Psyche
alle pijlers
De dood.
maandag 14 september 2020 17:32
!! Denk jij aan zelfmoord of ben je suicidaal bel 0800-0113 !! Voor België 1813
De dood, het zegt het al. Dood. Niet levend.
Iedereen is ongetwijfeld bang voor de dood, de gedachte dat je als persoon de complete controle gaat verliezen over jouw lichaam. Een lichaam en een geest die je jarenlang hebt gehad, iets wat jou vormt tot de persoon die je vandaag de dag bent. De levenslessen die je hebt gehad/nog steeds krijgt.
De dood, soms snak ik erna.
Wat zou het heerlijk rustig zijn in mijn hoofd.
Een jaar geleden verloor ik mijn soulmate, mijn beste vriend, mijn tweelingziel zoals hij altijd zei.
Een jaar geleden dat ook mijn leven stopte, mijn leven verder bouwen zonder jou, zonder jou adviezen, zonder je gekke buien. Onze vriendschap zal ik eeuwig koesteren.
Maar jij bent dood, en ik wou dood. Het moment dat jij besloot het leven uit te stappen hoopte ik dat het vliegtuig waar ik in zat naar beneden zou storten. Ik was er klaar mee. Toen mij de volgende dag het bericht bereikte dat jij er niet meer was.. heel even keek ik vanuit mijn hotelkamer op 10 hoog naar beneden, het was een prachtige plek om dood te gaan. Ik liep weg en heb mij suf gehuild.
De dood,
Soms snak ik er na, zou ik even willen ontsnappen van de realiteit en even met je willen praten, maar als ik nu mijn leven laat, dan zie ik wat ik achterlaat en ik kan niet meer terug want het is defenitief. Maar dan ben ik wel voor altijd samen, samen met jou. Dan kunnen we weer lekker chillen en diep na denken over alle facetten van het leven.
De dood,
Ik voel de dood, ik voel mij dood. Het is dat mijn hart nog klopt. Maar gevoel? Dat is er niet meer.
Ik werk voor jou, voor jou werk ik heel hard aan mijzelf. Het zit zo diep. Boos ben ik geen seconde geweest ik begrijp je keuze voor dit besluit. En ik weet dat je altijd bij mij bent. Ik weet dat je mij volgt en ik weet dat je mij tekens geeft die alleen ik snap. Ik kan nog even niet komen, ik moet mijn zoon nog zien opgroeien, ik moet nog 2 kinderen krijgen met de liefde van mijn leven. Daarna mag je mij komen halen.
!! Denk jij aan zelfmoord of ben je suicidaal bel 0800- 0113 en voor België 1813 !!
Ik wilde even van mij afschrijven, maar vooral laten weten aan iedereen die worsteld met deze gevoelens jij/jullie zijn niet alleen![❤️]()
De dood, het zegt het al. Dood. Niet levend.
Iedereen is ongetwijfeld bang voor de dood, de gedachte dat je als persoon de complete controle gaat verliezen over jouw lichaam. Een lichaam en een geest die je jarenlang hebt gehad, iets wat jou vormt tot de persoon die je vandaag de dag bent. De levenslessen die je hebt gehad/nog steeds krijgt.
De dood, soms snak ik erna.
Wat zou het heerlijk rustig zijn in mijn hoofd.
Een jaar geleden verloor ik mijn soulmate, mijn beste vriend, mijn tweelingziel zoals hij altijd zei.
Een jaar geleden dat ook mijn leven stopte, mijn leven verder bouwen zonder jou, zonder jou adviezen, zonder je gekke buien. Onze vriendschap zal ik eeuwig koesteren.
Maar jij bent dood, en ik wou dood. Het moment dat jij besloot het leven uit te stappen hoopte ik dat het vliegtuig waar ik in zat naar beneden zou storten. Ik was er klaar mee. Toen mij de volgende dag het bericht bereikte dat jij er niet meer was.. heel even keek ik vanuit mijn hotelkamer op 10 hoog naar beneden, het was een prachtige plek om dood te gaan. Ik liep weg en heb mij suf gehuild.
De dood,
Soms snak ik er na, zou ik even willen ontsnappen van de realiteit en even met je willen praten, maar als ik nu mijn leven laat, dan zie ik wat ik achterlaat en ik kan niet meer terug want het is defenitief. Maar dan ben ik wel voor altijd samen, samen met jou. Dan kunnen we weer lekker chillen en diep na denken over alle facetten van het leven.
De dood,
Ik voel de dood, ik voel mij dood. Het is dat mijn hart nog klopt. Maar gevoel? Dat is er niet meer.
Ik werk voor jou, voor jou werk ik heel hard aan mijzelf. Het zit zo diep. Boos ben ik geen seconde geweest ik begrijp je keuze voor dit besluit. En ik weet dat je altijd bij mij bent. Ik weet dat je mij volgt en ik weet dat je mij tekens geeft die alleen ik snap. Ik kan nog even niet komen, ik moet mijn zoon nog zien opgroeien, ik moet nog 2 kinderen krijgen met de liefde van mijn leven. Daarna mag je mij komen halen.
!! Denk jij aan zelfmoord of ben je suicidaal bel 0800- 0113 en voor België 1813 !!
Ik wilde even van mij afschrijven, maar vooral laten weten aan iedereen die worsteld met deze gevoelens jij/jullie zijn niet alleen
anoniem_201031 wijzigde dit bericht op 14-09-2020 22:40
Reden: Toevoeging Belgische zelfmoordhulplijn
Reden: Toevoeging Belgische zelfmoordhulplijn
1.09% gewijzigd
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 21:58
Tampie,
Wel fijn dat je hulp hebt, al moet ik zeggen dat ik niet altijd meer geloof in de GGZ aangezien het mijn maatje dus niet heeft kunnen helpen hoe zeer hij ook probeerde. En ook hij heeft verschillende pogingen gedaan.
En ik snap ook best dat je door wat er met je moeder gebeurd is en wellicht nog steeds gaande is het je heel erg triggerd? Als ik het zo mag zeggen. Wel heel goed en krachtig van je dat je toch de crisisdienst hebt gebeld. Een hele dikke knuffel, je bent een sterk en dapper mens. Zoals mijn maatje zei “Hard roads leads to the best destination, called heaven”
Wel fijn dat je hulp hebt, al moet ik zeggen dat ik niet altijd meer geloof in de GGZ aangezien het mijn maatje dus niet heeft kunnen helpen hoe zeer hij ook probeerde. En ook hij heeft verschillende pogingen gedaan.
En ik snap ook best dat je door wat er met je moeder gebeurd is en wellicht nog steeds gaande is het je heel erg triggerd? Als ik het zo mag zeggen. Wel heel goed en krachtig van je dat je toch de crisisdienst hebt gebeld. Een hele dikke knuffel, je bent een sterk en dapper mens. Zoals mijn maatje zei “Hard roads leads to the best destination, called heaven”
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 22:05
Wat heftig Mariek, en wat fijn dat je er nog bent en je kind nog een mamma heeft. Verder zijn je gedachtes helemaal normaal, voor mij dan, en ander die het niet snapt zou jou wellicht niet begrijpen en denken dat je gek bent. En ook goed dat je je gevoelens op die manier toch kunt uiten, en ook je gedachte “als ik ziek word en ik ga dood” heel logisch, zo denk ik nu ook. En het geeft inderdaad rust. Ik zie het dan ook als een positievenegatievegedachte.mariekkk schreef: ↑14-09-2020 21:51Ik denk dat veel mensen dit wel eens doen. Ik zelf ook. Ik ben doorgaans vrij gelukkig maar kan erge stemmingswisselingen hebben. Soms op het depressieve af. Maar echt depressief ben ik niet, ik zie het op die momenten gewoon even niet meer zitten, komen alle problemen op me af en dan zou ik wel eens dood willen zijn ja. Ik heb heftige huilbuien die me dan weer wat opklaren waarna ik weer door kan en ga. Maar de gedachte aan de dood blijft terug komen, als een soort geruststelling ofzo, dat het ooit een keer stopt en ik dan rust heb. Dat dít leven dan in ieder geval klaar is. Een keer heb ik iets heel confronterends meegemaakt op dit vlak waardoor ik voelde dat ik nog niet wil gaan. Het was een aantal jaren terug, ik had spacecake gehad op een feest en veel te veel bleek, want ik trok ineens weg en belandde in een dichte mist. Mijn hartslag rees de pan uit en ik voelde angst dat dit fout zou gaan voordat ik out ging. Ze hebben me toen ergens neergelegd en ik hoorde ergens heel ver weg mensen praten, dingen aan me vragen maar ik kon niets verstaan, niet kijken want ik was heel erg duizelig, en ik kon haast niet bewegen. Toen kwam er een moment dat ik in een soort tunnel was met licht en de gedachte had "dit was het dan, ik ga nu dood" en ik voelde dat als ik het leven nu zou loslaten, ik echt naar de andere kant zou gaan. Op dat moment zag ik mijn kind voor me en wist ik dat ik nog niet wilde en kon gaan. Ik ben wel een week van de wereld geweest door deze ervaring, heel wazig en ook heel erg verdrietig. Heeft diepe indruk gemaakt. ik ben niet bang voor de dood. Dat maakt dat ik anders in het leven sta dan de meeste mensen; ik heb weinig angsten. Word ik ziek en ga ik dood, dan zij het zo. Vinden velen heel raar, maar zelf ervaar ik dat als heel rustgevend.
Hele dikke knuffel ook voor jou, want die bijna depressieve buien zullen ook de dagen er na vast iets losmaken en zuil je toch nog wel wat dagen met je mee. Lief en dapper en vooral krachtig dat je dit wilde delen met mij(ons) hier.
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 22:15
Gooi het er uit, misschien helpt het. Misschien lucht het op, en misschien begrijp je daarna je gedachte van je toejuiching, maar ook waarom je er juist nog wél bent. En ookal is het misschien wel heel heftig, dan ben je het misschien wel even kwijt, en ik denk dat er niemand is die jou hierop bevooroordeeld omdat het “raar” is. Nee, jij loopt er mee rond en ook JIJ mag het uiten ook jou verhaal doet er toe.
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 22:18
Dank je ime21. Ik deel dit met bijna niemand behalve een vriend die zelf ook vaak deze gedachtes heeft. Die begrijpt het.
Was een heftige ervaring die me weer wat wijzer heeft gemaakt en heeft laten groeien. Zo zie ik het dan maar. Ik ben eigenlijk best een heel positief mens maar soms even niet en dat mag van mezelf. Ik sluit me dan op in mijn eigen ruimte in huis en laat mijn tranen gaan. En dat kan heftig zijn. Diepe pijn komt dan naar boven. Ik zie er de dag erna standaard niet uit maar ja, jammer dan. Zonnebril op dan maar. Het verdriet tekent zich dan echt op mijn gezicht. Ik ontdekte een tijd geleden dat alcohol drinken mij me beter kan laten voelen, dan gaan de scherpe kantjes er ook af. Maar dat wil ik niet! Dat is vragen om een verslaving natuurlijk en daarom ben ik heel streng voor mezelf en mag ik door de weeks niets drinken. Alleen in het weekend en dan nog maar gewoon een wijntje voor de lekker en de gezelligheid. Ik ben geen verslavingsgevoelig persoon maar toch. Heb ik pijn en verdriet dan is huilen en wandelen in de natuur voor mij de enige gezonde manier om dat kwijt te rake . Medicijnen wil ik ook niet. Ik ben niet depressief.
Was een heftige ervaring die me weer wat wijzer heeft gemaakt en heeft laten groeien. Zo zie ik het dan maar. Ik ben eigenlijk best een heel positief mens maar soms even niet en dat mag van mezelf. Ik sluit me dan op in mijn eigen ruimte in huis en laat mijn tranen gaan. En dat kan heftig zijn. Diepe pijn komt dan naar boven. Ik zie er de dag erna standaard niet uit maar ja, jammer dan. Zonnebril op dan maar. Het verdriet tekent zich dan echt op mijn gezicht. Ik ontdekte een tijd geleden dat alcohol drinken mij me beter kan laten voelen, dan gaan de scherpe kantjes er ook af. Maar dat wil ik niet! Dat is vragen om een verslaving natuurlijk en daarom ben ik heel streng voor mezelf en mag ik door de weeks niets drinken. Alleen in het weekend en dan nog maar gewoon een wijntje voor de lekker en de gezelligheid. Ik ben geen verslavingsgevoelig persoon maar toch. Heb ik pijn en verdriet dan is huilen en wandelen in de natuur voor mij de enige gezonde manier om dat kwijt te rake . Medicijnen wil ik ook niet. Ik ben niet depressief.
maandag 14 september 2020 22:20
maandag 14 september 2020 22:20
Liara schreef: ↑14-09-2020 22:20Ime, er is ook wel een enorme krater in je leven geslagen. Je allerbeste vriend die er opeens niet meer is. Die pijn is onwerkelijk en niet te bevatten.
Ik gun je een dag dat je aan je beste vriend kunt denken zonder deze pijn, maar met een glimlach om jullie momenten samen. Sterkte
maandag 14 september 2020 22:29
Wow.. Mariek.. alsof ik mijzelf lees.. Ik begrijp je zo goed.
En over de alcohol, ja.. dat kan idd een uitvlucht zijn, ik deed het heel erg na mijn relatie breuk met de vader van zoonlief en hij ineens elk weekend weg was. Het was zo leeg en stil in huis, de drank vulde letterlijk en figuurlijk de leegte op, tot ik helemaal paranoïde werd, besprak dit met mijn beste vriend (waar dit topic over gaat) en die zei stop ermee (zelf zwaar verslaafd aan drank en drugs op dat moment) ben er toen heel lang mee gestopt en idd alleen nog voor de “gezelligheid” en wat medicijnen betreft, ik heb er een tijdje aangezeten aangezien ik bijna tegen een psychose aanzat dit heeft geholpen en al een ruime tijd vanaf. Weinig slapen en weinig eten doet zoveel met je, dus echt als je je zo voelt en je slaapt niet goed aub vraag iets alleen voor het slapen. Goede nachtrust is heel erg belangrijk. En idd even lekker een potje janken en toegeven aan je gevoelens is soms heel fijn maar je ziet er daarna idd een beetje belabberd uit. Heel fijn dat je gelukkig wel iemand hebt waarbij je je gedachtes de vrije gang kunt laten gaan zonder dat je scheef aangekeken word.
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 22:32
Gelukkig maar, dat is echt een belasting die je niet op mag leggen tegen een kind. Snap heel goed dat je zoon wel de reden is dat je door gaat. Blij om te lezen dat je stabieler wil zijn voordat je een tweede kindje krijgt. Ik hoop dat het je lukt!ime21 schreef: ↑14-09-2020 19:07Ik beloof jou, en mijzelf dat ik dit nooit aan mijn kind(eren) zou zeggen/vertellen.
Ik snap dat jij je verjaardag niet wilde vieren, ik heb hetzelfde. Wij zijn even oud, en hij is 3 dagen eerder dan mij jarig en dus dit jaar is het eerste jaar dat ik geen felicitatie heb gekregen of heb kunnen geven. Ik snap jou keuze van het niet nemen/willen van kinderen door deze gedachte. Ik heb deze gevoelens ook pas gekregen na zijn geboorte, en eerlijk gezegd is hij wel de reden waarom ik door ga, ik zou hem niet achter willen laten, het idee dat ik hem nooit meer zou kunnen knuffelen/vasthouden maakt mij al enorm verdrietig. Echter heeft het wel een poosje geduurd voor ik dit gevoel weer kreeg hoor. Voor nu zeg ik ook ik wil geen kind in deze fase van mijn leven, een kinderwens heb ik nog wel, vorig jaar broeide hij heel erg. Maar nu staat hij op on hold. Eerst maar zorgen dat ik met mijzelf en mijn psyche kan omgaan voor ik misschien ooit nog kinderen op de wereld breng.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 14 september 2020 22:33
Zelfmoordlijn in België is 1813
Mss ook zinvol om erbij te vermelden.
Geloof jij in leven na de dood? Want zoal s ik het begrijp van u, leef je hier nu je leven in functie van je zoon, maar gaat de dood volgens jou je terug samenbrengen met je soulmate?
Ikzelf geloof niet in leven na de dood. En wanneer iemand die ik graag zie, sterft, weet ik dat die persoon mij toewenst dat ik nog lang en gelukkig ga leven..
Veel sterkte met alles. Maar aub, neem geen kinderen bij tot je zelf toch minstens 95% stabiel bent. Een kind vraagt er niet om om geboren te worden, daar kies je heel bewust voor.
Mss ook zinvol om erbij te vermelden.
Geloof jij in leven na de dood? Want zoal s ik het begrijp van u, leef je hier nu je leven in functie van je zoon, maar gaat de dood volgens jou je terug samenbrengen met je soulmate?
Ikzelf geloof niet in leven na de dood. En wanneer iemand die ik graag zie, sterft, weet ik dat die persoon mij toewenst dat ik nog lang en gelukkig ga leven..
Veel sterkte met alles. Maar aub, neem geen kinderen bij tot je zelf toch minstens 95% stabiel bent. Een kind vraagt er niet om om geboren te worden, daar kies je heel bewust voor.
maandag 14 september 2020 22:34
Soulmate of niet; het ene verhaal is écht het andere niet. En het enz hulptraject is het andere niet. Dus schrijft de ggz niet af op basis van de ervaringen van je maatje.
maandag 14 september 2020 22:36
Ja dat is veel waard. Slapen doe ik prima. Gelukkig. En eten ook. Ik ben overwegend blij en happy maar soms dus niet en dan zit ik ook echt zwaar in de put. Denk dat het erfelijk is, mijn oma had het ook en niemand die het begreep. Daar kan ik soms ook zo om huilen, haar eenzaamheid daardoor. Ik ken aardig wat mensen die ooit doorveen moeilijke periodevgingen en toen verslaafd raakten aan drank ofwel wiet. Dat is niet wat ik wil. Als ik het écht niet meer weet en gek word van mezelf, ga ik slapen, dan hoef ik er even niet te zijn.
maandag 14 september 2020 22:37
Dank je wel, gelukkig lukt dat de laatste weken wel en voelt dat heel fijn. En als ik echt een dipje heb, luister ik naar zn spraakmemo waarin hij mij zegt dat ik rustig aan moet doen, of lees ik onze gesprekken terug opzoek naar grapjes. Hij heeft ooit meegedaan aan een tv programma en ik kijk nauwelijks naar programma’s op die zender de dag dat ik in zak en as zat, zapte ik de tv ff door en meneer kwam voorbij vol in beeld, alsof hij even wou dat ik het zag. Ik durfde ook heel lang niet naar zijn graf in mijn eentje en nam dus als ik er heen wou iemand mee, maar ben laatst helemaal in mijn eentje gegaan en dat was enorm fijn.
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 22:47
Ik hebt het Belgische nummer ook toegevoegd thx voor de reminder.Winterland schreef: ↑14-09-2020 22:33Zelfmoordlijn in België is 1813
Mss ook zinvol om erbij te vermelden.
Geloof jij in leven na de dood? Want zoal s ik het begrijp van u, leef je hier nu je leven in functie van je zoon, maar gaat de dood volgens jou je terug samenbrengen met je soulmate?
Ikzelf geloof niet in leven na de dood. En wanneer iemand die ik graag zie, sterft, weet ik dat die persoon mij toewenst dat ik nog lang en gelukkig ga leven..
Veel sterkte met alles. Maar aub, neem geen kinderen bij tot je zelf toch minstens 95% stabiel bent. Een kind vraagt er niet om om geboren te worden, daar kies je heel bewust voor.
Ik geloof zeker in een leven na de dood, maar ik geloof ook dat er mensen zijn die daar niet in geloven.
Of het ons samen brengt, dat weet ik niet. Maar het idee dat hij daarboven op mij wacht is voor mij een prettig en geruststellende gedachte. Iemand die mij kan leiden door de trappen en de poorten van het paradijs, die mij wegwijs kan maken daar.
Een kind is inderdaad een bewuste keuze, en op dit moment sta ik daar niet achter niet eens voor 95% en dat is ook de voornaamste reden waarom ik niet nog een kind wil/heb op dit moment.
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 22:51
Dat is waar, maar ik vind dat ik het mag zeggen aangezien er vorig jaar 4 twintigers alleen al in mijn stad zelfmoord pleegde waaronder dus mijn maatje, en dit jaar staat de teller ook al op 3, waarin het allemaal jong volwassenen betreft die niet de juiste hulp hebben weten te krijgen vanuit de GGZ en dus van de 7 personen er 2 “uitbehandeld” waren omdat ze er geen raad meer mee wisten. Ja dan mag ik zeggen dat IK er niet meer in geloof.Winterland schreef: ↑14-09-2020 22:34Soulmate of niet; het ene verhaal is écht het andere niet. En het enz hulptraject is het andere niet. Dus schrijft de ggz niet af op basis van de ervaringen van je maatje.
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 22:55
Heel herkenbaar. Fijn dat je ondanks je dit soms met je mee draagt toch goed slaapt en eet. Zo belangrijk. En er is niks mis met je als je je af en toe lekker afsluit van de wereld op jou manier. Ja eenzaamheid is misschien wel een goede benaaming voor dit.. omda niemand het begrijpt hoewel sommige zeggen dat ze het snappen maar het totaal niet snappen..mariekkk schreef: ↑14-09-2020 22:36Ja dat is veel waard. Slapen doe ik prima. Gelukkig. En eten ook. Ik ben overwegend blij en happy maar soms dus niet en dan zit ik ook echt zwaar in de put. Denk dat het erfelijk is, mijn oma had het ook en niemand die het begreep. Daar kan ik soms ook zo om huilen, haar eenzaamheid daardoor. Ik ken aardig wat mensen die ooit doorveen moeilijke periodevgingen en toen verslaafd raakten aan drank ofwel wiet. Dat is niet wat ik wil. Als ik het écht niet meer weet en gek word van mezelf, ga ik slapen, dan hoef ik er even niet te zijn.
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 23:52
dinsdag 15 september 2020 10:18
dinsdag 15 september 2020 14:34
Wat sterk van je en wat fijn dat het zo goed voelde! Kan ik me alles bij voorstellen. Ik heb ook enkele dierbaren verloren en hoewel twee daarvan geen laatste rustplaats hebben zoals een graf waar je nog naartoe kunt, praat ik gewoon met hen alsof ze hier in de kamer zitten. Als ik daar behoefte aan heb. Ik heb het gevoel dat ze er nog zijn en me kunnen horen. Een troostrijke gedachte. Wat anderen hiervan vinden maakt me niet uit. Op speciale dagen (verjaar-en sterfdag) ga ik in de kerk een kaarsje aansteken voor deze mensen. Dat geeft me ook steun en ik vind het fijn er even bij stil te staan.ime21 schreef: ↑14-09-2020 22:37Dank je wel, gelukkig lukt dat de laatste weken wel en voelt dat heel fijn. En als ik echt een dipje heb, luister ik naar zn spraakmemo waarin hij mij zegt dat ik rustig aan moet doen, of lees ik onze gesprekken terug opzoek naar grapjes. Hij heeft ooit meegedaan aan een tv programma en ik kijk nauwelijks naar programma’s op die zender de dag dat ik in zak en as zat, zapte ik de tv ff door en meneer kwam voorbij vol in beeld, alsof hij even wou dat ik het zag. Ik durfde ook heel lang niet naar zijn graf in mijn eentje en nam dus als ik er heen wou iemand mee, maar ben laatst helemaal in mijn eentje gegaan en dat was enorm fijn.
maandag 21 september 2020 20:29
Je beeld over leven na de dood beïnvloedt volgens mij het beeld dat je hebt van zelfmoord. Ik denk ‘dood is dood, en dat kun je maar 1 keer doen, ga er dus niet licht mee om’. Maar als je denkt ‘wanneer ik dood ga, word ik herenigd, en daar heerst er vrede, etc’
Ik vermoed dat zo een idee toch de kans tot werkelijk plegen verhoogt?
Ik vermoed dat zo een idee toch de kans tot werkelijk plegen verhoogt?
