Psyche
alle pijlers
Depressietopic - praat mee!
zondag 24 februari 2019 om 22:33
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
maandag 13 mei 2019 om 12:02
@Fade wat vervelend zeg... hele dikke knuffel
Ik heb de intake vorige week gehad, mn verhal gedaan en ze gaan aankomende woensdag een behandelplan maken.
Kunnen de mensen die AD gebruiken mij misschien de voor- en nadelen vertellen?
Ik heb best wat opgezocht maar ik weet niet zo goed wat ik kan verwachten mocht ik het nodig hebben. Ik hoor er graag van
Ik heb de intake vorige week gehad, mn verhal gedaan en ze gaan aankomende woensdag een behandelplan maken.
Kunnen de mensen die AD gebruiken mij misschien de voor- en nadelen vertellen?
Ik heb best wat opgezocht maar ik weet niet zo goed wat ik kan verwachten mocht ik het nodig hebben. Ik hoor er graag van
maandag 13 mei 2019 om 13:21
Ik slik op het moment te weinig AD om wat te merken, maar duurt nog 4 weken voor ik naar psychiater kan.
Maar toen ik er net mee begon had ik wel voor en nadelen.
Slaperig, afgevlakt, redelijk gevoelloos. Dat kan een voor en nadeel zijn, want het was best fijn om even geen paniek of somberheid te voelen.
Maar toen ik er net mee begon had ik wel voor en nadelen.
Slaperig, afgevlakt, redelijk gevoelloos. Dat kan een voor en nadeel zijn, want het was best fijn om even geen paniek of somberheid te voelen.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
maandag 13 mei 2019 om 13:35
@fade. Wat stom dat het weer slechter gaat.
Het valt mij in dit topic ook al op dat je erg veel met anderen bezig bent in verhouding tot ie eigen verhaal doen. Terwijl ik juist benieuwd bent hoe het met je gaat.
Niet dat het enigszins een verplichting is, maar ik noem dit omdat je zelf aangeeft vooral veel aan anderen te denken.
Ik kan me voorstellen dat dat reïntegratie ook zwaar is. Is nogal wat terwijl het nog zo gaat. Kan je het niet even bevriezen om op adem te komen.
Naar dat het voelt alsof je er niet bij hoort. Knuffel van mij om het gevoel even te laten zakken!
Doe rustig aan zet je ene voet voor de andere veel meer is nu niet nodig.
Het valt mij in dit topic ook al op dat je erg veel met anderen bezig bent in verhouding tot ie eigen verhaal doen. Terwijl ik juist benieuwd bent hoe het met je gaat.
Niet dat het enigszins een verplichting is, maar ik noem dit omdat je zelf aangeeft vooral veel aan anderen te denken.
Ik kan me voorstellen dat dat reïntegratie ook zwaar is. Is nogal wat terwijl het nog zo gaat. Kan je het niet even bevriezen om op adem te komen.
Naar dat het voelt alsof je er niet bij hoort. Knuffel van mij om het gevoel even te laten zakken!
Doe rustig aan zet je ene voet voor de andere veel meer is nu niet nodig.
maandag 13 mei 2019 om 16:02
Met mij gaat het redelijk.
Had een gesprek met mijn casemanager, maar kwam maar moeilijk uit mijn verhaal. Woorden kwijt, draad kwijt.
Verder zei zowel hij als mijn psychiater dat ik beter overkwam dan vrijdag. En zo voelt dat ook. Maar ook dat ik er nog niet ben.
En nu rustig aan doen.
Ben blij dat mijn hulpverlening eindelijk op orde is. Erg fijn.
Had een gesprek met mijn casemanager, maar kwam maar moeilijk uit mijn verhaal. Woorden kwijt, draad kwijt.
Verder zei zowel hij als mijn psychiater dat ik beter overkwam dan vrijdag. En zo voelt dat ook. Maar ook dat ik er nog niet ben.
En nu rustig aan doen.
Ben blij dat mijn hulpverlening eindelijk op orde is. Erg fijn.
anoniem_650aef2a90ae7 wijzigde dit bericht op 13-05-2019 16:59
0.85% gewijzigd
maandag 13 mei 2019 om 16:55
@kohaku ah okee dan, ja ik wil echt van dat sombere gevoel af.. kan echt geen stappen ondernemen nu, mn sombere/negatieve gedachtes houden me echt tegen.
Gevoelloos ben ik over het algemeen al en slaperig ben ik ook de hele dag haha.
@choco dankjewel! Fijn dat je hulpverlening hebt, en dat over moeilijk uit je woorden komen herken ik ook wel...
Gevoelloos ben ik over het algemeen al en slaperig ben ik ook de hele dag haha.
@choco dankjewel! Fijn dat je hulpverlening hebt, en dat over moeilijk uit je woorden komen herken ik ook wel...
maandag 13 mei 2019 om 20:55
Je hebt gelijk Choco, ik ben meer met anderen bezig dan met mezelf. Altijd al. Ik vind mezelf niet de moeite waard. Daarom ook straal ik uit dat ik een "powervrouw" ben, terwijl ik me vanbinnen waardeloos en klein voel. Ik weet gewoon niet hoe dat moet, gewoon leven.
Maar het gaat niet goed. De psych zei vanmorgen dat het niet mijn schuld is. Het doet pijn.
In ieder geval heb ik alle "energievretende" afspraken voorlopig afgezegd. En ik zal goed in de gaten houden of de re-integratie toch niet al teveel is.
Maar het gaat niet goed. De psych zei vanmorgen dat het niet mijn schuld is. Het doet pijn.
In ieder geval heb ik alle "energievretende" afspraken voorlopig afgezegd. En ik zal goed in de gaten houden of de re-integratie toch niet al teveel is.
maandag 13 mei 2019 om 21:14
Fade, meiske toch! Door te veel te geven aan anderen blijft er voor jezelf niets te zorgen over. We worden van jongs af aan geleerd dat anderen belangrijker zijn dan wijzelf. als we geven zijn we "goede" mensen. Als we "nemen" zijn we slechte mensen. Egoisme heeft niet voor niets zo'n slechte naam. Maar bij tijd en wijle moet je egoistisch zijn. deurmatjes zijn leuk maar horen precies daar: bij de deur.
Probleem is alleen bij een laag zelfbeeld is dat het zo blijft hangen. het is een schaduw die aan je vast zit en damn, elke keer zie je haar. (of hem). Je komt er maar niet van los.
gewoon leven is ... tja. dat is het dus. ik worstel daar ook mee. Ik wil "gelukkig zijn" maar hoe doe je dat, als je steeds een stemmetje "ja maar" hoort zeggen?
Grenzen stellen door afspraken af te zeggen is "nemen". Goed voor jezelf zijn. Dus, Fade, meissie: geef jezelf daar een schouderklop voor. zet het desnoods op een stuk papier: "Ik zeg afspraken af als het mij te veel is en daar ben ik trots op". geen idee of het voor je werkt.
en voor iedereen, meelezers en schrijvers: doe jezelf een complimentje kado. deze krijg je van mij.
gewoon, omdat het kan.
Probleem is alleen bij een laag zelfbeeld is dat het zo blijft hangen. het is een schaduw die aan je vast zit en damn, elke keer zie je haar. (of hem). Je komt er maar niet van los.
gewoon leven is ... tja. dat is het dus. ik worstel daar ook mee. Ik wil "gelukkig zijn" maar hoe doe je dat, als je steeds een stemmetje "ja maar" hoort zeggen?
Grenzen stellen door afspraken af te zeggen is "nemen". Goed voor jezelf zijn. Dus, Fade, meissie: geef jezelf daar een schouderklop voor. zet het desnoods op een stuk papier: "Ik zeg afspraken af als het mij te veel is en daar ben ik trots op". geen idee of het voor je werkt.
en voor iedereen, meelezers en schrijvers: doe jezelf een complimentje kado. deze krijg je van mij.
gewoon, omdat het kan.
dinsdag 14 mei 2019 om 17:18
Oh, Kohaku, wat vervelend!
Een verjaardag moet juist een feestje zijn. dat bedoel ik niet met alcohol en bitterballen, maar je kan ook heel goed je verjaardag vieren door gewoon een fijne wandeling te maken in de zon (of regen, net wat je voorkeur heeft), een kopje thee te drinken in de tuin of gewoon bij de Hema.
Helpt het als je van te voren ontspanningsoefeningen doet? Dan kan je het misschien beter handelen?
Heb je een gebakje voor jezelf gekocht, een echt lekker gebakje? dan zou ik dat van te voren in mijn eentje opeten en van elk hapje genieten. Dat heb je binnen en pakt niemand je meer af.
knuffels!
Een verjaardag moet juist een feestje zijn. dat bedoel ik niet met alcohol en bitterballen, maar je kan ook heel goed je verjaardag vieren door gewoon een fijne wandeling te maken in de zon (of regen, net wat je voorkeur heeft), een kopje thee te drinken in de tuin of gewoon bij de Hema.
Helpt het als je van te voren ontspanningsoefeningen doet? Dan kan je het misschien beter handelen?
Heb je een gebakje voor jezelf gekocht, een echt lekker gebakje? dan zou ik dat van te voren in mijn eentje opeten en van elk hapje genieten. Dat heb je binnen en pakt niemand je meer af.
knuffels!
dinsdag 14 mei 2019 om 23:43
@lbl. Uiteraard ben je van harte welkom! Hoe gaat het met je.
Ik ben hier totaaaaal opgefokt over mijn vrijwilligerswerk.
Ik heb al zo nodig oxazepam (meer dan normaal) en temazepam op en voel er echt totaal helemaal niets van.
Ik heb echt het gevoel dat ik naar buiten zou willen, rennen ofzo (ik hou me wel in hoor).
Heb sensor al gebeld en mijn psychiater gemaild en een vriendin gebeld.
Pfff was het maar overdag en kon ik maar dingen gaan doen.
Van frustratie heb ik ook een eetbui gehad.
Ben maar weer uit bed gegaan want lag te draaien als een malle.
Ik voel gewoon irritatie en daardoor een stoot energie.
Weet je ik ga gewoon schrijven.
Edit: het lukt mij sinds jaren weer gedichten te schrijven!!
Ik ben hier totaaaaal opgefokt over mijn vrijwilligerswerk.
Ik heb al zo nodig oxazepam (meer dan normaal) en temazepam op en voel er echt totaal helemaal niets van.
Ik heb echt het gevoel dat ik naar buiten zou willen, rennen ofzo (ik hou me wel in hoor).
Heb sensor al gebeld en mijn psychiater gemaild en een vriendin gebeld.
Pfff was het maar overdag en kon ik maar dingen gaan doen.
Van frustratie heb ik ook een eetbui gehad.
Ben maar weer uit bed gegaan want lag te draaien als een malle.
Ik voel gewoon irritatie en daardoor een stoot energie.
Weet je ik ga gewoon schrijven.
Edit: het lukt mij sinds jaren weer gedichten te schrijven!!
woensdag 15 mei 2019 om 10:53
@choco wat voor vrijwilligerswerk doe je als ik vragen mag? En hoe gaat zo'n dag? Ik wil graag weer aan het werk maar ik ben gewoon echt bang dat ik het niet ga trekken. Mn hoofd zit zo vol en kan me amper concentreren dus dat wordt echt een hele opgave, maar ik ben wel van plan om binnenkort weer te beginnen. Ik ga vandaag even vragen wat ik het beste kan doen aan de psycholoog.
En wat fijn dat het weer lukt om te schrijven, vindt ik zelf ook erg leuk om te doen. Niet echt gedichten maar meer raps/muziekteksten. Niet dat ik er iets mee doe, maar vind het wel echt leuk om te doen, kan je lekker alles in kwijt.
Mn droom is om ooit muziek te maken, techno/(lo-fi)House. Hoop dat ik als ik weer werk heb en mn centjes verdien er mee kan beginnen, denk dat ik daar echt veel in kwijt kan
En wat fijn dat het weer lukt om te schrijven, vindt ik zelf ook erg leuk om te doen. Niet echt gedichten maar meer raps/muziekteksten. Niet dat ik er iets mee doe, maar vind het wel echt leuk om te doen, kan je lekker alles in kwijt.
Mn droom is om ooit muziek te maken, techno/(lo-fi)House. Hoop dat ik als ik weer werk heb en mn centjes verdien er mee kan beginnen, denk dat ik daar echt veel in kwijt kan
woensdag 15 mei 2019 om 17:03
Oké, ik moet oppassen voor de manie. Mensen geven mij aan (extreem) druk te zijn en ik wil op avontuur.
Was ook al onderweg met de trein, maar weer braaf naar huis.
Ook dure dingen gekocht.
Nu thuis. Moet van psychiater binnen blijven en niet dansen en meebleren met muziek en kalmering slikken. Dit terwijl ik nu voor tien mensen kan leven.
Morgen belt ze weer.
Op wat geld kwijt en een stuk met de trein heb ik mij braaf gedragen. Nu op de bank zitten en rustig doen.
Was ook al onderweg met de trein, maar weer braaf naar huis.
Ook dure dingen gekocht.
Nu thuis. Moet van psychiater binnen blijven en niet dansen en meebleren met muziek en kalmering slikken. Dit terwijl ik nu voor tien mensen kan leven.
Morgen belt ze weer.
Op wat geld kwijt en een stuk met de trein heb ik mij braaf gedragen. Nu op de bank zitten en rustig doen.
woensdag 15 mei 2019 om 22:32
@IBIopviva, welkom 
. Natuurlijk mag je meeschrijven! Schroom niet om hier alles neer te zetten wat je bezighoudt, of om gewoon even te melden hoe je je voelt.
@Ettol, heb je nu een goed behandelplan? En heb je met de psycholoog het "vrijwilligerswerk" kunnen bespreken? Ik weet eigenlijk niet of je nu volledig thuis bent met WIA/WAJONG/WW? Bij de GGZ instelling hier in de stad zit een loket van Wij3.0, zij begeleiden mensen met een psychische kwetsbaarheid naar (vrijwilligers)werk. Zou ook iets voor jou zijn denk ik.
O, en je vraag over AD en de bijwerkingen: dat kan heel verschillend zijn, van mens tot mens. De bijwerkingen die ik in het begin had, waren: trillen, bittere smaak, toename van mijn epileptische aanvallen, gewichtstoename, en toename van de depressieve en suicidale gedachten. Ik slik Citalopram 30 mg, en ook Priadel (lithium) 800 mg en Quetiapine 25 mg. Maar dit zegt dus niets, want jij hoeft deze bijwerkingen niet perse te krijgen.
@Kohaku, nog gefeliciteerd! Viel het nog een beetje mee gisteravond?
@Choco, wat akelig dat je nu weer de andere kant opschiet. Is het bij jou ultra rapid cycling i.p.v. "gewoon" rapid cycling? Lukt het om op de bank te zitten en binnen te blijven? Overigens wel heel goed van je dat je beseft dat je gedrag niet normaal is en dat je terug naar huis bent gegaan. Ach, en je weet natuurlijk alles over contragedrag. Dus een rustig muziekje op je hoofd, ademhalingsoefeningen, stukje wandelen, je kent het wel.
Je weet wat ze zeggen: een depressie is vooral vervelend voor jezelf, een manie is vooral vervelend voor je omgeving.....
Sterkte deze nacht, en morgen....
@Meiroosje, hoe voel jij je?
. Natuurlijk mag je meeschrijven! Schroom niet om hier alles neer te zetten wat je bezighoudt, of om gewoon even te melden hoe je je voelt.@Ettol, heb je nu een goed behandelplan? En heb je met de psycholoog het "vrijwilligerswerk" kunnen bespreken? Ik weet eigenlijk niet of je nu volledig thuis bent met WIA/WAJONG/WW? Bij de GGZ instelling hier in de stad zit een loket van Wij3.0, zij begeleiden mensen met een psychische kwetsbaarheid naar (vrijwilligers)werk. Zou ook iets voor jou zijn denk ik.
O, en je vraag over AD en de bijwerkingen: dat kan heel verschillend zijn, van mens tot mens. De bijwerkingen die ik in het begin had, waren: trillen, bittere smaak, toename van mijn epileptische aanvallen, gewichtstoename, en toename van de depressieve en suicidale gedachten. Ik slik Citalopram 30 mg, en ook Priadel (lithium) 800 mg en Quetiapine 25 mg. Maar dit zegt dus niets, want jij hoeft deze bijwerkingen niet perse te krijgen.
@Kohaku, nog gefeliciteerd! Viel het nog een beetje mee gisteravond?
@Choco, wat akelig dat je nu weer de andere kant opschiet. Is het bij jou ultra rapid cycling i.p.v. "gewoon" rapid cycling? Lukt het om op de bank te zitten en binnen te blijven? Overigens wel heel goed van je dat je beseft dat je gedrag niet normaal is en dat je terug naar huis bent gegaan. Ach, en je weet natuurlijk alles over contragedrag. Dus een rustig muziekje op je hoofd, ademhalingsoefeningen, stukje wandelen, je kent het wel.
Je weet wat ze zeggen: een depressie is vooral vervelend voor jezelf, een manie is vooral vervelend voor je omgeving.....
Sterkte deze nacht, en morgen....
@Meiroosje, hoe voel jij je?
woensdag 15 mei 2019 om 22:53
@fade. Ik heb hier de meubels anders neergezet. Bed en bank naar elkaar toe om een gevoel van kamperen te krijgen
Ik voel een wormgat naar een ander moment.
In keer terug. Ook dichten en alles. Zie zelfde mensen die ik ken van toen online. Toen schreef ik tot zes uur in de ochtend.
Ga wel alles inzetten op slaap.
Ik heb gewoon rapid cycling.
Ik wil morgen glitter stof.kope...dan.kan ik.het perfect maken.
Ik vind het moeilijk om rustig te worden voor slapen. Voel temazepam ook niet.
Morgen belt psychiater weer. Ze was heel lief. Ik moest overal om lachen en toen ineens keihard huilen en toen weer.lachen. ik zei dat dat gênant was maar dat vind zij niet.
Moeilijk om binnen te blijven.
Hoe heb jij dat als je naar up tempo.heb.fade?
Doe veel tegen gedrag maar lastig.als.ik opeens een wormgat ontdek. Eten was.ook.ineens.een andere.demensie
Ik voel een wormgat naar een ander moment.
In keer terug. Ook dichten en alles. Zie zelfde mensen die ik ken van toen online. Toen schreef ik tot zes uur in de ochtend.
Ga wel alles inzetten op slaap.
Ik heb gewoon rapid cycling.
Ik wil morgen glitter stof.kope...dan.kan ik.het perfect maken.
Ik vind het moeilijk om rustig te worden voor slapen. Voel temazepam ook niet.
Morgen belt psychiater weer. Ze was heel lief. Ik moest overal om lachen en toen ineens keihard huilen en toen weer.lachen. ik zei dat dat gênant was maar dat vind zij niet.
Moeilijk om binnen te blijven.
Hoe heb jij dat als je naar up tempo.heb.fade?
Doe veel tegen gedrag maar lastig.als.ik opeens een wormgat ontdek. Eten was.ook.ineens.een andere.demensie
donderdag 16 mei 2019 om 09:02
@fade ik dacht dus dat ik gister een behandelplan zou gaan bespreken maar ik had dus gesprek met iemand anders. Verkeerd begrepen van hem denk ik, maar zij gaan nu weer samen bespreken en dan heb ik volgende week het advies gesprek.
Nee ik heb geen wajong of iets, ik had verwacht dat ik na mn ongeluk weer zsm aan het werk zou zijn maar het pakt wel erg anders uit helaas.
Okee ja voor en nadelen dus bij AD, ik zal zien of het nodig is! Hoe gaat het nu met jou fade?
Nee ik heb geen wajong of iets, ik had verwacht dat ik na mn ongeluk weer zsm aan het werk zou zijn maar het pakt wel erg anders uit helaas.
Okee ja voor en nadelen dus bij AD, ik zal zien of het nodig is! Hoe gaat het nu met jou fade?
donderdag 16 mei 2019 om 09:23
Bedankt voor jullie reacties!
Zal ik kort wat beschrijven over mijzelf? Ik ben bekend met depressieve klachten uuuh al zo lang ik het mij herinner maar vanaf mijn 15de ben ik antidepressiva gaan slikken en kort daarna heb ik therapie gekregen.
Ik heb best veel meegemaakt in mijn leven zo is mijn vader plotseling overleden toen ik erg jong was en mijn moeder die gigantisch haar best deed raakte depressief (niet zo gek uiteraard) en daardoor ben ik nogal verwaarloosd opgevoed en waren mijn zussen en ik voornamelijk aan het mantelzorgen.
Toen ook mijn moeder plotseling overleed toen ik 19 ben ik gewoon doorgegaan met studeren maar 2 jaar later kwam de klap en ben ik gestopt met die studie en in dagbehandeling gegaan. Daar heb ik ook mijn eerste opname meegemaakt.
Ik had een jongen leren kennen toen ik 18 was en we woonde samen inmiddels. Deze periode ging het best goed, ik werkte, had sociale contacten enz. Wel met de nodige antidepressiva.
We gingen trouwen, kochten samen een huis en waren bezig om zwanger te worden (wel met de pop poli ivm medicatie en zwangerschap) Mijn man kreeg pijnklachten die niet te verklaren waren. Maanden later bleek hij ernstig ziek te zijn. Hij had leukemie. Helaas heeft hij het niet overleefd. 6 maanden en 1 dag na de diagnose overleed hij. Hij was toen thuis en had de leeftijd van 27.
Na zijn overlijden kreeg ik weer een opname maar kort erna ging ik weer werken. Pas een goed jaar na zijn overlijden trok ik het echt niet meer en melde mij ziek. Dat was in 2012 en sindsdien heb ik geen betaald werk meer gedaan. Ik kwam in de ziektewet en ben nu 80-100% afgekeurd en zit in de WIA. Dit wegens mijn psychische klachten.
Inmiddels ben ik hertrouwd, heb ik besloten dat kinderen krijgen niet verstandig is voor ons. Mijn man heeft ASS en ikzelf ben psychisch niet sterk genoeg en bovendien heeft mijn lichaam flink wat klappen gehad.
Medisch mankeer ik wel wat dingen. Zo heb ik een paar jaar terug een dubbele longembolie gehad en toen we in 2017 op huwelijksreis waren werd ik erg ziek en bleek ik zeer ernstige acute bronchitis te hebben. De longarts daar wees mij erop dat ik met mijn longen heel snel veel moest gaan afvallen omdat ik anders vroeg zou overlijden.
Zodra we thuis waren ben ik naar de huisarts gegaan voor een doorverwijzing voor een maagverkleining. Die heb ik gekregen en in feb vorig jaar heb ik een maagverkleining gehad. Wel met het risico dat mijn medicatie voor de psyche wellicht niet meer goed opgenomen zou worden maar die kans was klein en tja zoveel overgewicht is dodelijk dus ik ben ervoor gegaan.
Vanaf Oktober 2018 merkte ik dat het minder goed met mij ging. Angstklachten, depressieve klachten, nergens meer van genieten, suïcidale gedachtes, geen zin meer om dingen te ondernemen enz.
Ik ben naar de huisarts gegaan en heb een kleine verhoging van 1 van mijn ad gekregen maar dat hielp niet. 3 weken geleden ging het echter zo slecht dat de crisisdienst hier in de avond heen is gekomen, zij en ik wilde een opname maar alle bedden hier lagen vol.
Ik ben een I.H.T. traject ingegaan waarbij er dagelijks iemand bij mij thuis kwam, ik 24 uur per dag iemand kon bellen en waar ze gebeld hebben naar het ziekenhuis waar ik al op de wachtlijst stond voor verdere behandeling.
Ook hebben ze mijn bloedspiegels geprikt van beide ad. Ik slik ook nog antipsychoticum maar dat kunnen ze niet prikken. De uitslag was dat 1 van beide ad bijna niet te bepalen was zo extreem weinig zat er in mijn bloed. De ander was goed te meten maar ook fors te laag. Ik ga nu ophogen.
Momenteel ben ik tijdelijk gestopt met mijn vrijwilligerswerk, heb ik eind juni een intake voor verdere behandeling en krijg ik thuis nog begeleiding. De sombere negatieve gedachtes zijn er nog wel maar ze gillen niet meer zo luid als een paar weken geleden. Bovendien heb ik nu niet meer de angst dat ik zal handelen naar die gedachtes.
Zo oef sorry dat is niet echt kort. Ik reageer later op anderen.
Zal ik kort wat beschrijven over mijzelf? Ik ben bekend met depressieve klachten uuuh al zo lang ik het mij herinner maar vanaf mijn 15de ben ik antidepressiva gaan slikken en kort daarna heb ik therapie gekregen.
Ik heb best veel meegemaakt in mijn leven zo is mijn vader plotseling overleden toen ik erg jong was en mijn moeder die gigantisch haar best deed raakte depressief (niet zo gek uiteraard) en daardoor ben ik nogal verwaarloosd opgevoed en waren mijn zussen en ik voornamelijk aan het mantelzorgen.
Toen ook mijn moeder plotseling overleed toen ik 19 ben ik gewoon doorgegaan met studeren maar 2 jaar later kwam de klap en ben ik gestopt met die studie en in dagbehandeling gegaan. Daar heb ik ook mijn eerste opname meegemaakt.
Ik had een jongen leren kennen toen ik 18 was en we woonde samen inmiddels. Deze periode ging het best goed, ik werkte, had sociale contacten enz. Wel met de nodige antidepressiva.
We gingen trouwen, kochten samen een huis en waren bezig om zwanger te worden (wel met de pop poli ivm medicatie en zwangerschap) Mijn man kreeg pijnklachten die niet te verklaren waren. Maanden later bleek hij ernstig ziek te zijn. Hij had leukemie. Helaas heeft hij het niet overleefd. 6 maanden en 1 dag na de diagnose overleed hij. Hij was toen thuis en had de leeftijd van 27.
Na zijn overlijden kreeg ik weer een opname maar kort erna ging ik weer werken. Pas een goed jaar na zijn overlijden trok ik het echt niet meer en melde mij ziek. Dat was in 2012 en sindsdien heb ik geen betaald werk meer gedaan. Ik kwam in de ziektewet en ben nu 80-100% afgekeurd en zit in de WIA. Dit wegens mijn psychische klachten.
Inmiddels ben ik hertrouwd, heb ik besloten dat kinderen krijgen niet verstandig is voor ons. Mijn man heeft ASS en ikzelf ben psychisch niet sterk genoeg en bovendien heeft mijn lichaam flink wat klappen gehad.
Medisch mankeer ik wel wat dingen. Zo heb ik een paar jaar terug een dubbele longembolie gehad en toen we in 2017 op huwelijksreis waren werd ik erg ziek en bleek ik zeer ernstige acute bronchitis te hebben. De longarts daar wees mij erop dat ik met mijn longen heel snel veel moest gaan afvallen omdat ik anders vroeg zou overlijden.
Zodra we thuis waren ben ik naar de huisarts gegaan voor een doorverwijzing voor een maagverkleining. Die heb ik gekregen en in feb vorig jaar heb ik een maagverkleining gehad. Wel met het risico dat mijn medicatie voor de psyche wellicht niet meer goed opgenomen zou worden maar die kans was klein en tja zoveel overgewicht is dodelijk dus ik ben ervoor gegaan.
Vanaf Oktober 2018 merkte ik dat het minder goed met mij ging. Angstklachten, depressieve klachten, nergens meer van genieten, suïcidale gedachtes, geen zin meer om dingen te ondernemen enz.
Ik ben naar de huisarts gegaan en heb een kleine verhoging van 1 van mijn ad gekregen maar dat hielp niet. 3 weken geleden ging het echter zo slecht dat de crisisdienst hier in de avond heen is gekomen, zij en ik wilde een opname maar alle bedden hier lagen vol.
Ik ben een I.H.T. traject ingegaan waarbij er dagelijks iemand bij mij thuis kwam, ik 24 uur per dag iemand kon bellen en waar ze gebeld hebben naar het ziekenhuis waar ik al op de wachtlijst stond voor verdere behandeling.
Ook hebben ze mijn bloedspiegels geprikt van beide ad. Ik slik ook nog antipsychoticum maar dat kunnen ze niet prikken. De uitslag was dat 1 van beide ad bijna niet te bepalen was zo extreem weinig zat er in mijn bloed. De ander was goed te meten maar ook fors te laag. Ik ga nu ophogen.
Momenteel ben ik tijdelijk gestopt met mijn vrijwilligerswerk, heb ik eind juni een intake voor verdere behandeling en krijg ik thuis nog begeleiding. De sombere negatieve gedachtes zijn er nog wel maar ze gillen niet meer zo luid als een paar weken geleden. Bovendien heb ik nu niet meer de angst dat ik zal handelen naar die gedachtes.
Zo oef sorry dat is niet echt kort. Ik reageer later op anderen.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
