Psyche
alle pijlers
burnout, AD, overspannen... luxeproblemen?
donderdag 8 oktober 2009 om 16:19
Het valt me op dat er veel onderwerpen op het forum gaan over het gebruik van anti-depressiva, over mensen die een burn-out hebben, tegen overspannen aanzitten en/of onder behandeling zijn bij een therapeut of psycholoog.
Elke keer als ik zo´n topic lees krijg ik de neiging om met heel veel onbegrip te reageren, dat wil ik voorkomen, vandaar dit topic.
Ligt het aan mij of is hier echt sprake van luxeproblemen? Ik heb altijd geleerd dat je door moet gaan, door moet vechten, ook al heb je het gevoel dat je niet meer kunt.
Geloof me, ik heb geen leventje op rozen gehad, en zeker de afgelopen 10 jaren waren tropenjaren. Ik heb vaak het gevoel van vreselijke moeheid, treurigheid enz enz gehad, maar ook altijd direct weer de wetenschap van: niet zeuren, gewoon doorgaan!
Het is absoluut niet mijn bedoeling om te zeggen dat mensen met de genoemde problemen zeikwijven zijn, maar ik denk wel dat we in deze luxe-maatschappij de ruimte krijgen om ons rot te voelen, en dat we daardoor minder sterk zijn dan we zouden kunnen zijn.
Elke keer als ik zo´n topic lees krijg ik de neiging om met heel veel onbegrip te reageren, dat wil ik voorkomen, vandaar dit topic.
Ligt het aan mij of is hier echt sprake van luxeproblemen? Ik heb altijd geleerd dat je door moet gaan, door moet vechten, ook al heb je het gevoel dat je niet meer kunt.
Geloof me, ik heb geen leventje op rozen gehad, en zeker de afgelopen 10 jaren waren tropenjaren. Ik heb vaak het gevoel van vreselijke moeheid, treurigheid enz enz gehad, maar ook altijd direct weer de wetenschap van: niet zeuren, gewoon doorgaan!
Het is absoluut niet mijn bedoeling om te zeggen dat mensen met de genoemde problemen zeikwijven zijn, maar ik denk wel dat we in deze luxe-maatschappij de ruimte krijgen om ons rot te voelen, en dat we daardoor minder sterk zijn dan we zouden kunnen zijn.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:21
Ik ken een afrikaan die wel degelijk last heeft van een persoonlijkheidsstoornis en de daarbijbehorende depressieve episodes, leegte, suicidale gestes, verslavingsgevoeligheid etc.
Vrees dat deze stoornis hem richting het westen heeft gejaagd. Weg, vluchten, 'er toch niet bijhoren'.
Het lijkt me te makkelijk zijn klachten toe te schrijven aan de emigratie. Al zal die emigratie hem ook niet veel goed gedaan hebben.
De een vlucht, de ander doodt zich, de volgende leeft als een zombie, weer een ander weet zich net te handhaven... is het een beter dan het ander? De klachten die eraan ten grondslag liggen zijn nogal eens gelijk.
Vrees dat deze stoornis hem richting het westen heeft gejaagd. Weg, vluchten, 'er toch niet bijhoren'.
Het lijkt me te makkelijk zijn klachten toe te schrijven aan de emigratie. Al zal die emigratie hem ook niet veel goed gedaan hebben.
De een vlucht, de ander doodt zich, de volgende leeft als een zombie, weer een ander weet zich net te handhaven... is het een beter dan het ander? De klachten die eraan ten grondslag liggen zijn nogal eens gelijk.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:22
Ik denk trouwens net als Moonlight dat het goed is dat Bianca dit topic heeft geopend (en heeft overleefd ), want soms is het beter je onbegrip eens goed tegen het licht te houden en erover te praten, dan altijd maar heel politiek correct je mond te houden, terwijl je ondertussen de meest vreselijke dingen denkt.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:22
donderdag 8 oktober 2009 om 21:23
quote:Bianca40 schreef op 08 oktober 2009 @ 21:12:
Het optreden van depressie waarschijnlijk wel Dorinte, maar het naar buiten komen ervan?
De presentatie zal mogelijk per cultuur verschillen, waarbij in het ene geval bv veel aandacht is voor de lichamelijke symptomen en in het andere voor de psychische. Zo werden (in asielzoekerscentra bv) depressies vaak niet als zodanig herkend omdat mensen vooral klaagden over hoofdpijn, gebrek aan eetlust, niet kunnen slapen, buikpijn, lusteloosheid ed itt mensen uit de westerse cultuur die meer het emotionele domein benoemen. Het lijkt me sterk dat de lijdensdruk verschilt.
Als je bijvoorbeeld naar schizofrenie of psychoses kijkt is er ook een cultuurverschil in het omgaan-met: in de westerse cultuur wordt iemand als snel buitengesloten en voor gek verklaard, in sommige niet-westerse culturen wordt iemand beschouwd als bijzonder, als iemand die contact heeft met andere werelden ed en hierdoor juist ingesloten en een belangrijk onderdeel van die samenleving.
Het optreden van depressie waarschijnlijk wel Dorinte, maar het naar buiten komen ervan?
De presentatie zal mogelijk per cultuur verschillen, waarbij in het ene geval bv veel aandacht is voor de lichamelijke symptomen en in het andere voor de psychische. Zo werden (in asielzoekerscentra bv) depressies vaak niet als zodanig herkend omdat mensen vooral klaagden over hoofdpijn, gebrek aan eetlust, niet kunnen slapen, buikpijn, lusteloosheid ed itt mensen uit de westerse cultuur die meer het emotionele domein benoemen. Het lijkt me sterk dat de lijdensdruk verschilt.
Als je bijvoorbeeld naar schizofrenie of psychoses kijkt is er ook een cultuurverschil in het omgaan-met: in de westerse cultuur wordt iemand als snel buitengesloten en voor gek verklaard, in sommige niet-westerse culturen wordt iemand beschouwd als bijzonder, als iemand die contact heeft met andere werelden ed en hierdoor juist ingesloten en een belangrijk onderdeel van die samenleving.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:24
quote:iris1969 schreef op 08 oktober 2009 @ 21:22:
Ik denk trouwens net als Moonlight dat het goed is dat Bianca dit topic heeft geopend (en heeft overleefd ), want soms is het beter je onbegrip eens goed tegen het licht te houden en erover te praten, dan altijd maar heel politiek correct je mond te houden, terwijl je ondertussen de meest vreselijke dingen denkt.Jaaa en dat terwijl de klapstoeltje en de popcorn in de eerste reacties al neergezet werden... zouden ze er nog zitten?
Ik denk trouwens net als Moonlight dat het goed is dat Bianca dit topic heeft geopend (en heeft overleefd ), want soms is het beter je onbegrip eens goed tegen het licht te houden en erover te praten, dan altijd maar heel politiek correct je mond te houden, terwijl je ondertussen de meest vreselijke dingen denkt.Jaaa en dat terwijl de klapstoeltje en de popcorn in de eerste reacties al neergezet werden... zouden ze er nog zitten?
donderdag 8 oktober 2009 om 21:26
quote:mamzelle schreef op 08 oktober 2009 @ 21:21:
Ik ken een afrikaan die wel degelijk last heeft van een persoonlijkheidsstoornis en de daarbijbehorende depressieve episodes, leegte, suicidale gestes, verslavingsgevoeligheid etc.
Vrees dat deze stoornis hem richting het westen heeft gejaagd. Weg, vluchten, 'er toch niet bijhoren'.
Het lijkt me te makkelijk zijn klachten toe te schrijven aan de emigratie. Al zal die emigratie hem ook niet veel goed gedaan hebben.
De een vlucht, de ander doodt zich, de volgende leeft als een zombie, weer een ander weet zich net te handhaven... is het een beter dan het ander? De klachten die eraan ten grondslag liggen zijn nogal eens gelijk.Want in het westen kan het wel....
Niemand zegt hier dat het genetisch bepaald is, wat betreft ras e.d., volgens mij. Maar wel dat het aan de omstandigheden ligt tot in hoeverre je er uiting aan geeft. In jouw voorbeeld is desbetreffend persoon naar het westen getrokken, waar dit wel kan, omdat het in zijn land van herkomst niet mogelijk was.
Ik ken een afrikaan die wel degelijk last heeft van een persoonlijkheidsstoornis en de daarbijbehorende depressieve episodes, leegte, suicidale gestes, verslavingsgevoeligheid etc.
Vrees dat deze stoornis hem richting het westen heeft gejaagd. Weg, vluchten, 'er toch niet bijhoren'.
Het lijkt me te makkelijk zijn klachten toe te schrijven aan de emigratie. Al zal die emigratie hem ook niet veel goed gedaan hebben.
De een vlucht, de ander doodt zich, de volgende leeft als een zombie, weer een ander weet zich net te handhaven... is het een beter dan het ander? De klachten die eraan ten grondslag liggen zijn nogal eens gelijk.Want in het westen kan het wel....
Niemand zegt hier dat het genetisch bepaald is, wat betreft ras e.d., volgens mij. Maar wel dat het aan de omstandigheden ligt tot in hoeverre je er uiting aan geeft. In jouw voorbeeld is desbetreffend persoon naar het westen getrokken, waar dit wel kan, omdat het in zijn land van herkomst niet mogelijk was.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:27
quote:Bianca40 schreef op 08 oktober 2009 @ 21:24:
[...]
Jaaa en dat terwijl de klapstoeltje en de popcorn in de eerste reacties al neergezet werden... zouden ze er nog zitten?Daar word je nou depressief van, klaarzitten voor een goede rel op het VIVA-forum en dan pagina's lang over Maslow moeten lezen.
[...]
Jaaa en dat terwijl de klapstoeltje en de popcorn in de eerste reacties al neergezet werden... zouden ze er nog zitten?Daar word je nou depressief van, klaarzitten voor een goede rel op het VIVA-forum en dan pagina's lang over Maslow moeten lezen.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:28
quote:Bianca40 schreef op 08 oktober 2009 @ 21:13:
Ja ben ik wel met je eens Einoel... alleen zou de keuze die je dan moet maken zo ingrijpend zijn dat je kiest voor de op dat moment makkelijkst lijkende weg.. namelijk doorgaan. Want het maken van keuzes en het handelen daarnaar vergt ook weer heel veel energie.
@Bianca, de makkelijkste weg is zoals je zegt domweg doorgaan. Maar denk eens verder en vraag je af of je daar beter van wordt.
Begrijp me niet verkeerd hoor, ik snap hoe jij je voelt. Het voelt vertrouwd om door te gaan en de dingen te doen zoals ze normaal altijd gaan en je ook altijd doet.
Maar.....uit ervaring weet ik dat als je wat aan je probleem doet je er je rest van je leven er baat van hebt. Ik moet je er wel bijzeggen dat ik dit het allermoeilijkst vondt wat ik heb gedaan in mijn leven, de strijd aan gaan met mezelf en bepaalde dingen anders gaan inzien. Er is een wereld voor me open gegaan, ik heb er zoveel aan gehad. Ik leef nu zoveel meer ontspannen, ik pieker minder en ik geniet van de kleinste dingen en ik moet niet zoveel meer van mezelf. Gun je zelf die aandacht, wees lief voor jezelf.
Ja ben ik wel met je eens Einoel... alleen zou de keuze die je dan moet maken zo ingrijpend zijn dat je kiest voor de op dat moment makkelijkst lijkende weg.. namelijk doorgaan. Want het maken van keuzes en het handelen daarnaar vergt ook weer heel veel energie.
@Bianca, de makkelijkste weg is zoals je zegt domweg doorgaan. Maar denk eens verder en vraag je af of je daar beter van wordt.
Begrijp me niet verkeerd hoor, ik snap hoe jij je voelt. Het voelt vertrouwd om door te gaan en de dingen te doen zoals ze normaal altijd gaan en je ook altijd doet.
Maar.....uit ervaring weet ik dat als je wat aan je probleem doet je er je rest van je leven er baat van hebt. Ik moet je er wel bijzeggen dat ik dit het allermoeilijkst vondt wat ik heb gedaan in mijn leven, de strijd aan gaan met mezelf en bepaalde dingen anders gaan inzien. Er is een wereld voor me open gegaan, ik heb er zoveel aan gehad. Ik leef nu zoveel meer ontspannen, ik pieker minder en ik geniet van de kleinste dingen en ik moet niet zoveel meer van mezelf. Gun je zelf die aandacht, wees lief voor jezelf.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:28
quote:dorinke schreef op 08 oktober 2009 @ 21:23:
[...]
De presentatie zal mogelijk per cultuur verschillen, waarbij in het ene geval bv veel aandacht is voor de lichamelijke symptomen en in het andere voor de psychische. Zo werden (in asielzoekerscentra bv) depressies vaak niet als zodanig herkend omdat mensen vooral klaagden over hoofdpijn, gebrek aan eetlust, niet kunnen slapen, buikpijn, lusteloosheid ed itt mensen uit de westerse cultuur die meer het emotionele domein benoemen. Het lijkt me sterk dat de lijdensdruk verschilt.
Als je bijvoorbeeld naar schizofrenie of psychoses kijkt is er ook een cultuurverschil in het omgaan-met: in de westerse cultuur wordt iemand als snel buitengesloten en voor gek verklaard, in sommige niet-westerse culturen wordt iemand beschouwd als bijzonder, als iemand die contact heeft met andere werelden ed en hierdoor juist ingesloten en een belangrijk onderdeel van die samenleving.Ik krijg zoetjes aan het gevoel dat je niet wil begrijpen wat hier gezegd wordt.
Nog een keer dan: In een land waar je verhongert als je thuis gaat zitten met een depressie...hoe groot is dan de kans dat je dat ook daadwerkelijk doet? Niet groot. Hier is de kans wel groot, want hier heeft men de luxe om dat te doen.
*Gaat rustig zitten afwachten wat Dorinke hier weer in wil lezen*
[...]
De presentatie zal mogelijk per cultuur verschillen, waarbij in het ene geval bv veel aandacht is voor de lichamelijke symptomen en in het andere voor de psychische. Zo werden (in asielzoekerscentra bv) depressies vaak niet als zodanig herkend omdat mensen vooral klaagden over hoofdpijn, gebrek aan eetlust, niet kunnen slapen, buikpijn, lusteloosheid ed itt mensen uit de westerse cultuur die meer het emotionele domein benoemen. Het lijkt me sterk dat de lijdensdruk verschilt.
Als je bijvoorbeeld naar schizofrenie of psychoses kijkt is er ook een cultuurverschil in het omgaan-met: in de westerse cultuur wordt iemand als snel buitengesloten en voor gek verklaard, in sommige niet-westerse culturen wordt iemand beschouwd als bijzonder, als iemand die contact heeft met andere werelden ed en hierdoor juist ingesloten en een belangrijk onderdeel van die samenleving.Ik krijg zoetjes aan het gevoel dat je niet wil begrijpen wat hier gezegd wordt.
Nog een keer dan: In een land waar je verhongert als je thuis gaat zitten met een depressie...hoe groot is dan de kans dat je dat ook daadwerkelijk doet? Niet groot. Hier is de kans wel groot, want hier heeft men de luxe om dat te doen.
*Gaat rustig zitten afwachten wat Dorinke hier weer in wil lezen*
donderdag 8 oktober 2009 om 21:29
donderdag 8 oktober 2009 om 21:30
quote:dorinke schreef op 08 oktober 2009 @ 21:27:
want in derde wereld landen plegen mensen geen zelfmoord Vast wel, maar ze gaan een tikkie minder thuiszitten met een depressie, aangezien ze dan verhongeren. Dus hup naar het westen, want daar kan het wel.
*En wacht wederom rustig af hoe Dorinke dit weer weet te verdraaien*
want in derde wereld landen plegen mensen geen zelfmoord Vast wel, maar ze gaan een tikkie minder thuiszitten met een depressie, aangezien ze dan verhongeren. Dus hup naar het westen, want daar kan het wel.
*En wacht wederom rustig af hoe Dorinke dit weer weet te verdraaien*
donderdag 8 oktober 2009 om 21:30
quote:dorinke schreef op 08 oktober 2009 @ 21:27:
want in derde wereld landen plegen mensen geen zelfmoord Ik ben echt verbaast over de dingen die jij in onze posts leest, want volgens mij heeft echt niemand dit gezegd of geimpliceerd, alleen dat er in de derde wereld minder tijd, geld en ruimte is voor een depressie.
want in derde wereld landen plegen mensen geen zelfmoord Ik ben echt verbaast over de dingen die jij in onze posts leest, want volgens mij heeft echt niemand dit gezegd of geimpliceerd, alleen dat er in de derde wereld minder tijd, geld en ruimte is voor een depressie.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:32
quote:iris1969 schreef op 08 oktober 2009 @ 21:30:
[...]
Ik ben echt verbaast over de dingen die jij in onze posts leest, want volgens mij heeft echt niemand dit gezegd of geimpliceerd, alleen dat er in de derde wereld minder tijd, geld en ruimte is voor een depressie.Denk dat Dorinke alleen leest wat ze wil lezen.
[...]
Ik ben echt verbaast over de dingen die jij in onze posts leest, want volgens mij heeft echt niemand dit gezegd of geimpliceerd, alleen dat er in de derde wereld minder tijd, geld en ruimte is voor een depressie.Denk dat Dorinke alleen leest wat ze wil lezen.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:32
quote:HoiPippiLangkous schreef op 08 oktober 2009 @ 16:31:
Ik ben het voor een groot deel wel met Bianca eens.
Ik ook, in Eritrea zijn geen depressieve mensen, die mensen daar hebben wel wat anders aan hun hoofd. Een welvaartsziekte, dat is het!!
Gewoon een schop onder je hol en aan het werk, net als anderen. Dat is de beste therapie..
Ik ben het voor een groot deel wel met Bianca eens.
Ik ook, in Eritrea zijn geen depressieve mensen, die mensen daar hebben wel wat anders aan hun hoofd. Een welvaartsziekte, dat is het!!
Gewoon een schop onder je hol en aan het werk, net als anderen. Dat is de beste therapie..
donderdag 8 oktober 2009 om 21:33
quote:minny schreef op 08 oktober 2009 @ 21:28:
[...]
Ik krijg zoetjes aan het gevoel dat je niet wil begrijpen wat hier gezegd wordt.
Nog een keer dan: In een land waar je verhongert als je thuis gaat zitten met een depressie...hoe groot is dan de kans dat je dat ook daadwerkelijk doet? Niet groot. Hier is de kans wel groot, want hier heeft men de luxe om dat te doen.
*Gaat rustig zitten afwachten wat Dorinke hier weer in wil lezen*Ik denk eerder dat jij het niet begrijpt. Want hoe weet je dat? In veel niet-westerse culturen is de sociale cohesie veel groter, zorgen veel families voor veel generaties en zal een 'gekke henkie' gewoon verzorgd worden en als zodanig geaccepteerd. Zoals mijn voorbeeld over psychose illustreert.
[...]
Ik krijg zoetjes aan het gevoel dat je niet wil begrijpen wat hier gezegd wordt.
Nog een keer dan: In een land waar je verhongert als je thuis gaat zitten met een depressie...hoe groot is dan de kans dat je dat ook daadwerkelijk doet? Niet groot. Hier is de kans wel groot, want hier heeft men de luxe om dat te doen.
*Gaat rustig zitten afwachten wat Dorinke hier weer in wil lezen*Ik denk eerder dat jij het niet begrijpt. Want hoe weet je dat? In veel niet-westerse culturen is de sociale cohesie veel groter, zorgen veel families voor veel generaties en zal een 'gekke henkie' gewoon verzorgd worden en als zodanig geaccepteerd. Zoals mijn voorbeeld over psychose illustreert.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:34
Betreffende persoon is niet naar het westen gekomen om hier eens lekker depressief te wezen. Hij had zoals elk ander gezond of ongezond mens dromen die hij wilde verwezenlijken.
Dat dat hem niet gelukt is lijkt me meer aan de ziekte te wijten dan aan het feit dat hij hier in NL kan stilzitten en nietsdoen. Hij heeft in NL absoluut op geen enkele andere wijze gewerkt dan in zijn eigen land. Hollen of stilstaan. Iets wat onze maatschappij in tegenstelling tot die in Afrika overigens niet tolereert.
Brengt me op een ander issue: in hoeverre werkt onze maatschappij depressies etc. in de hand? Vergelijk Japan waar naar ik heb horen zeggen (geen feiten) een behoorlijk zelfmoordcijfer is. Vergelijk landen in Afrika waar je wel moet werken voor de kost, maar ook rustig weg kunt blijven als je je kostje even geregeld hebt, zonder dat dit je je baan kost.
Dat dat hem niet gelukt is lijkt me meer aan de ziekte te wijten dan aan het feit dat hij hier in NL kan stilzitten en nietsdoen. Hij heeft in NL absoluut op geen enkele andere wijze gewerkt dan in zijn eigen land. Hollen of stilstaan. Iets wat onze maatschappij in tegenstelling tot die in Afrika overigens niet tolereert.
Brengt me op een ander issue: in hoeverre werkt onze maatschappij depressies etc. in de hand? Vergelijk Japan waar naar ik heb horen zeggen (geen feiten) een behoorlijk zelfmoordcijfer is. Vergelijk landen in Afrika waar je wel moet werken voor de kost, maar ook rustig weg kunt blijven als je je kostje even geregeld hebt, zonder dat dit je je baan kost.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:34
quote:dorinke schreef op 08 oktober 2009 @ 21:23:
[...]
De presentatie zal mogelijk per cultuur verschillen, waarbij in het ene geval bv veel aandacht is voor de lichamelijke symptomen en in het andere voor de psychische. Zo werden (in asielzoekerscentra bv) depressies vaak niet als zodanig herkend omdat mensen vooral klaagden over hoofdpijn, gebrek aan eetlust, niet kunnen slapen, buikpijn, lusteloosheid ed itt mensen uit de westerse cultuur die meer het emotionele domein benoemen. Het lijkt me sterk dat de lijdensdruk verschilt.
Als je bijvoorbeeld naar schizofrenie of psychoses kijkt is er ook een cultuurverschil in het omgaan-met: in de westerse cultuur wordt iemand als snel buitengesloten en voor gek verklaard, in sommige niet-westerse culturen wordt iemand beschouwd als bijzonder, als iemand die contact heeft met andere werelden ed en hierdoor juist ingesloten en een belangrijk onderdeel van die samenleving.vind dit wel een waardevolle bijdrage van de discussie.
[...]
De presentatie zal mogelijk per cultuur verschillen, waarbij in het ene geval bv veel aandacht is voor de lichamelijke symptomen en in het andere voor de psychische. Zo werden (in asielzoekerscentra bv) depressies vaak niet als zodanig herkend omdat mensen vooral klaagden over hoofdpijn, gebrek aan eetlust, niet kunnen slapen, buikpijn, lusteloosheid ed itt mensen uit de westerse cultuur die meer het emotionele domein benoemen. Het lijkt me sterk dat de lijdensdruk verschilt.
Als je bijvoorbeeld naar schizofrenie of psychoses kijkt is er ook een cultuurverschil in het omgaan-met: in de westerse cultuur wordt iemand als snel buitengesloten en voor gek verklaard, in sommige niet-westerse culturen wordt iemand beschouwd als bijzonder, als iemand die contact heeft met andere werelden ed en hierdoor juist ingesloten en een belangrijk onderdeel van die samenleving.vind dit wel een waardevolle bijdrage van de discussie.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:34
quote:Zoey_ schreef op 08 oktober 2009 @ 21:32:
[...]
Ik ook, in Eritrea zijn geen depressieve mensen, die mensen daar hebben wel wat anders aan hun hoofd. Een welvaartsziekte, dat is het!!
Gewoon een schop onder je hol en aan het werk, net als anderen. Dat is de beste therapie..Nog zo'n slechte lezer. Weet je zeker dat je het hele topic hebt gelezen, want er is niemand die dat hier beweert.
[...]
Ik ook, in Eritrea zijn geen depressieve mensen, die mensen daar hebben wel wat anders aan hun hoofd. Een welvaartsziekte, dat is het!!
Gewoon een schop onder je hol en aan het werk, net als anderen. Dat is de beste therapie..Nog zo'n slechte lezer. Weet je zeker dat je het hele topic hebt gelezen, want er is niemand die dat hier beweert.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:36
quote:puk69 schreef op 08 oktober 2009 @ 21:33:
Maar als je in een arm land depressief bent en niet meer voor jezelf zorgt dan ga je dood van de honger. Ben je dan overleden aan het gebrek aan eten of aan de gevolgen van je depressie?Ik denk dat in dat geval de overlevingsdrang groter is dan de drang om in een hoekje te gaan zitten en dat je dus gaat eten...of ervoor zorgt dat je wat te eten hebt.
Maar als je in een arm land depressief bent en niet meer voor jezelf zorgt dan ga je dood van de honger. Ben je dan overleden aan het gebrek aan eten of aan de gevolgen van je depressie?Ik denk dat in dat geval de overlevingsdrang groter is dan de drang om in een hoekje te gaan zitten en dat je dus gaat eten...of ervoor zorgt dat je wat te eten hebt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
