vanmorgen niets meer gehoord van J. helaas. Maar het is wel zijn vrije dag dus,misschien morgen.
Heb daar straks gesms-ed hoe het maandagmorgen moet met mijn dochter.
Maar ik heb op die sms nog geen reactie gehad.
De coach weet dat ze thuis is gebleven. Heb haar enkele dingen gestuurd die ik via Google gevonden had.En alles,maar dan ook alles komt overeen met wat we met mijn dochter meemaken..
Google maar eens op schoolweigering.
En mijn plan is om vanavond eens vroeg onder de wol te kruipen,Ben zo ontzettend moe.
Hoe is het met je zoon trouwens?? en met jou?
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
vrijdag 22 januari 2010 om 20:29
Jongens,jongens, wat een dag!!
Stuur een sms-je ,in de verobderstelling dat het naar mijn schoonzusje was..
Wilde weten of ze schaatsen voor me te leen had..
Krijg ik een berichtje terug "ken oe nie" wist direct dat het van mijn schoonbroer was.
Stuur een beleefde reactie "vriendelijkheid is door jou ook niet uitgevonden. Geeft niet,bel wel naar P. "
Nog geen 2 minuten later "stikt toch gij!! rot maar op uit onze familie. Zen we van jou ook weer af trut!!"
Heb het beleefd gehouden met dit "gelukkig zijn er mensen die er anders over denken en twee kanten willen kennen van het verhaal."
Maar de dag was nog niet om..
Ik heb ook hyves.
Waar ik een berichtje neer had gezet of iemand schaatsen te leen had.
Iemand van mijn vrienden reageerde.
Dus die belde ik om iets af te spreken om de schaatsen te kunnen komen ophalen.
Na een tijdje gepraat te hebben wilde ze iets zeggen, ze had gehoord van iemand dat onze kinderen uit huis zouden worden geplaats.
Zij had dat naar die vrouw toe ontkent..
Ik heb gezegd dat ik dat heel erg waardeerde en dat ik die vrouw ging bellen.
Dat heb ik dus ook gedaan..
Ze schrok wel volgens mij toen ik erover begon.
Ik heb gezegd dat er helemaal niks van waar is en dat ik veel liever heb dat de mensen het persoonlijk aan me vragen dan dat ze allemaal praatjes rondstrooien die niet waar zijn.
En dat ik hoopte dat ze degene waar ze het van gehoord had zou zeggen dat er niks van klopte.
En dat ik er schijtziek van word dat geroddel hier in het dûrp.
En hoe is het daar Bosaapje??
En met je zoon??
Stuur een sms-je ,in de verobderstelling dat het naar mijn schoonzusje was..
Wilde weten of ze schaatsen voor me te leen had..
Krijg ik een berichtje terug "ken oe nie" wist direct dat het van mijn schoonbroer was.
Stuur een beleefde reactie "vriendelijkheid is door jou ook niet uitgevonden. Geeft niet,bel wel naar P. "
Nog geen 2 minuten later "stikt toch gij!! rot maar op uit onze familie. Zen we van jou ook weer af trut!!"
Heb het beleefd gehouden met dit "gelukkig zijn er mensen die er anders over denken en twee kanten willen kennen van het verhaal."
Maar de dag was nog niet om..
Ik heb ook hyves.
Waar ik een berichtje neer had gezet of iemand schaatsen te leen had.
Iemand van mijn vrienden reageerde.
Dus die belde ik om iets af te spreken om de schaatsen te kunnen komen ophalen.
Na een tijdje gepraat te hebben wilde ze iets zeggen, ze had gehoord van iemand dat onze kinderen uit huis zouden worden geplaats.
Zij had dat naar die vrouw toe ontkent..
Ik heb gezegd dat ik dat heel erg waardeerde en dat ik die vrouw ging bellen.
Dat heb ik dus ook gedaan..
Ze schrok wel volgens mij toen ik erover begon.
Ik heb gezegd dat er helemaal niks van waar is en dat ik veel liever heb dat de mensen het persoonlijk aan me vragen dan dat ze allemaal praatjes rondstrooien die niet waar zijn.
En dat ik hoopte dat ze degene waar ze het van gehoord had zou zeggen dat er niks van klopte.
En dat ik er schijtziek van word dat geroddel hier in het dûrp.
En hoe is het daar Bosaapje??
En met je zoon??
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
vrijdag 22 januari 2010 om 20:30
Een beetje uitgerust vandaag Lichtbron? Hier is alles prima, rustig. Maandag heb ik contact met school van de jongste en dan zal ik hun kant van het verhaal wel horen. Ik ben benieuwd.
Jouw dochter voldoet wel aan een aantal punten die ik bij schoolweigering gezien heb. Dat is een feit maar ze zal toch ooit weer naar school moeten.
Natuurlijk heeft ze het moeilijk, ook door de omstandigheden thuis, maar dat mag geen vrijbrief zijn om niet naar school te gaan.
Ik realiseer me wel degelijk dat ik daar heel bot in ben en dat, als het één van mijn kinderen zou zijn, heel anders zou handelen en dat maakt het zo moeilijk. Weten is 1 maar het ernaar handelen
Het is een complex probleem en ik hoop echt, van ganser harte, dat de hulpverlening haar handvaten kan aanreiken hoe ze met de hele situaie om kan gaan en dat jouw dochter op haar beurt er hard aan gaat werken om beter in haar vel te komen zitten.
Jouw dochter voldoet wel aan een aantal punten die ik bij schoolweigering gezien heb. Dat is een feit maar ze zal toch ooit weer naar school moeten.
Natuurlijk heeft ze het moeilijk, ook door de omstandigheden thuis, maar dat mag geen vrijbrief zijn om niet naar school te gaan.
Ik realiseer me wel degelijk dat ik daar heel bot in ben en dat, als het één van mijn kinderen zou zijn, heel anders zou handelen en dat maakt het zo moeilijk. Weten is 1 maar het ernaar handelen
Het is een complex probleem en ik hoop echt, van ganser harte, dat de hulpverlening haar handvaten kan aanreiken hoe ze met de hele situaie om kan gaan en dat jouw dochter op haar beurt er hard aan gaat werken om beter in haar vel te komen zitten.
vrijdag 22 januari 2010 om 22:39
Bosaapje,Ik vind je in je derde alinea best wel bot,want het is heel complex. Kan het ook bijna niet uitleggen.
Je wilt niet weten hoe ik 's morgens met schrik in de benen mijn dochter ging roepen,en als ze flipte reageerde mijn zoon daar weer op.
Je komt in zo'n viciueze cirkel.. en om daar weer uit te komen.
Ik zou willen dat het zo simpel was dat ik haar in de auto kon zetten en naar school kon brengen.
Maar ze wordt dan helemaal angstig en bang..Het lijkt bijna een fobie te worden.
Dit is niet zomaar van ik heb geen zin in school. Dit is veel ernstiger..
Je wilt niet weten hoe ik 's morgens met schrik in de benen mijn dochter ging roepen,en als ze flipte reageerde mijn zoon daar weer op.
Je komt in zo'n viciueze cirkel.. en om daar weer uit te komen.
Ik zou willen dat het zo simpel was dat ik haar in de auto kon zetten en naar school kon brengen.
Maar ze wordt dan helemaal angstig en bang..Het lijkt bijna een fobie te worden.
Dit is niet zomaar van ik heb geen zin in school. Dit is veel ernstiger..
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
vrijdag 22 januari 2010 om 22:48
En toch heeft het te maken met grenzen:
Jij bent verantwoordelijk voor grenzen stellen naar haar:
het kind moet naar school. Je kunt binnen haar grenzen gaan zoeken naar tussenstappen en haar betrekken:
Wat heb je nodig om weer naar school te kunnen?
Accepteren zorgt voor gewenning en maakt het denk ik lastiger
om uit deze vervelende situatie te komen.
Er is wellicht geen manier die 'niet vervelend' gaat zijn. Ik ben bang dat dit echt op doorzetten aankomt, gepaard met het maken van afspraken waarin je aan haar gevoelens tegemoet komt. Als ze echt zo bang is lijkt het mij belangrijk om in een behandeltraject te stappen
Zwaar! Heel veel succes!
Jij bent verantwoordelijk voor grenzen stellen naar haar:
het kind moet naar school. Je kunt binnen haar grenzen gaan zoeken naar tussenstappen en haar betrekken:
Wat heb je nodig om weer naar school te kunnen?
Accepteren zorgt voor gewenning en maakt het denk ik lastiger
om uit deze vervelende situatie te komen.
Er is wellicht geen manier die 'niet vervelend' gaat zijn. Ik ben bang dat dit echt op doorzetten aankomt, gepaard met het maken van afspraken waarin je aan haar gevoelens tegemoet komt. Als ze echt zo bang is lijkt het mij belangrijk om in een behandeltraject te stappen
Zwaar! Heel veel succes!
zaterdag 23 januari 2010 om 14:52
Daarom schreef ik ook dat ik het verstandelijk wel zou weten Lichtbron maar het emotioneel, gevoels matig heel anders ligt.
Het is vaak dat het voor omstanders veel makkelijker ligt en dat is omdat zij emotioneel niet zo dichtbij je eigen kind staan als de ouders. Dat maakt het zo vreselijk complex Lichtbron.
Ik besef wel degelijk dat jouw dochter echt angst heeft maar ze zal die angst te boven moeten komen en de angsten moeten aangaan ipv eraan toe te geven.
Als een vriendin van jou in zo'n situatie zat (dus met dochter) en jouw kinderen zonder problemen naar school zouden gaan..
Wat voor raad zou jij jouw vriendin dan geven?
Ik las trouwens net het stukje van die schaatsen. Wat een botte reactie van je schoonfamilie. Pak het niet persoonlijk op hoor. Ze zijn de moeite niet waard om je daar druk om te maken. Je hebt al problemen genoeg.
Dat geroddel krijg je toch, vooral in een klein dorp. Ze weten het allemaal beter dan de ander en dat er mensen pijn van hebben en dat er onware dingen verkondigd worden interesseerd ze helaas niet.
Het enige wat je je goed moet realiseren is dat alleen jij en je gezin weet hoe en wat de situatie is en dat jullie, jij er alles aan doet om die situaties te veranderen. Je kan jezelf recht in de spiegel aankijken en tegen jezelf zeggen dat je alles wat mogelijk is doet.
Wat een ander zegt, beweert moet je naast je neerleggen want je kunt er toch niks aan doen. Als het echt uit de klauwen loopt kun je inderdaad doen wat je gedaan hebt en dat is bellen.
Ik werd er ook helemaal maf van wat ze niet allemaal doorroddelden en wat er niet waar van was. Helaas was het zo
maar doordat ik mezelf recht in de ogen aan kon kijken heeft me dat er niet van weerhouden om met trotste houding door het dorp te lopen.
Stelletje idioten dacht ik dan...
Het is vaak dat het voor omstanders veel makkelijker ligt en dat is omdat zij emotioneel niet zo dichtbij je eigen kind staan als de ouders. Dat maakt het zo vreselijk complex Lichtbron.
Ik besef wel degelijk dat jouw dochter echt angst heeft maar ze zal die angst te boven moeten komen en de angsten moeten aangaan ipv eraan toe te geven.
Als een vriendin van jou in zo'n situatie zat (dus met dochter) en jouw kinderen zonder problemen naar school zouden gaan..
Wat voor raad zou jij jouw vriendin dan geven?
Ik las trouwens net het stukje van die schaatsen. Wat een botte reactie van je schoonfamilie. Pak het niet persoonlijk op hoor. Ze zijn de moeite niet waard om je daar druk om te maken. Je hebt al problemen genoeg.
Dat geroddel krijg je toch, vooral in een klein dorp. Ze weten het allemaal beter dan de ander en dat er mensen pijn van hebben en dat er onware dingen verkondigd worden interesseerd ze helaas niet.
Het enige wat je je goed moet realiseren is dat alleen jij en je gezin weet hoe en wat de situatie is en dat jullie, jij er alles aan doet om die situaties te veranderen. Je kan jezelf recht in de spiegel aankijken en tegen jezelf zeggen dat je alles wat mogelijk is doet.
Wat een ander zegt, beweert moet je naast je neerleggen want je kunt er toch niks aan doen. Als het echt uit de klauwen loopt kun je inderdaad doen wat je gedaan hebt en dat is bellen.
Ik werd er ook helemaal maf van wat ze niet allemaal doorroddelden en wat er niet waar van was. Helaas was het zo
maar doordat ik mezelf recht in de ogen aan kon kijken heeft me dat er niet van weerhouden om met trotste houding door het dorp te lopen.
Stelletje idioten dacht ik dan...
zaterdag 23 januari 2010 om 14:54
Er worden hier grenzen gesteld.
Ze komt haar afspraken na,tot het moment dat ze naar de school moet. Dan slaat de angst bij haar zo toe dat de drempel veel te hoog wordt.
Daarom komt er nu ook een psychologe in beeld.
Maar we zal al langer in het behandeltraject, als je alles gelezen had ,had je dat ook gezien.
Ik word er eigenlijk een beetje boos van dat de mensen zeggen je moet grenzen stellen,je moet zus en je moet zo. Of nog erger: brengt ze maar eens een weekje bij mij.. dat zal ook niet helpen.
En je moest eens weten hoe ik doorzet,samen met iedereen die me bijstaat. Maar zolang niets tot haar doordringt,en bij haar die knop niet omgaat,tsja dan kan ik hoog en laag springen...
Ze komt haar afspraken na,tot het moment dat ze naar de school moet. Dan slaat de angst bij haar zo toe dat de drempel veel te hoog wordt.
Daarom komt er nu ook een psychologe in beeld.
Maar we zal al langer in het behandeltraject, als je alles gelezen had ,had je dat ook gezien.
Ik word er eigenlijk een beetje boos van dat de mensen zeggen je moet grenzen stellen,je moet zus en je moet zo. Of nog erger: brengt ze maar eens een weekje bij mij.. dat zal ook niet helpen.
En je moest eens weten hoe ik doorzet,samen met iedereen die me bijstaat. Maar zolang niets tot haar doordringt,en bij haar die knop niet omgaat,tsja dan kan ik hoog en laag springen...
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
zaterdag 23 januari 2010 om 15:03
Bosaapje,we hebben tegelijk gepost denk ik.
Ik ben blij dat ik die vrouw gebeld heb,om te zeggen hoe ik erover denk.
Toen zei ze dat ze het van iemand anders gehoord had.
Ik zeg, dan ga maar tegen diegene zeggen dat het niet waar is.
Ik kan daar echt niet bij hoor.
Ik hoor ook wel eens iets van iemand die ik ken.Maar ik ga er dan heen of ik bel eventjes. Dan weet ik ook zeker dat ik het goed tegen iemand vertelt die er uit belangstelling naar vraagt.
Kijk dat ze over mij roddelen,tsja vind dat wel vervelend,maar ik kan me verdedigen.
Maar nu werden mijn kinderen er in betrokken en dat pik ik dus niet.
Maar goed,ben eigenlijk best wel een beetje trots op mezelf dat ik naar die vrouw heb gebeld..
Ik denk als mijn vriendin er zo voorstond zoals ik, zou ik hulp adviseren. Maar zeker niet denken/zeggen je meot grenzen stellen,of zoiets.
Soms gebeuren er dingen waar je zelf niets aan kunt doen.
Ik heb ook heel lang gedacht dat ik faalde als moeder.Dat is nu wel veel minder..
Ik ben blij dat ik die vrouw gebeld heb,om te zeggen hoe ik erover denk.
Toen zei ze dat ze het van iemand anders gehoord had.
Ik zeg, dan ga maar tegen diegene zeggen dat het niet waar is.
Ik kan daar echt niet bij hoor.
Ik hoor ook wel eens iets van iemand die ik ken.Maar ik ga er dan heen of ik bel eventjes. Dan weet ik ook zeker dat ik het goed tegen iemand vertelt die er uit belangstelling naar vraagt.
Kijk dat ze over mij roddelen,tsja vind dat wel vervelend,maar ik kan me verdedigen.
Maar nu werden mijn kinderen er in betrokken en dat pik ik dus niet.
Maar goed,ben eigenlijk best wel een beetje trots op mezelf dat ik naar die vrouw heb gebeld..
Ik denk als mijn vriendin er zo voorstond zoals ik, zou ik hulp adviseren. Maar zeker niet denken/zeggen je meot grenzen stellen,of zoiets.
Soms gebeuren er dingen waar je zelf niets aan kunt doen.
Ik heb ook heel lang gedacht dat ik faalde als moeder.Dat is nu wel veel minder..
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
zaterdag 23 januari 2010 om 23:15
Die hulp heb je gelukkig al...
Ik neem aan dat je stukje: Maar we zal al langer in het behandeltraject, als je alles gelezen had ,had je dat ook gezien.
Niet voor mij bedoeld was want natuurlijk weet ik dat. Ik zou me rot moeten schamen als ik dit niet wist want dat zou betekenen dat ik je niet serieus zou nemen.
In sommige gevallen moet je wel grenzen stellen máár in het geval van je dochter kun je haar moeilijk in haar pyama, aan haar haren over straat sleuren.
Wel kun je met haar bespreken dat ze haar afspraken met jou en de therapeute na komt.
En Lichtbron... ik denk dat vrijwel iedere moeder in meer of mindere mate wel faalangst of schuldgevoelens heeft hoor.
Hier is het iig heel herkenbaar.
Ik neem aan dat je stukje: Maar we zal al langer in het behandeltraject, als je alles gelezen had ,had je dat ook gezien.
Niet voor mij bedoeld was want natuurlijk weet ik dat. Ik zou me rot moeten schamen als ik dit niet wist want dat zou betekenen dat ik je niet serieus zou nemen.
In sommige gevallen moet je wel grenzen stellen máár in het geval van je dochter kun je haar moeilijk in haar pyama, aan haar haren over straat sleuren.
Wel kun je met haar bespreken dat ze haar afspraken met jou en de therapeute na komt.
En Lichtbron... ik denk dat vrijwel iedere moeder in meer of mindere mate wel faalangst of schuldgevoelens heeft hoor.
Hier is het iig heel herkenbaar.
zondag 24 januari 2010 om 22:15
Nee,Bosaapje was niet voor jou bedoelt.
Morgenvroeg komt J. haar om 10 voor 8 ophalen.
En gaat ze drie lesuurtjes volgen. Daarna komt ze met de bus terug..
wordt weer spannend.
Ze komt eigenlijk alle afspraken na,behalve die van naar haar school te gaan.
Morgenvroeg komt J. haar om 10 voor 8 ophalen.
En gaat ze drie lesuurtjes volgen. Daarna komt ze met de bus terug..
wordt weer spannend.
Ze komt eigenlijk alle afspraken na,behalve die van naar haar school te gaan.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
maandag 25 januari 2010 om 08:13
maandag 25 januari 2010 om 12:46
Een spannend dagje. Het zou mooi zijn als er een klik tussen de psychologe en je dochter gaat komen.
We gaan duimen dat alles goed verloopt vandaag en dat dochter merkt dat weglopen, kop in het zand steken, haar ook niet verder brengt.
Hoe voel jij je nu Lichtbron? Ik snap uit je verhaal dat J. nu echt "verdwijnt" en dat je het er moeilijk mee hebt, logisch, maar hoe gaat het thuis en op je werk?
We gaan duimen dat alles goed verloopt vandaag en dat dochter merkt dat weglopen, kop in het zand steken, haar ook niet verder brengt.
Hoe voel jij je nu Lichtbron? Ik snap uit je verhaal dat J. nu echt "verdwijnt" en dat je het er moeilijk mee hebt, logisch, maar hoe gaat het thuis en op je werk?
maandag 25 januari 2010 om 19:14
Zo,beetje rare dag.
Vanmorgen gewoon gaan werken toen mijn dochter met J. weg was.
Ze zou eigenlijk met de bus terug naar huis komen,maar wilde graag dat ik haar kwam halen,dus dat heb ik maar gedaan.
Ze was om kwart over 11 vrij,heeft nog even met haar mentor gepraat. Ik was pas om 12 uur klaar met werken,ze heeft dus nogal even moet wachten. maar er kwam een lachende dochter,met rooie wangetjes, naar buiten.
Onderweg nog gelachen.
En om 15.00 uur het gesprek met J. en de psychologe. En ik denk dat dat wel gaat klikken met mijn dochter en haar.
Ik vind haar ook wel sympathiek.
Echt verdwijnen doet J. niet. Hij blijft nog wel op de achtergrond.Heeft hij vandaag nog even benadrukt.
Maar het voelt wel raar. Dinsdag en donderdag zijn nog onder zijn hoede en dan.. Gaan mijn dochter en ik maandagmiddag naar de nieuwe psychologe in haar praktijk.
en de week daarop komt ze bij mijn dochter op haar eigen school.
Bosaapje,ik ben blij dat ik kan werken.Dat ik het advies van met zorgverlof gaan niet opgevolgd heb. Voor sommigen misschien een hele goeie oplossing maar voor mij echt niet.
Thuis is het naar omstandigheden rustig. Zoals ik al verwacht had moet ik alles in werking zetten voor de scheiding.
Maar het zij zo.
Ik kan niet echt goed zeggen hoe ik me voel.
Vind het jammer en niet leuk dat ik hem minder ga zien en spreken.
Voor mijn zoon is dit het laatste jaar,Dus de afscheidsavond van de school zal heel dubbel gaan voelen.
Vanmorgen gewoon gaan werken toen mijn dochter met J. weg was.
Ze zou eigenlijk met de bus terug naar huis komen,maar wilde graag dat ik haar kwam halen,dus dat heb ik maar gedaan.
Ze was om kwart over 11 vrij,heeft nog even met haar mentor gepraat. Ik was pas om 12 uur klaar met werken,ze heeft dus nogal even moet wachten. maar er kwam een lachende dochter,met rooie wangetjes, naar buiten.
Onderweg nog gelachen.
En om 15.00 uur het gesprek met J. en de psychologe. En ik denk dat dat wel gaat klikken met mijn dochter en haar.
Ik vind haar ook wel sympathiek.
Echt verdwijnen doet J. niet. Hij blijft nog wel op de achtergrond.Heeft hij vandaag nog even benadrukt.
Maar het voelt wel raar. Dinsdag en donderdag zijn nog onder zijn hoede en dan.. Gaan mijn dochter en ik maandagmiddag naar de nieuwe psychologe in haar praktijk.
en de week daarop komt ze bij mijn dochter op haar eigen school.
Bosaapje,ik ben blij dat ik kan werken.Dat ik het advies van met zorgverlof gaan niet opgevolgd heb. Voor sommigen misschien een hele goeie oplossing maar voor mij echt niet.
Thuis is het naar omstandigheden rustig. Zoals ik al verwacht had moet ik alles in werking zetten voor de scheiding.
Maar het zij zo.
Ik kan niet echt goed zeggen hoe ik me voel.
Vind het jammer en niet leuk dat ik hem minder ga zien en spreken.
Voor mijn zoon is dit het laatste jaar,Dus de afscheidsavond van de school zal heel dubbel gaan voelen.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
maandag 25 januari 2010 om 19:34
Lichtbron wat positief vandaag met je dochter. Een lachende meid met rode wangen die jou tegemoed komt. Wat fijn
Als zij hetzelfde gevoel heeft over haar nieuwe psychologe is dat ook weer een opluchting.
Werken geeft je afleiding en ik denk juist dat dát heel goed voor je is. Thuis word je toch de hele tijd met de situatie die er nu speelt geconfronteerd en je wordt daar beslist niet vrolijker van.
Juist onder de mensen blijven komen, bezig zijn en je eigen ritme volhouden zijn veel belangrijker.
Hoe reageert man dan op het feit dat dochter niet naar school wil, moeilijk naar school gaat? Krijgt jouw dochter ook steun van hem, krijg jij wel steun van hem?
Dat van die scheiding wist je eigenlijk al langer dat je dat in je eentje zou moeten opknappen toch? Hij is wel ontzettend laks hierin en hij zou nu toch ook eens stappen kunnen ondernemen. Zijn familie weet het nu ook dus hij kan het wel
Kunnen jullie geen afspraken over maken of moet dat echt bij de mediator?
Als zij hetzelfde gevoel heeft over haar nieuwe psychologe is dat ook weer een opluchting.
Werken geeft je afleiding en ik denk juist dat dát heel goed voor je is. Thuis word je toch de hele tijd met de situatie die er nu speelt geconfronteerd en je wordt daar beslist niet vrolijker van.
Juist onder de mensen blijven komen, bezig zijn en je eigen ritme volhouden zijn veel belangrijker.
Hoe reageert man dan op het feit dat dochter niet naar school wil, moeilijk naar school gaat? Krijgt jouw dochter ook steun van hem, krijg jij wel steun van hem?
Dat van die scheiding wist je eigenlijk al langer dat je dat in je eentje zou moeten opknappen toch? Hij is wel ontzettend laks hierin en hij zou nu toch ook eens stappen kunnen ondernemen. Zijn familie weet het nu ook dus hij kan het wel
Kunnen jullie geen afspraken over maken of moet dat echt bij de mediator?
maandag 25 januari 2010 om 22:16
ha,ha!!hij kan het wel,ja...
Maar ik denk dat het toch verstandiger is om een mediator in de hand te nemen.
Er zijn zoveel dingen waar je aan moet denken..
En zoveel geld om ieder een advocaat te nemen hebben we geen van beiden.
Bijna-exman praat nergens over en zeker niet over zijn gevoelens.. dus veel praten met mijn dochter over wat ze voelt of denkt,of bang voor is komt dan ook zeer weinig voor.
Hij vraagt wel hoe het gegaan is,maar langer dan 5 minuten duurt zo'n gesprek niet.
Hij heeft altijd weinig tijd ge-investeerd in de kinderen,was altijd druk met zijn werk enzo. Dus je kunt nu niet van de kinderen verwachten dat ze met hun problemen naar hem toe gaan..
En je tweede alinea,Bosaapje, daar ben ik het volledig mee eens!!
Heb daarnet nog een mail naar J. gestuurd over het gesprek van vanmiddag.
Dat ik een goed gevoel had bij de psychologe.. en mijn dochter ook.
voelde al een beetje als afscheid die mail.. Bleeegh!!
Ik ga J. echt missen..
Heb zelf ook veel aan de gesprekken gehad die ik met hem gehad heb..
Maar ik denk dat het toch verstandiger is om een mediator in de hand te nemen.
Er zijn zoveel dingen waar je aan moet denken..
En zoveel geld om ieder een advocaat te nemen hebben we geen van beiden.
Bijna-exman praat nergens over en zeker niet over zijn gevoelens.. dus veel praten met mijn dochter over wat ze voelt of denkt,of bang voor is komt dan ook zeer weinig voor.
Hij vraagt wel hoe het gegaan is,maar langer dan 5 minuten duurt zo'n gesprek niet.
Hij heeft altijd weinig tijd ge-investeerd in de kinderen,was altijd druk met zijn werk enzo. Dus je kunt nu niet van de kinderen verwachten dat ze met hun problemen naar hem toe gaan..
En je tweede alinea,Bosaapje, daar ben ik het volledig mee eens!!
Heb daarnet nog een mail naar J. gestuurd over het gesprek van vanmiddag.
Dat ik een goed gevoel had bij de psychologe.. en mijn dochter ook.
voelde al een beetje als afscheid die mail.. Bleeegh!!
Ik ga J. echt missen..
Heb zelf ook veel aan de gesprekken gehad die ik met hem gehad heb..
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
dinsdag 26 januari 2010 om 12:58
Het gaat niet zo goed met me..
Zit in een emotionele achtbaan vandaag.
Ach, het gaat al langer niet goed. Was maar goed dat ik vanmorgen alleen op mijn poetsadres was,heb bijna de hele tijd gehuild.
En de tranen zitten weer hoog..
Het is ook zoveel allemaal.. De scheiding en alles wat er bij komt kijken, het wachten op een huisje,het feit dat ik alles,maar dan ook écht alles ,alleen moet regelen.
En ze is vandaag dus weer niet weg geweest..
Dus nu is mijn emmertje over gelopen.
En ik snák naar een sigaret,maar ben gestopt.
Zit in een emotionele achtbaan vandaag.
Ach, het gaat al langer niet goed. Was maar goed dat ik vanmorgen alleen op mijn poetsadres was,heb bijna de hele tijd gehuild.
En de tranen zitten weer hoog..
Het is ook zoveel allemaal.. De scheiding en alles wat er bij komt kijken, het wachten op een huisje,het feit dat ik alles,maar dan ook écht alles ,alleen moet regelen.
En ze is vandaag dus weer niet weg geweest..
Dus nu is mijn emmertje over gelopen.
En ik snák naar een sigaret,maar ben gestopt.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
dinsdag 26 januari 2010 om 20:18
dinsdag 26 januari 2010 om 21:45
Hey,Bosaap,Wat een lieve posting van je!
En hup,daar gaan mijn tranen weer. Nou, de tranen hebben goed gerold.
Tenminste als ik alleen was..
Ik blijf uiteraard schrijven,heb het veel te hard nodig.
En het is allemaal heel onzeker.
Maar een positief ding,ze heeft vanmorgen zelf contact opgenomen met J. wat de plannen voor donderdag zijn.
Kreeg een sms-je van J. vanmorgen. Verder heb ik niks meer gehoord.
Was wel blij dat J. niet gebeld heeft vandaag,denk dat ik aan de telefoon in huilen uit gebarsten was..
En je doet al veel hoor door zo met mijn topic mee te lezen.
En hup,daar gaan mijn tranen weer. Nou, de tranen hebben goed gerold.
Tenminste als ik alleen was..
Ik blijf uiteraard schrijven,heb het veel te hard nodig.
En het is allemaal heel onzeker.
Maar een positief ding,ze heeft vanmorgen zelf contact opgenomen met J. wat de plannen voor donderdag zijn.
Kreeg een sms-je van J. vanmorgen. Verder heb ik niks meer gehoord.
Was wel blij dat J. niet gebeld heeft vandaag,denk dat ik aan de telefoon in huilen uit gebarsten was..
En je doet al veel hoor door zo met mijn topic mee te lezen.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
